Πόσο καιρό έχετε το συγκρότημα;
Είναι οικογενειακή παράδοση και βαστάει από τις αρχαίες δυναστείες. Θα ήταν αδύνατον να το προσδιορίσουμε χρονικά. Συγγνώμη!
Τι έχει αλλάξει από τότε που ξεκινήσατε;
Όχι πολλά. Νομίζουμε πως μέσα από τα τραγούδια μας εκφράζουμε και εξελίσσουμε αυτό το πρώτο πράγμα που νιώσαμε όταν αρχίσαμε να παίζουμε μουσική. Ο ήχος βεβαίως και έχει διακυμάνσεις, μεταστροφές και αλλαγές, μια και μας συνοδεύει στην πορεία αυτή. Πάντοτε, όμως, γουστάρουμε οτιδήποτε παίζουμε και κάνουμε σχετικά με τη μουσική.
Θυμάστε την πρώτη σας συναυλία; Πώς ήταν;
Ήταν το 2008, στα σκαλοπάτια του σινεμά «Ολύμπιον» στην Αριστοτέλους, ένα Σάββατο που είχαμε πάει έτοιμοι να παίξουμε στον Παπαγάλο. Όταν φτάσαμε μαζί με τους φίλους μας μάθαμε πως τελικά η συναυλία ήταν την επόμενη εβδομάδα, αλλά μια και θέλαμε να παίξουμε, πήραμε τα όργανα και τους ενισχυτές και τα στήσαμε εκεί. Ήταν φοβερά εκείνη τη μέρα!
Live στον δρόμο ή σε μαγαζιά;
Παντού υπάρχει χώρος για μουσική. Δεν θα θέλαμε να το ορίσουμε. Πάντως, και τα δύο τα κάνουμε με περίσσια ευχαρίστηση!
Άρη, ποιο τραγούδι σού έχει κολλήσει αυτή την περίοδο;
Το «Κick out the jams, motherfucker» και το «Johnny smoke (Johnny was a little creepy midget lesbian boy but he stood ten fit tall with a knife)».
«Διαδικασία Ημέρευσης». Ποιο είναι το πιο ωραίο σχόλιο που σας έχουν κάνει μέχρι στιγμής για τον καινούργιο σας δίσκο;
Το σχόλιο του Λουκά: «Ωραίος δίσκος, ρε!».
Και το χειρότερο;
Το επόμενο σχόλιο του Λουκά: «Τελικά, δεν μ' άρεσε και τόσο».
Chinese Basement, «Διαδικασία Ημέρευσης»-παρουσίαση άλμπουμ, 13/12, 21:00, Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, €5
www.facebook.com/chinesebasementband
σχόλια