Το φως στην άκρη τουτουουουου!

Το φως στην άκρη τουτουουουου! Facebook Twitter
23

– Μα, πόσο μακρύ είναι το τούνελ;
– Πάψε και περπάτα!


– Πρόπερσι μου έλεγες πως κοντεύουμε. Πέρσι μου έλεγες πως φτάνουμε. Φέτος, δεν λες τίποτα!
– Τι να πω. Ό,τι μου λένε, λέω.


– Και τώρα τι σου λένε;
– Τίποτα. Τα ίδια που λέγανε πέρυσι και πρόπερσι. Μόνο ο παρουσιαστής αλλάζει. Πρόπερσι τα έλεγε ο Γιώργος, πέρσι ο Λουκάς, φέτος ο Αντώνης.


– Πάνε τώρα τρία χρόνια που έμεινε το τρένο μέσα στο τούνελ και μας είπαν να προχωρήσουμε με τα πόδια.
– Και μας είπαν ακόμα πως σύντομα θα έρθει να μας πάρει άλλο τρένο. Θα βλέπαμε το φως του στο βάθος, μακριά.


–  Τίποτα δεν είδαμε. Λες να μας ξέχασαν;
– Μπα – όλη η ανθρωπότητα ασχολείται μαζί μας. Στέλνουν ειδικούς, σοφούς, οικονομολόγους, εμπειρογνώμονες. Στέλνουν και λεφτά – δισεκατομμύρια!


– Εμείς γιατί δεν έχουμε λεφτά;
– Διότι εμείς είμαστε μέσα στο τούνελ. Και στο σκοτάδι δεν μας βλέπουν.

– Μπαμπά, τι είναι οι εμπειρογνώμονες;
– Ξέρω εγώ; Κάποιοι ειδικοί, σπουδαγμένοι.


– Και γιατί δεν βλέπουμε κανέναν άλλο άνθρωπο μέσα στο τούνελ;
– Ρώτησα κι εγώ και μου είπαν πως ο καθένας έχει τη δικιά του σήραγγα.

– Σήραγγα; Όπως αυτή που κάνουν τις ενέσεις;
– Μη λες κουταμάρες. Αυτή λέγεται σύριγγα.


– Μπαμπά, κουράστηκα. Δεν μπορώ άλλο.
– Έλα να κάτσουμε εδώ, σε μια εσοχή. Έχω και ψωμοτύρι.


– Ωραία – πεινάω! Τόσο λίγο;
– Σςς, μη μιλάς. Ακούω ειδήσεις. Λένε πως έρχεται τρένο!


– Να – βλέπω το φως! Πλησιάζει! Σφυρίζει! Του του του...
– Κόβει ταχύτητα. Τι γράφει στο πλάι; Ξένα γράμματα. Δεν διαβάζονται.


– Φωτισμένο, μα άδειο. Ούτε δέκα άνθρωποι μέσα. Λες να είναι εμπειρογνώμονες;
– Μα τι γίνεται – γκαζώνει!


– Πέρασε! Έφυγε! Του του του... Τι θα κάνουμε;
– Τι να κάνουμε... Θα περπατάμε περιμένοντας το επόμενο. Πάμε πάλι, σήκω. Έχουμε δρόμο μες στο λαγούμι.

– Μπαμπά, τι είναι λαγούμι;

 

 

 

23

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

12 σχόλια
To τούνελ το υπολόγιζω σε 20 χρόνια μήκος.δεν ανέχεται βέβαια. Οποτε η έξοδος απο το τούνελ συνεπάγεται αλλα μέτρα, πιο δραστικά.με την γλώσσα της αναλογίας , ΤΝΤ. Αυτο μεταφράζεται η σε δραχμή η σε βίαια έξοδο. Πάντως, για να μην ξεχνιόμαστε, υπάρχουν και πολυ χειρότερα, σε κοντινή μας χώρα, φημισμένη στο παρελθόν για την ομορφιά και τον πλούτο της. Η Συρία.ανθρωποι ζουν εκεί, και υποφέρουν, σκοτώνονται...
Τον θυμάμαι τον κύριο με τον πιτσιρικά, πέρασαν από δω πριν από περίπου 30 χρόνια.Του είχα προτείνει τότε να πάρει ένα δικό του αυτοκίνητο, επειδή η ανοικτή ύπαιθρος μπορεί μεν να είχε κάποιες ανασφάλειες και περιπέτειες, αλλά δεν θα είχε παγιδευτεί στις ράγες. Στην ανοικτή ύπαιρθο θα πλήρωνε μόνο τα δικά του έξοδα και σφάλματα.Αυτός όμως μου είπε "όχι, εγώ θέλω τη σιγουριά που δίνουν οι ράγες και τα συγκεκριμένα ωράρια και όρια αναχώρησης".Τελικά το έχασε το τρένο ε;
Εφιαλτικό κείμενο - ο πατέρας και το παιδί θυμίζουν τον "Δρόμο" του Cormack MCarthy ενώ η αδιέξοδη αναμονή θυμίζει Μπέκετ. Να που η LiFO δημοσιεύει (πάλι) λογοτεχνία!
Κι εδώ στην Κύπρο μάς αγγίζει η αλληγορία του Νίκου. Πολύ φοβάμαι ότι, έτσι όπως παει το πράγμα, δεν υπάρχει λύση για τις υπερχρεωμένες οικονομίες με ανύπαρκτες εξαγωγές, ελλειμματικούς προϋπολογισμούς, ανεργία και διαφθορά, ασχέτως εάν κάποιτε βίωσαν την όποια ψεύτικη ευημερία τους...Οι οίκοι αξιολόγησης ορίζουν ποιος δύναται να δανειστεί και ποιος όχι. Και για να σε δανείσουν θα πρέπει να κάνεις αυτό κι εκείνο, το άλλο κι όχι το παράλλο... (Ευρώ είναι αυτό. Το θες; Πάρε κι ετούτη πάρε και την άλλη! Δεν το θες; Αντε στο διάολο...)Στην Κύπρο καλούμαστε να εξαφανίσουμε ένα ακατέργαστο κράτος πρόνοιας που βασιζόταν εξολοκλήρου στους κομματικούς διορισμούς - καμία σχέση με το γερμανικό ή το ολλανδικό ή ακόμη και το βρετανικό.Αυτό το βλέπουμε ακόμη και σε ορισμένους θεσμούς αλληλεγγύης, όπως πχ "Ο Ραδιομαραθώνιος για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες": τα λειτουργικά του έξοδα ήταν και παραμένουν τεράστια, ενώ τα όποια χρήματα δίνονται στους αναξιοπαθουντες με κριτήριο αδιαφανή κι από επιστοπές που δεν λογοδοτούσαν κι ούτε ελέγχονται απο κανέναν...Αν καταρρεύσουνε, λοιπόν, οι όποιες σαθρές ουτοπίες μας, κι αν είναι να φτιάξουμε κάτι της προκοπής, ας το ξεκινήσουμε από το μηδέν. Μόνο, που πάει στο διάολο και ο κοσμάκης που τώρα δεν έχει από πού να πιαστεί. Εκτός εάν μας προκύψουνε κι εδώ μεσσίες που υπόσχονται χρυσά... αβγά.
" – Πάνε τώρα τρία χρόνια που έμεινε το τρένο μέσα στο τούνελ και μας είπαν να προχωρήσουμε με τα πόδια." - Τα τραινα παει καιρος τωρα που τα καταργησαμε... θεωρησαμε οτι ηταν καλυτερα να εχουμε τζετ που φερνουν το Αγιο φως απο τα Ιεροσολυμα"– Εμείς γιατί δεν έχουμε λεφτά;" - Εμεις ειμαστε υπερανω χρηματων... υπαρχουν ομως και μερικοι που ειναι κατω απο τα χρηματα, εχουν πνιγει στο χρημα με αλλα λογια" "– Μπαμπά, τι είναι οι εμπειρογνώμονες;" - Ανθρωποι σαν ολους τους αλλους που ομως μιλανε με διαφορετικη γλωσσα... "θα γινει χαμος" λεει ο λαος, ενω οι εμπειρογνωμονες λενε "τα αποτελεσματα των τελευταιων γεγονοτων θα ειναι απροβλεπτα και ισως να επιφερουν γενικες ανακαταταξεις" "– Μπαμπά, τι είναι λαγούμι;" - Ειναι ενα σκοτεινο μερος περισυλλογης και αξιολογησης οπου ο κοσμος καταφευγει εκει απο την απελπισια του για να ξεχασει τα λαθη που εκανε, τις χαζομαρες που πιστευε, αυτους που ψηφισε, και αλλα πολλα...
Η παραβολή του κ. Δήμου είναι εξαιρετική τόσο για το ύφος γραφής όσο και για το ότι δίνει έναυσμα για πολλές διαφορετικές ερμηνείες της, όπως αποδεικνύεται από τα σχόλια.Ελπίζω μόνο να μην αναλωθεί η συζήτηση στα περί της Λετονίας. Προφανώς είναι μία χώρα πολύ διαφορετική από την Ελλάδα (όπως μας κατατόπισε λίαν διαφωτιστικά ο Vangelis1972) οπότε κάθε απόπειρα σύγκρισης είναι παρακινδυνευμένη.
"Πάνε τώρα τρία χρόνια που έμεινε το τρένο μέσα στο τούνελ και μας είπαν να προχωρήσουμε με τα πόδια. "ΚΑΙ"Να – βλέπω το φως! Πλησιάζει! Σφυρίζει! Του του του... – Κόβει ταχύτητα. Τι γράφει στο πλάι; Ξένα γράμματα. Δεν διαβάζονται. – Φωτισμένο, μα άδειο. Ούτε δέκα άνθρωποι μέσα. Λες να είναι εμπειρογνώμονες; – Μα τι γίνεται – γκαζώνει! – Πέρασε! Έφυγε! Του του του... Τι θα κάνουμε; "ΤΑ ΔΥΟ ΤΡΕΝΑ είναι στην ίδια γραμμή. Άρα αυτό το δεύτερο τρένο μπορεί να πέσει πάνω στο σταματημένο δικό μας και να καταστραφούν και τα δυο. Αν όμως ανέβαιναν πάνω στο δεύτερο τρένο οι ταλαίπωροι πεζοί τότε κάτι μπορεί να γλίτωνε ... ΑΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΑΛΛΑΓΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΑΖΟΝΕΣ ΤΟΥ Β' ΤΡΕΝΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΖΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ .... ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΡΕΙΑΣ.(Το έκανα πολύ "πεζό"! Δεν είναι όλοι χαρισματικοί συγγραφείς)
Μπαμπά γιατί λες ότι σου λένε?Μπαμπά πόσο σε πληρώνουν για να λες ότι σου λένε?Μπαμπά δεν βλέπεις ότι αυτοί που στα λένε δεν είναι εδώ στο λαγούμι μαζί μας αλλά κάπου μεταξύ Εκάλης, Μυκόνου και Ελβετίας?Μπαμπά θυμάμαι ότι τόσα χρόνια μου έλεγες ότι το λαγούμι που έφτιαχναν ο Γιώργος, ο Λουκάς και ο Αντώνης είναι για να μας προστατέψει...Μπαμπά? Έχεις αρχίσει να ξεχνάς...Καλό είναι αυτό όμως γιατί έτσι μπορεί να ξεχνάς και όσα σου λένε και να αρχίσεις να σκέφτεσαι μόνος σου...
[Οι αναβολές καταστρέφουν](http://bit.ly/ZApgvh)> Η Λεττονία προτίμησε να επιβάλει το μεγάλο μέρος των διορθώσεων στην αρχή του προγράμματος και στη σωστή πλευρά του ισοζυγίου. Πράγματι, ο πρωθυπουργός, 38 ετών το 2009, μείωσε το κρατικό έλλειμμα κατά 15 μονάδες του ΑΕΠ τον πρώτο χρόνο. Χρειάστηκαν τεράστιες περικοπές, πάνω από 40%, των κρατικών δαπανών, όπως η μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων κατά 30%. Η ύφεση που ακολούθησε υπήρξε απελπιστική, αφού το ΑΕΠ του 2009 ήταν χαμηλότερο κατά 18% στη Λεττονία. Ομως, το 2010 η πτώση ήταν ελάχιστη στη χώρα αυτή.> Στη σελίδα 74 της τελευταίας του έκθεσης για την Ελλάδα ο επικεφαλής της τρόικας, Πόουλ Τόμσεν, περιγράφει τη διαφορά με τη βοήθεια έξι διαγραμμάτων. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή για να κατανοήσει κανείς γιατί οι συνεχείς καθυστερήσεις, αλλά και ο αργός ρυθμός που επελέγη από την Ελλάδα παρατείνουν και εμβαθύνουν τον πόνο που προκαλεί κάθε φορά η θεραπεία της λιτότητας. Αντιθέτως, η Λεττονία και οι άλλοι της Βαλτικής στα δύο χρόνια που ακολούθησαν επέστρεψαν στις αγορές χρήματος, το εισόδημα βελτιώθηκε και η ανεργία άρχισε να περιορίζεται.
Πόσο είπατε ότι είναι ο μέσος μισθός στη Λετονία της ευδαιμονίας;Και κάτι άλλο... υπάρχει άλλη μια χώρα όπου το ΔΝΤ λέει ότι "πέτυχε" ! Η ΓΚΑΝΑ! http://www.newsnow.gr/article/367692/exantasgkanaanthropoi-kai-arithmoi-stin-net-Tetarti-27-fevrouariou-2013-2300.htmlΣας συνιστώ να το δείτε!
@ Vangelis 1972ΕΣΕΙΣ ΚΑΛΑ ΤΑ ΛΕΤΕ ... Τώρα που θα βρεθεί ο τουρίστας υψηλού οικονομικού και πνευματικού επιπέδου στην εποχή της πανευρωπαϊκής κρίσης και του all inclusive που θα πληρώσει ακόμη και αν είναι ευχαριστημένος αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Επειδή ζω στη Λεττονία τα τελευταία χρόνια, ας μου επιτραπεί η κοινότυπη παρατήρηση ότι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής που ακολουθήθηκαν από τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών (σημ: η χώρα από τη 2η ανεξαρτησία της το 1990 και μετά, έχει μόνο κυβερνήσεις συνασπισμού) ήταν τόσο βαριά που δεν θα μπορούσαν να γίνουν δεκτά παρά μόνο σε ελάχιστες άλλες χώρες. Το να αναφέρουμε πτώση του ΑΕΠ κατά 18% μέσα σε ένα έτος είναι μόνο μία κουβέντα. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τις πρακτικές συνέπειες από τη βίαιη προσαρμογή, με απολύσεις αστυνομικών, δασκάλων, γιατρών, κλείσιμο νοσοκομείων, μειώσεις μισθών και συντάξεων, κτλ. Διαμαρτυρόμαστε για τα μέτρα λιτότητας, αλλά εάν είχαν εφαρμοστεί ανάλογες πολιτικές στη χώρα μας, οι αγανακτισμένοι δεν θα μούντζωναν τους πολιτικούς μας: θα τους είχαν κρεμάσει όλους στην Πλατεία Συντάγματος. (Φανταστείτε τα μέτρα που έχουν ληφθεί στην Ελλάδα εις διπλούν και εκτελεσμένα στο μισό χρόνο). Στη Λεττονία, αντιθέτως, όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε μόνο μία απεργία, διάρκειας μίας ημέρας (το 2009). Δεν λέω ότι αυτοί έκαναν καλύτερα ή χειρότερα που έσκυψαν το κεφάλι για να εργαστούν. Αυτό που λέω (και συχνά σε συζητήσεις κάποιοι έλληνες φίλοι παρεξηγούνται) είναι ότι οι Λεττονοί απλά μένουν έκπληκτοι όταν μαθαίνουν στις ειδήσεις ότι στην Ελλάδα έχουμε γενική απεργία: «Μα αφού έχετε χρεοκοπήσει, αντί να δουλέψετε περισσότερο, κάνετε και απεργίες ρίχνοντας ακόμα περισσότερο την παραγωγικότητά σας;» Ο συνδυασμός αυστηρής προτεσταντικής ηθικής και υπακοής στην κεντρική εξουσία/λιτοδίαιτων προτύπων κατανάλωσης (κληρονομιά της σοβιετικής περιόδου ακόμη διάχυτης στο σύνολο της κοινωνίας), επέτρεψε το ξεπέρασμα της κρίσης κατά ένα τρόπο που επαναλαμβάνω: δύσκολα θα εφαρμοζόταν στις περισσότερες χώρες – αδύνατο να εφαρμοζόταν στην Ελλάδα. Όταν έρχομαι τα καλοκαίρια στην Αθήνα παρατηρώ με λύπη ότι μερικά πράγματα δεν έχουν αλλάξει. Πάντα υπάρχει ουρά υποψήφιων θυμάτων (είμαι και εγώ ένα από αυτά, το ομολογώ) που επί ώρα περιμένουν να βρουν τραπέζι στις καφετέριες της παραλιακής (όπερ σημαίνει να πληρώσουν πανάκριβα υπηρεσίες πολύ συχνά χαμηλοτάτου επιπέδου). Σίγουρα υπάρχει κρίση – και πολλοί ζουν πλέον κάτω από το όριο της φτώχιας. Αλλά (για να μην αναφερθούμε σε Μύκονο, κτλ) το παραπάνω περιστατικό (με πρωταγωνιστές όχι τέκνα της μπουρζουαζίας, αλλά μικρομεσαίους) δείχνει ότι τα αίτια που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία μάλλον δεν έχουν γίνει απολύτως κατανοητά στο ευρύ κοινό. Συναντιέμαι με φίλους από το σχολείο, που 20 χρόνια μετά, κάνουν ακριβώς τα ίδια πράγματα: μένουν με τους γονείς τους, κουτσοδουλεύουν ή είναι άνεργοι. Η πιθανότητα να μεταναστεύσουν δεν τους περνάει καν από το μυαλό (εκτός από λίγους που έχουν πτυχία, για τους οποίους η μετανάστευση είναι περισσότερο διέξοδος για καριέρα, παρά αναγκαστικό μέσον βιοπορισμού). Στη Λεττονία, αντίθετα, οι πάντες έχουν συγγενείς που εργάζονται στο εξωτερικό, κατά ένα τρόπο που θυμίζει την ελληνική κοινωνία την εποχή των πατεράδων και των παππούδων μας. Ως συνέπεια, ο πληθυσμός εδώ έχει μειωθεί κατά 10% μέσα σε λίγα χρόνια. Το 2012 (και σε περίοδο διεθνούς ύφεσης) το λεττονικό ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 5,5%. Σωστή ή λάθος η προσέγγιση των Λεττονών, δεν θα το κρίνω εγώ. Είμαι σίγουρος όμως, ότι η ελληνική κοινωνία, έτσι μαλθακή και κακομαθημένη όπως είχε γίνει τις τελευταίες δεκαετίες, πολύ απλά δεν έχει τα κότσια για να ακολουθήσει το παράδειγμά της. Οπότε, και το να την αναφέρουμε ως τέτοιο, είναι άνευ πρακτικής αξίας.
@ Vangelis 1972Περιγράφετε με γλαφυρότητα μια χώρα απο την οποία πέρασε και "πέτυχε" το ΔΝΤ. Μας λέτε λοιπόν πως, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια των Λεττονών, το μόνο που τους έμεινε ήταν ο δρομος προς το εξωτερικό. Είπατε ότι σας θυμίζει την ελληνική κοινωνία των παππούδων μας. Δηλαδή περιγράφετε μια κατάσταση ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΗΣΗΣ . ΕΚΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ είναι και η δική μου πάγια ένσταση. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ , ΟΧΙ ΠΙΣΩ!Η ΕΛΛΑΔΑ δεν ήταν ποτέ Λεττονία όπου ΟΛΑ ΚΑΠΟΤΕ ΗΤΑΝ ΚΡΑΤΙΚΑ! ΣΤΗΝ Ελλάδα υπήρχε και υπάρχει ακόμη ιδιωτικός τομέας ο οποίος έχει και αυτός τις ευθύνες του , μαζί με το Δημόσιο.Εδώ ξεκινώντας απο τις διαπιστωμένες παθογένειες καταστρέφουμε τα πάντα στο όνομα μιας αόριστης εξυγίανσης. ΑΝΤΙ ΝΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΚΑΤΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΖΗΜΙΟΓΟΝΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ , ΠΑΡΑΧΩΡΟΥΜΕ ΔΩΡΕΑΝ ΤΑ ΑΣΗΜΙΚΑ ΜΑΣ! ΤΥΠΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ Ο ΟΠΑΠ όπου ενώ ο ίδιος ο τωρινός πρωθυπουρ-γός είχε πεί κάποτε ότι "δε μπορεί να πωληθεί για τα κέρδη δύο - τριών ετών" τώρα πάει να τον δώσει και για λιγότερο.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΙΣΤΕ ΕΥΤΥΧΗΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΣΤΕ ΣΤΗ ΛΕΤΤΟΝΙΑ(ΣΑΣ ΤΟ ΕΥΧΟΜΑΙ). Πάντως θα με ενδιέφερε να μου πείτε ποιος είναι ο μέσος μισθός , σε τι αγοραστική δύναμη αντιστοιχεί ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ αν αυτό το 5,5% της αύξησης του ΑΕΠ αν το κατάλαβαν με κάποιο τρόπο οι Λεττονοί...!
Ξεκινάω από το τελευταίο και, χωρίς να θέλω να ρίξω το επίπεδο, αναφέρω ότι η παραμονή στη Λεττονία δεν μου είναι καθόλου δυσάρεστη, αφού η μετανάστευση των ικανότερων ανδρών της χώρας στο εξωτερικό έχει δημιουργήσει ανισορροπία στην αριθμητική αναλογία και σχέσεις ντόπιων ανδρών-γυναικών http://www.bbc.co.uk/news/world-europe-11493157 Σημειωτέον δε ότι οι ντόπιες δεν είναι και καθόλου άσχημες: http://www.spiegel.de/fotostrecke/photo-gallery-latvian-blondes-on-parade-fotostrecke-42976-3.html Η αγοραστική δύναμη των ντόπιων είναι χαμηλή. Οι μισθοί παρουσιάζουν πολύ μεγάλες αποκλίσεις, αλλά οι συνήθεις υπάλληλοι (πωλήτριες, κομμώτριες, κτλ) συνήθως λαμβάνουν γύρω στα 600 ευρώ καθαρά. Η αύξηση του ΑΕΠ δεν άλλαξε μεν το επίπεδο διαβίωσης των εργαζομένων, αλλά μείωσε την ανεργία στο μισό (από τα ανώτατα επίπεδα του 2010). Από κει και πέρα, επαναλαμβάνω ότι μιλάμε για ανθρώπους με εντελώς διαφορετική νοοτροπία και καταναλωτική συμπεριφορά. Από μία άποψη οι Λεττονοί εκπροσωπούν το αντίθετο άκρο από τους Έλληνες. Έχω γνωρίσει κοπέλα 23 ετών που δεν είχε πάρει ποτέ στη ζωή της ταξί, γιατί το θεωρούσε υπερβολική πολυτέλεια. Δεν της ήταν πρόβλημα να περπατήσει μισή ώρα μέσα στο χιόνι για να πάει στον προορισμό της. Ακούγεται βάρβαρο, αλλά προσωπικά το βρίσκω προτιμότερο αυτό, από το να παίρνει ο μέσος Έλληνας το αυτοκίνητο για να αγοράσει τσιγάρα από το περίπτερο που βρίσκεται 5 λεπτά με τα πόδια. Ταμίας (25 ετών) σε super market μου εξέφρασε με αναστεναγμό την απορία της για τον άν το κουβαδάκι Haagen-Dazs που αγόρασα είναι άραγε τόσο νόστιμο, ώστε να κοστίζει 5 Λατ (7 ευρώ), διότι δεν είχε ποτέ της δοκιμάσει. Ο αδελφός της κοπέλας μου, έφαγε αρνάκι για πρώτη φορά στη ζωή του (πρέπει να είναι και η μοναδική) στην ηλικία των 22, διότι εγώ κάλυψα το σύνολο του λογαριασμού στο εστιατόριο. Όλα αυτά ακούγονται πολύ μίζερα για τα ελληνικά δεδομένα. Από την άλλη μεριά, δεν ξέρω άν είναι καλύτερη η βουλιμία που μας διακρίνει, το θέαμα που δίνουμε στις ταβέρνες, όπου παρέα των 4 ατόμων καταναλώνει φαγητό που υπό νορμάλ συνθήκες θα αναλογούσε σε 10 ή οι στατιστικές που δείχνουν ότι οι Έλληνες έχουν καταντήσει οι πιο παχύσαρκοι στην Ευρώπη. Το πιο σημαντικό να αναφερθεί είναι ότι οι Λεττονοί δεν χρειάστηκε να εφαρμόσουν πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής για να γίνουν λιτοδίαιτοι – ήταν έτσι και πριν από αυτήν, πιθανόν να παραμείνουν ίδιοι και μετά απ’ αυτήν. Επομένως ποιά είναι η πρόοδος και ποιά η οπισθοδρόμηση, είναι λίγο σχετικό. Δεν λέω ότι ζηλεύω τον τρόπο ζωής εδώ, αλλά την καταναλωτική μανία, όπου πχ η Ελληνίδα έπρεπε να έχει αληθινή τσάντα Louis Vuitton (αν ήταν απλώς μικρομεσαίας τάξης) και απομίμηση Louis Vuitton (αν ήταν εξαιρετικά χαμηλόμισθη) δεν ξέρω άν μπορούμε να την συναντήσουμε σε άλλη χώρα. Κάποτε, γερμανός φίλος (μισθωτός μεν αλλά με υψηλό εισόδημα) μου εξέφρασε την απορία/έκπληξή του όταν επισκέφτηκε την Ελλάδα και σε καλοκαιρινό club αισθάνθηκε παρείσακτος αφού όλοι οι άλλοι ήταν ντυμένοι με Lacoste, Armani, κτλ, ωσάν να είμαστε οι Έλληνες έθνος αποκλειστικά πλουσίων. Για το θέμα του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα, επιτρέψτε μου να έχω κάποιες αντιρρήσεις. Το Χρηματιστήριο Αθηνών (ο ναός του χρήματος, υποτίθεται) παραμένει ακόμα και σήμερα ΝΠΔΔ και δεν πάει πολύς καιρός που όλες οι τράπεζες, επικοινωνίες, συγκοινωνίες, ηλεκτρονικά ΜΜΕ, ΔΕΚΟ, κτλ ήταν αποκλειστικά κρατικές επιχειρήσεις. Όπως έχει αναλύσει και ο οικοδεσπότης μας ο Ν. Δήμου, το θέμα στην Ελλάδα είναι η διαχρονική απουσία αστικής τάξης (χωρίς την οποία ο ιδιωτικός τομέας εξαντλείεται στο μπακάλικο της γειτονιάς με μοναδικό "υπάλληλο" τον γιό του ιδιοκτήτη). Όσο για τις αποκρατικοποιήσεις, συμφωνώ μαζί σας για τους χαριστικούς όρους σε πολλές από αυτές, αλλά θυμάμαι και χαρακτηριστικές περιπτώσεις (πχ το Γκολφ στα Αφάντου της Ρόδου) που (υποτίθεται) έχει ληφθεί από 20ετίας απόφαση για αξιοποίηση από ιδιώτη και ακόμα δεν έχει καταχωρηθεί ούτε μικρή αγγελία.Ουφ! Μου αρέσουν τα μεγάλα σχόλια, αλλά κουράστηκα!
@ Vangelis 1972Δεν πολυδιαφωνώ σε αυτά που λέτε (ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΛΕΤΤΟΝΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ) με εξαίρεση αυτό για το γκολφ στ' Αφάντου ... ΕΧΟΝΤΑΣ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΕΙΟΧΗΣ ειλικρινά , ΚΑΛΥΤΕΡΑ που δεν έγινε τίποτα (ΑΛΛΩΣΤΕ ο τουρισμός έχει ήδη "γεμίσει" τα γειτονικά Κολύμπια και το κοντινό Φαληράκι- Ας γλιτώσει και κάτι απο τη φύση της περιοχής!
@ ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΣ ΑΥΤΟΧΕΙΡΑΣ 28.2.2013 | 07:21 Πιστέψτε με, επίσης γνωρίζω την περίπτωση της Ρόδου προσωπικά και από πολύ κοντά. Και συμφωνώ απόλυτα για το χάλι που περιγράφετε σε Κολύμπια και Φαληράκι, αλλά η επένδυση στ' Αφάντου ήταν η μοναδική ευκαιρία για να ξεκολήσει το νησί από τη φτήνια του μαζικού τουρισμού και τη χυδαιότητα του all inclusive. Το ζήτημα(προφανώς)δεν είναι να αποκτήσουμε άλλον έναν προορισμό στην Ελλάδα με "Irish Pub ο Μήτσος", πλαστικές ξαπλώστρες και τουρίστες που βρωμάνε ποδαρίλα. Το ζήτημα είναι να προσελκύσουμε επισκέπτες υψηλού επιπέδου που θα ενδιαφερθούν να γνωρίσουν την κουζίνα μας, να επισκεφθούν τα μουσεία μας (και να ακουμπήσουν με ευχαρίστηση τα λεφτά τους). Δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε πολλά τραίνα ακόμα.
Πολυ σωστη προσεγγιση και ενα καλο παραδειγμα οτι η καθε χωρα εχει την δικη της κουλτουρα, ιστορικη διαδρομη και χρειαζεται εξειδικευμενες λυσεις...η Ελλαδα δεν εχει νοημα να παραδειγματιστει απο αλλες εθνικες οικονομιες γιατι εχει πολλα προβληματα δικα της που πρεπει να λυσει για να παει παραπερα οπως την φοβερη ανισοτητα μεταξυ νεων και μεσηλικων στην προσβαση στην αγορα εργασιας και στην ανεξαρτοποιηση τους.Στο εξωτερικο το να εισαι νεος ειναι συνωνυμο με θετικες εννοιες , το κρατος,οι ιδιωτες ελπιζουν και επενδυουν σε σενα ..στην Ελλαδα εισαι η ζηλια και η τσαντιλα των μεσηλικων. Εχει και αυτο το νοημα του ως προς την ανανεωση της επιχειρηματικοτητας και εργασιακης ζωης.
Πολυ σωστη προσεγγιση και ενα καλο παραδειγμα οτι η καθε χωρα εχει την δικη της κουλτουρα, ιστορικη διαδρομη και χρειαζεται εξειδικευμενες λυσεις...η Ελλαδα δεν εχει νοημα να παραδειγματιστει απο αλλες εθνικες οικονομιες γιατι εχει πολλα προβληματα δικα της που πρεπει να λυσει για να παει παραπερα οπως την φοβερη ανισοτητα μεταξυ νεων και μεσηλικων στην προσβαση στην αγορα εργασιας και στην ανεξαρτοποιηση τους.Στο εξωτερικο το να εισαι νεος ειναι συνωνυμο με θετικες εννοιες , το κρατος,οι ιδιωτες ελπιζουν και επενδυουν σε σενα ..στην Ελλαδα εισαι η ζηλια και η τσαντιλα των μεσηλικων. Εχει και αυτο το νοημα του ως προς την ανανεωση της επιχειρηματικοτητας και εργασιακης ζωης.
Ποιος να διαφωνησει με την παραβολη? Ειναι ακριβως ετσι. Το μονο ευχαριστο ειναι οτι παρα την πικρα, φαινεται πως δεν εχουμε χασει τελειως το χιουμορ μας ακομα!