________________
1.

αναρωτιέμαι αν η εμπιστοσύνη είναι ένα θέμα που αφορά στον ''άλλον'' και στο κατά πόσο αυτός σε εμπνέει να τον εμπιστευτείς ή είναι ένα ρίσκο που στον καθένα μας επαφίεται αν θα το πάρουμε ή όχι ασχέτως με το ποιές μπορεί να είναι οι συνέπειες..σε μια σχέση από απόσταση που ξεκίνησε έτσι και που στην ουσία δεν γνωρίζεις τον άλλο τι πιθανότητες υπάρχουν αυτή η εμπιστοσύνη να σου βγει σε καλό?- ιστορία μου αμαρτία μου

Ακόμα και αν μπορούσα να σου φτιάξω έναν αλγόριθμο που θα σου έβγαζε τις πιθανότητες, το ρίσκο δεν μπορείς να το γλιτώσεις. Ολόκληρες τράπεζες υπολογίζουν τις πιθανότητες με μαθηματικά που λίγοι καταλαβαίνουν, και μερικές φορές πέφτουν έξω (ο λόγος που τελικά δεν χάνουν είναι ότι μεταφέρουν τη χασούρα σε άλλους). Θέλεις να λύσεις αυτό το αιώνιο πρόβλημα με μια σχέση από απόσταση;

Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να ελαχιστοποιήσεις το ρίσκο, λαμβάνοντας υπόψη σου τα στοιχεία που έχεις. Αυτό χρειάζεται ψυχραιμία, εμπειρία και οξυδέρκεια. Πρέπει να είσαι σε θέση να αξιολογείς τις δυνάμεις σου και τα περιθώρια που μπορείς να δώσεις. Φυσικά και πρέπει να υπολογίσεις τις συνέπειες σε περίπτωση που κάνεις λάθος. Είναι ένα θέμα που έχει σχέση με τον άλλον, όσο έχει σχέση και με σένα. Η εμπιστοσύνη είναι κάτι που χτίζεται με συνεργασία. Δεν πρέπει να την θεωρείς δεδομένη και δεν πρέπει την δίνεις χωρίς περίσκεψη. Όσο πιο δυνατός και φιλοσοφημένος είσαι, τόσο αυξάνεται και η πιθανότητα να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις σε περίπτωση που την πατήσεις. Οπότε με αυτή την έννοια, περισσότερο εξαρτάται από σένα παρά από τον άλλον. Αν δεν κάνεις τίποτα, ζεις κολυμπώντας ανέμελα, και ελπίζεις για το καλύτερο... τι να πω. Οι πιθανότητες είναι μάλλον 50-50.

Όταν είμαστε μικροί η ζωή είναι γεμάτη δίπολα. Αυτή είναι η καλύτερη μέθοδος για να πάμε από καταστροφή σε καταστροφή. Ποτέ δεν είναι ή το ένα, ή το άλλο. Όσο κι αν το θέλουμε, όσο και αν το προσπαθούμε, η ζωή δεν μπαίνει εύκολα σε κουτάκια. Συνταγή επιτυχίας δεν υπάρχει.

________________
2.

Καλή μου α,μπα. Έχω να σου θέσω ένα ερώτημα το οποίο με ταλανίζει εδώ και πολύ καιρό και σχετίζεται άμεσα με την πλειάδα ερωτηματικών που μου γεννήθηκαν αφότου ασχολήθηκα λίγο με την αισθητική και την ηθική.
Γιατί ερωτευόμαστε η αν θες, αγαπάμε αυτούς που μας πληγώνουν;
Η απάντηση μπορεί να εξαντληθεί σε μια ανάλυση μεταξύ του κυρίαρχου δίπολου ηδονής-οδύνης η
ενδέχεται να αφορά και κάτι άλλο το οποίο ίσως αποφεύγουμε να αναδείξουμε στην όποια σκέψη μας;

Καλή συνέχεια!- Κώστας Π.

Το «γιατί ερωτευόμαστε ή αν θες, αγαπάμε αυτούς που μας πληγώνουν;» έτσι όπως τίθεται, είναι σα να είναι δεδομένο. Δεν το κάνουν όλοι, και αυτοί που το κάνουν, δεν το κάνουν συνέχεια. Η ανάλυση έχει νόημα για όσους το κάνουν συστηματικά. Αυτούς εννοείς; Θέλεις φιλοσοφική συζήτηση για μια αόριστη ομάδα ανθρώπων, ή είσαι ένας από αυτούς, και αναρωτιέσαι τι είναι αυτό που σε οδηγεί σε αυτοκαταστροφική συμπεριφορά;

Κάποιος που επιμένει να προσπαθεί να σχηματίσει συναισθηματικές σχέσεις με ανθρώπους που είναι πολύ απρόθυμοι – αυτή είναι η μη λογοτεχνική μετάφραση του «ερωτευόμαστε αυτούς που μας πληγώνουν» – μπορεί να έχει διάφορα κίνητρα. Κάτι θέλει να αποδείξει, κάτι θέλει να πετύχει, και το τι είναι αυτό θα το καταλάβει αν δουλέψει πολύ με τον εαυτό του. Και όλα αυτά δεν ξέρω πώς σχετίζονται με τη μελέτη περί αισθητικής και ηθικής. Είναι πολύ επικίνδυνο, κατά τη γνώμη μου, να γκλαμουροποιούμε βλαβερές ανθρώπινες έξεις όπως την αυτοκαταστροφή πασαλείβοντας τις με «αισθητική» και «τέχνη».

________________
3.

Αγαπητή, α μπά,
νομίζω ότι είμαι ερωτευμένη με τον κολλητό μου! Αυτό φυσικά και δεν είναι πρόβλημα! το πρόβλημα μου είναι ότι ενώ, κοιμόμαστε αγκαλιά, μιλάμε όλη μέρα, λείπει ο ένας στον άλλον και το εκφράζουμε, οπότε ήμουν σίγουρη ότι νιώθει κι αυτός τα ίδια με μένα, είπε σε κοινό γνωστό πριν καιρό, ότι ξέρει ότι τον γουστάρω , μ αγαπάει, με εκτιμάει, αλλά δεν είμαι του τύπου του! Τι γίνεται? όλες οι κινήσεις του δείχνουν ότι αισθάνεται τα ίδια με μένα, κι όλοι όσοι μας βλέπουν μαζί μας περνούν για ζευγάρι, κι αυτοί που μας ξέρουν υποστηρίζουν ότι σίγουρα υπάρχουν συναισθήματα, αλλά μετά το τελευταίο δεν ξέρω τι να υποθέσω! Επιπλέον προβληματίζομαι περισσότερο, γιατί αναρωτιέμαι τον λόγο που δεν κάνει καμία κίνηση στην περίπτωση που δεν με βλέπει μόνο σαν φίλη!:/

Ο λόγος που το είπε στον κοινό γνωστό είναι να φτάσει στα δικά σου αυτιά. Ο λόγος που δεν σου το λέει κατά πρόσωπο είναι ότι δεν θέλει να χάσει το πολύ βολικό αποκούμπι που έχει τώρα, μέχρι να βρει άλλη, που θα είναι περισσότερο «του τύπου του».

Πρώτον, σταμάτα να τον λες «κολλητό». Είναι πολύ σημαντικό να χρησιμοποιούμε τις σωστές λέξεις, γιατί μας οδηγούν υποσυνείδητα σε πιο ορθολογική συμπεριφορά. Μπορεί να μη σε βλέπει μόνο σα φίλη, αυτό δε σημαίνει ότι σε βλέπει σαν ερωτική σύντροφο. Υπάρχουν κι άλλα ενδιάμεσα στάδια, όπως περίτρανα αποδεικνύεται από αυτό που ζεις: αυτή τη στιγμή, βρίσκεστε σε ένα από αυτά. Αν δεν σου κάνει αυτό που έχετε και παραμένεις σε αυτή τη σχέση, χάνεις όλα σου τα δικαιώματα, γιατί κανείς δεν σε αναγκάζει να δεχτείς τους όρους. Όσο παραμένεις σημαίνει ότι εγκρίνεις. Η δυναμική της σχέσης μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Αλλά όσο κάθεσαι χωρίς να παίρνεις πρωτοβουλίες, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να βγει το αποτέλεσμα εις βάρος σου.

Μετάφραση: αποφάσισε τι θέλεις να καταφέρεις. Αν δεν μπορείς να το πάρεις, απόσυρε τα γκομενικά πλεονεκτήματα που έχεις παραχωρήσει, και δείξε ότι προτιμάς το «φίλοι» από το «κολλητοί».

________________
4.

Αγαπητή Α, μπα
Τους τελευταίους τέσσερις μήνες βγαίνω με έναν άνθρωπο που υπεραγαπώ και από ότι μου δείχνει τα αισθήματα είναι αμοιβαία...λόγω όμως πολύ φορτωμένου προγράμματος τυχαίνει και σε προσωπικές μας στιγμές, όταν το κάνουμε κάποιες φορές (για να είμαι σαφής), οι αντοχές μου είναι περιορισμένες. Δεν είναι ότι δεν τον θέλω απλά είμαι πολύ κουρασμένη και μπορεί να μην είμαι σε mood. Εκείνος όταν επιθυμεί περισσότερα και του αρνούμαι δείχνει να ξενερώνει και να απομακρύνεται και εγώ για να αποφύγω τα δράματα τελικά συνεχίζω. Πως μπορώ να του δείξω ότι με πιέζει συναισθηματικά και σωματικά χωρίς να ταράξω τη σχέση μας? Σ' ευχαριστώ!!

Αχ, αχ, αχ.

Η αντίδρασή σου είναι ένας από τους μύριους λόγους που συζητάμε για το γυναικείο θέμα. Έχεις μάθει να είσαι καλό κορίτσι για να αποφεύγεις τα δράματα και στο όνομα αυτού κάνεις σεξ χωρίς να πολυθέλεις. Η σχέση σας δεν είναι τόσο ιδανική όσο πιστεύεις. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να σου το πω. Στις ιδανικές σχέσεις τα ζευγάρια δεν εκβιάζουν συναισθηματικά τον άλλον για να πάρουν σεξ σε αντάλλαγμα. Κι εσύ πρέπει να μάθεις με κάποιον τρόπο ότι μερικές φορές πρέπει να ταράζεις τη σχέση σου, χωρίς να φοβάσαι ότι ο άλλος θα σε εγκαταλείψει, ειδικά αν νιώθεις κάτι τόσο βαρύ, όπως ότι πιέζεσαι συναισθηματικά και σωματικά. Δεν κερδίζουμε μετάλλιο αν υπομένουμε χωρίς να μιλάμε, το μόνο που κάνουμε είναι να παραχωρούμε όλα μας τα δικαιώματα σε ένα βελούδινο μαξιλαράκι. Δεν εξασφαλίζεις ηρεμία αν κρατάς το στόμα σου κλειστό, μερικές φορές το μόνο που κερδίζεις είναι η περιφρόνηση, στην καλύτερη, την παρεξήγηση. Ας ταραχτεί, δεν πειράζει, δεν είναι βρέφος. Πες ότι δεν θέλεις και ότι πιέζεσαι. Τόσο απλά. Χωρίς φωνές, με ηρεμία. Και από την αντίδραση θα δεις τι να κάνεις παρακάτω. Αν το μόνο που βλέπεις είναι μούτρα, κοίταξε να το αξιολογήσεις αυτό με σοβαρότητα.

Μη βιάζεσαι να ισχυρίζεσαι ότι υπεραγαπάς κάποιον μετά από τέσσερις μήνες. Δεν σας κυνηγάει κανείς.

________________
5.

Αγαπητή Α, μπα,
έχεις πει στο παρελθόν ότι έχουν σημασία τα κιλά και η εξωτερική εμφάνιση γενικότερα (χωρίς να σημαίνει ότι είναι αμελητέος ο εσωτερικός κόσμος φυσικά). Η πρώτη εντύπωση των ανθρώπων για τους άλλους με βάση αυτά σχηματίζεται άλλωστε. Εγώ έχω ένα άλλο ερώτημα να θέσω. Αν δυο άνθρωποι είναι σε σχέση και (υποτίθεται ότι) αγαπιούνται και ο ένας βάλει ξαφνικά πολλά κιλά, τι γίνεται τότε; Αν ο/η σύντροφος χωρίσει γι' αυτό το λόγο, υπήρχε αγάπη μεταξύ τους; Είναι επιφανειακός/η που χώρισε γι' αυτό; Ξέρω ζευγάρια αγαπημένα (απ' όσο μπορώ να καταλάβω ως παρατηρητής, δεν μπορώ να ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει μεταξύ τους) στα οποία ο ένας έχει πρόβλημα με το έξτρα βάρος που έχει βάλει το έτερον ήμισυ και θέλει να πει κάτι αλλά δεν ξέρει πως. Ξέρω και άλλα ζευγάρια που δεν τους νοιάζουν καθόλου τα κιλά του άλλου. Ο καθένας έχει τις προτιμήσεις του και πολλές σχέσεις, ειδικά στις αρχές, βασίζονται κυρίως στην αμοιβαία ερωτική έλξη. Αναγνωρίζω ότι αυτό είναι όχι μόνο σημαντικό συστατικό, αλλά απαραίτητο για μια ευτυχισμένη σχέση, αλλά δεν υπάρχουν πιο σημαντικά και βασικά πράγματα; Μετά από ένα ορισμένο στάδιο (όταν πρόκειται για μια ώριμη σχέση) δεν υποτίθεται ότι θες τον άλλον για αυτό που είναι και όχι για το πόσο ζυγίζει; Δεν λέω ότι πρέπει να αφήνεται κανείς ή κάτι τέτοιο επειδή βρίσκεται σε μια σχέση που το αντέχει, να το ξεκαθαρίσω αυτό, το λέω επειδή οτιδήποτε άλλο είναι λίγο. Ξέρω ότι (ειδικά στις ερωτικές σχέσεις) κανείς σχεδόν δεν αγαπά κάποιον χωρίς καμιά προϋπόθεση, αλλά αν πρόκειται να είσαι με κάποιον για πολύ καιρό, η εμφάνιση είναι σίγουρο ότι θα αλλάξει. Πολλά αλλάζουν, ακόμη και ο χαρακτήρας, αλλά όχι απαραίτητα. Η εμφάνιση είναι σίγουρο ότι με τα χρόνια αλλάζει, οπότε προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι καλό να βασίζει κανείς τη σχέση του σε αυτό. Γι' αυτό ρωτώ, εάν κάποιος δείχνει ότι με την πρώτη αύξηση βάρους θα την κάνει ή θα γκρινιάζει άσχημα, αξίζει να μείνει κανείς σε αυτή τη σχέση ή είναι απλά ένα από αυτά τα ενοχλητικά πράγματα που πρέπει να ανεχόμαστε όταν είμαστε με κάποιον; Εγώ τουλάχιστον δεν ξέρω αν μπορώ να αντέξω τέτοια πίεση και νιώθω ότι δεν θα ήταν βιώσιμη μια τέτοια σχέση. Αλλά δεν ξέρω, φαίνεται να είναι κάτι το φυσιολογικό, μήπως εγώ σκέφτομαι παράλογα;- nvrmnd

Έγραψες τόσα πολλά, και τελικά απέφυγες την ερώτηση. Ρωτάς τόσα πολλά που δεν ρωτάς τίποτα. Αυτά που λες είναι πολύ γενικές παρατηρήσεις. Τελικά τι ρωτάς; Για σένα; Γενικά; Η αγάπη δεν ακυρώνεται εξαιτίας του χωρισμού, όποιος και να είναι ο λόγος χωρισμού. Όταν ίσχυε, ίσχυε. Δεν είναι σωστό να βασίζουμε την σχέση μας στην εμφάνιση γιατί ναι, η εμφάνιση αλλάζει, αλλά δεν είναι και λογικό ο καθένας να έχει τα όριά του σε αυτό το θέμα; Άλλοι σκάνε περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Αν κάποιος θέλει να την κάνει με την πρώτη αύξηση βάρους, όταν γίνει η αύξηση, θα την κάνει, οπότε σε αυτή την περίπτωση τι να συζητήσουμε; Ποια δίαιτα είναι καλύτερη για να μην πάρουμε ούτε γραμμάριο; Αν δεν μπορείς να αντέξεις αυτή την πίεση, είσαι εντελώς ελεύθερη να απορρίψεις κάποιον γι αυτό τον λόγο. Δεν είναι δικαστήριο εδώ, για να βάλουμε τους κανόνες του αποδεκτού σε τέτοιο θέμα, που είναι τεραστίων διαστάσεων.

________________
6.

Αγαπητή α μπα, η ερώτησή μου σχετίζεται με το εξής: Πολύ συχνά, πιάνω τον εαυτό μου να είναι ιδιαίτερα ευάλωτος απέναντι στην πρόθεση του καθένα να είναι ειρωνικός απέναντί μου. Δεν αναφέρομαι στο καυστικό χιούμορ, στη πλάκα ή στο πείραγμα..αλλά στο ύφος που .. "θέλει" να θίξει. Κάθε φορά όμως, είναι σαν να αποδέχομαι το ρόλο του θύματος, προσφέροντας ικανοποίηση στον άλλο γιατί πέτυχε αυτό που ήθελε και πρόσφορο έδαφος για να το ξανακάνει. Όταν μετά το σκέφτομαι πάντα αναρωτιέμαι πως επέτρεψα στον εαυτό μου να μην αντιδράσει και προσπαθώ να δώσω απαντήσεις, αλλά μάταια ... σε "πραγματικό χρόνο" παλι θα πιαστώ εξ απίνης. Επειδή θεωρώ ότι είναι θέμα αυτοσεβασμού να βάζει κάποιος όρια στις συμπεριφορές των άλλων, μπορείς να μου προτείνεις κάποιο τρόπο αντιμετώπισης?- - βασανίζομαι –

Λένε μεν ότι δεν μπορείς να αλλάξεις τους άλλους, αλλά μόνο τις αντιδράσεις σου απέναντι στους άλλους, αλλά αν αυτό είναι κάτι που γίνεται συχνά και από πολλούς και διαφορετικούς, κάτι κάνεις και τους τραβάς.

Οπότε αυτό είναι το πρώτο στάδιο: πιστεύεις ότι δηλώνεις θύμα; Αυτό αυτοτροφοδοτείται. Όσο πιο επιφυλακτικός είσαι και όσο πιο εύκολα θίγεσαι, τόσο πιο εύκολα γίνεσαι στόχος. Ένας άλλος λόγος που μπορεί να γίνεσαι στόχος είναι κάτι που μάλλον δεν σου έχει περάσει από το μυαλό: είσαι σίγουρος ότι δεν είσαι εσύ επιθετικός/αμυντικός και ειρωνικός, προσπαθώντας να αποκρούσεις τις ειρωνείες που πιστεύεις ότι θα έρθουν;

Και δεύτερο στάδιο: μπορείς να περιορίσεις τις επαφές που σου φέρονται έτσι; Είναι μια κατηγορία, ένας άνθρωπος; Μπορείς να τους αποφύγεις; Δεν μπορείς να κερδίσεις όλες τις μάχες. Μερικοί είναι όπως είναι και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.

Και τρίτο στάδιο: αν έχεις ολοκληρώσει με επιτυχία τα προηγούμενα, μπορείς να βρεις περιθώρια να το δεις το θέμα με περισσότερο χιούμορ;

________________
7.

Α,μπα μου,
Γιατί σε περίοδο εξεταστικής δεν αισθάνομαι καθόλου σέξι; Πέντε χρόνια φοιτήτρια, πάντα στην εξεταστική αισθάνομαι κουρασμένη και καθόλου θηλυκή. Δεν θέλω όταν με το καλό πιάσω δουλειά να είμαι έτσι. Δεν είναι ότι δεν περιποιούμαι αυτές τις μέρες, όμως και νιώθω μη-ελκυστική αλλά νομίζω ότι αλλάζει και η όψη μου αυτές τις μέρες.- μαίρη

Είναι η φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού σου επειδή ξεζουμίζεται από το sexiness που εκπέμπει 24 ώρες το 24ωρο. Μη φοβάσαι τίποτα, με τη δυναμική που δείχνεις, όταν πιάσεις δουλειά ο σταθμός θα λειτουργεί όλο το χρόνο.