Στο σημερινό ‘Α, μπα’: παιχνίδια εξουσίας

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: παιχνίδια εξουσίας Facebook Twitter
32


________________
1.


Γεια χαρά Λένα, θέλω τη γνώμη σου στο εξής πρόβλημα. Νομίζω ότι χωρίς να το καταλάβω έχω στη ζωή μου μια frenemy. Θα είμαι σύντομη. Έχω μια φίλη (με την οποία μάλιστα δουλεύουμε και μαζί) η οποία τα τελευταία χρόνια δεν χάνει ευκαιρία να με μειώνει και να με προσβάλει, πάντα μεταξύ σοβαρού και αστείου. Όλα είναι μια διαρκής σύγκριση και εγώ μονίμως σε θέση αμυντική και απολογητική. Πλέον η καθημερινότητα μου είναι εξουθενωτική, (φαντάσου να πρέπει να φιλτράρεις συνεχώς αυτά που λες για να μην χρησιμοποιηθούν ως όπλα στα χέρια του αντιπάλου σου). Το ερώτημα είναι το εξής: πως το χειρίζομαι δεδομένου ότι δεν μπορώ να την βγάλω απο την καθημερινότητα μου λόγω συνθηκών; -Πικραμένη αγκινάρα

Το όπλο το δίνεις εσύ στα χέρια της, επειδή σε νοιάζει τι θα πει, και το ξέρει. Όταν σταματήσεις να προσπαθείς να την ευχαριστήσεις, γιατί αυτό κάνεις, προσπαθείς να την ευχαριστήσεις για να σταματήσει την επίθεση, θα την αφοπλίσεις. Στα παιχνίδια εξουσίας κερδίζει αυτός που νοιάζεται λιγότερο για τη γνώμη του άλλου.

________________
2.


Αγαπητή Α,μπα είναι η δεύτερη φορά που σου γράφω. Έχω μία πολύ συγκεκριμένη ερώτηση που θέλω να σου θέσω, παρόλο που η απάντηση που θα πάρω θα είναι αργά! Ωστόσο λατρεύω τις απαντήσεις σου.
Here's the thing: με έχουν καλέσει σε ένα γάμο και δεν έχω συνοδό... Το θέμα είναι πως δεν θέλω να πάω μόνη γιατί νιώθω ανασφάλεια και γενικά αυτού του είδους οι συγκεντρώσεις/γιορτές μου δημιουργούν μια μίνι κατάθλιψη. Τεσπα, σκέφτομαι λοιπόν να προτείνω σε κάποιον να έρθει μαζί μου, με τον οποίο τυχαίνει να είμαι και λίγο τσιμπημένη. Να το τολμήσω ρε συ Α,μπά ή θα νομίζει ο άνθρωπος ότι τον πάω εκεί πέρα επειδή είμαι τρελλή και θα βάλει με το μυαλό του τα χειρότερα; Το πιθανότερο είναι να μη το κάνω γιατί είμαι μεγάλη κότα και τελικά να πάω μόνη μου!!

υ.γ. είναι και δημόσιο πρόσωπο ρε συ Α,μπα... και περιπλέκει περισσότερο τα πράγματα!- Κάντι Κάντι

Αν το διαβάσεις τώρα, πες μας τι έκανες. Η γνώμη μου είναι ότι είναι πολύ κακή ιδέα να πάρεις μαζί σου σε γάμο κάποιον με τον οποίο είσαι τσιμπημένη, χωρίς να ξέρεις αν υπάρχει ανταπόκριση. Ο συμβολισμός ενός γάμου ό,τι και να κάνεις, υπάρχει, δεν μπορείς να τον ακυρώσεις με την δύναμη της θέλησης. Δεν χρειάζεται να τεστάρεις τη σχέση που έχετε με κάτι τόσο κραυγαλέο. Επίσης, δε χρειάζεται να πας μόνη σου, γιατί πας από το ένα άκρο στο άλλο; Δεν έχεις άντρες φίλους για να έχεις παρέα;

________________
3.


Επαθα υπερκόπωση. Πήγαινα κάθε μέρα γυμναστήριο, διάβαζα 8 ώρες τη μέρα για να τελειώσω το μεταπτυχιακό, και μόλις συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ που να μπορεί να με ξεκουράσει. Τι κάνω τώρα;- ντεμέ

Συνειδητοποιείς ότι κάνεις λάθος. Φυσικά και υπάρχει τρόπος για να ξεκουραστείς. Η ξεκούραση δεν είναι απαραίτητα ενεργητική, γι' αυτό υπάρχει αυτό το ξε- στην αρχή. Συνήθισε στην ιδέα της απουσίας δραστηριότητας και η ξεκούραση θα γίνει στο παρασκήνια.

________________
4.


Προτρέπεις τον κόσμο να διαβάζει, και δη λογοτεχνία. Κατ'αρχήν, δεν είναι όλος κόσμος πλασμένος να διαβάζει, έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα 'ναι. Κατα δεύτερον, τι προσφέρει η λογοτεχνία πέρα απο μια ψυχική πληρότητα; Δεν συντελεί καθόλου, παρά τα όσα λες, στην ανάπτυξη της προσωπικότητας, πόσο δε μάλλον, στο λαβυρινθώδες και χαώδες ''γνωθι σαυτόν''. Καμία προσωπικότητα δεν μπορεί να χτιστεί, αν το λέγειν και πράττειν δεν αποτελούν το μπετον αρμε της ανθρώπινης κατασκευής. Χαζοκούταβα είμαστε, χαζοκούταβα θα πεθάνουμε...- parasandalos

Ένας τρόπος για να τραβήξεις την προσοχή είναι να έχεις ενδιαφέρουσες, ολοκληρωμένες, εμπεριστατωμένες απόψεις που μπορείς να στηρίξεις με επιχειρήματα. Ένας πολύ πιο εύκολος είναι να κάνεις εμπρηστικές και προκλητικές δηλώσεις. Κάθε μέθοδος τραβάει τους ανάλογους συνομιλητές.

________________
5.


του χρόνου υπάρχει μια αρκετά μεγάλη περίπτωση να περάσω σε κάποια σχολή στην επαρχία (νησί συγκεκριμένα) και αν και το θέλω πολύ, τώρα που ο καιρός πλησιάζει και έχω αρχίσει να το σκέφτομαι πιο σοβαρά, αγχώνομαι και φοβάμαι λίγο. σκέφτομαι ότι δεν θα ξέρω τι να κάνω, ότι θα νιώθω μόνη μου, ότι μπορεί να μην βρω φίλους και γενικά να μην περνάω καλά. προφανως ξέρω ότι πρέπει να επικεντρώνομαι στις σπουδές κατά βάση, αλλά το θέμα της φιλίας-παρέας-διαπροσωπικών σχέσεων με αγχνώνει πάρα πολύ, γιατί δεν είμαι και από τα πιο κοινωνικά άτομα που υπάρχουν στον πλανήτη. να επισημάνω πως ΘΕΛΩ να κανω παρέες οπότε δεν είμαι αρνητική ως προς αυτό. γενικά τι έχεις να μου πεις σχετικά με αυτό και με το γεγονός ότι θα πάω να μείνω μόνη μου κάπου αλλού; Ευχαριστώ-δεν είμαι ανασφαλής, είμαι ανεξάρτητη, αλλά φοβάμαι... οκ μπορεί και να είμαι λίγο ανασφαλής τελικά...

Όλοι ανασφαλείς είμαστε. Αυτοί που θα συναντήσεις θα είναι επίσης ανασφαλείς. Είναι ανθρώπινο να φοβάσαι την αλλαγή και την καινούρια αρχή, αλλά μην κάνεις ολόκληρο σενάριο για το τι θα γίνει. Αν δεν μπορείς να διώξεις τον φόβο, τουλάχιστον μην τον αφήνεις να απλώσει ρίζες. Θα βρεθείς σε ένα περιβάλλον που όλοι θα είναι άγνωστοι μεταξύ αγνώστων και όλοι θα είναι πολύ πρόθυμοι να κάνουν νέους φίλους. Η επόμενη χρονιά θα είναι κοινωνικά από τις πιο γόνιμες περιόδους της ζωής σου.

 

________________
6.


είμαι 17 και μου αρέσει ένα αγόρι από το σχολείο, ο οποίος είναι ΠΟΛΥ κλειστός, εσωστρεφής, ανεξάρτητος (ταξιδεύει ακόμα και μόνος τους!) και δεν μιλάει πολύ, αλλά έχουμε συζητήσει πάρα πολλές φορές κυρίως για κινηματογράφο επειδή έχουμε το ίδο στυλ σε ταινίες (ξέρεις αυτές τις παράξενες που δεν μιλάνε πολύ και στο 80% περπατάνε). εγώ ήμουν αυτή που πάντα τον πλησιάζε πρώτη και αν και όταν μιλάγαμε ήταν πολύ φιλικός και χαμογελούσε, ποτέ δεν είχε έρθει να μου μιλήσει από μόνος του. μέχρι και σε πάρτυ τον έπεισα να έρθει αν και δεν πάει ποτέ σε πάρτυ και μάλιστα κατάφερα να τον σηκώσω από τον καναπέ για να χορέψουμε λίγο (τελικά ντρεπόταν πολύ και μου ζήτησε συγγνώμη και καθίσαμε πάλι) και μια άλλη μέρα του δάνεισα ένα dvd με δύο ταινίες για τις οποίες συζητάγαμε αρκετά. ένα σάββατο τελικά βγήκαμε έξω και πήγαμε σινεμά, μετά από αρκετό σπρώξιμο βέβαια, γιατί ενώ το λέγαμε και έλεγε ναι, δεν ερχόταν να μου πει κάτι για να το κανονίσουμε εντελώς και με έπιανε και εμένα ο εγωισμός μου και δεν ήθελα να τον κυνηγάω. όταν πήγαμε σινεμά, μου πλήρωσε το εισητήριο (το οποίο είναι θετικό) και στο διάλειμμα τον ρώτησα αν ήρθε με το ζώρι (γιατί αν και λέγαμεγια μια βδομάδα ότι θα πάμε, και μου είχε πει ότι ήθελε, δεν έλεγε τίποτα και περίμενε μόνο από μένα να πάνω να τον πλησιάσω για να κανονίσουμε ώρα κλπ. για να καταλάβεις στο σχόλασμα την παρακσευή το κανονίσαμε... αν δεν τον έβρισκα εγώ, δεν θα πηγαίναμε ποτέ παλι) και μου απάντησε "έτσι είναι ο χαρακτήρας μου, μην το σκέφτεσαι" και "η πρώτη φορά είναι πάντα δύσκολη". στο τέλος της ταινίας προσπάθησα να τον φιλήσω και δεν με άφησε. μου είπε ¨σε εκτιμώ πάρα πολύ έτσι;" και ότι λυπάται. έπειτα απο αυτ΄στο σχολείο απλώς λέγαμε γεια αλλά τουλάχιστον το γεια το έλεγε χαμογελαστός και μιλώντας γιατί μέχρι τότε απλώς μου έκανε νόημα με το κεφάλι για να με χαιρετήσει. μετά απο μερικές μέρες μου επέστρεψε το dvd που του είχα δώσει αφήνοντάς το πάνω στο θρανίο μου και εγώ λίγες μέρες μετά του το επέστρεψα αφήνοντάς το πάνω στο θρανίο του με ένα σημείωμα που έλεγε "τα πράγματα τα επιστρέφουμε έτσι όπως μας τα δίνουν, χέρι με χέρι". έχει περάσει μια βδομάδα και κάτι μέρες από τότε και ακόμα δεν μου το έχει δώσει. δεν μιλάμε καν. έχω κάνει τόσες προσπαθειες μαζί του και παραδέχομαι ότι τον κυνηγούσα λίγο αλλα ακόμα και όταν δεν το έκανα ο τύπος απλώς δεν έκανε τίποτα. καταάβαίνω ότι είναι κλειστός και ότι δεν έιχε ποτέ καμία άλλη εμπειρία με κορίτσι (δεν είναι γκει παρεμπιπτόντως) αλλά μέχρι ένα σημείο. από τη στιγμή που δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τον κόσμο, είναι προβληματικός. και εκτός από αντικοινωνικός και προβληματικός, είναι και γαιδούρι γιατί δεν έχει τρόπους. σοβαρά δεν μπορώ να καταλάβω τι σκέφτεται. ίσως να τον έχω τρομάξει και τώρα να έχει τσαντιστεί επειδή τον έβαλα στη θέση του. άσε που παίζει τώρα να έχω αρχίσει να του αρέσω γιατί όλο με κοιτάει. είναι βλάκας και έχει πρόβλημα το παιδί.... γιατί απλώς δεν μου το δίνει να τελειώνουμε; ούτε την τελευταία μέρα πριν κλείσουμε για πάσχα δεν μου το έδωσε. ποτε περιμένει; να πάω πάλι εγώ να το ζητήσω δλδ; εγώ τι να κάνω τώρα;; δεν θέλω να τσακωθούμε, αλλά από την μία θέλω να τον βρίσω και από την άλλη να του πω να ξαναβγούμε ή τέλος πάντως να πηγαινω να του μιλάω όπως παλια και να λυθεί και η παρεξήγηση...

Παρεξήγηση;


Τον έχεις πνίξει από το κεφαλοκλείδωμα και πιστεύεις ότι πρόκειται περί παρεξήγησης;


Να κάτι που έχεις παρεξηγήσει: οι άλλοι δεν είναι υποχρεωμένοι να υποκύπτουν στις επιθυμίες σου, και όταν δεν το κάνουν, δε σημαίνει ότι είναι «αντικοινωνικοί, προβληματικοί και γαϊδούρια», ούτε ότι είναι «βλάκες και έχουν πρόβλημα».


Ναι, μάλλον τον έχεις τρομάξει, αλλά όχι επειδή τον έβαλες στη θέση του, αλλά επειδή φέρεσαι σαν μανιακή που δεν το χωράει ο νους της ότι δεν περνάει το δικό της.

________________
7.


Αγαπητή μου Α, μπα,
Εν πρώτοις, ελπίζω να είσαι καλά στα μακρινά ξένα και να ξέρεις ότι είσαι γαμάτη. Θα ήθελα μία συμβουλή αλλά αν είναι εύκολο, να μου απαντήσεις εκτάκτως γιατί έχω και προθεσμίες!
Λοιπόν, τον Ιούλιο γνώρισα ένα αγόρι από την Γαλλία στις διακοπές μου και τα βρήκαμε. Αυτός να σε ενημερώσω είναι πανέμορφος, μορφωμένος και με ωραίο χιούμορ, κοινωνικές ανησυχίες, πολύ καλή περίπτωση, λίγο out of my league εμφανισιακά για να είμαι και απόλυτα ειλικρινής. Και ενώ εγώ μετά τις διακοπές το είχα δεχτεί ότι ήταν ένα απλό one night stand και προχωράμε τη ζωή μας, μιλάμε στη συνέχεια στο καταραμένο το fb και με ενημερώνει ότι χώρισε το αγόρι του, μόλις γύρισε πίσω, και ότι ψάχνει ένα παιδί σαν και εμένα και δεν υπάρχουν τέτοιοι στη Γαλλία κλπ. Και μπορώ να πω ότι τουλάχιστον κολακεύτηκα (πρακτικά μου έτρεχαν τα σάλια στο πληκτρολόγιο, αλλά ήθελα να το πω κομψά!). Βέβαια, επειδή είναι και ώριμος χαρακτήρας μου είπε ότι δεν έχει αυταπάτες και ότι τα 3000 χλμ είναι πρόβλημα. Μιλώντας με έναν Έλληνα φίλο, μου πρότεινε να δοκιμάσω να κάνω ένα διδακτορικό στο Παρίσι, και ψάχνοντας το, είδα ότι θα μπορούσα να πάω και μάλιστα δίνουν και μια ωραία επιδότηση στους φοιτητές, οπότε και οικονομικά, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα, θα μπορέσω να ζήσω. Το ερώτημά μου είναι το εξής προφανές: να πάω; Από τη μία, αφήνω τη δουλειά μου στην Ελλάδα, η οποία είναι καλή αν και κακοπληρωμένη (ξέρω, σοκάρεσαι) και από την άλλη, πάω για σπουδές σε ένα καλό πανεπιστήμιο του εξωτερικού, θα βελτιώσω τις γνώσεις μου, ίσως θα μπορέσω να κάνω και κάτι σαν gap year και θα έχω και μια ευκαιρία μαζί του. Άσε που θα γλιτώσω και τον στρατό, που με καλεί η μαμά πατρίδα από του χρόνου. Εν τω μεταξύ, κάτι του ανέφερα για να δω πώς το βλέπει και η αντίδρασή του ήταν μέτρια (προς το παρόν-μόλις μιλήσαμε για λίγο), ούτε τρελός ενθουσιασμός ούτε και φρίκαρε και άρχισε να κρατά αποστάσεις.
Σημειωτεόν δε ότι έχω και άλλους γνωστούς στη χώρα, οπότε δεν κρέμομαι από αυτόν και ακόμα και αν δεν πάει καλά, θα έχω έναν άνθρωπο να βγω για έναν καφέ.
Απλώς ρε Α, μπα μου, φοβάμαι ότι θα κάνω μαλακία και θα χάσω ότι έχω καταφέρει εδώ χωρίς λόγο και ότι μεγαλοποιώ όσα μου είπε. Να στο ξεκαθαρίσω παράλληλα ότι δεν ψήνομαι τόσο να γίνω διδάκτωρ, αλλά καταλαβαίνω ότι αποτελεί μια καλή δικαιολογία. Τι λες και εσύ; Να το πάρω το ρίσκο;
Σόρρυ για το wall of text αλλά ήθελα να σου δώσω το πλαίσιο. Σε παρακαλώ και πάλι, απάντησε μου κατά προτεραιότητα γιατί πρέπει να κάνω τα χαρτιά μου σύντομα και θα εκτιμήσω την άποψή σου.
ΥΓ.Είσαι πολύ τυπάκι στη νέα φωτογραφία!!- Δόκτωρ Ντουμ

Δόκτωρ Ντουμ, υποστηρίζω πολύ τις αλλαγές και τις θυσίες για την αγάπη, αλλά εσύ θέλεις να κάνεις διδακτορικό λόγω ενός one night stand.


Τα καλά νέα είναι ότι είσαι σε θέση να κάνεις πληρωμένο διδακτορικό στο Παρίσι, και μπράβο σου, αυτό είναι πολύ ανεβαστικό. Τα κακά νέα είναι ότι τα διδακτορικά είναι τεράστιο μανίκι και δεν έχουν σχέση με τις σπουδές. Είναι έρευνα πάνω σε κάτι που πρέπει να σε παθιάζει πάρα πολύ, αλλιώς είναι μαγκανοπήγαδο, μοναξιά και λαβύρινθος που καταλήγει μόνο σε αδιέξοδα.


Στην ουσία δεν γνωρίζεστε, και έχεις κολακευτεί επειδή τον θεωρείς ανώτερό σου. Αυτά τα δύο είναι συνταγές αποτυχίας μιας σχέσης. Διδακτορικό; Γιατί δεν πας ένα σαββατοκύριακο πρώτα βρε παιδί μου, να δεις και το Παρίσι;

32

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

16 σχόλια
#4 Η σοβαρή λογοτεχνία βοηθάει την ανάπτυξη της προσωπικότητας μαθαινοντας στους ανθρώπους να μην απόλυτοι, να είναι περισσότερο ανεκτικοί με τους άλλους, να βλέπουν και άλλες πραγματικότητες πέρα απο την δική τους, να αποδέχονται τις αδυναμίες τους, να κατεβάζουν τις μύτες, να βγάζουν τον σκασμό για θέματα που δεν θα έπρεπε να έχουν λόγο και άλλα πολλά που ο καθένας τα ανακαλύπτει μόνος του. Αγαπημένοι: Μπαλζάκ, Μαχφούζ, Καζαντζάκης
Πέσατε να τη φάτε την κοπελίτσα στο 6 ρε σεις. Όλοι έχουμε φάει σχολικό σκάλωμα.Πάντως αγαπητό 6, μυρίζει χυλόπιτα.. Αποχώρησε. Και να θυμάσαι, γιατί θα σου χρειαστεί. Αυτός που δεν είχε χρόνο, αλλάζει νομό κάθε σουκού για να δει τη γκόμενα. Αυτός που δεν ήταν της σχέσης τώρα συγκατοικεί και αυτόν που δεν ήθελε οικογένεια θα τον πετύχεις στο φαρμακείο να συγκρίνει πιπίλες. Απλά έχουμε ανάγκη να πιστεύουμε στις εξαιρέσεις.Τι αντικοινωνικός και ντροπαλός, για την κοπέλα που θέλει μπορεί να γίνει και βλαχοδήμαρχος.
#2 Τελικά δεν του το πρότεινα, με πρόλαβαν τα γεγονότα -υπήρχε παρασκήνιο που δεν γνώριζα- και το ξανασκέφτηκα. Ευτυχώς που πάντοτε δίνω χρόνο στα πράγματα και ξεκαθαρίζουν από μόνα τους, χωρίς να πάρω μεγάλα ρίσκα!
#6 Μήπως ερωτεύτηκες μόνο την επιθυμία σου και όχι απαραίτητα το αντικείμενό της; Και το μόνο που αποζητάς, σχεδόν εθιστικά, είναι η επιβεβαίωση και η αποδοχή που θα σου παρέχει ο άλλος; Ευτυχώς που το εφήμερο είναι μέρος της φύσης του έρωτα και δεν διατηρείται σχεδόν ποτέ...
#1 Έχεις αναρωτηθεί καθόλου γιατί της επιτρέπεις να σε μειώνει και να σε προσβάλει και μάλιστα τόσα χρόνια; Για κάθε εκμεταλλευτή ή για κάθε άνθρωπο που κακοποιεί λεκτικά, συναισθηματικά ή ο,τιδήποτε άλλο, υπάρχει ξέρεις κι ένα...ιδανικό θύμα. Σκέψου αν βρίσκεσαι συχνά, με κάποιο τρόπο, σε ρόλο θύματος στη ζωή σου, κι αν ναι, τότε ενδεχομένως αυτός ο ρόλος να περιέχει κάποιο δέλεαρ για σένα. Ποιό (συναισθηματικό) κέρδος αποκομίζεις εσύ από αυτή την κατάσταση; Σκάψε μέσα σου και ίσως έτσι βρεις τις απαντήσεις και για τον τρόπο που θα διαχειριστείς την κατάσταση. Οι...αλεπούδες, ξέρεις, έχουν ειλικρινές συμφέρον να παραταθεί η ζωή των πουλερικών...
#7 - Εγώ λέω να έρθει ο Γάλλος στην Ελλάδα, πώς σου φαίνεται; (Έχουμε καλύτερο κλίμα, πες του.)Αν ήμουν στην θέση του Δρος Ντουμ, θα κοίταζα να τον προσελκύσω εγώ προς τον Νότο - τουλάχιστον θα παρατηρούσα τις αντιδράσεις.
#1 Πικραμένη αγκινάρα, άκου την απάντηση της Α, μπα για να υπερπηδήσεις το άγχος που σου προκαλούν τα κακεντρεχή σχόλια της συναδέλφου "φίλης", διότι στην προκειμένη βρήκε στόχο. Τρία πραγματάκια θα προσθέσω μόνο : 1) Σχέση εξουσίας δε συνιστά φιλία. 2) Φιλία εστί σχέση στοργής. 3) Κάθε ανταγωνιστική διάθεση (και η παραμικρή) ανατρέπει τη σημασία της φιλίας. - Nanina Ζola#2 Really? The answer is NO. Πόσα επιχειρήματα χρειάζεσαι για να πειστείς ότι αυτό δεν πρέπει να το κάνεις; Απλά πες μου αριθμό. (Είτε ακόμα δεν πείστηκες είτε ακόμα επίκειται ο γάμος.)#6 Να μην κάνεις τίποτα. Να περιμένεις αν ο Μωάμεθ θα πάει στο βουνό. Αν δεν πάει ποτέ, όσο κι αν το βουνό τον θέλει, ανυπομονεί για την άφιξή του και τα περαιτέρω, σημαίνει ότι μάλλον δεν ήταν ποτέ ο, προορισμένος για το όρος, Μωάμεθ αλλά κάποιος που του έμοιαζε στον τρόπο που περπατούσε πολύ και μιλούσε λίγο... Aλλά βέβαια υπάρχει και το ενδεχόμενο ο Μωάμεθ να αλλαξοπίστησε. Ίσως σ' αυτό να φταίει και το ότι το βουνό έκανε τις ρίζες του λαστιχένιες κορδελίτσες απ' το πήγαιν'έλα και δε μοιάζει πια τόσο στιβαρό και εμπνευστικό στα μάτια του... και βρίσκει και την πίεση της ατμόσφαιράς του κάπως πνιγηρή. Σε υψηλότερο βαρομετρικό αναπνέεις καλύτερα τον φρέσκο αέρα ενός βουνού.
@ candycandy 1) Διότι δεν ξέρεις αν ενδιαφέρεται για εσένα και ένα τέτοιο άνοιγμα είναι πολύ παράτολμο και σε εκθέτει. Δε σε εκθέτει επειδή θα του δείξεις το δικό σου ενδιαφέρον αλλά επειδή θα τον καλέσεις να σε συνοδέψει επίσημα. Η επίσημη συνοδεία μιας κοπέλας (διότι πρόκειται για ένα θεσμικό γεγονός) υποδηλώνει πράγματα πέρα από ένα ανιχνευτικό ενδιαφέρον, ανεξαρτήτως από ποια πλευρά εκδηλώνεται. 2) Διότι, ακόμα κι αν είναι κι αυτός τσιμπημένος μαζί σου, το πλέον πιθανότερο είναι να το νιώσει πιεστικό, καθότι το συγκεκριμένο πλαίσιο ενός γάμου και οι κοινωνικές συνδηλώσεις του δεν αφήνουν πολλά περιθώρια ερμηνείας. Συνεπώς, ακόμα κι αν σε βλέπει με πιθανό ενδιαφέρον, μετά από μια τέτοια πρόταση ίσως ξενερώσει ή φοβηθεί και αλλάξει πορεία πλεύσης.3) Διότι ακόμα κι αν δεχτεί, παρά τους προφανείς λόγους που έχει να αρνηθεί, θα υποστείτε μια ελαφριά πίεση από το περιβάλλον. Αρκετοί θα ρωτήσουν για εσάς (ίσως οι περισσότεροι· εγώ πάντως θα ρωτούσα), ίσως εσάς τους ίδιους, τι σχέση υπάρχει ανάμεσά σας, αν είστε ζευγάρι, τί τρέχει και τα συναφή. Δεν είναι ότι σας είδαν δυο άτομα τυχαία κάπου έξω για καφέ - σε γάμο σας είδαν μαζί και, μάλιστα, συγγενείς, φίλοι, συγγενείς φίλων, κουμπάροι και γνωστοί. Αυτές οι κουβέντες και οι ερωτήσεις συνήθως φέρνουν τον κόσμο σε δύσκολη θέση, όταν δεν είναι ξεκαθαρισμένη η σχέση του με το άλλο πρόσωπο. Και φαντάζομαι ότι θα είναι και άβολο να απαντάτε ότι είστε φιλαράκια, αν δεν είστε ή αν ελπίζεις/ελπίζετε σε κάτι άλλο.4) Διότι είναι διάσημος και αυτό εντείνει την προσοχή που θα τραβήξει, τα βλέμματα, τις ερωτήσεις, τις επαφές, το κουτσομπολιό. Μπορεί ακόμα να νιώσει και ότι τον εκμεταλλεύεσαι για να επιδειχθείς (λέμε τώρα...).5) Διότι, αγαπητή φίλη, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα το μεμπτό να πας μόνη σου σε έναν γάμο. Ούτε καν θα ήταν μεμπτό ακόμα κι αν είχες άνδρα/αγόρι/φίλο/κάποιον πρόθυμο και ικανό να σε συνοδεύσει. Η ανασφάλεια δεν καταπολεμάται με μια επίπλαστη επιφάνεια, αλλά με μια εις βάθος δουλειά. Και η κατάθλιψη μπορεί και να διογκωθεί όταν νιώθεις μόνη σου δίπλα σε παρέα που δε δείχνει να ανταποκρίνεται στις επιθυμίες σου (σκέψου ας πούμε ότι την ώρα της τελετής ή στο τραπέζι να σου αναφέρει ότι υπάρχει μια άλλη κοπέλα στη σκέψη του και με αφορμή το γάμο έκανε κάποιες αντίστοιχες σκέψεις/όνειρα για τους δυο τους)...Τα περισσότερα των επιχειρημάτων ασφαλώς αναιρούνται αν είστε φίλοι και έχει εδραιωθεί μια τέτοια καλή και ουσιαστική σχέση ανάμεσά σας έτσι ώστε να νιώθετε και να συμπεριφέρεστε άνετα και φυσικά μεταξύ σας και σε διάδραση με κάθε πιθανό περιβάλλον. Επειδή δεν αναφέρθηκε, όμως, σχολίασα και επιχειρηματολόγησα με δεδομένο ότι αυτό δε συμβαίνει. candycandy, το ψευδώνυμό σου μου αρέσει πολύ και γι' αυτό ο μόνος λόγος που θα σου πρότεινα να τον καλούσες να σε συνοδεύσει σε εκείνο το γάμο θα ήταν να επρόκειτο για τον ίδιο τον Anthony.
@ DelusionsEnd Αλήθεια είναι κι αυτό. Όλα φάνταζαν ανεξήγητα (μελο)δραματικά μ' αυτή την κοπέλα. Ακόμα και ο πρίγκηπας πάνω στο άσπρο άλογο που θα έφερνε έλεγες το happy end, πήγε και σκοτώθηκε. Για να τη βυθίσει στην απόγνωση. Τίποτα. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεφύγουν από τη μοίρα τους. Είχε ξεκάθαρη αναφορά στην αρχαιοελληνική τραγωδία.
Στον μαζοχισμό έχει ξεκάθαρη αναφορά.Η τύπισσα όπου έβλεπε κακομοιριά και δυστυχία σε όλη την σειρά,πήγαινε και έπεφτε μετωπικά,μέχρι το τέλος που-αν θυμάμαι καλά-γινόταν γνωστό ότι είναι ζάμπλουτη(;)αφού πρώτα είχε περάσει τα πάνδεινα.Βέβαια οι αρχαίοι ήταν μανούλες στο να βάζουν τους ήρωες στις τραγωδίες τους να περνάνε τα μύρια όσα μέχρι να επέλθει η «δι' ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν»,so you have a solid point there .Και στον ναρκισσισμό επίσης(του σερνικού ξανθομπάμπουρα).Και γαμώ τα παραδείγματα για κοριτσάκια.Βέβαια από την άλλη διατηρώ μια ελπίδα ότι μεγάλη μερίδα μπούχτισε από όλο αυτό και αποφάσισε να μην της μοιάσει ποτέ.Το ότι θυμάμαι την πλοκή της Κάντι Κάντι και τον ορισμό της τραγωδίας είναι το πιο εκπληκτικό εδώ πέρα βέβαια...
@ DelusionsEndMε έστειλες κανονικά τώρα...! Εγώ τα περί αρχαιοελληνικής τραγωδίας τα είπα εντελώς αστειευόμενη, συνειρμικά με την ανθρώπινη μοίρα, καθότι ναι μεν θυμόμουν τον ορισμό της τραγωδίας, αλλά όχι το τέλος της Candy Candy... Aλήθεια, αποδεικνύεται ζάμπλουτη..;;(!!) ΔΕ ΤΟ ΘΥΜΑΜΑΙ αυτό. Όντως, έχει κάποιο έρεισμα η επισήμανσή μου τότε... (lol) Επήλθε και εκεί η κάθαρση, λοιπόν! Κατά τα υπόλοιπα, συμφωνώ κι επαυξάνω.
#4 Διαφωνώ ριζικά, αγαπητέ φίλε. Η προσωπικότητα πλάθεται δια της αυτογνωσίας και της γνώσης του κόσμου σε συνάρτηση (σε συνδυασμό, σωστότερα) με την πραγματικότητα που περιβάλλει το άτομο. Τουλάχιστον στα δύο πρώτα η λογοτεχνία συμβάλλει ή, αν μη τι άλλο, μπορεί να συμβάλλει διότι, πέραν των γνωστικών πληροφοριών που, επίσης, ενδεχομένως παρέχει, καλλιεργεί δεξιότητες όπως η κριτική σκέψη, η φαντασία, το χιούμορ, η ευαισθησία, που όλα αποτελούν χρήσιμα όπλα στην ουρανομήκη διαδικασία της συγκρότησής μας, της οργάνωσης του υπάρχειν, της διάπλασης της ψυχής. Για τους περισσότερους, δε, που διαβάζουν λογοτεχνία (λογοτεχνία, όχι ευκολίες που βαφτίζονται το όνομά της και πουλάνε σα φρέσκα κουλουράκια λόγω marketing και εύπεπτης ύλης), αυτή πρωτίστως αναγνωρίζεται και βιώνεται ως αναντικατάστατη και εκστατική απόλαυση, ως ηδονή.Η τέχνη μόνο ως άχρηστη δεν μπορεί να νοηθεί. Εκτός από (ιδιαίτερη ή ιδιαίτατη) προσωπική έκφραση, στοχεύει και αξιώνει την υψηλή δημιουργία, συντάσσει τους αισθητικούς μας κώδικες, ασκεί το πνεύμα μας (ας μην ξεχνάμε πως η οργάνωση των αισθήσεων είναι μια πνευματική εμπειρία). Η αισθητική υπόσταση κάθε ατόμου επηρεάζει το βλέμμα του στη ζωή. Προσδιορίζει το επίπεδο της παιδείας του. Όσο βαθύτερα προσέρχεσαι στον κόσμο της κάθε τέχνης τόσο διαυγέστερα αντιλαμβάνεσαι ότι φέρει ένα πολύτιμο μάθημα, σαν ιερό μυστικό, που όμως αν το αποκαλύψεις δε χάνει τίποτα ούτε από την ιερότητα ούτε από τη μυστικότητά του : ότι η αναζήτηση του ωραίου για έναν, για κάποιους (για όλους;), είναι μέγιστη υπόθεση, έργο ζωής, πολύτιμο αγαθό, ζήτημα ζωής και θανάτου. Ίσως και η μόνη παρηγοριά για έναν βασανισμένο κόσμο, ένα απαιτητικό πνεύμα, μια διψασμένη ψυχή που μπορεί να μην έχει από πουθενά αλλού να παρηγορηθεί και να νοηματοδοτηθεί - ούτε καν μόνο αυτό· να σημασιοδοτηθεί θα έλεγα. Διότι συνιστά κι έναν δρόμο για να ανοιχτεί το άτομο στο υπερκείμενο του φυσικού και μεταφυσικού (του) κόσμου. "Οι ποιητές οφείλουν ακόμη και σήμερα –ίσως ειδικά σήμερα– να είναι αυτοδιορισμένοι μάγοι. Αλλά μαζί και εργάτες που πράττουν μοναχικά και συλλογικά την αντίξοη ουτοπία, αγωνιζόμενοι να ανακαλύψουν τη φόρμουλα που θα μετατρέψει μια παγκόσμια ημέρα ποίησης σε ποίηση μιας παγκόσμιας ημέρας. Η αναπροσαρμογή και επαναδιαπραγμάτευση των ονειρικών προτύπων μας είναι εργασία, όχι αιθεροβασία. Αυτή η εργασία στο όνειρο είναι σκληρή δουλειά, αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει." - Βασίλης Αμανατίδης (ποιητής, πεζογράφος, μεταφραστής)"Αrt kept me out of jail." - Jan Fabre (διεθνούς φήμης εικαστικός καλλιτέχνης)
#6 Απλώς δε σε γουστάρει.Σε δικαιολογώ γιατί είσαι μικρό κορίτσι. Εντούτοις, για κάποιαν που της αρέσουν οι ταινίες που κανείς δε μιλάει και στο 80% περπατάνε, μάλλον έχεις πολύ στο μυαλό σου το πρώτυπο του κλειστού αντικοινωνικού μουντρούχου όπως παρουσιάζεται σε κάτι χαζοαμερικάνικες ταινίες. Όπου δηλαδή συναντάει μια πρόσχαρη κολλιτσίδα γλωσσοκοπάνα, θέλει να την πνίξει αλλά λίγο πριν το τέλος συνειδητοποιεί ότι την έχει ερωτευτεί αθεράπευτα. Ματς μουτς, the end.Και πες πως, αν ήταν κοπέλα, θα μπορούσες να σκεφτείς "με γουστάρει αλλά περιορίζεται από τα καταπιεστικά κοινωνικά πρότυπα που υπαγορεύουν ότι μια γυναίκα δεν παραχωρεί κοκό αν πρώτα ο άλλος δεν περάσει 3 μήνες κάνοντας τον τροβαδούρο κάτω απ'το παραθύρι της". Και το τραγικό είναι ότι θα υπήρχε και μια ισχνή πιθανότητα να έχεις δίκιο. Αυτός από τι καταπιέζεται;Καλά έκανες μεν και τον πλησίασες πρώτη, γνωρίζοντας ότι είναι ντροπαλός. Πολλοί ντρέπονται όντως να πλησιάσουν μια κοπέλα που τους αρέσει, από φόβο και ανασφάλεια. Αν όμως τους πλησιάσει εκείνη, τουλάχιστον ανταποκρίνονται. Αν πάει να τους φιλήσει, σίγουρα ανταποκρίνονται.Μου δίνεις την αίσθηση ότι, κατά τη γνώμη σου, είσαι η μόνη κοπέλα που γύρισε να τον κοιτάξει, και άρα είναι υποχρεωμένος να ανταποκριθεί. Έχει ωστόσο κι αυτός δικαίωμα να έχει το δικό του καημό για κάποια άλλη, που ίσως με τη σειρά της τον φτύνει. Θα ήταν ωραίο αν οι ερωτικές σχέσεις ακολουθούσαν τους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης, βολικό και ξεκούραστο, αλλά δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν ισχύει.Τέλος - αν αυτό σου φαίνεται λιγότερο σκληρό για την αυτοπεποίθησή σου - πού στηρίζεις τη βεβαιότητά σου ότι δεν είναι γκέι; Ούτε είναι απαραίτητο να κάνει μπαμ από χιλιόμετρα, ούτε κι υποχρεωμένος να στο εξομολογηθεί είναι.
#6 Στο σινεμά σου έριξε ευθύβολη χυλόπιτα (άουτς).Δεν το έκανε για να σε πικάρει,ούτε γιατί είναι κλειστός και κομπλάρει, ούτε για κάποιον μη προφανή λόγο.Το έκανε γιατί ΑΠΛΩΣ ΔΕ ΣΕ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ.Δεν είναι κακό το να φας άκυρο από γκόμενο, το αντίθετο θα έλεγα.Το να κάνεις όμως σενάρια για τη νοητική και ψυχολογική του κατάσταση για να δικαιολογήσεις το ειδεχθές έγκλημά του που δε σε θέλει, ε αυτό κόφ' το γιατί βλάπτει σοβαρά την αξιοπρέπεια.Σου.
No 6#. To "ζόρι" γράφεται με "ο" όχι "ω" ακόμα και εγώ το ξέρω αυτό. Επίσης μετά από τελεία ξεκινάμε με κεφαλαία όχι μικρά γράμματα. Ξαδέλφη μάλλον μου φαίνεται ότι είσαι φούλ καψούρα με τον τύπο, όπως επίσης ότι τον έχεις τρομάξει. Γιατί δεν του μιλάς ανοιχτάμ ίσως να είναι το καλύτερο.
Βρε Έλικά μου, να χαρείς τα νουκλεοτίδιά σου: Αν μια κοπέλα σε πιάσει να σε φιλήσει, θα χρειαστείς αργότερα και εξήγηση "Κοίτα, δείχνεις λίγο βραδύνους, γι'αυτό να σου ξεκαθαρίσω ότι μου αρέσεις, σε περίπτωση που δεν σου στύπησε καμπανάκι το ότι σε έχω πάρει στο κατώπι από την αρχή της χρονιάς ";
Δεν θέλω να περιαυτολογήσω αλλά και εγώ στα 17 μου ήμουν τέτοιο κοθώνι και χειρότερο. Αν νομίζεις ότι το μυαλό της γυναίκας είναι περίεργο, προσπάθησε να καταλάβεις το μυαλό του άντρα όταν προσπαθεί να αποσαφηνίσει τη συμπεριφορά μιας γυναίκας. Εν πάση περιπτώση απλά λέω στην ξαδέλφη για να τελειώνει μια και καλή να κάνει μια άμεση in your face προσέγγιση μπάς και....