Τι «παίρνεις» από την Αθήνα;
Ενώ πάντα τη θεωρούσα άσχημη και βάναυση πόλη, η Αθήνα αποδείχθηκε απλόχερα γενναιόδωρη σε εμπειρίες και εικόνες. Προσπαθώ να έχω συνέχεια τα μάτια μου και τα' αυτιά μου ανοιχτά. Με ανταμείβει πάντα κάπου ανάμεσα στις θορυβώδεις λαϊκές αγορές και τα πολυσύχναστα τουριστικά μέρη της γειτονιάς μου.
Τι σου αρέσει στα DJ sets και τι στα live;
Τις περισσότερες φορές, ο τρόπος με τον οποίο παίζω στα sets δεν διαφέρει και πολύ από τα live. Αν εξαιρέσουμε τους «μικρούς' χώρους όπου αναλαμβάνω τον ρόλο του selector και όχι του DJ, στα μεγάλα πάρτι, όπου μπορώ να έχω τα μηχανήματα που χρειάζομαι, κάνω remixes, edits και ενίοτε mashups σε πραγματικό χρόνο, κάτι που τα καθιστά live, καθώς πάντα οι πιθανότητες γέρνουν υπέρ του λάθους και του «ατυχήματος» – ας είναι όμως. Η όλη διαδικασία μού προσφέρει μια αίσθηση ευφορίας, ανάλογη με αυτή που νιώθω όταν παίζω με την μπάντα. Σαφώς, όμως, με την μπάντα υπάρχει και ο παράγοντας «παρέα». Και ενώ το συναίσθημα είναι το ίδιο δυνατό με το συναίσθημα ενός πετυχημένου set, είναι διαφορετικό, καθώς στα live παίζουμε μόνο δικά μου κομμάτια και τις περισσότερες φορές για ένα κοινό που ήρθε γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο. Γενικά, μου αρέσει να παίζω μουσική, είτε ως DJ είτε ως μουσικός.
Έχεις αλλάξει κατά καιρούς μουσικά στυλ. Πώς χαρακτηρίζεις τη μουσική σου σήμερα και πού την εντάσεις;
Νομίζω πως αν προσέξει κάποιος τη μουσική μου από την αρχή, θα δει ότι ενώ φαινομενικά έχει αλλάξει, υπάρχει μια κοινή ατμόσφαιρα σε όλα τα άλμπουμ μου. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στη CD εκδοχή του τελευταίου μου άλμπουμ «Once Sometime» υπάρχει και ο δίσκος «Focused» του 2006. Θεώρησα ότι είναι μια συνέχειά του... Γενικά, δεν ξέρω πώς θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τη μουσική μου και θα προτιμούσα να μην προσπαθήσω καν. Χρησιμοποιώ πάντα αληθινά όργανα και τα αντιμετωπίζω με μια πιο ηλεκτρονική φιλοσοφία. Μου αρέσει το οργανικό σόλο, κάτι που είχε εκλείψει για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα από τις μη παραδοσιακές, ροκ παραγωγές. Μου αρέσουν, επίσης, η dub και η latin. Και όλα αυτά συνυπάρχουν αβίαστα μέσα στα άλμπουμ μου. Ας χαρακτηρίσει, λοιπόν, τη μουσική μου ο κάθε δισκοπώλης, όπως τον βολεύει.
Ποια θα θεωρούσες τη μεγαλύτερη στιγμή της ως τώρα καριέρας σου;
Υπήρξα τυχερός. Έπαιξα σε όλη την Ευρώπη και κάθε φορά που βρισκόμουν εκτός συνόρων τη θεωρούσα τη μεγαλύτερή μου στιγμή. Τελικά, όμως, μεγάλη στιγμή είναι όταν έρχεται να σου μιλήσει κάποιος, μετά από ένα set ή μια συναυλία, με ενθουσιασμό για τη δουλειά σου. Άκουσα απίστευτες προσωπικές ιστορίες, στις οποίες η μουσική μου υπήρξε σάουντρακ, από ανθρώπους που δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου. Αυτές είναι οι μεγάλες στιγμές οποιασδήποτε καριέρας.
Δώσε μας τρία τραγούδια που συνοψίζουν το ελληνικό καλοκαίρι κατά τη γνώμη σου.
Men At Work - Down Under. Κάθε φορά που μπαίνει Ιούνιος και ο ήλιος καίει από τις εννιά το πρωί, το κομμάτι αυτό αντηχεί στ' αυτιά μου. Σαν φάντασμα από τις μαγικές στιγμές της Χαλκιδικής του '80.
Γιάννης Σπανός - Σαν Με Κοιτάς. Το αυθεντικό ελληνικό καλοκαίρι, αν το μεταφράσεις σε νότες, είναι ακριβώς αυτό. Ηλιοβασίλεμα, θάλασσα, έρωτας, γαλήνη.
Cayetano - After All (It's Bossa). Ήταν το κομμάτι που μου χάρισε την πρώτη μου περιοδεία εντός και εκτός συνόρων, ως Cayetano, το καλοκαίρι του 2006.
σχόλια