Πικρές αθηναϊκές ιστορίες

Πικρές αθηναϊκές ιστορίες Facebook Twitter
Πλατεία Μοναστηρακίου: Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.
4

Αντιγράφω από την ανάρτηση του Νικόλα Νικολαΐδη στο Facebook /

ο πάντα ευγενής και ελάχιστα γκρινιάρης Νικόλας, φίλος της Αθήνας και ενεργός πολίτης, γράφει: /

«Η ιστορία του χώρου που στέγαζε το Reactivate Athens επαναλαμβάνει την πρακτική των Ολυμπιακών: ένας ισόγειος χώρος στο κτίριο του ΗΣΑΠ επί της οδού Αθηνάς ανακαινίζεται άρτια από το κοινωφελές Ίδρυμα Ωνάση. Στεγάζει μία ομάδα αρχιτεκτόνων, οι οποίοι προχωρούν στη συλλογή ιδεών για την επαν-ενεργοποίηση του κέντρου της Αθήνας. Το πρόγραμμα διαρκεί κάποιους μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων ο χώρος παραμένει ζωντανός με διάφορες εκδηλώσεις και ομιλίες ανοιχτές προς όλους, δίνοντας λίγη αισιοδοξία για την επανά-χρηση των χώρων στην περιοχή της Ομόνοιας. Με τη λήξη του προγράμματος δεν υπάρχει κάποια πρόβλεψη για το αύριο και ο χώρος νεκρώνει απότομα. Ο ΗΣΑΠ στοιβάζει εκεί παλιές σωληνώσεις από τον εξαερισμό του κτιρίου, με τα σκουριασμένα μέταλλα να παραμένουν σε κοινή θέα μέχρι οι βιτρίνες να ασβεστωθούν ξανά. Re-activate με ημερομηνία λήξης» /

 

όλα αυτά είναι πολύ ελληνικές ιστορίες: τα ίδια και χειρότερα και, φυσικά, σε άλλη κλίμακα συμβαίνουν στο Μοναστηράκι /

ένας από τους πέντε αρχιτέκτονες που είχαν κερδίσει τον διαγωνισμό και υπέγραψαν την κεντρική ιδέα του «μωσαϊκού» μέσα από πολύχρωμους κυβόλιθους, ο Νίκος Καζέρος, ανέβασε σοκαριστικές φωτογραφίες από την πλατεία στον δικό του λογαριασμό, πάλι στο Facebook: «Σήμερα, η πλατεία Μοναστηρακίου διαλύεται σιγά-σιγά. Έχουν εξαφανιστεί (κλαπεί;) μοναδικές σχάρες. Τα ξύλινα στοιχεία δεν συντηρούνται. Οι επιχειρηματίες του κεμπάπ ανακατέλαβαν την ανατολική πλευρά της. Για να κατασκευαστεί η πλατεία είχαν δουλέψει χειρωνακτικά τεχνίτες για μήνες, είχε δαπανηθεί ένα σημαντικό χρηματικό ποσό. Ενδεχομένως, σε λίγο να είναι υποφερτή και να αναγνωρίζεται το ίχνος της από μακριά ή από τις δημοσιεύσεις» /

εδώ, λοιπόν, το μεγάλο ζήτημα είναι η έλλειψη συνέχειας, δηλαδή μιας στοιχειωδούς μέριμνας για την επόμενη ημέρα, όταν τα φώτα των εγκαινίων θα έχουν σβήσει /

η πλάκα είναι ότι με το που παραδόθηκε η πλατεία με τη νέα της μορφή, τον Δεκέμβριο του 2008, εκδόθηκε ένας «κανονισμός λειτουργίας» ειδικά για την πλατεία /

εκεί, ανάμεσα σε άλλα, με απόφαση δημάρχου (στην οποία περιγράφονται ο τρόπος λειτουργίας και οι αρμοδιότητες) «συστήνεται Επιτροπή Διαχείρισης της πλατείας για την τήρηση του παρόντος κανονισμού» /

αλήθεια, συστάθηκε ποτέ αυτή η Επιτροπή; /

ακούω ότι ο δήμος πήρε πρωτοβουλία να συναντήσει τους αρχιτέκτονες και να σκεφθούν μαζί τρόπους αντίδρασης στην μπαχαλοποίηση της πλατείας /

δεν λέω, καλή κίνηση, αλλά αναρωτιέμαι, και νομίζω απάντηση δεν θα πάρω, γιατί πρέπει σχεδόν πάντα τα πράγματα να φτάνουν σε αυτό το σημείο για να παρθούν πρωτοβουλίες κ.λπ., κ.λπ. /

εν τω μεταξύ, ο Δήμος Αθηναίων, και ειδικότερα ο Αντιδήμαρχος Καθαριότητας Ανδρέας Βαρελάς, βρίσκεται πίσω από τη σωστή απόφαση να καθαριστεί το διατηρητέο κτίριο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων στον πεζόδρομο της Ερμού, λίγο πιο κάτω από τον σταθμό του Θησείου /

το υπέροχο αυτό νεοκλασικό είχε καταντήσει μια θλιβερή μουντζούρα από τα ατελείωτα γκράφιτι /

απορίας άξιο γιατί δεν είχαν κινητοποιηθεί πρώτοι και καλύτεροι οι ίδιοι οι αρχαιολόγοι /

εκτός κι αν αναγνώριζαν στους επίδοξους καλλιτέχνες του δρόμου κοινωνικές ευαισθησίες, επομένως θεωρούσαν τον ξεπεσμό του κτιρίου τους ένα είδος αρχιτεκτονικού «ντοκουμέντου», συναφούς με τα χαρακτηριστικά της εποχής της μεγάλης ελληνικής κρίσης.

Αθήνα
4

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

2 σχόλια
Τσ τσ τσ, μα τι μπουρζουαδικες ευαισθησιες που εχετε πια κυριε Ρηγοπουλε! Εδω ο κοσμος πειναει, εχουμε δυο εκατομμυρια ανεργους, οι φοροι μας πνιγουν, κλπ, κλπ., βαριεμαι να ξαναπαιξω την κασσετα αλλα οι συντροφοι ξερυν καλα τη συνεχεια!
Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί γιατί η Αθήνα, όπως πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης, δεν κράτησε πολλά από τα όμορφα χαρακτηριστικά που είχε κάποτε. Όπως όμορφα νεοκλασικά κτίρια και μία πιο ανθρώπινη ρυμοτομία (φυσική και τεχνίτη) με ό,τι θετικό και όμορφο εκείνη περιλάμβανε. Κτίσανε που κτίσανε τα πάντα, γιατί δεν το κάνανε με μία διαφορετική, καλύτερη, πιο ανθρώπινη αισθητική, παρά με μία εύκολη, απαίδευτη και "αβίαστη" τσιμεντοποίηση μέσα στην οποία "πνίγονται" και χάνονται όσα ελάχιστα όμορφα, συνειδητά ή από καθαρή τύχη, γλύτωσαν αυτής της απαράδεκτης νοοτροπίας και που με το ζόρι διακρίνονται ως « κρυμμένος θησαυρός» ή «κοίτα την εικόνα - βρες τις διαφορές»;;;Όποτε ρωτάω κάποιους από τους παλιούς, ειδήμονες και μη, η απάντηση που παίρνω τις περισσότερες φορές είναι: «Ο κόσμος πεινούσε. Πεινούσαμε και δεν είχαμε καιρό για τέτοια...». Λες και σε πολλές άλλες πόλεις που κατασκευάστηκαν τόσο όμορφες, ο κόσμος τους, ειδικά τις περιόδους που κτίστηκαν αυτές και που διατηρήθηκαν μέχρι σήμερα (με πολλές ενδιάμεσες, μεγάλες κοινωνικοπολιτικές εντάσεις και καταστροφές), ήταν καλοταϊσμένος, χορτάτος και ευχαριστημένος...Θα αφήσουμε λοιπόν την πείνα και την ανέχεια, που μάλλον επιστρέφει, για άλλη μία φορά -μαθημένοι στην "ευκολοφόρετη" κακομοιριά και μιζέρια- να κυριαρχήσει πάνω απ' όλα;;;Ας φανούμε αξιοπρεπείς μην αφήνοντας πεισματικά την ιστορία να επαναλάβει το μίζερο εκείνο κομμάτι του κύκλου της προς το κάθε τι...!
Αγαπητε Νοων Νοειτω, συμφωνω απολυτως με οσα λετε. Παρ-ολα αυτα, πρεπει να προσπαθησουμε να δουμε την καταστροφη με ορους της εποχης εκεινης. Ο Κων/νος Καραμανλης (ο πραγματικος) το ειχε πει καποτε: ειχα μια Ελλαδα και μια Αθηνα που η μιση εμενε σε παραγκες και επρεπε να στεγασω ολον αυτον τον κοσμο, τι θελατε να κανω? Εχουμε την ταση να κοιταζουμε τα λιγα ωραια νεοκλασσικα η και μοντερνιστικα κτιρια που απεμειναν και ξεχναμε το οτι οι παραγκες τοτε υπηρχαν μεχρι και διπλα στο Χιλτον! Επισης, να μην ξεχναμε την Ελλαδα του 50, μια χωρα βλαχαδερων (συγγνωμη για την εκφραση αλλα ειναι η αληθεια!) και μικροαστων να βγαινει απο εναν παγκοσμιο και εναν εμφυλιο πολεμο εντελως κατεστραμενη, με μαζες επαρχιωτων να μετακινουνται στην Αθηνα, μη εχοντας καμια αστικη συνειδηση πολης και πνιγοντας την οποια εναπομεινασα αστικη ταξη και νοοτροπια ειχε απομεινει.Ολα αυτα τα λεω οχι για να δικαιολογησω τη νοοτροπια της αντιπαροχης της εποχης εκεινης αλλα για να εχουμε και καποια ιδεα του τι ακριβως παιζοταν εκεινη την εποχη και πως αυτο επηρεασε την οψη της Αθηνας του σημερα. Και παλι καλα να λεμε που σωθηκαν και καποια πραγματα, που ο Καραμανλης εκτιμουσε τη δουλεια ανθρωπων οπως ο Πικιωνης, ο Ζενετος, ο Δοξιαδης, κλπ και ετσι δεν καταστραφηκαν ολα και χτιστικαν και καποια αξιολογα κτιρια τοτε. Μονο να θυμηθουμε τις αντιδρασεις της μικρο/αστικης, μινρονοης Ελλαδας ακομη και τη δεκαετια του 80 στις καινοτομικες προτασεις των Μανου,Τριτση, Μελινας, κλπ για να εχουμε καποια ιδεα για το τι παιχτηκε (και, δυστυχως, χαθηκε) το 50...