Αυτό είναι το πιο αγαπημένο βιβλίο όλων των εποχών της Άγκαθα Κρίστι

Αυτό είναι το πιο αγαπημένο βιβλίο όλων των εποχών της Άγκαθα Κρίστι Facebook Twitter
6

Δημοσκόπηση που έγινε στο internet αποκάλυψε ποιο είναι το πιο αγαπημένο βιβλίο της διάσημης συγγραφέως.

Το μυθιστόρημα μυστηρίου "Και Μετά Δεν Υπήρχε Κανείς" (γνωστό επίσης ως "Δέκα Μικροί Ινδιάνοι" και "Δέκα Μικροί Νέγροι") ψηφίστηκε πρώτο αφού έχει κερδίσει τους περισσότερους αναγνώστες, σύμφωνα με το BBC.


Δεύτερο ήρθε το "Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές" και τρίτο το "Ο φόνος του Ρότζερ Ακρόυντ", σύμφωνα με τον ιστότοπο του BBC.
Οι αναγνώστες της διάσημης βρετανίδας συγγραφέως καλούνταν να επιλέξουν το αγαπημένο τους βιβλίο με αφορμή την 125η επέτειο φέτος από την γέννησή της στις 15 Σεπτεμβρίου.


Στο έργο αυτό πρωταγωνιστούν 10 ξένοι που βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε μια έπαυλη σε ένα νησί και όλοι κρύβονται κατά κάποιον τρόπο πίσω από μια σκοτεινή υπόθεση ανθρωποκτονίας. Καθώς ένας ένας αρχίζει να πεθαίνει μυστηριωδώς, οι υπόλοιποι συνειδητοποιούν ότι στην παρέα τους μπορεί να κρύβεται ένας δολοφόνος.


"Στο 'Και Μετά Δεν Υπήρχε Κανείς' η γιαγιά μου έφτιαξε με επιδεξιότητα μια εξαιρετικά πολύπλοκη πλοκή, η οποία έκανε τους αναγνώστες να σαστίσουν, να διασκεδάσουν και τους εξέπληξε από την πρώτη φορά που κυκλοφόρησε το 1939 και το ίδιο θα κάνει, ελπίζω, για πολλά χρόνια ακόμη", λέει ο Μάθιου Πρίτσαρντ, εγγονός της Κρίστι και πρόεδρος του Agatha Christie Ltd, εκφράζοντας την χαρά του για την συμμετοχή 15.000 ανθρώπων στην δημοσκόπηση World's Favourite Christie στο Διαδίκτυο που είχε διοργανώσει το ίδρυμα της συγγραφέως.


Το βιβλίο αυτό --στο οποίο δεν πρωταγωνιστεί κανένας από τους διάσημους ήρωες της Αγκαθα Κρίστι, ο ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρό ή η Μις Μαρπλ, αλλά είναι επίσης γνωστό από τις μεταφορές του στο θέατρο και στον κινηματογράφο-- έχει πουλήσει περισσότερα από 100 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, γεγονός που το αναδεικνύει σε μια από τις πιο δημοφιλείς νουβέλες όλων των εποχών.
Ήταν εξάλλου ένα από τα αγαπημένα και της ίδιας. Το μυθιστόρημα αυτό απαιτούσε "μια δύσκολη τεχνική, η οποία ήταν μια πρόκληση, και επομένως το απήλαυσα και νομίζω ότι το χειρίστηκα με ικανοποιητικό τρόπο", είχε γράψει η Κρίστι σε έναν αναγνώστη της.


Το έργο αυτό, το οποίο διασκεύασε η ίδια η συγγραφέας για το θέατρο το 1943, αποτελεί το αντικείμενο μιας μίνι σειράς που γυρίζεται για το BBC με την Σάρα Φελπς (Μεγάλες Προσδοκίες) να έχει κάνει την διασκευή για την μικρή οθόνη.

6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μυστήριο 188 ΤΟ ΦΩΣ»: Μια έκθεση για τον «Μορφωτικό και Εκπολιτιστικό Σύλλογο Ελευσίνος»

LiFO X 2023 ΕΛΕVΣΙΣ / «Μυστήριο 188 ΤΟ ΦΩΣ»: Μια έκθεση για τον «Μορφωτικό και Εκπολιτιστικό Σύλλογο Ελευσίνος»

Ο Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με έναν εκ των ιδρυτικών μελών της, τον Θανάση Λεβέντη, μια ξεχωριστή και πολύπλευρη προσωπικότητα, άρρηκτα συνδεδεμένη με την πόλη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί παραιτήθηκε ο διευθυντής του Βρετανικού Μουσείου

Culture / Γιατί παραιτήθηκε ο διευθυντής του Βρετανικού Μουσείου;

Μια συνταρακτική υπόθεση συστηματικής κλοπής αρχαιοτήτων βρίσκεται μονάχα στην αρχή των αποκαλύψεων. Πώς έφτασαν να λείπουν μέχρι και 1,500 αντικείμενα από την συλλογή του Βρετανικού Μουσείου, πώς μερικά από αυτά κατέληξαν στο eBay, και το παρασκήνιο μιας παραίτησης που κρύβει πολλά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Ζαμέ Κορωπί: Λίγες αλήθειες για το μοχθηρό language barrier που κάποτε μας έχει τρολάρει όλους

Οπτική Γωνία / Ζαμέ Κορωπί: Λίγες αλήθειες για το μοχθηρό language barrier που κάποτε μας έχει τρολάρει όλους

Το πάθημα του συνηγόρου της Εύας Καϊλή, Μιχάλη Δημητρακόπουλου, ακριβώς, όπως παλαιότερα «τα αγγλικά του Τσίπρα», πέρα από τα ανέκδοτα και τα, δικαίως, μοχθηρά πειράγματα, έχουν πολλά να πουν για το γλωσσικό εμπόδιο και την υπερβολική αυτοπεποίθησή μας, όταν καλούμαστε να εκφραστούμε σε μία ξένη γλώσσα...
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Αννα Ροκόφυλλου: «Στον ΟΠΑΝΔΑ θέλουμε να αναδείξουμε την ιστορικότητα της Αθήνας»

Culture / Αννα Ροκόφυλλου: «Στον ΟΠΑΝΔΑ θέλουμε να αναδείξουμε την ιστορικότητα της Αθήνας»

Η Άννα Ροκοφύλλου, πρόεδρος του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων, κάνει έναν απολογισμό των δύο πρώτων ετών της θητείας της και δεν κρύβει τον ενθουσιασμό της για το Φεστιβάλ Κολωνού (6-28/9) με το οποίο ο πολιτισμός γίνεται διαθέσιμος σε κάθε δημότη.
ΕΛΕΝΗ ΤΖΑΝΝΑΤΟΥ
Το συγκινητικό βίντεο με τον Μικ Τζάγκερ για την επιστροφή του κοινού στο Άλμπερτ Χολ

Lifo Picks / Το συγκινητικό βίντεο με τον Μικ Τζάγκερ για την επιστροφή του κοινού στο Άλμπερτ Χολ

Your Room Will Be Ready: «Ανυπομονούμε να αρχίσουμε να δημιουργούμε αναμνήσεις μαζί σας με καλλιτέχνες παγκόσμιας κλάσης για άλλη μια φορά. Έχουμε περισσότερη ιστορία να γράψουμε».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κοντσέρτα του Μότσαρτ σε όργανα εποχής από τους μουσικούς της Καμεράτας

Culture / Κοντσέρτα του Μότσαρτ σε όργανα εποχής από τους μουσικούς της Καμεράτας

Η συναυλία του βραβευμένου αθηναϊκού συνόλου, το οποίο φημίζεται για τις ιστορικές πρακτικές ερμηνείας του σε όργανα εποχής, αποτελεί συμπαραγωγή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και των Μουσικών της Καμεράτας.

σχόλια

3 σχόλια
Συμφωνώ με τη σειρά που ψηφίστηκαν και θέλω να προσθέσω στα δικά μου αγαπημένα το ''Έγκλημα στο Νείλο'', το ''Δύο Εγκλήματα Κάτω από τον Ήλιο'' και το ''Διπλό Είδωλο στον Σπασμένο Καθρέφτη''.
Προσωπικά, βαριέμαι αφάνταστα την Agatha, τη θεωρώ αστυνομική συγγραφέα κάτω του μετρίου. Αλλά από όσα έργα της έχω διαβάσει, το "The Mirror Cracks From Side to Side" είναι το μόνο που συμπάθησα. Χαίρομαι που κάποιος το ανέφερε.
Να βαριέσαι τη Κρίστι, είναι απόλυτα παραδεκτό. Να βαριέσαι το οποιοδήποτε τοτέμ είναι απόλυτα παραδεκτό. Αλλά εγνωσμένης αξίας καλλιτέχνες να τους χαρακτηρίζουμε κάτω του μετρίου επειδή δε μας αρέσουν; Η γυναίκα, τελειοποίησε το whodunit. Πάει πολύ. Εγώ συχαίνομαι τον Μπέργκμαν πχ. Είδα πέντε έξι ταινίες του και η ματιά του δεν μου πάει καθόλου για καθόλου. Αλλά το μεγαλείο του κάνει μπαμ. Άλλο που δε μου κάθεται εμένα.(και χέστηκε η φοράδα στ αλώνι που δε μου κάνει, αλλά κουβέντα να γίνεται...)
Έτσι όπως το έγραψα έχεις δίκιο να ενίστασαι διότι όντως φαίνεται σαν να την θεωρώ κακή επειδή τη βαριέμαι. Καμία σχέση. Πολύ κάτω του μετρίου θεωρώ την τεχνική της. Και γι' αυτό τη βαριέμαι, εξάλλου - και όχι το αντίστροφο! Η τεχνική της είναι απολύτως παιδαριώδης και μπορεί να την πετύχει ο οποιοσδήποτε ευφάνταστος άνθρωπος : Γίνεται ένα έγκλημα. Mαζεύονται(ή βρίσκονται ήδη) είκοσι-τριάντα νοματαίοι. Πιθανοί ύποπτοι όλοι. Διαχέονται στοιχεία για τον κάθε έναν καθώς και την σχέση του με τον άλλον/τους άλλους. Μερικά από αυτά (ή και όλα αυτά) είναι εξαρχής ενδείξεις για την ενοχή του εκάστοτε χαρακτήρα. Καλά μέχρι εδώ. Από εκεί και πέρα όμως, το πού βρίσκονται οι συνδετικοί κρίκοι μεταξύ της εγκληματικής πράξης και του ατόμου/ων που την διέπραξε και την διαδικασία στην οποία μπήκε/αναγκάστηκε/συνέβη/ακολούθησε να μπει για να την διαπράξει είναι ένα ανόητο παζλ που όλα τα κομμάτια ταιριάζουν δυνητικά με όλα τα άλλα. Καμία κατεύθυνση δεν πρόκειται να σου δώσει - έστω και υποδορίως - η Christie έτσι ώστε μια κάποια υπόθεση να ξεχωρίζει ως πιο πιθανή από μια άλλη ή έστω να αρχίσεις να ξετυλίγεις εσύ το κουβάρι στο μυαλό σου κρατώντας αξιοποιήσιμα εφόδια (όλα είναι απολύτως εξίσου αξιοποιήσιμα μέχρι το τέλος - μόνο που όλα = κανένα). Για να πεις στο τέλος "Μα πώς είναι δυνατόν να μην το είχα καταλάβει;;! Aσφαλώς! Αυτός θα ήταν ο δολοφόνος, ήταν όλα τα αποδεικτικά στοιχεία και οι συνδέσεις τους μπροστά μου όλη την ώρα, αλλά η ατμόσφαιρα του βιβλίου, το φόντο, το ένα ή το άλλο πολύ ενδιαφέρον τέχνασμα ή αφήγημα ή παράλληλη ιστορία με παραπλανούσε από την ορθολογική σκέψη. Μάγισσα συγγραφέα!". Αυτό δεν το είπα ποτέ με την Christie ενώ το έχω πει με αρκετούς άλλους αστυνομικούς συγγραφείς (που μπορεί και να μην ήταν αμιγώς του αστυνομικού μυθιστορήματος). Λοιπόν, αυτή την τεχνική της Christie την ξέρει και η γάτα μου. Σημασία έχει η τεχνική σου να είναι τέτοια που να καθιστάς τον αναγνώστη ανίκανο προς στιγμήν να σκεφτεί με τρόπο σαφή και καθαρό - ενώ φαινομενικά τίποτα δεν τον εμποδίζει - και αυτό είναι το ταλέντο σε αστυνομικά έργα τύπου "whodunnit"! Αυτό είναι που δεν μπορεί να κάνει ο καθείς. Τί να το κάνω να μου λέει ποιά είναι όλα τα σωστά αποδεικτικά στοιχεία στο τέλος (χώρια που κρύβει μέχρι το τέλος τα μισά από τον αναγνώστη - πολύ έξυπνο κι αυτό, τί να σου πω, κανείς δεν θα το κατάφερνε... και με τιμάει και πολύ σαν αναγνώστρια, ε;) ενώ κάλλιστα ο συνδυασμός θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε άλλος. Τα long shot guesses δεν είναι για τη λογοτεχνία, είναι για το καζίνο. Άσχετο : Τον Bergman κι εγώ τον βαριέμαι, παρομοίως. (lol)