ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟΥ
Ανοίγω τη πόρτα πριν σαράντα τέσσερα χρόνια στο σπίτι της Φρίντας μπροστά μου ένα αγόρι με μπούκλες μαλλιά και μια στοίβα βιβλία που έφτανε μέχρι το πρόσωπο μάτια φλογάτα δυσκολευότανε να μιλήσει δεν ήταν η Φρίντα εκεί έφυγε.. από τότε τέτοια λαχτάρα να τον βλέπω ένα βράδυ του πήγα στο ταρατσάκι της Κλεομένους ένα νεκρό γατάκι ήμουνα πολύ μικρή τότε που το μόνο που ήξερα ήταν πως ό,τι με συγκινεί είναι αρκετό το θυμόταν μου το πε στη κουζίνα τη μέρα της κηδείας του Άλλου του Βασίλη πάντα μια αδίψαστη λαχτάρα να τον δω κι όποτε τον έβλεπα δεν τον χόρταινα με ξεσήκωνε η παρουσία του τα γραφτά του τον πίστευα πολύ αυθεντικός ελεύθερος συναντούσα πάνω του αμέσως το γνήσιο συνδεδεμένο με το καλύτερο ελληνικό στοιχείο αυτό που σπάνια το συναντάμε και που με έκανε να θέλω να το ανακαλύπτω και να το ορίζω κάθε φορά οικείος ευγενής άμεσος πολύ πολύ ζωηρή σκέψη βαθύτατος πόνος κέφι μέτρο πολύ χιούμορ αυτοσαρκασμός μάγκας τόσα χρόνια που τον ξέρω ίδιος μας περίμενε στο Χαλάνδρι και εμείς πήγαμε με άμαξα με άλογο και λουλούδια και ντρεπόταν να βγει που πήγαμε έτσι στη γειτονιά του στο κηπάκι του ο πατέρας ο δάσκαλος η απουσία της μάνας του τέτοια χαρά που είχε βρει άγγελο φύλακα στο σπίτι του στο μουσείο το ποδόσφαιρο χάμω στο πάτωμα μπροστά στη τηλεόραση τα πρόσωπα που έβλεπα στο σπίτι του όλων των κατηγοριών και αφτιασίδωτα σκοτάδι μετά από παράσταση δεν ανέβηκε αμέσως είχα σβήσει τα φώτα στα καμαρίνια και η συνάντηση έγινε στο σκοτάδι ήρθε χωρίς να το ξέρω με άλλους δύο φορούσε ένα υπέροχο μαύρο δερμάτινο μπουφάν με φερμουάρ πως του πήγαινε.
σχόλια