Μένω στο Νέο Ηράκλειο, κοντά στα σύνορα με Καλογρέζα, πέντε λεπτά με τα πόδια από τoν Ηλεκτρικό, από την κάτω πλευρά του σταθμού. Και τονίζω το κάτω, γιατί σε όσους λέω πού μένω, μου απαντούν: «Α, εκεί στις καφετέριες». Όχι, παιδιά, δεν μένω στις καφετέριες, έχει κι άλλη πλευρά ο σταθμός. Αλλά και πολλές καφετέριες – να λέμε τις αλήθειες. «Μικρό χωριό» θα το χαρακτήριζα, αλλά με μια εσάνς εκμοντερνισμού, καθώς τώρα πια έχουμε και frozen yogurt.
- Τα περισσότερα χειμωνιάτικα πρωινά η περιοχή μυρίζει ξύλο, χώμα και μια παιδική ανάμνηση, μάλλον από Πάσχα στο χωριό, έρχεται αυτόματα στο μυαλό μου. Βγάζει ένα συναίσθημα ασφάλειας. Ξέρεις ότι εδώ είναι το σπίτι σου. Με άλλα λόγια, εδώ στη γειτονιά έχει πουλάκια, πεύκα, νεραντζιές, γλυκούλες γιαγιάδες με καροτσάκια και, πάνω απ' όλα, ησυχία, εκτός από τις μέρες που κάνει πάρτι ο απέναντι.
- Μου αρέσει πάρα πολύ να πίνω καφέ στην Essence, στον σταθμό του Ηρακλείου, καταρχάς επειδή φτιάχνει εξαιρετικό καπουτσίνο και επειδή στο εσωτερικό της έχει μικρά κουκλόσπιτα βασισμένα σε παραμύθια, όπως η Κοκκινοσκουφίτσα – άλλωστε, και το ίδιο το μαγαζί είναι σαν κουκλόσπιτο. Επίσης, αγαπώ πολύ τα μικρά καφενεία της γειτονιάς που τα βλέπω από μικρό παιδί και είναι γεμάτα με κόσμο από το πρωί μέχρι το βράδυ, και μάλιστα με τους ίδιους ανθρώπους. Αναρωτιέμαι τι μπορεί να λένε κάθε μέρα, τόσες ώρες.
- Λίγο πιο πάνω από το σπίτι μου είναι η πρώην πλατεία Όθωνος, νυν Μανδηλαρά. Μια μικρή πλατεία με τα δέντρα, τα μεζεδοπωλεία, τις κούνιες, τα ποδήλατά της... Πάντα μου άρεσε να κάνω τον κύκλο της και μετά να χάνομαι στα στενά μέχρι τη Μαρίνου Αντύπα, παράλληλα με τις γραμμές του τρένου και το ΟΑΚΑ.
- Ανάμεσα στις οδούς Γαλήνης και Σοφίας βρίσκεται το γνωστό πολιτιστικό κέντρο «Βίλα Στέλλα». Πολλοί μπορεί να θυμούνται το όνομα από την κατάληψη του 1981. Ένα παλιό εγκαταλελειμμένο διατηρητέο που έχει μεταμορφωθεί σε ένα σύμβολο πολιτιστικής προβολής.
- Αυτήν τη στιγμή, η μασκότ της γειτονιάς είναι ο Νικόλας. Ο Νικόλας λοιπόν είναι παπαγάλος από αυτούς που έχουν και γνώμη. Πέρα από το καθημερινό σφύριγμα, φωνάζει όλη μέρα τα ονόματα των αφεντικών του, και μάλιστα τους μαλώνει όταν καβγαδίζουν. Πρόσφατα ο Νικόλας εκλάπη κι έπεσε πλερέζα στη γειτονιά. Γείτονες, συγγενείς, γνωστοί, όλοι ψάχναμε τον παπαγάλο. Τελικά, μια γριούλα που έμενε δίπλα στους δράστες ειδοποίησε τους ιδιοκτήτες και τώρα ο Νικόλας είναι καθημερινά μαζί μας με αυτό το ευχάριστο σφύριγμα που σε ξυπνάει ακόμα και τις Κυριακές στις 08.00.
- Προσωπικά, είμαι μεγάλη θαυμάστρια του κυρίου «Τα καρπούζια του Βαγγέλη είναι ζάχαρη και μέλι», ο οποίος ενίοτε πουλάει και σαρακοστιανά, φανουρόπιτες και οτιδήποτε άλλο δεν ταιριάζει με το καρπούζι. Δεν μπορώ να καταλάβω τη λογική του, αλλά είμαι true fan.
- Έχω συνδυάσει τη γειτονιά μου με το τραγούδι «Besame Mucho».Το τραγουδάει τα Σαββατοκύριακα ένας κύριος με ακορντεόν εδώ και χρόνια. Μόνο αυτό το τραγούδι, στο repeat. Το βρίσκω φοβερά ρομαντικό.
σχόλια