Μαρία Κούρση: «Έχει μείνει ακόμη κάτι να κερδίσουμε»

Μαρία Κούρση: «Έχει μείνει ακόμη κάτι να κερδίσουμε» Facebook Twitter
0

Ανάμεσα στις ερωτήσεις παρατίθενται αποσπάσματα απο τις ποιητικές συλλογές «Λέει ότι είναι κήπος» (2012) και «Το βραχιόλι στον λαιμό» (2013) που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη.

 

_______________

«Αγριεμένες ημέρες ήμερα

ήμερα τα χέρια που τις

στραγγαλίζουν». («Το βραχιόλι στον λαιμό»)

_______________

Ποιοι στραγγαλίζουν τις μέρες μας; Γιατί είναι τόσο ήμερα τα χέρια τους;

 

Οι καλογυαλισμένοι «μάνατζερ» και τα όσα επιδεικνύουν προς πώληση. Υποσχέσεις σε κλειστούς φακέλους, που όταν τους ανοίξεις είναι άδειοι. Τα ήμερα χέρια τους είναι λευκά και δόλια. Και άδεια.

 

 _______________

«Σαστισμένο καλοκαίρι

που η φύση είχε ορίσει

δεν το πένθησε κανείς». («Λέει ότι είναι κήπος»)

_______________

 

Το πένθος ταιριάζει στο καλοκαίρι;

 

Το πένθος ταιριάζει στον Ιούλιο. Ούτε πριν, ούτε μετά.

 

_______________

«Η αγάπη ανακατεύει τα μαχαίρια της.

Είναι δική μου η αγάπη

δικά σου τα μαχαίρια.

Ας μοιραστούμε το φόβο

της ανταλλαγής

τουλάχιστον». («Το βραχιόλι στον λαιμό»)

______________

Η αγάπη (πρέπει να) πονάει; Είναι πάντα ο ένας που κρατά τα μαχαίρια;

 

Η αγάπη (πρέπει να) στρώνει στα πόδια της όλα τα ρήματα όλων των λεξικών. Να πονάει· να κινεί· να ελπίζει· να αυθαδιάζει· να γεμίζει· να αρνείται· να φοβάται· να λυτρώνει· να πεθαίνει. Ναι, είναι ένας που κρατάει μαχαίρια.

 

_______________

«(Κι όταν όλα περάσουν

σου υπόσχομαι θα γονατίσεις

με λουλούδια μαραμένα

μιας άλλης εποχής

γιατί δεν ήξερα να περιμένω)». («Το βραχιόλι στον λαιμό»)

_______________

 

Είναι υπερτιμημένη η υπομονή;

 

Η υπομονή με διαλύει. Τελευταία δεν την απέφυγα και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Όταν μου τελειώσει η υπομονή θα δω πόσο γελοίος ίσως ήταν και ο λόγος για τον οποίο την έκανα.

 

_______________

«Την τράπουλα αναστατώνεις

με άνεση (τη θεωρείς σημαδεμένη)

θα ξαφνιαστείς όταν όλα

θα τα χάσεις κοιτάζοντας

τον φταίχτη γιατί

τίποτα δεν σημαδεύεται και

κανένας δεν ορίζεται και

βέβαια απομακρύνομαι

αλειμμένη σ' ένα πυκνό ρήμα

που δείχνει Σάββατο χωρίς

σημασία απόγευμα απογράφω». («Το βραχιόλι στον λαιμό»)

_______________

Τίποτα δεν σημαδεύεται και κανένας δεν ορίζεται; Έχει μείνει ακόμη τίποτε να χάσουμε;

 

Δεν είναι πάντα έτσι. Όλα σημαδεύονται, καθορίζονται, παγιδεύονται, υπονομεύονται, προδίδονται, σβήνουν και χάνονται. Έχει μείνει ακόμη κάτι να κερδίσουμε.

 

_______________

«Κι εδώ τελειώνει το φως της

ημέρας.

Καμία συγγνώμη.

Περπάτησα πολύ στις εποχές

Σκυμμένη κωμικά νηστική

(μια μία οι λέξεις έμειναν

καθαρές)

περνώ διαμέσου μιας θαμπής

παρέλασης

Με αφορά που βαδίζω

ακόμη». («Το βραχιόλι στον λαιμό»)

_______________

 

Πώς καταφέρνει κανείς να βαδίσει μέσα σε αυτόν το χαλασμό;

 

Με ψέματα στα ψέματα.

 

_______________

«Ό, τι είναι να γίνει

Δεν θα γίνει.

Η φλόγα όμως καίει.

 

[...]

 

 Ό, τι είναι να γίνει

Δεν θα γίνει.

Δεν το ήξερε.

 

[...]

 

Ό, τι είναι να γίνει

Δεν θα γίνει.

Ως συνήθως.

 

 [...]

 

 Ό, τι είναι να γίνει

Δεν θα γίνει.

Πέρασε απαρατήρητο.

 

 [..]

 

Ό, τι είναι να γίνει

Δεν θα γίνει.

Κανείς δεν φταίει». («Λέει ότι είναι κήπος»)

_______________

 

Τι είναι να γίνει (έστω κι αν δε γίνει);

 

Λέω να μην σας πω, γιατί δεν θα γίνει.

 

_______________

«Δεν τρώγεται η ζωή

με μαχαιροπήρουνο». («Λέει ότι είναι κήπος»)

_______________

 

Πώς τρώγεται η ζωή; (αλήθεια, τρώγεται η ζωή;)

 

Με τα χέρια, το στόμα, το σώμα, το μυαλό.

 

_______________

«Στη διπλανή σκηνή

ξεβράζεται μια άλλη ιστορία». («Λέει ότι είναι κήπος»)

_______________

 

Πού καταλήγουν οι πρωταγωνιστές που ξεβράζονται στη διπλανή σκηνή;

 

Στο παρασκήνιο, πάντα.

 

_______________

«Στον κήπο μοιραία παίζουν ξένα

στρουμπουλά παιδάκια

Συνεχίζεται η ζωή από μακριά». («Λέει ότι είναι κήπος»)

_______________

 

Πώς φέρνεις τη ζωή πιο κοντά;

 

Πάντοτε κρατούσα αποστάσεις ασφαλείας.

 

_______________

«(Σου είχα τάξει τον ουρανό

με τ' άστρα.

 

Βρήκες τίποτα);». («Λέει ότι είναι κήπος»)

_______________

 

Πόσο κρατά μια υπόσχεση;

 

Λίγο, πολύ λίγο, έως καθόλου.

 

_______________

«Σειρά ανθισμένα δέντρα

σ' ένα χρωματιστό πανέρι

αέρας / απόγευμα/ δροσιά

συννεφιασμένα φύλλα στο νερό

 

Στην αριστερή όχθη

ο παλαιοπώλης δίπλα στη γέφυρα

αέρας / απόγευμα / δροσιά

ο φανοστάτης κοιτάζει το ποτάμι του

 

Ας μπορούσα θεέ μου να είμαι εκεί

να πνιγώ με την ησυχία μου». («Λέει ότι είναι κήπος»)

_______________

 

Είναι μια εποχή που έχει χαθεί η ιδιωτικότητα κι έχει υποτιμηθεί η σιωπή;

 

Στην πραγματικότητα, είναι μια εποχή που έχει υποτιμηθεί η ιδιωτικότητα και έχει χαθεί η σιωπή. Έχοντας μάθει να σιωπούμε, τώρα το μόνο που βγαίνει από τα χείλη μας είναι ακατάσχετοι βερμπαλισμοί. Η σιωπή είναι ο ιδιωτικός μας χρυσός – την προφυλάσσουμε και την θαυμάζουμε μέσα στην γυάλινη προθήκη της. Και τώρα, που είναι πια η ώρα να μιλήσουμε, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κοιτάζουμε αμήχανα τον ήχο της χρυσής μας σιωπής.

 

*Από «Το βραχιόλι στον λαιμό»

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ντον Ντελίλο: «Άνθρωπος σε πτώση»

Το πίσω ράφι / «Άνθρωπος σε πτώση»: Το ρεαλιστικό έργο ενός από τους σπουδαιότερους εξερευνητές της μοντέρνας εποχής

Ο πολυβραβευμένος Ντον Ντελίλο γράφει για την ανάγκη των ανθρώπων να ανήκουν κάπου και να επικοινωνήσουν, όταν εισπράττουν από την Ιστορία οδύνη, απώλειες και χιλιάδες ερωτηματικά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Αντώνης Καραμπατζός: Με έλκει ο μυθιστορηματικός κόσμος του Καραγάτση

The Book Lovers / Αντώνης Καραμπατζός: «Με έλκει ο μυθιστορηματικός κόσμος του Καραγάτση»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον καθηγητή Αστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αντώνη Καραμπατζό για το πώς το έργο του Τζότζεφ Κόνραντ, του Φίλιπ Ρόθ ή η ποίηση του Κ.Π. Καβάφη ανοίγουν δρόμους στο συναίσθημα, στις ανθρώπινες σχέσεις και στην ιστορία.
THE LIFO TEAM
Ο θάνατος τής πήγαινε πολύ

Βιβλίο / Κάντι Ντάρλινγκ: Η συγκινητική ιστορία του τρανς ειδώλου και μούσας του Άντι Γουόρχολ

Η Κάντι Ντάρλινγκ προκαλούσε ανέκαθεν συμπάθεια και θαυμασμό, όχι τόσο για τα επιτεύγματά της στη σκηνή και τη μεγάλη οθόνη, όσο για την ομορφιά και την εύθραυστη αύρα της.
THE LIFO TEAM
Η Gen Z αγαπάει τη γιαγιά που πλέκει στο πανηγύρι του χωριού

The Happy Reader / Η Gen Z αγαπάει τη γιαγιά που πλέκει στο πανηγύρι του χωριού

Η Γενιά Ζ γράφει και διαβάζει, καταρρίπτοντας τα στερεότυπα. Βιογραφίες, ταξιδιωτικοί οδηγοί και υγεία οδηγούν τους Ευρωπαίους στα βιβλιοπωλεία. Οι γιοι του Μάρκες, Ροδρίγκο και Γκονζάλες, απολογούνται για το δικαίωμά τους στο έργο του πατέρα τους. Εκδοτικό γεγονός, η μετάφραση του πρώτου μυθιστορήματος του Τζέιμς Μπόλντουιν.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
«Teatro Grottesco»: Η γοτθική σκηνή της ζοφερής απελπισίας

Βιβλίο / «Teatro Grottesco»: Mια συλλογή σκοτεινών διηγημάτων από έναν μετρ του τρόμου

Κάποιοι ίσως τον γνωρίζουν από την πρώτη (και καλύτερη) σεζόν του «True Detective». Η βουτιά στις πλέον σκοτεινές πτυχές της υπαρξιακής φιλοσοφίας, η άκρως ζοφερή ατμόσφαιρα, η εικονοποιία που φλερτάρει με τη γοτθική αισθητική είναι χαρακτηριστικά του έργου του Τόμας Λιγκότι, η απουσία του οποίου από την ελληνική αγορά είναι τρανταχτή.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΤΣΑΠΡΑΪ́ΛΗΣ
Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

The Book Lovers / Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Ακύλλα Καραζήση για την αναγνωστική διαδρομή του, που ξεκινάει από τον «Τομ Σόγερ» και τη Θεσσαλονίκη, περνάει από τον ρομαντικό κόσμο της Χαϊδελβέργης και φτάνει στην Αθήνα του θεάτρου και των κειμένων.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Βιβλίο / Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Η συγγραφέας και ομότιμη καθηγήτρια Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου μιλά για την εποχή μας, τον χώρο της εκπαίδευσης και την ταυτότητα του νεοέλληνα.   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Βιβλίο / «Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Ο Ντόναλντ Σασούν, ομότιμος καθηγητής Συγκριτικής Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου και άλλοτε στενός φίλος, συνεργάτης και επιμελητής των βιβλίων του Έρικ Χoμπσμπάουμ, μιλά στη LiFO.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Βιβλίο / Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Η συγγραφέας του βιβλίου “Diva”, Ντέζι Γκούντγουιν, τονίζει με άρθρο της στον Guardian ότι το να χαρακτηρίζει κανείς τη ζωή της κορυφαίας τραγουδίστριας τραγική, σημαίνει ότι την αδικεί κατάφωρα.
THE LIFO TEAM
Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Βιβλίο / Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Ο Βρετανός ιστορικός Πολ Κάρτλετζ αποκαθιστά την ιστορική πόλη της αρχαιότητας που αντιμετώπιζαν υπεροπτικά οι Αθηναίοι. Δείχνει πώς τα θηβαϊκά θέματα επιβιώνουν στη σύγχρονη τέχνη, γράφει για τον Επαμεινώνδα που είχε έναν μόνο τραχύ μανδύα, παρουσιάζει την κοινωνία που δημιουργεί τον Ιερό Λόχο, ένα στρατιωτικό σώμα που αποτελείται αποκλειστικά από εραστές και ερώμενους.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ