Ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ και οι 30.000 καφέδες

Ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ και οι 30.000 καφέδες Facebook Twitter
6

[Aπό την Μάρω Αγγελοπούλου]

Ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ και οι 30.000 καφέδες Facebook Twitter
Δαγκεροτυπία του Μπαλζάκ, αγνώστου φωτογράφου. Παρίσι, 1842

Μία λέξη έρχεται αναπόφευκτα στο νου με το άκουσμα του ονόματος Μπαλζάκ. Όγκος. Υπερμεγέθης και θεριακωμένος: στην εμφάνιση, στο καλλιτεχνικό του έργο και, βεβαίως, στις καταχρήσεις. Με πρώτη και καλύτερη τον καφέ, που συναγωνίστηκε ακόμα και τον σεξουαλικό του εθισμό σε τιτλούχες: μαρκησίες, δούκισσες, κοντέσες (όχι πως οι πεταχτούλες ανώνυμες με τα τροφαντά στήθη και τα κελαρυστά γελάκια τον χάλαγαν).


Ο καφές, αγαπητοί μου.


Άλλωστε, αυτός τον έστειλε στον τάφο.


Όλα τα κείμενα και οι πραγματείες που μιλούν για τη ζωή του, αποτυπώνουν αυτό το φιλόλαγνο πλάσμα, ως απολύτως εργασιομανές: τουλάχιστον 15 ώρες συγγραφής ημερησίως που συντηρούνταν όχι μόνο από το υπερκινητικό μυαλό του (κρατούσε σημειώσεις συνεχώς, ακόμα και σε χαρτοπετσέτες), αλλά κυρίως από τις 20 με 40 κούπες καφέ που επιτάχυναν τη διαδρομή της πένας στο χαρτί. Αξίζει, βεβαίως, να σημειωθεί ότι, τους καιρούς εκείνους, η αντίστοιχη σερβιρισμένη ποσότητα ήταν το ήμισυ μιας μέτριας σημερινής κούπας καφέ. Όχι πως αυτό, φυσικά, μειώνει το μέγεθος. Ο Μπαλζάκ είχε τη δική του πράσινη νεράιδα. Μόνο που ήταν καφέ. Και τον συντρόφευε ακαταπαύστως, επί δεκαετίες.


Έγραφε πάντα νύχτα. Ξυπνούσε στη 1 το πρωί και έγραφε μέχρι τις 8, κατεβάζοντας ολόκληρες κούπες μονορούφι, για να συνεχίσει μέχρι το απόγευμα και φτού κι απ' την αρχή. Κάπως έτσι κυοφόρησε 85 συγγράμματα σε 20 χρόνια. Θαμμένος πίσω από σελίδες που γέμιζαν αδιάκοπα σε εν δυνάμει αριστουργήματα και ανώδυνα ρομάντζα, βυθιζόταν στον εθισμό του, φτάνοντας στο σημείο-όταν πλέον δεν τον άγγιζε ο καφές ως ρόφημα-να καταναλώνει ολόκληρους κόκκους, ακόμα και τα κατακάθια του καφέ, μία «φρικτή και μάλλον βάναυση μέθοδος..» που πρότεινε αποκλειστικά σε δασύτριχους άντρες με περίσσιο σθένος (!;).


Αυτός ο ταγμένος στο νόμο της απληστίας, όπου το πολύ δεν είναι ποτέ αρκετό, κατέγραψε, περί τα 190 χρόνια πριν, το δίπολο χαράς-άλγους της εμμονής του στο δοκίμιο "The Pleasures and Pains of Coffee", ως μέρος της «ενισχυμένης» έκδοσης La Physiologie du Goût (μτφρ. «Η Φυσιολογία του Γούστου») του γάλλου γαστρονόμου Ζαν Ανθέλμ Μπριγιά- Σαβαρέν. Το πλήρες προσάρτημα, με τον υπότιτλο Trait6 des Excitants Modernes, ασχολείται με τον καφέ, το κρασί και τον καπνό. Εκεί βρίσκει έδαφος ο Μπαλζάκ και αναγορεύει τους λατρευτούς κόκκους σε όπιο της λογοτεχνίας, που μετουσιώνεται σε «... σπινθήρες που φωταγωγούν όλη τη διαδρομή μέχρι τον εγκέφαλο. Από εκείνη τη στιγμή, όλα βρίσκονται σε ταραχώδη κατάσταση. Οι ιδέες επιταχύνονται σαν τάγματα ενός μεγάλου στρατού στο θρυλικό πεδίο μάχης του, και ο πόλεμος μαίνεται. Μνήμες συσσωρεύονται, φωτεινές σημαίες υψώνονται. Το ιππικό της μεταφοράς αναπτύσσει υπέροχους καλπασμούς. Το πυροβολικό της λογικής πλησιάζει βιαστικά με βαγόνια που κροταλίζουν και φυσίγγια. Στη φαντασία, σκοπευτές κοιτούν και πυροβολούν. Ακολουθούν μορφές και σχήματα και χαρακτήρες. Το χαρτί απλώνεται με μελάνι-γιατί η νυχτερινή εργασία ξεκινά και ολοκληρώνεται με το χείμαρρο αυτού του μαύρου νερού, όπως μια μάχη αρχίζει και τελειώνει με μαύρη σκόνη».


Θα σημειώσει επίσης ότι «Ο καφές κάνει τους βαρετούς ανθρώπους ακόμη πιο βαρετούς», ενώ θα μνημονεύσει και τον Τζοακίνο Ροσίνι «Μου είπε ότι ο καφές είναι μια υπόθεση δεκαπέντε ή είκοσι ημερών. Όσο χρειάζεται για να γράψεις μια όπερα. Αν και ο χρόνος κατά τον οποίο κανείς απολαβάνει τον καφέ, μπορεί να επεκταθεί».


Δεδομένων των γαργαντουικών περιγραφών για τη λαιμαργία του, ένας καρδιακός θάνατος προαναγγελλόταν ήδη. Στις μνημειώδεις ιστορίες ανήκει και το –ατεκμηρίωτο παρά ταύτα- ιστορικό γεύμα, όπου ο συγγραφέας μόνος καταβρόχθισε 100 στρείδια Οστάνδης, δώδεκα παϊδάκια, μια πάπια με γογγύλια, δυο ψητές πέρδικες, μια πιατέλα από φρούτα, κρασί, λικέρ και... 30 δόσεις καφέ. Υπερβολικό; Ασυζητητί! Άλλωστε, αποδεδειγμένα, δεν υπήρχε χώρος ανάμεσα στον εαυτό του και την αντανάκλαση της ευφυΐας του, παρά μόνο για την αδηφαγία του, πλουμιστή και θηριώδης εν τω συνόλω. Κι ήταν αυτή η λαιμαργία, ιδίως η εμμονική του σχέση με τον καφέ («αυτή η μεγάλη δύναμη της ζωής μου! 30.000 φλιτζάνια καφέ ήπια όσο έγραφα την Ανθρώπινη Κωμωδία!») που τον έστειλε στον άλλο κόσμο σε ηλικία 51 ετών. Χορτάτο. Και σε παραλήρημα.

Ακριβώς, δηλαδή, όπως έζησε..

 

Ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ και οι 30.000 καφέδες Facebook Twitter

6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ντον Ντελίλο: «Άνθρωπος σε πτώση»

Το πίσω ράφι / «Άνθρωπος σε πτώση»: Το ρεαλιστικό έργο ενός από τους σπουδαιότερους εξερευνητές της μοντέρνας εποχής

Ο πολυβραβευμένος Ντον Ντελίλο γράφει για την ανάγκη των ανθρώπων να ανήκουν κάπου και να επικοινωνήσουν, όταν εισπράττουν από την Ιστορία οδύνη, απώλειες και χιλιάδες ερωτηματικά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Αντώνης Καραμπατζός: Με έλκει ο μυθιστορηματικός κόσμος του Καραγάτση

The Book Lovers / Αντώνης Καραμπατζός: «Με έλκει ο μυθιστορηματικός κόσμος του Καραγάτση»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον καθηγητή Αστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αντώνη Καραμπατζό για το πώς το έργο του Τζότζεφ Κόνραντ, του Φίλιπ Ρόθ ή η ποίηση του Κ.Π. Καβάφη ανοίγουν δρόμους στο συναίσθημα, στις ανθρώπινες σχέσεις και στην ιστορία.
THE LIFO TEAM
Ο θάνατος τής πήγαινε πολύ

Βιβλίο / Κάντι Ντάρλινγκ: Η συγκινητική ιστορία του τρανς ειδώλου και μούσας του Άντι Γουόρχολ

Η Κάντι Ντάρλινγκ προκαλούσε ανέκαθεν συμπάθεια και θαυμασμό, όχι τόσο για τα επιτεύγματά της στη σκηνή και τη μεγάλη οθόνη, όσο για την ομορφιά και την εύθραυστη αύρα της.
THE LIFO TEAM
Η Gen Z αγαπάει τη γιαγιά που πλέκει στο πανηγύρι του χωριού

The Happy Reader / Η Gen Z αγαπάει τη γιαγιά που πλέκει στο πανηγύρι του χωριού

Η Γενιά Ζ γράφει και διαβάζει, καταρρίπτοντας τα στερεότυπα. Βιογραφίες, ταξιδιωτικοί οδηγοί και υγεία οδηγούν τους Ευρωπαίους στα βιβλιοπωλεία. Οι γιοι του Μάρκες, Ροδρίγκο και Γκονζάλες, απολογούνται για το δικαίωμά τους στο έργο του πατέρα τους. Εκδοτικό γεγονός, η μετάφραση του πρώτου μυθιστορήματος του Τζέιμς Μπόλντουιν.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
«Teatro Grottesco»: Η γοτθική σκηνή της ζοφερής απελπισίας

Βιβλίο / «Teatro Grottesco»: Mια συλλογή σκοτεινών διηγημάτων από έναν μετρ του τρόμου

Κάποιοι ίσως τον γνωρίζουν από την πρώτη (και καλύτερη) σεζόν του «True Detective». Η βουτιά στις πλέον σκοτεινές πτυχές της υπαρξιακής φιλοσοφίας, η άκρως ζοφερή ατμόσφαιρα, η εικονοποιία που φλερτάρει με τη γοτθική αισθητική είναι χαρακτηριστικά του έργου του Τόμας Λιγκότι, η απουσία του οποίου από την ελληνική αγορά είναι τρανταχτή.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΤΣΑΠΡΑΪ́ΛΗΣ
Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

The Book Lovers / Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Ακύλλα Καραζήση για την αναγνωστική διαδρομή του, που ξεκινάει από τον «Τομ Σόγερ» και τη Θεσσαλονίκη, περνάει από τον ρομαντικό κόσμο της Χαϊδελβέργης και φτάνει στην Αθήνα του θεάτρου και των κειμένων.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Βιβλίο / Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Η συγγραφέας και ομότιμη καθηγήτρια Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου μιλά για την εποχή μας, τον χώρο της εκπαίδευσης και την ταυτότητα του νεοέλληνα.   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Βιβλίο / «Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Ο Ντόναλντ Σασούν, ομότιμος καθηγητής Συγκριτικής Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου και άλλοτε στενός φίλος, συνεργάτης και επιμελητής των βιβλίων του Έρικ Χoμπσμπάουμ, μιλά στη LiFO.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Βιβλίο / Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Η συγγραφέας του βιβλίου “Diva”, Ντέζι Γκούντγουιν, τονίζει με άρθρο της στον Guardian ότι το να χαρακτηρίζει κανείς τη ζωή της κορυφαίας τραγουδίστριας τραγική, σημαίνει ότι την αδικεί κατάφωρα.
THE LIFO TEAM
Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Βιβλίο / Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Ο Βρετανός ιστορικός Πολ Κάρτλετζ αποκαθιστά την ιστορική πόλη της αρχαιότητας που αντιμετώπιζαν υπεροπτικά οι Αθηναίοι. Δείχνει πώς τα θηβαϊκά θέματα επιβιώνουν στη σύγχρονη τέχνη, γράφει για τον Επαμεινώνδα που είχε έναν μόνο τραχύ μανδύα, παρουσιάζει την κοινωνία που δημιουργεί τον Ιερό Λόχο, ένα στρατιωτικό σώμα που αποτελείται αποκλειστικά από εραστές και ερώμενους.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ

σχόλια

4 σχόλια
Και εγώ κεφτέδες διάβασα Arya και χάρηκα . Δυστυχώς έπινε καφέδες . Βέβαια δεν χάνω το κουράγιο μου, αυτό δεν αποκλείει να έπινε μεν καφέδες αλλά να έτρωγε και κεφτέδες και μάλιστα, Θεού θέλοντος μπορεί να είχε προλάβει να φάει 30.000 κιοφτέδες πριν μετακομίσει σε τόπο Χλοερό.Πράγμα που αποδεικνύει και την Ελληνικότητα της Μακεδονίας μας.