14 πράγματα που μας άρεσαν (ή μας ενόχλησαν) την περασμένη εβδομάδα

14 πράγματα που μας άρεσαν (ή μας ενόχλησαν) την περασμένη εβδομάδα Facebook Twitter
Μια επίσκεψη στις εγκαταστάσεις της documenta 14 που στεγάζει το Ωδείο Αθηνών αποδείχτηκε παραπάνω και από επιμορφωτική.
0

Δεν ξέρω αν είναι δικαιολογημένο ή υπερβολικό όλο αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με το ενδιαφέρον των ξένων για το ελληνικό φαγητό, αλλά φαίνεται ότι όλοι ξαφνικά ανακάλυψαν την ελληνική παράδοση και τα τοπικά ελληνικά πιάτα και έχουν έρθει σωρηδόν να κάνουν θέματα στην Ελλάδα. Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο το «Saveur» όργωνε την Κρήτη για να ετοιμάσει τεύχος για την κρητική κουζίνα, δύο διάσημοι σεφ από την Ουάσινγκτον έκαναν crash test σε trendy αθηναϊκές ταβέρνες, ένα ουκρανικό συνεργείο γύριζε βίντεο για την άγρια μέντα του Παρνασσού και το τσάι του βουνού, μια Αγγλίδα food blogger ετοίμαζε ένα θέμα για τις κρεατο-ταβέρνες της Ρούμελης για ένα νέο διεθνές γαστρονομικό περιοδικό και στα κατσάβραχα της Τιθορέας συναντήσαμε μια ολόκληρη ομάδα Γερμανών με τη συνοδεία μιας γιαγιάς που τους έκανε «σεμινάριο» για τα χόρτα. Και όλα αυτά σε λιγότερο από 48 ώρες. Μάλλον είναι για καλό. Θα δείξει.

M.Hulot

Saferefugees.info: Η νέα διαδικτυακή πλατφόρμα που σχεδίασε η Spooky Event για τους Γιατρούς του Κόσμου προς χρήση από μετανάστες και πρόσφυγες είναι εύχρηστη, λειτουργική, «έξυπνη» και από εκείνες τις βοήθειες που για κάποιους ανθρώπους μπορεί να αποδειχτούν πραγματικά ανεκτίμητες, ακόμα και σωτήριες. Παρέχει πληροφορίες σε πέντε γλώσσες για τη δράση οργανώσεων, ΜΚΟ και δημόσιων υπηρεσιών στην Ελλάδα που ασχολούνται με το αντικείμενο, παρέχοντας δωρεάν ιατρική περίθαλψη, κοινωνική συμβουλευτική, ψυχολογική υποστήριξη, νομική βοήθεια, τρόφιμα, στέγαση, εκπαίδευση κ.ά. – ένας υποδειγματικός «οδηγός επιβίωσης» για τον αντιμέτωπο με το άγνωστο χρήστη και μια ακόμα απόδειξη ότι συχνά τα θεωρούμενα «εύκολα» και «στοιχειώδη» είναι που κάνουν τη διαφορά, όταν εκτιμηθούν σωστά.

Θοδωρής Αντωνόπουλος

Εμμονή στις καλές εντυπώσεις/ Είδαμε το Χειρόγραφο (Manuscript) της Εύας Στεφανή/ Δώδεκα λεπτά απόλυτης έντασης και ευαισθησίας/ Μια φιλμική καταβύθιση στην πραγματική πραγματικότητα/ Στην ανεπεξέργαστη καθημερινότητα/ Είδαμε ξανά και πάλι τις ταινίες του μέγα Mekas/ Ο Jonas Mekas, γεννημένος το 1922/ 95 ετών/ Εκθειάζει τη ζωή/ Άλλο δεν κάνει από το να γιορτάζει το Γλέντι της Γέννησης/ Κινηματογραφεί τα πάντα γύρω του/ Λέει: Είμαι filmer και όχι filmaker/ Θυμόμαστε τους αιωνίως νεανίες Nicanor Parra (γεννημένος το 1914), Lawrence Ferlinghetti (γεννημένος το 1919) και Νάνο Βαλαωρίτη (γεννημένος το 1921)/ Οι Μεγάλοι Οδηγοί μας στα σοκάκια της ζωής.

Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης

Πολύ μου άρεσε η συνέντευξη που έδωσε ο 16χρονος Αλέξανδρος Σαγκούρης στον φίλο του Γιώργο Τσιτιρίδη (διαβάστε την ολόκληρη στο LIFO.gr). Μια ερωταπάντηση: «Δεν έχεις βιώσει ρατσισμό ή αποκλεισμό;». «Όχι, δεν το έχω νιώσει. Μπορεί η μουσική να με έχει βοηθήσει σ' αυτό, στο να μην έχω παρωπίδες και να μην έχουν και οι άλλοι απέναντί μου. Η στάση μου μάλλον βοήθησε στο να μην είναι ρατσιστές απέναντί μου».

Άρης Δημοκίδης

Έχω κατενθουσιαστεί με τα νέα του Νταν και του Τζορτζ, φίλων μου που ζουν στο Άμστερνταμ κι έχουν ξεκινήσει τις διαδικασίες για να αποκτήσουν παιδάκι με τη συμβολή δότριας ωαρίου και παρένθετης μητέρας. Αγόρια, να είστε καλά και να έχετε δύναμη και υπομονή σε αυτήν τη μακρά, αλλά απολύτως υπέροχη πορεία.

Αλέξανδρος Διακοσάββας

Πάνε εβδομάδες που τελείωσε το «Big Little Lies» και πάψαμε να το συζητάμε, όσοι όμως έδωσαν έστω και λίγο βάση στο σάουντρακ σίγουρα συζητούν ακόμα για τους Michael Kiwanuka (ένας πολύ καλός λόγος για να πας φέτος στο Release Festival) και Leon Bridges. Εξαιρετικοί μουσικοί και οι δύο, στα είκοσί τους, άξιοι εκπρόσωποι της αναγέννησης της σόουλ σκηνής. Ανακαλύψτε τους για εγγυημένα όμορφες αθηναϊκές νύχτες στις αυλές και τα μπαλκόνια τώρα που καλοκαίριασε.

Φιλίππα Δημητριάδη

Η πολύμηνη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης κατέληξε σε ένα τέταρτο μνημόνιο, το οποίο περιέχει σημαντικές μειώσεις για όλους, σκληρά μέτρα και περικοπές επιδομάτων. Και όμως, αυτό που δημιουργεί τις περισσότερες συζητήσεις είναι το άνοιγμα των Κυριακών, οι οποίες, από 8 που είναι σήμερα, αυξάνονται σε 32. Είναι πράγματι αρκετά επίπονο μέτρο, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι το βασικό ζήτημα είναι η σκληρή λιτότητα που δείχνει ολοένα να εδραιώνεται, καθώς και οι βαριές επιβαρύνσεις σε μισθωτούς και συνταξιούχους. Την ίδια στιγμή οι αιτήσεις για το «Survivor 2» θα ξεπεράσουν τις 10.000. Ελλάς, το μεγαλείο σου!

Γιάννης Πανταζόπουλος

Το Latraac άνοιξε επιτέλους και εκτός από εντυπωσιακό, λόγω της ξύλινης κατασκευής για skate, είναι ιδανικός χώρος για καφέ και brunch, αν έχεις βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια μέρη στο κέντρο. Αγάπη μόνο για το Monte Christo σάντουιτς που ετοιμάζει ο Μάρτιν στην κουζίνα. Από τα πιο χαλαρά μέρη του Κεραμεικού. Ακόμη και όταν πλακώνουν οι skaters, αντί να χαλάνε την ησυχία του χώρου, το κάνουν ακόμη πιο ζωντανό με τις τρομερές φιγούρες τους που αψηφούν τη βαρύτητα. Ό,τι πρέπει για τώρα το καλοκαίρι. Αρκεί να μεγαλώσουν λίγο ακόμη τα δέντρα του και τίποτα δεν το σταματά, ούτε ο ήλιος.

Μαρία Παππά

Tα καλά: Το αφήγημα Γειά σου, γιαγιά από το βιβλίο της Παυλίνας Μάρβιν, Ιστορίες απ' όλο τον κόσμο μου. Ειδικά η αρχή του: «Η γιαγιά μου ξεχαρμάνιαζε με τσιγάρα Καρέλια, ξαπλωμένη, μονάχα προτού κοιμηθεί, και καμιά άλλη στιγμή της ημέρας». Το μπάνιο στα ακόμα ψυχρά νερά στον Ποταμό της Επανομής (πρωτομαγιάτικο). Οι εκδηλώσεις της «Ζώγιας», στην Αλεξάνδρου Σβώλου στη Θεσσαλονίκη. Τα κακά: Το σύνθημα «ούτε Μακρόν, ούτε Λεπέν» της εξίσωσης. Το παιχνίδι με τις λέξεις με τη χρήση νέων συριζαϊκών ευφημισμών (για τη νέα συμφωνία). Οι πύραυλοι της Βόρειας Κορέας και η ανεκδιήγητη επιπολαιότητα του Τραμπ.

Νικόλας Σεβαστάκης

Το Σάββατο πήγα να βγάλω χρήματα από ένα ATM. Η οθόνη είχε κολλήσει και η σχισμή της κάρτας έβγαζε έναν ξερό, επαναλαμβανόμενο ήχο. Προσπάθησα, παρ' όλα αυτά, να βάλω την κάρτα στη σχισμή κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή ένιωσα ένα χέρι να με τραβάει από τον ώμο. Γύρισα κάπως φοβισμένος («χεσμένος» είναι η κατάλληλη λέξη) και είδα πίσω μου μια μαυροντυμένη κυρία γύρω στα 60. «Μη βάλεις, αγόρι μου, την κάρτα, θα σ' τη φάει, είναι χαλασμένο». Ψέλλισα ένα κάπως αμήχανο «ευχαριστώ» κι έφυγα μουρμουρίζοντας κάτι ακατάληπτο για ΑΤΜ και τράπεζα και άλλη γωνία. Στον δρόμο θύμωσα με τον εαυτό μου που δεν της εξέφρασα την ευγνωμοσύνη μου, όπως θα έπρεπε. Συγγνώμη κι ευχαριστώ!

Βασίλης Καψάσκης

Άνοιξε για τα καλά ο καιρός και θυμήθηκα το Ποτάμι στο Κουκάκι. Στην άκρη μίας από τις ωραιότερες πλατείες της περιοχής –νομίζω πως λέγεται Περιβολάκι– βρίσκεται αυτό το συνεταιριστικό καφενείο που λειτουργεί υποδειγματικά ως κολεκτίβα εργασίας. Δεν μου αρέσει να κάνω διαφήμιση, αλλά τα παιδιά που το λειτουργούν το αξίζουν. Να πάτε για μπίρες και να καθίσετε έξω. Είναι χαλαρά κι ωραία.

Μερόπη Κοκκίνη

Το να σου κάνει κάποιος παρατήρηση για τη μουσική απ' το απέναντι μπαλκόνι στις 6 το απόγευμα και ενώ δεν παίζει καν δυνατά είναι ενοχλητικό. Το να επιλέγει να το κάνει τη στιγμή που παίζει το theme του Men in Black είναι ανησυχητικό. Γειτόνισσα, τι σου συμβαίνει;

Γεωργία Παπαστάμου

Μια επίσκεψη στις εγκαταστάσεις της documenta 14 που στεγάζει το Ωδείο Αθηνών αποδείχτηκε παραπάνω και από επιμορφωτική. Εκτός από τα όσα εκτίθενται και προσφέρονται πρόθυμα για κατανόηση ή μη –ούτως ή άλλως, το νόημα, νομίζω, δεν είναι να καταλάβεις ακριβώς, αλλά να δεις πως κάτι διαφορετικό συμβαίνει που απλώς ζητάει την αντίδρασή σου–, ενδιαφέρον είχε και η ποικιλομορφία του κόσμου που έβλεπες να περιφέρεται δίπλα σου: τουρίστες διαφόρων εθνικοτήτων, περισσότεροι από τους Έλληνες, κάποιοι μάλιστα με μερικές παραπάνω γνώσεις που δεν δίστασαν να μοιραστούν με τους γύρω τους – η καλύτερη ξενάγηση ever, στα γερμανικά, από Ισπανό!

Mαρία Δρουκοπούλου

Στη Γαλλία (τυχαία η σύμπτωση με την επικαιρότητα), όταν αγοράζεις μια μπαγκέτα, σου δίνουν ένα μικρό κομμάτι λεπτού χαρτιού (ατύπωτο), ίσα-ίσα να την κρατήσεις με τα δάχτυλά σου (δεν νομίζω να έχει αλλάξει κάτι, παρόλο που πάνε χρόνια από τότε που έζησα για λίγο εκεί). Ο φούρνος της γειτονιάς μου τις πετυχαίνει κι έτσι μερικά πρωινά που τις προτιμώ μου τις τυλίγει σε ένα φύλλο «ψωμόχαρτου» διαστάσεων 30x40 εκ., με δίχρωμη εκτύπωση. «Σακούλα;» - «Όχι, ευχαριστώ» απαντώ. Σε κοντινό φούρνο του οποίου προτιμώ το κουλούρι Θεσσαλονίκης, το τυλίγουν σε φύλλο ανάλογου μεγέθους και αυτόματα το τοποθετούν σε μικρή, πλαστική σακούλα. Η μπαγκέτα κοστίζει 60 λεπτά, το κουλούρι 50. Η έννοια της οικονομίας δεν είναι «τσιγκουνιά», είναι φιλοσοφικός μετρονόμος, κάτι σαν προσεγγιστικό software με πυρήνα την αρχή της κλίμακας και της κλιμάκωσης των πραγμάτων. Ένας πραγματικός πολλαπλασιαστής των πολύ μικρών προσπαθειών, των καθημερινών fragments που δημιουργούν σωρευτικά κάτι θηριώδη βουνά αχρήστων. Και δεν εννοώ μόνο σκουπίδια, αλλά κυρίως τα ανοικονόμητα ψυχικά instant-ξεσπάσματα.

ΥΓ.: Η χώρα μας την τελευταία πενταετία πέρασε στην πρώτη θέση μεταξύ των 28 κρατών-μελών της Ε.Ε. στην κατανάλωση πλαστικής σακούλας (363 σακούλες ανά κάτοικο ετησίως, στοιχεία 2015).

Γιάννης Καρλόπουλος

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ