Οι 5.777 επαγγελματίες που ψηφίζουν στα Όσκαρ δεν χαρίστηκαν στο Avatar: δεν το πρότειναν στην κατηγορία σεναρίου (κάτι που δεν είχε γίνει ούτε στη σαρωτική περίπτωση του Τιτανικού), ούτε για τους ηθοποιούς, που ούτως ή άλλως έπαιξαν μέσω του ψηφιακού avatar τους, εκτός από τη Σιγκούρνι Γουίβερ, ούτε για το σαχλό τραγούδι της Λιόνα Λιούις, το οποίο χάνει στη σύγκριση ακόμη και με εκείνο της Σελίν Ντιόν, που αν θυμάστε είχαμε ακούσει ad nauseam πριν από 12 χρόνια. Η ταινία του Τζέιμς Κάμερον, που έχει σπάσει τα ρεκόρ εισπράξεων, όχι όμως και εισιτηρίων, προηγείται στις υποψηφιότητες με 9, όσες ακριβώς απέσπασε και η πρώην σύζυγός του Κάθριν Μπίγκελοου για το The Hurt Locker.
Και το ερώτημα είναι ποιος από τους δυο παλιούς εραστές θα φύγει με το μεγάλο βραβείο. Ο κύριος με το οικολογικό γουέστερν ή η κυρία για το δράμα με θέμα τον κλεφτοπόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας; Εδώ σε θέλω κάβουρα. Αν πάρουμε τα στοιχεία στεγνά, η Μπίγκελοου έχει το θεωρητικό προβάδισμα, γιατί πολύ πρόσφατα κέρδισε στις Ενώσεις Παραγωγών και Σκηνοθετών το ετήσιο μεγάλο έπαθλο. Κι αν οι παραγωγοί είναι λίγο επισφαλείς στις ακούσιες προβλέψεις τους για τα Όσκαρ (αν θυμηθούμε πως ως και το Juno προτιμήθηκε πριν από μερικά χρόνια), οι σκηνοθέτες είναι πιο σίγουρο χαρτί για ποντάρισμα. Ο συνδυασμός και των δυο, δε, δεν αφήνει πολλά περιθώρια έκπληξης. Αλλά εδώ μιλάμε για μια μεγάλη μεταβλητή. Το Avatar δεν είναι απλώς μια μεγαλεπήβολη ταινία που πρόσφερε ανάγλυφο θέαμα και χάρισε τεχνολογικές ανατριχίλες, αλλά μια χιονοστιβάδα εξελίξεων στον χώρο του σινεμά, ένα όπλο πυροδότησης τεράστιας επένδυσης στον τρόπο που θα βλέπουν και θα κάνουν σινεμά οι ενδιαφερόμενοι τα επόμενα χρόνια, η σανίδα σωτηρίας της βιομηχανίας και ένα φαινόμενο από μόνο του. Φυσικά, κάποιοι δεν καλοβλέπουν την αντικατάσταση των ανθρώπινων ιστοριών και των μικρών χειροτεχνημάτων με τα πολλά φράγκα που συνεπάγονται οι δαπανηρές τρεις διαστάσεις, οι οποίες ούτως ή άλλως δεν ταιριάζουν σε όλα τα στόρι. Το Avatar είναι κάτι παραπάνω από ένα σινεμασκόπ ή ένα τρικ για να μπουν δύσπιστοι πελάτες στις αίθουσες. Επιπροσθέτως, η Ακαδημία δεν βλέπει τις βραβεύσεις με το ίδιο μάτι που ένα συνδικαλιστικό όργανο, έστω και αμερικανικό, κρίνει το υλικό που έχει μπροστά του. Υποτίθεται πως τιμά το επίτευγμα και το Avatar είναι επίτευγμα, κατά τρόπο ηχηρό και αγαπητό προς τον λαό. Τέλος, έχει την πριμοδότηση δυο Χρυσών Σφαιρών στις κατηγορίες της ταινίας και της σκηνοθεσίας.
Τι νομίζω; Ένα split θα ήταν μια καλή λύση. Ο Κάμερον και η Μπίγκελοου θα μπορούσαν να φύγουν και οι δυο νικητές, ο ένας στο φιλμ και ο άλλος στη σκηνοθεσία. Αν ήξερα ποιο είναι ποιο, θα έπαιζα lotto.
Από την πλευρά των ρεκόρ, η Μέριλ Στριπ έσπασε το δικό της, φτάνοντας τις 16 υποψηφιότητες με το Τζούλι και Τζούλια, κάνοντας 13 τις υποψηφιότητες για πρώτο γυναικείο, μία παραπάνω από εκείνες της Κάθριν Χέμπορν. Επίσης, ο Λι Ντάνιελς, σκηνοθέτης της Μονάκριβης, γίνεται ο πρώτος Αφροαμερικανός του οποίου ταινία μπαίνει στη δεκάδα των καλύτερων ταινιών της χρονιάς. Ο ίδιος είναι μέσα στην πεντάδα των σκηνοθετών, για πρώτη φορά μετά το 1991 και τον Τζον Σίνγκλετον και το ξεχασμένο Boys in the Hood. Θυμάμαι ότι στην απονομή εκείνης της χρονιάς τον είχε αναγγείλει στη σκηνή ο Σπάικ Λι, που έκτοτε έμεινε με τη γλύκα και την πίκα.
Από τις υπόλοιπες ταινίες, 8 υποψηφιότητες έχουν οι Άδωξοι Μπάσταρδη, και από 6 η Μονάκριβη και το Ραντεβού στον αέρα. Όλες πάνε για ένα τουλάχιστον βραβείο με σχετική σιγουριά: από την ταινία του Ταραντίνο ακλόνητο φαβορί είναι ο Κριστόφ Βαλτς, που δεν έχει χάσει βραβείο από τις Κάννες κι έπειτα. Από τη Μονάκριβη, όπου υποψήφια είναι και η ογκώδης πρωτοεμφανιζόμενη Γκαμπούρι Σιμπίντε, η Μονίκ μάλλον δεν χάνει στον δεύτερο ρόλο. Ο Τζέισον Ράιτμαν θα πάρει πιθανότατα το σενάριο για το Ραντεβού στον αέρα, ενώ από την ίδια ταινία ο Τζορτζ Κλούνι λογικά θα χειροκροτήσει τον Τζεφ Μπρίτζες για την ταινία Crazy Heart, που δεν είναι καθόλου σίγουρο αν θα δούμε στην Ελλάδα. Εκτός προγραμματισμού στις ελληνικές αίθουσες, μάλλον λόγω αμερικανοκεντρικού και αθλητικού θέματος, εξακολουθεί να είναι και το Blind Side, με πρωταγωνίστρια τη Σάντρα Μπούλοκ, κατά τη γνώμη μου προωθημένο φαβορί για τον πρώτο ρόλο, ειδικά όσο περνά ο καιρός και τα επιμέρους βραβεία της αυξάνονται. Το Blind Side μπήκε κι αυτό στη δεκάδα, απ' όπου λείπει το Star Trek και, μεγάλη έκπληξη, ο Ανίκητος, που τουλάχιστον έχει τον Φρίμαν και τον Ντέιμον στις πεντάδες των δυο ανδρικών ερμηνειών.
Χάρηκα για την παρουσία του Ράντι Νιούμαν με δυο χαριτωμένα τζαζ τραγουδάκια από την Πριγκίπισσα και τον Βάτραχο, αλλά και με εκείνη του Ντεπλά για την εξαίσια, παιχνιδιάρικη μουσική του επένδυση στο Fantastic Mr Fox (επίσης δεν έχει προγραμματιστεί στην Ελλάδα), που είναι ένα από τα φιλμ κινουμένων σχεδίων που προσπαθούν να αρπάξουν τη μπουκιά από το μεγάλο στόμα του Ψηλά στον ουρανό.
Ενδιαφέρουσα η πρόκριση στην πεντάδα του Milk of sorrow - δεν θυμάμαι άλλη συμμετοχή του Περού, και που μάλιστα σπάει την εσωστρέφεια των νικητών της Χρυσής Άρκτου από το Φεστιβάλ Βερολίνου. Εκεί, η Λευκή Κορδέλα και ο Προφήτης θα επαναλάβουν την άτυπη κόντρα που είχαν και στα Ευρωπαϊκά Βραβεία (με νικητή τον επιτέλους χαρούμενο Γερμανό). Κι αν ψάχνετε για Έλληνα, θα τον βρείτε και πάλι από σπόντα. Ο Λούι Ψυχογιός, γιος μετανάστη από τη Σπάρτη, διακεκριμένος φωτογράφος και κινηματογραφιστής, σκηνοθέτησε ένα εξαιρετικό, ανατριχιαστικό ακτιβιστικό ντοκιμαντέρ για τη σφαγή των δελφινιών στην Ιαπωνία, το The Cove, που είναι το μεγάλο φαβορί στην κατηγορία του, έχοντας κερδίσει πάμπολλες διακρίσεις και το αντίστοιχο βραβείο από την Ένωση Παραγωγών. Απ' το τίποτε...
σχόλια