Ήμουν κι εγώ στο Plissken
Φωτό: Στάθης Μαμαλάκης
Μάι16
 

Ήμουν κι εγώ στο Plissken

Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, Σάββατο 12/05/2012

Καλό είναι να μαζεύονται πού και πού όλα τα παιδιά της πόλης, να χαιρετιούνται όλη την ώρα, να θυμούνται τα παλιά, να συζητάνε για καινούργια και ν’ ακούνε και μουσική. Το Plissken μπορεί να μην ήταν ένα εντυπωσιακό φεστιβάλ (η κρίση και τα διαχρονικά φεστιβαλικά κολλήματα του τόπου δεν μπορούν να κάνουν κανένα εγχώριο μουσικό φεστιβάλ εντυπωσιακό) αλλά σίγουρα ήταν κομψό. Δεκατέσσερις ώρες μουσικής σ’ έναν ωραίο χώρο με φτηνά ποτά και χωρίς γκρίνια. Και με άνετο πάρκινγκ.

Υπήρχαν δύο stages. Το μεγάλο, που χώραγε όλες τις ψυχές και όλα τα μουσικά γούστα, από τον πληθωρικό περφόρμερ King Kahn μέχρι τον αγαπημένο του ελληνικού κοινού Weatherall. Και το μικρό, χορευτικό, όπου, χωρίς υπερβολή, βάραγε από πολύ νωρίς το απόγευμα μέχρι πολύ νωρίς το πρωί. Κάποιος, δηλαδή, έπρεπε να εξηγήσει στους Junior Boys ότι όλα τρελά και παλαβά στην Ελλάδα, αλλά στις 7 το απόγευμα δεν είναι σε θέση η φυλή μας να μπει σε techno mood.

Το όνομα του φεστιβάλ ήταν η Peaches που, ακολουθώντας το τελευταίο γινάτι που θέλει μπάντες και τραγουδιστές να παρουσιάζουν ένα άλμπουμ ολόκληρο, έπαιξε το εμβληματικό «Teaches of Peaches». Έκανε όλα τα γνωστά της κόλπα, όπως το να πέσει και να περπατήσει πάνω στο κοινό, ν’ απευθυνθεί με όχι κάποιον ιδιαίτερα κολακευτικό τρόπο στη Χρυσή Αυγή και στον γενικό γραμματέα της και γενικώς να δείξει ότι παραμένει δυναμική αλλά ταυτόχρονα ίδια κι απαράλλακτη. Ενδιαφέροντες, ατμοσφαιρικοί, με πολύ καλό ήχο, ήταν οι Notwist. Η ψυχεδέλεια επέστρεψε με τους Dead Skeletons και η ώριμη, ροκ πασαρέλα των Triggerfinger δεν ενθουσίασε. Επαγγελματίας, λιτός και απέριττος ο Weatherall, γαλλικό ηλεκτρο-dance (που δεν πεθαίνει ποτέ το άτιμο) με τον Alan Braxe και η dupstep κατάληξη με Joker και Kid606. Στα συν η εμφάνιση του Καναδού Forrest Sword και οι ’90s αναζητήσεις του Liquid και του Drums of  Death.

Τίμια προσπάθεια που δένει το φρέσκο με το παλιό και διάφορα είδη μουσικής και αξίζει να συνεχιστεί αφού, όσο περνάνε τα χρόνια, η πόλη μένει χωρίς ψυχωμένα φεστιβάλ. Πάλι καλά που οι διοργανωτές ανανέωσαν το ραντεβού για το 2013.

 

Σταύρος Διοσκουρίδης

 
 
 
 
I WAS THERE