Είμαι άντρας και τη φρίκη μου θα φάω

Είμαι άντρας και τη φρίκη μου θα φάω Facebook Twitter
H μάτσο συμπεριφορά μοιάζει να κατοχυρώνεται πλέον ως πράξη διαμαρτυρίας ενός καταπιεσμένου(!) μάτσο ιδεαλισμού απέναντι στην ευνουχιστική πριονοκορδέλα της πολιτικής ορθότητας και του «θηλυπρεπούς» προοδευτισμού. Εικονογράφηση: Braulio Amado
26

Καλό είναι να μην προβαίνει κανείς σε γενικεύσεις-οδοστρωτήρες και ισοπεδωτικά συμπεράσματα, κρίνοντας από μεμονωμένα περιστατικά, αλλά δεν γίνεται κι αλλιώς στην πραγματικότητα.

Άμα σου τύχει μία, δύο, τρεις, φυσιολογικό είναι να σκεφτείς ότι δεν πρόκειται για σύμπτωση, κάτι παίζει εδώ. Πρόσφατα, λοιπόν, σε οικείο, «πολιτισμένο», «αστικό», υπεράνω υποψίας στέκι ζήτησα με πολύ ευγενικό, παρακλητικό (στα όρια του γλοιώδους) τρόπο από ζευγάρι που είχε πιάσει ολόκληρο πάγκο, αν είχε την καλοσύνη να μετακινηθεί ελάχιστα, έτσι ώστε να χωρέσει και η δική μας τριμελής συντροφιά.

Ο τύπος με κοίταξε πλάγια και βλοσυρά, έκανε ότι δεν άκουσε, δεν κουνήθηκε ρούπι και μόνο όταν το επανέλαβα (με ελαφρώς σπασμένη τη φωνή πλέον) έκανε τελικά μισό βήμα πιο κει, μουρμουρίζοντας κάτι ακατάληπτα.

Κοίταξα λίγο και προς τη φίλη του, προσμένοντας κάποια συμπαράσταση, κάποιο χαμόγελο συγκατάβασης, εκείνη όμως πλειοδότησε σε άρνηση και ξινίλα – δεν ξέρω ποιο είδος «συνοδού» με εκνευρίζει περισσότερο, αυτή που είναι σε φάση «έλα, τζουτζούκο μου, μη μου συγχύζεσαι και σου ανέβει η πίεση, φάε κι ένα κριτσίνι να σου απορροφήσει τα υγρά» ή η άλλη που τον μπριζώνει να καθαρίσει για να επιβεβαιωθεί στα μάτια της η κλονισμένη αρρενωπότητά του;

Το ζήτημα είναι ότι φαίνεται να επιστρέφει, θυμωμένη και θυματοποιημένη, μια μάτσο και μαλακολεβέντικη συμπεριφορά μαζί με μια στρατόκαυλη κουλτούρα, επενδυμένη μάλιστα με ιδεολογικά άλλοθι ως ρεφλέξ ενάντια σε κάθε διαφορετικότητα, στους γκέι, στους χίπστερ, στη «θηλυκοποίηση», στην ανεκτικότητα.


Δεν ήταν, πάντως, το μοναδικό αντίστοιχο περιστατικό εσχάτως. Άλλες δυο-τρεις φορές τελευταία έχω πέσει σε ντουβάρια και επιδεικτικές συμπεριφορές ματσίλας που νόμιζα ότι είχα αφήσει πίσω προ πολλού, σε άλλες εποχές και άλλα μέρη. Τι να κάνεις όμως, που λένε. Να κάτσεις να μαλώνεις; (Όχι ότι έχω και τόσο μεγάλο πρόβλημα μ' αυτό, ακόμα κι αν δεν σε παίρνει, στατιστικά θα σε χωρίσουν πριν πάθεις σοβαρή ζημιά).

Το ζήτημα είναι ότι φαίνεται να επιστρέφει –όχι ότι είχε εκλείψει ποτέ στην πραγματικότητα, εμείς απλώς κυκλοφορούμε σε προστατευμένα, ασφαλή και μειοψηφικά περιβάλλοντα–, θυμωμένη και θυματοποιημένη, μια μάτσο και μαλακολεβέντικη συμπεριφορά μαζί με μια στρατόκαυλη κουλτούρα, επενδυμένη μάλιστα με ιδεολογικά άλλοθι ως ρεφλέξ ενάντια σε κάθε διαφορετικότητα, στους γκέι, στους χίπστερ, στη «θηλυκοποίηση», στην ανεκτικότητα.

Και δεν εμφανίζεται μόνο στους προφανείς κύκλους –στα διάφορα παρακλάδια και εξωμήτρια του χρυσαυγιτισμού που πάτησε κυρίως πάνω στο ξέπλυμα τέτοιων συμπεριφορών– αλλά μοιάζει να κατοχυρώνεται πλέον ως πράξη διαμαρτυρίας ενός καταπιεσμένου(!) μάτσο ιδεαλισμού απέναντι στην ευνουχιστική πριονοκορδέλα της πολιτικής ορθότητας και του «θηλυπρεπούς» προοδευτισμού.

Και βέβαια δεν είναι δική μας πατέντα, πρόκειται για παγκόσμιο και ολοκληρωτικό φαινόμενο, αν σκεφτεί κανείς μόνο τον άξονα ηγετών τύπου Τραμπ, Πούτιν, Ερντογάν και πολλών άλλων (α, ρε, Κλιντ Ίστγουντ, τι τραβάμε, ρε φίλε, σε προσκυνάγαμε τόσα χρόνια και ιδού τα αποτελέσματα).


Σύμφωνα με τις πιο έγκυρες πηγές (τους «New York Times» εν προκειμένω, τρομάρα τους), ο πιο δημοφιλής φιλόσοφος/διανοούμενος στον δυτικό κόσμο αυτήν τη στιγμή είναι ο Τζόρνταν Πίτερσον, καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο (μη χέσω, με τον σούπερ προοδευτικό Καναδά), όπως αποδεικνύουν τα «εκπαιδευτικά» βίντεο πατριαρχικής νουθεσίας που ανεβάζει στο YouTube, τα οποία έχουν προσελκύσει γύρω στα 40 εκατομμύρια views.

Ο Πίτερσον απευθύνεται κατά κανόνα σε νεαρούς άντρες που έχουν χάσει τον μπούσουλα και την ταυτότητά τους, καλώντας τους (απαιτώντας μάλλον) να είναι παντού και πάντα ευθυτενείς, λακωνικοί και ζόρικοι, και προτάσσοντας ως ύψιστες αρετές την τιμή και την αυτοπειθαρχία.

Σύμφωνα με το γλαφυρό δόγμα του Καναδού ακαδημαϊκού, το χάος «είναι το αδιαπέραστο σκοτάδι μιας σπηλιάς και το ατύχημα που σε περιμένει στη γωνιά του δρόμου. Είναι η μητέρα αρκούδα, γεμάτη από στοργή μόνο για τα μικρά της, που σε μαρκάρει ως δυνάμει θηρευτή και σε κάνει κομμάτια με τα δόντια της.

 

Το χάος, το αιώνιο θηλυκό, είναι επίσης η συντριπτική ισχύς της σεξουαλικής επιλογής. Οι γυναίκες είναι αγρίως επιλεκτικές και οι περισσότεροι άντρες δεν ικανοποιούν τις γυναικείες προδιαγραφές... Να μιλάς μόνο γι' αυτά που σε κάνουν να φαίνεσαι δυνατός. Να κάνεις μόνο τα πράγματα για τα οποία θα μιλάς αργότερα με τιμή και περηφάνια...». Καληνύχτα, καλή τύχη και όνειρα γλυκά.

Shortcut
26

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Δ. Πολιτάκης / Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Στις 29 Μαρτίου συμπληρώθηκαν σαράντα έξι χρόνια από την πρώτη εκπομπή του ανθρώπου που μας έμαθε να ακούμε μουσική, όμως, παρά την οικειότητα, το κύρος και τη γνώση που εκπέμπει ακόμα η φωνή του από τα ερτζιανά, ο ίδιος παραμένει σε μεγάλο βαθμό ένα μυστήριο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Δ. Πολιτάκης / 200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Πέρα από τις εθιμοτυπικές τελετουργίες της αρμόδιας επιτροπής, ο εορτασμός των 200 χρόνων από το ’21 θα μπορούσε να γίνει αφορμή για μια βαθύτερη αντίληψη των συναρπαστικών γεγονότων εκείνης της εποχής από αυτή που μας χάρισε το σχολείο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Δημήτρης Πολιτάκης / Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Πηγαίνοντας μετά από καιρό σε σπίτι φίλων, είδα στην εξώπορτα το αγγελτήριο θανάτου της ηθοποιού Μιράντας Κουνελάκη που έμενε στην ίδια πολυκατοικία και για χρόνια «επέβλεπε» στοργικά και διακριτικά τις νεανικές μας τρέλες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Δημήτρης Πολιτάκης / H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Ούτε το έργο ενός δημιουργού μπορεί εύκολα να διαγραφεί ούτε όμως και η σύνδεσή του με τις όποιες αποτρόπαιες πράξεις. Μένει εκεί, σαν ανεξίτηλη κηλίδα που διαβρώνει και συρρικνώνει το σέβας, το δέος, την εκτίμηση, την απόλαυση. Αυτό είναι το τίμημα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Δημήτρης Πολιτάκης / Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Έχει ανάγκη ο κόσμος να περιβληθεί στην απομόνωσή του από ένα γιορτινό σκηνικό, από μια λαμπερή ψευδαίσθηση, ξορκίζοντας μια χρονιά που έγινε η προσωποποίηση όλων των δεινών που έχουν πέσει στο κεφάλι μας, όχι μόνο της πανδημίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Δημήτρης Πολιτάκης / Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Ας είμαστε προετοιμασμένοι για σεμνές, ταπεινές, υπερβατικές γιορτές, όπως θα έπρεπε δηλαδή πάντα να είναι, αν πιστέψουμε όλες αυτές τις χριστουγεννιάτικες ταινίες που βλέπουμε μια ζωή.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Απόδραση από την Αθήνα

Δημήτρης Πολιτάκης / Απόδραση από την Αθήνα

Παίζει ξανά δυνατά ως σενάριο ή ως όραμα μέσα στην πανδημία η οριστική φυγή από τη μητρόπολη και η μετεγκατάσταση σε κάποια ιδανική γωνιά της επαρχίας με άμεση πρόσβαση σε φύση, βουνά, ακρογιαλιές, δειλινά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

σχόλια

8 σχόλια
Πάμε πίσω μισό αιώνα. Τότε που ο άνδρας δεν διαννοούταν να σηκωθεί απ το τραπέζι η κυρία που συνόδευε και να μην ανασηκωθεί. Τοτε που ο πληθυντικός ήταν ο κανόνας, όχι η εξαίρεση. Τότε που το ντύσιμο ήταν statement σεβασμού της περίστασης, όχι αντικομφορμισμού. Αλλαξαν οι εποχές. Και δυστυχώς, το αγοράιο, η ματσίλα, το "η πάρτη μου να'ναι καλά και οι άλλοι να πάνε να μπιπ" περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι εν πολλοις προέκταση της πολιτικής. Δείτε τους πολιτικούς των τελευταίων δεκαετιών, τα πρότυπα, τις -μη- αξιες, το πώς μιλάνε, το τι προωθούν και υποστηρίζουν. Και δε μιλώ για τον Ερντογάν και τον Πούτιν, αλλά για τους δικούς μας. Κάνει μπαμ το πράγμα. Και αντανακλά σε όλη την κοινωνία με αποτέλεσμα τη γαϊδουριά που βλέπουμε.
Και μόνο το γεγονός ότι ο Peterson καταφέρνει να βγάζει εκτός εαυτού όλες εκείνες τις ομάδες που έχουν αναλάβει εργολαβικά τα δικαιώματα κάθε μειονότητας τον καθιστά αξιοπρόσεχτη περίπτωση. Προσωπικά δεν τον έχω δει να λέει τίποτα παράλογο ή εξοργιστικό. Με εξαίρεση την περίπτωση που πρέπει να πάρει θέση για την ύπαρξη του Θεού και αρχίζει τις μεταμοντέρνες ανοησίες ("It depends of what do you mean by God...") που κατά τα άλλα αντιμάχεται με το έργο του. Μακάρι να υπήρχαν πολλοί σαν τον Peterson γιατί όπως πάει το πράγμα σε λίγο καιρό θα μας δίνουν μια λίστα με τις απόψεις που επιτρέπονται και θα είμαστε όλοι "ελεύθεροι" να τις εκφράσουμε...
Το πιο εξοργιστικό είναι ότι δεν μπορούν να του προσάψουν κάτι εξοργιστικό. Γι'αυτό και η καταφυγή σε ειρωνείες ή χαμηλού επιπέδου κριτική.Ο άνθρωπος λέει ό,τι λέει ένας κοινός νους (είτε ανδρικός είτε γυναικείος). Τα χαρακτηριστικά που τον κάνουν μοναδικό είναι η υπομονή, η ευγένεια κι η επιμονή του. Όχι αυτά που λέει. Επίσης, ταμπού σπάει και η θέση από την οποία τα λέει. Θέση την οποία κατέχουν σχεδόν εργολαβικά ριζοσπάστες αριστεριστές σε όλο τον δυτικό κόσμο: ακαδημαϊκός και ψυχολόγος που μιλάει για τις σχέσεις των δύο φύλων και την πολιτική.Σπάει μονοπώλια. Γι' αυτό η τσαντίλα.ΥΓ Να πούμε ότι στον Καναδά όταν πας για δουλειά σε ρωτάνε αν ΝΙΩΘΕΙΣ ότι ανήκεις σε κάποια μειονότητα. Για να καταλάβουμε από ποια κοινωνία έρχεται αυτός ο άνθρωπος, εμείς που κοντεύουμε να τον βγάλουμε πνευματικό καθοδηγητή του Κασιδιάρη.
Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ. το gender ratio των αυτοκτονιών (global, 2012) είναι 1.9:1, δηλαδή διπλάσιοι άνδρες αυτοκτονούν, ενώ υπάρχουν κάποιες χώρες (βλ. Κίνα) ή περιοχές/communities, όπου οι αυτοκτονίες στις γυναίκες υπερτερούν (αντιθέτως με τα χτυπητά παραδείγματα ευρώπης και ηπα). Οι δε αυτοκτονίες υπολογίζονται γύρω στις 800.000 ανά έτος. Το επωνομαζόμενο "παράδοξο" gender suicide https://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/9560163/ αφορά στο γεγονός ότι ενώ στις (δυτικές) κοινωνίες ο αυτοκτονικός ιδεασμός και κυρίως τα attempts αυτοκτονίας είναι αρκετά περισσότερα στις γυναίκες, εντούτοις περισσότεροι άνδρες έχουν επιτυχή attempts και αυτό οφείλεται σε διάφορους λόγους, για όποιον ενδιαφέρεται να το ψάξει. Επίσης υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις, όπως είπαμε ανάλογα με την χώρα, την ηλικία, αλλά και το income.
Επειδή στο παρόν έχουν εξφενδονιστεί διάφορα «στατιστικά» unsourced κιόλας, και γράφονται διάφορα δημιουργώντας εντυπώσεις, θα συνεχίσω λίγο ακόμη:Έχοντας κάποια βρετανικά στοιχεία μπορούμε να δούμε ότι το funding του research διάφορων τύπων καρκίνων (The National Cancer Research Institute) διαμορφώνεται ως εξής (ενδεικτικά): -lung cancer 22% of total cancer deaths, 14 million funding-breast cancer 7,7% of total cancer deaths, 40 million funding-prostate 6.5% of total cancer deaths, 22 million funding-leukaemia 2,8% of total cancer deaths, 34 million fundinghttps://www.independent.co.uk/life-style/health-and-families/health-news/why-do-some-forms-of-cancer-receive-more-research-funding-than-others-9771396.html…οπότε αν, κανείς, δει με στείρο τρόπο τα παραπάνω στοιχεία και μείνει εκεί, θα διαπιστώσει ότι ο breast cancer είναι disproportionately funded σε σχέση, ας πούμε, με τον καρκίνο προστάτη (κάνοντας τους MRAs να "πανηγυρίζουν"), θα διαπιστώσει -όμως ταυτόχρονα- ότι ο καρκίνος του πνεύμονα, who claims the most victims by far of all sexes, είναι γενικώς underfunded, αρκετά, σε σχέση με τον καρκίνο του προστάτη. Επίσης -αναλογικά πάντοτε- η λευχαιμία που έχει και τα λιγότερα θύματα (2.8%) φαίνεται να είναι αυτή που χρηματοδοτείται περισσότερο (και έχει περισσότερα θύματα άνδρες, παρά γυναίκες). Όμως, κατά πως φαίνεται αυτός (cancer deaths total vs funding vs gender) ΔΕΝ είναι ο μοναδικός τρόπος για να εξετάσει, κανείς, τα πράγματα, διότι μάλλον πάρα, μα πολλές άλλοι ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ (και της εκάστοτε ασθένειας και του ατόμου που την αποκτά) έχουν σημασία. Σύμφωνα με το Cancer Research UK, ας έχουμε και στο μυαλό μας ότι:«Smoking is the main avoidable risk factor for lung cancer, linked to an estimated 86% of lung cancer cases in the UK». δηλαδή 86% των περιπτώσεων καρκίνου του πνεύμονα ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ με το κάπνισμα και ότι αφορά άνδρες και γυναίκες, σχεδόν, ΕΞΙΣΟΥ (αν λάβουμε υπόψιν και το γεγονός ότι οι άνδρες καπνίζουν περισσότερο):«Lung cancer is the most common cause of cancer death in the UK (2014), accounting for 22% of all cancer deaths.In males, it is the most common cause of cancer death in the UK (23% of all male cancer deaths), whilst it is the most common cause of cancer death in females in the UK (21% of all female cancer deaths).In 2014, there were 35,895 lung cancer deaths in the UK: 19,563 (55%) in males and 16,332 (45%) in females, giving a male:female ratio of around 12:10. The crude mortality rate Open a glossary item shows that there are 62 lung cancer deaths for every 100,000 males in the UK, and 50 for every 100,000 females».(Τι έγινε λοιπόν, κύριοι MRAs? Εδώ δεν θέλει η Νέα Τάξη Πραγμάτων του Μεταμοντέρνου Νέο Μαρξισμού να σώσει γυναίκες;) +Uterine cancer deaths: 2.166Testicular cancer deaths: 60_______Επίσης, και πάλι σύμφωνα ,με το Cancer Research UK αναφορικά με τον καρκίνο ΠΡΟΣΤΑΤΗοι θάνατοι μέχρι 44 ετών είναι 3.μέχρι τα 69 έτη είναι 1.555.ενώ οι συνολικοί θάνατοι (ετήσιοι για 2012-2014) είναι 10.996(Η τάση είναι ανοδική δυστυχώς)http://www.cancerresearchuk.org/sites/default/files/cstream-node/deaths_crude_prostate_M14.pdfαναφορικά με τον καρκίνο ΣΤΗΘΟΥΣοι θάνατοι μέχρι 44 ετών είναι 572.μέχρι τα 69 έτη είναι 4.964.ενώ οι συνολικοί θάνατοι (ετήσιοι για 2012-2014) είναι 11,483(Με τάση καθοδική)http://www.cancerresearchuk.org/sites/default/files/cstream-node/deaths_crude_f_breast_M14.pdf….δηλαδή σύμφωνα με την παράμετρο ηλικία έχουμε 3.3 ΓΥΝΑΙΚΕΣ που πεθαίνουν από breast cancer προς 1 ΑΝΔΡΑ που πεθαίνει από prostate cancer μέχρι την ηλικία των 69 ετών. Οι περισσότεροι θάνατοι ανδρών από προστάτη αφορούν μεγαλύτερες ηλικίες. _______...που σημαίνει ότι, αν πραγματικά, θέλουμε να ασχοληθούμε με στατιστικά και να εξάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα, θα πρέπει να μελετήσουμε πολύ.Γενικότερα, επίσης, θα πρέπει να address far more broader issues:"The efforts of charities like Men United should be encouraged and applauded, while Prostate Cancer UK, which published the new figures are surely right to call for better, earlier screening and testing for men.At the same time, issues around men’s health are not restricted to prostate cancer. In fact male-specific cancers kill far fewer men than non-gender-specific cancers such as lung, bowel and colorectal cancers. The real scandal is that men are less likely to be diagnosed early than women, are more likely to die, and are likely to die younger. Among cancers affecting both men and women, a man is 67% more likely to die following diagnosis.This can partly be explained by the fact that men are less likely to visit a doctor with illnesses or symptoms of all types at all ages. Some of this is undoubtedly related to our man-up/boys-don’t-cry model of masculinity which we instil into our children. To admit to a physical ailment is to admit to a weakness, something which remains anathema to many men. But it is not that simple either. The differentials in use of health services diminish significantly when men retire. This is not because suddenly men become less macho after the age of 65. It is because health services are rarely designed around the needs and lifestyle of men of working age.https://www.theguardian.com/commentisfree/2018/feb/05/men-dying-prostate-cancer-reason-gender-bias-daily-mail+https://www.menshealthforum.org.uk/scale-challengeHeart disease and cancer◾Men are still more likely to die of circulatory disease and cancer.◾75% of premature deaths from coronary heart disease are male.◾Men have a 37% higher risk of dying from cancer and a 67% higher chance of dying from cancers that affect both men and women (Excluding breast cancer and those cancers that affect either women only or men only).Obesity67% of men are overweight or obese.DiabetesMiddle-aged men are twice as likely to have diabetes as women – and twice as likely not to know they have diabetes.LifestyleMen are more likely than women to:◾smoke, smoke more cigarettes per day and smoke hand-rolled tobacco◾eat too much salt◾eat too much red and processed meat◾eat too little fruit and too few vegetables◾drink alcohol and drink at hazardous levels. Men are twice as likely to have liver disease.
Αχ, βλαχακι (το)... Διεξοδικότατη η έρευνα σου και, υποθέτω, αρκετά χρονοβόρα για να την αντικρούσω με ανάλογη εργασία... Πάσο... Υποθέτω ότι τα τελικά στοιχεία θα ήταν κάπου στη μέση, αν έψαχνα κι εγώ τις πηγές μου... Όσο για το gender ratio ως προς την επιτυχία των γυναικών στα attempts αυτοκτονίας, δεν νομίζω ότι χρειάζεται ιδιαίτερο ψάξιμο... Για κάποιους λόγους -εντός ή εκτός DNA- η «στρατόκαυλη κουλτούρα» μας (κατά τον μίσανδρο αρθογράφο) οδηγεί στο μακελιό κυρίως τους άντρες οπλίζοντας άντρες για τους ανέκαθεν επαπειλούμενους πολέμους και καθιστώντας τους προφανώς πιο αποφασιστικούς στη χρήση όπλων και πιο αποφασισμένους απέναντι στον θάνατο. Για να μην πω ότι, για κάποιους άλλους διερευνητέους λόγους, ο άντρας έχει περισσότερο την τάση να βλέπει τη ζωή σαν μια ταινία ντοκιμαντέρ εκεί που η γυναίκα τείνει να την απολαμβάνει (ή, χειρότερα, την υφίσταται) μάλλον ως ταινία μυθοπλασίας… Ίσως να υποψιαστούμε και περισσότερους λόγους, αν συσχετίσουμε το gender ratio των fake αυτοκτονιών με άλλα gender ratio που αφορούν διάφορα fake, όπως του συντριπτικού υπέρ των γυναικών fake οργασμού… Άσε που παραμένει ακόμα στο 0% το ανδρικό ποσοστό για την fake εγκυμοσύνη, γνωστή και ως ανεμογκάστρι.... :-) Πού θα πάει όμως; Η επιστήμη κάποτε θα χαρίσει στους άνδρες το προνόμιο της μητρότητας, σε πείσμα του Αμβρόσιου, του Ανθιμου, του Πειραιώς και τρεχαγύρευε…
...Χαίρομαι που έχετε διάθεση να κάνετε "χιούμορ" με τις τετελεσμένες αυτοκτονίες με τις απόπειρες και με το φαινόμενο parasuicide.Τελοσπάντων! Για όποιον ενδιαφέρεται, πραγματικά, να διαβάσει λεπτομερώς, υπάρχουν και τα κάτωθι:" Every 40 seconds a person dies by suicide somewhere in the world. Over 800 000 people die by suicide every year. Yet suicides are preventable. “Preventing suicide: a global imperative” is the first WHO report of its kind. It aims to increase awareness of the public health significance of suicide and suicide attempts, to make suicide prevention a higher priority on the global public health agenda, and to encourage and support countries to develop or strengthen comprehensive suicide prevention strategies in a multisectoral public health approach.The report provides a global knowledge base on suicide and suicide attempts as well as actionable steps for countries based on their current resources and context to move forward in suicide prevention."http://www.who.int/mental_health/suicide-prevention/world_report_2014/en/A cross-national study on gender differences in suicide intentSuicide accounts for over 58,000 deaths in Europe per annum, where suicide attempts are estimated to be 20 times higher. Males have been found to have a disproportionately lower rate of suicide attempts and an excessively higher rate of suicides compared to females. The gender difference in suicide intent is postulated to contribute towards this gender imbalance. The aim of this study is to explore gender differences in suicide intent in a cross-national study of suicide attempts. The secondary aims are to investigate the gender differences in suicide attempt across age and country.https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5492308/
Φίλε "Γράφοντα", συγγνώμη, αλλά δεν μπορώ να σε παρακολουθήσω... Για άλλο θέμα έγραφα... Ειδικότατα. Μου είναι δυσνόητες τέτοιες γενικόλογες αναλύσεις με αποφυγή του θέματος, για το οποίο μιλάει το μίσανδρο άρθρο (με το επίσης απαράδεκτο, τερατώδες, κακόγουστο και μοχθηρό σχέδιο, που αποπνέει ένα λυσσαλέο μίσος για τους άντρες, λες και το φύλο αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από μια στρατιά από δισεκατομμύρια κτήνη, με κάποιες εξαιρέσεις στις οποίες βεβαίως ο αρθογράφος τοποθετεί τον εαυτό του). Επειδή το άρθρο αυτό σχολιάζω, οι αναλύσεις σου απλώς με αποπροσανατολίζουν οδηγώντας σε άλλες συζητήσεις, που δεν έχω τη διάθεση να κάνω... Σε ευχαριστώ πάντως για την ανταπόκριση...
Δεν είχα σκοπό να αποπροσανατολισω τη συζήτηση ή την σκέψη σου.Απλά ήθελα να πω ότι πολλά μάχιμα κινήματα είναι βαθιά πολιτικά και όχι απλά δικαιωματικά. Και ως τετοια, λόγω συγκεκριμένων πολιτικών καταβολών, ίσως να δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από όσα λύνουν.
Ενοχλητική εμπειρία το αντιλαμβάνομαι, γαϊδούρια ξεκαπίστρωτα (και τι φταίνε τα καημένα τα ζωντανά) τα οποία φέρουν κι αυτήν την απαξία, του στυλ: "δεν σ' άκουσα, καν, μικρό σκουληκάκι", όμως -για να είμαι κι εγώ απόλυτα ειλικρινής- δεν ξέρω κατά πόσον σχετίζεται (εφόσον σχετίζεται) ...αν το συγκεκριμένο παράδειγμα αποτελεί μανιφεστασιόν του δοθέντος πλαισίου του κειμένου. Στα μμμ που χρησιμοποιώ αρκετά, σε καθημερινή βάση, έχω δει -όπως είναι λογικό- κάποιες σκηνές "συμπεριφοριακού πρωτογονισμού", σε 3 ξεχωριστές περιπτώσεις (νομίζω γυναίκες τύγχαναν όλες) σε στάση με πολλούς που έπρεπε να αποβιβαστούν, άτομο κατέβαινε τα ολίγα σκαλοπάτια  λεωφορείου και κάποιο άλλο τα ανέβαινε χωρίς να περιμένει, το αποτέλεσμα; οι δύο ήρθαν, κυριολεκτικά, στήθος με στήθος και να λόκαραν, καμία τους να μην κάνει πίσω, αλλά μόνο μπροστά, χωρίς να υπάρχει προσπάθεια λεκτικής συνεννόησης, σα ζόμπι στο dawn of the dead ρε φίλε και από πίσω να παίζει το: https://youtu.be/2JvGspADtSs...Μιας και το θίξατε, όμως, είναι θλίψη να βασίζει το reinvention της η (δυτικότροπος) ανδρική ταυτότητα, σε κυρίους μπούρδες, κάθε φόρα, όπως ο milo ή ο jordan."If his popular Twitter account is to be believed, on the morning of Jan. 9, 2018, Dr. Jordan B. Peterson woke up, opened his laptop and immediately Googled the word "bikini." Then, he opened another tab and, using Microsoft's Google-rival search engine Bing, executed a new query, also for the word "bikini."Peterson arrived at the conclusion that the difference between Google's and Bing's respective results of bikini photos revealed the former's apparent desire "to shape our perceptions themselves in the politically correct manner." Here is the defining image of Jordan B. Peterson, the menacing academic rock star and father figure: staring daggers at digital photos of bikinis to lay bare the tyranny of political correctness. (...)That he has been hailed as the West's "most influential public intellectual" speaks despairingly to the state of the Western world. Anyone tempted to take him seriously, on his own terms, as some brainiac Ubermensch dispelling the gathering clouds of chaos would do well to keep in mind the image of a sallow man, slumped at a desk in his Native American-inspired attic longhouse, angrily Googling "bikini" first thing in the morning, desperate in the hope that it really, genuinely means something."https://www.google.gr/amp/s/www.theglobeandmail.com/amp/arts/books-and-media/the-jordan-peterson-paradox-high-intellect-or-just-another-angry-white-guy/article37806524/
Δημήτρη, νομίζω ότι βάζεις στο ίδιο σακί δυο διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα. Άλλο το πατροπαράδοτο Βαλκανικό τσαμπουκαλίκι (παρόν και στα δυο φύλα) και άλλο τα καλέσματα του Πίτερσον να είμαστε λιγότερο «ασπόνδυλοι» και να εμπνεόμαστε από κλασσικές (ας πούμε) ανδρικές/ προτεσταντικές αξίες: ευθύτητα, σοβαρότητα, αυτοσυγκράτηση, ανάληψη ευθηνών που μας αναλογούν κτλ κτλ. Αν κατάλαβα καλά το ζευγάρι που περιγράφεις στο μπαρ είναι μάλλον το ακριβώς ανάποδο απ'όλα αυτά.
Από πότε η αγένεια είναι χαρακτηριστικό μόνον ανδρικό για να της κοτσάρουμε και τη λέξη "ματσίλα" ως συνώνυμο; Ήδη από την αρχή του άρθρου προσπαθώ να καταλάβω γιατί η χοντροκοπιά πρέπει οπωσδήποτε να είναι γένους αρσενικού... Λες και το ίδιο περιστατικό δεν θα μπορούσε να έχει ως πρωταγωνίστρια μια κακότροπη γυναίκα, απρόθυμη "να μετακινηθεί ελάχιστα, έτσι ώστε να χωρέσει και η τριμελής συντροφιά"...Φτάνει πια με την συνεχή θυματοποίηση των ανδρών και την απόδοση στο φύλο τους κάθε αρνητικής έκφανσης των ανθρώπων, είτε αυτοί ανήκουν στο ένα φύλο είτε στο άλλο...Επειδή θα μπορούσαν κάλιστα να είναι και γυναίκες οι ηρωίδες τέτοιων παραδειγμάτων, αγαπητέ αρθογράφε, αναρωτιέμαι με ποια λέξη θα αντικαθιστούσατε στην περίπτωσή τους το σεξιστικό "ματσίλα", μιας και το "φεμινίλα" λογικά δεν σημαίνει τίποτα σε μια εποχή, όπου μια γυναίκα αθωώνεται παμψηφεί για μια συμπεριφορά για την οποία ένας άντρας καταδικάζεται ομόφωνα... Κι όλα αυτά, με κορωνίδα τον παραλογισμό ότι ο ΟΝΤΩΣ κατάπτυστος "άξονας ηγετών τύπου Τραμπ, Πούτιν, Ερντογάν" αποτελεί "παγκόσμιο και ολοκληρωτικό φαινόμενο"! "ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ"; Μα είναι δυνατόν να το λέμε αυτό, όταν οι τύχες μας, τουλάχιστον στη Δύση, καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από τη Λαγκάρντ, τη Μέρκελ, την Τερέζα Μέι, την Φεντερίκα Μογκερίνι ή από κυβερνήσεις τύπου Ολάντ και Μακρόν που επιβάλουν το μοίρασμα των υπουργείων εξ ημισείας στα δυο φύλα; Ξεχνιέται εύκολα η φωτογραφία με τις δυο κυρίες υπουργούς Εθνικής Άμυνας Γαλλίας και Γερμανίας, εκπροσώπους ενός φύλου που δεν πάει σε πολέμους, να επιθεωρούν μαζί τα στρατεύματα των δυο μεγαλύτερων ευρωπαϊκών χωρών και τους στρατιώτες να στέκουν σούζα μπροστά τους με το δεξί χέρι στον κρόταφο σε στάση άκαμπτου, υποταγμένου χαιρετισμού;Στις Η.Π.Α. η Χίλαρι δεν έχασε "παραξικοπηματικά" τις εκλογές με δύο εκατομμύρια ψήφους περισσότερες από τον Τραμπ; Ή μήπως, αλίμονο, η άνοδος της ακροδεξιάς δεν έχει να επιδείξει ηγέτιδες σαν την Αλίτσε Βάιντελ, λάτριδα της Θάτσερ, την Φράουκε Πέτρι, την Σιβ Γένσεν της Νορβηγίας, την Πία Κάερσγκορντ της Δανίας και, βεβαίως την Λεπέν που ψηφίστηκε πρόσφατα από το ένα τρίτο των εκλογέων στην επικίνδυνη για όλους μας πορεία της προς την προεδρία της Γαλλίας; Επιμένετε; "ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ" φαινόμενο η... "ματσίλα"; Μήπως είναι καιρός να μιλάμε πια με όρους του 21ου αιώνα και όχι ακόμα του 20ου;
Αν μου επιτρέπεις το πρόβλημα δεν είναι ο (βοών) σεξισμός.Το πρόβλημα είναι η άρνηση στο ότι οι περισσότεροι μπορούν επιλέγουν πώς θα μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Εκεί φτάνει στα όρια του αντιδημοκρατικού λόγου.Το πρόβλημα είναι ότι εκτός από την κριτική συμπεριφοράς, που είναι απόλυτα θεμιτή εκεί που υπάρχει προβληματική συμπεριφορά, οι αισθανόμενοι ως ή οι όντες μειοψηφία φτάνουν στην κριτική προθέσεων. Εκεί δεν τους πέφτει λόγος. Αυτό είναι αστυνομία σκέψης. Και μάλιστα αστυνομία σκέψης κατά της πλειοψηφίας.[ΥΓ Το ότι Καναδάς και ΗΠΑ κοντεύουν να συγκριθούν με τη Σαουδική Αραβία το προσπερνάω.ΥΓ2 Πότε η τιμή και η αυτοπειθαρχία έγιναν μειονεκτήματα το έχασα.]
Φίλε "Γράφοντα"δυστυχώς το πρόβλημα, για το οποίο μιλάς, λειτουργεί αμφίδρομα: στην κριτική προθέσεων δεν φτάνουν μόνον «οι αισθανόμενοι ως ή οι όντες μειοψηφία», αλλά ακόμα πιο συχνά και οσοι αισθάνονται ότι ανήκουν στην πλειοψηφία, η οποία δεν νοείται να έχει επιπλέον προνόμια έκφρασης έναντι της οποιασδήποτε μειοψηφίας. Ας μην ξεχνάμε πόσο το σκοταδιστικό παπαδαριό και οι κάθε λογής πατριδοκάπηλοι και ηθικολόγοι σαρώνουν σε δημοσκοπήσεις ως εκφραστές της πλειοψηφίας μέσα από δημαγωγικές απλουστεύσεις που αφορούν κυρίως «κριτική προθέσεων»… Στη συγκεκριμένη περίπτωση του άρθρου που σχολιάζουμε, μειοψηφία είναι οι άντρες και πλειοψηφία οι γυναίκες. Κατά πρώτο λόγο αριθμητικά.Στο σύνολο των εγγεγραμμένων εκλογέων το 53,2% είναι γυναίκες και το 46,8% άνδρες. Καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό για ένα πολίτευμα, όπου ακόμα και ένα ποσοστό της τάξης του 1% μπορεί να ανατρέπει ισορροπίες… Σκέψου τι μπορεί να κάνει το 6,4% που είναι η διαφορά ανδρών-γυναικών και πόσο αυτό επηρεάζει την παντοτε ψηφοθηρική εξουσία… Για παράδειγμα: θα κατέρρεε εν μία νυκτί όποιος θα αποτολμούσε να εισηγηθεί το δίκαιο αίτημα για ισότιμη στράτευση των δυο φύλων σε μια κοινωνία, η οποία, υποτίθεται, ευαγγελίζεται την απόλυτη ισοτιμία των πολιτών ανεξαρτήτως φύλου… Κατά δεύτερο λόγο, και εν μέρει ως απόρροια του πρώτου λόγου, οι γυναίκες είναι πριμοδοτημένες ηθικά, ψυχολογικά, «ανθρωπιστικά», με τα γνωστά επακόλουθα εις βάρος των ανδρών. Όπως π.χ.:-δεκαπλάσια τα κονδύλια έρευνας-περίθαλψης-θεραπείας για τους γυναικείους καρκίνους εις βάρος των ανδρικών, -σαφώς μειωμένες ποινές απ' τα δικαστήρια για το ίδιο αδίκημα υπέρ των γυναικών,-μη υποχρεωτική στράτευση για τις γυναίκες,-δικαστικές αποφάσεις σαφώς υπέρ των γυναικών, κυρίως σε περιπτώσεις διατροφής, επιμέλειας τέκνων κ.λπ. Και πολλά ακόμα…Ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι τα τρία τέταρτα των αυτοκτονιών έχουν ως θύματά τους άντρες…Κάτι σημαίνει αυτό, φίλε «Γράφοντα» και κυρίες και κύριοι αναγνώστες μας… ( Και για τόλμα να το πεις αντίστροφα, δηλαδή «κύριοι και κυρίες» σε ένα ακροατήριο ισότιμων, υποτίθεται πολιτών, ή «Έλληνες και Ελληνίδες» ως αρχηγός κόμματος, και θα δεις τι έχεις να ακούσεις και να πάθεις… :-) ) Υπογράφω με ακλόνητη την αλλοτινή και παντοτινή φεμινιστική μου συνείδηση, η οποία όμως δεν μπορεί να μένει απροβλημάτιστη απέναντι στην μίσανδρη πλέον εποχή μας...
Αναφορικά με το πρώτο σκέλος σου απλά να πούμε ότι η πλειοψηφία κυβερνά δεν σημαίνει ότι η πλειοψηφία καταπιέζει:έχουμε σύνταγμα, κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα, δικαστήρια ημεδαπά και διεθνή. Μπορούμε -και σε κάθε περίπτωση οφείλουμε- να προστατέψουμε τον κάθε μειοψηφούντα από τυχόν τυραννικές διαθέσεις της πλειοψηφίας.Αυτό πρέπει να είναι σαφές γιατί το να σε πούνε ΧΑίτη σήμερα είναι πιο εύκολο από το να βρεις δουλειά. Αλλά αυτό δεν μπορεί να φτάνει στο σημείο να αναιρεί τον πυρήνα του δημοκρατικού πολιτεύματος: majority rules.Αναφορικά με το δεύτερο σκέλος σου θα προσπαθήσω να είμαι λακωνικός (αντίθετα με τις συνήθειές μου).Ο δικαιωματισμός, ως ιστορική συνέχεια του κομμουνισμού μετά την de facto αυτοδιάλυση του τελευταίου, κατακερματίζει την κοινωνία σε οιονεί αντιμαχόμενες ομάδες.Gay rights, women's rights, immigrants' rights, animal rights, ageism, sexism, racism, specieism (ή κάπως έτσι).Έχει αφήσει έξω ένα κυρίαρχο δικαίωμα: την ανάγκη ύπαρξης ΜΙΑΣ συνεκτικής και περιεκτικής κοινωνίας. Όχι ενός κατακερματισμένου συνόλου αντιμαχόμενων στρατοπέδων που συνεκτικός ιστός είναι η απλά η ανοχή (ανεκτικότητα) τους ενός για τον άλλον.Εδώ κολλάει ο μαρξισμός, ή πιο σωστά μια τοξική μετεξέλιξή του, που αντιμάχεται ο Πήτερσον. Ο μαρξισμός έχει απόλυτες αλήθειες και ως εκ τούτου γεννά αντιπάλους.Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα. Ο δικαιωματισμός έχει σπάσει την κοινωνία σε τόσες ομαδούλες που ο καθένας θεωρεί ότι μπορεί να μπει κάτω από μια ταμπέλα και είναι ΟΚ κι αυτός όταν πάρει τα δικαιώματα που του αναλογούν. Χάνεται το γεγονός ότι η κοινωνία αποσυντίθεται από αντίρροπες δυνάμεις.Οι κοινωνίες λειτουργούν με αρχές, με στόχους, με οράματα, με πίστη σε κοινές αξίες. Όχι με επί μέρους καροτάκια για τον καθένα. Αυτό δεν είναι κοινωνία αλλά άθροισμα μονάδων.
Νομίζω ότι εν προκειμένω μπερδεύονται δύο διαφορετικά πράγματα.Το ένα είναι η κοινωνική αγένεια, η αήθεια, ο τραμπουκισμός ή και η βία. Ως προς αυτό συμφωνώ απόλυτα μαζί σας. Η κοινωνία, και εδώ αλλά και παγκοσμίως, έχει θέματα. Είμαστε σε ζόρικους καιρούς και οι εντάσεις αρχίζουν και βγαίνουν στις μεταξύ μας σχέσεις, πράγμα που είναι τραγικό. Είναι ιστορικό πισωγύρισμα. Κυρίως για την Ελλάδα που μας φορά και λίγο πιο άμεσα.Από την άλλη νομίζω ότι έχετε πάρει ένα απόσπασμα και το θέσατε εκτός συγκειμένου ή έστω το παρουσιάσατε μισακό.Σε κάθε περίπτωση σε μια δημοκρατία πρέπει η κυβερνώσα πλειοψηφία να σέβεται όλα τα δικαιώματα όλων των μειοψηφιών. Αλλά πρέπει να είναι σαφές ότι η πλειοψηφία κυβερνά και όχι οι μειοψηφίες. Αλλιώς δεν είναι δημοκρατία αλλά ολιγαρχία. Είναι μάλλον οι ολίγοι που πρέπει να επιδείξουν ανεκτικότητα απέναντι στο πολίτευμα της δημοκρατίας και όχι το αντίστροφο.Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να θέλει η πλειοψηφία τα αγόρια να γίνονται αρρενωπά και κορίτσια θηλυκά και όχι το αντίστροφο. Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να λες σε κάποιον "να κάνεις μόνο τα πράγματα για τα οποία θα μιλάς αργότερα με τιμή και περηφάνια". Σας ενοχλεί η τιμή και η περηφάνια ή πιστεύετε ότι δεν υπάρχει; Ή επειδή οι ΧΑίτες λένε κάτι παρόμοιο (μαζί με αίμα βέβαια αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες) όποιος θέλει να είναι τίμιος και περήφανος είναι ΧΑίτης;Έχουμε φτάσει στο σημείο οι βήγκαν να αποκαλούν τους παμφάγους παιδεραστές και αν θιχτείς (ως παμφάγος) να είναι υπερβολή ή και σφάλμα σου (που θίχτηκες). Έχουμε φτάσει στο σημείο οι "αλληλέγγυοι" με καταδικασθέντες τρομοκράτες να θεωρούνται πιο φερέγγυοι από την δικαστική εξουσία που προσπαθεί να βάλει στη φυλακή βομβιστές. Ζούμε στην αποχή διαστρέβλωσης των εννοιών και των λέξεων.Για αυτό τον λόγο τρομάζει ο Πήτερσον, διότι δεν δέχεται τη διαστρέβλωση των εννοιών και των λέξεων:"I will never use words I hate, like the trendy and artificially constructed words "zhe" and "zher." These words are at the vanguard of a post-modern, radical leftist ideology that I detest, and which is, in my professional opinion, frighteningly similar to the Marxist doctrines that killed at least 100 million people in the 20th century."https://en.wikipedia.org/wiki/Jordan_Peterson#Critiques_of_political_correctnessΤο να ταυτίζουμε τον δημοκράτη με τον φασίστα είναι ύπουλο, to say the least.
Διαφωνώ σε πολλά σημεία. Θα σταθώ μόνο στο ζήτημα του "zhe".Ομολογώ πώς δεν ήξερα ότι έχει προταθεί άφυλη προσωπική αντωνυμία και στην αγγλική, αλλά πραγματικά δε μπορώ να καταλάβω γιατί να είναι τόσο κατακριτέο...Εκνευρίζομαι όταν ακούω το επιχείρημα, και το ακούω συχνά δυστυχώς, ότι δε νοείται άφυλο άτομο γιατί η γραμματική δεν προβλέπει τη χρήση π.χ. του ουδέτερου άρθρου για την αναφορά σε άνθρωπο.Ωραία!, και γιατί πολύ απλά να μην αλλάξουμε τη γραμματική μας, όπως πολύ όμορφα και αβίαστα έκαναν οι Σουηδοί το 2015 (hem);Η γραμματική είναι οδηγίες για ορθή χρήση της γλώσσας, όχι "ευαγγέλιο" που θα μας επιβάλλει νόρμες. Εφόσον σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο η γραμματική δε μας εξυπηρετεί, μπορούμε πολύ απλά να τη μεταβάλλουμε (και για κάθε γλώσσα).Δε θα ζήσουμε την παράνοια να απορρίψουμε κοινωνικές ομάδες, επειδή μια γραμματική που δημιουργήθηκε δεκαετίες πριν, δεν προβλέπει την ύπαρξη τους.
Είναι κατακριτέο διότι δεν είναι επιστημονική αλλά ιδεολογική (πολιτική) συζήτηση. Είναι κατακριτέο διότι αντιπροσωπεύει μια συνολική πολιτική θεώρηση.Η γραμματική δεν μας επιβάλλει νόρμες. Έχει νόρμες. Η άρνηση της νόρμας είναι πολιτική πράξη.Ορίσατε τι εννοείτε ως "άφυλο άτομο". Βιολογικά ομιλώντας τα άφυλα άτομα είναι τόσο λίγα που δεν υπάρχει λογική να δημιουργηθεί ιδιαίτερος γραμματικός κανόνας. Αν ομιλείτε κοινωνικά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.Απλά να πω ένα: το κοινωνικό φύλο είναι μια θεωρία που πρωτοδιατυπώθηκε μέσα της δεκαετίας του '50. ΘΕΩΡΙΑ. Μια θεωρία που αναπτύχθηκε προκειμένου να υπηρετήσει ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ σκοπούς.Έχετε κάθε δικαίωμα να κάνετε την όποια πολιτική επιλογή σας και υπό τις πρόνοιες του συντάγματος (ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα) θα καταταχτεί αναλόγως στο πολιτικό γίγνεσθαι.Ή μήπως και εδώ σκοπός είναι να μην ισχύσουν οι νόρμες; Να γίνει μια ad hoc τροποποίηση;Δεν υπάρχει καμία απόρριψη.
Με κάτι τέτοια η λέξη "άνθρωπος" έχει πλέον την τάση να εκλείψει από το λεξιλόγιο των νέων, καθότι αρσενικού γένους, κι ας υποδηλώνει το ανθρώπινο ον σε οποιοδήποτε φύλο... Έχει αντικατασταθεί από την λέξη "άτομο", ανώδυνη, αφού είναι... ουδετέρου γένους!Έτσι στους κάτω των 20-30 ακούς "φοβερό άτομο η Αικατερίνη" (ή "...ο Εμμανουήλ") εκεί που κάποτε άκουγες "ωραίος άνθρωπος η Κατερίνα" (ή "..ο Μανώλης")... Θλιβερό, ειδικά αν αναλογιστούμε ότι η ελληνική γλώσσα είναι από τις λίγες στον κόσμο που με τη λέξη "άνθρωπος" αποδίδει μονολεκτικά την έννοια του ανθρώπινου όντος ανεξαρτήτως φύλου, χωρίς να το ταυτίζει με το ανδρικό φύλο όπως κάνουν άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες (man, homme, uomo, hombre και ούτω καθεξής...)
ΠροςΠροσωρινώς ο ΠοκοπίκοςΤο "άνθρωπος= άνω θρώσκω" είναι μια εκ των πλέον διαδεδομένων ερμηνειών, με την οποία όμως διαφωνούν (και ίσως όχι άδικα) Μπαμπινιώτης, Λιαντίνης και πολλοί ακόμα, υποστηρίζοντας το "άνθρωπος= ανδρωπός" από πολύ αρχαίες εποχές, όπου το "ανήρ-ανδρός" αφορούσε ακόμα και τα δυο φύλα...
...ωχ, ελάτε τώρα ομόκεντρα, θα δοθεί τόση ιδεολογική χροιά στηννεανική αρκό και στα: "με κούφανες", "τι λέει το ρε το άτομο;", "δεν υπάρχει!", "άραξε το πετσόνι σου μπάρμα"https://www.slang.gr/lemma/1665-atomoΑν είναι έτσι, να κάνεις κριτική και στα γλωσσολογικά φαινόμενα των ταινιών του στάθη ψάλτη, τύπου: "Έλα να γυμνωθούμε ντάρλινγκ".άνθρωπος! daonna! човек! emberi!
Προσοχή ολέθριο λκαι ασυγχώρητο λάθος, ακόμα και για όποιον δεν έχει τελειώσει νομική: όντως "η πλειοψηφία κυβερνά και όχι οι μειοψηφίες. Αλλιώς δεν είναι δημοκρατία αλλά ολιγαρχία" υπό μια σημαντικότατη προϋπόθεση: ότι σέβεται απολύτως τα δικαιώματα των μειοψηφιώς. ειδάλλως είναι δικτατορία. Με τον κολοβωμένο ισχυρισμό σου θα δικαιωνόταν ακόμα και ο Χίτλερ, ο οποίος κάποια στιγμή εξέφραζε πλειοψηφικές απόψεις του γερμανικού λαού
Ξέρω ότι πάνε χρόνια από τότε που οι αριστεροί δεν βαριοντουσαν να διαβάσουν αλλά προσπάθησε.Γράφων22.3.2018 | 17:29Αναφορικά με το πρώτο σκέλος σου απλά να πούμε ότι η πλειοψηφία κυβερνά δεν σημαίνει ότι η πλειοψηφία καταπιέζει:έχουμε σύνταγμα, κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα, δικαστήρια ημεδαπά και διεθνή. Μπορούμε -και σε κάθε περίπτωση οφείλουμε- να προστατέψουμε τον κάθε μειοψηφούντα από τυχόν τυραννικές διαθέσεις της πλειοψηφίας.Επίσης μόλις διεπραξες ακριβώς το κατωθι:https://youtu.be/ctqA4kX9jWkΕίναι βαρετό να συζητάς με ανθρώπους που είναι διατεθειμένοι να διαστρεβλώσουν τα πάντα ή να πουν τα πιο αυταποδεικτα κλισέ για λίγους σηκωμένους αντίχειρες.------------------------Η Δύση αντιμετωπίζει προκλήσεις. Οικονομικές και πολιτισμικές. Έχει δε την πιο μη εποικοδομητική εσωτερική αντιπολίτευση. Τους δικαιωματιστές.Μετά το 1990 όταν κατέρρευσε η μαμά ΕΣΣΔ όλες οι σχολές marxist studies το γύρισαν και γίναν feminist studies, gender studies και queer studies. Εκεί ο μαρξισμος, η σχολή σκέψης στην οποία οφείλουμε πολλά καλά αλλά μερικά από τα πιο απολυταρχικά καθεστώτα βασισμένα στη θεμελιακή ιδέα της δικτατορίας του προλεταριάτου, μεταλλαχθηκε σε δικαιωματισμο. Οι ίδιοι άνθρωποι είναι.Ο δικαιωματισμος, θεωρητικά μια χαρά από μόνος του, είναι όμως μπολιασμενος με αυτή τη "δικτατορία" του μαρξισμού. Μόνο που δεν είναι του προλεταριάτου. Είναι του κάθε δικαιωματιστη ο οποίος έχει γαλουχηθεί να είναι μαχιμος. Το gay reich όπως μου έχει διευκρινίσει σχολιαστής εδώ.Μακάρι να βρούμε τα πατήματα μας, με σεβασμό ο ένας στον άλλο, αλλά επίσης με σεβασμό και στη λειτουργικότητα του συνόλου στο οποίο ανήκουμε, το οποίο είναι ο δυτικός πολιτισμός. Διότι αν πάψει να υπάρχει το σύνολο παύει να υπάρχει και το μέρος.Υπάρχει κίνδυνος να πάψει να υπάρχει ο δυτικός πολιτισμός; Απλά να πούμε η Ρώμη, η αιώνια πόλη, εξαφανίστηκε για αιώνες από τον χάρτη των πόλεων που είχαν να προσφερουν κάτι στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.Η Πόλη, ή βασιλίδα πόλις, ερήμωσε και η Αγία Σοφία έγινε στάβλος. Αν όλα αυτά ακούγονται εθνικιστικά ή μελό είστε πολύ απορροφημένος από την Ηριαννα και αν ο Ρόμπιν Γουίλιαμς χουφτωσε ή όχι μια συνάδελφο του το 1972.Κοιταξτε λίγο γύρω σας τον κόσμο που αλλάζει. Σύνορα κλείνουν. Οι εντάσεις ανεβαίνουν. Ας ασχοληθούμε με το μείζον και όχι με το έλασσον, κυρίως όταν το έλασσον αντιμάχεται το μείζον.Δεν έχει κανένα νόημα να διατηρούμε ιδέες οι οποίες αντιμάχονται τον πυρήνα της ύπαρξής μας.Φίλες και φίλοι, φίλοι και φίλες καληνύχτα σας.ΥΓ Δυστυχώς, για πολλούς, όντως υπάρχω και όντως έχω αυτές τις ιδέες. Δωρεάν.ΥΓ2 Είχε ενδιαφέρον. Και αρκετή τοξικότητα.
Προς «γράφοντα» και… ξαναγράφοντα…Το «με σεβασμό ο ένας στον άλλο» που προτείνεις δυστυχώς αναιρείται με χαρακτηρισμούς που με θέλουν συνοπτικά (βλ. επιπόλαια) και αριστερό και τεμπέλη, όπως:«Ξέρω ότι πάνε χρόνια από τότε που οι αριστεροί δεν βαριοντουσαν να διαβάσουν αλλά προσπάθησε». Πάντως, κι απ' τα πολλά που γράφεις, φαίνεται ότι δεν σου είναι καθόλου βαρετό να μου απαντάς τόσο διεξοδικά και επίμονα. Κι ας μου σούρνεις ("με σεβασμό"???) ότι:«Είναι βαρετό να συζητάς με ανθρώπους που είναι διατεθειμένοι να διαστρεβλώσουν τα πάντα ή να πουν τα πιο αυταποδεικτα κλισέ για λίγους σηκωμένους αντίχειρες». Τι να πω; Το παραβλέπω "με σεβασμό"...Σε λίγα θα διαφωνήσω με τον Πήτερσον και τα περί «δικαιωματισμού»…Αν όμως ο «δικαιωματισμός» έχει κατακερματίσει την κοινωνία σε κάτι που θα αντιστοιχούσε σε πολλά μικρά «κόμματα» που μάχονται μεταξύ τους (σε μια υποθετική παρομοίωση με τον κοινοβουλευτισμό) μάλλον δεν έχεις κατανοήσει σε βάθος ότι, στη Δύση τουλάχιστον, το παιχνίδι είναι κυρίως πλέον ΔΙΠΟΛΙΚΟ με δυο μεγάλα «κόμματα» (του 53,2% και του 46,8%) εκ των οποίων το εκ φύσεως και ΠΑΝΤΟΤΕ «πρώτο κόμμα» πατάει ακριβώς πάνω στα προνόμια που του παρεχει ο «δικαιωματισμός», ενώ το δεύτερο επαναπαύεται σε μια χειμερία νάρκη αιώνων απολυταρχίας του, χωρίς να προβάλλει σχεδόν καμία άμυνα στη σαρωτική επέλαση του «δικαιωματισμού» όλων των υπόλοιπων κομμάτων και κυρίως του μονίμως ισχυρότερου που πορεύται πλέον εμφανώς προς μια δική του απολυταρχία… Η ισορροπία και η συνοχή που ευαγγελίζεσαι δεν θα ερθει μέσα από την βικτιμιστική παραίτηση των ανδρών, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ, από κάθε τους δικαίωμα. Θα είναι εφικτή μόνον αν παρατήσουν τα ευχολόγια "γραφόντων" ή μη και, ως ισότιμοι, αντιτάξουν όσα επιχειρήματα προσφέρει και σε αυτούς ο αναπόφευκτος πλέον «δικαιωματισμός» της εποχής μας…Ελπίζω να έγινα κατανοητός και να έχεις έστω και λίγο εκτιμήσει την αθέτηση της αρχικής πρόθεσής μου να μην μπω στο γενικότερο θέμα που έθιξες...