Τι θα δούμε στην έκθεση «Forty Floating Moons»;
Η έκθεση «Forty Floating Moons» βασίστηκε στην ερωτική αλληλογραφία και στο φωτογραφικό υλικό ενός νεαρού ζευγαριού στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1950. Ενδιαφέρομαι για τις διαπροσωπικές ιστορίες και τις σχέσεις, ιδιαίτερα μεταξύ του φωτογράφου και του προσώπου που φωτογραφήθηκε, των συγγραφέων και των δεκτών τους, δημιουργώντας συγχρόνως νέες αφηγήσεις. Ως θεματολογία, η οικογένεια είναι τόσο ιδιωτική όσο και δημόσια: η περιοχή των στενών διαπροσωπικών σχέσεων και το κοινωνικό κατασκεύασμα που υπόκεινται σε δημόσιες και πολιτικές πιέσεις. Η σχέση αυτή αντικατοπτρίζεται στα παραδείγματα των οικογενειακών φωτογραφιών, οι οποίες εξυπηρετούν κατά κύριο λόγο ιδιωτικές εκδηλώσεις και αποκτούν νόημα μέσα από τη σχέση τους με τις μνήμες, τις εμπειρίες και τις ιστορίες των ατόμων. Ωστόσο, μέσα από αυτές τις μικρές ιστορίες, αποκαλύπτεται η Ιστορία. Τα αραχνοΰφαντα σχέδια που παρουσιάζονται μέσα από πολλαπλά επίπεδα διερευνήσεων και ερμηνειών εκφράζουν την αγωνιώδη προσπάθειά μου να αποτυπώσω με όρους ζωγραφικούς το σενάριο μιας στιγμιαίας εκμηδένισης της απόστασης της πραγματικότητας, όπως αυτή αποτυπώνεται σε μια φωτογραφία, και της ικανότητας του ατόμου να αποκρυπτογραφεί τη διευθέτηση του χρόνου.
Tι μέσα χρησιμοποιείς;
Τα έργα μου λαμβάνουν συχνά τη μορφή πραγματικών αντικειμένων ή υποκειμενικών αφηγήσεων που έχουν συσταθεί μέσω της παράλειψης της Ιστορίας. Χρησιμοποιώ νέα μέσα, όπως βιντεοπροβολές με κινούμενες και μη εικόνες, μουσικές συνθέσεις, εύπλαστα υλικά ή ακόμα και παραδοσιακό σχέδιο, τα οποία και προσδίδουν στα έργα μια εύθραυστη προσέγγιση. Αξιοποιώ το εύθραυστο στοιχείο των υλικών για να δημιουργήσω παλίμψηστα, σχέδια με επάλληλα επίπεδα ιαπωνικού χειροποίητου χαρτιού. Μέσα από μία χειρωνακτική διαδικασία κατακερματισμού, επεξεργασίας και αναταξινόμησης μετατρέπω την οπτική πληροφορία σε μία αλληλουχία φανταστικών γεγονότων και σεναρίων. Ερευνώντας νέα και πρωτοποριακά οπτικά υλικά σε συνδυασμό με παραδοσιακές τεχνικές, μετατρέποντας δημιουργικές ιδέες σε «πραγματικότητες», με επινόηση και οργάνωση της προσέγγισής μου στο ανταποκρινόμενο αντικείμενο και συνεργαζόμενη με ανθρώπους από διαφορετικά καλλιτεχνικά και μη πεδία, οδηγούμαι σε μια δημιουργική και στοχαστική πρακτική την οποία εφαρμόζω από τα φοιτητικά μου χρόνια μέχρι και σήμερα.
Τι ρόλο παίζουν η μνήμη και ο χρόνος στα έργα σου;
Τα έργα μου ενημερώνονται από τις εγγενείς αντιφάσεις και τα κενά που υπάρχουν μέσα από τις πολιτισμικές αφηγήσεις και τις δομές και αφορούν τα θέματα μνήμης, αυθεντικότητας και ταυτότητας. Βασισμένα στο παράδειγμα της υποκειμενικής μνήμης ως αναβίωσης του παρελθόντος (Μαρσέλ Προυστ), τα έργα «εκβιάζουν» την αναστοχαστική επιστροφή σε «προσωπικές» αναμνήσεις. Μια τέτοια, όμως, επιστροφή δεν γίνεται να ισοδυναμεί με τη σχολαστική ανασύσταση μιας περασμένης κατάστασης, παρά μόνο με μια «ελεύθερη» περιήγηση ανάμεσα σε θολές και ασαφείς νοητές εικόνες, με την ηθελημένη –συνειδητά ή ασυνείδητα– τελικά λησμονιά της. Τη συλλογή παλαιών φωτογραφικών άλμπουμ ακολουθεί η αποσύνθεση και η ανασύνθεσή τους σε αραχνοΰφαντα σχέδια τα οποία περισσότερο συγκαλύπτουν παρά αποτυπώνουν τα υλικά ίχνη φωτογραφικών συναντήσεων, ανακτώντας και ανακατασκευάζοντας το παρελθόν.
Γεννήθηκες στην Ελλάδα, αλλά ζεις κι εργάζεσαι στο Λονδίνο. Τι σου αρέσει στις δύο χώρες;
Λατρεύω τους μεγάλους και σχεδόν ατελείωτους περιπάτους στα λονδρέζικα πάρκα, να χάνομαι με το ποδήλατό μου στους στενούς και σχεδόν πάντα μουσκεμένους από τη βροχή δρόμους. Να εκτιμάω τις λιγοστές ηλιόλουστες ημέρες, χωρίς όμως να με επηρεάζουν τα γκρι χρώματα του χειμώνα. Περνάω απίστευτες ώρες σε υπαίθριες αγορές, ψαχουλεύοντας σε κουτιά για φωτογραφίες, γράμματα, κείμενα, κιτρινισμένα βιβλία, αντικείμενα από το παρελθόν και συνεργάζομαι καθημερινά με ανθρώπους από διαφορετικά καλλιτεχνικά –και μη– πεδία, σε μη κυβερνητικές οργανώσεις ή ιδρύματα, στον τομέα της θεραπείας μέσω της τέχνης με στόχο την ομαλή ένταξη των νέων στο κοινωνικό σύστημα. Στην Ελλάδα των μνημονίων, της διογκούμενης ανεργίας, της κρίσης των αξιών ζει η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, ένα κομμάτι από τη ζωή μου που θα μείνει αναλλοίωτο. Είναι όλοι εκείνοι που αγωνίζονται για την ανάπτυξη της χώρας μας πνευματικά, ανθρωπιστικά. Είναι η χώρα στην οποία θα ήθελα κάποια στιγμή να επιστρέψω.
σχόλια