Στο σημερινό ‘Α, μπα’: ανθυγιεινά τηλεφωνήματα

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: ανθυγιεινά τηλεφωνήματα Facebook Twitter
65


________________
1.

κάθε φορά που γνωρίζω κάποιον και λέω την καταγωγή μου παρατηρώ αυτόματα αλλαγή στην συμπεριφορά και εκφράσεις τύπου ''και δεν σου φαίνεται''...Είναι σαν να μην σου αφήνουν περιθώριο να σε γνωρίσουν ως άνθρωπο και μετά να βγάλουν τα συμπεράσματα τους. Το τελευταίο διάστημα όταν γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους αποφεύγω να αναφέρομαι σε αυτό αλλά αισθάνομαι ψεύτρα..Και ερωτώ : καλύτερα ψεύτρα και αποδεκτή ή ειλικρινής και στο περιθώριο;- Αγαπητή Α,μπα

Δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να προκύπτει πόσο σύντομα το ζήτημα της καταγωγής σε νέες γνωριμίες ώστε να έχεις βγάλει και συμπεράσματα. Δε λέω ότι δεν υπάρχει ρατσισμός, φόβος του ξένου και τα λοιπά, αλλά νομίζω ότι επίσης βιάζεσαι να το αναφέρεις για να επιβεβαιώσεις αυτό που φοβάσαι ότι θα γίνει.
Καταλαβαίνω τι κάνεις, το κάνουν πολλοί όταν ζουν σε άλλη χώρα ή όταν αισθάνονται ξένοι με οποιονδήποτε τρόπο (σε ηλικία-σε καταγωγή-σε μόρφωση). Βιάζονται να το πουν για να δουν την αντίδραση του άλλου, ώστε και αυτοί με τη σειρά τους να τον κατατάξουν κάπου ανάλογα με την αντίδραση. Αυτό για το οποίο κατηγορείς τους άλλους; Κι εσύ κάνεις ακριβώς το ίδιο.

Κάνε μου μια χάρη: την επόμενη φορά που θα πεις την καταγωγή σου να είναι επειδή κάποιος σε ρώτησε άμεσα και ξεκάθαρα «από πού είσαι», αλλιώς μην το λες. Δεν είσαι ψεύτρα επειδή δεν βιάζεσαι να πεις από πού κρατάει η σκούφια σου. Ψεύτρα είσαι όταν λες ψέματα.


________________
2.


Αγαπημένη Λένα θα ήθελα τη βοήθεια τη δική σου και των αναγνωστών σου. Πρόσφατα έπαθα κάτι που δεν το εύχομαι σε κανένα άνθρωπο! Μια κρίση πανικού τόσο ισχυρή που κυριολεκτικά παρέλυσα, τα χέρια μου έπαθαν αγκύλωση και τραύλιζα παρακαλώντας τους δικούς μου να φέρουν κάποιον να μου κάνει μια ηρεμιστική. Πήρα το πρώτο μου lexotanil, και στάνιαρα. Ξέρω τι προκάλεσε την κρίση. Επίσης κρίσεις πανικού παθαίνω από τα 15 . Πάντα έλεγα πως θέλω να πάω σε ειδικό. Νομίζω πως δεν παίρνει άλλη αναβολή. Ζω στη Θεσσαλονίκη και αναρωτιόμουν αν κάποιος γνωρίζει κάποιον καλό ψυχολόγο με ειδίκευση στις φοβίες, τις κρίσεις πανικού, τις αυτοκαταστροφικές τάσεις, τις διατροφικές διαταραχές ή τέλος πάντων κάποιον που ξέρει τι του γίνεται γιατί δεν έχω αντοχή για πειράματα. Τέλος γνωρίζει κάποιος το κέντρο ψυχικής υγείας Θεσσαλονίκης; Να απευθυνθώ εκεί ή θα γίνω το πειραματόζωο άπειρων γιατρών; Ελπίζω να μην διαβάζομαι απαιτητικός, είμαι απλά κουρασμένος και απογοητευμένος. Σας ευχαριστώ προκαταβολικά.- schizo?


Το ψευδώνυμο που διάλεξες δείχνει ότι δεν είσαι ενημερωμένος και κάνεις συνειρμούς που δεν ισχύουν. Ναι, σίγουρα πρέπει να πας σε ειδικό, είναι κάτι που αντιμετωπίζεται και εσύ τον χρειάζεσαι γιατί πετάς μέσα και τις αυτοκαταστροφικές τάσεις και τις διατροφικές διαταραχές – όλα στο τσουβάλι, φύγαμε! Σιγά μη γίνεις πειραματόζωο για κρίσεις πανικού. Πρέπει να πάθεις κάτι αρκετά πιο πρωτότυπο για να γίνουν πειράματα πάνω σου.

Δεν ξέρω αν είναι σωστό να γραφτούν συγκεκριμένα ονόματα στα σχόλια, αλλά το κέντρο ψυχικής υγείας στη Θεσσαλονίκη το βρίσκεις και με google.

Άσε το mail σου για να σου απαντήσουν όσοι θέλουν καλύτερα. Αφού ξέρεις τι προκάλεσε την κρίση έχεις κάνει ήδη το μεγάλο βήμα. Με τη σωστή καθοδήγηση θα αλλάξει η ζωή σου. Καλή δύναμη σου εύχομαι.

 

________________
3.


Γεια σου! Παρατηρώ πως μεγαλώνοντας και έχοντας όπως όλοι οι άνθρωποι άσχημες εμπειρίες στα ερωτικά μου έχω γίνει πιο προσεκτική, πιο καχύποπτη πιο δύσκολη. Είναι λάθος να είσαι αρνητικά προδιατεθειμένος και να μη δείχνεις εμπιστοσύνη στους νέους ανθρώπους που μπαίνουν στη ζωή σου επειδή σε πλήγωσε κάποιος κάποτε, αυτά τα ξέρω. Το ερώτημα είναι μήπως χάνοντας το θράσος και την ανεμελιά των νεότερων μας χρόνων σε συνδυασμό με τις όποιες απογοητεύσεις, σταματάμε να ερωτευόμαστε τόσο εύκολα, με αυτή την ένταση και πιο σπάνια; Μήπως γινόμαστε σνομπ και ξινισμένοι με πολλές απαιτήσεις; Και αν φοβάμαι συνέχεια μην πληγωθώ και 'προστατεύομαι' -όντας επιλεκτική όπως πιστεύω- πότε θα είναι σωστές οι συνθήκες για να προχωρήσω; Λες να μείνουμε μαγκούφηδες επειδή φοβόμαστε την απόρριψη ή τον πληγωμένο εγωισμό και αισθήματα;- γκιρλ γουιθ ε κατ

Ίσως είναι λάθος να είσαι αρνητικά προδιατεθειμένος αλλά δεν είναι λάθος να είσαι πιο προσεκτικός. Η απώλεια της ανεμελιάς και του θράσους της νεότητας δεν είναι κάτι αρνητικό, είναι τα παράσημα που παίρνεις μεγαλώνοντας. Η ανεμελιά και το θράσος σε οδήγησαν σε λάθος ή ακόμη και επικίνδυνες επιλογές τις οποίες τώρα μετανιώνεις. Θέλεις μήπως να μετανιώσεις κι άλλες;

Ίσως χάνεις την ευκολία και την ένταση, κερδίζεις όμως το βάθος και τη μεγάλη γκάμα συναισθημάτων. Η ζωή δεν εξαντλείται στην ζαλούρα του έρωτα, έχει πολλά ακόμη να σου προσφέρει. Είναι σα να λες ότι δεν σου αρέσει πια το κέτσαπ στα μακαρόνια, ναι! Ήρθε η ώρα να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου να του αρέσουν και πράγματα που θεωρούσες βαρετά λόγω απειρίας, όπως το σπανάκι και οι φακές.

Αυτό που δεν πρέπει να χάσεις στην πορεία είναι η περιέργεια. Την περιέργεια δεν τη χάνεις όσο ξέρεις ότι ακόμη δεν ξέρεις τίποτα.

________________
4.


Γεια σου 'Α μπα' μου,
είμαι 20 χρονών και έχω πολυκυστικές ωοθήκες με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούμαι από έντονη τριχοφυΐα ακόμα και σε μέρη που δεν θα έπρεπε. Επίσης έχω ακμή, ευτυχώς πλέον όχι έντονη, αλλά το δέρμα στο πρόσωπό και πλάτη μου είναι κατασημαδεμένο. Έχω δοκιμάσει τα πάντα, από κρέμες μέχρι λέιζερ και ακολουθώ ορμονική θεραπεία αλλά βελτίωση δεν έχω δει....Δεν ξέρω τί άλλο να κάνω! Δεν αντέχω την εικόνα μου στον καθρέφτη και έχω φτάσει σε σημείο να ντρέπομαι να βγω από το σπίτι...Έχεις κάτι να προτείνεις; =/-Απεγνωσμένη


Ναι. Να προσπαθήσεις να είσαι πιο αντικειμενική. Αφού λες ότι η ακμή δεν είναι πλέον έντονη σημαίνει ότι έχεις δει βελτίωση, αλλά έχεις στο μυαλό σου ένα πρότυπο που δε γίνεται να φτάσεις.

Είσαι 20 χρονών. Η ομορφιά σου είναι στη νεότητα που είναι από τα πιο μεγάλα και πιο εφήμερα δώρα που έχουμε, και τα σπαταλάμε νομίζοντας ότι θα κρατήσουν για πάντα. Σε ενοχλούν τα σημάδια; Τι θα κάνεις με τις ρυτίδες, τη χαλάρωση του δέρματος, όταν αραιώσουν τα μαλλιά σου και κιτρινίσουν τα δόντια σου; Αν πιστεύεις ότι έχεις δοκιμάσει τα πάντα και έχεις αλλάξει γιατρούς, τότε δέξου αυτό που συμβαίνει και ασχολήσου με το μακιγιάζ, βρες ποια χρώματα σου ταιριάζουν, με την υγεία και την καλή εμφάνιση του σώματός σου και με τα μαλλιά σου. Υπάρχουν και μοντέλα με σημάδια στο πρόσωπο, κανείς δεν ασχολείται.


________________
5.


Αγαπητή Α, μπα, η ερώτηση είναι η εξής: χάνεται το σεξουαλικό ενδιαφέρον στις μακροχρόνιες σχέσεις; (5-6 χρόνια). και αν ναι, έχει σημάνει το τέλος; όταν η αγάπη κι η τρυφερότητα έχει καλύψει το οποιοδήποτε πάθος. όταν ζείτε σαν φίλοι - αδέρφια. κατά τ' άλλα ταιριάζεις πολύ μ'αυτόν τον άνθρωπο, και μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου μαζί του.- καλύτερα δεν γίνεται

Χάνεται όταν νομίζεις ότι έχεις δέσει τον γάιδαρο και πιστεύεις ότι ο γάιδαρος αυτός δεν έχει κάπου καλύτερα να πάει. Αφέθηκες να το πιστεύεις αυτό και το λάθος έχει ήδη γίνει. Ίσως πρέπει να γίνει κάτι για να σε κουνήσει από τη θέση σου, να καταλάβεις ότι κανείς δεν είναι δεμένος με κανέναν, ούτε οι φίλοι, ούτε τα αδέρφια, πόσο μάλλον τα ζευγάρια. Αν σου χαμογελάσει η τύχη ίσως το καταλάβεις πριν ο γάιδαρος ξεμυαλιστεί με κάποιον γάιδαρο κάποιου άλλου.

________________
6.


Μα τι στο καλό, που είναι αυτή η φόρμα, ούτε το Αγ.Δισκοπότηρο τέτοια αναζήτηση! Και άλλαξα και browser.. Σχετικά με το πολύ ωραίο υλικό για μελέτη (εσωτερικευμένος μισογυνισμός) που έβαλες στο χτεσινό ποστ. Διαπίστωσα με μεγάλη μου λύπη ότι σε έναν βαθμό όλες όσες ξέρω, το κάνουν/κάνουμε. Πχ εγώ θα υπερηφανευτώ που δεν αργώ να ετοιμαστώ σαν "κλασική γυναίκα"..ή οτι δε με νοιάζει να βάλω τακούνι..ή αυτές του Χόλυγουντ που βάφονται κι είναι χαζές, κτλ κτλ. Και ερωτώ..πού είναι τα όρια αυτού του σεξισμού; Όποιο σχόλιο και να γίνει σημαίνει ότι είναι σώνει και καλά αρνητικό και πηγάζει από τον σεξισμό μέσα μας; Πότε "επιτρέπεται" τέτοια πράγματα που είναι ξένα προς εμάς να τα σχολιάσουμε χωρίς να πέσουμε στο παράπτωμα αυτό; Δηλαδή..αν χαρακτηρίσω την Κιμ ή την Γκουίνεθ ή τη Μαρία τη γειτόνισσα χαζογκόμενα/λέτσο/οτιδήποτε, πάντα σημαίνει ότι κι εγώ έχω θέματα; Μου φαίνεται δυσνόητο! Και μάλλον το έθεσα και περίεργα και δε θα βγάλεις άκρη.

Επίσης, αυτό το φαινόμενο συναντάται και στους άντρες; Διάβαζα ένα άρθρο για έναν 15χρονο που κατήγγειλε την (ομολογουμένως πολύ όμορφη) 35αρα καθηγ'ητρια του για παρενόχληση, και οι ΘΕΟΙ οι Ελληνάρες από κάτω γράφανε.. "Αδερφή θα ήταν το παλικαρι/χαχα εμενα ολες μου οι δασκαλες ηταν χαλια,τυχερος αυτος/πωπω καλα μαλακας αυτος/ρε ας γινοταν αυτο σε μενα,θα τρωγε καλα η δασκαλα" και παει λέγοντας!! Μα είναι δυνατόν να θεωρείται μαλάκας κι οτιδήποτε άλλο ένα νέο αγόρι μόνο και μόνο επειδή δεν έκατσε στην καθηγήτρια του;;;; Αυτό δεν είναι αντρικός σεξισμός;- YouKnowWho

Σεξισμός δεν είναι να πεις τη γειτόνισσα λέτσο. Είναι η διάκριση «με βάση το φύλο, όρος που χρησιμοποιήθηκε κυρίως από το φεμινιστικό κίνημα για να δηλώσει την εξουσιαστική τάση των ανδρών πάνω στις γυναίκες και τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, ως απόρροια της ανδροκρατικής νοοτροπίας». Είναι το να ερμηνεύεις συμπεριφορές βάσει στερεοτύπων που αποδίδονται στα φύλα, ή σε αποστροφή με αυτά (εσωτερικός μισογυνισμός.) Είναι υστερική επειδή δεν κάνει σεξ. Για γυναίκα, καλά παρκάρει. Και πάει λέγοντας.

Το άλλο που λες είναι αποτέλεσμα της πατριαρχικής μας κοινωνίας. Σε πρώτο επίπεδο το σύστημα ευνοεί τους άντρες (ευκαιρίες, αμοιβές, σεξουαλική ελευθερία) αλλά φυσικά έχει αρνητικές επιπτώσεις και για τους ίδιους, γιατί κανείς δε μπορεί να ανταποκριθεί στο αντρικό πρότυπο όπως έχει επικρατήσει. Επειδή η στερεοτυπική γυναίκα είναι κατώτερη, δεν υπάρχει πρόβλημα αν έχει κάποια αντρικά χαρακτηριστικά γιατί γίνεται «αντράκι». Οι άντρες όμως πρέπει συνέχεια να προσέχουν να μην δείξουν «γυναικεία» χαρακτηριστικά γιατί θα τους πουν «γυναικούλες». Οπότε δεν αρκεί να είναι άντρες- πρέπει συνεχώς να αποδεικνύουν ότι είναι άντρες, υιοθετώντας έτοιμες συμπεριφορές «άντρα», είτε μπορούν να ανταπεξέλθουν είτε όχι, είτε θέλουν είτε όχι. Όποιος δε συμμορφώνεται και δείχνει «γυναικεία» χαρακτηριστικά, η αντίδραση των άλλων αντρών είναι πολύ βίαιη και άμεση, όπως και των περισσότερων γυναικών που έχουν δεχτεί ότι τα «γυναικεία» χαρακτηριστικά είναι κατώτερα και δεν ταιριάζουν στον άντρα.

Γενικά τα έχουμε κάνει σαλάτα.

________________
7.


Πριν λίγους μήνες γνώρισα έναν άντρα ο οποίος είναι ναυτικός. Μου αρέσει πολύ, ταιριάζουμε και γενικά μου κάνει το '' κλικ ''... έχουμε σημαντική διαφορά ηλικίας εγώ 22 αυτός 33. Η επαφή μας ξεκίνησε σε φιλικό επίπεδο, έχουμε κοινούς φίλους, εξελίχθηκε όμως αυτό.

Υπήρχε ερωτισμός και φυσικά δεν έχει καμία σχέση με όσους έχω μέχρι τώρα γνωρίσει. Ξέρω ότι λόγω του νεαρού της ηλικίας μου γοητεύτηκα από τον πολυταξιδεμένο θαλασσόλυκο, τον έμπειρο άντρα που διαφέρει από τους πιτσιρικάδες της ηλικίας μου. Είχαμε λοιπόν μια ερωτική ιστορία όμορφη και σύντομη καθώς ήρθε η ώρα να ξαναφύγει. Και φυσικά εγώ ''η μικρή'' κόλλησα. Πάνε λίγο παραπάνω από 3 μήνες που έφυγε. Μιλάμε σχεδόν καθημερινά με mails και λίγα τηλέφωνα αφού φυσικά δεν είναι εύκολο να τηλεφωνεί. Δεν κάναμε κάποια κουβέντα πριν φύγει για το τι θα ακολουθήσει, θα ήταν πολύ ανούσιο άλλωστε. Γενικά το αντιμετωπίζω όσο καλύτερα μπορώ όμως υπάρχουν φορές που τον σκέφτομαι πολύ έντονα.

Το θέμα είναι πως ενώ κερδίζω πράγματα από την επικοινωνία μας ακριβώς επειδή τα πάω πολύ καλά μαζί του σε αυτό, η επαφή που έχουμε με περιορίζει (ψυχολογικά) από το να είμαι ανοιχτή σε άλλες ευκαιρίες, άλλους άντρες, γιατί νιώθω πως θέλω μόνο αυτόν. Δε με ενδιαφέρουν δηλαδή άλλοι. Μήπως δεν είναι υγιές και πρέπει να ξεκόψω σιγά σιγά;- Άφαντη

Εκτός από τα αντικειμενικά εμπόδια που αντιμετωπίζετε (απόσταση), μη βάζεις κι επιπλέον τρικλοποδιές στον εαυτό σου.

Είσαι 22, είναι 33. Σιγά τη μεγάλη διαφορά που έχετε. Δεν είναι «φυσικό» το ότι δεν έχει καμία σχέση με όσους έχεις ως τώρα γνωρίσει. Μπορεί να γνώρισες όλους τους ξενέρωτους της περιοχής σου. Ούτε είναι «φυσικό» ότι εσύ κόλλησες. Άλλη στη θέση σου μπορεί να μην έβλεπε ρομαντικά έναν ναυτικό, να τον έβλεπε ως καημένο που δε βλέπει στεριά, ως κακοπληρωμένο εργάτη, χίλιοι τρόποι υπάρχουν για να δεις τον ίδιο άνθρωπο. Εξαρτάται ποιος τον βλέπει. Αυτό που σκέφτεσαι εσύ δεν είναι αυτό που θα σκεφτόταν η οποιαδήποτε στη θέση σου.

Αν μπορέσεις να ξεφύγεις από το τι έχεις πειστεί ότι είναι «φυσικό» και βγάλεις τα παραμορφωτικά γυαλιά και τον Καββαδία από τη μέση, αν καταφέρεις να τον δεις ως άνθρωπο με τον οποίο μπορείτε να συνδεθείτε σωματικά και ψυχικά επειδή είναι αυτός που είναι και όχι επειδή σε περνάει κάποια χρόνια και είναι «θαλασσόλυκος», η ιστορία σας δεν είναι απαγορευτική, ούτε μου φαίνεται ανθυγιεινό, μιας και ρωτάς αν είναι υγιές.


65

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
με αφορμή την ερώτηση 2 θέλω να πώ οτι και εγώ από τα 15 μου παθαινα κρισεις πανικου/αγχους. Με πήγαν 2 φορές στο νοσοκομείο στα χέρια γιατί ειχα παραλύσει αλλά η γιατροι μου είπαν οτι πρεπει να επισκεφτω ψυχολογο. Δεν πήγα ποτέ σε ψυχολόγο αλλα σε ομοιοπαθητικο. Ακολούθησα μια θεραπεία για ένα χρονο με φυτικα φάρμακα και απο τότε δεν έχω ξαναπάθει τιποτα. Δεν χάνεις κάτι να δοκιμάσεις και αυτή τη λύση.
#2Νομιζω οτι μπορω να σε βοηθησω πραγματικα..! Ειμαι και γω απο Θεσσαλονικη, και ειχα τεραστιο προβλημα με τις Κρισεις Πανικου. Νομιζω οτι μπορω να σου συστησω μια ειδικο που μπορει να σε βοηθησει παρα πολυ.. το μονο που ευχομαι ειναι να μην ειναι πολυ αργα και να το δεις το σχολιο μου.. Για να επικοινωνησεις μαζι μου στειλε μου email στο [email protected]
Πολλές φορές, μας ελκύει κάτι που είναι πιο δύσκολο, λιγότερο σύνηθες απ ό,τι έχουμε συνηθίσει και το μυθοποιούμε όσο περισσότερο μπορούμε... (μιλώ για την ερώτηση 7) Θεωρούμε ότι είναι κάτι πιο άπιαστο, κάτι που δεν μπορούμε να έχουμε τόσο εύκολα και κολλάμε, πιο πολύ πιστεύω ότι κάποιες φορές μας ελκύει αυτό παρά ο ίδιος ο άνθρωπος. Όμως, αυτό που μετρά τελικά είναι στην πράξη, μετά από κάποιο διάστημα που θα μοιραζόμαστε την καθημερινότητα πώς είναι αυτός ο άνθρωπος, πέρα από κάθε πέπλο μυστηρίου, τότε ανθίζει το πραγματικό συναίσθημα κατά τη γνώμη μου.Και εύχομαι στην κοπέλα να εξελιχθούν τα πράγματα όπως θέλει :)
Η η κοπέλα της ερώτησης 7 έχει στείλει το πρόβλημά της όπου μπορεί για να βρει λύση, ή απαντάνε κι από άλλα site αυθαίρετα!! http://www.cosmopolitan.gr/sheseis/cosmo-sos/article/19416/tha-einai-dyskolh-h-sxesh-mas-mhpws-na-ton-xwrisw/
#5Κατά τη γνώμη μου, σε μια μακροχρόνια σχέση το πιο ανθεκτικό πράγμα είναι το σεξ, αν είναι καλό από την αρχή, κρατάει ακόμα κι όταν όλα τα άλλα ξεφτίσουν. Αλλά...το πιο εφήμερο είναι ο έρωτας (το χτυποκάρδι, το παραμύθι, οι πεταλούδες κλπ κλπ). Τα υπόλοιπα συναισθήματα που αναπτύσσονται μέσα σε μια καλή σχέση (αγάπη, συντροφικότητα κλπ) χωρίς καλό σεξ οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε...αδελφοποίηση. Επομένως, χωρίς καλό κρεβάτι, φίλοι και φίλες, μια μακροχρόνια σχέση είναι καταδικασμένη, όσες φιλότιμες προσπάθειες κι αν γίνουν.
όλες μιλάνε για τον αυθορμητισμό των πρώτων εβδομάδων της σχέσης και ξεχνάνε που ακόμα και το ακριβές λεπτό που θα στείλουν sms για επιβεβαίωση ραντεβού το σκεφτόντουσαν σαν ζήτημα ζωής και θανάτου.
#2 Σχετικά με τα κέντρα ψυχικής υγείας έχω να σου πω από προσωπική εμπειρία πως μπορείς να εμπιστευτείς τους ανθρώπους που θα σε αναλάβουν, δεδομένου ότι μιλάμε για άτομα με μεγάλη εμπειρία σε πολύπλευρη γκάμα περιστατικών, από ψυχική αποκατάσταση τοξικομανών, καρκινοπαθών και κακοποίησης. Κοινώς, οι κρίσεις πανικού είναι Κάτι τεττριμένο κ ξέρουν από πού να το πιάσουν. Ε
#1 Έχω την εντύπωση πως αισθάνεσαι κάπως ενοχικά για την καταγωγή σου και γι αυτό σπεύδεις να ενημερώσεις τους άλλους (όπως είπε και η α μπα).Αντιλαμβάνομαι πως ,αν έχεις υποστεί χρόνια ρατσιστικής αντιμετώπισης, αυτή η ενοχική διάθεση δεν είναι κάτι που επιδιώκεις και σου βγαίνει κάπως αυτόματα και υποσυνείδητα.Εγώ θα σου έλεγα ότι ο κοινωνικός σου κύκλος αντιλαμβάνεται και προσλαμβάνει για σένα αυτό που εσύ τους πλασάρεις.Αν λοιπόν εσύ θεωρείς την καταγωγή σου μειονέκτημα, το ίδιο θα κάνουν και οι άλλοι.Αν πραγματικά αποδεκτείς τον ίδιο σου τον εαυτό, θα δεις ότι τα πράγματα θα αλλάξουν.Βέβαια, πάντα θα υπάρχει ένα 5% που θα εξακολουθούν να σε αντιμετωπίζουν ως "την Αλβανίδα στην Ελλάδα" ή "την Ελληνίδα στη Γερμανία" ή "την Μεξικανή στις ΗΠΑ", είσαι σίγουρη όμως ότι σε ενδιαφέρει η γνώμη τους?
τελικά ξενέρωτα εξελίσσεται η ψηφοφορία. Η Σανανθη όντας η μονη γνωστή φυσικά τους εχει πάρει και τα σώβρακα.Οι εντελώς άγνωστοι δε κουνάνε ουτε το μικρο τους δακτυλάκι να μας ψήσουν για τις ικανότητές τους. ουτε ενα τοσο δα σχόλιο ολη τη βδομαδα ρε παιδι μου. Ή ειναι απο ηττοπάθεια ή έστειλαν τη συμμετοχή και μετα το ξέχασαν! οποτε οι ελπιδες να ανατραπεί το σκορ στα τελευταία λεπτά με θεμιτά ή αθέμιτα μεσα ειναι σχεδον ανύπαρκτες. Σανανθη αρχισε να ξυνεις τα μολυβια σου σε περιμενει δουλεια!
Χαχαχα, Aroumpa, το είπα, άλλωστε, εξ αρχής: από όρεξη και καλή διάθεση άλλο τίποτα!Ευκαιρίας δοθείσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω την Λένα μέσα από την καρδιά μου (γιατί θα σκάσω αν δεν το κάνω) για την ευκαιρία που έδωσε στους αναγνώστες να γίνουν για μια μέρα ανάδοχοι του πιο δημοφιλούς πνευματικού της τέκνου. Είναι ευκαιρία και μεγάλη μας τιμή και η πρό(σ)κληση της οικοδέσποινας είναι δηλωτική για το ποιόν της σκέψης της αλλά και για τον χαρακτήρα της ίδιας της στήλης, που είναι εκ φύσεως διαδραστικός. Από την άλλη, δεν σας κρύβω ότι ένιωσα πολύ παράξενα συμμετέχοντας στην ψηφοφορία και ακόμη πιο παράξενα όταν διαπίστωσα τις "ηχηρές απουσίες" από αυτή την πρωτόγνωρη διαδικασία (δεν νομίζω ότι έχει ξαναπαιχτεί σε ελληνική, τουλάχιστον, διαδικτυακή στήλη αυτό το σκηνικό). Τί να πω, ρε παιδιά: περίμενα να τα πιούμε παρέα με μερικούς από εσάς, αλλά τελικά μ'αφήσατε να πάω μόνη μου στο α,μπαράκι!
Αν είναι για ποτά, δηλώνω συμμετοχή. Θα καθίσω ήσυχα εκεί σε μια γωνίτσα και θα σας προσέχω τα μπουφάν. Έχω μεγάλη ανάγκη να ξεκουράσω τα αυτιά μου από τη φωνή μου και να κουράσω την καταπιόνα μου.
#3φυσικα και γινεσαι πιο επιλεκτικος με την εμπειρια και την ηλικια και δεν ερωτευεσαι το ιδιο συχνα.δεν ειναι τυχαιο ομως οτι κανεις και λιγοτερα λαθη.τι να το κανεις να ερωτευεσαι τους λαθος ανθρωπους, οταν μπορεις πλεον να διακρινεις τους σωστους?
#7γιατι δεν ειναι υγιες να μην ενδιαφερεσαι για αλλους ανδρες, οταν θελεις καποιον συγκεκριμενο? μην τρελαθουμε τωρα...το θεμα ειναι να θελεις οντως τον συγκεκριμενο κι αν θελετε και οι δυο να ειστε μαζι. καλυτερα ξεκαθαρισε αυτο.
#4 Θα ήθελα να σου πω πως σε νιώθω απίστευτα. Ομοιοπαθούσα και γω, όπως και τόσες άλλες κοπέλες εν τέλει. Το σύνδρομο εμφανίστηκε σε μένα στα 20. Τώρα είμαι 24. Είχα ήπια συμπτώματα εκτός από την ακμή μου που ήταν εκτός ελέγχου. Τόσο που χρειάστηκε να κάνω θεραπεία με χάπια ρετινοειδών. Ήταν τεράστιο χτύπημα για την αυτοπεποίθηση μου. Παράλληλα με τα ρετινοειδή ξεκίνησα την λήψη αντισυλληπτικών ύστερα από συμβουλή του γυναικολόγου μου. Σημειωτέον οι ορμονικές μου εξετάσεις φαινόντουσαν φυσιολογικές. Μετά από σχεδόν 3 χρόνια αδιάκοπα με αντισυλληπτικά, εκ των οποίων τα 2 και κάτι με τα πλέον βαρύτερα που κυκλοφορούν, είχα περίεργες αιμορραγίες ανάμεσα στους κύκλους μου, πράγμα που με θορύβησε πολύ. Κάνοντας γρήγορη έρευνα στο διαδίκτυο ανακάλυψα πως ΣΠΩ και αντίσταση στην ινσουλίνη πάνε συνήθως πακετάκι, πράγμα που ο γυναικολόγος μου δεν το είχε αναφέρει. Κάνω τις σχετικές εξετάσεις μετά από επίσκεψη σε ενδοκρινολόγο και τα αποτελέσματα βγαίνουν "φυσιολογικά", ή έτσι μου φάνηκαν με την πρώτη ματιά. Η ενδοκρινολόγος μου εξήγησε πως οι τιμές είναι ναι μεν στα όρια του φυσιολογικού αλλά για τα κιλά μου και την σωματοδομή είναι λιγάκι ανεβασμένη. Όχι τρομερά αλλά είναι. Για όσους δεν γνωρίζουν η αντίσταση στην ινσουλίνη ουσιαστικά αποτελεί προδιαβητικό στάδιο. Δεν είναι απαραίτητο πως θα παρουσιασθεί διαβήτης σε όλους όσους παρουσιάζουν αντίσταση αλλά όσοι πάσχουν από διαβήτη, κάποτε παρουσίαζαν αντίσταση γνωρίζοντας το ή και όχι.Οι γυναίκες με ΣΠΩ καθώς μεγαλώνουν ηλικιακά δείχνουν στατιστικά μια εντονότερη τάση προς ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2 λόγω της αντίστασης που συνήθως συνυπάρχει. Σε κάθε περίπτωση βέβαια με την ηλικία το ζήτημα του μεταβολικού συνδρόμου εμφανίζεται πιο έντονα, πόσο μάλλον σε άτομα με χρόνιες ορμονικές διαταραχές όπως το ΣΠΩ. Για να μην παρεξηγηθώ, χρησιμοποιώ εν προκειμένω ακριβώς τα λόγια της γιατρού μου.Η προτροπή της ,για την δικιά μου περίπτωση που νομίζω δεν βλάπτει κανέναν και καμία σε κάθε περίπτωση, ήταν μια βασική αλλαγή στην δίαιτα, όπως αποχή από τους απλούς υδατάνθρακες και αντικατάσταση τους με σύνθετους υδατάνθρακες, και άσκηση τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα. Αυτό γιατί οι απλοί υδατάνθρακες είναι φορτισμένοι με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη, αυξάνοντας απότομα το σάκχαρο, "ταράζοντας" την ινσουλίνη και πρακτικά και την τεστοστερόνη. Αν η αντίσταση είναι έντονη ίσως χρειαστεί υποβοηθητική φαρμακευτική αγωγή. Εξαρτάται κάθε φορά.Άποψη μου είναι να επισκεφθείς έναν ενημερωμένο και έμπειρο-το τονίζω- ως προς αυτή την διάσταση του συνδρόμου ενδοκρινολόγο. Δυστυχώς δεν υπάρχει ενημέρωση ως προς αυτή την διάσταση του συνδρόμου στην Ελλάδα. Αν το γνώριζα και γω εξαρχής δεν θα είχα φορτωθεί 3 χρόνια ορμόνες με έντονες παρενέργειες. Δυστυχώς το ζήτημα είναι πολυπαραγοντικό, γι'αυτό και ονομάζεται σύνδρομο,και σίγουρα χτυπάει την αυτοπεποίθηση. Η λήψη εξωγενών ορμονών ανακουφίζει σχετικά τα συμπτώματα ( και όχι πάντα ), αλλά κάποιες φορές η αιτία είναι βαθύτερη και δεν είναι εμφανής, και ίσως κρύβει έντονους κινδύνους για το μέλλον.Δεν ξέρω σε τι κιλά είσαι αλλά το βάρος παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, και μικρή απώλεια βάρους βοηθάει πολύ. Μπορεί να μην είσαι υπέρβαρη όπως εγώ, που είμαι στα όρια του φυσιολογικού προς τα κάτω, αλλά και πάλι μπορεί να χρειάζονται απλές αλλαγές στην καθημερινότητά σου. Οπωσδήποτε ζήτα την άποψη ενός ενημερωμένου ενδοκρινολόγου. Μεταφέρω ακριβώς τα λόγια της ενδοκρινολόγου μου: " Μακάρι να μπορούσα να σου δώσω κάτι και να έφευγε αμέσως. Είναι μία χρόνια ορμονική διαταραχή, που αλλάζει μορφή καθώς μεγαλώνεις, αφού το βάρος μεταφέρεται στο ζήτημα του μεταβολικού συνδρόμου. Θα αλλάξεις την καθημερινότητα σου και κατά την άποψη μου θα δεις βελτίωση. Αν τα συμπτώματα βέβαια επιμείνουν έντονα παρά τις αλλαγές θα εξετάσουμε άλλες επιλογές."Σίγουρα είναι δύσκολο, και καταλαβαίνω έντονα πως επηρεάζει την αυτοπεποίθηση σου αλλά θα σου πω τα 2 τετριμμένα αλλά τόσο αληθινά:" Κανείς δεν είναι τέλειος." & "Για όλα τα προβλήματα υπάρχει μία λύση."Για μένα τουλάχιστον είναι μεγάλη παρηγοριά να γνωρίζω πως υπάρχουν και άλλες κοπέλες που μοιράζονται τα ίδια συμπτώματα. Αν θες παραπάνω πληροφορίες ευχαρίστως να βοηθήσω.
#5 Στις μακροχρόνιες σχέσεις υπάρχουν περίοδοι "ξεραΐλας". Την πρώτη φορά που συμβαίνει, λες "τι γίνεται, χάθηκε το πάθος, γίναμε σαν κολλητοί". Το καλό είναι ότι ακολουθούν "αναζωπυρώσεις", και το πράγμα κάνει κύκλους καθώς όλοι περνάμε διάφορες φάσεις στη ζωή μιας που μπορεί να θέτουν προσωρινά το σεξ σε δεύτερη (ή 3η ή 4η) μοίρα λόγω διαφόρων καταστάσεων. Προσωπικά δεν πιστεύω στο κλισέ ότι "η σχέση θέλει δουλειά", γιατί μου κάνει λίγο σαν ψυ χαναγκασμός.
Ναι, φυσικά, υπάρχουν περίοδοι "ερωτικής ατονίας" σε ένα ζευγάρι, ειδικά αν υπάρχουν στη μέση παιδιά, ευθύνες και υποχρεώσεις. Και λέω: δεν είναι κρίμα; Όσο αφήνεσαι, τόσο πέφτεις σε ένα φαύλο κύκλο μιζέριας και μονοτονίας και μετά ξυπνάς ένα πρωί και αναρωτιέσαι "πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανα σεξ με τον άντρα μου"(τραγικό;) Και μετά κοιτάς το διπλανό μαξιλάρι και πραγματικά θα είσαι πολύ τυχερή αν βρεις τον άντρα σου να κοιμάται ακόμη εκεί. Η ζωή είναι πολύ μικρή και το διάστημα που είμαστε νέοι και ερωτικά διαθέσιμοι ακόμη πιο μικρό. Πώς το 'πε αλήθεια μία 80 χρονη συγγραφέας (μου διαφεύγει το όνομά της αυτή τη στιγμή) που το βιβλίο της με συμβουλές για τη ζωή έγινε ανέλπιστο best seller: "ένα από τα πράγματα για τα οποία έχω μετανιώσει στη ζωή μου είναι για όλες εκείνες τις φορές που είχα την ευκαιρία να κάνω σεξ με τον σύντροφό μου και δεν το έκανα".
Συμφωνώ με το δεύτερο σκέλος (ότι η ζωή είναι μικρή κλπ), αλλά σε καμία περίπτωση δε θεωρώ ότι όταν υπάρχουν περίοδοι χωρίς σεξ σε μία πορεία πολλών χρόνων πρέπει να μπαίνουμε στο τριπάκι ότι πάει, χάθηκε η χημεία και πρέπει να "δουλέψουμε" πάνω στη σχέση. Η ερωτική επιθυμία είναι κάτι πηγαίο, αν χρειάζεται δουλειά τότε τί λέει αυτό για τη σχέση; Και σίγουρα δεν θα έλεγα ότι οι περίοδοι αδράνειας είναι χαμένος χρόνος, γιατί η κοινή ζωή ενός ζευγαριού είναι πολλά περισσότερα από το σεξ. Αν πχ η αποχή οφείλεται σε σοβαρά προβλήματα όπως πένθος, ανεργία, οικονομικές δυσκολίες, ασθένειες στην οικογένεια (πράγματα που αγγίζουν τα περισσότερα σπίτια κατά καιρούς), τότε ο άνθρωπος στο διπλανό μαξιλάρι είναι εκείνος που στηρίζεις και σε στηρίζει στα δύσκολα - η τελευταία φορά που έκανες σεξ μαζί του δεν έχει καμία σημασία μπροστά σε ό,τι άλλο συμβαίνει και αυτό δεν είναι καθόλου "τραγικό" όπως λες.
Μάλλον βλέπουμε το όλο θέμα από διαφορετική οπτική γωνία. Αν εξαιρέσω- για ευνόητους λόγους- περιόδους πένθους ή ασθένειας, πιστεύω ότι η ερωτική δραστηριότητα του ζευγαριού αποτελεί μια πολύ έντονη κι έμπρακτη μορφή ψυχολογικής αλληλοϋποστήριξης και είναι ικανή να "ξεμπλοκάρει" και να ανεβάσει αμέσως την διάθεση, η οποία πιθανώς να είναι πεσμένη λόγω διαφόρων "ξενερωτικών παραγόντων". Θεωρώ ότι είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι για να το αφήσεις έρμαιο στη βορά της καθημερινότητας -κατά τη γνώμη μου είναι καλό να το "κυνηγάς" λίγο, να μην παραδίνεσαι αμαχητί (αλλά αγκομαχητί, χαχα).
....αχ τί ωραία που τα λες.... χώρισα πρόσφατα... θέλεις να τα φτιάξουμε;;;;συμφωνώ μαζί σου 100%... ψυχολογική αλληλοϋποστήριξη... αυτό είναι και η δική μου ταπεινή άποψη για το θέμα... Γενικότερα, όταν δε συντρέχουν αυτοί οι "ιδιαίτεροι" λόγοι, μη το αφήνετε γιατί θα σας αφήσει...και το σεξ είναι βασικό σε μια σχέση, αλλιώς δε γίνεται ποτέ μακροχρόνια!!!
"Η ερωτική επιθυμία είναι κάτι πηγαίο, αν χρειάζεται δουλειά τότε τί λέει αυτό για τη σχέση;"Τίποτα. Χρειάζεται δουλειά. Ξεπέρασέ το. Αλλιώτικα στην επόμενη γνωριμία σου πήγαινε με τις πιτζάμες, με τις μύξες να τρέχουνε, άπλυτος μια βδομάδα, με το στόμα να βρωμάει, μην προσπαθήσεις να είσαι ευγενικός, μίλα συνέχεια στο κινητό, χάζευε την τηλεόραση του μαγαζιού απαντώντας με "μμμ, μμμ", γενικά μην καις ούτε μισή θερμίδα για να είσαι λίγο αρεστός, και πες μας μετά αν πέρασε το τεστ της πηγαιότητας.Πραγματικός κόσμος τώρα: το #1 πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι μακροχρόνιες σχέσεις είναι, όπως λέει η Λένα, ότι θεωρείς τον άλλον δεδομένο και παύσεις να καταναλώνεις ενέργεια για να του αρέσεις, κάτι που είναι ΣΧΕΔΟΝ Η ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΟΥ ΑΣΧΟΛΙΑ στην πρώτη περίοδο γνωριμίας.Οι σχέσεις θέλουν δουλειά, period.
"κανείς δε μπορεί να ανταποκριθεί στο αντρικό πρότυπο όπως έχει επικρατήσει"κανεις απ' οσους ξερεις, ισως ;-)"η αντίδραση των άλλων αντρών είναι πολύ βίαιη και άμεση"αυτο τωρα γιατι δεν ειναι σεξιστικο στερεοτυπο;
Παιδιά, μα την μπαναγία νομίζω ότι και ο Θέμος με την εύστοχη παρατήρηση του αλλά και η κοπέλα της ερώτησης, όντως έχουν δίκιο ότι με όλο αυτό το φόβο με την Politically correct έκφραση μας έχει κάνει να τριπλο-τσεκάρουμε κάθε φορά τι και πως θα το πούμε ρε παιδί μου, μη τυχόν και όντως κατά λάθος έγκειται στην κατηγορία στερεότυπο...Πως θα ξεφύγουμε τελικά από αυτή την ανησυχία;Μήπως τελικά να παίρναμε και λίγο στην πλάκα τα μισά από αυτά που λέγονται, χωρίς να σημαίνει απαραίτητα ότι έχουν την βαρύτητα του νοήματός τους την στιγμή που λέγονται σε μια παρέα, ανάμεσα σε καλαμπούρια, χαχανητά και ποτά; Δεν είναι δα και συσκέψεις για τα δικαιώματα των απανταχού αδικημένων οι μαζώξεις με τους φίλους μας, τι να πω... Μήπως να χαλαρώναμε λίγο έλεγα...
#5: Για τις μακροχρόνιες σχέσεις λέγεται ότι "χάνουν σε συνουσία αλλά κερδίζουν σε ουσία". Εγώ πάλι είμαι της γνώμης ότι το ερωτικό πάθος είναι απαραίτητο συστατικό μιας πετυχημένης σχέσης (μεταξύ πολλών άλλων συνιστωσών, βέβαια). Αν πραγματικά ενδιαφέρεσαι να κρατήσεις τη σχέση σου "ζωντανή", μην αφήνεις το ερωτικό κομμάτι να θυμίζει εγκεφαλογράφημα κότας. Η καθημερινή φθορά που φέρνει μια πολύχρονη σχέση πρέπει να αναπληρώνεται τόσο σε αισθήματα αγάπης και τρυφερότητας όσο και στην πράξη, με φαντασία και διάθεση για πειραματισμούς. Αν πιστεύεις ότι αξίζει τον κόπο να είστε μαζί, μην υποκύψεις στην ανία. Στις μακροχρόνιες, μονογαμικές σχέσεις πρέπει κανείς να το πάρει απόφαση ότι το φαγητό δεν αλλάζει. Αλλάζει, όμως, ο τρόπος σερβιρίσματος και αυτό είναι μια πρόκληση που μπορεί να αναζωογονήσει τη σχέση σε βαθμό ασύλληπτο. Άλλωστε, μην ξεχνάς ότι "τρώγοντας έρχεται η όρεξη"! ;)
Εσένα σε έχω ικανή,λόγω αισιοδοξίας,να εκπέμπεις αενάως και αδιαλείπτως αριστουργήματα φαντασίας και ευρηματικότητας προς επίρρωσιν της σχέσεως...πρόσεχε μη σου στερέψει το τσερβέλο όμως...
LOL, isos, σ'ευχαριστώ πολύ που με θεωρείς ικανή.Ένα είναι το σύνθημα, άλλωστε: "Δεν ξενερώνουμε ποτέ!" Γενικά, όχι μόνο "ειδικά".Ε, κι αν στερέψει το τσερβέλο, θα βγάλουμε την παλιά δοκιμασμένη "σειρά" σε αναθεωρημένη έκδοση και φτου κι από την αρχή. Κατάλαβες;Φιλάκια από την αισιόδοξη πλευρά της ζωής.
Προς επίρρωσιν της αισιοδοξίας σου,σου αφιερώνω αυτο το τραγουδάκι...κουτί σου πάει...Αβε Σανάνθη,οι μούρτζουφλοι σε χαιρετούνΞημέρωσε ξανά κι η μέρα που περνάανάποδη σου βγαίνει και πονάπάντα χαμογέλαγες και τώρα καταριέσαισμίξε τα χειλάκια μη βαριέσαι.Σφύριξε χαρούμενα μπορείςδες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.Μια φάρσα είναι η ζωή πολύ καλά στημένηκι ο θάνατος γελά και περιμένειότι βαραίνει πέτα το πλάι στη σκηνή υποκλίσουχαμογέλασε στο θεατή σουΣφύριξε χαρούμενα μπορείςδες τη φωτεινή πλευρά της ζωήςΜε τις γυναίκες ήσουνα πάντα ο σούπερ Γκούφηκαι τώρα σε φωνάζουνε μαγκούφηκι αν όλες σε αφήσουνε σε κυνηγάει μιαη αιώνια η γκαντεμιάΣφύριξε χαρούμενα μπορείςδες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.Κι αν σε κλείσει η τράπεζα μες στη φυλακήκάθε μέρα θα ‘ναι Κυριακήμη σε νοιάζει όλα θα είναι πληρωμένααχ να με μαζεύανε και μέναΣφύριξε χαρούμενα μπορείςδες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.Όλα στη ζωή σου είναι δανεικάχαμογέλα φέρσου ευγενικάμην το γρουσουζεύεις σκέψου θετικάόλα στη ζωή είναι σκατά.Σφύριξε χαρούμενα μπορείςδες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.Κι όταν η παράσταση κλείσει τελικάόλα μοιάζουν με βεγγαλικάη ζωή κι ο θάνατος είναι θεατρίνοικαι γελούν από το καμαρίνιΣφύριξε χαρούμενα μπορείςδες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.
ο χαρακτηρισμος "πετυχημενη" (σχεση), οπως και οι "συνιστωσες", για την δικη μου αντιληψη, εχουν να κανουν με επιχειρηματικο μανατζμεντ και οχι με αισθησεις και επιθυμιες. προτιμω να σκεφτομαι μια "ευτυχισμενη" σχεση και οχι μια πετυχημενη σχεση.ο ερωτας, το σεξ και η επιθυμια δεν καλλιεργουντα με κοπο και βασανα και οργανικα λιπασματα, ουτε στοχοθετουνται. διαβαζοντας για το σερβιρισμα του πιατου μου ηρθε στο μυαλο εικονα βεφας αλεξιαδου που εδινε ευχη μαγειρικης/ζωης στις θαυμαστριες της νεες νοικοκυρες: "να ειναι η ζωη σας γεματη ασπρες μαρεγγες"...
οι μαρεγκες καλη μου σανανθη, εχουν το κακο οτι ειναι φαγητο... το αντικειμενο του ερωτα μας (και η ζωη μας στην περιπτωση βεφας) ειναι πολλα παραπανω πραγματα απο φαγητο...με την οπτικη της λενας περι μη δεδομενου, συμφωνω απολυτα. με οπτικες που αθροα ακουμε σε εκπομπες εκλαικευμενης ψυχολογιας περι προσπαθειων να "παρουσιασουμε" αλλιως το πιατο, να ξεγελαστει ο χαζουλης και να το ξαναφαει, "βγειτε παρτε νεα εσωρουχα, καντε κολπα αναπαντεχα στο κρεβατι, προτεινετε ενα ερωτικο διημερο στο βουνο", διαφωνω καθετα και οριζοντια. αν τον βαρεθεις τον αλλο, οσο και να χοροπηδαε,ι μονο για γελια ειναι. θυμισου δημητρα παπαδοπουλου στο "σ αγαπω μ αγαπας" με ολο το μαναβικο πανω στο κρεβατι να κανει την κιμ μπασιτζερ για να αναψει την φλογα. περι αυτου ακριβως προκειται :):)και η διαφορα ειναι στο "παρουσιασουμε".το "πιατο", αν θες οπωσδηποτε να μιλαμε για πιατα :) ειναι επιθυμητο οσο ειναι απο μονο του αεναως δελεαστικο. αυτη η μεθοδευση του σεφ ειναι που κανει την ζημια ;)
Σανάνθη, ας μην τα εκλογικεύουμε όλα. Πολλές φορές το αντίδοτο στη μιζέρια κ τα προβλήματα είναι το "μαζί" και το μαζί λειτουργεί κ με όρους κ@ύλ@ς. Αν δεν διεκδικείς τη ζωή μέ ερωτική επιθυμία, το χάνεις το πσίχνιδ
Δεν ξέρω, βρε κορίτσια, γιατί είστε τόσο αρνητικές με το θέμα της ερωτικής ανανέωσης (με κάθε μέσο, όποιο σας ταιριάζει).Η ζωή είναι αλλαγή, είναι δοκιμή, είναι εμπειρίες, είναι περιπέτεια. Προσωπικά δεν βρίσκω τίποτα γελοίο ή μικροαστικό ή μπανάλ ούτε στα καινούρια εσώρουχα, ούτε στις ρομαντικές αποδράσεις,ούτε στα καινούρια ερωτικά παιχνίδια, ούτε στην προσπάθεια να έχεις μία όμορφη, περιποιημένη εμφάνιση. Το αντίθετο με παραπέμπει σε μιζέρια, σε αδιαφορία, σε παραίτηση, σε συμβιβασμό, σε αποξένωση, σε παράδοση άνευ όρων στη ρουτίνα. Ε, όχι! Θέλω να με επιθυμεί ο άντρας μου,όπως φυσικά θέλει κι εκείνος να νιώσει επιθυμητός από μένα για τον απλούστατο λόγο ότι ...α γ α π ι ό μ α σ τ ε. Η αγάπη είναι το κίνητρο να θες να γίνεσαι ολοένα καλύτερος/ομορφότερος τόσο για τον εαυτό σου, όσο και για τον σύντροφό σου. Win-win situation και περνάμε όλοι καλά-και γιατί όχι, στην τελική;Υ.Γ. Αυτό βέβαια αν αγαπάς τον σύντροφό σου-αν δεν τον αγαπάς, αλλάζει το θέμα. Το δισάκι σου στον ώμο, για το δρόμο, για το δρόμο/ ή καθήστε και μιζεριάστε μέχρι να γυρίσει ο άνεμος της καύλας από μόνος του.
α κατσε, γιατι τα μπερδεψες τωρα.το ενδιαφερον για την βελτιωση μας και την εξωτερικη και την εσωτερικη, το θεωρω δεδομενο για καποιον που σεβεται πρωτα τον εαυτο του και μετα για να αρεσει και στον συντροφο του. δεν εχει να κανει αυτο με τα "τερτιπια' και τις παρουσιασεις του "πιατου".και τις προσπαθειες για ανανεωση σβησμενων παθων...αν το παθος σβησει σανανθη μου, οσο και να περιποιεισαι τον εαυτο σου, δεν αναβει... τα υπολοιπα με τα παιχνιδια, τα βρισκω πραγματι προς λαικη καταναλωση και καταναγκαστικα οταν απο πισω υπαρχει η μεριμνα για αναμα του παθους...οταν ειναι αυθορμητα και επιθυμητα ουτως η αλλως, ασχετως σκοπιμοτητων, ο καθεις να κανει οτι του γουσταρει, δεν το συζητω.η μεθοδευση "της σερβιτορας" ειναι που δεν λειτουργει (λεω εγω)
Κορίτσια, μιλάω εξ ιδίας πείρας και τολμώ να πω ότι είμαι πολύ ευτυχισμένη με τον άντρα μου (φτύστε με να μην με ματιάσετε!) μετά από 10 χρόνια γάμου και δύο παιδιά. Δηλαδή τί έχετε να προτείνετε εσείς όταν η μονογαμική σχέση σας αναπόφευκτα φτάσει -όπως όλες- στο στάδιο της απομυθοποίησης; Σοσόνι και παντόφλα;΄Η διώχνουμε τον έρωτά μας και πάμε για άλλα; Κρίμα που για σένα, Franny, δεν λειτουργεί η μεθόδευση της σερβιτόρας (ίσως δεν την έχεις δοκιμάσει καν, γι'αυτό). Δεν ξέρεις τί "φιλοδωρήματα" χάνεις!;)
τώρα εξηγούνται ολα. αμα μιλάς για 10 χρονια όντως κάτι κάνουν τα φρου φρου τ αρώματα οι ζαρτιέρες και τα νεγκλιζέ. έλα να μας πεις πως ειναι οταν πιασεις τα 20+ (στο εύχομαι)
Thanks, Aroumpa, για την ευχή! :)Ναι, βρε κορίτσια, από την αρχή αναφερόμουν σε μακροχρόνιες, μονογαμικές σχέσεις, αφού αυτό ήταν το θέμα της ερώτησης 5! Όχι σε ρομαντζάδες του εξαμήνου! Διαβάστε προσεκτικά τί γράφω, μην βιάζεστε, γμτ.
Υποθέτω η κοπέλα αναφέρεται στο εξωτερικό, εξού και η Α,μπα της λέει "το κάνουν πολλοί όταν ζουν σε άλλη χώρα"... Και γω για εξωτερικό κατάλαβα... Δεν είναι δυνατόν να μένει Ελλάδα, να λέει είμαι από ΄κει και να έχει τόσο συχνές αρνητικές αντιδράσεις που να την ώθησαν στο να στείλει ερώτηση.. Τι να πω.. Υπάρχει τελος πάντων πόλη που έχει τόσο γενικώς αρνητική φήμη ώστε να έχει στοχοποιηθεί από όλους τους υπόλοιπους Έλληνες;! Έλεος!Γι'αυτό πιστεύω η φίλη μας μένει εξωτερικό (καλά, ας μας το διευκρινήσει κίολας αν θέλει...) και προβληματίζεται πιο πολύ όταν τους λέει "Είμαι Ελληνίδα" και αυτοί παραξενεύονται. Και μένα μου την έσπαγε αυτό, διότι η αμέσως επόμενη ατάκα-αστείο και καλά, ήταν "α, για Ελληνίδα δουλεύεις πολύ εντατικά και με συνέπεια, μπράβο!" Με τον καιρό και με τον σεβασμό που τελικά καταφέρνεις να κερδίσεις, αυτοί οι ηλίθιοι σχολιασμοί εκλείπουν... Αρκεί στην αρχή να καταφέρεις να κρατηθείς, να μην τους σπάσεις κανένα κεφάλι επιτόπου και να μην χασκογελάς με την παρατήρηση, αλλά να μένεις με παγωμένο πρόσωπο, για να καταλάβουν ότι είπαν λαλακία εκείνη τη στιγμή, να μάθουν να σε σέβονται και να το κόψουν. Βοηθάει βέβαια και αν είσαι λίγο ετοιμόλογος να τους το γυρίσεις με το γάντι, να τους πεις και εσύ κάνα στερεότυπο για τη χώρα τους, αλλά εκεί πάμε σε άλλες επικύνδυνες κουβέντες που μπορεί να εξελιχθούν σε καβγά, οπότε άστο, αν δεν είσαι ακόμα πολύ θαρραλέα να τους την πεις...Εγώ απλά μετά το παγωμένο πρόσωπο τους πετούσα και ένα "μην γίνεσαι θύμα τον ΜΜΕ και πιστεύεις ότι βλέπεις στην τηλεόραση για την Ελλάδα, άνοιξε και λίγο το μυαλό σου και δες παραπέρα" και εκεί τον βούλωναν διότι ήταν σα να τους έλεγα με χαμόγελο, "είσαι πρόβατο, αμόρφωτος τράγος και δεν έχεις μάθει να σκέφτεσαι και να έχεις τρόπους" αλλά ξέρεις... πάντα με χαμόγελο καλλιστείων, από αυτό που σκοτώνει και με μάτι killer... :P
Όντως, και το χειρότερο είναι να το ακούς από ανθρώπους που είναι 25-30-35 και όταν συμβαίνει αυτό συνήθως απαντώ με ερώτηση αν έχουν ιντερνετ σπίτι τους και φυσικά η ερώτηση είναι πάντα ναι και τότε τους λέω απλά ότι το σχολιό τους δεν δικαιολογείται.
"να λέει είμαι από ΄κει και να έχει τόσο συχνές αρνητικές αντιδράσεις που να την ώθησαν στο να στείλει ερώτηση.."ναι, περίφημοι οι Έλληνες για τη μικροσκοπική σημασία που δίνουν στην οικογενειακή, τοπική και εθνική καταγωγή. :)
Εγώ είμαι σχεδόν σίγουρη από την ερώτηση ότι μένει στην Ελλάδα αλλά έχει καταγωγή από μια χώρα ταμπού για τους Έλληνες π.χ. Αλβανία, Γεωργία. Θεωρώ την απάντηση που δόθηκε εντελώς άστοχη καθώς όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο από τις πρώτες ερωτήσεις που κάνεις είναι "από πού είσαι;". Ειδικά όταν είσαι φοιτητής. Ή από που είναι η καταγωγή σου όταν μένεις Αθήνα.
Ισχύει!Δεν το επιδιώκω απλά πάντα θα σε ρωτήσουν..Είμαι από την Τουρκία.Μόλις το πω ξεκινάνε τα σχόλια τύπου : πότε επιτέλους οι Τούρκοι θα σταματήσουν να ειναι εχθρικοί;οι γονείς σου πρέπει να ειναι αρκετά συντηρητικοί,πάντως έχεις ωραίο στυλ παρά την καταγωγή σου,α γι αυτο φέρνεις με την ναζλι,ότι και να μου πεις ο μπακλαβας ειναι ελληνικός :P
την ερώτηση 'από πού είσαι' την κάνεις πρώτη-πρώτη αν και ΜΟΝΟ αν είσαι αναφομοίωτος εσωτερικός μετανάστης από κάποιο χωριό που θα έπρεπε να θες βίζα και τεστ πολιτισμικής συμβατότητας για να γίνεις δεκτός στην Αθήνα. Γιατί μόνο σε τέτοια μέρη έχει τόση σημασία 'από πού είσαι' και με μοναδική σωστή απάντηση το χωριό αυτουνού που ρωτά.
Για το παιδι στο αρθρο 2, εχω να του προτεινω κατι καλο και δοκιμασμενο στο κεντρο της θεσ/νικης. Αν θελει ας επικοινωνησει μαζι μου, να του δωσω στα στοιχεια.