Είμαστε σίγουροι πως η καμπάνια του Ράδιο Αρβύλα για τα Greeklish δεν είναι φάρσα/παρωδία;

O Νίκος Κουλούσιος μου είπε ότι θα γράψει κάτι για την καμπάνια των Ράδιο Αρβύλα εναντίον των greeklish (και το περιμένω με ενδιαφέρον), μόλις όμως είδα το βιντεάκι, πριν λίγο, αναρωτήθηκα αν ήταν τελικά πλάκα.

Δεν είναι πλάκα φυσικά, κάποιος μου είπε πως το είδε και στην τηλεόραση. Αλλά το στημένο καλοσυνάτο ύφος, "η γλώσσα μας με τον τρομερό της πλούτο που βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής!", τα πατροναριστικά σλόγκαν που βγαίνουν κάθε τρεις και λίγο στην οθόνη, η κακή ηθοποιία: όλα είναι λίγο off σ' αυτό το κοινωνικό μήνυμα.

[Συμφωνώ ότι τα greeklish είναι για τους cool τύπους, τους ανορθόγραφους και για τους τεμπέληδες και (τελείως κουφό αυτό) για τους υπερπατριώτες. Η γλώσσα όμως είναι κάτι ζωντανό και η κινδυνολογία του σποτ είναι μάλλον υπερβολική.

Θα προτιμούσα πάντως να τα λέγαν όλα αυτά αυθόρμητα, χωρίς σενάριο, όπως μιλούν στην εκπομπή τους γιατί τώρα όλο αυτό μοιάζει με σχολικό σκέτς ή με παρωδία παρωδίας...]

...............................................................................................................

+

Ένα άσχετο χάπι εντ.

Χτες έγραψα ένα ποστ για τη δεκαετία του '80 και για μας που τη ζήσαμε που είχε υπότιτλο Ένα βιντεάκι με τον ήχο που θα ξυπνήσει ρίγη (συγκίνησης; αποτροπιασμού; νοσταλγίας;).

Εκεί θυμήθηκα το παλιό μου σχολείο με αφορμή μια πρόσφατή μου επίσκεψη εκεί. Και θυμήθηκα ονομαστικά τους παλιούς μου συμμαθητές και φίλους, αυτούς που νόμιζα ότι θα ήταν οι καλύτεροί μου φίλοι για πάντα.

Χωρίς να το περιμένω (και χωρίς να πιστεύω ότι με διάβαζε κανείς τους) με περίμενε τελικά μια ευχάριστη έκπληξη στα σχόλια…

Στο ποστ Αν έζησες τη δεκαετία του '80, μην κάνεις ότι δε θυμάσαι...