Η μόνη παρέμβαση Σαμαρά στη ΝΕΡΙΤ που δεν θα ήταν σκάνδαλο

Η μόνη παρέμβαση Σαμαρά στη ΝΕΡΙΤ που δεν θα ήταν σκάνδαλο Facebook Twitter
Εικον.: Ατελιέ/ LIFO
16

Η ΝΕΡΙΤ αυτή τη στιγμή είναι στην πιο απαξιωμένη της φάση, μετά τις (τελείως αναμενόμενες) αποκαλύψεις για τις κυβερνητικές παρεμβάσεις στο έργο της. Το ότι είναι σκανδαλώδης η εμμονή των κυβερνήσεων να ελέγχουν τη δημόσια τηλεόραση -ειδικά του Σαμαρά που έκλεισε την ΕΡΤ για να δημιουργήσει δήθεν έναν ακηδεμόνευτο φορέα χωρίς κυβερνητικές παραμβάσεις, είναι γεγονός. 

Αυτό όμως δεν σημαίνει πως οτιδήποτε κάνει η ΝΕΡΙΤ είναι εκ των προτέρων σκάρτο. 

Διάβασα χτες στο κινητό μου αυτήν την είδηση στις Τυπολογίες. 

Έτσι όπως είναι γραμμένη η είδηση θα νόμιζε κανείς ότι η σειρά που προτάθηκε αφορά καμιά Βέρα Λάμπρου (και κάτω) που είχε απλώς γερό δόντι στην κυβέρνηση, και όχι μια απ' τις σημαντικότερες πνευματικές μορφές της Ελλάδας του περασμένου αιώνα. 

Ας πούμε: Προς τι τα αποσιωπητικά στο "Πρόταση για την... Πηνελόπη Δέλτα", λες και είναι κάποια αξιογέλαστη με βαρετή ζωή που δεν θα άξιζε με τίποτα να γίνει μια πρόταση για αυτήν;

Ή παρακάτω, μετά τη σύνδεση με τον Σαμαρά, προς τι το "και το ενδιαφέρον είναι ότι συζητούν την έγκρισή της"!; Σα να λέμε "όχι μόνο δεν την πέταξαν έξω με τις κλωτσιές που τόλμησε να είναι πρόγονος του Σαμαρά, αλλά το συζητάνε κιόλας!"

Πρόκληση, κατά τη γνώμη μου, θα ήταν αν ο ίδιος ο Σαμαράς (ή κάποιοι για να τον γλείψουν) πρότειναν και έκαναν σειρά τη ζωή μιας τυχαίας, άγνωστης θείας του που απλώς βοσκούσε τα πρόβατα για 70 χρόνια σε ένα ορεινό χωριό. Πρόκληση δεν είναι να γίνει, επιτέλους -και κακώς δεν είχε γίνει μέχρι σήμερα- σειρά με την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ζωή της γυναίκας που έγραψε κλασικά παιδικά βιβλία όπως είναι ο Μάγκας, ο Τρελαντώνης και τα Μυστικά του Βάλτου, που θεωρείται η σημαντικότερη γυναικεία φυσιογνωμία στις κρίσιμες για τον Ελληνισμό πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. 

Δεν με νοιάζει αν κάποιος πονηρός ή μη κατέθεσε την πρόταση για να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία. Η πολυτάραχη ζωή της Δέλτα, τα πολυσυζητημένα παιδικά της η δημιουργικότητά της, η σχέση της -ενώ ήταν παντρεμένη- με τον Ίωνα Δραγούμη, και το περίφημο τέλος της*, την κάνουν πρώτης τάξεως προσωπικότητα για τηλεοπτική σειρά. 

Για χίλια πράγματα μπορούμε να κατηγορήσουμε τον Σαμαρά ή τη ΝΕΡΙΤ. Αυτό, θεωρώ, δεν είναι ένα απ' αυτά. 

*Στις 27 Απριλίου 1941, ημέρα κατά την οποία τα γερμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την Αθήνα, η Πηνελόπη Δέλτα προσπαθεί να αυτοκτονήσει παίρνοντας δηλητήριο και τελικά φεύγει από τη ζωή πέντε ημέρες αργότερα, στις 2 Μαΐου 1941, ενώ είχαν ήδη προηγηθεί άλλες δύο απόπειρες αυτοκτονίας στο παρελθόν. Στον τάφο της, στον κήπο του σπιτιού της, χαράχτηκε η λέξη ΣIΩΠH. Το 2014 εκδόθηκε το τελευταίο της ανέκδοτο έργο ¨Ρωμιοπούλες¨ από τις εκδόσεις Ερμής, το οποίο παρέμενε ανέκδοτο εδώ και 75 χρόνια. Κυκλοφόρησε με επιμέλεια του δισέγγονού της Αλέκου Π. Ζάννα.

 

 

16

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

5 σχόλια
Ιδεολογικός χυλός: μέσα σε λίγες γραμμές η ελληνική ιστορία τουλάχιστον μισού αιώνα - και τι αιώνα! - σε κουλουβάχατα.Πρώτα απ' όλα, άλλο Δέλτα κι άλλο Δραγούμης. Το ότι είχαν ερωτική σχέση το 1905 δεν σημαίνει ότι κουβαλούσαν τις ίδιες ιδέες ώσπου να πεθάνουν, ούτε ότι επηρέαζε τόσο καθοριστικά ο ένας τον άλλον. Εξάλλου, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα βρέθηκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα: φανατική βενιζελική η Δέλτα - συνδεόταν με προσωπική φιλία με τον Βενιζέλο - αντιβενιζελικός ακραιφνής ο Δραγούμης. Α, και παρεμπιπτόντως, όταν ο Δραγούμης εκστασιαζόταν με εθνικιστικά οράματα, ούτε που είχε γεννηθεί ο φασισμός. Άλλο οι εθνικιστικές ιδεολογίες που πάντα εμφιλοχωρούν στα έθνη κι άλλο η γνωστή σε όλους φασιστική ιδεολογία, που έχει και πατέρα και ημερομηνία γέννησης.Όσο για τα βιβλία της Δέλτα, ναι κάθε μορφή τέχνης πρέπει να διαβάζεται στο πλαίσιο της εποχής. Το να μιλάς για τα βιβλία της Δέλτα και να τα συγκρίνεις με την πολιτική του Μεταξά είναι τουλάχιστον άστοχο και δείχνει ή ότι δεν ξέρεις τι ιστορία διαβάζεις ή ότι δεν καταλαβαίνεις τι διαβάζεις. Τα τρία βιβλία που εξιστορούν τον μακεδονικό αγώνα γράφτηκαν στη διάρκεια του μακεδονικού αγώνα, όχι εκ των υστέρων και αποτυπώνουν μια ρομαντική αντίληψη μιας συγγραφέως που δεν είχε πατήσει ποτέ το πόδι της στη Μακεδονία, αλλά συνέβαινε να γνωρίζει προσωπικά την οικογένεια του Παύλου Μελά. Και μην ξεχνάτε ότι η Δέλτα εγκαταστάθηκε στον ελληνικό κορμό τη 2η δεκαετία του 20ου αιώνα. Οι γνώσεις της για την Ελλάδα εμπεριείχαν τη νοσταλγία και ταυτόχρονα την άγνοια του πολίτη της ελληνικής παροικίας της Αλεξάνδρειας. Αναφέρεται ότι όταν γνώρισε τον Δραγούμη δεν μιλούσε καν σε ικανοποιητικό βαθμό τα ελληνικά, ώστε να νιώθει αυτοπεποίθηση να γράψει σ' αυτή τη γλώσσα.Και κάτι άλλο: την 1η δεκαετία του 20ου αιώνα η Μακεδονία ήταν οθωμανική επαρχία, την οποία διεκδικούσαν Έλληνες, Σέρβοι, Βούλγαροι και ολίγον και Αλβανοί. Ήταν μια κατάσταση που καταγράφεται από το 2ο μισό του 19ου αιώνα και εξής. Δηλαδή ήταν μια περιοχή υπό της διεκδίκηση 3 κρατών που ξεμύτισαν από τον κορμό της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η σύγκρουση μεταξύ τους ήταν αναπόφευκτη, αφού διεκδικούσαν τα ίδια εδάφη. Το να μιλά κανείς για διώξεις σλαβόφωνων στη Μακεδονία είναι τελείως ανιστόρητο, γιατί όλες οι συγκρούσεις αποτελούσαν μέρος ενός ακήρυχτου πολέμου, στους κόλπους της οθωμανικής αυτοκρατορίας, που τελικά κηρύχτηκε με τους Βαλκανικούς πολέμους. Ίσως εκπλήσσει κάποιους, αλλά έτσι χαράχτηκαν τα σύνορα των κρατών στο πέρασμα της ιστορίας: με πολέμους.
Συμφωνώ με τον Άρη. Δεν έχω καμία συμπάθεια στο πρόσωπο του σαμαρά, είμαι τελείως αντίθετος με το κλείσιμο της ΕΡΤ και το άνοιγμα της ΝΕΡΙΤ, αλλά η Πηνελόπη Δέλτα ήταν σπουδαία προσωπικότητα. Η συγγένειά της με το σαμαρά είναι ένα ατυχές γεγονός, που δε μπορεί να επισκιάζει την ίδια όμως.
Ο Σαμαράς είναι δισέγγονος της όχι η Δέλτα προγιαγιά του, μέχρι εδώ οκ. Μόνο που : Το έργο της Δέλτα, εκτός από κλασικό στο είδος της παιδικής λογοτεχνίας αποτελεί και ένα από τα πρώτα λογοτεχνικά έργα που διαπνέονταν από την ιδεολογία /ιδεολόγημα του ελληνικού εθνικισμού. Εξάλλου η σχέση της με έναν κατεξοχήν θεωρητικότου ελληνικού εθνικισμού και ενός ενός είδους πρώιμου φασισμού, του Ίωνα Δραγούμη ο οποίος ανέλυε και ιδεολογικοποιούσε σκέψεις και πιστεύω που συγγενεύουν απίστευτα με τον μετέπειτα Ιταλικό φασισμό, και ο ενστερνισμός των ιδεών αυτών από την Π. Δέλτα επηρέασε σε μεγάλο βαθμό και το έργο της. Εν πάση περιπτώσει, άλλες εποχές, διαφορετικά πλαίσια.
Αγαπητέ, τα βιβλία διαβάζονται λαμβάνοντας υπόψη την εποχή και το ιστορικό τους πλαίσιο. Με το κριτήριό σου δεν θα έπρεπε να διαβάζουμε κανέναν κλασικό (σεξισμός, ρατσισμός, αντισημιστισμός σε όλους ανεξαιιρέτως από τον Πλάτωνα, το Σέξπηρ, τον Τουέιν κλπ κλπ).
κδεν πρέπει να διαβάζονται δεν το είπα ποτέ. Και να σου πω, ΄ποσώς με ενδιαφέρει αν θα διαβάζεται η όχι η Π. Δέλτα, με τις περιγραφές από τη τύφλωση των ηττημένων Βούλγαρων από το Βυζάντιο, από την επιθετικότητα και την απαξίωση των γειτονικών λαών (και όχι των κρατών, των λαών), τη ρατσιστική αντίληψη για το ''αλλόθρησκο'' και το διαφορετικό, την ανωτερότητα (βιολογική και πνευματική) της φυλής, τον πόλεμο ως περιπέτεια και άλλα πολλά. Βάσει του ιστορικού της πλισίου αναφέρω τα παραπάνω, όπως κα΄ποιος αναλύει και το ίδιο το ιστορικό πλαίσιο και βγάζει συμπεράσματα. Το ότι πχ ο Μεταξάς έζησε τη συγκεκριμένη περίοδο δε σημαίνει ότι οκ, έδρασε βάσει της εποχής του.Τα πάντα κρίνονται και αναλύονται και ας αποδομείται και το εθνικό φαντασιακό βάσει του οποίου μεγαλώσαμε εμείς. Τα εγκλήματα που έγιναν στη διάρκεια του ''Μακεδονικού αγώνα'' σε βάρος σλαβόφωνων πληθυσμών στη περιοχή της Μακεδονίας δεν είναι ''περιπέτεια'' και δεν οφείλονται στην εποχή τους.Οφείλονται σε διαμορφωμένες ιδεολογίες.
''Μ 'αρέσει να ξέρω τις κοινωνίες γι αυτό τις μελετώ. Είναι το μαγειριό όπου μαγειρεύει τον άνθρωπο. Αλλά προτιμώ τον άνθρωπο (..)όταν είναι καλά μαγειρεμένος (..) Η κοινωνίαις πρέπει να υπάρχουν μόνο γι αυτό να μαγειρεύουν ανθρώπους, δυο, τρεις ή τέσσερις η καθεμιά. Αυτοί οι λίγοι θέλουν να γίνουν οι καλλίτεροι γιατί δε συλλογίζονται τη ζωή, πως να ζήσουν. Ενώ η κοινωνίαις όπως και οι πολλοί, η σαβούρα μόνον αυτό συλλογίζονται, πώς να ζήσουν'''' (...)Όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα. Εγώ παίορνω τα δικαιώματα εκείνα που μ αρέσουν αλλά δεν μ αρέσει να δίνω τα ίδια αυτά δικαιώματα και στους άλλους γιατί ξέρω πως όλοι δεν είναι άξιοι να έχουν τα ίδια δικαιώματα με μένα. (...)ο καθένας έχει δικαιώματα τέτοια και τόσα όσα και όποια του αξίζουν''Και οι πόλεμοι είναι καμμιά φορά αναγκαίοι και όχι μόνον δεν εμποδίζουν την πρόοδο αλλά και συντελούν εις αυτήν και επομένως ωφελούν. Άλλως τε τα αδύνατα στοιχεία και του έθνους ειδικώς και γενικώς της ανθρωπότητος πρέπει αναγκαίως να εξαφανίζωνται, να υποκύπτουν στα δυνατά. Το αδύνατο έθνος, η αδύνατη μεριίς της κοινωνίας και χωρίς πόλεμο θα υποκύψη, θα χαθεί αλλ' αν ο πόλεμος συντελή εις το να χαθούν πιο γρήγορα δεν είνε κακός''
@Renton Θεωρώ ατυχή την παρατήρησή σου γιατί βάζεις στο ίδιο καζάνι τελείως διαφορετικές εποχές. Την εποχή των μακεδονικών πολέμων, όχι μόνο η Δέλτα αλλά η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού διαπνέονταν από τα ίδια εθνικιστικά ιδεώδη, όπως και πολλοί άλλοι ευρωπαικοί λαοί άλλωστε. Μπορεί να οδήγησε σε πολέμους αλλά αυτό ήταν το πνεύμα της εποχής. Με την ίδια λογική μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει φασίστα τον Ροβεσπιέρο (το έχουν κάνει) προσωπικά όμως βρίσκω αυτή τη συλλογιστική λανθασμένη.
Καλά δεν πέφτω σε επίπεδο τύπου ΄΄ήταν χρυσαυγίτισα'' αναφέρω ένα γεγονός. Ο Δραγούμης θεωρείται ένας από τους πρώιμους θιασώτες φασιστικών ιδεών (χωρίς ακόμα να έχει διαμορφωθεί κάποια φασιστική ιδεολογία) και το πιο πιθανό είναι να ηγούνταν ενός τέτοιου χώρου αν δεν πέθαινε πρόωρα. Το έργο της Π.Δ από την άλλη διαπνεόταν από τον ήδη διαμορφωμένο εθνικισμό της εποχής και η ίδια πέραν των βιβλίων που έχουμε διαβάσει όλοι, βρισκόταν κοντά στις ιδέες του Δραγούμη. Εντέλει ήθελα να καταλήξω πως μια σειρά που θα ασχολείται με το ιστορικό και ιδεολογικό πλαίσιο που έζησε και δημιούργησε η Πηνελόπη Δ
και επίσης σκέψου τι επίδραση είχαν στη πορεία τα φαινομενικά ''παιδικά'' βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα στη διατήρηση σε εθνικιστικά οράματα και ιδέες που συγγενεύουν αρκετά με αυτό που αργότερα ονομάστηκε φασισμός. Η Πηνελόπη Δέλτα όσο και αν τη σεβόμαστε επειδή διαβάζαμε τον Μάγκα και τον Τρελαντώνη,ανήκε στη ''δεξιά διανόηση'' της εποχής και το έργο της συμβαδίζει απόλυτα με τις ιδέες του συγκεκριμένου χώρου. Ακόμα και μέχρι σήμερα δηλαδή, εσύ τι αποκόμιζες από τον Μάγκα πέραν του ότι ήταν ενας σκύλος που μιλούσε? ιδέα της ανώτερης φυλής/ράτσας, μίσος, εκδικητικότητα, ρατσισμός. Τα εθνικά πρότυπα με τα οποία μεγαλώσαμε σηκώνουν πλέον πολύ ανάλυση , όπως και ο ''ήρωας'' Ι. Δραγούμης που γράφει από πάνω ο Σπυρίδωνας.
Με αφορμή αυτό το σχόλιο, να σας πω μια σχετικά πρόσφατη εμπειρία μου: Έχοντας διαβάσει στην παιδική ηλικία κάποια βιβλία της Π.Δ. όπως Παραμύθι δίχως όνομα, τον καιρό του Βουλγαρκτόνου κ.α., την είχα καταχωρημένη στη συνείδησή μου ως μια από τις πιο αγαπημένες μου συγγραφείς των παιδικών χρόνων,τα μυθιστορήματά της ήταν συναρπαστικά.Έπιασα λοιπόν σε μεγαλύτερη ηλικία να διαβάσω τα μυστικά του βάλτου, και ομολογώ πως εξεπλάγην από τον άκρατο εθνικισμό της συγγραφέως(ήταν κάτι που ως παιδί μάλλον δεν είχα συνειδητοποιήσει), και τελικά το άφησα στη μέση.Το πνεύμα της εποχής σαφώς και επηρεάζει τη διαμόρφωση του έργου ενός συγγραφέα, όμως θεωρώ ότι ο βασικός δείκτης ποιότητας των λογοτεχνικών έργων είναι η διαχρονικότητα, και τα βιβλία της Π.Δ. θα τα χαρακτήριζα λίγο παρωχημένα.Αυτό φυσικά δε θα μπορούσα ποτέ να το πω για συγγραφείς όπως ο Ουγκώ, ο Ντίκενς, η Δ. Σωτηρίου κ.α.
Μα ποιος ο λογος να διαβασω ιστορια, κε Renton, αφου προφανως την εχετε διαβασει εσεις και ξερετε (κατα το ρητο *δε χρειαζεται να διαβασω εγω Μαρξ, αφου τον εχει διαβασει ο Λενιν*).Να θεωρησω τοτε οτι ορθος δολοφονηθηκε ο Δραγουμης, αφου κατ/εσας επροκειτο να γινοταν ο νεος Μουσολινι (αλλα δε νομιζω, καθοτι ο Μουσολινι ξεκινησε απο την αριστερα, αρα μαλλον δεν...).Οσο για τη δεξια διανοηση της Πηνελοπης Δελτα και τον εθνικισμο, τι να πω? Τοτε να μη διαβαζουμε και τη Διδω Σωτηριου γιατι παρουσιαζει τη Μικρασιατικη καταστροφη κατω απο ενα μαρξιστικο πρισμα? Περαστικα...
Δεν είναι κριτική άνθρωπε, το γεγονός ότι ο Δραγούμης ήταν ένας διανοούμενος της ριζοσπαστικής δεξιάς της εποχής. Τα γραπτά του εμπεριέχουν στοιχεία και μοτίβα που συναντάμε λίγα χρόνια αργότερα στη θεωρία του φασισμού η οποία αποτελεί ένα εξελικτικό παρακλάδι τις ριζοσπαστικής δεξιάς των προηγούμενων χρόνων. Εξάλλου ο Δραγούμης λίγο πριν τη δολοφονία είχε ανέλθει στη θέση του ηγέτη του Λαϊκού κόμματος και είχε όλα τα χαρακτηριστικά να εξελιχθεί σε ηγέτη του συνόλου της δεξιάς παράταξηςΚαι βάσει των ιδεών του, ήδη α[ποτελούσε έναν σημαντικό θεωρητικό του πρώιμου φασισμού ως θεωρία. Τώρα για τη Σωτηρίου τι να σου πω. Η Διδώ Σωτηρίου είναι από της προοδευτικότερες συγγραφείς όπως αντίστοιχα η Αλκη έη και η Ζωρζ Σαρρή. Αν ισοβαθμίζεις το μ.ίσος, τον εθνοκεντρισμό, το μεγαλείο της φυλής κτλ κτλ με την ελευθερία, τη δικαιοσύνη , τον οικουμενισμό (για τη Μ. Ασία που λες) τότε οκ. Απλά ότι και θες να πιστεύεις το γεγονός είναι ότι ο Ι. Δραγούμης ήταν ένας πρώιμος θεωρητικός του ελληνικού φασισμού, η Π. Δέλτα επίσης ενστερνιζόταν τις ίδιες ιδέες και αυτό καταλαμβάνει το σύνολο του έργου της. Όπως ο Μαρξισμός συγκέντρωνε ομάδες διανοουμένων, αντίστοιχοι διανοούμενοι και θεωρητικοί υπήρχαν και γενικότερα στη Δεξιά, και στον φασισμό και στον ναζισμό. όσο για το αν ορθώς δολοφονήθηκε, τι να σου πω, με βάση τη λογική των δολοφόνων του ναι ορθώς γι αυτούς, λάθος για τη δικιά του παράταξη. Τώρα αν δεν δολοφονούνταν πολλά προφανώς θα ήταν διαφορετικά . Και σοσιαλιστικές ιδέες είχε και ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι στη βάση της δημαγωγικής ''αντιπλουτοκρατικής'' φρασεολογίας. Στη πράξη βέβαια..