Όμορφα... Μια μπυρίτσα είναι ό, τι πρέπει, μετά από τόσο κουραστική μέρα... Τηλεόραση. Πόδια στο τραπεζάκι. Με τα αθλητικά. Χέστηκα. Η Στέλλα με τις παρατηρήσεις της, πήρε δρόμο. Χα! Φαντάσου μια Στέλλα με ένα σακί παρατηρήσεις σαν τον Αγιοβασίλη, να περπατά σε έναν έρημο δρόμο.
Χα! Το δρόμο της αγαμίας! Αυτή, με τόσο πρήξιμο που σου κάνει, δεν πρόκειται να βρει άντρα ποτέ. Εκτός αν πετύχει κανένα χαϊβάνι, καμιά μαζόχα! Εμείς γλυτώσαμε. Νάναι καλά, η κοπέλα, αλλά, κορίτσι μου, τι νομίζεις πως είναι ο άλλος; Παλιάτσος; Όλο διαταγές και παρατηρήσεις: «Κατέβασε τα πόδια Γιώργο, όχι απόψε μπύρα Γιώργο, έλα στο κρεβάτι, Γιώργο τούτο, Γιώργο τ' άλλο, Γιώργοοο...» χέσε μας ρε Στελλάκι, κάνε κουμάντο στην πάρτη σου! Έκοψες λάσπη τώρα και ησύχασες! Άι σιχτιρ, με τα γκομενάκια. Ήθελε και να την παντρευτώ η ηλίθια!
Αυτή είναι η λέξη. Με αποστόμωνε: ό, τι κι αν έλεγα, ό, τι κι αν έκανα, μου την έλεγε, γιατί ΕΚΕΙΝΗ ήξερε περισσότερα. Από τη μεριά μου, ό, τι κι αν έλεγε, ό, τι κι αν έκανε, το θεωρούσα τόσο χαζό που δεν είχα να πω τίποτα. Γενικώς το βούλωνα και την άφηνα να λέει. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση. Λέω να παραγγείλω πίτσα, σήμερα.
Πώς μερικές γυναίκες από το ένα κρεβάτι στο άλλο ζητάνε γάμο και συμβίωση, δεν μπορώ να το καταλάβω... «Πάλι ποδόσφαιρο, Γιώργο; Μπάσκετ; Πάλι έχει μπάσκετ;» Αμ, τα κουτσομπολίστικα περιοδικά; Τι βρακί φορούσε η Μενεγάκη, πώς πέταξε το πουκάμισο στις θαυμάστριες ο Ρουβάς. «Και τι με νοιάζει εμένα ρε Στέλλα με ποιον τάχει η τάδε άσχετη-τσόκαρο-ατάλαντη τραγουδίστρια, παρουσιάστρια, μοντέλα; Πρόκειται να πηδήξω καμία από αυτές;» τολμούσα να πω. «Σε ΑΥΤΟΝ τον κόσμο, ζεις, Γιώργο!» Με αποστόμωνε. Με αποστόμωνε.
Αυτή είναι η λέξη. Με αποστόμωνε: ό, τι κι αν έλεγα, ό, τι κι αν έκανα, μου την έλεγε, γιατί ΕΚΕΙΝΗ ήξερε περισσότερα. Από τη μεριά μου, ό, τι κι αν έλεγε, ό, τι κι αν έκανε, το θεωρούσα τόσο χαζό που δεν είχα να πω τίποτα. Γενικώς το βούλωνα και την άφηνα να λέει. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση. Λέω να παραγγείλω πίτσα, σήμερα.
Αχ, τι ησυχία! Δεύτερη βδομάδα μόνος. Θεός! Τη Δευτέρα, μετά τη δουλειά, θα συμμαζέψω. Δύο εβδομάδες αγάμητος, πάει πολύ... Θα συμμαζέψω, θα ξεσκονίσω, θα πλύνω τη στοίβα τα πιάτα και θ' αρχίσω τις μπαρότσαρκες. Τούτη τη φορά θα βρω μια κουλτουριάρα. Να μην ξεχάσω να αδειάσω και το τενεκάκι της τουαλέτας. Το μπάνιο ακόμα μυρίζει σπέρμα μόλις μπαίνω.
Από τότε που πετάξαμε τα χαρτομάντηλα όταν σκουπιστήκαμε με τη Στέλλα μετά το τελευταίο σεξ δεν το έχω αδειάσει. Τα πατικώνω, τα πατικώνω αλλά η μυρωδιά, μυρωδιά. Λες και ήταν χτες. Δυνατό σπέρμα έχω, ο άτιμος. Δυνατό. Πώς και δεν την άφησα έγκυο, τόσο καιρό; Αντισυλληπτικά, έπαιρνε η πουτάνα; Α, ρε, γυναίκες! «Πώς με γλύφεις Γιώργο μου, πώς κρατιέσαι τόση ώρα Γιώργο μου, όχι απόψε, είμαι αδιάθετη Γιώργο μου, βγάλε τα σκουπίδια, Γιώργο μου, πλύνε τα πιάτα Γιώργο μου», άντε γαμήσου Στέλλα μου!
Μήπως να το παίξω απάρτου μερικούς μήνες; Το σκέφτομαι κι αυτό. Αγρανάπαυση, βρε αδελφέ! Κι οι πρωινές σηκωμάρες; Θα κάνω το κορόιδο. Κι η σκρόφα ούτε ένα τηλέφωνο! Ούτε ένα «τι κάνεις, Γιώργο;» Χωρίς «μου». Δεν ισχύει πια αυτό που λέγαμε «έγινα ρόμπα για έναν έρωτα». Πού πήγε ο έρωτάς της;
Τι έρωτας, θα μου πεις; Αρχίδια! Δεν υπάρχει πλέον έρωτας, κύριοι! Πού είναι, γαμώτο, το τηλεκοντρόλ; Μας τα πρηξε ο τηλεπώλησης! Τι έρωτας; Τι είναι αυτό; Καινούργιο φρούτο; Οι γκόμενες είναι τόσες πολλές που βρίσκεις πεταμένες ακόμα και στο δρόμο. Φοράνε τα καλά τους τα Σαββατόβραδα και τρέχουνε σε μπαράκια μπας και συναντήσουν το παλικάρι με το άλογο που θα τις αρπάξει έτσι, αντρικά, και θα τις οδηγήσει στη σπηλιά του και θα κάνουνε δώδεκα παιδάκια και θα ζήσουνε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Οι πιο πολλές από αυτές θα μείνουν στο ράφι. Sorry, κορίτσια. Εκτός κι αν ψηφιστεί νόμος που θα λέει ότι μπορούμε να σπιτώνουμε δυο-τρεις από σας! Μονάχα έτσι έχετε ελπίδα να βρείτε –όλες– άντρα. Γιατί είμαστε λιγότεροι, πώς να το κάνουμε; Οι στατιστικές χρόνια το λένε: Τα περισσότερα έμβρυα κατά τη σύλληψη είναι αγόρια. Τυγχάνουν όμως άκρως ευαίσθητα –εσείς οι γυναίκες να το ακούτε– και οι περισσότερες αποβολές πριν τη γέννα είναι πάλι αγόρια. Προσέξτε τι λέει η επιστήμη!
Εάν λοιπόν και εφόσον καταφέρουν να γεννηθούν τα αγοράκια, επειδή όπως όλοι ξέρουμε είναι εκ γενετής ανήσυχα και ζωηρά, πολλά από αυτά παθαίνουν στον ύπνο τους εισροφήσεις και πεθαίνουν κατά τη βρεφική ηλικία. Κάπου στα δυο με τρία χρόνια τους οι στατιστικές λένε ότι τα μικρά ζωηρά αρσενικά νήπια καταπίνουν κουμπιά και χλωρίνες, πράγμα που μειώνει τον αριθμό των υποψηφίων μελλοντικών εραστών ή συζύγων σας ακόμα πιο πολύ.
Δεν τα λέω εγώ, η επιστήμη τα λέει. Οι στατιστικές. Κατά τα δεκαεφτά-δεκαοχτώ οι πιτσιρικάδες αρχίζουν να καβαλάνε μηχανάκια. Εκεί κι αν λιγοστεύουν! Μετά, αυτοκίνητα. Καρφώνονται σε κολόνες πιωμένοι κι αφήνουν γεια. Μετρήστε τώρα τι απομένει. Γι' αυτό φτάνουμε σε ηλικία γάμου τόσο λίγοι. Η γαμιόλα η φύση μας φταίει, που μας έκανε ζωηρούς και ερευνητικούς.
Τι τσαμπουνάει μωρέ, αυτός ο μαλάκας στην τηλεόραση; Ξέχασα και τους γκέι. Αυτούς πού τους βάζεις; Μεγάλο ποσοστό αυτομόλυσης! Είμαστε λίγοι, κορίτσια! Και τα πιάτα πρέπει να πλένετε, και τα πόδια να μας πλένετε, και τα σώβρακα, και με τη γλώσσα, να μας καθαρίζετε! Όχι «μάζεψε το κουτί της πίτσας Γιώργο μου» και μαλακίες! Πάρε το χαρτί της απόλυσης τώρα, κι άντε ψάξε γι' άλλο κορόιδο, Στέλλα μου! Ο Γιώργος ο Ματσούκος δεν είναι πια εδώ!
Όπα! Έχει πίτσα από χτες! Αυτή θα φάω! Πόσο ντίρλα ήμουνα ρε γαμώτο και την άφησα αφάγωτη; Δεν είναι κακή! Ταιριάζει μια μπυρίτσα ακόμα. Όμορφα... Καθαρή ζωή, χωρίς γυναίκες. Ειδήσεις. Τραμπ στην Αμερική. Τα πιάσαμε τα λεφτά μας. Τι είναι τούτο; Άμπερ Αλερτ! Ματσούκος Γεώργιος! Συνονόματος! Χα! Κοίτα να δεις! Ετών 80. Ωραίος τύπος. Αν είχα παππού έτσι ήθελα να μοιάζει. Μαλλιά μπόλικα, φάτσα κουλτουριάρικη. Γουστάρω. Εξαφανίστηκε 9/11/2016 από περιοχή Ζωγράφου. Μάτια καστανά. Ύψος 1 και 85. Βάρος: αδύνατος. Την ημέρα που εξαφανίστηκε φορούσε τζιν παντελόνι, μπλε μπλούζα και δερμάτινο μπουφάν. Κρατά σακίδιο πλάτης. Φέρει γένια μίας εβδομάδας. Η ζωή του βρίσκεται σε κίνδυνο. Εάν γνωρίζετε κάτι, καλέστε ΤΩΡΑ τη Γραμμή Ζωής.
Πού την έκανε, ρε ογδοντάρης άνθρωπος; Γιώργος Ματσούκος! Λες να είχε κι αυτός καμιά Στέλλα και να τον είχε πρήξει; Αλλά στα ογδόντα; Πόση υπομονή πια; Γιώργος Ματσούκος. Άραγε τι δουλειά να έκανε, αυτός; Πάω να γκουγκλάρω, μήπως βρω τίποτα. Έτσι κι αλλιώς η τηλεόραση έχει μαλακίες. Ματσούκος Γιώργος, συνονόματος. Δημοσιογράφος; Τι; Σαν κι εμένα; Για να δω πού έγραφε; Α, τίποτα σπουδαίο. Φαίνεται καλός. Γιατί την έκανε, όμως;
Νάτη πάλι η φάτσα του. Ρε, μπας κι είναι συγγενής μου; Τι να πω; Να έχω το νου μου στο δρόμο, από δω και εμπρός. Μπορεί να τον πετύχω κάπου. Μόνο και μόνο επειδή είναι συνονόματος και μου γουστάρει η φάτσα του. Δυο μπύρες μείνανε, μονάχα. Με ρέγουλα. Να κρατήσουν τουλάχιστον μέχρι τα μεσάνυχτα. Έχω να γράψω και το άρθρο για αύριο. Γαμημένες υποχρεώσεις! Πλησιάζει και το νοίκι πάλι. Πότε πέρασε ο μήνας, με τη βαβούρα της Στέλλας και την απόλυσή της ούτε που κατάλαβα!
Λες να χαθώ κι εγώ στα ογδόντα; Λες να με βάλουν κι εμένα στο άμπερ αλέρτ; Πούστη μου! Να προσέχω από δω και στο εξής τι φοράω. Τουλάχιστον να είμαι ευπαρουσίαστος αφού γράφουνε τι φοράμε. Να βάλω στην τσέπη και την ταυτότητα. Αλλά εμένα ποιος θα με ψάξει; Με μάνα, πατέρα, έχω μαλώσει. Χρόνια τώρα ούτε τηλέφωνο, από τότε που ξυλοφόρτωσα τον αδερφό μου κι έφυγα νύχτα. Μάνα, σου λέει ο άλλος! Ούτε που με έψαξε! Τι μαλακίες έπιασα να σκέφτομαι, τώρα;
Μήπως να έπαιρνα τη Στέλλα ένα τηλέφωνο; Πηγαίνω καλύτερα να ντυθώ. Και ταυτότητα. Εδώ. Στη δεξιά τσέπη. Παπούτσια; Τα καλά. Μαύρα. Δερμάτινα. Τι ώρα είναι; Γιώργος Ματσούκος. 1 και 85, μάτια καστανά. Να βάλω την άλλη μπύρα στην τσέπη του μπουφάν να την έχω για ώρα ανάγκης. Να πάρω και το τηλέφωνο. Φορτιστή. Πάντα. Μαζί μου. Το Sum που είναι μικρό, για να το διαβάζω. Ένα-δυο μποξεράκια. Φανέλα. Τη μαύρη. Ταυτότητα; Που είναι; Έχασα την ταυτότητα; Πού είναι η ταυτότητά μου; Πού είναι, η ταυτότητά μου ρε γαμώτο;
σχόλια