Μια άγνωστη συνέντευξη της Ιωάννας Τσιριγκούλη από ένα 01 του ‘96

Μια άγνωστη συνέντευξη της Ιωάννας Τσιριγκούλη από ένα 01 του ‘96 Facebook Twitter
0

Στη στήλη Network της καινούριας Lifo, ο Άρης Δημοκίδης έγραψε πως ψάχνοντας στο Google συνεντεύξεις και φωτογραφίες της ηθοποιού Ιωάννας Τσιριγκούλη (την οποία είχε μόλις δει στην ταινία 'Χώρα Προέλευσης') έπεσε κυρίως πάνω σε πλαστά ροζ σάιτ που ζητούσαν χρήματα για να δείξουν υποτιθέμενες ροζ σκηνές της - προφανώς fake.

Και αφού έγραψε τη συνομιλία του με την ηθοποιό για το θέμα (η αντίδρασή της έχει μεγάλο ενδιαφέρον) διατύπωσε την ευχή σύντομα οι πλαστές αναφορές -αναφορές που άλλωστε γίνονται για οποιαδήποτε γυναίκα με παρουσία στην Τέχνη- να πάνε κάτω-κάτω στα αποτελέσματα του Google και να αντικατασταθούν με ουσιαστικό υλικό.

Πριν περάσουν λίγες ώρες απ' τη δημοσίευση του άρθρου, ο δημοσιογράφος και συνεργάτης της Lifo Χρήστος Παρίδης θυμήθηκε πως είχε πάρει κάποτε μια συνέντευξη απ' την ηθοποιό. Και συγκεκριμένα τον Μάρτιο του 1996 για το περιοδικό 01. Όμως, πριν δημοσιευτεί η συνέντευξη, το 01 του Τσαγκαρουσιάνου έκλεισε για πάντα.

Και τώρα, σχεδόν 15 χρόνια μετά και αφού διάβασε το σχετικό άρθρο, ο Χρήστος Παρίδης απομαγνητοφώνησε και πληκτρογράφησε εκείνη την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πλην αδημοσίευτη συνέντευξη. Και μας την έστειλε.

Τον ευχαριστούμε θερμά.

ΙΩΑΝΝΑ ΤΣΙΡΙΓΚΟΥΛΗ

Από τον Χρήστο Παρίδη

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ: Σε περιβάλει μια φήμη, ότι κάποτε παράτησες μια «στρωμένη» καριέρα και χάθηκες από την Αθήνα για χρόνια χωρίς λόγο και αιτία.

ΙΩΑΝΝΑ ΤΣΙΡΙΓΚΟΥΛΗ: Υπήρξε μια περίοδος που τα είχα πράγματι όλα στρωμένα, ήμουν στο Εθνικό, με είχε διαλέξει ο Ντασσέν για Νίνα στον «Γλάρο», μετά κάποιοι ρόλοι, αλλά συγχρόνως υπήρχε και μια άλλη ανάγκη. Να ζήσω. Είναι αυτή η περίεργη πλάστιγγα μέσα σου που τη δεδομένη στιγμή, σε μια επιλογή ή ένα δίλημμα βαραίνει προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Εγώ ήθελα τότε να ερωτευτώ, να αυτοκαταστραφώ, να ταξιδεύσω, δηλαδή να γευτώ όλα αυτά που είναι η ζωή. Άλλωστε το θέατρο χρειάζεται και μια πείρα ζωής.

Χ.Π.: Αυτός ήταν ο στόχος σου δηλαδή; Η πείρα που θα αποκόμιζες απ' όλα αυτά;

Ι.Τ.: Όχι, καθόλου! Ποτέ δεν βάζω στόχους. Οι στόχοι έρχονται από μόνοι τους. Μας τους καθορίζει η ίδια η ζωή. Οι ανάγκες μας.

Χ.Π.: Τα παράτησες λοιπόν για να ερωτευτείς, να ταξιδεύσεις, να αυτοκαταστραφείς. Πόσο κράτησε όλο αυτό;

Ι.Τ.: Γύρω στα τέσσερα χρόνια...

Χ.Π.: Που ταξίδευσες;

Ι.Τ.: Όργωσα την Ευρώπη με το αυτοκίνητο, Ασία, Αμερική....

Χ.Π.: Στην Αμερική, που;

Ι.Τ.: Νέα Υόρκη και Μαϊάμι. Κυρίως Νέα Υόρκη, Μανχάτταν.

Χ.Π.: Στο Μανχάτταν πήγες να δεις θέατρο;

Ι.Τ.: Δεν είδα ούτε μια παράσταση. Δεν πήγα εκεί για να δω θέατρο. Την Αμερική πήγα να δω. Ίσως μάλιστα να είμαι η μοναδική Ελληνίδα ηθοποιός που δεν πέρασε από το Actor's Studio. Δεν ήξερα καν που βρίσκεται. Αντιθέτως ήξερα πάρα πολύ καλά που βρισκόταν το Save the Robots, ένα μπαρ που άνοιγε στις 4:00 το πρωί.

Χ.Π.: Ήσουν πάντα ξύπνια στις 4:00 το πρωί;

Ι.Τ.: Δεν θυμάμαι να είδα πολλές φορές μέρα το Μανχάτταν.

Χ.Π.: Που έμενες;

Ι.Τ.: Αυτό έχει ενδιαφέρον. Ήμουν παντρεμένη τότε με τον πρώτο μου μεγάλο έρωτα και μέναμε για ένα διάστημα,  πάνω από τρεις μήνες, στο Chelsea Hotel. Φυσικά τότε δεν ήξερα την ιστορία του.

Χ.Π.: Πως ήταν το Chelsea τότε;

Ι.Τ.: Ένα φθηνό, βρόμικο, παρακμιακό ξενοδοχείο. Δεν το πρόλαβα στις δόξες του.

Χ.Π.: Κι όταν τέλειωσε το Μανχάτταν, το Chelsea, το Save the Robots, κι όλα αυτά;

Ι.Τ.: Κατάλαβα ότι όλα αυτά που ζούσα έπρεπε κάπως να τα μετουσιώσω, γιατί διαφορετικά θα ήταν πάλι τίποτα. Ήθελα πάρα πολύ να επιστρέψω στο θέατρο.

Χ.Π.: Κι αυτό σε περίμενε;

Ι.Τ.: Το είχα πάρα πολύ σοβαρή ανάγκη. Έκανα ο, τι έκανα, γύρισα και ήθελα πάρα πολύ να δουλέψω. Αισθανόμουν γεμάτη, καινούργια, έτοιμη να κάνω πράγματα, κι έγινε! Όλοι οι άνθρωποι όταν πιστέψουν ότι θέλουν να κάνουν κάτι, γιατί το έχουν πολύ μεγάλη ανάγκη, αποκλείεται να μην τα καταφέρουν. Πιστεύω ότι στην τέχνη, ιδιαίτερα του ηθοποιού, τίποτα δεν πάει χαμένο...

Χ.Π.: Λες ότι είναι βιωματική τέχνη το θέατρο;

Ι.Τ.: Σήμερα αισθάνομαι ότι μπορώ να παίξω όλους τους γυναικείους ρόλους. Ότι είμαι όλοι οι γυναικείοι ρόλοι. Γιατί ξέρω πια γιατί θέλω να είμαι ηθοποιός. Κάτι που δεν το ήξερα στα 19 μου. Σήμερα είμαι ηθοποιός με μια άλλη ετοιμότητα και μια άλλη συνείδηση. Τώρα θα μπορούσα να παίξω τη Νίνα, όπως δεν την έπαιξα τότε. Και μιλάω βέβαια για την  τελευταία πράξη.

Χ.Π.: Η διασημότητα σε φοβίζει;

Ι.Τ.: Η διασημότητα με φοβίζει στο βαθμό που θα με αλλάξει σαν άνθρωπο. Αλλά δεν πρόκειται να γίνω διάσημη. Αρνούμαι να εμπλακώ στην υπόθεση «τηλεόραση».

Χ.Π.: Γιατί;

Ι.Τ.: Γιατί η τηλεόραση δεν είναι Τέχνη. Με την έννοια που είναι τέχνη σήμερα το σινεμά, το θέατρο, η λογοτεχνία, η μουσική. Κάτι ολοκληρωμένο με όραμα.

Χ.Π.: Και πως θα ζήσεις; Μόνο από το θέατρο;

Ι.Τ.: Όπως ζω. Έχοντας μειώσει εκπληκτικά τις ανάγκες μου, για να μπορέσω να κάνω αυτό που θέλω, μ' αυτούς που θέλω, και να τα έχω καλά με τον εαυτό μου.

Χ.Π.: Ζεις με τον βασικό μισθό του Αμόρε;

Ι.Τ.: Ναι, ζω με τον βασικό μισθό σε μια ανήλιαγη γκαρσονιέρα, αλλά έχω ζήσει και καλύτερα και δεν μου λείπει.

Χ.Π.: Δεν θα ήθελες να βλέπεις τον πρωινό ήλιο;

Ι.Τ.: Θα ήθελα να' χω για σπίτι τον Παρθενώνα ή το Ταζμαχάλ. Αλλά τι σημασία έχει;

Χ.Π.: Τι σε τρομάζει περισσότερο στη ζωή;

Ι.Τ.: Οι ανθρώπινες σχέσεις. Είναι πολύ δύσκολο πράγμα οι ανθρώπινες σχέσεις. Και κυρίως ο έρωτας. Να δίνω, να παίρνω, να αποδέχομαι, να καταλαβαίνω. Πολύπλοκο πράγμα κι επώδυνο.

Χ.Π.: Πως είναι όταν τα ζεις όλα αυτά στη σκηνή;

Ι.Τ.: Εκεί παίρνουν μια λυτρωτική διάσταση. Τα ζω μέσα από το έργο, λυτρώνομαι και μετά πετάω.

Χ.Π.: Είναι υποκατάστατο ζωής το θέατρο;

Ι.Τ.: Ως ένα βαθμό, ναι.

Χ.Π.: Ο ηθοποιός τι είναι;

Ι.Τ.: Το medium, το μέσο, που μεταφέρει στο θεατή το πνεύμα του συγγραφέα ή το όραμα του σκηνοθέτη. Αυτός που θα σε συγκινήσει και θα σε κάνει να ταυτιστείς. Γι' αυτό τρέμω κάθε βράδυ πριν βγω. Είναι μεγάλη η ευθύνη.

Χ.Π.: Σε πρωτοείδα στο υπόγειο της Οδού Κεφαλληνίας. Φέτος παίζεις στο υπερώο του Αμόρε. Προτιμάς τα μικρά θέατρα από τις μεγάλες ιταλικές σκηνές;

Ι.Τ.: Είναι πιο «κινηματογραφικοί» οι μικροί χώροι. Με την έννοια ότι παίζεις πιο εσωτερικά. Μ' αρέσει σ' ένα μικρό χώρο να σε βλέπει ο άλλος από τόσο κοντά, ότι ακούς την ανάσα του, ναι...ότι παίζεις ακόμα και μ' αυτό, την ανάσα του κοινού!

Χ.Π.: Αν σου έδιναν εν λευκώ να διαλέξεις έναν ρόλο ή ένα έργο...

Ι.Τ.: Για μένα δεν είναι τόσο το έργο ή ο ρόλος. Μεγαλύτερη σημασία έχει με ποιους θα παίξω, ποιος θα σκηνοθετήσει. Είναι πολύ λεπτές οι ισορροπίες στο επάγγελμα αυτό. Παίζεις με τα ψυχικά σου αποθέματα. Δεν γίνεται να μην τα πηγαίνεις καλά με τους ανθρώπους που σε περιβάλλουν. Αν το ιδανικό πλαίσιο διαταραχθεί, εγώ δεν μπορώ να μείνω, φεύγω.

Χ.Π.: Το έχεις κάνει ποτέ;

Ι.Τ.: Ναι, μια φορά. Δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Αλλά γενικά είμαι πολύ ευχαριστημένη με τις συνεργασίες μου, οι οποίες χρόνο με το χρόνο πηγαίνουν όλο και καλύτερα, κι έτσι μεγαλώνει και η δικιά μου η χαρά. Τώρα έχω την ευτυχία να παίζω με έναν ηθοποιό που εκτιμώ ιδιαίτερα, τον Άρη Λεμπεσόπουλο.

Χ.Π.: Υπάρχουν πολλοί νέοι ηθοποιοί με ιδιαίτερο χάρισμα...

Ι.Τ.: Κυρίως γυναίκες. Φοβερό υλικό, που αν ήταν στην Αμερική, με μητρική τους γλώσσα τα αγγλικά, θα έκαναν σπουδαίες καριέρες.

Χ.Π.: Υπάρχουν στην Ελλάδα μη-εφησυχασμένοι καλλιτέχνες;

Ι.Τ.: Υπάρχουν αλλά ξέρεις που βρίσκονται...

Χ.Π.: Στην απομόνωση;

Ι.Τ.: Και είναι επιλογή. Γιατί είτε σε απομονώνει το ρεύμα ή απομονώνεσαι εσύ από αυτό.

Χ.Π.: Υπάρχει «ταλέντο»; Μήπως είναι κάτι άλλο από αυτό που νομίζουμε;

Ι.Τ.: Είναι ένα χάρισμα που πρέπει να το καλλιεργήσεις. Όχι για τους άλλους, αλλά κυρίως για σένα. Και καλλιεργείται ποικιλοτρόπως. Ακόμα και με το πώς αντιλαμβάνεται κανείς τη ζωή.

Χ.Π.: Άρα θέλει ταλέντο για να συνεννοείσαι με τους ανθρώπους...

Ι.Τ.: Όλα μαζί πάνε. Η τέχνη, οι σχέσεις, ο έρωτας, η φιλία...ναι, η ζωή θέλει ταλέντο. Εγώ είμαι λίγο σαν την Μπλανς: I always depended on the kindness of strangers. Αυτοί που μόλις θα γνωρίσω είναι πάντα πιο σημαντικοί από αυτούς που ήδη ξέρω...

Μάρτιος 1996,

μετά από παράσταση του «Έρωτα» της Λιουντμίλλα Πετρουσέφκαγια

Θέατρο Αμόρε

Για το περιοδικό 01

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μυστήριο 188 ΤΟ ΦΩΣ»: Μια έκθεση για τον «Μορφωτικό και Εκπολιτιστικό Σύλλογο Ελευσίνος»

LiFO X 2023 ΕΛΕVΣΙΣ / «Μυστήριο 188 ΤΟ ΦΩΣ»: Μια έκθεση για τον «Μορφωτικό και Εκπολιτιστικό Σύλλογο Ελευσίνος»

Ο Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με έναν εκ των ιδρυτικών μελών της, τον Θανάση Λεβέντη, μια ξεχωριστή και πολύπλευρη προσωπικότητα, άρρηκτα συνδεδεμένη με την πόλη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί παραιτήθηκε ο διευθυντής του Βρετανικού Μουσείου

Culture / Γιατί παραιτήθηκε ο διευθυντής του Βρετανικού Μουσείου;

Μια συνταρακτική υπόθεση συστηματικής κλοπής αρχαιοτήτων βρίσκεται μονάχα στην αρχή των αποκαλύψεων. Πώς έφτασαν να λείπουν μέχρι και 1,500 αντικείμενα από την συλλογή του Βρετανικού Μουσείου, πώς μερικά από αυτά κατέληξαν στο eBay, και το παρασκήνιο μιας παραίτησης που κρύβει πολλά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Ζαμέ Κορωπί: Λίγες αλήθειες για το μοχθηρό language barrier που κάποτε μας έχει τρολάρει όλους

Οπτική Γωνία / Ζαμέ Κορωπί: Λίγες αλήθειες για το μοχθηρό language barrier που κάποτε μας έχει τρολάρει όλους

Το πάθημα του συνηγόρου της Εύας Καϊλή, Μιχάλη Δημητρακόπουλου, ακριβώς, όπως παλαιότερα «τα αγγλικά του Τσίπρα», πέρα από τα ανέκδοτα και τα, δικαίως, μοχθηρά πειράγματα, έχουν πολλά να πουν για το γλωσσικό εμπόδιο και την υπερβολική αυτοπεποίθησή μας, όταν καλούμαστε να εκφραστούμε σε μία ξένη γλώσσα...
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Αννα Ροκόφυλλου: «Στον ΟΠΑΝΔΑ θέλουμε να αναδείξουμε την ιστορικότητα της Αθήνας»

Culture / Αννα Ροκόφυλλου: «Στον ΟΠΑΝΔΑ θέλουμε να αναδείξουμε την ιστορικότητα της Αθήνας»

Η Άννα Ροκοφύλλου, πρόεδρος του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων, κάνει έναν απολογισμό των δύο πρώτων ετών της θητείας της και δεν κρύβει τον ενθουσιασμό της για το Φεστιβάλ Κολωνού (6-28/9) με το οποίο ο πολιτισμός γίνεται διαθέσιμος σε κάθε δημότη.
ΕΛΕΝΗ ΤΖΑΝΝΑΤΟΥ
Το συγκινητικό βίντεο με τον Μικ Τζάγκερ για την επιστροφή του κοινού στο Άλμπερτ Χολ

Lifo Picks / Το συγκινητικό βίντεο με τον Μικ Τζάγκερ για την επιστροφή του κοινού στο Άλμπερτ Χολ

Your Room Will Be Ready: «Ανυπομονούμε να αρχίσουμε να δημιουργούμε αναμνήσεις μαζί σας με καλλιτέχνες παγκόσμιας κλάσης για άλλη μια φορά. Έχουμε περισσότερη ιστορία να γράψουμε».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κοντσέρτα του Μότσαρτ σε όργανα εποχής από τους μουσικούς της Καμεράτας

Culture / Κοντσέρτα του Μότσαρτ σε όργανα εποχής από τους μουσικούς της Καμεράτας

Η συναυλία του βραβευμένου αθηναϊκού συνόλου, το οποίο φημίζεται για τις ιστορικές πρακτικές ερμηνείας του σε όργανα εποχής, αποτελεί συμπαραγωγή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και των Μουσικών της Καμεράτας.