Πόσο αθώα και όμορφη λεξούλα το "μαζί".. Μικρή, μαζεμένη, χωρίς πολλά πολλά.. Πόσο άνετα την ξεστομίζουν πια οι άνθρωποι ο ένας στον άλλο, πιστεύοντας πως την εννοούν..."Θέλω να είμαι μαζί σου", λένε. Και στ'αλήθεια πιστεύω πως δεν ξέρουν ούτε για τι πράγμα μιλούν, μα ούτε και τι τους γίνεται.
Όχι, απαισιόδοξη γενικά δεν με λες. Απλά με κούρασαν τα λόγια. Με κούρασαν οι κάλπικοι άνθρωποι και οι ψεύτικες κουβέντες τους. Άνθρωποι που νομίζουν πως θέλουν να δώσουν μα στην πραγματικότητα νοίαζονται μόνο για το τι θα πάρουν και σε ποια ποσότητα. Άνθρωποι που όταν πρέπει δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ εκεί.
Όχι, το "μαζί" δεν το εννοούν ούτε και το θέλουν. Κάποιον να τους κρατήσει συντροφιά ζητούν τις νύχτες της μοναξιάς, τις νύχτες που...κρυώνουν και ας είναι καλοκαίρι. Έναν βαστάζο-θαυμαστή στο τεράστιο "εγώ" τους. Μα το "μαζί" έτσι δεν είναι. Το "μαζί" διάολε θέλει θυσίες, θέλει θάρρος, θράσος, κότσια, τσαγανό.
Θέλει δάχτυλα μπλεγμένα, θέλει χαμόγελα μα και πολλές στεναχώριες, θέλει να αγαπήσεις τον άλλον όταν δεν το αξίζει, όταν είναι στα χειρότερά του. Γιατί στο "μαζί" είναι η ουσία. Είναι εκεί που ο άνθρωπος γίνεται "δικός" σου, γίνεται η έμπνευσή σου, γίνεται αυτός που δεν σου γυρνάει την πλάτη μα γυρνάει πάντα ο ίδιος.
Έχω δει και βλέπω πολλά "μαζί" που είναι για γέλια και για κλάματα. "Μαζί" που δεν τα αξίζουν τα βράδια που περνούν, που δεν έδωσαν ποτέ πραγματικές ευκαιρίες, που είναι πνιγμένα στην αφέλεια και την ευκολία του "τώρα".
Αυτό το "μαζί" να θέλω; Μπα, να μου λείπει. Σε πόσες πια δανεικές αγκαλιές θα πρέπει να χαθείς ώστε να το πάρεις απόφαση καλέ μου; Το "μαζί" θέλει μαγκιά, να δοθείς σε κάτι δυνατό. Να χτυπά η καρδιά σαν τρελή και να μην σου φτάνει.
Αντέχεις;
σχόλια