Στο σημερινό «Α μπα»: και σαμπουάν, και κοντίσιονερ

Στο σημερινό «Α μπα»: και σαμπουάν, και κοντίσιονερ Facebook Twitter
94

 

__________________
1.


Γεια σου Α μπα, καιρό τώρα σκέφτομαι να σου γράψω καθώς βλέπω ένα πρόβλημα στον εαυτό μου που μόνο μεγαλώνει . Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορώ να διαχειριστώ το άγχος μου. Είμαι 22 φοιτήτρια σε πολυτεχνείο σε αρκετά απαιτητικό τμήμα. Τα τελευταία 2 χρόνια με τρώει το άγχος όλο και περισσότερο, σε σημείο που δεν μπορώ να κάτσω να ηρεμήσω σαν άνθρωπος. Έχω πάθει αρρυθμίες ('όταν η καρδιά κάνει χτύπους εκτός ρυθμού), έχω βγάλει συνήθειες που παλιά δεν είχα πχ. Παίζω με τα μαλλιά μου όλη την ώρα, κάποιες μέρες αγχώνομαι τόσο που νιώθω ένα βαρύ πλάκωμα στο στήθος και μία ελαφριά αλλά μόνιμη σχεδόν ταχυπαλμία. Γιατί σε τέτοια ηλικία να νιώθω έτσι και μάλιστα πώς θα διαχειριστώ τις δυσκολίες της ζωής στο μέλλον? Αγχώνομαι με πράγματα που άλλοι τα θεωρούν ηλίθια, όπως το ότι έχω να πάω σε έναν γάμο, ή το ότι το αφεντικό που έχω στην πρακτική θέλει να μου αναθέσει και στο μέλλον κάποια project με την προοπτική ότι ίσως πληρωθώ για αυτά (παρ'ότι είμαι ακόμα φοιτήτρια), κάτι που κάποιος άλλος θα χαιρόταν να κάνει. Κάθε βήμα που με σπρώχνει έξω από το comfort zone μου, μου προκαλεί πανικό . Ξέρω καλά πόσο σημαντικό είναι να κάνω αυτά τα βήματα. Έχω προσπαθήσει διάφορα...να κάνω λίστες με πράγματα, να κάνω γυμναστική, να κοιμάμαι καλά...όλα κρατάνε ελάχιστα. Μέχρι να βρω την επόμενη αφορμή να πανικοβληθώ. Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι αν μπορούσα θα πήγαινα σε ένα χωριό να χτυπιέμαι στη δουλειά όλη μέρα και θα τα παρατούσα όλα. Προσπαθώ να ψυχολογήσω τον εαυτό μου άπειρες φορές την ημέρα και ζηλεύω άτομα που είναι κουλ και χαλαροί στην ζωή τους. Θυμώνω με τον εαυτό μου για όλο αυτό. Έχω βρει ότι το άγχος μου σχετίζεται με κοινωνικές καταστάσεις και γενικά "καινούρια" πράγματα στα οποία πρέπει να αναλάβω κάποια ευθύνη εκτός σχολής. Τι να κάνω?- aquarin

Το πρώτο που πρέπει να προσπαθήσεις να καταλάβεις είναι ότι δεν πρέπει να νιώθεις τύψεις, ή αδύναμη, ή άχρηστη, ή αποτυχημένη, ή ό,τι είναι αυτό που σκέφτεσαι για τον εαυτό σου, επειδή η ψυχολογία σου δεν είναι σαν των άλλων. Μη θυμώνεις, και μην προσπαθείς να επιβληθείς με το ζόρι. Το άγχος και οι παρενέργειες του είναι ένα πάρα πολύ κοινό πρόβλημα. Μη νομίζεις ότι επειδή αγχώνεσαι έτσι με τα απλά, δεν θα μπορέσεις να αντιμετωπίσεις τα δύσκολα. Δεν ξέρεις πώς θα αντιδράσεις στα δύσκολα, μέχρι να σου συμβούν. Η αντοχή στις πραγματικά μεγάλες δυσκολίες είναι εγκεφαλικό θέμα, και έχει σχέση με την προσωπική φιλοσοφία, δεν είναι αναλογία του άγχους για τα καθημερινά προβλήματα.


Το άγχος είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, που αν αφεθεί ανεξέλεγκτο, μπορεί να γίνει ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα. Λέμε ότι «είναι στο μυαλό σου» αλλά φυσικά δεν είναι τόσο απλό, δεν μπορείς να διατάξεις το μυαλό σου να σκέφτεται αυτό που θέλεις, γιατί δεν ορίζεται μόνο από σένα, είναι ένα όργανο που λειτουργεί και με τα δικά του, εσωτερικά καύσιμα, που δεν ελέγχεις. Γι' αυτό σου προτείνω να πας σε ειδικό: προτείνω ψυχολόγο για να κερδίσεις χρόνο και πισωγυρίσματα, και να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα γίνεις χειρότερα με τον καιρό. Ένας ψυχολόγος θα σου δείξει τρόπους για να καταφέρεις να ξεκλειδώσεις τον τρόπο σκέψης, και θα σε καθοδηγήσει για να συμφιλιωθείς με τα συναισθήματα σου. Φαίνεσαι έξυπνο παιδί, και αυτό θα είναι το μεγαλύτερο σου όπλο για την αλλαγή που θέλεις να κάνεις. Λίγη δύναμη χρειάζεται τώρα, για να οργανωθείς και να βρεις τον ψυχολόγο που σου ταιριάζει: μετά θα ανοιχτεί μπροστά σου μια νέα ζωή, ένα νέο σχέδιο, μια νέα σελίδα.

__________________
2.

αγαπητη Λενα,ειχα μια σχεση ενος χρονου και το παιδι με το οποιο ειμασταν μαζι ηταν το πρωτο μου αγορι. Ειναι ναυτικος και κατα την διαρκεια του ενος χρονου που ειμασταν μαζι (απο αποσταση και παλι) ελειπε για 5 μηνες.Η επικοινωνια ηταν πολυ δυσκολη και μιλουσαμε ελαχιστα παρολαυτα τα καταφεραμε.Γυρισε λοιπον και πανω στους 2 μηνες με χωρισε καθως απο την στιγμη που γυρισε ηθελα να τον βλεπω και ειχα γινει πιεστικη.Δεν ηθελε να το προσπαθησουμε ουτε καταλαβα οτι υπηρχε περιπτωση επανασυνδεσης.Το τελειωσε ετσι απλα με ενα μυνημα και μετα απο αυτο δεν ειχαμε επικοινωνια.Ενα βραδυ λοιπον ενα μηνα και κατι αφου ειχαμε χωρισει βγηκα μεθυσα και κατεληξα με ενα παιδι για μια φορα.Σχεδον ενα μηνα μετα απο αυτο και με δικη μου πρωτοβουλια ξαναμιλησαμε και μου εδειξε οτι ηθελε να τα ξαναβρουμε.Ηθελα να ειμαι ειλικρινης και του το ειπα.Για μενα ηταν απλα μια μεθυσμενη αντιδραση πανω στην απογοητευση μου αλλα εκεινος το πηρε πολυ ασχημα.Τα ξαναβρηκαμε αλλα δεν μπορουσε να το ξεχασει. Το εβλεπε σαν απιστια και μου ειπε οτι ενιωθε τεραστια αδικια,τοση που σκεφτοταν να με κερατωσει. Επισης οσοι φιλοι του το ξερουν δεν με συμπαθουν πλεον και δεν υποστηριζουν την σχεση μας και ενω ειχα πολυ καλη σχεση μαζι τους τωρα αλλαξε αυτο κατα πολυ και το ιδιο συμβαινει και με καποιες δικες μου φιλες.Εχουν περασει 2 μηνες απο τοτε που το εμαθε και τα ξαναβρηκαμε, η μεταξυ μας σχεση εχει βελτιωθει αλλα νιωθω ακομα εναν εμποδιο αναμεσα μας και το μετανιωνω καθε μερα. Παρολαυτα αγαπαμε ο ενας τον αλλο και δεν θελει κανεις απο τους δυο να το τελειωσει.Ηθελα μια αντικειμενικη γνωμη πανω σε ολο αυτο γιατι οι φιλοι κυριως θα σε υποστηριξουν. Θελω να το διορθωσω ολο αυτο και να ξανακερδισω την εμπιστοσυνη του.Πιστευεις οτι μπορει να γινει;

Αυτό που έπρεπε να κάνεις, φαντάζομαι, είναι να υφαίνεις ένα σάβανο και να το ξηλώνεις τη νύχτα μέχρι να αλλάξει γνώμη.


Το ότι τον έτσουξε το κατανοώ πλήρως, αλλά να το βλέπει σαν απιστία, να νιώθει «τεράστια αδικία», και να το έχει πει σε όλους του τους φίλους, να τους επιτρέπει να σου φέρονται διαφορετικά, και να έχουν στραφεί και κάποιες φίλες σου εναντίον σου είναι πέρα από αρκετά όρια, και βλέπω ότι δεν το καταλαβαίνεις, και ανησυχώ για σένα. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις πρώτα από όλα μέσα σου τι είναι σωστό και τι είναι λάθος, και να ξέρεις πολύ καλά γιατί πιστεύεις ό,τι πιστεύεις, ώστε να μην αλλάζει η γνώμη σου για τον εαυτό σου ανάλογα με τις αντιδράσεις του καθένα. Και ναι, ένας που τα έφτιαξες για έναν χρόνο από απόσταση, είναι ο καθένας. Οι φίλοι του δε, ακόμη περισσότερο καθένας ο καθένας τους.


Τα χάλασε μαζί σου με μήνυμα, και σταματήσατε να επικοινωνείτε. Ήσουν ελεύθερη να κάνεις ό,τι θέλεις. Δεν υπάρχει απολύτως κανένα επιχείρημα και κανένας λόγος για να το μετανιώσεις – τουλάχιστον κανέναν που να σχετίζονται με τον ναυτικό σου. Ούτε υπάρχει αναγκαιότητα να το χαρακτηρίσεις «ξέσπασμα» για να ικανοποιηθεί ο εγωισμός του. Μπορεί να τσαλακώθηκε, μπορεί να πληγώθηκε, μπορεί να νιώθει ό,τι θέλει, αλλά εσύ πρέπει να καταλάβεις ότι αυτά είναι δικά του θέματα. Εσύ δεν έκανες απολύτως τίποτα λάθος. Είχατε χωρίσει. Αν τον ενοχλεί η ιδέα ότι έκανες σεξ με κάποιον άλλον, αντί να είσαι σημαδεμένη από αυτόν και αντί να κάθεσαι σπίτι να τον σκέφτεσαι, κι αυτό δικό του πρόβλημα είναι, μέχρι να καταλάβει ότι ο κόσμος – οι γυναίκες είναι μέσα στον κόσμο – κάνει σεξ και για άλλους λόγους: όχι μόνο όταν είναι φουλ ερωτευμένος και σε μονογαμική σχέση.


Αυτό είναι που τον πειράζει κυρίως, και αυτόν, και τους φίλους του, και τις φίλες του. Ότι έκανες σεξ με κάποιον για πλάκα ή για επιβεβαίωση, χωρίς να είσαι σε σχέση και χωρίς να δηλώνεις μονογαμική και ερωτευμένη. Και όταν λέει «τεράστια αδικία» εννοεί ότι δεν είχε καμιά προσφορά για περιστασιακό σεξ ο ίδιος.


Προσπάθησε να κατανοήσεις το σύστημα σκέψης που σε περιβάλει, και αφού είσαι σίγουρη ότι το κατάλαβες, αποφάσισε μετά για τι πρέπει να μετανιώνεις, για τι πρέπει να ζητάς συγνώμη, και για τι όχι.


Το ξαναλέω, για να προλάβω τα σχόλια. Είναι απολύτως δικαιολογημένο να νιώθει ζήλια και πίκρα. Αυτό που δεν δικαιολογείται είναι να το νιώθει ως απιστία ή ως «τεράστια αδικία». Δηλαδή ποιο είναι το δίκαιο κατά τη γνώμη του; Να χωρίζει κάποια με μήνυμα και η ελεύθερη πια γυναίκα να φέρεται σα να τα έχει μαζί του;


__________________
3.

Ρε συ Α,μπα..
Πλήρωσα 40 ευρώ το ταξί από το σπίτι του φίλου μου μέχρι το δικό μου!! Βγαίνουμε τους τελευταίους 3-4 μήνες, αυτός μένει Κηφισιά, εγώ Αργυρούπολη. Γνωριστήκαμε τυχαία, έχουμε κ οι δυο καλές δουλειές και βρισκόμαστε 2 φορές την εβδομάδα, κυρίως λόγω απόστασης κ δουλειάς. Αυτός έχει αυτοκίνητο κ μηχανή, εγώ δεν έχω μεταφορικό κ έτσι είτε βρισκόμαστε κέντρο, είτε, όταν πάω προς τα βόρεια, με πάει μετά σε κάποιο κοντινό μετρό για να γυρίσω σπίτι ή αν είναι κλειστό το μετρό με πάει με το αυτοκίνητο μέχρι την Αργυρούπολη. Σήμερα πήγα πρώτη φορά σπίτι του, μου μαγείρεψε, μετά ακολούθησαν τα.. της κρεβατοκάμαρας κ κάποια στιγμή με ρώτησε αν θα φύγω ή θα μείνω. Μετά μου είπε κατευθείαν ότι καλύτερα είναι να φύγω γιατί το επόμενο πρωί έχει να ξυπνήσει στις 6 κ είναι κρίμα να ξυπνήσω κ εγώ νωρίς.. Εγώ σκάλωσα, δεν προσφέρθηκε καν να με πάει σπίτι, αλλά ούτε μέχρι την πιάτσα ταξί κ έτσι νοιώθω χάλια γιατί είναι λες κ με ήθελε μόνο για το σεξ κ επίσης χάλασα τόσα λεφτά ενώ θα μπορούσα να είχα κάνει τα ψώνια της εβδομάδας στο σουπερμαρκετ.. Δεν πεθαίνω κ της πείνας αλλά ούτε μου τρέχουν κ τα λεφτά από τα μπατζάκια, έπρεπε έστω να προσφερθεί αυτός... Ή να μου το πει πριν σταματήσουν τα μετρό κ τα λεωφορεία για να μπορέσω να γυρίσω με την συγκοινωνία.. Δεν υπάρχει περίπτωση να το ξανακάνω αυτό.. Δεν είναι πολύ γάιδαρος;;;

Υ.Γ να σημειωθεί ότι ο ταξιτζής όταν τον πλήρωνα μου είπε "40 ευρώ, στα πλήρωσε το αγόρι σου ε?" -μια πικραμένη..

Αν μου έλεγε ταξιζτζής «σου τα πλήρωσε το αγόρι σου ε» θα πικραινόμουν, αλλά όχι επειδή δεν μου τα πλήρωσε το αγόρι μου. Επειδή συνεχίζω να ακούω στα καλά καθούμενα σχόλια από αγνώστους που θεωρούν δεδομένο ότι πρέπει να με πληρώνει ένας άντρας αν κάνω κάτι που κατά τη γνώμη του είναι ακριβό. Τουλάχιστον να ξέρουμε γιατί εκνευριζόμαστε κάθε φορά.


Για την υπόλοιπη ιστορία τι να πω, ψάχνω τρόπο να το πω, από δω το παίρνω, από κει το παίρνω, αλλά ναι, ήταν γάιδαρος.


__________________
4.

Αγαπητή Αμπα μου

Είμαι 19 χρονών, φοιτήτρια σε σχολή της επιλογής μου (αν και πολύ κορεσμένο έως ανύπαρκτο το επάγγελμα), στην πόλη που γεννήθηκα (Αθήνα). Το θέμα μου είναι το εξής μένω στο πατρικό μου σπίτι με τους γονείς μου και και την αδερφή μου προς την οποία νιώθω πολύ προστατευτικά λόγω των συνθηκών που επικρατούν στην οικογένεια.

Και εξηγούμαι. Ποτέ δεν μας έλειψε τίποτα υλικό και, ο πατέρας μου τουλάχιστον, ήταν πάντα υπέρ της δημοκρατίας και του διαλόγου. Προσπάθησαν να μας μεγαλώσουν σωστά και με αξίες. Το κλίμα όμως που επικρατεί στο σπίτι είναι πολύ άσχημο. Δεν είναι μόνο οι καυγάδες, είναι πλέον η αδιαφορία και η passive aggressive συμπεριφορά μεταξύ τους. Ξέρω πως καμία αληθινή οικογένεια δεν είναι όπως αυτό που δείχνουν στις διαφημίσεις πρωινό-χαμόγελα-άψογα-ντυμένοι-αγαπημένοι-γονείς-και-παιδιά-υποδείγματα αλλά εμένα όλη αυτή η κατάσταση με αρρωσταίνει πάρα πολύ. Έχω αποφασίσει λοιπόν να πάω σε άλλο σπίτι μόνη μου. Για την ακρίβεια το έχω βρει και επειδή θα έχω και την ευχέρεια να μην πληρώνω ενοίκιο πιστεύω πως θα μπορώ να συντηρούμαι μόνη γιατί δε θέλω να υποχρεωθώ στους γονείς και θεωρώ κοροϊδία να συνεχίσουν να με συντηρούν αφού θα φύγω. Από μικρή προσπαθούσα να είμαι ανεξάρτητη και να νικάω τους φόβους μου (γιατί φοβάμαι) με τη μέθοδο τσιρότο: μπαμ και κάτω.

Δεν έχει βρεθεί όμως ένας που να καταλάβει αυτή την ανάγκη ανεξαρτητοποίησης, ούτε καν άνθρωποι της ηλικίας μου, τραγικό! Με όσους έχω προσπαθήσει να το συζητήσω μου λένε μόνο τις δυσκολίες που θα έχω και, τρίτον, φοβάμαι πάρα πολύ ότι αν αποτύχει όλο αυτό θα πρέπει να γυρίσω πίσω και αυτό είναι κάτι αδιαπραγμάτευτο. Θέλω να κάνω πολλά πράγματα στη ζωή μου και ως φοιτήτρια όπως πχ να πάω εράσμους, θα μπορέσω να το κάνω έχοντας ένα σπίτι να συντηρήσω; Ξέρω ότι δεν μπορείς να τα έχεις όλα σε αυτή τη ζωή και ειδικά η ελευθερία κοστίζει, αλλά ρε γαμώτο! Λίγη στήριξη μόνο θέλω! Πολλά είναι;

Συγγνώμη για το μακρύ κείμενο.

Συγγνώμη για το γαμώτο αν θέλεις σβήστο.

Σε παρακαλώ απάντησέ μου το χρειάζομαι.- φοβισμένη,αγχωμένη,control freak

 

Οι άνθρωποι δεν λένε την αντικειμενική τους γνώμη. Ποτέ κανείς δεν λέει την αντικειμενική του γνώμη, γιατί αυτό δεν γίνεται – όλοι κρίνουν σύμφωνα με τα γυαλιά που φορούν. Λίγοι άνθρωποι είναι σε θέση να σχολιάσουν τις πράξεις ενός άλλου προσπαθώντας να μπουν στη θέση του. Οι περισσότεροι προσπαθούν να βρουν μια απάντηση που εξηγεί με θετικό τρόπο τη ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ συμπεριφορά για το ίδιο θέμα. Είναι αστείο το πόσο εγωκεντρικά ερμηνεύουμε όλοι μας τα πάντα. Έτσι εξηγείται η επιτυχία των ζωδίων. Όλοι καταφέρνουν να βρουν σε μια αοριστία κάτι που τους αφορά προσωπικά, γιατί όλα εξηγούνται σύμφωνα με τις δικές τους σκέψεις. Όσο πιο κοντά στο πρόβλημα σου είναι κάποιος, τόσο πιο πιθανό είναι να το κάνει, και γι 'αυτό σε αποτρέπουν οι συνομήλικοι που σε αποτρέπουν: προσπαθούν να εξηγήσουν γιατί δεν κάνουν το ίδιο. Δεν έχει να κάνει με σένα, ούτε με τις αποφάσεις σου.


Θα ήταν ωραίο να είχες στήριξη, ουσιαστική στήριξη, αλλά μην το περιμένεις ποτέ αυτό από μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Αυτό γίνεται μόνο με ανθρώπους που σε συνδέει βαθιά, σταθερή φιλιά ή άλλη σχέση, με ανθρώπους που έχουν βρει την ισορροπία τους κι έτσι δεν χρειάζεται να δικαιολογούν πρώτα τον εαυτό τους όταν άλλοι κάνουν λειτουργούν με διαφορετικό τρόπο. Αυτοί οι άνθρωποι θα μετριούνται στην παλάμη του ενός χεριού. Το «ούτε ένας» είναι όντως λόγος για να διαμαρτύρεσαι, αλλά εξέτασε πρώτα σε ποιους το έχεις πει, τι είδους σχέση έχεις μαζί τους, και αν έχεις παραβλέψει άλλους που έμαθες να θεωρείς δεδομένους – γιατί κι εσύ εγωκεντρικά βλέπεις τα πράγματα, όπως όλοι, όπως είπαμε.

__________________
5.

πώς ξεπερνάς μια σχέση όταν είσαι ακόμα ερωτευμένος με τον πρώην σου και αυτός το ίδιο; πώς ξέρεις ότι έχεις λάβει τη σωστή απόφαση που χώρισες;

Όταν ξέρεις ότι υπάρχει αγάπη, εκτίμηση, πάθος, και θα μπορούσες να κάνεις οικογένεια μαζί του, αλλά ο διαφορετικός τρόπος ζωή σας σάς απομακρύνει...Ήμασταν μαζι 6 χρόνια (από τα 26 στα 33 μου εγώ, αυτός μεγαλύτερος 4 χρόνια), καιι ο έρωτας δεν έφυγε, το αντίθετο. Εξακολουθεί να υπάρχει κ τώρα που βρεθήκαμε ένα χρόνο μετά.
Ωστόσο, ο τρόπος ζωής μας ήταν πολύ διαφορετικός που ήταν πολύ ελκυστικό, αλλά συνάμα αποτελούσε και πρόβλημα. Έχω μάθει να ταξιδεύω, να είμαι σε μια συνεχή αναζήτηση, ενώ αυτός αρκούνταν στα λίγα, απλά και αγαπητά. Το θαύμαζα αυτό, αλλά όταν είχα την ανάγκη να ταξιδέψουμε, να δούμε μια παράσταση μαζί, να κάνουμε δλδ πράγματα που μου αρέσουν και δεν τα επιζητά ο ίδιος, τότε έβρισκα τοίχο π.χ. δεν έχει μάθει να κάνει διακοπές, δεν έχει την ανάγκη να αλλάξει παραστάσεις, ενώ εγώ ήθελα όλα αυτά να τα χαίρομαι με τον σύντροφό μου και αργότερα με την οικογένειά που θα κάναμε.

Επίσης, κατάλαβα ότι δεν μπορώ να μείνω στην επαρχία και να υιοθετήσω τον τρόπο ζωής εκεί. Προσπάθησα πολύ, αλλά το εγχείρημα απέτυχε. Έχω μάθει στη βουή της πόλης, στην ανωνυμία που μου προσφέρει, στους έντονους ρυθμούς ζωής, στις επιλογές της. Είναι επιπόλαιοι οι λόγοι που γράφω όταν πρόκειται για κάποιον που αγαπάς και θες; Αλλάζουν όλα αυτά όταν κάνεις οικογένεια; Ωστόσο, αν δεν είσαι βέβαιος, πώς περνάς στο επόμενο βήμα (της οικογένειας), μιας και ήδη συζούσαμε;

Αυτός να μετακινηθεί, δεν πρόκειται λόγω συμφερόντων και νοοτροπίας.
Εν ολίγοις, αν εγώ δεν μπορώ να μείνω μαζί του και στον τρόπο ζωής, τότε χωρισμός, πράγμα το οποίο έγινε και εμένα με έπνιγε. Σκεφτόμουν αν αργότερα δεν μπορώ στο μέρος του και θέλω να φύγω τι θα γίνει; Δε θα πρεπε να είμαστε ομάδα που να παίρνει μαζί αποφάσεις; Αισθανόμουν ότι αν δε χωρέσω στο πλαίσιο του, τότε λήγει η σχέση και έγινε...
Θα μου πεις γιατί στα γράφω τώρα; Γιατί βρεθήκαμε, και εξακολουθεί να υπάρχει αγάπη και να θέλει να είμαστε μαζί κ να κάνουμε οικογένεια.

Ενώ καταλαβαίνω ότι έπραξα σωστά, γτ δεν πρέπει να χάνουμε τον εαυτό μας σε μια σχέση (που νομίζω θα συνέβαινε γτ τα δικά μου θέλω έμεναν στον περιθώριο), ο έρωτας και η αγάπη που νιώθω δεν ξεπερνιούνται μετά από ένα χρόνο χωρισμού. Είναι και ο φόβος "θα αγαπηθώ ξανά έτσι; θα κάνω οικογένεια τελικά όταν χωρίζεις και είσαι 34 και ακόμα θες ερωτικά τον πρώην σου;"

Α, μπα μου, που η κρίση σου είναι ξυράφι, πώς τα αξιολογείς όλα αυτά;
Κάθε συμβουλή- σχόλιο ευπρόσδεκτο...
Ξέρω ότι θέτω πολλά ερωτήματα, αλλά δεν είναι όλα προς απάντηση. Πιο πολύ τα έγραψα για να αποτυπώσω τους προβληματισμούς μου, ώστε να λάβω όσο πιο κατατοπιστική απάντηση γίνεται.
Σ' ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Ρε παιδιά, μερικοί πετάτε τις λέξεις αγάπη και έρωτας σαν στραγάλια από σφεντόνες και με στενοχωρείτε.


Αυτός ουσιαστικά σου λέει «θα κάνουμε οικογένεια αν εσύ αλλάξεις τα πάντα κι εγώ τίποτα».


Αυτό τον «τρόπο ζωής» που λες εσύ, που δε θέλει να κουνηθεί ούτε για να πάει διακοπές, και η εμμονή στα γνωστά, γιατί δεν την εφαρμόζεις και στις σχέσεις του; Με σένα θέλει να κάνει οικογένεια, ή με κάποια που θα δεχτεί να ζει όπως ζει αυτός; Γιατί δεν αναρωτιέσαι αν βαριέται ή αρνείται να βρει άλλη που του ταιριάζει περισσότερο, αφού «αρκείται στα λίγα και αγαπημένα;» Νομίζεις ότι ο χαρακτήρας του εφαρμόζεται στα πάντα, εκτός από σένα;


Εσύ προσπάθησες να ζήσεις τη ζωή του. Αυτός τι προσπάθεια έκανε;


Θέλει οικογένεια μαζί σου, αλλά προφανώς υπό τους όρους του. Και αυτό το λες αγάπη; Και εκτίμηση;


Οι οικογένειες είναι ομάδες που επιβιώνουν χάρη στην ομοψυχία, στη συνεργασία, και στο κοινό όραμα. Η αγάπη και ο έρωτας –πόσες φορές πρέπει να το πούμε- δεν αρκούν. Αν υπάρχει αληθινή αγάπη δηλαδή, από αυτές που ο ένας είναι πρόθυμος να στηρίξει και να υποχωρήσει για τις ανάγκες του άλλου, κι εσύ δεν μιλάς για τέτοιου είδους σχέση.


Θα είσαι κολλημένη με τον πρώην σου όσο αποφασίσεις να είσαι κολλημένη με τον πρώην σου, δηλαδή όσο δεν παραδέχεσαι για ποιο λόγο δεν έπρεπε να μείνεις μαζί του: επειδή σε ήθελε με τους όρους του. Κράτα την ιδέα του έρωτα όσο σου αρέσει, αλλά όσο την κρατάς, τόσο στερείς από τον εαυτό σου την ευκαιρία να κάνει αυτοκριτική και να σκεφτεί πώς θα έπρεπε να είναι ο άνθρωπος που του ταιριάζει, πού θα μπορούσε να κινείται, και πώς θα γίνει να τον γνωρίσει.

__________________
6.


Αγαπητή μου Α,μπα,
σε διαβάζω ανελλιπώς και οφείλω να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ!
Είμαι γυναίκα 30 ετών. Πάντοτε ήμουν σοβαρή, συνεσταλμένη, χωρίς έντονη ζωή κι ακρότητες. Είχα μία μακροχρόνια σχέση, που τη σταμάτησα, πριν καταλήξει σε γάμο, έπειτα από ώριμη σκέψη. Το θέμα μου είναι ότι εδώ και 2 χρόνια, που έχω χωρίσει, κι ενώ είχα πει ότι "τώρα θα ζήσω όλα όσα δεν έχω ζήσει τα προηγούμενα χρόνια", δεν κάνω τίποτα απ΄ όλα αυτά. Συνεχίζω, δηλαδή, τις ίδιες μετρημένες επιλογές, το ίδιο "κοσκίνισμα" στις επιλογές μου. Κι ερωτώ: γιατί ενώ θέλω να αφεθώ, να ζήσω, να ερωτευτώ, να... να... να..., δεν κάνω τίποτα απ' όλα αυτά; Καταλαβαίνω ότι δεν με ξέρεις και δεν μπορείς να μαντέψεις τί συμβαίνει. Τουλάχιστον, θα μπορούσα να διαβάσω την άποψή σου επί του θέματος; Σε γλυκοευχαριστώ!

Δεν σε ξέρω, και πράγματι, γι' αυτό είναι δύσκολο να πω οτιδήποτε, αλλά αν δεν ήξερες κάποιον και σου έλεγε ότι απορεί γιατί δεν καταφέρνει να αλλάξει ολοσχερώς χαρακτήρα στα τριάντα του, παρά τις υποσχέσεις που έδωσε στον εαυτό του, πιστεύεις ότι θα ήταν απαραίτητο να τον ξέρεις προσωπικά για να του απαντήσεις ότι ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου αλλάζει πάρα πολύ δύσκολα, και αργά, και με μικρές διορθώσεις, και πολύ σπάνια ολοκληρωτικά;


Πίστευες ότι η σχέση σου σε κρατούσε για να μην κάνεις όσα νόμιζες ότι έπρεπε να κάνεις; Τότε, μετά από δύο χρόνια, νομίζω ότι αποδείχτηκε ότι δεν ήταν η σχέση – εσύ ήσουν. Αυτό είναι ένα πάρα πολύ χρήσιμο συμπέρασμα, που πρέπει να λάβεις υπόψη σου.


Νομίζω ότι όταν κάποιος δηλώνει ότι θέλει να κάνει κάτι, αλλά δεν το κάνει, είναι επειδή δεν το θέλει στην πραγματικότητα. Μπορεί να βαριέται, άρα δεν το θέλει πολύ – η βαρεμάρα είναι πάνω από την επιθυμία. Μπορεί να νομίζει ότι αν πει ότι το θέλει, θα φανεί πιο ενδιαφέρων στους άλλους. Και μπορεί να νομίζει ότι το θέλει, επειδή έχει διαβάσει όλες τις λάιφταϊλ λίστες για το τι πρέπει να κάνει ο καθένας μέχρι τα τριάντα του.


Αυτά που δεν έχεις κάνει ως τώρα δεν είναι αυτά που πρέπει να κάνεις, και αυτό που θέλεις, δεν είναι απαραίτητα το αντίθετο από αυτό που σε κάνει να νιώθεις ασφαλής.

__________________
7.


Αγαπητή Α μπα, χώρισα με το τέρας που ήμουν μαζί αρκετά χρόνια, ένα άνθρωπο χειριστικό που με πλήγωσε, με μείωσε και με κακομεταχειρίστηκε. Μετά το χωρισμό διέκοψα οποιαδήποτε επαφή μαζί του. Σε όλο αυτό το διάστημα συζητούσα με τον κολλητό μου τα τεκταινόμενα. Διαπιστώνω τώρα πως υπάρχει μεταξύ τους μια αραιή επικοινωνία ενώ πριν δεν υπήρχε, παρά μόνο ένα χρόνια πολλά σε γιορτές και ένα γεια αβρότητας σε κοινές εξόδους. Ο ακατονόμαστος ξέρω πως έχει στείλει μηνύματα και έχει προσπαθήσει να κρατήσει επαφές και με άλλους φίλους μου. Η επικοινωνία όμως με τον κολλητό μου με ενόχλησε πολύ. Όταν μάλιστα τον ρώτησα γιατί ανταποκρίνεται απαντώντας στα μηνύματα του ακατονόμαστου και μάλιστα με ευγένεια και συμπάθεια μου απάντησε ¨σε εμένα προσωπικά δεν έχει κάνει τίποτα¨. Μου έπεσαν τα σαγόνια. Από εκείνη τη μέρα δε του μιλάω. Έπαθα σοκ. Ρε Α, μπα και αναγνώστες, είναι αυτό προδοσία ή εγώ είμαι υπερβολικός;- κάποιος.

Και το ένα, και το άλλο.


Ο κολλητός ξέρει ότι κάνει κάτι που θα σε ενοχλήσει, και το απαγορευμένο τον γαργαλάει και θέλει να το κάνει με αθώο ύφος «δεν μου έχει κάνει τίποτα». Η λέξη προδοσία ωστόσο μου φαίνεται υπερβολική, πιο πολύ με παιδιάστικη συμπεριφορά μοιάζει, αλλά συμφωνώ ότι δεν είναι για να περνάει έτσι αψήφιστα - όχι για αυτό που κάνει, αλλά για το ότι κάνει κάτι που ξέρει ότι σε ενοχλεί πολύ χωρίς να παραδέχεται ότι το κάνει.


Από την άλλη, πρέπει όλοι να δεχτούμε ότι κανείς δεν ανήκει σε κανέναν, και οι πρώην είναι αυτό: πρώην. Είναι το παρελθόν σου, έχει λήξει, από τους πρώην δεν είναι έξυπνο να ζητάς ρέστα, επιβεβαίωση, αναγνώριση, ευαισθησία, δεν είναι σωστό να ζητάς από τους άλλους να επηρεάζεται η δική τους ζωή με βάση τους δικούς σου πρώην. Όλοι έχουμε παρελθόν, αν το μπλέκαμε με όλο το παρόν, πόσο μύλος θα γινόμασταν;


Βέβαια από τους κολλητούς μας περιμένουμε να παίρνουν το μέρος μας αυθόρμητα, να συμπαθούν αυτούς που συμπαθούμε και να μισούν αυτούς που μισούμε. Αν δεν είμαστε σύμμαχοι και ομάδα, τι κολλητοί είμαστε;


Από την άλλη, οι κολλητοί έχουν και τις δικές τους προτιμήσεις. Δεν γίνεται να απορρίπτουν κόσμο για χάρη μας. Κολλητοί είναι, δεν είναι Σιαμαίοι δίδυμοι.


Οπότε ναι, και το ένα, και το άλλο.


94

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#2 Διάβασα με τεράστιο ενδιαφέρον τόσο την απάντηση της Λένας όσο και τα σχόλια των αναγνωστών. Έφτιαξα το λογαριασμό σήμερα για να μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία σχεδόν ίδια με το #2 που ίσως όμως ανοίξει άλλο ένα πεδίο στο θέμα.Είμαι γυναίκα και είχα σχέση με γυναίκα. Τους πρώτους εφτά μήνες η σχέση ήταν από απόσταση και όταν γύρισε η κοπέλα στη βάση, η οποία ήταν η πόλη όπου έμενα εγώ τη χώρισα με ένα μήνυμα. Αν και δεν έχει ενδιαφέρον ο λόγος, να σας πω πως περισσότερο φρίκαρα στην ιδέα πως η σχέση θα περάσει σε άλλο επίπεδο, καθώς είχα συνηθίσει και μπορώ να πω γοητευτεί στην ιδέα μιας σχέσης στην οποία δεν υπάρχουν τα προβλήματα της καθημερινότητας, παρά μόνο το πάθος για τον άνθρωπο που βλέπεις 2 φορές το μήνα.Τα ξαναβρήκαμε έπειτα από κάποιο διάστημα και ω τι σύμπτωση και εκείνη είχε κάνει σεξ με κάποια άλλη τον καιρό που είμαστε χωρισμένες. Η αντίδρασή μου ήταν παρόμοια με του ναυτικού. Την κατηγόρησα, ένιωσα προδομένη και "απατημένη". Αντέδρασα λοιπόν οσάν φαλλοκράτης που πίστευε πως η αγαπημένη του θα κλειδωθεί και θα τον μοιρολογεί στα μαύρα. Αυτό που θέλω να πω είναι πως δε νομίζω πως υπάρχει γυναικεία και αντρική αντίδραση σε τέτοια πράγματα. Πληγώθηκε ο εγωισμός του ναυτικού, συνειδητοποίησε πως ούτε αναντικατάστατος είναι, ούτε μπορεί να φέρεται μαλακωδώς χωρίς συνέπειες. Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω την αντίδραση σε καμία περίπτωση, απλώς να τονίσω πως όλοι μας, άντρες, γυναίκες, στρέιτ, γκέυ, τρανς...όλοι όταν καταλαβαίνουμε πως δεν είμαστε και τίποτα ξεχωριστό παθαίνουμε αυτό το "λαλά" και κάνουμε πράγματα που όταν τα βλέπουμε μετά από καιρό αυτομουτζωνόμαστε.Για την ιστορία του πράγματος να πω πως είμαστε ακόμα μαζί, απαλλαγμένες από αυτό και πολύ ευτυχισμένες. Περιμένω σχόλια, σας φιλώ.
#2 Πες χαιρετίσματα στο ναυτο-παλικάρι ότι οι Πηνελόπες πέθαναν (και για μια που υπήρχε δηλαδή, δεν βάζουμε και το χέρι μας στη φωτιά). Είχατε χωρίσει! Δεν υπάρχει κανένας λόγος να νιώθεις τύψεις. Και για πες, το τηλέφωνο του one night stand, το έχουμε κρατήσει; Μπορεί να ήταν καλή περίπτωση.Lifo, μου έχεις τσακίσει τα νεύρα με την αναβάθμιση. Πάω να απαντήσω σε σχόλιο, κάνει δέκα ώρες να ανοίξει και στο τέλος πρέπει να κάνω ανανέωση. Όταν πατάω την επόμενη σελίδα με τα σχόλια, μου βγάζει "Σφάλμα".Για να μην πω ότι για να βρω τις αγαπημένες μου στήλες, "Α,μπα" και "Μικροπράγματα", πρέπει να μπω στο facebook της Lifo.
Δεν άντεξα και ξανασυνδέθηκα μετά από πολύ καιρό, μόνο και μόνο για να σχολιάσω ως εξής την απάντηση της Α μπα; στην ερώτηση 4: Καλή μου Α μπα, είσαι σοφή! (έχουν υπάρξει φορές που διαφώνησα με την απάντησή σου, πιστεύω όμως ότι πλέον δε θα επιτρέψω στον εαυτό μου να ξαναδιαφωνήσει πριν το σκεφτεί ακόμη πιο εξαντλητικά!)
Σχολιάζω με την ελπίδα να διαβάζεις aquarin γιατί όπως βλέπεις το πρόβλημά σου είναι πολύ πολύ κοινό και σίγουρα θα βοηθηθείς. Είχα ακριβώς το ίδιο θέμα ακριβώς στην ηλικία σου. Πάντα ήμουν αγχώδης αλλά όχι κάτι που να έχει πάρει σωματικές διαστάσεις. Στα 22 ήμουν σε μια σχολή που ήθελα να τελείωσω όσο γίνεται γρηγορότερα. Διάβαζα πολλές ώρες με πολύ μέτρια αποτελέσματα και σχεδόν όλες τις μέρες του διαβάσματος και των εξετάσεων με πόναγε το στομάχι μου και έκανα εμετούς, χωρίς καμία άλλη αιτία. Τις νύχτες δεν μπορούσα να κοιμηθώ γιατί σκεφτόμουν ότι αν δεν περάσω τα μαθήματα κινδυνεύω να χάσω ακόμα μια χρονιά. Και όπως καταλαβαίνεις δεν ήταν θέμα ζωής και θανάτου αν θα τελείωνα τη σχολή 6 μήνες μετά.... Με μια άλλη τυχαία αφορμή, επισκέφτηκα έναν ψυχίατρο και πολύ γρήγορα η συζήτηση έφτασε στο άγχος. Σιγά σιγά αρχίσαμε να ερευνούμε το θέμα, χωρίς φάρμακα (αν σε απασχολεί αυτό) και σιγά σιγά άρχισα να αισθάνομαι πολύ καλύτερα, σταμάτησαν μαχαίρι οι εμετοί και όσα μαθήματα έδωσα μετά τα πέρασα με 9 και 10. Ακόμα θυμάμαι μια φράση που μου είχε πει τότε και ακόμα παίρνω κουράγιο.Φυσικά και τώρα είμαι και θα είμαι πάντα αγχώδης, βοηθάει όμως απεριόριστα να ξέρεις να προστατεύσεις τον εαυτό σου από την αυτοκαταστροφή. Μην το καθυστερείς, ζήτα βοήθεια!!!
Για τη #2 γράφτηκαν πολλά, αλλά θα πω λίγα ακόμα μπας και το πεισουμε το κορίτσι να φύγει, μιας και η αρχική του ερώτηση ήταν πώς να το διορθώσει αυτό(!) Μπράβο που πήρες την απόφαση για εκείνη τη βραδιά, που δε σε κράτησαν οι αναστολές, και αν πέρασες φυσικά καλά (προφυλαξεις πάντα, μην ξεχνιόμαστε
Ωπ, ήρθε το μισό σχόλιο.Ένιγουέι, με έχουν καλύψει οι προλαλήσαντες..Ελπίζω να μας διαβάζεις και να πάνε όλα καλά το συντομότερο δυνατό :)
#3, Το είπαν και άλλες σχολιαστριες αλλά γιατί δεν σου πρότεινε να μείνεις μέχρι το πρωινό ξύπνημα, που θα ήταν και το πιο λογικό; Εσύ του έχεις ζητήσει να φύγει μέσα στα άγρια μεσάνυχτα από το σπίτι σου; Αυτή είναι η δομή της σχέσης σας; Γιατί δεν σου είπε ότι αυτός πρέπει να ξυπνήσει νωρίς ,αλλά εσύ μπορείς να μείνεις μέχρι να χρειαστεί να πας στη δουλειά σου (μου έχει τύχει, και σε σχέση που ήταν στις πρώτες εβδομάδες της); Τι θα του κόστιζε αν έμενες 1-2 ώρες παραπάνω στο σπίτι του και μετά έφευγες, κλειδώνοντας το Fort Knox; Αν κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο, γιατί είναι αδιανόητο; Εκτός και αν η σχέση σας έχει τέτοιο σχήμα όπου και οι δύο θέλετε να μένετε μόνοι μετά το σεξ, οπότε δεν έκανε κάτι που δεν θα έκανες και εσύ (άσχετα με το πως το βλέπουμε οι απ' έξω, ως παντελή έλλειψη αβρότηταs). #2, Μάλλον είσαι πολύ μικρή και χωρίς τις ελάχιστες αντιστάσεις ενάντια στη σεξιστική λαίλαπα της κοινωνίας. Σε συμβουλεύω να αρχίσεις να τις αναπτύσσεις. Ίσως να αποταθείς σε φεμινιστικές οργανώσεις στην Ελλάδα. Χρειάζεσαι νέο κοινωνικό κύκλο που θα σε βοηθήσει να σταματήσεις την αναπαραγωγή τέτοιων άθλιων προτύπων δήθεν 'σωστής γυναικείας συμπεριφοράς'. Αν όντως είχες στη ζωή σου λίγα άτομα με αυτοσεβασμό, από τα οποία θα μπορούσες να μάθεις, θα σου ήταν ολοφάνερο τι πρέπει να κάνεις. Ότι θα έπρεπε ήδη να έχεις θυμώσει πολύ (μα παρά πολύ) με όλες και με όλους αυτούς της ομήγυρης σου και να τους στείλεις στο διάολο, και όχι να απολογείσαι και αισθάνεσαι ενοχές για κάτι που ούτε κακό ήταν (φυσιολογικότατο ήταν να αναζητήσεις νέες εμπειρίες, ειδικά μετά από τον γαϊδουρινό τρόπο με τον οποίο σε χώρισε το 'ναυτάκι του Αιγαίου'), ούτε θέμα προς κρίση από το Ιερατείο των κατάπτυστων κολλητών σου και των κολλητών του mal@κα. Ειλικρινά αηδίασα με την συμπεριφορά του 'ναυτικού' και των φίλων του. Υποθέτω ότι είναι όλοι τους νεαρά άτομα αλλά την κτητικότητα προς τις γυναίκες δεν την έχουν αποβάλει. Ώ ποια αθλιότης! Λοιπόν να τους αναγκάσεις εσύ να την αποβάλλουν. Πες του ανώριμου, ελάχιστου και πανηλίθιου να πάει από εκεί που ήρθε (στείλε του μήνυμα). Ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να σε κακολογεί (πόσο μάλλον να σου ζητάει και το λόγο), ότι δεν του επιτρέπεις σχόλια για όσες από τις επιλογές σου δεν τον αφορούν ούτε άμεσα ούτε έμμεσα, και ότι αν θέλει σεβασμό (όχι ότι στην περίπτωση σου τίθεται θέμα σεβασμού προς αυτόν, δεν έκανες απολύτως τίποτα κακό) πρέπει πρώτα να τον δείχνει ο ίδιος στους άλλους, και, κυρίως, στις άλλες. Σε κάτι τέτοιους τύπους μόνο περιφρόνηση.
Διάβασα τα σχόλια σχετικά με την τρίτη ερώτηση και μένω μαλθάκας με τα άτομα(νομίζω γυναίκες είναι τα περισσότερα!)που προσπαθούν να βρουν εύλογες δικαιολογίες για τον απρεπή τρόπο που αντιμετώπισε ο τύπος την κοπέλα!Πήγε μόνη της στο σπίτι του (αντί να πάει να την πάρει αυτός με το αυτοκίνητο του ή έστω να μοιραστούνε την απόσταση...) <<και καλά της μαγείρεψε>> (η δικαιολογία της όλης υποθέσεως!) και αφού ο τύπος έφαγε το "κοκό",της είπε (με διπλωματικότατο τρόπο!) "μωρό μου,ώρα να μου αδειάσεις την γωνιά γιατί την κρεββατάρα μου την θέλω όλη για πάρτη μου!!!"Ο τύπος είναι κλασσική περίπτωση εγω'ι'στή,τσιγκούνη,παρτάκια...Έχω κάτι τέτοιους γνωστούς από μακρυά (τους κρατάω σε απόσταση καθότι είναι "τοξικά" άτομα)Που είναι ο τρόπος του να δείξει στην κοπέλα ότι είναι κάτι το σημαντικό για αυτόν?!<Μην γράψετε για το σπιτικό φαγητό...!!!Σιγά την μαλακία!>Εγώ,απορώ με την κοπέλα...Δεν είχε δει από πριν διάφορα "θέματα" στην συμπεριφορά του για να καταλάβει τι μάπας είναι??????!!!!!!!Αλλά,δυστυχώς,οι περισσότερες και περισσότεροι εθελοτυφλούν...δυστυχώς...Υ.Γ. Σκέψου να είχανε βγει ραντεβού στο Παρίσι κατά την διάρκεια της τρομοκρατικής επίθεσεως...Ο τύπος θα την χρησιμοποιούσε(το λιγότερο!)για ασπίδα προστασίας του!!!
Θυμίζω οτι την άπαξ στο sex and the city απλά δεν σε γουστάρει την είπε ένας αντρας, ο φίλος της Κάρι.Δυστυχώς οι γυναίκες συνήθως ψάχνουμε μια δικαιολογία για να αποφύγουμε την αλήθεια που δεν μας αρέσει.Για αυτο ειναι χρήσιμο να έχουμε ενίοτε έναν αντρα φίλο, να δίνει και την αντρική γνώμη που μπορει να προσγειώνει απότομα
#3 Από μια άλλη οπτική γωνία βέβαια, η οικονομική εξάρτιση από τον σύντροφο σου, ακόμη και εάν δεν αναφέρεται ξεκάθαρα ως συμφωνία είτε συμβιβασμός, ωστόσο την ορίζεις ως δεδομένη υποχρέωση είτε την απαιτείς οδηγεί αναπόφευκτα σε μη ελεγχόμενες καταστάσεις. Ίσως να ένοιωσε ότι τον εκμεταλλεύεσαι...
Σε παρακαλώ τώρα!Δεν είναι οικονομική εξάρτηση ούτε εκμετάλλευση να περιμένεις να διευκολύνει ο άλλος που υποτίθεται ότι θέλει να είναι μαζί σου το να συναντιέστε! Όταν κάποιος γουστάρει κάνει πολύ περισσότερα για τον άνθρωπό του.Και επιπλέον και γκόμενος να μην ήταν αλλά πχ ένας απλός φίλος, δεν βρίσκω καθόλου ωραίο να αφήνεις μια γυναίκα να κυκλοφορεί μόνη της αξημέρωτα εξαιτίας σου.Κοριτσάρα του #4, ξέρω δύσκολες οι σχέσεις αλλά αν καταλήξετε μαζί μου βγαίνει μια εικόνα να είσαι έγκυος και να μην σου κουβαλάει τα ψώνια από το σούπερ μάρκετ. Μην ανέχεσαιλιγότερα από όσα σου αξίζουν.Ε μα σημερα με τον τύπο
#3 Η κοπέλα είπε ότι δεν την πήγε καν στην πιάτσα να πάρει ταξί...άρα γάιδαρος...Επίσης να σας πω σε όλους εσάς που παίρνετε βράδι ταξί ότι, παρά τις αντιδράσεις τοπικών κ.ά. συμφερόντων, ξεκίνησε πριν από 1 μήνα να λειτουργεί - χωρίς διαφήμιση για να μην υπάρξουν και άλλες αντιδράσεις - εταιρία ταξί με app που καλείς από το κινητό και δεν έχει ελάχιστη ταρίφα, ούτε βραδινή ταρίφα.
Όχι δεν εννοώ αυτή με τους πρόσφυγες. Και αυτή μια χαρά είναι, και μάλιστα είναι και ελληνική, αλλά οι τιμές των ταξί απ' όσο ξέρω είναι οι γνωστές. Εννοώ την άλλη, την αμερικάνικη.
#3 θεωρώ πως γενικώς εξαρχής έπρεπε να έχει γίνει κάποια συνεννόηση ως προς το πώς θα επιστρέψει η κοπέλα σπίτι της. Ειδικά όσο εβλεπαν και οι δυο οτι προχωρά η ώρα και οι συγκοινωνίες σταματούν. Για μένα ίσως θα έπρεπε να θέσει η κοπέλα το ζήτημα του εάν μπορεί να μείνει σπίτι του (εφόσον εκείνος ευθύς εξ αρχής δεν το πρότεινε προσωπικά εδώ βλέπω τη γαϊδουρια εγω) και να μην το θεωρήσει δεδομένο ότι θα τη γυρίσει. Μπορώ να καταλάβω, βέβαια, ότι σας συνεπήρε το πάθος και ξεχαστηκατε. Αλλά έχω την εξής απορία: όταν έχεις σχέση 3-4 μήνες με κάποιον, πώς γίνεται να μην ξέρεις ότι έχει πρωινό εγερτήριο στις 6 και ότι συνακόλουθα θα δυσκολευτεί να σε γυρίσει σπίτι σου;;; η δική σας συνάντηση, απ' ό, τι καταλαβαίνω, τελείωσε σίγουρα μετά τις 2. Αν σε γύριζε μέχρι το σπίτι σου αυτό θα σήμαινε 1 ώρα τουλάχιστον στο πηγαινελα και αρα τελικά θα κοιμόταν 2,5 ώρες maximum. Αν είναι και η δουλειά του κουραστική, είναι προφανές ότι είναι δύσκολο να σε γυρίσει. Δε λέω, γαιδαρος κι αυτος που δε σου προτεινε να μεινεις σπιτι του αλλά κι εσυ εφόσον τα ήξερες όλα αυτά, γιατί δεν έθεσες το θέμα της μετακίνησης πιο πριν; ειδικά όταν είσαι ακόμη σε φάση γνωριμίας με τον άλλο (πρώτη φορά που πήγες σπίτι του).Δεν προσπαθώ σε καμία περίπτωση να τον δικαιολογησω, όμως, όταν δεν ξέρουμε καλά τον άλλο, πρέπει να "κάνουμε τα κουμαντα" μας για να τη δική μας αυτοπροστασία. Αυτός, βέβαια, παραμένει γάιδαρος, όχι μόνο επειδη δεν σου άφησε περιθώριο επιλογής, αλλα και σου δημιούργησε επιπρόσθετα και την αίσθηση ότι σε ήθελε μόνο για το σεξ.
#3Θυμάμαι κάποτε είμασταν 2 ζευγάρια, τα κορίτσια χωρίς μέσο τα αγόρια με μέσο και με παρόμοιες αποστάσεις. Ο δικος μου ερχόταν και με έπαιρνε τις πιο πολλές φορές με το αυτοκίνητο για ναβγούμε στα μέρη του. Με είχε μη στάξει και μη βρέξει γενικώς (βέβαια όταν αλλάξαν οι συνθήκες το ανταπέδωσα).Το άλλο αγόρι της έλεεγ πάρε λεωφορείο και έλα. Στην παρέα το σχολιάζαμε αρνητικά στο πόσο δεν την υπολογίζει. Όταν γνώρισε μια άλληα ργότερα που τερλλάθηκε για αυτήν μέχρι καισε άλλη χώρα πήγαινε για χάρη της. #5ΟΚ είναι ερωτευμένος μαζίσου αλλά περισσότερο με τον εαυατό του. Θέλει εσύ να χωρέσεις στη ζωή του, όχι να φτιάξετε μια καινούρια μαζί. Κοινώς είναι εγωιστής και δεν θα πέρναγες καλή ζωή μαζί του.#3 και #5Βρε κορίτσια, οι ιστορίες σας με έκαναν να σκεφτώ ότι όταν ήμουν νεότερη, ναι μεν είχα κατα νου ο άντρας με τον οποίο θα καταλήξω να με προσέχει αλλά δεν απέφυγα τον σκόπελο του εγωισμού γιατί με τυφλωσε η καλή του συμπεριφορά λόγω έρωτος. Όμως όταν ο έρωτας φύγει (που θα φύγει) ο εγωισμός παραμένει εκεί.Τελικά, ποτέ δεν μπορείς να τα προβλέπεις όλα.Όσο και αν κανείς προσέχει, όσοσ και αν το κυνηγά, πάντα θα είναι αργά...
#4Μπράβο μωρό μου!Μπορεί να μην είμαι φίλη σου και δεν ξέρω πόσο θα σου μετρήσει αλλά πάντα χαίρομαι όταν βλέπω κορίτσια στα μισά μου χρόνια να αυτονομούνται και να παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους. Μακάρι να γίνουν τα κορίτσια μου σαν εσένα!Η ανεξαρτησία είναι μεγάλο πράγμα, όσα ζόρια και αν τυχόν βρεις θα αξίζει.Καλή τύχη
Θυμώνω,πολύ θυμώνω και πιο πολύ στεναχωριέμαι από την πλύση εγκεφάλου που έχει γίνει στις γυναίκες και δέχονται την μισογυνιστική συμπεριφορά των ανδρών.Καταρχάς εγώ αυτόν τον ναυτικό θα τον ρωτούσα πόσο καιρό μετά τον χωρισμό θα μπορούσα να κάνω σεξ,ποτέ ας πούμε; Με σημάδεψες σα γελάδα και τώρα έκλεισα σα γυναίκα; Και δεύτερον αγαπημένη μου κοπέλα που απότι καταλαβαίνω είσαι μικρή ακόμα στη θέση σου θα έφευγα και δε θα επετρεπα σε κανέναν,ούτε γκόμενο,ούτε φίλους, ούτε φίλες να με κρίνουν με βάση το με ποιον και γιατί έκανα σεξ.Αντί να σκέφτεσαι πώς να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του σκέψου καλύτερα ότι αν ήσουν άντρας κανένας δε θα σε αντιμετώπιζε έτσι και μετά σκέψου πόσο σεξιστής είναι ο ναυτικός σου και αν πραγματικά θέλεις να είσαι με έναν τέτοιον άνθρωπο που έχει και τέτοιες αντιλήψεις(για να μη θίξω το γεγονός ότι σε χώρισε με μήνυμα,κάτι απαράδεκτο για μένα).Ελπίζω μόνο να μη σκέφτεσαι ότι πρέπει να μείνεις μαζί του γιατί ήταν ο πρώτος σου(κάτι που μάλλον πολύ του άρεσε εκείνου και τώρα που μπήκε και άλλος άντρας στην εξίσωση σε θεωρεί μεταχειρισμένη,λες και είσαι αυτοκίνητο!) Δεν αξίζει σε καμία γυναίκα αυτή η συμπεριφορά,ελπίζω να μας διαβάζεις και τα σχόλια να σου δώσουν τροφή για σκέψεις,διότι δεν είναι καθόλου έυκολο να αποτινάξει κανείς τα στερεότυπα πυ μας έχουν επιβάλλει και σε κάνουν και σένα να σκέφτεσαι έτσι και να δέχεσαι τέτοιες συμπεριφορές.Είναι δύσκολη δουλειά,αλλά είσαι στην κατάλληλη ηλικία για να αρχίσεις να αμφισβητείς όσα σου μάθανε!
#3 Ο τύπος είναι γάιδαρος.Να πω οκ δεν ειναι υποχρεωμένος να τη γυρίσει, αλλά ας της έλεγε απο πριν οτι έχει ξύπνημα πρωινό, το να μην τη βάλει στην ταλαιπωρία να ξυπνήσει 6 το πρωί σα δικαιολογία μου ακούγεται, δηλαδή έλεος άμα γουστάρεις μια κοπέλα έτσι φέρεσαι? Άμα φέρεται ο άλλος έτσι απο τις αρχές, φαντάσου τι έχει να γίνει μετά.
@3: προτού τον βαφτίσουμε γάιδαρο θα σκεφτόμουν τα εξής τρία πρώτα: α) αν είχατε πιει αλκοολ, θεμιτό και σωστό να μην θέλει να οδηγήσει τέτοια απόσταση, β)αν η ώρα είχε πάει αργά και είχε πρωινό ξύπνημα (προφανώς φαντάζομαι, αλλιώς θα έπαιρνες ταξί μέχρι το τρένο) και γ) αν δεν έχει ιδέα πόσο μα πόσο έχουν ακριβύνει τα ταξί επειδή οδηγεί (το λέω ως παθούσα, προ αυτοκινήτου έπαιρνα ταξί για πλάκα, πέρασαν τα χρόνια και όταν μία στο τόσο χρησιμοποιώ ταξί σκάνε κατι 20ευρα στη διπλή ταρίφα για απόσταση μισή της δικής σου). Την επόμενη λοιπόν φορά που θα σου προτείνει ανάλογη βραδιά, πολύ απλά θα τους πεις «καλέ μου με μια προϋπόθεση, να μείνω σε σένα, αλλά χωρίς ξύπνημα από τα αξημέρωτα ή να με γυρίσεις πίσω, καθότι τις προάλλες έσκασα 40 ευρώ και μου έφυγε το κεφάλι!». Αν σου τα μασήσει, είναι γάιδαρος με μεγάλα αυτιά, αν όχι, ας του συγχωρήσεις αυτήν την φορά λόγω άγνοιας.
#2 Το "ελεύθερο" σέξ όταν το κάνει γυναίκαι είναι ακόμα ταμπού, τέλος! Έλεος και αίσχος τίποτα άλλο! Τουλάχιστον ας τον είχες κερατώσει πραγματικά να είχε να πεί κάτι! Τώρα, στην προκειμένη περίπτωση ο τύπος είναι τελείως λάθος! Άντε απο εκεί πιά! Μια γυναίκα δεν μπορεί να απολαύσει το σέξ όπως ένας άντρας!! Και νιώθει και τύψεις η κοπελιά και κάθεται και ρωτάει την Λένα! Έ τα θέλει ο τέτοιος σου και σένα φίλη! Αν έσυ δεν καταλαβαίνεις πως δεν έκανες κάτι κακό ή λάθος μην περιμένεις να το καταλάβει ο φελλός που έχει στον εγκέφαλο του ο τύπος!
Νομιζω οτι έπιασες το ζουμί της υπόθεσης τελικά.Αν η #2 δεν ειναι τρολλ οι τύψεις κυρίως έχουν να κάνουν με την ντροπή του περιστασιακού σεξ, οχι τόσο γιατι έχασε τον τύπο (ελπίζω δηλαδή).2 αν υπάρχεις δεν πας να βρεις τον σταδαίο; Καλύτερο παιδί φαινεται
#2Δεν έκανες τίποτα κακό γατί πολύ απλά δεν ήσουν σε σχέση όταν έκανες σεξ με τον άλλον, οι φίλοι σου που σε επέκριναν δε νομίζω οτι σε νοιάζονται πραγματικά γιατί πολύ απλά σε κρίνουν χωίς να είναι αυτός ο ρόλος τους!Για το φίλο σου μπορεί να τον πειράζει αλλά μόνο το ότι σε είχε χωρίσει με μήνυμα, δείχνει οτι είναι ανώριμος και επιπόλαιος!