Ληστής του ΑΤΜ της Γεωπονικής: Πήγα να κλέψω γιατί αρνούμαι τη σύγχρονη μορφή εργασίας

Ληστής του ΑΤΜ της Γεωπονικής: Πήγα να κλέψω γιατί αρνούμαι τη σύγχρονη μορφή εργασίας Facebook Twitter
27

Το δικό του «μανιφέστο» μέσα από τις φυλακές Κορυδαλλού ανέβασε ένας εκ των δύο δραστών της απόπειρας ληστείας του ΑΤΜ της Εθνικής Τράπεζας στη Γεωπονική Σχολή Αθηνών.

Πρόκειται για τον 25χρονο Δημήτρη Χαρίση, ο οποίος στις 10 Μαΐου μαζί με έναν ακόμη συνεργό επιχείρησαν να σηκώσουν το χρηματοκιβώτιο του ΑΤΜ.

Οι δύο δράστες προσπάθησαν να διαφύγουν με τα πόδια όταν το κλεμμένο μηχανάκι τους δεν πήρε μπροστά λόγω βλάβης. Αυτό είχε ως με αποτέλεσμα ο Δ. Χαρίσης να εντοπιστεί από φύλακα της σχολής και να συλληφθεί από αστυνομικούς.

Όπως δηλώνει στο κείμενό του που αναρτήθηκε στο Indymedia, «τα χρήματα της ληστείας λοιπόν προορίζονταν για να καλύψουν τις ανάγκες της καθημερινής μου διαβίωσης. Ήταν μια συνειδητή επιλογή να αρνηθώ τη σύγχρονη μορφή εργασίας».

Ολόκληρη η ανάρτηση του Δημήτρη Χαρίση

«"Πάντα ήθελα να φεύγω. Να πετάει η ψυχή μου σαν τα πουλιά. Να νιώθω τη γλύκα μιας ατέλειωτης φυγής. Όχι να φεύγω γι' άλλους τόπους. Από την ίδια τη ζωή μου να φεύγω. Να ρίχνω τα «στοπ» στον δρόμο μου. Να γκρεμίζω τις πινακίδες που σηματοδοτούσαν διαδρομές. Να πατάω στις διαχωριστικές γραμμές. Ν' αψηφώ τα όρια της ταχύτητας. Να φεύγω χωρίς προορισμό. Μια φυγή μέσα στην ίδια τη φυγή. Σα να με κυνηγούσε πάντα ο εαυτός μου. Και μόλις έβρισκα ένα ξέφωτο, να πάρω μια ανάσα, βρε αδερφέ, να στήσω μια σκηνή να ξαποστάσω, βαρούσε ο συναγερμός μέσα μου και με ξεκούφαινε. Φεύγοντας, άφησα πίσω μου πολλά σκουπίδια. Άφησα όμως, στη φούρια μου, και πράγματα πολύ σημαντικά. Κάτι κοσμήματα, ας πούμε, ακριβά, που κάποιοι μου είχαν χαρίσει για να στολίσω την ψυχή μου..."

Αλκυόνη Παπαδάκη

Την Τετάρτη10 Μαΐου επιχειρήσαμε να απαλλοτριώσουμε χρήματα ανεφοδιασμού σε ATM των νόμιμων τοκογλύφων της Εθνικής Τράπεζας. Έχοντας λάβει όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις για να μην πάθει κανένας το παραμικρό και να τελειώσουμε το συντομότερο δυνατό, αποχωρούμε από το σημείο λίγα δευτερόλεπτα αργότερα με τη μια κασετίνα. Δυστυχώς όμως μια βλάβη στο όχημα μας και ο υπερβάλλοντας ζήλος των φυλάκων του Γεωπονικού Πανεπιστημίου, που έθεσαν τα χρήματα της τράπεζας πάνω από την ασφάλεια των ανθρώπων που υποτίθεται ότι προστατεύουν, μας καθυστέρησαν, κάτι που είχε ως συνέπεια τη διαφυγή μας με τα πόδια.

Αρκετά λεπτά αργότερα εντοπίζομαι τυχαία από φύλακα του πανεπιστημίου ο οποίος δίνει σήμα στους αστυνομικούς που είχαν εισέλθει εντός του Γεωπονικού. Ακολουθεί καταδίωξη όπου και συλλαμβάνομαι.

Στη συνέχεια οδηγούμαι στη ΓΑΔΑ όπου αρνούμαι να συνεργαστώ με τους μπάτσους. Μου αποσπάται παράτυπα DNA με τη βία, ενώ αποτυπώματα δεν κατορθώνουν να μου πάρουν παρά τις "θερμές" προσπάθειές τους. Μετά από 5 μέρες κράτησης στη ΓΑΔΑ οδηγούμαι στις φυλακές Κορυδαλλού. Ταυτόχρονα επιχειρείται από τον μιντιακό οχετό η δημιουργία κλίματος γύρω από την υπόθεση μου, μόνο και μόνο επειδή ο αδερφός μου είναι αναρχικός, έγκλειστος στις φυλακές τα τελευταία 4 χρόνια.

Ο σύγχρονος τρόπος διαβίωσης στις καπιταλιστικές μεγαλουπόλεις, τρέχει με ρυθμούς φρενήρεις και απαιτεί ανθρώπους έτοιμους να ακολουθήσουν τα κονσερβοποιημένα πρότυπα που πλασάρει. Ο χρόνος τεμαχίζεται και επιβάλλεται. Η κοινωνική ανέλιξη, το υπέρτατο καπιταλιστικό όνειρο, δημιουργεί τους είλωτες της εποχής μας. Ο σύγχρονος Καιάδας άλλωστε δεν "υποδέχεται" προβληματικά παιδιά, αλλά ολόκληρες κοινωνικές τάξεις που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτούς τους ρυθμούς. Μπορεί στα χρόνια της κρίσης οι ψευδαισθήσεις της μεγάλης ζωής να καταρρέουν, η ουσία όμως παραμένει ίδια.

Εντός της νεοφιλελεύθερης νεωτερικότητας οι ανάγκες μας, τα θέλω μας, ακόμα και ο ίδιος μας ο χρόνος προκαθορίζεται και κατανέμεται από άλλους για εμάς. Στα πλαίσια αυτά η εργασία είναι μία συνθήκη καταναγκαστική. Ενας εκβιασμός αυτών που κατέχουν τον πλούτο σε όσους είναι αναγκασμένοι να πουλήσουν την εργατική τους δύναμη για να βγάλουν τα προς το ζην. Ένας εκβιασμός που όλοι μας λίγο ή πολύ έχουμε έρθει αντιμέτωποι, αλλά στη συγκεκριμένη φάση της ζωής μου επέλεξα να τον αρνηθώ, γνωρίζοντας το κόστος των επιλογών μου.

Τα χρήματα της ληστείας λοιπόν προορίζονταν για να καλύψουν τις ανάγκες της καθημερινής μου διαβίωσης. Ηταν μια συνειδητή επιλογή να αρνηθώ τη σύγχρονη μορφή εργασίας που θέλει τον άνθρωπο ως πειραματόζωο στα χέρια του εκάστοτε εργοδότη, να αρνηθώ την τυραννία του ξυπνητηριού, το επικριτικό βλέμμα του αφεντικού, τις καθημερινές προσβολές, τις "φιλικές παραινέσεις" για μεγαλύτερη παραγωγικότητα και γενικότερα τη ρομποτοποιημένη καθημερινότητα του εργαζόμενου στα πλαίσια της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Στον αξιακό μου κώδικα υπάρχει μια βεντάλια επιλογών για όποιον θέλει να αντιπαλέψει το καπιταλιστικό τερατούργημα και συγκεκριμένα την εκφυλισμένη μορφή της εργασίας εντός του. Από τις εργατικές αντιιεραρχικές συνελεύσεις, τις αυτοοργανωμένες δομές εντός των εργασιακών χώρων, τις συγκρουσιακές πορείες και απεργίες, ως τις απαλλοτριώσεις και τις επιθέσεις στα αφεντικά. Όλα μαζί συνθέτουν το μωσαϊκό της αντίστασης που μπορούν να ασπαστούν όσοι ζουν με αξιοπρέπεια την εποχή τους - ανάλογα φυσικά με τη διάθεση, τις επιθυμίες και την ιδιαίτερη προσωπικότητα του καθενός - και θέλουν να συνεισφέρουν από το δικό τους μετερίζι στον αγώνα για τη συλλογική και ατομική απελευθέρωση.

Ο νους μου ταξιδεύει... Ακόμα δεν ακούω τις πόρτες να κλειδώνουν και να ξεκλειδώνουν, μήτε βλέπω τα κάγκελα και τα σύρματα να πασχίζουν να κρύψουν το γαλάζιο. Δεν βλέπω τους φάρους τους πια. Δεν ακούω τις φωνές τους. Ποτέ δεν μιλούσαμε την ίδια γλώσσα άλλωστε. Τα συγχαρητήριά του "κέντρου" χάνονται από τα αυτιά μου... Το μονοπάτι που ακολουθώ με πηγαίνει σε πρόσωπα αγαπημένα, σε μάτια ειλικρινή, σε αγκαλιές που δόθηκαν χωρίς αντάλλαγμα κι ας μείναν μισοτελειωμένες. Στις πίκρες, στις χαρές, στα σεργιάνια και στα γέλια μας. Κι όταν σφίξαμε τη γροθιά μας και φύγαμε ξέραμε ότι μπορεί να μην ξανανταμώσουμε. Το ξέραμε...Κι όμως τα μάτια μας χαμογελούσαν. Οπως τώρα... Οπως πάντα... Ως το τέλος λοιπόν...

Υγ. Μια αγκαλιά σε όλους τους συντρόφους που με γέμισαν δύναμη με την παρουσία τους στα δικαστήρια.

Χαρίσης Δημήτρης


Δ' πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού».

27

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

15 σχόλια
Πρεπει να το διαβασω αυτο το κειμενο στον πατερα μου που μεσα στην Κατοχη, ορφανος απο πατερα, 15 χρονων, επαιρνε σβαρνα τα χωρια να αγορασει και να πουλησει καρυδια και σαπουνι για να θρεψει αδερφια και μανα.
Αυτός ο άνθρωπος το χει πάρει τελείως λάθος.Πρέπει να χει φάει πολύ πίκρα για να σκέφτεται έτσι και να απαξιωνει όλους όσους δουλεύουν για να ζήσουν αυτοι και οι οικογένειες τους. Βγάζει οτι δεν καταλαβαίνει το νόημα της εργασίας και αυτα που την περιβάλλουν. Σίγουρα υπάρχει πολύ πράγμα που κρύβεται μέσα του και τον οδήγησε σε αυτήν την κατάσταση.
Πρώτον, οι κανονικοί ληστές έχουν πολύ περισσότερη τσίπα. Παραδέχονται ότι δε γουστάρουν να δουλεύουν και παίρνουν την ευθύνη ξερά. Δεύτερον, για να ζει ο λεβέντης χωρίς το άγχος του ξυπνητηριού, προϋποθέτει να υπάρχουν εκατομμύρια βλάκες που ξυπνάνε κάθε μέρα με ξυπνητήρι, πάνε να δουλεύουν σαν τα σκλαβάκια στις μίζερες δουλίτσες τους, για να γεμίζουν με λεφτά τα ΑΤΜ για να βρίσκει ο κοινωνικός αγωνιστής φράγκα να απαλλοτριώνει. Άρα δυο φορές τζάμπα μάγκας. Τρίτον, ας σταματήσει η αναπαραγωγή εκθέσεων δημοτικού του κάθε βαρεμένου. Τους κάνετε και λεζάντα.
Ειναι γνωστο οτι αναρχικές φυλακες δεν υπαρχουν. Μονο σταλινικες. Οι εχθροί του κινήματος παιρνουν 3 σφαίρες κ 2 μετρα γης. Ρωτηστε τον χαμπιμπι
Στη βορεια κορεα αν δεν εισαι του καθεστωτος εχει αφθονη δουλεια. Ψωμι δεν εχει η ταμπλετ η δικτυο ειμαι σιγουρος οτι τα θεωρει αναγκες διαβιωσης αυτα
Ακόμα κι αν του έβρισκα ο 《φίλος》μας δεν θα πήγαινε να δουλέψει λόγω ιδεολογίας.Οπότε άκυρο το σχόλιο σου...Δουλειές ακόμα και τώρα υπάρχουν.Το θέμα είναι αν αμείβονται όσο πρέπει.
1) Με τέτοιο λογοτεχνικό οίστρο που διαθέτει κρίνοντας από το μακροσκελές 'μανιφέστο' του, θα μπορούσε να γράψει βιβλία και να βγάζει ένα καλό μεροκάματο για τα προς το ζειν.2) Το ότι τα λεφτά στο ΑΤΜ είναι λεφτά Ελλήνων συμπατριωτών του, μέσα σε αυτούς φτωχών ανθρώπων του μεροκάματου, φοιτητών και συνταξιούχων δεν του περνάει από το μυαλό. Λες και λήστεψε ΑΤΜ στο Κατάρ.3) Ας αφήσει τα παραμύθια. Δεν χρειαζόταν να γράψει στο 'μανιφέστο' του τίποτα παραπάνω από μία φράση: "είμαι τεμπέλης, και δεν μου αρέσει να δουλεύω".4) Τόσο άχρηστος που δεν ξέρει ούτε μία ληστεία να κάνει καλά.5) Τώρα που θα έχει άφθονο χρόνο στην φυλακή, δώστε του να διαβάζει τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών ώστε να μάθει με ποιόν τρόπο το επόμενο μανιφέστο του πρέπει να ξεπεράσει σε μέγεθος την γνωστή τριλογία του Tolkien.
Το ότι τα λεφτά στο ΑΤΜ είναι λεφτά Ελλήνων συμπατριωτών του, μέσα σε αυτούς φτωχών ανθρώπων του μεροκάματου, φοιτητών και συνταξιούχων δεν του περνάει από το μυαλό ......και ακομα δεν εχουν σφιξει οι ζεστες,ημαρτον ρε φιλε τι αλλο θα ακουσουμε?
Πεστα λες κ δεν ξερει ότι τα λεφτα ειναι ασφαλισμένα. Κ οτι την ασφαλεια τη πληρώνει ενα ρακουν μπορει κ παντα αρκουδακι. 40 χρονια πασοκ έχουν αφησει το στιγμα τους βλεπεις...
δεν μπηκα να σε ειρωνευτω αλλα για να διαβασσω το αρθρο αλλα αφου επιμενεις εξηγηγσε μου σε παρακαλω πολυ πτι ηθελες να πεις ή απο ποτε τα λεφτα που εχει μια τραπεζα στο ατμ ανηκουν σε φτωχους και μεροκαματιαρηδες
Θα το εξηγήσω τόσο απλά που μέχρι και οι φίλοι του εγκλήματος θα μπορούν να το καταλάβουν.Τι θα γίνονταν αν πολλοί περισσότεροι ήταν, σαν το παλικάρι, αρκετά τεμπέληδες ώστε να θέλουν να ληστέψουν μια τράπεζα και αρκετά χαζοί ώστε να το επιχειρήσουν; Περισσότερες ληστείες. Τι θα είχαν ως αποτέλεσμα αυτές οι ληστείες; Την κατάρρευση των τραπεζών.Τι θα γίνονταν αν κατέρρεαν οι τράπεζες; Θα χάνονταν οι καταθέσεις φτωχών ανθρώπων του μεροκάματου, φοιτητών και συνταξιούχων.Τι θα γίνονταν αν δεν κατέρρεαν οι τράπεζες αλλά το κράτος έσπευδε να τις διασώσει; Θα χρησιμοποιούσε τα χρήματα των φορολογουμένων, δηλαδή φτωχών ανθρώπων του μεροκάματου και συνταξιούχων. Για οποιαδήποτε άλλη απορία είμαι στη διάθεσή σας.
α ναι σωστά. Τα λεφτά στις ελληνικές τράπεζες είναι μόνο των πλουσίων. Όλοι αυτοί που στέκονται να σηκώσουν λεφτά απο τα ΑΤΜ είναι περαστικοί απο Ζυρίχη και Νέα Υόρκη.
"τα χρήματα της ληστείας λοιπόν προορίζονταν για να καλύψουν τις ανάγκες της καθημερινής μου διαβίωσης. Ήταν μια συνειδητή επιλογή να αρνηθώ τη σύγχρονη μορφή εργασίας"Tου αρνηθηκε κανεις να παει σε καποιο χωραφι να δουλεψει ή βοσκησει προβατα; Βεβαια αυτες ειναι αληθινες δουλειες που θελουν κοπο, ενω το να κλεψεις και να τα σκορπας στα μπουζουκια ειναι πιο γκλαμουρ....