Διαβάζοντας την αυτοβιογραφία του Morrissey κόλλησα με το (πολυσέλιδο!) αφιέρωμά του στην Lypsinka. Λέει πώς, όταν ζούσε στο Χόλιγουντ την δεκαετία του '00 πήγε να παρακολουθήσει ένα σόου της, και εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ που πήγε τουλάχιστον 10 φορές ακόμη. Και κάθε φορά γελούσε όλο και δυνατότερα.
Η Lypsinka -λογοπαίγνιο που παραπέμπει στον όρο lip sync- είναι ένας χαρακτήρας που δημιουργήθηκε απ' τον John Epperson (60 ετών σήμερα). Ποτέ δεν χρησιμοποιεί τη δική της φωνή στα σόου της που αποτελούνται από ηχητικά κολάζ γεμάτα από φαρμακερές ατάκες ταινιών και τραγουδιών. Η τέχνη του δεν είναι στο πώς τα ερμηνεύει, αλλά και πώς κάνει την κοπτοραπτική των ήχων, φτιάχνοντας καινούργιες αφηγήσεις μέσα από bits and pieces.
Μικρό παράδειγμα;
O άντρας πίσω απ' τη γυναίκα
Ο Epperson γεννήθηκε στο Mississippi και ως παιδί ασχολήθηκε με τη μουσική. Μετά το κολέγιο έπιασε δουλειά ως πιανίστας κάπου στο Κολοράντο αλλά το 1978 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και έγινε ο επίσημος πιανίστας δοκιμών του American Ballet Theatre. Επιπρόσθετα ξεκίνησε να κάνει drag shows.
Τον χαρακτήρα της Lypsinka τον πρωτοπαρουσίασε το 1988. Πέρα απ' αυτόν έπαιξε και άλλους ρόλους σε ταινίες και θεατρικά.
Έγινε αγαπητός ως Lypsinka αλλά σταμάτησε να παίζει τον ρόλο γύρω στο 2005, και η γυναίκα που ανοιγόκλεινε το στόμα της εξαφανίστηκε από προσώπου γης.
Μέχρι που, ξαφνικά, πέρσι το φθινόπωρο, μετά από μια δεκαετία σε αγρανάπαυση, η Lypsinka νεκραναστήθηκε και επέστρεψε στη σκηνή της Νέας Υόρκης, όχι με ένα αλλά με τρία ολοκαίνουργια σόου, για τα οποία έγραψαν διθυραμβικά σχόλια οι New York Times μεταξύ των -πολλών- άλλων.
Τι είχε μεσολαβήσει; Πώς αναζωπυρώθηκε ξαφνικά το ενδιαφέρον και πώς ο Epperson αποφάσισε να υποκύψει στη ζήτηση για καινούργιες εμφανίσεις;
Έχω πολύ βάσιμες υποψίες πως τον μεγαλύτερο ρόλο έπαιξαν αυτές οι σελίδες, απ' την Αυτοβιογραφία του Morrissey...
σχόλια