- Μένω στο όμορφο Γαλάτσι με καλοσυνάτους Γαλατσιώτες και Ναξιώτες,στους πρόποδες του λόφου Τουρκοβούνια - και πλάι στην Κυψέλη -σε ένα δρομάκι με μυθικό όνομα κοντά στην Βεΐκου. Ο μικρός δρόμος είναι χτισμένος με 4όροφες και 5όροφες πολυκατοικίες. Είναι πολύ ήσυχα. Μου αρέσει. Κοιμάμαι ήσυχα. Μένω στον τελευταίο όροφο. Και απέναντί μου είναι το βουνό. Σκαμμένο. Επιβλητικό, ταλαιπωρημένο, ξερό, αλλά φέρνει ένα δέντρο πάνω του τσίτα φουντωμένο. Από εκεί βγαίνει ο ήλιος από εκεί και το φεγγάρι.
- Με θλίβουν τα Καμίνια που είναι ερημωμένα και αυτά. Και το φουγάρο μόνο του. Και τη νύχτα σκοτεινό. Ούτε ένα φακό δεν του έχουν βάλει.
- Μου αρέσει να κάνω βόλτες στο Cafe Ζeppelin στο βουνό. Έχεις όλη την Αττική πιάτο. Αλλά επειδή παίζουν το ραδιόφωνο στο διαπασών ( και δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνουν αυτό ) παίρνω το iPod μου ή τις ωτασπίδες μου. Επίσης, ο δήμος θα έπρεπε να είχε ένα μικρό λεωφορειακί με συνεχή δρομολόγια προς το βουνό γιατί αν δεν έχεις μεταφορικό δεν είναι και η ευκολότερη διαδρομή. Αλλού που μπορείς να πας. Μπορείς να περπατήσεις και να πας στο Άλσος Βεΐκου και να ξαπλώσεις στο γκαζόν να αφήσεις τα παιδιά σου να παίξουν στην παιδική χαρά, να τρέξεις, ή να κολυμπήσεις ή να πιεις την μπύρα σου ή να τσιμπήσεις. Επίσης μπορείς να πας και στο μικρό αλλά όμορφο εμπορικό κέντρο "Αλέξανδρος" που έχει και αυτό την γοητεία του τα πρωινά. Νοικοκυρές συναπαντιούνται για καφέ μετά τα απαραίτητα ψώνια με άλλες νοικοκυρές, φίλοι με φίλους, συνταξιούχοι με συνταξιούχους, άνεργοι με άνεργους, ΟΣΦΠήδες με ΟΣΦΠήδες και ΠΑΟτζήδες με ΠΑΟτζήδες, και ενώ οι άδειες καρέκλες πληθαίνουν άλλη μία ημέρα έχει ξεκινήσει στο μισό ημισφαίριο της Γης και στο Γαλάτσι.
- Ψωνίζω ψωμάκι και εύγευστα και φτηνά σνακ από το "Panettone" μέσα στο εμπορικό κέντρο "Αλέξανδρος" και αυτό. Απέναντι είναι ο Χατζόπουλος όπου θα κάνω μία στάση να αγοράσω ένα μαλακό μολύβι ματιών ή το Pino Silvestre αφρόλουτρο. Μέχρι και το Four Seven Eleven ( 4711 ) έχουν. Όταν δούλευα πήγαινα πιο συχνά. Ψωμί εναλλακτικά θα αγοράσω από το "Αρτοφόρι" γιατί μου αρέσει πολύ το όνομα. Απέναντι είναι "Η Γειτονιά" της Δήμητρας. Το μπακάλικο της γειτονιάς με εξαιρετική ποιότητα προϊόντων. Μέχρι και κλωνάρι βανίλιας θα βρείς! Ο Λευτέρης είναι στο περίπτερο χαμογελαστός και εξυπηρετικότατος. Πάντα θα κεράσει κάτι, πάντα έχει κάτι όμορφο να πει, χωρίς να νιώθεις ότι σε "γλύφει". Στο απέναντι περίπτερο είναι οι δίδυμοι. Για χρόνια αναρωτιόμουν πως μπορεί ένας άνθρωπος να δουλεύει και πρωί και βράδυ. Τόσο ίδιοι. Πιο κάτω από τον Λευτέρη είναι το "Χάρμα", ευγενέστατοι όλοι τους και πολύ ωραία η μπουγάτσα τους. Και δίπλα είναι το Famous. Ηλιόλουστο ψηλοτάβανο cafe με χαμηλή μουσική, χαμογελαστοί υπάλληλοι και θαμώνες και όλα είναι μια χαρά. Πιο παλιά ήταν μπαρ. Κανονικό μπαρ σκοτεινό με εντάξει μουσική που το είχε ένα τύπος από τους ωραίους παλιούς απλοϊκούς, βέρα λαϊκούς γαλαντόμους ανθρώπους. Περπατώντας την Βεΐκου πάντα θα πέσει το μάτι σου σε κάποιο ωραίο κόσμημα /faux ή σε κάποιο αξεσουάρ, και δεν έχεις καμία εναλλακτική παρά να το τσιμπήσεις γιατί ξέρεις ότι δεν θα το βρεις πουθενά αλλού στην Αθήνα. Ούτε καν παρόμοιο. Όταν θέλω να φάω κρέας πάω στην Φυγαλείας όπου τους λέω τι όρεξη έχω και αναλόγως μου δίνουν. Έχουν καταλάβει ότι ζω χωρίς μαμά και με προσέχουν. Έχουν εξαιρετικό λουκάνικο με πράσο πολύ ωραίο μοσχάρι για σούπες και σφαγμένα κοκόρια χωριάτικα με κίτρινες πέτσες. Ο Ναξιώτης στην Εκάτης είναι εξαιρετικός και γνωστός χασάπης. Στον Χαραλαμπίδη θα αγοράσω φανέλες του παππού μπεζ με 3 κουμπάκια μπροστά, εσώρουχα κάλτσες καζάκες και στο Il vero παγωτό.
- Στο Γαλάτσι υπάρχουν κάποια νεοκλασικά ακόμα που έχουν γίνει φροντιστήρια και κάποιες καλοδιατηρημένες μονοκατοικίες και κάποια χτισμένα Swedish style γραφεία. Αλλά γενικά δεν έχει κάποια συγκεκριμένη αρχιτεκτονική γλώσσα. Όπως σε όλη την Αθήνα. Απλά υπάρχουν κάποια απομεινάρια κάποιας παλιάς αισθητικής, πεταμένα τις πιο πολλές φορές από εδώ και από εκεί.
- Μια φορά μπαίνω στο ταξί και μετά από λίγο μου λέει σοβαρά ο οδηγός. Ξέρεις κανονικά θα έπρεπε να απαγορεύεται να κυκλοφορείς έτσι βαμμένος. Αλήθεια; (λέω) και γιατί αυτό; (ρωτάω). Γιατί δεν είναι το κανονικό σου πρόσωπο και που ξέρω εγώ ποιος είσαι, κι αν είσαι κάποιος ληστής ή τρομοκράτης και κρύβεσαι πίσω από αυτή την μάσκα;(είπε!). Δεν απάντησα, μου άρεσε η ιδέα του τρομοκράτη, και με κέρασε τσιγάρο.
- Στο Γαλάτσι υπάρχουν μόνο σοβαροί ποδοσφαιρόφιλοι που τα γκραφίτι τους περιορίζονται αυστηρά σε τυπογραφικές φόρμες και ποδοσφαιρικές ταυτότητες παρά σε συγγραφικές δεξιοτεχνίες.
- Συνεχώς κλείνουν μαγαζιά. Ως στιγμής έχω μετρήσει 18. Τα δύο χάρηκα που έκλεισαν γιατί ήταν κακοί επαγγελματίες. Δεν ήξεραν να χαμογελούν και όταν σου έλεγαν ευχαριστώ και σου έδιναν τα ρέστα δεν σε κοίταζαν.
- Συχνά τα μυστικά της γειτονιάς τα μαθαίνεις θέλεις δεν θέλεις. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα μικρό ξέσπασμα, μια δυνατή φωνή, η μια επίμονη παρατήρηση. Και μου αρέσουν τα μυστικά. Και αν πω μυστικό εδώ μέσα, μετά από τόσες αναγνώσεις παύει να είναι μυστικό. Εγώ όμως είμαι τάφος.Θα σας πω όμως τρία δικά μου μυστικά: 1) Αφού πλύνω το πρόσωπό μου με σκληρό σφουγγάρι, κάνω κομπρέσες με γάλα σε θερμοκρασία δωματίου. 2) Ο Εlvis ζει και 3) Είμαι 40 χρονών.
- Μια σημαντική περίπτωση στην γειτονιά μου είναι οι Ένωση Οικοδόμων. Χάρη σε αυτούς πολύς κόσμος δεν έχει πληρώσει το χαράτσι μέσ ΔΕΗ, και έχουν σταματήσει την διακοπή ρεύματος σε πολλά σπίτια.
- Αν είχα τη δυνατότητα να άλλαζα κάτι στο Γαλάτσι αυτό θα ήταν τα δρομολόγια των λεωφορείων. Δεν υπάρχει λεωφορείο να να σε πάει Κηφισίας και ενώ θα μπορούσε να συνεχίζει το δρομολόγιο το 608 από τη Σπύρου Λούη ή από την Αγίου Θωμά, αντί αυτού σταματάει στη Βεΐκου! Θα έκανα τα δρομολόγια πιο συχνά και για το 608 και για το 036 και για το 622. Και θα έκανα το Μετρό. Το σχέδιο υπάρχει και κρίμα να ταλαιπωρείται τόσος κόσμος. Ο κάθε δήμος πρέπει να κάνει τη ζωή των δημοτών πιο εύκολη. Επίσης η δυνατή μουσική στο Zeppelin είναι ανώφελη και πρέπει να το καταλάβουν οι υπεύθυνοι.
- Α και επίσης θέλω ένα λεωφορειάκι ας είναι και βανάκι ) για το βουνό, να κάνει και στάση στο ΙΚΑ.
σχόλια