Mένω στην Αγία Παρασκευή (ή σκέτο «αγία» για τους περισσότερους) σε έναν ήσυχο δρόμο με μονοκατοικίες και κτίρια με λίγους ορόφους.
- Μένω εδώ από το 2006, όμως η σχέση μου με την περιοχή πηγαίνει πίσω αρκετά χρόνια, καθώς εδώ βρίσκεται και το πατρικό μου. Όπως καταλαβαίνετε, είμαι ιδιαίτερα δεμένη με την Αγία Παρασκευή.
- Η γειτονιά μου είναι από τις κλασικές, όπου γνωρίζει ο ένας τον άλλο και λίγο παραπάνω. Δηλαδή, ξέρουμε ποιο αυτοκίνητο ανήκει σε ποιον και κυκλοφορεί το απαραίτητο μικροκουτσομπολιό για τους συμπαθητικούς και αντιπαθητικούς γείτονες.
- Τα καλοκαίρια η γειτονιά γίνεται αρκετά φασαριόζικη, μια και τα παράθυρα κάθε διαμερίσματος ανοίγουν διάπλατα και τα παιδάκια κατεβαίνουν στον δρόμο για να παίξουν φωνάζοντας σαν τρελά.
- Η «Αγία» είναι μια περιοχή με πολύ πράσινο και δύο μοναστήρια βυζαντινά στους πρόποδες του Υμηττού. Η φύση προς τα εκεί είναι ό,τι πρέπει για να καθαρίζει το μυαλό και είμαι ευγνώμων γι' αυτό.
- Προτιμώ τα μικρά, συνοικιακά μαγαζάκια για όλα τα ψώνια μου, αν κι έχουν κλείσει πολλά από αυτά τα τελευταία χρόνια, υπερχρεωμένα στον βωμό της παγκοσμιοποίησης. Για καφέ πηγαίνω στην κάτω και πάνω πλατεία και αν θέλω να κάνω μια «υπέρβαση» εκτός συνόρων, φτάνω μέχρι και τα καφέ του Χολαργού στη Μεσογείων, εκεί όπου είναι το μετρό. Ναι, τόσο μακριά!
- Στην περιοχή βρίσκονται πολλές υπέροχες κατοικίες ενός μακρινού παρελθόντος που τότε χρησίμευαν στις μεγαλοαστικές οικογένειες των Αθηνών ως εξοχικά. Αλλά και οι πολυκατοικίες –δεν γλιτώνεις πουθενά στην Αθήνα από αυτές– εδώ δεν είναι κολλημένες η μία πάνω στη άλλη, αντιθέτως έχουν μεγάλους κήπους.
- Εδώ, επίσης, βρίσκεται και η περίφημη βίλα του Ιόλα με τη θλιβερή της ιστορία. O Αλέξανδρος Ιόλας ήταν γκαλερίστας και σημαντικός συλλέκτης έργων τέχνης, ο οποίος έφτιαξε στην περιοχή μας ένα πραγματικό ανάκτορο για την Ελλάδα της εποχής. Εκεί μετέφερε την τεράστια προσωπική συλλογή του από έργα αρχαίας, βυζαντινής και σύγχρονης τέχνης, καθώς και άλλα κομμάτια, όπως ταπισερί, έπιπλα και σερβίτσια μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας. Υπολογίζεται ότι συνολικά εξετίθεντο στην έπαυλη 11.000 έργα τέχνης – ανάμεσά τους δημιουργίες του Πικάσο, του Ερνστ, του Μιρό, του Γουόρχολ, του Χατζηκυριάκου-Γκίκα, του Ακριθάκη, του Τάκι και δεκάδων άλλων σημαντικών καλλιτεχνών. Μετά τον θάνατό του το 1987 η βίλα λεηλατήθηκε και παραμένει ακόμα και τώρα αναξιοποίητη.
- Πέρσι το καλοκαίρι, πάνω στα σύρματα του ΟΤΕ, μπροστά στα μάτια μας κάθονταν δυο τεράστιοι παπαγάλοι, σαν κι αυτούς που βλέπουμε στις τροπικές ζούγκλες! Ποιος ξέρει από πού το έσκασαν και λιάζονταν αμέριμνοι σε ένα αστικό τοπίο...
- Αν και δεν φημιζόμαστε για τα γκράφιτί μας, είχαμε διαβάσει ένα σύνθημα σε κάποιο τοίχο που με έκανε να χαμογελάσω: «ΚΡΙΣΗ ΕΜΕΙΣ, ΚΡΟΙΣΟΙ ΑΥΤΟΙ».
- Πριν από λίγο καιρό κάποιος «καλός άνθρωπος», που δυστυχώς δεν έπεσε στα χέρια μας, σκότωνε τα γατάκια του δρόμου. Μια φρίκη που βιώνεται σε πολλές γειτονιές της Ελλάδος. Η γειτόνισσα που μένει απέναντι είναι επίσης πολύ ευαισθητοποιημένη σε αυτό το θέμα. Την αποκαλώ «αγία των αδέσποτων γατιών» και είναι πια και δική μου φίλη.
- Επίσης, εκνευρίζομαι πολύ με ορισμένους που δεν σέβονται την καθαριότητα της κάθε γειτονιάς (βλέπε σκατά σκύλων στα πεζοδρόμια).
- Νομίζω ότι στη γειτονιά μου θα ταίριαζε η «Σερενάτα» της Μαριανίνας Κριεζή, ακριβώς λόγω αυτής της γατοκατάστασης που περιέγραψα πιο πάνω.
Info: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη παρουσιάζεται στην Αθηναΐδα το έργο Δανάη που έγραψε η Ευσταθία βασισμένο στη ζωή και το έργο της μεγάλης προσωπικότητας του ελαφρού τραγουδιού Δανάης Στρατηγοπούλου, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαλισσόβα, με την Άννα Φόνσου, τον Παναγιώτη Πετράκη, την Ευσταθία και τον Δαυίδ Ναχμία. Στις 11 και 12 Δεκεμβρίου θα πραγματοποιηθούν δύο προσωπικές της συναυλίες στον ίδιο χώρο, με αφορμή το καινούργιο της τραγούδι που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό.
σχόλια