☛ Ο Βρετανός πρέσβης Τζον Κίτμερ έγραψε στη LiFO για τα ΛΟΑΤ δικαιώματα με αφορμή το Athens Pride. Οι αντιδράσεις ήταν ενθουσιώδεις.
«Κύριε πρέσβη, μας κακομαθαίνετε...» έγραψε ο Νίκος Α. «Καλά τα λέτε εσείς, αλλά ποιος τα ακούει... Εδώ ακόμη προσκυνάνε παντόφλες και εξορκίζουν φέρμπι...!»
«Πάρτε μια βαθιά ανάσα πολιτισμού, κρατήστε λίγο. Ωραία. Εκπνεύστε. Γυρίστε τώρα στα δικά μας» έγραψε ο/η Raydon. «Δείτε τον τρόπο με τον οποίο μιλάει αυτός ο άνθρωπος για τη σεξουαλική του ταυτότητα, με τι σεβασμό αλλά και με τι αυτοπεποίθηση περιβάλλει και προστατεύει τη ζωή του. Επίσης, πόσο προσεκτικά μιλάει για τη χώρα μας (λόγω της θέσης του εξάλλου) και βγάζει το νόημα που θέλει ως προς το πόσο πίσω είμαστε και το τι φταίει γι' αυτό. Προσέξτε πως δεν είναι απολογητικός, δεν μπαίνει σε αμυντική θέση, δεν κάνει αναφορά σε κανέναν. Για μένα αυτό είναι το πρότυπο στάσης ενός ομοφυλόφιλου όταν μιλάει δημόσια γι' αυτό το θέμα. Επειδή οι άνθρωποι που είναι γνωστοί και ανοιχτά ομοφυλόφιλοι στην Ελλάδα μετριούνται στα δάχτυλα του χεριού, δεν θέλω να μπω στη διαδικασία της σύγκρισης και να πω περισσότερα γι' αυτό το θέμα. Πάντως, θεωρώ το συγκεκριμένο κείμενο άψογο».
Πρόσθεσε ο Jerzy: «Έχω την τύχη να τον έχω γνωρίσει προσωπικά και προσθέτοντας στα πολύ εύστοχα που ανέφερες θα σου πω ότι πρόκειται περί πραγματικού φιλέλληνα και εξαίρετου ανθρώπου» και υπερθεμάτισε η LilaPi: «Πράγματι, είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, πραγματικά καλλιεργημένος, με ειλικρινή αγάπη για την Ελλάδα, σεμνός και απλός. Εύστοχο κείμενο, αληθινό και αξιοπρεπές».
☛ «Τα πρώην βασιλικά κτήματα Τατοΐου ανήκουν πλέον στο ελληνικό Δημόσιο. Τι θα τα κάνουμε;» αναρωτήθηκε ο Δημήτρης Ρηγόπουλος στο προηγούμενο τεύχος μας, τονίζοντας πως η αμηχανία φέρνει ταβέρνες και καφετέριες.
Ο/η και όμως γυρίζει σχολίασε: «Το μόνο που δεν χρειάζεται το Τατόι είναι η ταβερνοποίηση. Ο λόγος είναι απλός: ταβερνών είμεθα υπερπλήρεις και στην περιοχή αυτή και παντού. Αντιθέτως, μας λείπουν οι οικονομικοί πόροι για να φάμε έξω. Επίσης, και κυρίως, μας λείπουν δασικοί χώροι περιπάτου, όπως αυτός. Ποιο είναι όμως το "κουσούρι" αυτού του τόπου; Το πολιτιστικό του ενδιαφέρον, που είναι η ιστορία της δημιουργίας του. Αυτό το κτήμα αγοράστηκε από τους ιδρυτές της Β' Ελληνικής Δυναστείας, Γεώργιο Α' και Όλγα, ως τόπος ιδιωτικής κατοικίας. Η ιδιομορφία των γόνων αυτών των δύο βόρειων δυναστειών Δανίας και Ρωσίας αποτυπώθηκε στις δύο ουσιώδεις επιλογές τους. Η πρώτη ήταν η επιλογή της εν ζωή κατοικίας τους. Έστειλαν Έλληνα αρχιτέκτονα να αντιγράψει τη "φάρμα" στο Πέτερχοφ της Ρωσίας. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε σήμερα, παρά την κακοποιημένη αναστήλωση-ανακαίνιση του Γεωργίου Β'! Η δεύτερη επιλογή ήταν η μετά θάνατον κατοικία. Τάφοι λιτοί, διεσπαρμένοι στην ύπαιθρο του διπλανού λόφου. Αυτό είναι το πολιτιστικό κεφάλαιο που πρέπει να προστατευτεί. Αργότερα οργανώθηκε παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων καθώς και κρασιού, στην προσπάθεια να αντιμετωπιστεί κάποιο έλλειμμα στη διαχείρισή του. Αυτή η παραγωγή δίνει και την άλλη ένδειξη προσόδου του κτήματος και σήμερα. Πρότυπες μονάδες, ίσως και μικρά θεματικά μουσεία, θα έδιναν καινούργια πνοή και σε αυτά τα κτίρια. Αυτά είναι αρκετά. Τα υπόλοιπα για τους περιπατητές. Οι αγαπητοί ποδηλάτες ας αρκεστούν σε ειδικές διαδρομές. Ίσως θα έπρεπε να διατεθούν κάποιοι χώροι για το πικνίκ των επισκεπτών και, βέβαια, τουαλέτες».
Απαντώντας σε όσους αντέδρασαν στην αξιοποίηση για ιδεολογικούς λόγους, ο Jerzy έγραψε: «Και οι Βερσαλλίες ήταν σύμβολο σπατάλης και διαφθοράς με βαρύ ιστορικό φορτίο, αλλά δεν τις άφησαν να ρημάξουν» και ο Φλύαρος πρόσθεσε: «Και η Σοβιετική Ένωση, που κάθε άλλο παρά φιλοβασιλική ήταν, διατήρησε και αξιοποίησε τα παλάτια των τσάρων για λόγους ιστορικής μνήμης αλλά και ως πόλο έλξης για τον τουρισμό. Ξέχασα, όμως, εμείς δεν είμαστε ούτε Αμερικανάκια, ούτε Ρωσάκια, είμαστε βέροι Ελληνάρες».
☛ Λίγο πριν από τη συναυλία του στο Θέατρο Βράχων, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μίλησε στον Βασίλη Καψάσκη για τη μουσική του αλλά και την ελπίδα που έφερε μαζί της η πολιτική αλλαγή της 25ης Γενάρη.
«Πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη» μας έγραψε η Μαρία Χατζηιακώβου. «Μέσα από αυτήν ξαναένιωσα αυτό που είχα προσέξει απ' όταν πρωτοεμφανίστηκε ο Αλκίνοος στη μουσική σκηνή. Ότι είναι πολύ πιο ώριμος απ' την ηλικία του – χωρίς να είναι σκουριασμένος. Όσα είπε για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, οι λόγοι που δεν φεύγει απ' την Ελλάδα, η γνώμη του για την Κύπρο και το Μέγαρο δείχνουν έναν άνθρωπο που αποφεύγει τα μεγάλα λόγια, αλλά έχει σαφή άποψη. Κυρίως όμως δείχνουν έναν καλλιτέχνη με αυτογνωσία, που δεν φοβάται να κάνει την αυτοκριτική του, και μέσα απ' τα τραγούδια του αλλά και μέσα απ' τις συνεντεύξεις του».
σχόλια