Η εξομολόγηση της Μέριλ Στριπ για τον Γουάινστιν και το χαστούκι του Χόφμαν στο «Kramer vs. Kramer»

Η εξομολόγηση της Μέριλ Στριπ για τον Γουάινστιν και το χαστούκι του Χόφμαν στο «Kramer vs. Kramer» Facebook Twitter
2

Η Μέριλ Στριπ αποφάσισε να μιλήσει ανοικτά για την σεξουαλική παρενόχληση που έχει δεχτεί στο Χόλιγουντ, να απολογηθεί που αρχικά σιώπησε σχετικά με τις κατηγορίες απέναντι στον παραγωγό Χάρβεϊ Γουάινστιν και να εξηγήσει τι ακριβώς συνέβη στην περίφημη σκηνή με το χαστούκι του Ντάστιν Χόφμαν στην ταινία «Kramer vs. Kramer».

Από τότε που ξέσπασε το σκάνδαλο Γουάινστιν με δεκάδες γυναίκες να τον κατηγορούν για σεξουαλική παρενόχληση έχουν περάσει τρεις μήνες και παρόλο που η Μέριλ Στριπ ήταν από τους πρώτους που το σχολίασε, είχε αρνηθεί ότι γνώριζε το παραμικρό για την συμπεριφορά του.

Αυτά μέχρι σήμερα, καθώς η ηθοποιός σε συνέντευξή της στους New York Times αποφάσισε να εξηγήσει για ποιο λόγο πέρασε τόσος καιρός μέχρι να μιλήσει ανοικτά. 

«Το έμαθα μια Παρασκευή και πήγα σπίτι, επιστρέφοντας στην καθημερινότητά μου. Και μετά κάποιος μου είπε πως σε μια εκπομπή φώναζαν επειδή δεν είχα σχολιάσει τίποτα. Δεν έχω Twitter, τίποτα σχετικό, ούτε Facebook. Έπρεπε πραγματικά να καθίσω να σκεφτώ. Επειδή αυτό βασικά υπογράμμιζε τη δική μου αίσθηση ανιδιοτέλειας, αλλά και πόσο μοχθηρός, βαθιά μοχθηρός και υποκριτής άνθρωπος ήταν, αλλά την ίδια στιγμή πρωταθλητής ενός πραγματικά σπουδαίου έργου», δήλωσε η Μέριλ Στριπ. 

Σε ανακοίνωσή της τον Οκτώβριο η Μέριλ Στριπ είχε πει σχετικά με το σκάνδαλο Γουάινστιν: «Ο Χάρβεϊ ήταν εκνευριστικός αλλά με σεβάστηκε στη συνεργασία μας, όπως έκανε και με πολλούς ακόμη με τους οποίους συνεργάστηκε επαγγελματικά. Δεν γνώριζα για αυτά τα αδικήματα. Δεν ήξερα για τις οικονομικές συμφωνίες του με ηθοποιούς και συναδέλφους μου, δεν ήξερα ότι είχε αυτές τις συναντήσεις στα δωμάτια των ξενοδοχείων, το μπάνιο του και τις υπόλοιπες ακατάλληλες, εξαναγκαστικές πράξεις».

Στην τωρινή της συνέντευξη, πρόσθεσε: «Νομίζεις πως ξέρεις τα πάντα για τους πάντες. Τόσο πολύ κουτσομπολιό. Δεν ξέρεις τίποτα. Ο κόσμος είναι ανεξιχνίαστος σε ένα βαθμό. Και είναι σοκ... σχετικά με τον Χάρβεϊ, όντως δεν γνώριζα κάτι. Πίστευα βέβαια πως έχει φιλενάδες. Αλλά όταν άκουσα φήμες για ηθοποιούς, πίστεψα πως ήταν ένας τρόπος δυσφήμισης απέναντί τους και αναφορικά με την ικανότητά τους να πάρουν το ρόλο». 


Η 68χρονη ηθοποιός μίλησε επίσης για την σεξουαλική παρενόχληση που έχει δεχθεί και η ίδια στο ξεκίνημα της καριέρας της.

«Έχω βιώσει καταστάσεις, κυρίως όταν ήμουν νέα και όμορφη. Κανείς δεν μου την πέφτει τώρα. Οπότε δεν το έχω ζήσει αυτό τώρα τελευταία. Αλλά τότε, όταν όλοι έπαιρναν κοκαΐνη, υπήρχε πολλή τέτοιου είδους απαράδεκτη συμπεριφορά. Τώρα που όλοι τους όμως είναι μεγαλύτεροι και πιο νηφάλιοι, πρέπει να υπάρχει συγχώρεση, και έτσι νιώθω εγώ με όλο αυτό», είπε η Στριπ.

«Έχω φάει κι εγώ πάρα πολύ ξύλο, αλλά δεν βρίσκω λόγο να καταστρέψω σήμερα την ζωή ενός ώριμου ανθρώπου», πρόσθεσε. 

Η Μέριλ Στριπ μίλησε επίσης για το περίφημο χαστούκι που της έριξε ο Ντάστιν Χόφμαν σε μια σκηνή της ταινίας «Kramer vs. Kramer», με αφορμή τις κατηγορίες εναντίον του για απρεπή συμπεριφορά απέναντι σε διάφορες γυναίκες και σεξουαλική παρενόχληση. 

Σε ερώτηση αν «είχε προβλήματα» με τον ηθοποιό και όντως την χαστούκισε στα γυρίσματα, η Μέριλ Στριπ απάντησε: «Αυτό έγινε όταν γυρίζαμε το "Κράμερ εναντίον Κράμερ". Είναι παγίδα γιατί όταν είσαι ηθοποιός και παίζεις μια σκηνή, πρέπει να νιώθεις ελεύθερος. Είμαι σίγουρη πως κατά λάθος έχω πληγώσει κι εγώ ανθρώπους σε σωματικές σκηνές. Αλλά αυτό είναι κάτι που συγχωρείται. Αυτή ήταν η πρώτη μου ταινία και η πρώτη λήψη στην πρώτη μου ταινία και αυτός απλώς με χαστούκισε. Το βλέπεις στην ταινία. Το παράκανε. Αλλά κάτι τέτοια διορθώνονται πλέον γιατί ο κόσμος δεν τα ανέχεται. Κι αυτό είναι καλό». 

Πρόσφατα το Vanity Fair αποκάλυψε πως ακριβώς πριν από μία δραματική σκηνή της ταινίας, ο Ντάστιν Χόφμαν είχε χαστουκίσει την Μέριλ Στριπ στο μάγουλο, αφήνοντάς της ένα κόκκινο σημάδι, «προκειμένου να την κάνει να παίξει καλύτερα τον ρόλο». Η ηθοποιός δεν αντέδρασε αλλά συνέχισε κανονικά την σκηνή. 

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η Στριπ είχε χάσει τότε τον σύντροφό της John Cazale από καρκίνο του πνεύμονα και δεν είχε ξεπεράσει ακόμη την απώλεια, κάτι που ο Χόφμαν αποφάσισε να χρησιμοποιήσει για να εντείνει τις υποκριτικές της δυνατότητες.

Στη σκηνή του ασανσέρ, όταν η κάμερα τραβά την Στριπ, ο Χόφμαν φέρεται να της μιλούσε για τον Cazale και τον καρκίνο για να την κάνει να κλάψει. Επίσης ο ίδιος φέρεται να έκανε περίπου το ίδιο με τον μικρό πρωταγωνιστή της ταινίας, τον 7χρονο Justin Henry, στον οποίο έλεγε να φανταστεί πως έχει πεθάνει ο σκύλος του. 

Δείτε τη σκηνή:

 

Με πληροφορίες από New York Times

Πολιτισμός
2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Βενετία γιορτάζει τη εικονογραφία και τον συμβολισμό του στήθους

Εικαστικά / Μια μεγάλη εικαστική έκθεση αφιερωμένη στο γυναικείο στήθος

Στη Βενετία και στο Palazzo Franchetti μια έκθεση αφηγείται την «περιπέτεια» ενός σημείου της γυναικείας ανατομίας που έχει κατανοηθεί και αναπαρασταθεί στην τέχνη, τη διαφήμιση, τη μόδα, σε όλους τους πολιτισμούς και τις παραδόσεις με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
NEWSROOM

σχόλια

1 σχόλια
Τα identity politics καθιερωθηκαν στο αμερικανικο μαι'ι'νστριμ τη δεκαετια του 90 ( 9 Νοεμβριου 1989 - 11 Σεπτεμβριου 2001). Εκεινη την περιοδο, μια περιοδο καπιταλιστικου τρα'ι'ομφαλισμου, η πολιτικη πηρε μια στροφη προς προσωπικα ζητηματα. Υποβοηθουμενη και απο την κριση του AIDS , τα επεισοδια στην υποθεση ξυλοδαρμου του Ροντνε’ι’ Κινγκ στο ΛΑ, ασχοληθηκε με τα υπαρξιακα του καθενος : σεξουαλικο orientation, μειονοτητες, γυναικες, αφροαμερικανοι κοκ.Ηταν μια λογικη και αναμενωμενη στροφη, μια στροφη προς το "εγω", ανεξαρτητως πολιτικων επιρροων, που βογγουσε να βγει στην επιφανεια λογω αυθορμητων γεγονοτων.Η κατασταση αλλαζει παλι το 2001 με τα περιστατικα βιας στη ΝΥ, τα οποια επισημοποιουν μια νεα διπολικοτητα, μια διπολικοτητα μεταξυ Δυσης και Ισλαμικου φονταμενταλισμου.Τα id-politics ξαναγυριζουν στο προσκηνιο με την εκλογη Ντοναλντ Τραμπ. ( Η ειδησεογραφικη χιονοστιβαδα για σεξουαλικες παρενοχλησεις ξεκινησε με τα σχεδον ταυτοχρονα αρθρα του New Yorker και New York Times για τον Γουα’ι’νστιν, οι δε αφροαμερικανοι με το κινημα “οι ζωες των μαυρων μετρανε” = Black lives matter). Ομως το ενα δε συζητηθηκε πολυ εαν εξαιρεσει κανεις τα λιγοστα αρθρα για το μεγαλο προβλημα σεξισμου που εχει η "κοιλαδα της συλικονης", το αλλο ειχε περιφερειακο ρολο στην προεκλογικη αφηγηση των δημοκρατικων πολιτικων. Σε γενικες γραμμες δεν ηταν προεκλογικα ζητηματα ηταν μηντιακες αποφασεις και εγιναν απο περιοδικα και εφημεριδες που αντιπαθουν εντονα τον Τραμπ, ειδικα μετα την εκλογικη του νικη. Ειναι λοιπον ενα μηντιακο γεγονος. Πιο συγκεκριμενα στο ζητημα των σεξουαλικων παρενοχλησεων, παρατηρουμε οτι αφετηρια για τη διωξη βιαστων και αλλων εκβιαστων, ειναι ενα απιστευτα προξι-προνομιουχο δημογραφικο στη βιομηχανια ψυχαγωγιας ( Χολιγουντ-πρω’ι’ναδικα κλπ ) μια νομενκλατουρα αν θελετε, που δε θα μπορουσε σε καμια περιπτωση να εκφραζει ‘η να μιλα ως εκπροσωπος της μεσης αμερικανιδας. Αυτες οι ηθοποιοι που εχουν παρενοχληθει σεξουαλικα στο Χολιγουντ, ουτε μπορουν να εκφρασουν ολες τις γυναικες, ουτε εχουν κατι σοβαρο να πουν πχ για τα φεμινιστικα ιδεωδη αφου δεν ειναι διανοουμενες - και το λεω αυτο γιατι αυτες μιλανε-αυτες ακουμε, οχι φυσικα για να τις βαλω κατω ‘η να αμφισβητησω αυτο που εχουν υποστει ). Η νομενκλατουρα αυτη εκφραζει και επιτιθεται σε μια κοινωνικοπολιτικη ελιτ με - κακα τα ψεμματα - επικεντρο τον φαλλοκρατικο χαρακτηρα του κορπορατισμου. Το οτι γενικευεται αυτη η επιθεση μεσω καποιων μηντια για ΟΛΕΣ τις γυναικες και ΟΛΟΥΣ τους αντρες ( δηλαδη τις σχεσεις των δυο φυλων σε ολα τα κοινωνικα στρωματα ) ειναι το λιγοτερο γελοιο, αφου οι περισσοτερες γυναικες παλευουν για ισοτητα στις ευκαιριες και για επιβιωση σε χωρους που υπαρχει περισσοτερη εποπτευση απ οτι στο Χολιγουντ, οι αναγκες τους τουλαχιστον στη Δυση δεν στοχευουν στο να κτυπησουν καποιο κορπορατικο ταβανι. Υπαρχουν πολλοι αντρες που πιστευουν στην ισοτητα ευκαιριων και αξιοπρεπους συμπεριφορας μεταξυ των δυο φυλων, αφηστε που πολλες γυναικες ειναι εναντιον του φεμινισμου ως ιδεολογια ( Χοφ Σομερς 1994, Φιλις Σλαφλι 2003, Καρολιν Γκραγκλια 1998 κα ), για να μη μιλησουμε και για τη βια γυναικων εναντιων αντρων ( οχι αμελητεο ποσοστο στη Δυση ) (1). Με αλλα λογια μια μανιχε’ι’στικη προσεγγιση στο ζητημα μονο κακο θα κανει στις γυναικες οπως εκανε ο φεμινισμος στην εγκληματια πολεμου Χιλαρι Κλιντον στις προσφατες εκλογες. Ο φεμινισμος χρειαζεται τους αντρες, πολυ περισσοτερο απ οτι ο καπιταλισμος τον πρωτο.Αυτα που συμβαινουν μηντιακα στη νομενκλατουρα της αμερικανικης ψυχαγωγιας ( καλη ωρα οπως η Μεριλ Στριπ που καλουσε “Θεο” τον Γουα’ι’νστιν πριν καποια χρονακια λες και δεν ηξερε κι οταν “εμαθε” αρχιζε να το παιζει δραστηριοποιημενη ! ) δε μπορουν να αλλαξουν τιποτα ριζικο στις σχεσεις μεταξυ αντρων και γυναικων. Αυτο που παρατηρουμε ειναι ενα μιγμα μεταξυ μιας αντιδραστικης στην εκλογη Τραμπ μοδας ( ‘η τασης, trent δηλαδη ) και μιας νοοτροπιας παρομοιας του απλο’ι’κου πασοκου του 85, που τωρα βγαινει και τονιζει οτι ο Τσοχατζοπουλος τον προδωσε..Αυτο ταυτοχρονα δειχνει και την τεραστια υποκρισια, τον οπορτουνισμο, τη ρηχοτητα αλλα και την απογνωση αυτων των δημοσιογραφων και των μηντια που εκπροσωπουν ( και που προσπαθουν να αναβιωσουν). Ειναι σημαντικο να τονισουμε οτι τα τωρινα σκανδαλα τα μαθαμε καπως περιεργως απο τα εντυπα μηντια των δημοκρατικων, οχι απο τα ηλεκτρονικα οπως ηταν η περιπτωση Κλιντον πριν 20 χρονια, ουτε απο τα κοινωνικα μεσα και το ραδιοφωνο που κυριαρχουν κυριως ρεπουμπλικανοι. Εκπληξη λοιπον προκαλει, οτι τα περισσοτερα απ αυτα τα καθαρματα που βιαζαν, εκβιαζαν, και ξεφτυλιζαν γυναικες ηταν δημοκρατικοι, πιστοι οπαδοι της Χιλαρι και των γυναικειων δικαιωματων….Ομως ειναι τα id-politics ποιο σημαντικο ζητημα απο τα εγκληματα πολεμου ;Ειναι δυνατον να ασχολουμαστε ( εμεις και ο υπολοιπος δυτικος κοσμος ) με τους βιασμους που εχουν διαπραξει καποιοι δημοκρατικοι υπερμαχοι των γυναικειων δικαιωματων και οχι με τον ρολο του δημοκρατικου κομματος στις γενοκτονιες του Ιρακ ( το “Βιετναμ” του 21ου αιωνα ), την Λιβυη, την Συρια, διχως τον οποιο δε θα πεθαινανε εκατομμυρια παιδακια στις χωρες αυτες ; ( πανω απο μισο εκατομμυριο παιδακια νεκρα ΜΟΝΟ στο Ιρακ απο το 1991 μεχρι το 1996, συμφωνα με το μαι’ι’νστριμ αμερικανικο CBS - οποτε υπολογιστε με το 2018 που θα καλοσωρισουμε σε λιγες μερες, ποσα ειναι σημερα ). Ειναι δυνατον να συγκρινουμε τους βιασμους που διεπραξε ενας δημοκρατικος μεγιστανας του Χολιγουντ με αυτα του δημοκρατικου αντισημιτη Σουμερ ‘η της Χιλαρι ;;;Ποσοι απ αυτους που γνωριζουν την Μεριλ Στριπ γνωριζουν τι σημαινει Τζινσα ;Ποσοι απ αυτους που γνωριζουν την Παλτροου γνωριζουν ποιος ειναι ο Λεντιν ;Ποσοι απ αυτους που γνωριζουν τον Ταραντινο γνωριζουν τι σημαινει Clean Break ;;Τα ελληνικα μηντια δεν εχουν μπατζετς να διατηρουν απεσταλμενους σε ξενες χωρες. Οτι μαθαινουμε στην Ελλαδα ειναι απο μεταφρασεις ξενων μηντια. Τιθεται επομενως θεμα επιλογης θεματων και συχνοτητας απο το εξωτερικο. Τωρα που το ιντερνετ δινει την δυνατοτητα στον καθενα να γινει εντιτορ της δικης του ενημερωσης, ειναι σημαντικο η ατομικοτητα να μοιραστει τη θεση της και με τη λογικη.1 ) 3 στους 10 άντρες κακοποιούνται σωματικά από γυναίκες στην Ελλάδα της κρίσηςhttp://www.e-daily.gr/themata/75651/3-stoys-10-antres-kakopoioyntai-swmatika-apo-gynaikes-sthn-ellada-ths-krishs
Φίλτατε ωραία τα λές αλλά δεν έχει νόημα, το θέμα είναι ότι η κα.Στρίπ γύρισε ένα πρωί από το Bristol Farm και ανακάλυψε ότι ο "θεός" Χάρβεϋ ήταν ατακτούλης. Δεν ήξερε τίποτα στα δεκάδες χρόνια συνεργασίας, ούτε είχε ακούσει, ούτε τίποτα. Μαζί με όλους τους άλλους να βγάλει την ουρά της απέξω.