Το συλλαλητήριο και τα απωθημένα

Το συλλαλητήριο και τα απωθημένα Facebook Twitter
Ο εθνικισμός είναι ο μηχανισμός που μετατρέπει κάθε αποτυχία σε προδοσία, μειοδοσία ή λιποταξία κάποιων. Eμποδίζοντας να κρίνουμε αυστηρά όχι μόνο τις επιδιώξεις των άλλων αλλά κυρίως τις δικές μας εθνικές καθηλώσεις και ανεπάρκειες. Φωτο: Konstantinos Tsakalidis / SOOC
22

Το συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη ήταν σαν ένα νεύμα που απελευθέρωσε τις πιο διαφορετικές γνώμες, αποκαλύπτοντας πόσο περίπλοκος είναι ο συναισθηματικός και πολιτικός χάρτης της συγκυρίας. Πολιτικές επιδιώξεις, απωθημένοι φόβοι, διαιρέσεις για το θέμα σε χώρους που κανείς δεν θα το περίμενε. Φάνηκε έτσι κάτι που το ξέρουμε και από άλλες αιχμές της τελευταίας περιόδου: οι πολιτικές ταυτίσεις των ανθρώπων γίνονται πιο αστάθμητες όσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από τη μνημονιακή μηχανική.


Για παράδειγμα, κόσμος που εκφραζόταν μέχρι πρόσφατα με έναν φλογερό αντιλαϊκισμό φαίνεται να ανακαλύπτει τώρα πόσο ωραίο πράγμα είναι ο λαός στους δρόμους, η ρητορική της μαχόμενης αξιοπρέπειας και οι συμβολισμοί της ρήξης με τους «ριψάσπιδες» και τους «χλιαρούς».

Άνθρωποι που ορκίζονταν σε κάποιο κόμμα της Λογικής και της ορθοφροσύνης δείχνουν ξαφνικά να μην έχουν μεγάλο πρόβλημα με τους πατριωτικούς υπερθετικούς και τις λατρεμένες ειδικές δυνάμεις του στρατηγού Φραγκούλη Φράγκου. Λένε να κοιτάμε το δάσος και όχι τα (κιτς, χρυσαυγίτικα κ.λπ.) δέντρα. Πολλοί, άλλωστε, ισχυρίζονται ότι το συλλαλητήριο ήταν καλό και αναγκαίο, ακόμα και αν οι περισσότερες ομιλίες, πολλά από τα συνθήματα και ένα κομμάτι του κόσμου που συμμετείχε ήταν ακροδεξιάς κοπής. Λένε ακόμα πως όταν ασκείς κριτική σε δημοφιλείς συλλογικές στάσεις είσαι απλώς ένας άκαπνος ελιτιστής και πάσχεις από τρομερή άγνοια της πραγματικής πολιτικής. Με άλλα λόγια, στο τραπέζι πέφτουν οι ίδιες περίπου λέξεις και χαρακτηρισμοί που έγιναν πριν από λίγα χρόνια δικαιολογίες και του αντιμνημονιακού κινηματικού ριζοσπαστισμού.

Η μυστική επίδραση ενός εθνικισμού που φτιάχνεται από φόβους και ξεσπάσματα παντοδυναμίας, από μεγάλες δόσεις αυτο-υποτίμησης και αιφνίδια επεισόδια αυτο-υπερτίμησης. 


Αναρωτιέμαι όμως πως μπορεί κάποιος να μη βλέπει τι συμβαίνει. Μάλλον να κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Δεν αναφέρομαι εδώ σε όσους παραδέχονται ψυχρά πως μόνο έτσι μπορείς να νικήσεις στις επόμενες εκλογές, όταν δηλαδή δεν έχεις ενδοιασμούς να χρησιμοποιήσεις όλα τα διαθέσιμα μέσα. Περισσότερο μυστήριο έχουν όσοι δείχνουν να συμμερίζονται πραγματικά την ιδέα πως κινδυνεύουμε ως χώρα από τους «Σκοπιανούς», πως η πολιτισμική μας υπόσταση απειλείται από μια τυχόν συμφωνία και πως είμαστε τα αιώνια θύματα των σχεδιασμών στην περιοχή.

Από μια άποψη, φυσικά, δεν υπάρχει εδώ κάποιο μυστήριο, αφού ρίχνουν τη σκιά τους δύο διαφορετικά πέπλα: από τη μια εμπειρίες αδυναμίας ή συλλογικής αποδυνάμωσης που έχουν συσσωρευτεί τα τελευταία χρόνια από την οικονομική πτώση και τις παρενέργειές της. Η κοινή αίσθηση πως έχουμε πάρει την κάτω βόλτα, πως βυθιστήκαμε ως προς τα εισοδήματα αλλά και την αυτοεκτίμηση και την αίσθηση ασφάλειας. Πάνω από αυτό το πέπλο, όμως, υπάρχει και ένα δεύτερο, πιο λεπτό και σχεδόν αόρατο: η μυστική επίδραση ενός εθνικισμού που φτιάχνεται από φόβους και ξεσπάσματα παντοδυναμίας, από μεγάλες δόσεις αυτο-υποτίμησης και αιφνίδια επεισόδια αυτο-υπερτίμησης. Όταν περνάμε με ένα άλμα από το δεν είμαστε τίποτε στο μπορούμε να τους εξαναγκάσουμε να αλλάξουν αυτό κι εκείνο (ονόματα, χάρτες, βιβλία). Αυτό το πέπλο σε τυλίγει κι ας μη νιώθεις καθόλου την παρουσία του, και ας πιστεύεις επίσης πως αφορά μονάχα κάποιους «ανορθολογικούς», ενώ εσύ είσαι τέρας λογικής.


Διαβάζοντας ιστορίες του παρελθόντος μπορεί να είσαι βέβαιος πως ο εθνικισμός διέθετε συχνά αυτή την ιδιαίτερη δύναμη που δεν είχαν άλλες, συγκροτημένες ιδεολογίες. Μπορούσε να γλιστράει και μέσα στον πιο συγκρατημένο φιλελεύθερο νου, να μετατρέπει τον ψύχραιμο αστό σε φανατικό, να δεσμεύει ανεπαίσθητα τα συναισθήματα των αριστερών ή των φιλελεύθερων ακόμα και εναντίον των πεποιθήσεών τους.

Επιστρέφοντας, τώρα, στο συλλαλητήριο και στη σημερινή περίσταση, είναι προφανές πως δεν πρόκειται απλώς για μια «ευαισθησία του κόσμου», όπως είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Η λέξη «ευαισθησία» μαρτυρά κάτι ανοιχτό για διαμόρφωση, για αλλαγή και διορθωτικές σκέψεις. Εδώ όμως έχουμε όλο το θερμό πλέγμα του ελληνικού εθνορομαντισμού: από τις πιο εξτρεμιστικές μέχρι τις πιο μπανάλ εκδοχές του, έτσι όπως στοιχειώνουν τη δημόσια σφαίρα εδώ και δεκαετίες.


Επίσης, άλλο είναι να διαβάζεις και να κατανοείς μια ευαισθησία (χρήσιμο πράγμα πάντα, ιδιαίτερα για τους κοινωνικούς επιστήμονες) και άλλο να κολακεύεις πολιτικά ένα λάθος ρεύμα. Γιατί το ρεύμα δεν είναι απλώς η άμεση δημοκρατία των λαϊκών συγκινήσεων αλλά και κατασκεύασμα και στοίχημα μιας συγκεκριμένης ελίτ. Είναι συγκεκριμένα δίκτυα, πρόσωπα και κοινωνικές σχέσεις μιας γνωστής εθνικιστικής τάξης που θέλει να υπαγορεύσει τους δικούς της όρους στο πολιτικό σύστημα.


Θα πει κανείς πως ένας αφηρημένος αντιεθνικισμός δεν αρκεί για να κατανοήσουμε τα συλλαλητήρια και γενικά την κίνηση των ανθρώπων στον ορίζοντα παρόμοιων γεγονότων. Ούτε και για να διαμορφώσει κανείς πολιτική σε σύνθετα ζητήματα. Είναι, όμως, βέβαιο πως ο εθνικισμός ψάχνει να βρει απλώς ενόχους για γενικότερες πολιτικές αποτυχίες και αντικειμενικές δυσκολίες. Ο εθνικισμός είναι ο μηχανισμός που μετατρέπει κάθε αποτυχία σε προδοσία, μειοδοσία ή λιποταξία κάποιων. Eμποδίζοντας να κρίνουμε αυστηρά όχι μόνο τις επιδιώξεις των άλλων αλλά κυρίως τις δικές μας εθνικές καθηλώσεις και ανεπάρκειες. Kαι παραχωρώντας εν τέλει πολιτικό χώρο στους σύγχρονους φασίστες και στις φωνές του πιο αντιδημοκρατικού κομφορμισμού.

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Δεύτερες Σκέψεις
22

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο δολοφόνος και το ψέμα: Με αφορμή την περίπτωση Τσέζαρε Μπατίστι

Ν. Σεβαστάκης / Ο δολοφόνος και το ψέμα: Με αφορμή την περίπτωση Τσέζαρε Μπατίστι

Τερατώδη ψέματα έχουν ειπωθεί στο όνομα της ιδεολογίας, με τους διανοούμενους να φέρουν σοβαρότατες ευθύνες για το τείχος προστασίας σε διάφορες πολύ σκοτεινές περιπτώσεις
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ

σχόλια

7 σχόλια
Η "εκσυγχρονιστική" διανόηση διαχωρίζει την θέση της από τη γνωσιολογία της Ιστορίας, προκειμένου να αναλάβει ένα ρόλο καταφανώς ιδεολογικό, και μάλιστα πολιτικώς άκρως συντηρητικό.
Τόσα χρόνια πορείες, διαδηλώσεις, επεισόδια δεν μας ενοχλούσαν, τα βλέπαμε σαν μέρος της καθημερινότητας. Γίνεται ΜΙΑ "δεξιά" διαδήλωση και ξαφνικά όλοι μιλάνε για εθνικισμό, για φασισμό ακόμα και για κίνδυνο στρατιωτικού πραξικοπήματος(!)Κι εγώ ειδικές δυνάμεις υπηρέτησα, κατατάσσομαι κι εγώ άραγε στους φασίστες;
Οι "τοσα χρονια πορειες, κλπ" ενοχλουσαν, ο κοσμος ποτε δεν τις δεχτηκε. Ειναι ομως η πορεια για το Μακεδονικο "δεξια"; Η μηπως η "δεξια" ερωτοτροπει με τα εθνικα μας ζητηματα, αυτο δηλαδη που κανουν και ολοι οι αλλοι; Ο εθνικισμος μπορει να γινει επικυνδυνος γιατι εχει μεσα του επαρση και ελαχιστη γνωση, ομως ο φασισμος ειναι αλλο, κανεις δε μιλαει γι αυτο. Ουτε αναφαιρθηκε κανεις σε στρατιωτικο πραξικοπημα. Η υπερβολη θανατωνει καθε διαλογο και απο υπερβολη παμε καλα... Κι εγω υπηρετησα στις ειδικες δυναμεις, στις πιο ειδικες μαλιστα, το αν ειμαι φασιστας η οχι δεν θα κριθει απ αυτο αλλα μ αυτα που λεω και κανω. Ειναι απλο.
Το "δεξιά" το έβαλα σε εισαγωγικά ως ειρωνικό. Εθνικά θέματα δεν πρέπει να έχουν πρόσημο. Το συλλαλητήριο όμως όντως αφέθηκε προς εκμετάλλευση από τη ΧΑ και άλλους παρόμοιους. Μήπως να μην το καταδίκαζαν οι υπόλοιποι ως "εθνικιστικό" πριν καν γίνει και να συμμετείχαν για να ακουστούν και οι δικές τους απόψεις;Τη υπερβολή δεν την ξεκίνησα εγώ.http://mikropragmata.lifo.gr/listes/ta-14-koina-charaktiristika-tou-fasismou-symfona-me-ton-oumperto-eko/http://mikropragmata.lifo.gr/zoi/poios-einai-o-fragkos-fragkoulis-o-stratigos-en-apostrateia-pou-milise-sto-syllalitirio-tis-thessalonikis/
Κι εγω βαζω το "δεξια" σε εισαγωγικα, οχι ειρωνικα αλλα κριτικα.Ο καθενας χρησιμοποιει τα παντα συμφωνα με αυτα που καταλαβαινει και θελει. Εγω μιλω για το συγκεκριμενο συλλ-αλητηριο, ολος ο κοσμος ξερει πλεον τις ελληνικες αποψεις, τα υπολοιπα ειναι πεζοδρομιο. Αυτοι ομως που θελουν να πανε ας πανε, οχι ομως να μιλανε και στο ονομα μου. Η υπερβολη ειναι κυριο χαρακτηριστηκο του ελληνικου διαλογου, δεν απευθυνομαι ειδικα σε σενα. Χαιρομαι ιδιαιτερα για τους "δεικτες κατω", που με τιμουν, φαινεται πιανω θεματα που πονανε και με τροπο που μεχρι τωρα δε συζητηθηκαν. Θα ελεγα το "παταξον μεν... " αλλα το ξερουν. Οπως ολα τα αλλα!
Δεν ψαρωσε ο κοσμος στις χυδαιοτητες ,Πολακη ,Κατρουγκαλου ,Ζουραρη κτλ ..ακομα και Στεφανιδου ,οποτε με περισσοτερο τακτ, φιλολολικο οιστρο και ψευτο ψυχοαναλυσεις προσπαθητε να μας πειτε ποσο φασιστες ηταν οσοι πηγαν στο συλλαλητηριο
Φαινεται να κανει εντυπωση ο εθνικος παλμος που χρωματισε τα συλλ-αλητηρια σχεικα με το ονομα Μακεδονια. Ο εθνικισμος, σε οποιοδηποτε κρατος η ανθρωπο ειναι ο ιδιος παντου κι ανεγκεφαλος, ενα ειδος πατριωτικου χουλιγκανισμου, ιδιαιτερα οταν η επαρση παρει το πανω χερι. Διοτι ειναι, παντα, οι σταθερες πεποιθησεις ριζα καθε κακου, καθως πολυ σωστα ειπε ο E. Cioran καθως κι αλλοι σοφοι πριν και μετα απ αυτον. Ειναι παραξενο οτι σε ζητηματα που "ξερουμε" τι ειναι σωστο και τι οχι, π.χ. καπνισμα σε δημοσιους κλειστους χωρους, σεξουαλικες μειωνοτητες, εθνικα ζητηματα, κρεατοφαγια, ορθοδοξια, ιστορια, πολιτικη, τεχνη, κλπ. ξεσπαθωνουμε ξεχνωντας ποσο, κατα τα αλλα, ειμαστε προοδευτικοι και πεφωτισμενοι; Οσο η σπειρα του αντιχειρα κατω, πριν καν σκεφτει το γιατι, αποφασιζει τη ροτα του εθνους θα βγαινουμε στους δρομους συχνα.
με αυτο για το καπνισμα σε κλειστους δημοσιους χωρους καταληψεις πεζοδρομιων ξυλοκοπημα κανενος ΑΜΕΑ αν λαχει ενισχυεις την εγκυρη αποψη του παραπανω οτι οι Αιλινες, αριστεροι ως δεξιοι, δεν ειναι εθνικιστες ειναι ακρατα λαικιστες:δες ποσα φιλολαικα τυπακια φτυνουν στα μουτρα τον αναπηρο την εγκυο που θελουν να περπατησουν ή να διασκεδασουν σε μαγαζια χωρις τη τσιμινιερα των αλλων, αλλα ταυτοχρονα ειναι κατα της παγκοσμιοποιησης κατα της ελλειψης σεβασμου στους πιο αδυνατους, κλπ κλπ.
Που ανηκουν οι σταθερες πεποιθησεις (πνευματικο τσιμεντωμα) και ο πατριωτικος χουλικανισμος αν οχι στον "ακρατο λαικισμο"; Πως νομισες οτι ειμαι υπερ της αναρχιας και τρομοκρατιας οταν δηλωνω οτι ειμαι εναντια στην εθελοτυφλια και στις σταθερες πεποιθησεις; Με το να μηδενιζουμε αλλους δεν ανεβαινουμε οι ιδιοι
Εδώ 100 άτομα κρατάνε όμηρο ολόκληρη γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας και σε πειράζει η σπείρα του αντίχειρα κάτω;Ή ακόμα καλύτερα 30 άτομα αποφάσιζαν ποιος θα ζήσει και ποιος όχι και μετά έπιναν τσίπουρα και συζητήσουν για τον γερο-μαρξ.
Αυτό σου ξαναλέω. Αυτή η πορεία δεν είχε κανέναν εθνικισμό, πέρα από κάποιες παραφωνίες που σε ένα ετερόκλητο πλήθος πάντοτε συναντιούνται.Εξάλλου θα ήθελα να μου αναφέρεις τις σωστές αφορμές για να κατέβει ο κόσμος στον δρόμο.
Ας ξεκινήσω με ένα λογικό σφάλμα:"Περισσότερο μυστήριο έχουν όσοι δείχνουν να συμμερίζονται πραγματικά την ιδέα πως κινδυνεύουμε ως χώρα από τους «Σκοπιανούς»". Τα ίδια κάποιοι λέγαν τόσο για το Ισλάμ γύρω στον 7ο αι μΧ όσο και για τους Οσμανλήδες τον 14ο αι μΧ. Σκοπός μιας χώρας, μιας φυλής, ενός λαού δεν είναι να σκοτώνει, να εξοντώνει, να καίει και να καταστρέφει τους γύρω του αλλά να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να υπάρχει στο μέλλον. Και αυτό γίνεται όταν ξέρεις να συμβιβάζεσαι χωρίς όμως να παραχωρείς κυριαρχικά δικαιώματα.Ο ελλαδικός χώρος δεν έχει υποφέρει λίγα χρόνια από τον βουλγαρικό εθνικισμό για να το περάσουμε "ε, οι Σκοπιανοί λίγοι είναι, ας κάνουν ό,τι θέλουν". Αυτό είναι μια πολύ κοντόφθαλμη λογική. Και επικίνδυνη.That being said, πάω στο δεύτερο λογικό σφάλμα:"Ο εθνικισμός είναι ο μηχανισμός που μετατρέπει κάθε αποτυχία σε προδοσία, μειοδοσία ή λιποταξία κάποιων. Eμποδίζοντας να κρίνουμε αυστηρά όχι μόνο τις επιδιώξεις των άλλων αλλά κυρίως τις δικές μας εθνικές [συλλογικές θα έλεγα εγώ] καθηλώσεις και ανεπάρκειες."Ακόμα και ο εθνικισμός μας είναι δείγμα, να μην πω δήγμα, ότι είμαστε κακομαθημένα μοναχοπαίδια που θεωρούν ότι είμεθα το κέντρο του κόσμου. Είμαστε βαθιά λαϊκιστές. Η ίδια ως άνω παραγραφούλα (που ισχύει 100%) ισχύει για τους αγανακτισμένους, για τους ψεκασμένους, για τους ΟΧΙ ή φεύγουμευρωπαίους. Για όλους όσους πετάνε το μπαλάκι της σκέψης και άρα της ευθύνης από πάνω τους. Για όλους όσους αναζητούν τις πιο αυτάρεσκες λύσεις για τους ίδιους. Η κόλαση είναι οι άλλοι... Μήπως αυτό δεν είναι γνώρισμα και της ελληνικής αριστεράς (για Δεκεμβριανά, εμφύλιο, χούντα, μεταπολίτευση, κρίση); Πάντα φταίνε κάποιοι άλλοι.Ας το παραδεχτούμε. Οι Έλληνες δεν είμαστε ούτε εθνικιστές ούτε αριστεροί. Λαϊκιστές είμαστε. Μας αρέσει να αυτοχαϊδευόμαστε. Μας αρέσει να ανακαλύπτουμε πάντα έναν εχθρό, ο οποίος δεν είναι οι λάθος μας επιλογές ή η αντικειμενική μας αδυναμία. Από τον Εφιάλτη, στην Κερκόπορτα, στους γερμανοτσολιάδες και τον Σόιμπλε. Πάντα θα κερδίζαμε αλλά... τσακ, κάτι έγινε τελευταία στιγμή...
Όποιος πιστεύει σήμερα ότι κινδυνεύουμε από τη Βουλγαρία, μια φιλήσυχη χώρα που παλεύει να βελτιωθεί μέσα στην ΕΕ, τότε είναι εκτός τόπου και χρόνου. Δεν είναι τυχαία η κρίση που ακόμα περνάμε
Και ούτε πρόκειται να βρεις . Θέλω να τοποθετήσω εδώ τη θέση της Μαλβίνας επί του θέματος . Μια θέση που ούτε ο κύριος Τσαγκαρουσιάνος δεν ανέβασε αυτές τις μέρες : https://www.youtube.com/watch?v=GWliRf5VtLI
Πολλή η ανάλυση μέσα στο άρθρο. Μία ανάλυση που ο περισσότερος κόσμος από τις εκατοντάδες χιλιάδες που πήγαν στο συλλαλητήριο δεν δίνει καμία σημασία σε αναλύσεις και 'αιτίες' γιατί κατέβηκαν (ή ανέβηκαν) όλοι αυτοί στην Θεσσαλονίκη μεταξύ αυτών και εγώ. Δεν είμαι Χρυσαυγίτης, ούτε ακροδεξιός, ούτε φασισταριό. Πήρα όμως την παρέα μου πήγαμε. Γιατί μέσα μας χωρίς δεύτερη σκέψη θέλαμε να πάμε.Αυτό το 'θέλαμε να πάμε' το ένιωσαν όλοι όσοι ήταν εκεί. Και δεν μπορεί να το αναλύσει και να το εξηγήσει κανένας δημοσιογράφος και κανένας ψυχολόγος, ούτε πολιτικός αναλυτής.Είχε απ'όλα εκεί. Είχε και ακροδεξιά στοιχεία αλλά αυτοί ήταν σταγόνα στον ωκεανό. Όλοι όμως ήταν και αισθανόταν Έλληνες. Ποσώς μας ενδιαφέρει τι γράφτηκε πριν και τι γράφτηκε μετά. Ότι και να γραφτεί, αν την επόμενη Κυριακή γίνει πάλι συλλαλητήριο στην Θεσσαλονίκη, θα είμαστε αυτή την φορά περισσότεροι.Περίεργη ράτσα οι Έλληνες και ποσώς μας ενδιαφέρει αν είμαστε ή αν δεν είμαστε απευθείας απόγονοι του Λεωνίδα ή του Σωκράτη. Έχει μπολιάσει μέσα μας η Ελλάδα και δεν φεύγει εύκολα.Και βλέπω σήμερα στην Lifo κε Σεβαστάκη, και δεύτερο άρθρο με θέμα το συλλαλητήριο από άλλον συνάδελφο σας. Και το δεύτερο θέμα ασχολείται με εθνικισμούς κτλ. Γιατί ρε παιδιά; Τι πάθατε; Γιατί τόσο εμπάθεια με το συλλαλητήριο; Τους 500.000 λαού που πολλοί από αυτούς είναι και αναγνώστες σας γιατί τους ακυρώνετε; Ήταν μήπως αόρατοι; Πραγματικά όπως λέτε και στον τίτλο σας, μοιάζετε σαν να βγάζετε απωθημένα.
Τόσο καιρό που πορείες των 500 ατόμων (κατ' εμέ καλά γίνονται) βγαίνουν και κλείνουν τους δρόμους ή κάθε μέρα καίγονται τα Εξάρχεια και οι κάτοικοι ζούνε με έναν φόβο δεν είδα να δείχνετε ιδιαίτερο ζήλο και πάθος στα σχόλια σας.
Ναί, υπάρχει 'μυαλόμετρο' και μετράνε ποιοί λαοί δεν καταλαβαίνουν και ανάλογα τους κρατάνε στα μνημόνια. Βρε τι διαβάζουμε... Έχεις την εντύπωση πως οι χώρες που κατά την γνώμη σου βγήκαν από τα μνημόνια είναι πλέον ευτυχισμένες. Μάθε ότι η Ελλάδα είναι μία ευλογημένη χώρα, και πως ακόμα και με σαράντα μνημόνια, πάλι θα περνάμε πιο καλά από τους άλλους. Βγες λίγο στο εξωτερικό, κάθισε κάνα μήνα, δες πως ζουν οι μέσοι άνθρωποι παρ'όλο που παίρνουν πιο πολλά λεφτά από εμάς, και έλα ξαναγράψε μου.
η χωρα μπηκε στο μνημονιο γιατι δεν παραγει και γιατι ειχε καταλυσει σταδιακα επι δεκαδες χρονια το work ethic της, μαιμουδιζοντας λαιφσταιλ και καταναλωση χωρις παραγωγη.Οι δε πρωταγωνιστες αυτου του κινηματος ειναι εξισου Δικαιωματεμποροι (καθηγητηες, υφηγητες, κολλητοι, Μπετυδες, κλπ κλπ) οσο και ελλαδεμποροι (λιγοτεροι μαλιστα γιατι οπως αναφερει ο γραφων βρεθηκαν στην απεξω)Σιγουρα στην χωρα δεν μπορει να γινει ορθολογικος διαλογος για τιποτα, ιδιως αν υπαρχουν τετοια στρεβλωμενα συμφεροντα.Τεσπα η χωρα παραλιγο να μπει σε ροτα νορμαλ απο αυτον που ξεκινησε λιγο πολυ την ιστορια του μακεδονικου. Μη μπερδευουμε γεωπολιτικα θεματα με απλη οικονομια (και λεω την οικονομια απλη γιατι ειναι ηλιου φαεινοτερο τι δουλευει, αντιθετα στα γεωπολιτικα με τη Σουηδια πχ να βαζει ξανα στρατιωτικη θητεια θελεις δεκαετιες και βαλε για να δεις τις δουλευει)
Διαφωνώ και με το περιεχόμενο και με το ύφος του συλλαλητηρίου.Καταλαβαίνω όμως απόλυτα όσους πήγαν.Απλά να σου πω ότι αν αλλάξει η πολιτιστική ατζέντα προς το "δεξιότερο" άνθρωποι που είναι στα μέσα και στα έξω σήμερα θα επανέλθουν εκεί που ήταν πριν το ΠΑΣΟΚ του 1981. Στο περιθώριο.Η άνοδος των εθνικών αντανακλαστικών (και του εθνικισμού) ξυπνάει μνήμες. Το εγχώριο status quo είναι το θέμα (οι ανατρεπτικές θεατρικές παραστάσεις που κόβουν εισιτήρια, οι χρηματοδοτήσεις για ΜΚΟ για πρόσφυγες και μετανάστες, το κλειστό γκέτο των αριστερών πανεπιστημίων, άνθρωποι οι οποίοι κάνουν καριέρα και λεφτά πάνω στα δικαιώματα άλλων).Ούτε η Μακεδονία ούτε η Ελλάδα. Έτσι όπως οι γερμανοτσολιάδες ήταν πατριδοκάπηλοι σήμερα υπάρχουν αριστεροκάπηλοι.Να είμαι σαφής: τον κο Σεβαστάκη δεν τον ξέρω, δεν τον έχω παρακολουθήσει και δεν έχω καμία πρόθεση να αμφισβητήσω τις αγνές του προθέσεις καίτοι διαφωνώ εν μέρει με τις θέσεις του.