Κάποιες φορές, οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, μου θυμίζουν διασωληνωμένο ασθενή - χωρίς ελπίδα σωτηρίας - που προσπαθούν να τον κρατήσουν ζωντανό με το ζόρι.
Τελικά ισχύει αυτό που λένε ότι, οι άνθρωποι, δεν αλλάζουν και συμπληρώνω συμπερασματικά ότι είναι δύσκολο, μα πολύ δύσκολο, ν' αναστρέψεις το μη αναστρέψιμο.
Σκέφτηκα το «χρόνου φείδου» και βρήκα αυτό που θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο ν' αφιερώσετε λίγο χρόνο να το διαβάσετε.
"Χρόνου φείδου ή μη γνώναι"
«...Αδύναμαι γαρ αι φύσεις των ανθρώπων και ευμετάβλητοι. Στες δυνατές ψυχές αρμόζουν αι υποσχέσεις. Μη δυνάμεναι όμως να γνωρίζουν το μέλλον, ενίοτε διαψεύδονται. Όχι λόγω πρόθεσης, παρά πεπερασμένης φύσεως έναντι των επερχομένων...
...
Χρόνος εχθρός και φίλος πάντων.
Χρόνος αποκαλυπτήριος και επικαλυπτήριος.
Χρόνος μνήμων και αμνήμων.
Αν ηδύναντο οι άνθρωποι να γνωρίζουν ότι ο χρόνος δεν περιλαμβάνει παρελθόν ή μέλλον ει μη μόνον παρόν, θα σταματούσαν να σπαταλώσιν τας ζωάς των εις προσδοκίας.
Αν ηδύναντο να γνωρίζουν περί του χρόνου και της δυνάμεως της στιγμής των, ο χρόνος θα επιμηκύνετο τοιουτοτρόπως ώστε η κάθε ημέρα δεν θα είχε μόνον 24 ώρας...
Ενώ η άγνοια επιταχύνει τον χρόνον και τον κάνει να ξεγλιστρά από τις ζωές ωσεί άμμος, η γνώση τον επιβραδύνει, τον κρατά δέσμιο και του επιβάλλει τας προθέσεις της.»
Πρόκλος ο Λύκιος (5ος αι.μ.Χ) "Χρόνου φείδου ή μη γνώναι"
σχόλια