Στο σημερινό «Α μπα»: αντίθετα και ομώνυμα

Στο σημερινό «Α μπα»: αντίθετα και ομώνυμα Facebook Twitter
38

 

__________________
1.

θελω απλα να δηλωσω συνεπαρμενη απο το πληθος των ιστοριων που εχει ο καθε ανθρωπος και χαιρομαι παρα πολυ να τις διαβαζω και να με βαζω στη θεση τους και να εσωτερικευω καθε προβλημα τους παρολο που στα 3 επομενα λεπτα το εχω ξεχασει. μαρεσουν οι ανθρωποι και τα οσα εχουν να πουν. δεν ειναι ερωτηση, ηθελα απλα να δειξω τον ενθουσιασμο μου. εννοειται συγχαρητηρια για τη στηλη και για τις σωστες, στηριγμενες στην αντικειμενικη λογικη απαντησεις:)- Λυδία

__________________
2.

Γειά σου Α, μπα;!
Σκέφτομαι αρκετό καιρό να σου γράψω μιας και το πρόβλημα έχει μάλλον εδραιωθεί.
Χώρισα πριν από 4 χρόνια από γάμο και έκτοτε δεν έχω κάνει καμία «σοβαρή» σχέση. Κάθε φορά που τελειώνει κάτι που πάει να ξεκινήσει, συνειδητοποιώ ότι δεν ήμουν έτοιμη ή ότι έλκω προβληματικές καταστάσεις, παρόμοιες με αυτές -τις οικείες- του παρελθόντος. Πρόσφατα κόλλησα με έναν τύπο (ίσως να ήταν και αμοιβαίο, αλλά οι εγωισμοί των τίτλων τέλους δεν επιτρέπουν να το πεις ξεκάθαρα) και στην πορεία έμαθα πως είναι παντρεμένος. Έκανα προσπάθεια (ειλικρινή από την πλευρά μου, το λέω αλήθεια αυτό) και τελικά ξέμπλεξα.
Ναρκισσισμός είναι αυτό; Εγωισμός; Φόβος; Λες να γεράσω μόνη μου; (*πανικός)
Τι δεν πάει καλά τελικά; Να δω τα πράγματα ξεκάθαρα και να μην το βλέπω αυτό πια σαν πρόβλημα θέλω.. Τόσο δύσκολο είναι πια;- Eleanna

Για να λύσουμε ένα πρόβλημα πρέπει πρώτα να βρούμε ποιο είναι, και όπως φαίνεται, αυτό θέλεις να κάνεις, και μπράβο σου. Θα ξεκινούσα από την πρώτη εξήγηση που προσπαθείς να δώσεις, γιατί νομίζω ότι αυτή είναι η πιο αυθόρμητη, και κάτω από εκεί βρίσκεται κάπου η ουσία του προβλήματος, αλλά την έχεις σκεπάσει με διάφορα για να μην τη βλέπεις.


Λες «δεν ήμουν έτοιμη ή έλκω προβληματικές καταστάσεις». Το διαζευκτικό «ή» δεν ξέρω αν το έβαλες συνειδητά. Το «έλκω προβληματικές καταστάσεις» είναι ένα σύμπαν από μόνο του. Το «δεν ήμουν έτοιμη» νομίζω ότι είναι αστείο και να το σκέφτεσαι. Αν δεν ήσουν έτοιμη, δεν θα έγραφες μετά όλο αγωνία «λες να γεράσω μόνη μου». Έστειλες ερώτηση σε στήλη σχετικά με πώς θα γίνει να κάνεις μια σοβαρή σχέση – προφανώς, είσαι έτοιμη. Αν δεν σου άρεσε κάποιος, δεν σου άρεσε, δεν γίνεται να σου αρέσουν όλοι. Αυτό δε σημαίνει ότι «δεν ήσουν έτοιμη».


Οπότε για μένα το θέμα επικεντρώνεται στο «ελκύω προβληματικές καταστάσεις, παρόμοιες ή οικείες με αυτές του παρελθόντος». Δεν μας λες ποιες είναι αυτές, οπότε εκεί συναντάμε τοίχο. Εσύ ξέρεις τι σε ανακούφιζε σε αυτές τις οικείες καταστάσεις, και γιατί δεν έπρεπε να σε ανακουφίζουν, τι φοβάσαι αν τις απορρίψεις για πάντα, και αν έχεις κάνει προσπάθειες να τις απορρίψεις στη βάση τους.


Από την άλλη βέβαια, τέσσερα χρόνια χωρίς σχέση από μόνο του, δεν λέει απαραίτητα κάτι. Συμβαίνει, χωρίς ιδιαίτερο λόγο.

__________________
3.

Αγαπητή Α, μπα
Ανακάλυψα την στήλη σου πέρυσι το καλοκαίρι του '14(για χρόνια δεν ήμουν λειτουργική είχα κατάθλιψη).
Ενθουσιάστηκα και διάβασα όλα τα Α, μπα από την αρχή! Βρήκα τις απαντήσεις σου ξεκάθαρες λιανές, έχεις αυτό το χάρισμα να τις κάνεις κατανοητές ακόμη και σε άτομα που δεν φημίζονται για την ευστροφία τους όπως είμαι εγώ. Για να μην τα πολυλογώ σήκωσα το τηλέφωνο και έκλεισα ραντεβού με έναν ψυχίατρο. Ο συνδυασμός ψυχοθεραπείας και φαρμακευτικής θεραπείας κάνει θαύματα! Ένα χρόνο μετά καλοκαίρι του '15 από ΄κει που δεν μπορούσα να βγω να πετάξω τα σκουπίδια(οι καταθλιπτικοί θα με καταλάβουν)τώρα ετοιμάζομαι να πάω σε συνέντευξη για δουλειά!!!Δεν θέλω να ρωτήσω κάτι (είναι προφανές)θέλω όμως να σε ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου για την ώθηση που μου 'δωσες (ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ ΕΙΜΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ) Α, μπα έχεις αφήσει παρακαταθήκη σ' ευχαριστώ! Ευχαριστώ που υπάρχεις!- dep-ma

Τι λες τώρα, εμείς ευχαριστούμε! Αποκλείεται να μην έχεις ευστροφία, φαίνεται από τον τρόπο που γράφεις, κι επίσης η γρήγορη βελτίωση σου είναι μια ακόμη απόδειξη. Μπράβο σε σένα, μπράβο και στον γιατρό που σε στήριξε σωστά, μπράβο και στην σύγχρονη ιατρική που έχει βρει αυτά τα φάρμακα που έχουν σηκώσει πολύ κόσμο από το κρεβάτι, όταν νόμιζε ότι δεν θα καταφέρει να πάει ούτε μέχρι το μπάνιο. Πάρα πολύ αισιόδοξο μήνυμα, μακάρι να δώσει έμπνευση και κουράγιο και σε άλλους.

__________________
4.

Γραφω με αφορμη τη σημερινη ερώτηση 7 http://www.lifo.gr/team/ampa/59581. Γιατί καποιοι χρησιμοποιούν συχνά εκφράσεις πρωκτολογικής υφής όπως "με έκλασε", "με έκλασε πάλι", "δικαιολογίες του κώλου" για να περιγράψουν την αδιαφορία του άλλου, ενώ ένα καλό χεστήρι θα ήταν η απάντηση; Δεν είναι πολύ πιο ανακουφιστικό; Από όλες τις απόψεις. Αν κάποιος σε κλάνει συνέχεια και δεν το αντέχεις, ξέχεσέ τον άπαξ και βρείτε τα στην τουαλέτα. Η' οχι. Χεστήκαμε.- βρώμισε

__________________
5.

αγαπητή α, μπα....είμαι κολλημένος με μια κοπέλα με την οποία κάτι είχε παιχτεί αλλά δεν προχώρησε πάρα πολύ...πλέον αυτή έχει γκόμενο, ενώ εγώ μπακούρι καθώς την θεωρώ μια και μοναδική και δεν μπορώ να προχωρήσω με κάποια άλλη...- Γιάννης


Τη θεωρείς μία και μοναδική επειδή είσαι μπακούρι, δεν είσαι μπακούρι επειδή είναι μια και μοναδική. Μια χαρά μπορείς να προχωρήσεις με κάποια άλλη, αλλά οι υποψήφιες δεν κάνουν ουρά επειδή δεν κάνεις την προσπάθεια, και δεν κάνεις την προσπάθεια επειδή έχεις χάσει το κέφι σου από τη χυλόπιτα. Είναι λίγο φαύλος κύκλος, δε λέω.

__________________
6.


Αγαπητή Α' μπα, δεν ξέρω από πού να αρχίσω άλλα σίγουρα θέλω να σ ευχαριστήσω για την συντροφιά που μας κρατάς και με τα καθαρή λογική σου πού μας επαναφέρει στην πραγματικοτητα.

Είμαι με έναν άνθρωπο που τον λατρεύω τρελά πάρα τα 8 χρονιά που είμαστε μαζί. Εγώ 26 αυτός 27. Δυο τελείως αντίθετοι χαρακτήρες πού συμπληρωνουμε, και στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Ο ένας ονειροπόλος ο άλλος λογικός, ένας μηχανή αυτοσχεδιασμου, ο άλλος οργανωτικός. Από το πρώτο έτος του πανεπιστημιου στο ίδιο θρανίο μαζί ως φίλοι αρχικά και σύντομα ζευγάρι. Άτομα που μοιραζόμασταν τα πάντα μαζί, χωρίς ντροπές και αναστολές. Φίλοι, συνάδελφοι, σύντροφοι. Μέχρι τώρα όλα πλέκουν μια ιδανική πραγματικότητα, που όμως κολλάει. Μέτα από τόσα χρονιά σχέση, αφότου εγώ ξεκάθαρη από την πρώτη στιγμή με την οικογένεια μ για το ποια είναι η επιλογή μου, φτάνουμε να οδεύουμε στον 9 χρόνο σχέσης ακόμα μένοντας στα πατρικά μας, και με μένα με ελάχιστη επαφή με την οικογένεια τού (μόλις 6 μήνες πριν συνάντησα τον πάτερα του).Με την μητέρα του ελάχιστη επαφή, της ελάχιστες φορές πού έχω βρεθεί σπίτι τού μπορώ να πω ότι ίσα με έχει χαιρετίσει (άπλα και τυπικά, πολλές φορές έχει φύγει από το σπίτι έχοντας μια δικαιολογία ). Ζούμε με της οικογένειες μας. Οι δικοί μου τον έχουν κάνει κομμάτι της οικογενείας μας από την αρχή.

Τώρα πρόσφατα η κατάσταση περιπλέκεται με το γεγονός ότι τα αδέρφια μας είναι ζευγάρι.(Και οι δυο έχουμε την ίδια διάφορα ηλικία , 7 χρονιά από τα μικρότερα αδέρφια μας (Εγώ αδερφό, αυτός αδερφή). Στην αρχή της σχέσης μας αυτή, σε μαι πράξη απερισκεψίας μας (φύγαμε χωρίς άδεια από το σπίτι) είπε τηλεφωνικά στη μητέρα μ ότι δεν θα με δεχόταν τότε.
Τότε δεν το έλαβα υπόψη μ, το προσπέρασα σα να μην είχε καμιά σημασία. Τα χρονιά όμως περνούν, είμαστε μαζί κι δύο πάρα την ηλικία σε μια πολύ καλή δουλειά, άλλα καμιά εξέλιξη στο προσωπικό. Έχει ως δικαιολογία να καταξιωθούμε επαγγελματικα. Δεν ξέρω αν εγώ αρκούμαι με λίγα κι αυτός με θέλει πολλά, άλλα για μένα τι έχει φτάσει μέχρι τώρα είναι υπεραρκετά, και έχω ανάγκη η προσωπική μ ζωή να έχει προτεραιοτητα. Η κυριαρχία τη μητέρας του φαίνεται πιο έντονη. Γνωρίζω λίγα πράγματα για την οικογένεια του. Γνώρισα τώρα πρόσφατα την αδελφή λόγω τον καταστάσεων και αρχίζω έτσι να καταλαβαίνω μερικά πράγματα.
Για μην πολυλογήσω ο πατέρας του μένει μακρυά, αυτός έχει αναλάβει τον ρόλο του άντρα στο σπίτι του άλλα πως γίνεται εγώ να μένω ξέχωρα.
Μέτα από ένα σύντομο διάστημα χωρισμού, κι ενώ είχε ορκιστεί ότι τα πράγματα θα φτιάξουν, επιστρεψαμε στην ίδια ρουτίνα οπού εγώ ζητάω πάλι τα ίδια κι αυτός είτε ζητά συγγνώμη είτε θυμώνει επειδή λέει ότι δεν αρκούμαι με ότι έχουμε ήδη χτίσει μαζί. Αφότου είχαμε προγραμματισει οτι θα μέναμε μαζί το πλάνο αναβάλλεται λόγω ενός προβλήματος υγείας της μητέρας του, κι εγώ πάλι πρέπει να περιμένω.(Η επίδραση της μητέρας του φαίνεται, αρχίζοντας από το γεγονός ότι για το παραμικρό την ρωτάει με μηνύματα, μέχρι και για τα παπούτσια που θα αγοράσει η την φωτογραφία που θα στείλει στα συνεδρεια. Από την αδερφή , που έχω αψογες σχέσεις, καταλαβαίνω ότι εγώ πότε δεν είμαι σημείο αναφοράς, κι ούτε πού υπάρχω στις συζητήσεις τούς. Επίσης έμαθα ότι η μητέρα τούς δεν θα δεχόταν καμιά επιλογή του γιου της εάν αυτος δεν είναι αρκετά οικονομικά ευκατάστατος να συντήρηση τη σχέση του.
(Κάτι που δεν καταλαβαίνω επειδή εγώ είμαι ανεξάρτητη οικονομικά, κι αυτός επεισης)

Πώς γίνεται ένα άτομο που έχει συναντήσει του δικούς μ κι έχουν μια αψογη (με τον αδερφό ήταν μέχρι πρότινος κολλητοί) σχέση να με κρατάει τόσο μακρυά από την δίκη του οικογένεια. Έχω κουραστεί, τόσο με την κατάσταση άλλα και με την ελληψη ειλικρινείας και ανδρισμού από μέρους του να μου εξηγήσει τι συμβαίνει όσο κι αν το ζητάω. Λέει ότι όλα είναι τελεία κι εμείς πολύ νέοι. Ορκίζεται ότι με λατρεύει, και το πιστεύω άλλα με πληγώνει να νιώθω τόσο δεύτερη και να είμαι σε ένα αόριστο περίμενε. Νιώθω ότι εγώ δεν μπορώ να εκπληρώσω τις φιλοδοξίες του και πολλές φόρες του ζητάω να αρκείται με λίγα. Δουλεύω σκληρά στην ζωή μ, ότι έχω κάνει το έχω κατακτήσει με πολύ κόπο, για να είμαι ανεξάρτητη άλλα κυρίως προσγειωμένη και να ζητάω την ουσία και αγάπη στην οικογένεια. Δεν ξέρω ποια είναι η ερώτηση μου, και δεν ξέρω αν αντέχω να είμαι ένα μίζερο πλάσμα που ζητάει κάτι που θα έπρεπε να ήταν αυτονόητο.(Έστω και μια ξεκάθαρη απάντηση ).- Κουρασμενη

Νομίζω ότι δεν ρωτάς γιατί φοβάσαι και την ερώτηση ακόμα. Η ερώτηση καθοδηγεί την απάντηση που έχεις μέσα σου. Θα σου απαντήσω παρόλ' αυτά. Πρέπει να ζητήσεις αυτό που θέλεις (να μείνετε μαζί, ας πούμε) και να του δώσεις ένα χρονικό όριο για να γίνει. Αν δεν γίνει, πρέπει να αποχωρήσεις. Πολύ λυπάμαι, τα τελεσίγραφα δεν είναι ωραίο πράγμα, αλλά έχουν περάσει πολλά χρόνια που οι δικές σου ανάγκες αγνοούνται.


Αυτό δεν θα λύσει το πρόβλημα της οικογένειας του, όμως. Τα σημάδια είναι καμπάνες που βαράνε συναγερμό. Αυτή την οικογένεια θα έχεις γύρω σου αν μείνεις μαζί του. Μην περιμένεις ποτέ να αλλάξει η σχέση του με τη μητέρα του, το πόσο την υπολογίζει, τι της λέει και τα λοιπά. Αυτά έχουν σχηματιστεί πολύ πριν εμφανιστείς εσύ, και είναι πολύ βαθιά για να τα αγγίξεις. Είναι πολύ λάθος να αναρωτιέσαι «αφού η δική μου οικογένεια τον έχει δεχτεί, γιατί δεν κάνει η δική του το ίδιο». Δηλαδή η οικογένεια σου το έκανε για να διεκδικήσει ανταπόκριση; Ελπίζω όχι.


Ναι, δεν αρκείσαι σε όσα έχετε χτίσει μαζί. Δεν χρειάζεται να δικαιολογηθείς γι' αυτό. Αν θυμώνει, κι εσύ μπορείς να θυμώνεις που αυτός αρκείται.

ΥΓ. Οι εντελώς αντίθετοι χαρακτήρες δεν «συμπληρώνονται» όταν δημιουργούν ζευγάρι. Είναι πρόβλημα, γιατί οι αντίθετοι χαρακτήρες έχουν άλλα αξιακά συστήματα, ακόμη και εντελώς αντίθετα μεταξύ τους. Τώρα το ζεις στο πετσί σου.

__________________
7.


Αγαπητή Λένα.

Αντιμετωπίζω κάποια προβλήματα με τη μητέρα μου. Για να καταλάβεις τι άνθρωπος είναι σου παραθέτω το παρακάτω άρθρο. Και τα 8 στοιχεία την χαρακτηρίζουν. 
Και αυτή είναι η μαμά μου. Όχι μόνο με μένα. Με όλους.
Την αγαπώ πολύ. Έχει προσπαθήσει πολύ για να μου δώσει τα εφόδια που χρειάζομαι στη ζωή μου και με έχει στηρίξει τρομερά.
Είμαι 25 χρονών. Δουλεύω από τα 18 μου, αλλά ποτέ δεν έβγαζα αρκετά χρήματα το μήνα για να είμαι οικονομικά ανεξάρτητη. Δούλευα σε κανονική, 8ωρη δουλειά και έπαιρνα 410€, μη έχοντας φυσικά και πάλι
τη δυνατότητα να νοικιάσω και να ζήσω, χωρίς την οικονομική της ενίσχυση. Πέρσι, αποφασίσαμε από κοινού να ξεκινήσω με κάποια ιδιαίτερα, έστω και λίγα για να δουλεύω πάνω στο αντικείμενό μου, με την προοπτική ότι θα αποκτήσω πελατεία. Όντως, φέτος τριπλασιάστηκαν και από Σεπτέμβρη θα έχω άλλη ελευθερία. Πλέον, δεν νοικιάζω, μένω στο σπίτι μιας φίλης της, για να μην πληρώνω ενοίκιο. Τα έξοδά μου μπορώ να τα βγάζω χωρίς βοήθεια. Αλλά ήρθε η ώρα να κάνω μεταπτυχιακό, που το θέλω πολύ. Με 5.000 δίδακτρα δεν είναι δυνατόν να τα πληρώνω μόνη μου (ότι δουλειά και να κάνω). Η μητέρα μου θέλει να βοηθήσει. Και μπορεί.
Το πρόβλημα είναι ότι θεωρεί ότι μπορεί να εξαγοράσει την αγάπη με τα λεφτά. Δεν προσπαθεί για κάτι άλλο. Θέλει ΟΛΟΙ να εξαρτόμαστε από αυτήν. Της αρέσει, το επιδιώκει. Θεωρεί ότι όσο πληρώνει πρέπει να την αγαπάμε, πρέπει να της μιλάμε πρέπει να συναντιόμαστε καθημερινά. Αυτό ισχύει και για την αδερφή μου και
για τον μπαμπά μου. Με αποκορύφωμα, χθες, που είπε στην αδερφή μου, ότι όσο κάνω μεταπτυχιακό θα πρέπει να κάνω ότι μου λέει.
Τι να κάνω; Να αφήσω στην άκρη το όνειρό μου, το οποίο θα με βοηθήσει να έχω και μία καλύτερη οικονομική κατάσταση, για να μην αντιμετωπίζω γκρίνια, τρελές απαιτήσεις, νεύρα και εκβιασμούς;
Η να κάνω πίσω και υπομονή δύο χρόνια;

Ευχαριστώ πολύ

Πρώτα σιγουρέψου για ποιο λόγο θέλεις να κάνεις το μεταπτυχιακό. Τι θα σου προσφέρει, κυρίως σε σχέση με αυτά που θα χάσεις, γιατί ακόμη και δικά σου να ήταν τα χρήματα, μιλάμε για πέντε χιλιάδες. Υπάρχει πολύς κόσμος με μεταπτυχιακό που νομίζει ότι επειδή το έκανε θα αποκτήσει φανταστικά εφόδια και μετά απογοητεύεται. Αν είναι κάποια φαντασίωση που καλύπτεται με ένα πτυχίο ακόμα, δεν χρειάζεται να μπλέξεις τόσο για να την ικανοποιήσεις. Αν επιμένεις ότι πρέπει να το κάνεις για πολύ, πάρα πολύ σοβαρούς λόγους, τότε κάνε συμφωνία με τη μαμά σου να είναι δάνειο και όχι δωρεά, πάρε τα χρήματα, μην υποκύπτεις σε απολύτως κανέναν εκβιασμό, και δώσε τα χρήματα σταδιακά πίσω.


Αν δεν πιστεύεις ότι μπορείς να τα δώσεις πίσω, ή αν δεν πιστεύεις ότι γίνεται να τα πάρεις με τους δικούς σου όρους, δεν μπορείς να κάνεις μεταπτυχιακό, και δεν θα είσαι η πρώτη που δεν μπορεί να κάνει μεταπτυχιακό για οικονομικούς λόγους.


Αν δεν σου φαίνεται τόσο τρομερό να υπακούς σε απαιτήσεις επειδή πληρώθηκες για την υπακοή σου, δεν θα σε κρίνω, αλήθεια, κανείς δεν έχει δικαίωμα να σε κρίνει. Μόνο μην είσαι τραβάτε με κι ας κλαίω, μόνο αυτό είναι ασυγχώρητο.

38

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

11 σχόλια
#6Άντε πάλι! Είναι τέλειος και μοναδικός,σε καταλαβαίνει και σε συμπληρώνει και όλα μια χαρά αλλά ταυτόχρονα σε έχει σε δεύτερη μοίρα; Πώς δηλαδή συνδυάζονται αυτά τα δύο και πώς εσύ λες ότι τον λατρεύεις όταν νιώθεις μονίμως παραπεταμένη σε αυτή τη σχέση; Μήπως πρέπει λιγάκι να αναθεωρήσουμε τι σημαίνει ότι κάποιος μας καταλαβαίνει και τι πρέπει να λατρεύουμε ή να αγαπάμε;Υ.Γ Ο Εδουάρδος ο 7ος παράτησε ολόκληρο θρόνο και ότι αυτό συνεπάγεται για να παντρευτεί την αγαπημένη του(μια αμερικανίδα και διαζευγμένη δυο φορές) και ο καλός σου δεν μπορεί να πάει κόντρα στη μάνα του; Προφανώς δε θέλει και αυτή η οικογένεια ακούγεται άκρως προβληματική και εσύ δεν έχεις καμια δουλειά να μπλέξεις οικειοθελώς εκεί μέσα.Σήκω φύγε,μικρή είσαι ακόμα και τα 8 χρόνια στην ηλικία που ξεκίνησε κιόλας αυτή η σχέση δε σημαίνουν και τίποτα,πέρα από το γεγονός ό,τι έχεις ρίξει πολύ τον εαυτό σου.Υ.Γ 2 Μόνο εγώ μπερδεύτηκα με τα αδέρφια που είναι ζευγάρι και με το ποιος είπε σε ποιον ότι δε θα τη δεχτεί και ποιος δε θα τη δεχτεί;
Βρε, Κουρασμένη, για εμένα το πρόβλημα δεν φτάνει καν να είναι οι αντίθετοι χαρακτήρες σας. Επειδή λέγοντας κάτι τέτοιο έχω την εντύπωση πως προτρέχουμε χωρίς λόγο προς το παρόν. Το μεγάλο πρόβλημα - που βγάζει μάτι - είναι ότι ο ένας δεν ξέρει τί θέλει ο άλλος. Αν το ξέρατε, το είχατε συζητήσει και καταλήξει πώς βλέπει ο ένας την σχέση σας σε συνάρτηση με τη ζωή του και πώς ο άλλος σε συνάρτηση με τη δική του, όλα θα αποκτούσαν την σωστή τους διάσταση στο μυαλό σου. - Τί θέλεις, Μπάμπη μου, από τη ζωή μας; Να συνεχίσουμε έτσι; Για πόσο; Και μετά τί; H οικογένειά σου πόσο θα συνεχίζει να εξαρτάται από εσένα; Πάντα; - Τί θέλεις, Κικίτσα μου, εσύ από την δική μας κοινή ζωή; Nα συγκατοικήσουμε; Πού; Και πώς; Και με τί λεφτά; Παντρεμένοι ή όχι; Με δουλειές ή χωρίς; Ποιά έξοδα θα βγαίνουν για την οικογένειά μου από τον κορβανά;Λόγια σταράτα και να τα εννοούμε.Απαντάτε αμφότεροι - γίνεται μια διεξοδική συζήτηση - και έτσι κρίνεις έπειτα αν οι επιθυμίες σου ταιριάζουν με τις δικές του και παίρνεις τις αποφάσεις σου. Αυτό έπρεπε να έχει γίνει εδώ και πολύ πολύ καιρό, αλλά είχες χρόνια για χάσιμο μάλλον...Αυτή την στιγμή, μέσα στο γράμμα σου επικρατεί κυκεώνας. Μας περιγράφεις τους χαρακτήρες σας που λες ότι είναι αντίθετοι (ε, και; Πού συνεισφέρει αυτό; Εσείς διαλέξατε ο ένας τον άλλον για αυτόν τον χαρακτήρα - προφανώς επειδή σας άρεσε!). Συγγενικά πρόσωπα πετάγονται από το πουθενά (όλοι μαζί την έχετε την σχέση; Τί μας τους αναφέρεις;). Σε κάποια φάση μας λες ότι ο σύντροφός σου επηρεάζεται από την οικογένειά του και εξαρτάται από αυτήν για τα πάντα - ή μάλλον αλληλεξαρτώνται γιατί αυτός συμβάλλει οικονομικά(;) από ό, τι κατάλαβα - (ΟΧΤΩ ΧΡΟΝΙΑ είστε μαζί, τώρα τα ανακάλυψες αυτά;). Σκόρπια λόγια του ενός και του άλλου από εδώ και από εκεί διανθίζουν το κείμενο. Στο τέλος αναρωτιέσαι αν όλα όσα ζητάς είναι αυτονόητα. Αυτός ο κυκεώνας όντως αντικατοπτρίζει την σκέψη σου και ο λόγος είναι πως δεν τα έχετε ωραία μιλημένα. Ούτε εσύ θα έβγαζες άκρη από αυτό το γράμμα.Λοιπόν, κουρασμένη, μπορεί να είναι αυτονόητα όσα ζητάς. Μπορεί και όχι. Αλλά είναι αδιάφορο και στη μία και στην άλλη περίπτωση. Ό, τι και να ζητάς (αυτονόητο ή μη), πρέπει να το κατανοείς πρώτα, να το επεξεργάζεσαι έπειτα, και στην συνέχεια ΝΑ ΤΟ ΖΗΤΑΣ από τον άλλον. Ό, τι ζητάς πρέπει ΝΑ ΤΟ ΖΗΤΑΣ - από την αρχή. Όχι στο τέλος. Ωστόσο, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Με τον φίλο σου, είτε ταιριάζετε είτε όχι, μάλλον δεν επικοινωνείτε ουσιαστικά. Και το γεγονός ότι λατρεύεστε - έτσι κάπως αφηρημένα - δεν ξέρω σε τί σε βοηθάει. Και αν σου επαρκεί. Εσύ ξέρεις.Αν, τώρα, η σχέση σας άλλαξε εντελώς μόλις σταματήσατε τις σπουδές, και πια δεν σε ικανοποιεί ενώ πρωτύτερα σε γέμιζε, σημαίνει ότι δεν προοριζόταν για πάντα. Μεταλλάχθηκε σε κάτι άλλο που τώρα ίσως να μην αναγνωρίζεις καν (δεν έχει σημασία πού οφείλεται αυτό). Σε αυτή την περίπτωση, η γνώμη μου είναι να μη μείνεις να κοιτάς το πτώμα της προγενέστερης σχέσης σας και να μην τρέφεις αυταπάτες ότι θα ξαναζωντανέψει εκείνη η πάλαι ποτέ κατάσταση νεανικού έρωτα που ζήσατε. Προχώρα μπροστά ανελέητα. Η ζωή η ίδια έτρεξε πιο γρήγορα, σε πρόλαβε και σε άφησε πίσω. Σήκω και ξεκίνα.
Πάντως παρατηρώ ότι πολλοί ξεκινούν τις ερωτήσεις τους με εκφράσεις τύπου "είμαι με κάποιον που είναι τέλειος και τον λατρεύω και μου φέρεται υπέροχα..." και μετά ρίχνουν ένα "...αλλά..." και αρχίζουν και αραδιάζουν κάτι προβληματάρες τεραστίων διαστάσεων που ακυρώνουν εντελώς τις πρώτες προτάσεις της ερώτησης!!! Και αναρωτιέμαι, πως στο καλό είναι τόσο τέλειος, υπέροχος και λατρεμένος αν πχ. σε προσβάλει κάθε 5 λεπτά γιατί το μανικιούρ σου είναι λίγο ατημέλητο? (θυμήθηκα παρόμοια ερώτηση από προηγούμενες μέρες)!!!???? Πως στο καλό τον βρίκσεις τέλειο και τον λατρεύεις όταν σου κάνει τη ζωή δύσκολη?!?!?! Και γιατί αφου θέλεις να κάνεις την ερώτηση, δεν την κάνεις απευθείας και μας την ξεκινάς ανάποδα? Δεν είναι εντυπωσιακό?
Καλά τα λες. Αλλά αμα την κάνει απευθείας, θα δωθεί απευθείας κ η απάντηση και δεν θα στείλει ποτέ την ερώτηση. "Είμαι με ένα βλάκα που με προσβάλει συνεχώς. Τι να κάνω; "Αυτοαπαντιέται!
Ίσια ή ανάποδα, δε με ενοχλεί ούτε με κουράζει. Καλές είναι οι πληροφορίες που χρειάζονται για να δημιουργήσει ο αναγνώστης κάποια εικόνα. Αν και οι αρετές του συντρόφου γενικά και αόριστα, πράγματι ίσως να περιττεύουν, καθώς για να είναι εκείνη μαζί του, προφανώς του αναγνωρίζεις και αρετές. Ποιός δεν θα το καταλάβαινε; Καλά, σ' αυτό το γράμμα συμβαίνει κάτι άλλο, βέβαια. Δεν αποκρυσταλλώνεται κάποια ερώτηση, όπως λέει και η ίδια η αποστολέας. Υπάρχει ένα μπέρδεμα στο μυαλό της τη δεδομένη στιγμή.Πάντως, γιατί αναρωτιέσαι πώς γίνεται να βρίσκεις κάποιον με ένα σημαντικό ελάττωμα υπέροχο; Και βέβαια γίνεται. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Όλοι, ακόμα και κακοποιητικοί τύποι (εγκληματίες) έχουν πλεονεκτήματα σαν άνθρωποι, δεν είναι και τέρατα της φύσης. Να επαναλάβω για πολλοστή φορά ότι οι άνθρωποι δεν είναι μονοδιάστατοι. Κατά κανόνα δεν είναι καθάρματα ή διαμάντια, σκουπίδια ή τελειότητες (ναι, θα υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά τότε εμπίπτουν σε αυτό ακριβώς που λέει η λέξη : στις ελάχιστες εξαιρέσεις). Όχι, κατά κανόνα κυμαίνονται κάπου στη μέση, σε μία από την σωρεία διαβαθμίσεων και δυναμικών εξέλιξης. Συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις γραμμάτων, διαβάζω μία επωδό στα σχόλια (δεν βγάζω την ουρά μου απ' έξω, και εγώ μπορεί να το έχω γράψει στο παρελθόν) : "μα πώς γίνεται να είναι υπέροχος όπως μας τον περιγράφεις, αφού είναι κάθαρμα/αισχρό υποκείμενο/μαλάκας!", η απάντηση είναι : ΓΙΝΕΤΑΙ. Γιατί να γινόμαστε ισοπεδωτικοί; Πού ωφελεί αυτό;Ο σκοπός δεν είναι να ρίξουμε τον άλλον στον Καιάδα. Αλλά να επισημάνουμε στην αναγνώστρια κάποια σημεία που από την οπτική μας μπορεί να διακρίνουμε ενώ εκείνη ίσως δεν βλέπει ακόμα.
Nanina δεν διαφωνώ σε αυτό που λες. Δεν αμφιβάλω ότι ο άνθρωπος είναι πολυδιάστατος και μπορεί σαφώς να συνδυάζει ένα μεγάλο ελάττωμα με πολλά προτερήματα. Don't we all?Απλά λέω ότι σε αρκετές ερωτήσεις φαίνεται ότι τα προτερήματα που ξεκινούν την "αφήγηση" τελικά μοιάζουν πολύ μικρά και λίγα και ουδόλως αρκετά ώστε να καλύψουν αυτό που ακολουθεί. Δηλαδή η κοπέλα με το μανικιούρ έλεγε τέρατα. Ότι την προσβάλει συνεχώς για την εμφάνισή της, ότι την ψέγει για το σώμα της, για το ντύσιμό της, για τα ατημέλητα νύχια και μαλλιά της κλπ (δεν τα θυμάμαι όλα αλλά όταν τα διάβαζα ήμουν με το στόμα ανοιχτό)! Ε δεν νομίζω αυτή να μπορεί να παλέψει αυτό το "τέρας" βασιζόμενη στα καλά του στοιχεία. Ή αλλιώς, τι να τα κάνεις τελικά τα καλά στοιχεία αν ο άνθρωπος που τα έχει σε κακοποιεί συστηματικά? Έχουν σημασία?Αυτό.
Θα σου απαντήσω, Συννεφιά, αφού ξεκινάς από ένα καλό point. Τα "τέρατα", τα "καθάρματα" (εντός ή εκτός εισαγωγικών), απέναντι στην κοπέλα τους έστω, δεν είναι δαίμονες. Για την ακρίβεια, εμείς τους δαιμονοποιούμε, if you know what I mean. Η μεγέθυνση των αρετών τους στην οποία προβαίνουμε για να δικαιολογήσουμε αρχικά την απαράδεκτη συμπεριφορά τους αντιστρέφεται ολοσχερώς μόλις συνειδητοποιήσουμε την τοξικότητά της... Και γενικώς εθιζόμαστε να κοιτάμε πάντα τη μία πλευρά του νομίσματος. Ποτέ και τις δύο. Οι βεβιασμένες ταμπέλες του "καλού" ή του "κακού" είναι πάντα πιο εύκολες από την πρόσληψη της συνολικής εικόνας που όσο να πεις απαιτεί μεγαλύτερο εύρος πνευματικών εργαλείων και βεβαίως τη διατήρηση της ψυχραιμίας. Διαφορετικά, και στη μία περίπτωση και στην άλλη ουσιαστικά δεν κάνεις άλλο από το να τους αποδίδεις δυνάμεις που πιθανότατα δεν έχουν και επειδή τους τις αποδίδεις είναι πιο εύκολο και να τις αποκτήσουν στ' αλήθεια ακόμα κι αν αρχικά δεν τις έχουν, ξέρεις. Λειτουργείς ενεργοποιητικά ως καταλύτης - και δεν εννοώ μόνο τον αναμφίβολα παραγωγικό μηχανισμό της αυθυποβολής.Εχοντας πει αυτά, εγώ λοιπόν προτιμώ να προτάξω την εξής αυτονόητη πρόταση. Δεν χρειάζεται να είναι ο άλλος δαίμονας για να τον απορρίψεις/εγκαταλείψεις. Το νόημα είναι να καταλάβεις ότι πρέπει να τον απορρίψεις επειδή δεν σου ταιριάζει ως δικός σου άνθρωπος. Όχι ως θαύμα ή ως τέρας. Κακός, στραβός, ανάποδος ή οτιδήποτε, άνθρωπος είναι έτσι κι αλλιώς. Για σύντροφο τον επέλεξες. Ως σύντροφο θα τον κρίνεις. Και για να γίνει αυτό - μάλιστα και αυστηρά και απαιτητικά, καμία αντίρρηση - δεν είναι καμία ανάγκη να τον ισοπεδώσεις στο μυαλό σου ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟ (ως σύντροφος μπορεί να είναι πράγματι ελεεινός στο ρόλο του ή στο μεγαλύτερο φάσμα του ρόλου του, στο πιο σημαντικό ίσως, κλπ.). Εκτός αν μόνο έτσι μπορεί να λειτουργήσει το μυαλό κάποιων..., μόνο που τότε αυτό είναι το πραγματικά τοξικό στη ζωή τους θεωρώ και οι τοξικότητες του άλλου έρχονται μόνο να προστεθούν. Άσε που έτσι πάντα θα τις έλκεις, για να καταλήγεις μόνο να τις δαιμονοποιείς μετά και ακολούθως να αυτο-οικτίρεσαι και να αναρωτιέσαι γιατί εσύ έχεις το μαλακομαγνήτη. Και, επιτέλους, πού ακριβώς είπαμε βρίσκεται ο αυτοσεβασμός σου μπροστά στην πλήρη και παντελή ακύρωση των λόγων των επιλογών σου;Για να κακοποιείται κάποια κοπέλα συστηματικά, σημαίνει ότι κάτι περιμένει και το υφίσταται. Θεωρεί ότι η θυματοποίησή της αποσκοπεί κάπου. Κάτι θα πετύχει με αυτό, κάτι που πιθανόν έως τώρα δεν έχει επιτύχει στην σχέση τους ή κάτι που θέλει να επαναφέρει σε αυτήν. Έχει σημασία να μάθει ότι αυτό που περιμένει δεν είναι λάθος. Λάθος είναι ο τρόπος μέσα από τον οποίον το αναζητάει. Λάθος μεγαλύτερο και απάνθρωπο κάνει εκείνος που της συμπεριφέρεται έτσι. Λάθος είναι ο άνθρωπος από τον οποίον το περιμένει. Και ότι αν έκανε λάθος επιλογή συντρόφου, απλά πρέπει να την αλλάξει. Και ο ένας και ο άλλος. Ούτε να κακοποιεί ούτε να κακοποιείται. Ούτε να υποφέρει ούτε να ταλαιπωρεί. Αφού πρώτα βέβαια πάψει να κατηγορεί τον εαυτό της. Δεν ακυρώνεται η ίδια και οι ενδεχόμενοι λόγοι για τους οποίους τον επέλεξε. Ούτε τα τυχόν λάθη μας πρέπει να τα πληρώνουμε τόσο ακριβά.
Αγαπητή μου #6 έχεις στα χέρια σου ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Ο καλός σου δεν είναι μόνο αρχηγός της οικογένειάς του. Εϊναι και χρηματοδότης. Η μαμά του φοβάται ότι όταν εκείνος φύγει από το σπίτι και παντρευτεί/δημιουργήσει δική του οικογένεια, θα σταματήσει η χρηαμτοδότηση σε όλα τα επίπεδα. Η μαμά του καλού σου έχει ανιτκαταστήσει τον σύζυγό της (σωστά καταλαβαίνω ότι έχουν χωρίσει?), με τον γιό της (τον καλό σου), εξαρτάται από αυτόν (ενδεχομένως και συναισθηματικά) και δεν σκοπεύει να τον αφήσει!!!!!!!!Μια τέτοια σχέση είναι πολύ φαιδρή και το τρίτο πρόσωπο (εσύ δηλαδή) είναι δεδομένο ότι θα αντιμετωπίζεται σαν ξένος και θα υποφέρει. Είναι προτιμότερο να την κάνεις με ελαφρά!!!!
Γιατί είναι εξαρτημένος συναισθηματικά από τη χειριστική του μάνα η οποία τον έχει γαλουχήσει με την άποψη ότι είναι υπεύθυνος για την ευτυχία της και το well being της. Τον έχει ως υποκατάστατο συζύγου, συντρόφου και κουβαλητή του σπιτιού. Σιγά μην τον αφήσει να της φύγει. Θα πρέπει να βιώσει δεύτερο χωρισμό η γυναίκα, η οποία υποθέτω είναι και της γενιάς των γυναικών με επάγγελμα οικοκυρικά! Άντε τώρα αυτή να πρέπει να τα βγάλει πέρα μόνη της, όταν ο γιος της φύγει από το σπίτι και κάνει δική του οικογένεια. Μη νομίζεις ότι αυτό το βάρος δεν πέφτει σαν τσιμέντο στους ώμους του. Μάνα του είναι στην τελική.Για να μπορέσει αυτός να απεξαρτηθεί και να καταλάβει ότι δεν είναι υπεύθυνος να λύνει όλα τα προβλήματά της μάνας του, να αποτινάξει τις ενοχές του και να αποδεχτεί ότι έχει δικαίωμα να διεκδικήσει τη δική του προσωπική ευτυχία, θα χρειαστεί πολύς χρόνος ψυχοθεραπείας και δεν είμαι 100% βέβαιη ότι μπορεί να τα καταφέρει.
Έχω δει πολύ κόσμο να τα καταφέρνει και χωρίς ψυχοθεραπεία και σε πιο extreme καταστάσεις. Έχω δει και άτομα να καταστρέφονται από γονείς καταπιεστικούς. Να χάνουν τη χωή τους κανονικά. Γιατί δεν είπαν όχι όταν έπρεπε. Συνήθως το να βάζεις τα όριά στους 'κακομαθημένους' γονιούς αρκεί. ''Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου. Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή''
7Ελπίζω να μη θέλεις να κάνεις μεταπτυχιακό γιατί πιστεύεις ότι θα έχεις περισσότερα ιδιαίτερα. Η μητέρα σου φαίνεται να μοιάζει με τον πατέρα μου. Στη δική μου περιπτωση μετά από τιτάνιες προσπάθειες να βούμε κοινή επαφή, τα παράτησα και πήγαινα μόνο με τα νερά του την εποχή που ήταν να πληρώσει τα δίδακτρα. Δεν το μετάνιωσα ποτέ καθώς θεώρησα τότε και το πιστέυω ακόμη και σήμερα ότι είναι κρίμα να υπάρχει η όρεξη από μέρους μου αλλά και τα λεφτά από μέρους του και να κολλάμε σε λόγια και εγωισμούς. Αυτή η κατάσταση με έκανε να καταλάβω ότι αν θέλεις κάτι πολύ μην περιμένεις το σύμπαν να συνομωτήσει, συνομώτησε εσύ. Το να κάνω πίσω σε εκείνη τη φάση, ήταν από τα πιο σωστά πράγματα που έκανα, γιατί όταν ζύγισα "απωθημένα σπουδών" και "κάνω πίσω για ένα διάστημα" το πρώτο μου φάνηκε πολύ πιο βαρύ από το δεύτερο.
#6 Λογάριασε ότι τα 8 αυτά χρόνια σου έδωσαν πολύτιμες εμπειρίες και γνώσεις και γύρνα σελίδα. Θα χαραμιστείς και θα δυστυχήσεις αν προχωρήσεις σ' αυτήν την αδιέξοδη κατάσταση. Υ.Γ. Το "λατρεύω" δεν έχει καμία σχέση με το "αγαπώ".
#6 Πράγματι, η φάση "τα ετερώνυμα έλκονται" έχει πλήρη εφαρμογή μόνο στους μαγνήτες και στις ρομαντικές κομεντί του Χόλυγουντ.Όταν όμως δε μιλάμε για μεταλλικές ράβδους ή φωτογενείς καρικατούρες, αλλά για ολοκληρωμένες προσωπικότητες, είναι πολύ πιο δύσκολο να συμβεί αυτό.Και δεν εννοώ ότι δεν δημιουργούνται τέτοιες σχέσεις. Όλη την ώρα. Συχνά είναι θυελλώδεις, μυθιστορηματικές και τελειώνουν με πάταγο (στην καλή περίπτωση) ή απλώς σέρνονται για χρόνια, στοιχειώνοντας τους εμπλεκομένους. Ωστόσο σίγουρα δεν αποτελεί την καλύτερη συνταγή για ευτυχισμένες, ισορροπημένες σχέσεις με διάρκεια.Τέλος πάντων, πολλοί θα πουν "ο δικός μου γάμος λειτουργεί θαύμα ενώ είμαστε αντίθετοι χαρακτήρες" αλλά: α. Δε μιλάω για τις φωτεινές εξαιρέσεις, αλλά για τον κανόνα β. πολλοί αυτοαποκαλούνται "αντίθετοι" επειδή ο ένας είναι λίγο πιο πολυλογάς από τον άλλο ή στον ένα αρέσουν περισσότερο τα αθλητικά και στον άλλο οι σαπουνόπερες και άλλα τέτοια. Αυτό δεν ονομάζεται "αντίθετοι χαρακτήρες", ονομάζεται "δεν είμαστε κλώνοι που βγήκαν από το ίδιο εργοστάσιο με τον ίδιο σειριακό αριθμό".
Και η ερώτηση 5 είναι η απόδειξη του πόσο διαφορετικά βλέπουν τα πράγματα οι άνδρες και οι γυναίκες...!!!Αντίστοιχη φίλη της στήλης θα είχε γράψει ένα ατελείωτο κατεβατό!!Πέρα από την πλάκα, φίλε Γιάννη υπομονή και κουράγιο! Θα περάσει...
Έλα ντε, ίσως επειδή εκτός από ευπαρουσίαστη είναι και με καλοσυνάτο περιεχόμενο;Τελευταία διάβασα φιλοξενεί μια μητέρα με τα 5 παιδιά της, πρόσφυγες από την Συρία, να ζήσουν επί αορίστου, στο ξεχωριστό διαμέρισμα που διαθέτει το σπίτι της. Αν και περισσότεροι εύποροι έδειχναν τέτοια ευσπλαχνία, ο κόσμος μας δεν είχε τόσΑ προβλήματα.Αχ, βαχ. Τες πα, τι εργασία παραδίνεις το Σάββατο;
Έσπαγα το κεφάλι μου με ποιο όνομα την μπέρδευες, τελικά ανακάλυψα ότι υπάρχει γερμανίδα τραγουδίστρια με αυτό το όνομα (παντελώς άγνωστη σε εμάς τους υπόλοιπους, γι'αυτό δεν σε πιάσαμε), οπότε βγάζει νόημα να φιλοξενεί πρόσφυγες αυτή τη στιγμή (μπράβο της της γυναίκας).
Πριν λίγες μέρες βρέθηκα σε μια συζήτηση (ως κοινό φυσικά) όπου καθηγητής του Παν/μιου Αθηνών ανέφερε ότι, η βοήθεια που προσφέρουν οι απλοί πολίτες της Ελλάδας στους πρόσφυγες, σε αυτή την περίοδο της οικονομικής κρίσης, αποτελεί αντικείμενο μελέτης πανεπιστημίων του εξωτερικού. Για την ακρίβεια, μας μετέφερε πολύ γλαφυρά τις ερωτήσεις που του κάνουν σε ανεπίσημο επίπεδο, που κυρίως ήταν του στυλ "μα πώς γίνεται". Πώς γίνεται να μην έχεις λεφτά και να βοηθάς, σου λέει. Συστήματα διακυβέρνησης στο Βυζάντιο και τη Δύση. And the winner is Βυζάντιο.Φιλιά!
#2Εγώ πάλι δεν μπορώ να καταλάβω, πώς υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν με ευκολία και μεγάλη συχνότητα σοβαρές σχέσεις. Δηλαδή ταιριάζουν με όλους τόσο πολύ; Και είναι τόσο τυχεροί που τους συναντούν στο διάβα τους; Το βρίσκω αρκετά δύσκολο να κάνεις μια σχέση ουσίας οπότε ναι είναι πολύ πιθανό σε 4 χρόνια να μην έχεις γνωρίσει κάποιον που να ταιριάζετε. Και αυτό με τη μοναξιά ρε κορίτσια δεν το βαρεθήκατε; Έλεος! Δεν καταλαβαίνετε ότι αυτό είναι ένα δικό σας αίσθημα που δεν μπορεί να το λύσει κανένας γάμος και κανένας σύντροφος; Απλά το κουκουλώνει προσωρινά και αυτό όχι πάντα. Πριν λιγο καιρό βρεθήκα με 4 παντρεμένες φίλες. Ρώτησα ''ποιό θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στο γάμο σας;'' Και μου απάντησαν και οι 4 ''Η μοναξιά''. Ξαφνιάστηκα είναι η αλήθεια γιατί περίμενα άλλες απαντήσεις
Συμφωνώ μαζί σου αλλά αυτό που λες είναι γενίκευση. Σαφώς η μοναξιά που νιώθουμε είναι μέσα μας και όντως δεν είναι απαραίτητο να έχουμε κάποιον (σύντροφο, σύζυγο κλπ) για να μην την νιώθουμε. Αλλά δεν είναι πάντα έτσι. Πιστεύω ότι μια σχέση ζωής με έναν σύντροφο που σου ταιριάζει, σε καταλαβαίνει, σε νιώθει και σε νιάζεται ... η τελοσπάντων που τα βρίκετε... είναι σαφώς προτιμότερη από το να είσαι μόνος/μόνη στον κόσμο αυτό.Κι αφού εσύ μας λες για τις παντρεμένες φίλες σου, εγώ θα σου πω για τη χήρα μαμά μου: όσο ζούσε ο μπαμπάς μου είχα την εντύπωση ότι και της μαμας μου το πρόβλημα ήταν η μοναξιά μέσα στον γάμο της, γιατί η σχέση τους ήταν πολύ δύσκολη και προβληματική (ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα όσο μπορούσα να καταλάβω τη σχέση τους). Κι όμως έκανα λάθος. Η μοναξιά τώρα ήρθε και το βλέπω κάθε μέρα. Τώρα που έφυγε ο σύντροφος της και έμεινε μόνη. Μόνη στο σπίτι, μόνη στο κρεββάτι, μόνη στην καθημερινότητα, μόνη στα πάντα. Αυτό.
Μα σαφώς αν έχεις έναν καλό σύντροφο όπως τον περιγράφεις είναι καλύτερα. Όμως δεν μίλησα για αυτές τις περιπτώσεις. Μιλάω για τις περιπτώσεις που ο σύντροφος δεν σου ταιριάζει, δε σε καταλαβαίνει κτλ. Μάλλον η Acina το θέτει πιο ωραία. Όσο για το άλλο που λες, μπορεί να είναι και η συνήθεια. Ή να μας φαίνεται εμάς απο έξω έτσι.
A γειά σου. Κι εγώ αυτή την απορία έχω. Η πιο τελευταία μου σοφία :P είναι ότι οι σχέσεις γίνονται για τους λάθος λόγους συνήθως - σα να έχεις διάρροια και να παίρνεις ντεπόν. Από ό,τι φαίνεται γύρω μου, πολλοί βρίσκουν τα ντεπόν ως την πολύ εύκολη (είναι άραγε;) λύση.