Προχθές είπα στην μητέρα του φίλου μου πως πέθανε η γιαγιά μου χαμογελώντας

Προχθές είπα στην μητέρα του φίλου μου πως πέθανε η γιαγιά μου χαμογελώντας Facebook Twitter
21

Γελάω πολύ. Πάρα πολύ. Προχθές είπα στην μητέρα του φίλου μου πως πέθανε η γιαγιά μου χαμογελώντας. Δεν ήταν αμηχανία ούτε επειδή είμαι ο χαχανούλης απ' τα στρουμφάκια, αν και πολλοί άνθρωποι στην ζωή μου με φωνάζουν έτσι.

Δεν είμαι 12 χρονών, είμαι 22. Όταν βγαίνω η διασκέδαση μου είναι να γελάω και κυρίως να κάνω και την παρέα μου να γελάει. Το μεγαλύτερο μου «κατόρθωμα» ήταν όταν με είχε πιάσει σπαστικό γέλιο σε ένα μαγαζί και έκανα και την διπλανή παρέα να γελάσει.

 

Όλοι νομίζουν ότι με «πειράζει» το ποτό, πως με ένα ποτήρι έχω μεθύσει και γι' αυτό γελάω συνέχεια. Είχα πάει σε ένα πάρτυ τις προάλλες και ήμουν τόσο χαρούμενη που περιτριγυριζόμουν από άτομα που αγαπάω και που ήξερα πως ίσως να μην τα ξαναδώ στο μέλλον, που για έξι ολόκληρες ώρες απλά χόρευα, μίλαγα με όλους, έλεγα αστεία, έκανα πλάκες και φυσικά γέλαγα χωρίς σταματημό.


Η αλήθεια είναι πως από αλκοόλ έχω να μεθύσω χρόνια. Από χαρά κι από ευτυχία όμως μεθάω καθημερινά, από τότε που με θυμάμαι. Με στεναχωρεί πολύ που οι γύρω μου δεν το καταλαβαίνουν αυτό. Με θλίβει όχι επειδή πιστεύω πως κανένας τους δεν με νιώθει, αλλά επειδή δεν ξέρω για ποιο λόγο δεν συμβαίνει και σε εκείνους. Είναι υπέροχο αυτό που νιώθεις εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα που γελάς. Όλο σου το σώμα συγχρονίζεται σε μια ελεύθερη ακούσια κίνηση, ο εγκέφαλός σου σταματά να λειτουργεί και η καρδιά σου χτυπά πολύ δυνατά. Είναι ένα είδος οργασμού! Φαντάσου λοιπόν πόσο ευτυχής θα μπορούσες να είσαι αν είχες πολλαπλούς και αμέτρητους τέτοιους οργασμούς καθημερινά.


Καμία φορά πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται πως έχω φτιάξει έναν δικό μου μικρό κόσμο και ζω μόνη μου μέσα σ' αυτόν. Ισχύει κατά το ήμισυ. Τον έχω φτιάξει όπως θέλω εγώ, όμως έχω διαλέξει και ποιους θα έχω μαζί μου. Άτομα που έχουν αγγίξει την ψυχή μου και ομορφαίνουν την ζωή μου, άτομα που τους αρέσει ο «κόσμος» μου. Έτσι λοιπόν αντιμετωπίζω τις δυσκολίες τις καθημερινότητας, δεν τις βάζω στην άκρη, παλεύω με αυτές αλλά με τον δικό μου τρόπο. Γιατί αν γελάς ακόμα και στα δύσκολα στο τέλος όλα μοιάζουν «piece of cake».

 

(Επειδή διαβάζοντάς το κάποιος πολύ λογικά μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν θα έχω και τοσα προβλήματα για να είμαι μεσ' την τρελή χαρά συνέχεια, να σημειώσω πως τον τελευταίο χρόνο είμαι άνεργη όπως και τα υπόλοιπα τρία μέλη της οικογένειας μου, έχω επιστρέψει στο πατρικό μου όπου δεν είναι κανένας από τους φίλους μου στην πόλη, έχασα την γιαγιά μου και τον παππού μέσα στους τρεις τελευταίους μήνες και τέλος είμαι στην φάση που ξεπερνώ τον χωρισμό μου με τον έρωτα της ζωής μου. ) :)

 

 

21

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

13 σχόλια
Οκ, εγω απο τον τίτλο κατάλαβα ότι η γιαγιά πέθανε χαμογελώντας. Και λέω κάτσε να δω μήπως η μητέρα του φίλου της είναι προληπτική κι έπαθε κανα πανικό... Δεν απογοητεύτικα από το άρθρο πάντως. :)
Προβληματιζομαι...σιγουρα πρεπει να προσπαθουμε παντα να βλεπουμε την καλη πλευρα των πραγματων αλλα η υπερβολικη αισιοδοξια ειναι ακριβως σαν την υπερβολικη απαισιοδοξια. Σε εμποδιζει να δεις την πραγματικοτητα, και αμα δεν ξερεις τι εχεις μπροστα δεν μπορεις να το αντιμετωπισεις σωστα. Μηπως αυτη η εκτυφλωτικη χαρα σε τυφλωσε και δεν μπορεσες να κρατησεις την δουλεια ή τον ερωτα της ζωης σου ή και τα δυο μαζι;
Μα δεν είπε ότι τα βλέπει όλα ρόδινα. Ίσα ίσα, αράδιασε ένα σωρό προβλήματα που είναι υπαρκτά, τα βλέπει κ το όπλο της να τα αντιμετωπίσει είναι το γέλιο. Μακάρι να γελούσαμε όλοι περισσότερο!
2η & 3η παράγραφος, συμπάσχω. είμαι ακριβώς έτσι και όλοι νομίζουν ότι έχω πιει ενώ ξέρουν ότι δεν πίνω! Εύγε κορίτσι μου! Αυτή η στάση ζωής και μόνο θα σου φέρνει μόνο όμορφα πράγματα στη ζωή! απλά θέλει υπομονή :)
Δεν εχει σημασια πως το αντιμετωπιζεις.. ουτε ειναι κατακριτεο. Χαιρομαι που υπαρχουν κι αλλοι/ες εκει εξω που ειναι το ιδιο αισιοδοξοι ακομα και χωρις ιδιαιτερο λογο. Καμια φορα η καλη διαθεση και το χιουμορ ειναι διεξοδος απο δυσκολες καταστασεις-εξαλλου δεν πιστευω οτι γενικοτερα η κλαψα αλλαζει και τιποτα. Με παρομοια προβληματα-εχασα παππου και γιαγια με διαφορα ενος μηνα πριν λιγους μηνες-δεν μπορεσα ποτε να στεναχωρηθω, οχι γιατι δεν τους αγαπουσα, αλλα γιατι η ζωη συνεχιζεται και ειναι κατι που δεν μπορω να αλλαξω. Καλη συνεχεια και σου ευχομαι ο,τι καλυτερο :)
Το γέλιο είναι πολυ ομορφο πράγμα και λειπει απο πολλους στις μέρες μας αλλα αυτο που περιγράφεις δεν ειναι υγιές. Τα συναισθήματα ειναι μια τεράστια παλέττα με διάφορες αποχρώσεις. Το να επιλέξεις εσυ απο αυτή τη παλέτα μόνο το ροζ ας πουμε σημαίνει οτι αφαιρείς μεγάλο μέρος της πληροφορίας απο το γυρω σου περιβάλλον και είναι τόσο "κακό" όσο με το να τα βάψεις όλα μαυρα. Και η μια περιπτωση αλλα και η άλλη είναι προβληματικές γιατι καταδεικνυουν εναν μονολυθικο -αν θελεις- τροπο αντιμετώπισης της ζωής. Δεν είναι κακό να κλαίμε,να ειμαστε λυπημένοι,αγχωμενοι...Επειδή ειναι αρνητικά συναισθήματα δε σημαίνει οτι πρέπει να κανουμε τους εαυτους μας ανικανους να τα νιωσουμε! Γιατι αν το κανουμε αυτο είναι σα να νεκρώνουμε ενα κομματι του εαυτού μας. Το επιθυμητό ειναι να κρατάμε μια ισσοροπια και να μη μας "ρουφάει" η μαυριλα αλλα και ουτε να κυκλοφορουμε σα να ειμαστε φτιαγμενοι.
νομιζω πως δεν εννοει οτι δεν νιωθει και αλλα συναισθηματα απλα ζει τις ομορφες στιγμες της και αντιμετωπιζει με αισιοδοξια τις ασχημες..ειναι το καθε εμποδιο για καλο που λεμε..
Πες μου ένα σημείο που φαίνεται οτι αντιμετωπίζει με αισιοδοξια τις ασχημες στιγμές. Το να κινείς τους μυες του προσώπου που φανερώνουν το γελιο? και το κάθε εμποδιο για καλό πως ακριβως θέλεις να το εφαρμοσουμε σε αυτη τη περιπτωση? πεθανε ενας ανθρωπος μεν αλλα εχει μεινει περισσοτερο οξυγονο για τους αλλους δε? Το κάθε εμποδιο για καλό είναι μια μοιρολατρική έκφραση. όπως το ίδιο και ο τροχος που θα γυρίσει! Η αισιοδοξία σαν έννοια είναι πολύ σπουδαία για να ευτελίζεται με χρηση τετοιων εκφρασεων και συμπεριφορων! H αισιοδοξία είναι χρέος απεναντι στον εαυτό μας και σωσίβιο της ψυχικής υγείας μας. Είναι όμως αλλο πράγμα το να ελπίζεις και να πιστευεις οτι ολα θα πανε καλα κάποια στιγμή και αλλο να μην εχεις επαφη με το περιβάλλον! Και θές να σου πω την αλήθεια? Η κοπελιά δεν το έγραψε αυτο έχοντας αμφιβολίες για το αν αυτη η συμπεριφορά είναι συνηθισμένη ή όχι. Είναι πεπεισμένη οτι αυτο που κάνει είναι κάτι καταπληκτικο και απλα επιζητά τα μπράβο μας! Λυπάμαι αλλα απο μένα δε θα τα εισπράξει. Θα της δώσω όμως μια πολύ ειλικρινή ευχή: να ξεβαψει το προσωπείο του παλιάτσου που έχει φορέσει και να νιώσει πραγματικα. Μόνο έτσι το γέλιο θα γίνει ευλογια και οχι απλά μια γκριμάτσα!
Δεν θα βάλω καμία ταμπέλα και δεν θα βγάλω κανένα συμπέρασμα.....απλώς θέλω να σχολιάσω ότι παν μέτρον άριστον.... Οκ αν νιώθεις έτσι, αλλά το να έχεις κάνει το γέλιο αυτοσκοπό ανεξάρτητα από τις περιστάσεις, ίσως να κρύβει μέσα του λιγάκι ψυχαναγκασμό. Και η θλίψη και ο θυμός και η στεναχώρια είναι υγιή συναισθήματα. Κρατούν τη ζυγαριά σε ισορροπία. Αν καταπιέζεις κάποιο συναίσθημα για πολύ καιρό, θα ξεσπάσει όπως ένα ηφαίστειο. Το να απορρίπτεις ένα από τα ανθρώπινα συναισθήματα ως "κακό", θα φέρει άλλα προβλήματα στο μέλλον :)Κάποια πράγματα στη ζωή δεν θα είναι piece of cake και δεν θα μπορεί το γέλιο να τα ξορκίσει. Καλό θα είναι να το ξέρεις από τώρα αυτό για να μπορείς να το διαχειριστείς. Και όταν δεν θα είναι piece of cake, θα είναι οκ και να θυμώσεις και να κλάψεις και να λυπηθείς.
aloutero ''μέτρον άριστον'' είναι το σωστό. Το παν είναι υπερβολή. Επίσης εμένα δεν μου έβγαλε αναισθησία το κείμενο. Αντιθέτως. Απλά είναι αισιόδοξη και τα βλέπει όλα με χαρούμενο βλέμμα. Βασικά δεν είναι καθόλου μίζερη.
Ελπίζω να μη δω σχόλια επίδοξων μελών που θα βιαστούν να σε κρίνουν αχαχούχα.. Μακάρι να συνεχίζεις να γελάς και να παραδειγματιστούμε κι εμείς που μαυρίζουμε ενώ δεν έχουμε και τα χειρότερα προβλήματα του κόσμου.