Πέρασε ένας χρόνος χωρίς εσένα και μου φαίνεται σαν χτες. Ένας χρόνος ζόρικος για μένα που έπρεπε να φανώ δυνατός και να κρύψω όλα αυτά που με κατακλύζουν μέσα μου.
Σε σένα όμως δεν θα το παίξω δυνατός, μου λείπεις και το νιώθω κάθε λεπτό που περνάει....κάθε φορά που μου συμβαίνει κάτι ή έχω κάτι ευχάριστο και η πρώτη κίνηση που κάνω είναι να σε πάρω τηλέφωνο να στο πω.
Ξεχνάω όμως ότι πλέον είσαι εκεί πάνω και με βλέπεις συνέχεια....
Μπορεί να μην με βλέπεις να δακρύζω πολύ όπως οι υπόλοιποι γιατί κάποιος πρέπει να είναι δυνατός και να πατάει στα πόδια του ώστε να κρατιούνται και οι άλλοι πάνω του. Κάποια στιγμή θα ξεσπάσω και εγώ, το ξέρω, αλλά θα με δεις μόνο εσύ....
Σε λίγες μέρες το όνειρο μου που ήταν και δικό σου θα γίνει πραγματικότητα και θα είσαι εδώ να με θαυμάσεις....και εγώ έχω μαζί μου το ρολόι σου, που τελευταία μέρα πριν φύγεις σε βοήθησα να το βγάλεις γιατί σε ενοχλούσε...ακόμα λειτουργεί και το κοιτάω που και που στα κλεφτά μέσα στο συρτάρι μου.
Δεν τον φοβάμαι πια τον θάνατο γιατί ξέρω όταν έρθει θα έρθω και εγώ εκεί και έχουμε πολλά να πούμε...Καληνύχτα....
Ο επιζών
σχόλια