Θα έλεγε κανείς πως ο κόσμος σαν οντότητα είναι αθώος, μα εάν εξετάσεις τις περαιτέρω μονάδες αυτού του συνόλου, θα διαπιστώσεις, πως οι πληγές τους είναι βαθύτερες από τις μεταξύ τους διασυνδέσεις. Επομένως, καθείς θα ενδιαφερθεί για την δική του πληγή και για την δική του εξυγίανση. Ο πόνος γεννά θλίψη κι η θλίψη πόνο, μα ο πόνος δεν γεννά ποτέ πόνο. Η ευτυχία προηγείται του πόνου, κι ο πόνος εξαρτάται από τη λήξη αυτής της πράξης. Ο χωρισμός μιας σχέσης, είτε φιλικής είτε ερωτικής περιγράφει το παραπάνω σχήμα. Ωστόσο, πολλάκις οι άνθρωποι βρίσκονται στην αναζήτηση ενός φίλου ή ενός συντρόφου. Επηρεάζονται από τον χώρο και όχι από τον χρόνο. Πιστεύουν πως θα βρούνε το επόμενο ταίρι τους εάν αλλάξουν τον παράγοντα χώρο, συχνάζοντας σε διαφορετικές πιάτσες, κι όχι αλλάζοντας τον παράγοντα χρόνο, διορθώνοντας λάθη του παρελθόντος.
Η κοινωνία είναι τόσο ανόητη που θα σε ιντριγκάρει, ώστε να απογίνεις το χαζότερο μέλος της. Όλα τα άτομα που απαρτίζουν τη σημερινή κοινωνία έχουν ένα κοινό μεταξύ τους. Ανόητοι κι έξυπνοι, πλούσιοι και φτωχοί, εμφανίσημοι και μη, όλοι με έναν κοινό παρονομαστή. Όλοι θέλουν να είναι θελκτικοί κι αποδεκτοί. Ειδάλλως, περιθωριοποιούνται, μερικές φορές ακόμη και από τον ίδιο τους τον εαυτό (υποσυνείδητα και μη). Κατά αυτόν τον τρόπο, δημιουργούνται διαφοροποιήσεις.
Να είσαι αυθεντικός.
Να μάθεις να πονάς, κι όχι να αντέχεις τον πόνο.
Να μάθεις να αγαπάς, κι όχι να υποτιμάς.
Να απορρίπτεις προτάσεις βάση ενστίκτου κι όχι σκέψης.
Να δέχεσαι προτάσεις βάση σκέψης κι όχι ενστίκτου.
Να μην συμβουλεύεις, γιατί η ζωή είναι ένας κύκλος και μπορεί οι συμβουλές σου να καταστρέψουν.
Εν ολίγοις, η ζωή δεν χρονομετρείται, δεν τιμωρεί αλλά και δεν συγχωρεί. Εάν βρεις το μαγικό λυχνάρι με το τζίνι, βεβαιώσου ότι θα το καταστρέψεις. Γιατί μη ξεχνάς, ότι τα όνειρα σου καμιά φορά μπορεί να μην είναι όνειρα παρά μόνο προκλήσεις, κι οι προκλήσεις μεταλλάσσονται σε συγκρούσεις, κι εκείνες με την σειρά τους σε αταξία και χάος.
«Αν θέλεις να κάνεις κάποιον πλούσιο, μην του προσθέτεις χρήματα, να του αφαιρείς επιθυμίες»
Επίκουρος, 341-270 π.Χ., Αρχαίος φιλόσοφος.
σχόλια