«Οδός Πολυδούρη», ο δρόμος που περπατούν όλες οι γυναίκες του κόσμου.
Το νέο έργο της Ρούλας Γεωργακοπούλου
Με την Ιωάννα Παππά
από 8 Μαΐου στο Θέατρο Βασιλάκου.
'Ενας μονόλογος για το δρόμο που «περπατούν» όλες οι γυναίκες του κόσμου, ανεβαίνει από τις 8 Μαΐου και για 16 παραστάσεις στη σκηνή του Θεάτρου Βασιλάκου από τον Θεατρικό Οργανισμό Ακροπόλ σε συμπαραγωγή με το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας και σε σκηνοθεσία του
Θοδωρή Γκόνη.
Η Ιωάννα Παππά με τον Θοδωρή Γκόνη σε μία πρόσφατη πρόβα.
(...)"Ο θάνατος κάνει πολύ θόρυβο τα μεσημέρια και οι ώρες κοινής ησυχίας είναι κι αυτες ένα σοβαρό αντικίνητρο για να αναπτύξει κανείς τις δεξιότητες του, να πάψει φερ ειπειν να σχετίζεται με την απουσία του μέσω τρίτων. Εδώ έχεις καρτέλα με ονοματεπώνυμο, δικό σου κρεβάτι, καθαρά σεντόνια καθ εκάστην και βοήθεια καθ όλον το εικοσιτετράωρο. Ο γιατρός σε κοιτάζει στα μάτια , σου χαμογελάει, σου φτιάχνει το μαξιλάρι, ξέρει να σου πει ένα σωρό καλά λόγια κι όταν βάζει πάνω σου τα ακουστικά βήξε –ανάσανε η σχέση γίνεται βαθιά και φτάνει ίσα με τους βρόγχους. Μ αγαπάς μαμά; Το δωμάτιο δεν έχει βέβαια παιχνίδια και ακάρεα οικιακής σκόνης βολεύομαι όμως μια χαρά με τα φάρμακα και τα απολυμαντικά. Από μια άποψη τούτο εδώ είναι το τέλειο παιδικό δωμάτιο με ενα σωρό μαγικά αντικείμενα να τα ξεχαρβαλώσεις και πειραματιστείς. Επιτρέπεται να εισαι όλη μέρα ξάπλα, μπρούμυτα ή ανάσκελα και το κυριότερο δεν σε υποχρεώνει κανείς να είσαι χτενισμένη, ζωηρή, καθαρή, στην ώρα σου και με καλές επιδόσεις στη γραμματική και το συντακτικό.
Αρωσταίνω σε καθεστώς απόλυτης ελευθερίας! Γλυκές καλές μου νοσοκόμες με το ένδυμα της αφοσιώσης κολαριστό και τη σύριγγα σε θέση μάχης. Μαμάδες , μαμάδες μου με το μπαμπάκι και το οινόπνευμα. Θα με γεννήσετε μ έναν πόνο και γω θα σας ανταμείψω με μια μακρά ευφορική περίοδο κυοφορίας. Το αγαπημένο μου αρκουδάκι είναι η νυχτερινή βάρδια. Η πρωινή ασχολείται κυρίως με τα μαθηματά μου. Καθόμαστε μπρος –πίσω στο ακτινολογικό και η γνώση μεταδίδεται με ένα τσακ, χωρίς παπαγαλίες και εκνευριστικές επαναλήψεις. Αισθάνομαι την επιτάχυνση των ηλεκτρονίων. Η πίεση των δεκάδων χιλιάδων βολτ και η πρόσπτωσή τους πάνω στο βολφράμιο έχει λιγότερες παρενέργειες από την Αγριόπαπια του Ιψεν και την αποστήθιση των πόλεων του Δεύτερου Ελληνικού Αποικισμού στην Κάτω Ιταλία. ( ψάχνει πάνω στο σώμα της σαν να είναι χάρτης, καταλήγωντας στην περιοχή του κόλπου της). Αν υποθέσουμε ότι η Ζαγγλη είναι εδώ και απέναντι το Ρήγιο, τότε η Κατάνη πάει εδώ, οι Συρακούσες κάπου εδωπέρα , η Σύβαρη, ο Κρότων, η Μεσσήνη να και το Μεταπόντιο. Την Αίτνα θα στην χαρίσω δώρο στα γενέθλιά σου (δείχνει το στήθος της και βήχει).
Τα ηλεκτρόνια προσπίπτοντας στο στόχο χάνουν σταδιακά την ενέργειά τους και υφίστανται επιβραδύνσεις απολύτως απαραίτητες για τη νυχτερινή μου κατακλιση. Αφήνω πάντοτε το ένα μάτι μου ανοιχτό για να χαζεύω τις θαλασσογραφίες του παλμογράφου. (ακούγεται θάλασσα)"(...)
(Απόσπασμα από το έργο της Ρούλας Γεωργακοπούλου).
ΕΝΑ ΒΡΑΔΙ ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ
Τί θλιβερὸ πράμμα ὁ Σταθμός,
ποὺ μόλις νἄχῃ φύγει τὸ τραῖνο.
Οὔτε στιγμή, μόλις ποὺ ἐδῶ
στὶς ράγιες του βαριὰ σταματημένο
καὶ πηγαινόρχονταν γοργά,
ἀνίδεα γελώντας ταξειδιῶτες.
Κι᾿ ὅσοι ποὺ μείνανε κι᾿ αὐτοὶ
δὲν ἔχουνε τὴν ὄψη τους σὰν τότες.
Ἡ ἄδεια θέση κι᾿ ἡ σιωπὴ
μέσ᾿ στὸ Σταθμὸ ποὺ τοὔφυγε τὸ τραῖνο.
Κι᾿ αὐτοὶ ποὺ μείνανε σκορποῦν
κ᾿ ἔχουν τὸ βῆμα τὸ ἀποφασισμένο
ὅσων τὴ μοίρα ἀκολουθοῦν.
Κάθε φορὰ τοὺς φεύγει κι᾿ ἀπὸ κάτι
καὶ κεῖνοι μένουν στὸ Σταθμὸ
λυγίζοντας τὸ θολωμένο μάτι.
Στρέφουν στὰ ἴδια θαρρετοὶ
δῆθεν κ᾿ ἡ πλάτη τους κυρτώνει πίσω.
-Καταραμένε χωρισμὲ
ὅμως κι σένα ἀπόψε θ᾿ ἀγαπήσω.
Γιατί τὸ «χαῖρε» ἦταν γλυκὸ
καθὼς τὸ χέρι σειόταν στὸν ἀέρα
ἀπ᾿ τὸ μαντήλι πιὸ λευκὸ
κι᾿ ἀπ᾿ τὸν ἀνθό, σὰ φῶς ποὺ ἔφευγε πέρα,
ποὺ δὲν τὸ εἶχα ἰδῆ ποτὲ
τόσο γαλήνια ὡραῖο τ᾿ ὅραμά σου,
Καταραμένε χωρισμέ.
Μοῦ τρέμουνε τὰ χείλη στὄνομά σου.
(Ποίημα της Μαρίας Πολυδούρη. Αναδημοσίευση από http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/maria_polydoyrh/anekdota_poihmata).
Ζωή Δρακοπούλου, Ελένη Στρούλια, Ιωάννα Παππά.
"Επί σκηνής η ποιήτρια λίγο πριν πεθάνει. Με ψυχοπομπό ένα αντιφυματικό
ραδιοφωνικό μήνυμα της εποχής να της μετράει τις ώρες, η Μαρία Πολυδούρη
ξηλώνει το φόρεμά της μέχρι να μείνει γυμνή και ταυτόχρονα μονολογεί,
εσωστρέφεται, εξωστρέφεται, χορεύει φοξ τροτ, τραγουδάει Αττίκ και απευθύνεται
με κοριτσίστικο θυμό σε όσους έχουν φτιάξει το «μύθο» της, συχνά χωρίς την
συγκατάθεσή της: Στο κοινό που την ταύτισε με τον Καρυωτάκη και περιορίστηκε
στη μελοδραματική εκδοχή της ερωτικής της ιστορίας. Στους μολυσματικούς
νοτιάδες της Καλαμάτας που επηρέασαν την ποίηση της παιδιόθεν, στην τρέλα
της παρισινής ζωής που επέσπευσε το θάνατο από φυματίωση. Στην μητέρα
της που προετοίμασε τον ανήσυχο χαρακτήρα της μέσα από πρώιμες φεμινιστικές
αναζητήσεις της Καλλιρόης Παρρέν. Στον ίδιο τον Καρυωτάκη που έμεινε
αμετακίνητος στην ενόρμηση θανάτου κακοποιώντας τον έρωτά της και αγνοώντας
το κάλεσμα της ζωής.
«Σ’ αυτόν τον πολυφωνικό μονόλογο η Μαρία Πολυδούρη θα ανακαλέσει την ηχητική μπάντα των παιδικών της χρόνων και μέσα από μια οικογενειακή γιορτή θα εμπλέξει στην υπόθεσή της τον μισογύνη Ροϊδη, τον ανοιχτόμυαλο Παλαμά, τον σκεπτικιστή Καρκαβίτσα και τον παραδοξολόγο Καμπούρογλου, οι οποίοι παρίστανται στη σκηνή ex absentia», σημειώνει η συγγραφέας, Ρούλα Γεωργακοπούλου.
«Δεν πρόκειται για μια προσωπογραφία της Μαρίας Πολυδούρη», εξηγεί ο
σκηνοθέτης, Θοδωρής Γκόνης,. «Πρόκειται για το δρόμο που άνοιξε η Μαρία
Πολυδούρη, την οδό που κατοικείται απ’ όλες τις γυναίκες του κόσμου, από την
Κλεαρέτη Δίπλα- Μαλάμου έως τη Sylvia Plath. Απ’ όλες τις ποιήτριες του κόσμου.
Ακόμα κι απ’ αυτές που δεν έχουν γράψει ούτε ένα στίχο. Κυρίως απ’ αυτές. Έχοντας αυτό σαν οδηγό, σαν GPS- κι έναν μονόλογο Λερναία Ύδρα-, βρεθήκαμε ηθελημένα πολύ μακριά της, για να καταλάβουμε τελικά πως η απόσταση είναι που σε φέρνει κοντά σε ένα τέτοιο πρόσωπο. Η απόσταση σου επιτρέπει τη συνάντηση».
Την ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη ερμηνεύει η Ιωάννα Παππά.
Η παράσταση ανεβαίνει στο Θέατρο Βασιλάκου από την Πέμπτη 8 Μαΐου και για
16 παραστάσεις.
Η ταυτότητα της παράστασης :
Κείμενο: Ρούλα Γεωργακοπούλου
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Γκόνης
Σκηνικά- Κοστούμια: Ελένη Στρούλια
Μουσική: Αλέξανδρος Γκόνης
Χορογραφία: Χριστίνα Σουγιουλτζή
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Φωτογραφίες παράστασης: Σπύρος Στάβερης
Βοηθός σκηνοθέτη: Ζωή Δρακοπούλου
Παίζει η Ιωάννα Παππά
Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά.
Μέρες και ώρες παραστάσεων : Πέμπτη έως Κυριακή, 9 μ.μ.
Info: Θέατρο «Βασιλάκου», Προφ. Δανιήλ 3 & Πλαταιών, τηλ. 210.3470707.
σχόλια