Η LiFO επιλέγει το Τοp5 της αθηναϊκής documenta. Από τον Γιάννη Κωνσταντινίδη

Η LiFO επιλέγει το Τοp5 της αθηναϊκής documenta. Από τον Γιάννη Κωνσταντινίδη Facebook Twitter
1
Η LiFO επιλέγει το Τοp5 της αθηναϊκής documenta. Από τον Γιάννη Κωνσταντινίδη Facebook Twitter
Στο ΕΜΣΤ το «Πεδίο Χαλασμάτων» του Lois Weinberger (γ. 1947, Αυστρία) είναι το έργο που δεν αφήνει κανέναν ατάραχο. ©Mathias Voelzke

Κλείνεις τα μάτια και παρελαύνουν «εργάρες». Αρχικά είκοσι. Μετά τις πιέζεις, μέχρι να αποχωρήσουν οι μισές. Φτάνεις λοιπόν σε μια δεκάδα. Το πέρασμα όμως στην τελική πεντάδα γίνεται με πληγωμένη ψυχολογία Κλυταιμνήστρας που πρέπει να στείλει πέντε Ιφιγένειες στην Αυλίδα. Και αυτές θα ήταν: οι βιτρίνες της Μπιάφρας του Olu Oguibe, η ταινία του Douglas Gordon,τα κολάζ της Elisabeth Wild, το γλυπτό της Nairy Baghramian και το «ηχητικό γκράφιτι» από ήχους βατράχων που κοάζουν του Benjamin Patterson.


Στο τέλος, όμως, διαπιστώνεις ότι τα πέντε έργα που σου μένουν έχουν εκείνη την επιπλέον ικανότητα να «διογκώνουν το παρόν, για να κυριαρχήσουν στη μνήμη», όπως θα έλεγε ο ποιητής William Butler Yeats (σε εξωφρενικά ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά). Έχουν τη δύναμη της στιγμής που εκπλήσσει, επειδή κάτι μπροστά σου υπερβαίνει τις προσδοκίες σου από αυτό.


Χωρίς άλλα λόγια, λοιπόν, αυτά τα πέντε έργα είναι τα εξής:

➽ Όλα μαζί ως ένα ανσάμπλ, αλλά και καθένα μόνο του, τα έργα της Lala Rukh (γ. 1948, Πακιστάν). Στην κλίμακα της φωτογραφίας μοιάζουν ανύπαρκτα, τόσο μικρά και τόσο φίνα σε σύγκριση με την αδρότητα των τούβλινων τοίχων στο Ωδείο. Και όμως, από κοντά είναι τόσο ανελέητα ρυθμικά, τόσο βελούδινα και ζωντανά, τόσο χαρούμενα και σοβαρά, που είναι αδύνατο να μη σε αιχμαλωτίσουν. Κάτι αναδύεται μαγικά, σαν το χαρτί να είχε ψυχή κι αυτή να αφηνόταν να αναπαυτεί στην επιφάνειά του, καταλαμβάνοντας έναν χώρο ιδεατό, που πάλλεται μεταξύ μικρόκοσμου και γιγαντόκοσμου. Επιπλέον, τα έργα της Lala Rukh είναι ένα αντικλείδι που ξεκλειδώνει τη σχέση σχεδίων - μουσικής. Φανερώνουν το παιχνίδι που σε μεταφέρει μαγικά από τη ζωγραφισμένη γραμμή σε μια ηχητική εικόνα. Αλλά και με αντίθετη φορά, ελευθερώνουν το μυστικό πέρασμα από τον μουσικό ρυθμό σε μια γραφή θελκτική, η οποία υπερβαίνει τον ρόλο της ως καλλιγραφίας και ηχεί με λαμπρότητα, σαν παρτιτούρα.

Η LiFO επιλέγει το Τοp5 της αθηναϊκής documenta. Από τον Γιάννη Κωνσταντινίδη Facebook Twitter
Η εγκατάσταση της Lala Rukh (γ. 1948, Πακιστάν) στο Ωδείο Αθηνών. ©Mathias Voelzke


➽ Η μαρμάρινη σκηνή της Rebecca Belmore (γ. 1960, Καναδάς) στον λόφο του Φιλοπάππου με θέα την Ακρόπολη. Το πιο «έργο για όλη την οικογένεια» ολόκληρης της documenta 14 έχει να κάνει με την καθήλωση του οδυνηρού στο διηνεκές. Και όμως, καταφέρνει να είναι το πιο «έργο για όλη την οικογένεια». Αυτό συνιστά άθλο, καθότι οι οικογένειες προτιμούν happy end. Πέραν τούτου, είναι ένα από τα ελάχιστα έργα (όχι μόνο αυτής της έκθεσης αλλά και ευρύτερα) που δεν χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το προσφυγικό, παρά εστιάζουν σε δύο φρικώδεις μονιμότητές του: α) εκείνη του αφόρητου προσωρινού και β) εκείνη της διαπολιτισμικής τάφρου, όπου λιμνάζει η αμηχανία.

Η LiFO επιλέγει το Τοp5 της αθηναϊκής documenta. Από τον Γιάννη Κωνσταντινίδη Facebook Twitter
Η μαρμάρινη σκηνή της Rebecca Belmore (γ. 1960, Καναδάς) στον λόφο του Φιλοπάππου. ©Fanis Vlastaras


➽ Στο Μουσείο Μπενάκη το κατακόκκινο βιβλίο του Κωνσταντίνου Χατζηνικολάου (γ. 1974, Αθήνα), στο οποίο το γύρισμα της κάθε σελίδας γίνεται σημείο στίξης που κόβει την ανάσα. Επίσης, αναποδογυρίζει μια αόρατη κλεψύδρα λύπης, για να ξεκινήσει και πάλι η αντίστροφη χρονομέτρησή της ως το χείλος του γκρεμού. Κοντά στο βιβλίο προβάλλεται ένα κινηματογραφικό υλικό από μπανάλ πλάνα συνοικιακών πεζοδρομίων στην περιοχή του Γκύζη, κάπως υπερφωτισμένα, σαν από τη λήθη που ξυρίζει την κρούστα των υπαρκτών μορφών για να φανεί καλύτερα το τραύμα.

Η LiFO επιλέγει το Τοp5 της αθηναϊκής documenta. Από τον Γιάννη Κωνσταντινίδη Facebook Twitter
Στο Μουσείο Μπενάκη το κατακόκκινο βιβλίο του Κωνσταντίνου Χατζηνικολάου (γ. 1974, Αθήνα). ©Stathis Mamalakis


➽ Στο ΕΜΣΤ τα γλυπτά του Dan Peterman (γ. 1960, Μινεάπολις, Μινεσότα), των οποίων οι ξαφνικές και αστάθμητες μεταλλικές λάμψεις αναπηδούν υγρές σαν βλέμματα θυμού και θερμές σαν φλόγες διαφωνίας με το πεπρωμένο, το οποίο, όμως, στο τέλος θα υπερισχύσει.

Η LiFO επιλέγει το Τοp5 της αθηναϊκής documenta. Από τον Γιάννη Κωνσταντινίδη Facebook Twitter
Dan Peterman (γ. 1960, Μινεάπολις, Μινεσότα) ©Stathis Mamalakis


➽ Στο ΕΜΣΤ το «Πεδίο Χαλασμάτων» του Lois Weinberger (γ. 1947, Αυστρία) είναι το έργο που δεν αφήνει κανέναν ατάραχο. Το δραστικότερο διαλυτικό φλέγματος σε όλη την documenta 14. Πρόκειται για ένα ρεσιτάλ μεθοδικής ανοικείωσης με το παρελθόν. Και αυτή μάλλον προτείνεται ως η σωστή διαδικασία για να επιτευχθεί ένας οριστικός ενταφιασμός του. Ωστόσο, πριν από αυτόν, παράλληλος στόχος είναι ο καλός αερισμός των αδύτων του εγκλήματος, με την ελπίδα ότι κάτι ίσως ανθίσει μετά από αυτό.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Εικαστικά
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τρεις εκθέσεις για την Κέτε Κόλβιτς που κατέγραψε τις πιο σκοτεινές στιγμές της ανθρώπινης εμπειρίας

Εικαστικά / Μέσα στο '24 θα τρέξουν όχι μία, όχι δύο, αλλά τρεις εκθέσεις για την Κέτε Κόλβιτς

Τρεις μεγάλες εκθέσεις αποκαλύπτουν τις πολλές μορφές του έργου μιας καλλιτέχνιδας που κατέγραψε τις πιο σκοτεινές στιγμές της ανθρώπινης εμπειρίας και αψήφησε την κατηγοριοποίηση.
NEWSROOM
ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΜΑΡΤΙΟΣ 2024

Εικαστικά / 28 εκθέσεις για έναν Μάρτιο γεμάτο τέχνη

Η συλλογή του Νίκου Αλεξίου στο Μουσείο Μπενάκη, ακόμα περισσότερες γυναίκες καλλιτέχνιδες στο ΕΜΣΤ, Marcel Duchamp στην Eleftheria Tseliou Gallery, Martin Margiela στην Bernier/Eliades, τρεις νέες προτάσεις στην Breeder και πολλές ακόμα επιλογές στο κορύφωμα της φετινής εικαστικής σεζόν.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Οι πολύχρωμοι κήποι της Hadassah Emmerich

Εικαστικά / Οι πολύχρωμοι κήποι της Hadassah Emmerich ανθίζουν στο ΕΜΣΤ

Η διεθνής καλλιτέχνιδα και δημιουργός της πολύχρωμης τοιχογραφίας «Επικούρειος Εδέμ» περιγράφει όσα κρύβονται στην εξωτική βλάστηση και στα λαμπερά χρώματα των έργων της, μιλά για την ερωτική τους διάσταση και απαντά στο αν την ενοχλεί που κάποιοι χαρακτηρίζουν τη δουλειά της περισσότερο ως διακοσμητική.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Στην πρώτη έκθεση με έργα του Μarcel Duchamp στην Ελλάδα

Εικαστικά / Στην πρώτη έκθεση με έργα του Μarcel Duchamp στην Ελλάδα

Η έκθεση «Re(a)Duchamp» μας προσκαλεί σε μια διανοητική συζήτηση με τα έργα του Duchamp, που περισσότερο από κάθε άλλου καλλιτέχνη του 20ού αιώνα επηρέασαν και συνεχίζουν να επηρεάζουν τους σύγχρονους δημιουργούς σε ένα ευρύ και σύνθετο πνευματικό πεδίο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O σουρεαλισμός κλείνει τα 100 και ο κόσμος μας μοιάζει πιο σουρεαλιστικός από ποτέ

Εικαστικά / O σουρεαλισμός κλείνει τα 100 και ο κόσμος μας μοιάζει πιο σουρεαλιστικός από ποτέ

Ένας αιώνας συμπληρώνεται φέτος από το «Σουρεαλιστικό Μανιφέστο» του Μπρετόν και μια σειρά από εκθέσεις και εκδηλώσεις ανά την υδρόγειο γιορτάζουν την επέτειο αναζητώντας τα ίχνη του κινήματος στις παράξενες μέρες μας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Η συναρπαστική ζωή της Λίζα Πόντι και τα σχέδιά της που θα δούμε στην Αθήνα

Εικαστικά / Η συναρπαστική ζωή της Λίζα Πόντι και τα σχέδιά της που θα δούμε στην Αθήνα

Ακολουθώντας το μότο της ζωής της «δεν χρειάζεται να κάνεις πολλά», η κόρη του διάσημου Ιταλού αρχιτέκτονα και εκδότη Τζίο Πόντι έκανε σχέδια που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στην γκαλερί The Breeder.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Bijoy Jain, ο αρχιτέκτονας της γης και της φιλοσοφίας του ελάχιστου

Εικαστικά / Bijoy Jain, ο ασυμβίβαστος αρχιτέκτονας της γης και της φιλοσοφίας του ελάχιστου

Οι καρέκλες του πωλούνται για χιλιάδες ευρώ, το έργο του παρουσιάζεται σε διεθνείς μπιενάλε και σε συλλογές μεγάλων μουσείων. Αντίθετα με τους αρχιτέκτονες-σταρ, ο Bijoy Jain δουλεύει μόνο με πελάτες που αποδέχονται τους όρους του και συνεργάζονται με ντόπιους τεχνίτες.
THE LIFO TEAM
Πέτρινες, μεταλλικές, εικαστικές: Οι πολυτραγουδισμένες γοργόνες της Ελλάδας

Εικαστικά / Πέτρινες, μεταλλικές, εικαστικές: Οι πολυτραγουδισμένες γοργόνες της Ελλάδας

Από την εντοιχισμένη στην πολυκατοικία της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας μέχρι αυτή στις Καβουρότρυπες Χαλκιδικής που της έκοψαν πρόστιμο, στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές, συχνά παραγνωρισμένες γοργόνες.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ

σχόλια

1 σχόλια
Μαλιστα, το "γύρισμα της κάθε σελίδας γίνεται σημείο στίξης που κόβει την ανάσα"!Μια τεχνη που παει να γινει απλη και μια γωσσα που υπερβαινωντας τον εαυτο της κοβει καθε ανασα.