Βράδυ Οκτώβρη. Σκεπτόμενη όλους τους πιθανούς λόγους για τους οποίους θα μπορούσε κανείς να γράψει ένα κείμενο με τόσο φαιδρό και κοινότυπο τίτλο, δεν είχα παρά να ξεκινήσω να το κάνω. Το να «αδειάζω» τις σκέψεις μου στο χαρτί ήταν εξ απ' ανέκαθεν πηγαία μου ανάγκη...
Κάνω μια παύση και σε καλώ να σκεφτείς.
Μιμείσαι;
Ε ναι. Ξεκάθαρα το κάνεις.
Όπως το κάνω κι εγώ.
Το παράδοξο θα ήταν να μην μας συμβαίνει κάτι τέτοιο.
...«Παράδοξο»;
Με συγχωρείτε, αυτή η λέξη ήταν πλήρως αδόκιμη για την περίσταση.
Δεν υπάρχει παραδοξότητα όσον αφορά τις επιλογές μας (η μίμηση ξεκάθαρα συγκαταλέγεται στον κατάλογο με αυτές). Κι όπως λέει κι ένας φίλος, όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας.
Ας μην μακρυγορήσω, όμως...
Είναι κοινώς παραδεκτό πως η μίμηση, τα πρότυπα που έχει ο καθείς αλλά και όλα αυτά τα εξιδανικευμένα μοντέλα συμπεριφοράς και ζωής που έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο για μερόνυχτα στις οθόνες των κινητών μας, εν τέλει μας εξελίσσουν. Και ξέρεις γιατί;
Θεωρώ πως οτιδήποτε προβάλλεται τριγύρω μάς θέτει σε μια ατέρμονη αλλά γλυκιά εγρήγορση. Μας κάνει διαρκώς να προβληματιζόμαστε, να θέλουμε να διεκδικήσουμε κι εμείς ένα κομμάτι, ένα μερίδιο απ'αυτή την πίτα της ματαιοδοξίας. Ίσως αυτό, αν χρησιμοποιηθεί σωστά να οδηγείται τελικά υπέρ μας. Είναι δεδομένο ότι η δύναμη της εικόνας με τα χρόνια αυξάνεται, ακόμα και ένας τυφλός μπορεί πολύ άμεσα να το αφουγκραστεί κάτι τέτοιο.
Μα επειδή χάνομαι εύκολα, βοήθησέ με.
Σε μια εποχή σαν κι αυτή, καλή ή κακή, λίγο με ενδιαφέρει να το κρίνω...
Σε μια τέτοια εποχή λοιπόν, πόσο εύκολο είναι να ξέρεις πραγματικά τι σου γίνεται ή το ποιος πραγματικά είσαι; Πόσο εύκολο είναι να μην «χάσεις τη μπάλα»;
Θα μπορούσες εσύ, όπως και κάθε εσύ, κάπου εδώ να με διαψεύσεις.
Να μου πεις ας πούμε: «Κανείς δεν χάνεται στο φαύλο αυτό κύκλο παρά της θέλησής του».
Θεμιτό.
Η μίμηση που κατακλύζει τις ζωές μας όμως, οδηγεί στη δημιουργία της μάζας. Ξέρεις, εκείνη η ποσότητα της ύλης που περιέχεται σ'ένα σώμα. Στην προκειμένη περίπτωση, η ποσότητα της ύλης δεν είναι άλλη από τον ανθρώπινο παράγοντα. Ο άνθρωπος. Το σώμα; Το σώμα είναι η ίδια η κοινωνία.
Κι εδώ ενέχεται ο "προβληματισμός".
Το «καρμπόν» που παίρνει κάθε μέρα όλο και πιο υπαρκτή υπόσταση , οι καλοστημένες chicks του facebook, οι φουσκωτοί άτριχοι του instagram, κοκ.
Όλα αυτά που ξέρεις πολύ καλά κι εσύ όπως εγώ, που κάθε μέρα συναντάμε μετά από ένα-δύο scrollαρίσματα, στις οθόνες των smartphone μας.
Όλα αυτά πλέον συνηθισμένα στο μάτι, αποδεκτά από το νου (αν και εφόσον ο τελευταίος υπάρχει φυσικά).
Δύσκολα βλέπεις κάτι διαφορετικό κάνοντας μια τέτοιου είδους διαδικτυακή βόλτα.
Δεν βρίσκω τίποτα ανήθικο, τίποτα άσχημο ή αποκρουστικό στη μίμηση. Αρκεί αυτή να γίνεται συνειδητά, ή ακόμα κι επιλεκτικά ίσως. Ότι γίνεται συνειδητά δεν μπορεί ποτέ να γίνει τροφή για τη μάζα ή τα «άτομα-πρόβατα».
Καμιά φορά συλλογιέμαι πόσο διασκεδαστικό είναι να βλέπεις κάποιον που ξέρεις περίπου τη μισή σου ζωή να αλλάζει εξ'ολοκλήρου χαρακτήρα, «πιστεύω» ή και κοσμοθεωρία, εν όψει της αυτοπροβολής του.
Για λίγο διασκεδάζω, αλλά μετά μου φεύγει.
Το μόνο που έχω τη διάθεση να κάνω έπειτα από ένα τέτοιο παραλύρημα είναι να συνοψίσω.
Ποτέ δεν ήμουν καλή στο να βάζω έναν τίτλο. Τίτλο στα πράγματα, τίτλο στα δεδομένα, στα γεγονότα ή ακόμα και στα κείμενά μου. Ίσως ο τίτλος μου κι αυτή τη φορά, σ'αυτή την αρμαθιά σκέψεων, να μην είχε κανένα απολύτως αντίκρισμα.
Υποθέτω πως δεν σε πειράζει.
Κάπου εδώ λέω να φύγω...
Όμως αν θες κάτι να κρατήσεις, άνοιξε διάπλατα τα μάτια σου διαβάζοντας παρακάτω.
Φίλε, τόλμα να είσαι όπως θέλεις να είσαι. Τόλμα να είσαι ξεχωριστός ή και διαφορετικός, αν αυτό αισθάνεσαι.
Δεν σε υποχρεώνει κανείς να ενστεριστείς το γύρω σου αν αυτό δεν αγγίζει ουσιαστικά το μέσα σου.
Αγάπα τις ατέλειές σου γιατί εν τέλει, αυτές είναι που σε κάνουν τέλειο, ολόκληρο και ζωντανό στα μάτια των άλλων. Μα και στα δικά σου τα ίδια.
Μην παρασύρεσαι από μεγαλεπίβολα σχέδια. Οι μικροί στόχοι που θέτουμε οι ίδιοι στην καθημερινή μας ζωή είναι το κλειδί για όλα. Βρες κι εσύ έναν σκοπό, τον δικό σου και υπηρέτησέ τον. Αθόρυβα. Σιγανά. Επίμονα. Έντονα. Είναι δεδομένο πως θα ανταμοιφθείς σύντομα.
Χτίσε τον κόσμο σου όπως ακριβώς τον ονειρεύεσαι, κομμάτι κομμάτι. Μην το καθυστερήσεις στιγμή παραπάνω. Η ζωή είναι πολύ μικρή για αναβλητικότητες. Κι όταν βρεις χρόνο να κοιτάξεις για λίγο ολόγυρά σου, βεβαιώσου ότι αυτό που θα αντικρίσεις θα σε εκφράζει. Ότι αυτό που θα αντικρίσεις θα είναι ένας απόλυτα καθαρός καθρέφτης του εαυτού σου.
σχόλια