Όλοι οι άνθρωποι καθιερώνουμε τελετουργικά όταν θέλουμε να δείξουμε σε κάποιον ότι τον αγαπάμε με τον δικό μας ξεχωριστό τρόπο. Κάθε ένας κάνει κάτι διαφορετικά. Άλλος γράφει ποιήματα, άλλος παίρνει δώρα, άλλος το φωνάζει, άλλος το κρατά επτασφράγιστο μυστικό μην τυχόν και μαθευτεί και χαθεί η μαγεία.
Κάποια στιγμή γνώρισα ένα κορίτσι. Ένα κορίτσι που η αύρα και η ψυχή του ήταν τόσο καθαρή και από τα μάτια του έβλεπες μόνο λάμψη κι επερχόμενες κροτίδες. Μιλάγαμε με τις ώρες κι είχε αυτή τη φλόγα μέσα του όταν μίλαγε για τα δικά του σημαντικά πράγματα, λες κι έψαχνε να βρει κάποιον άνθρωπο για να πει όλα αυτά που ήθελε να λευτερώσει από μέσα του.
Τις πιο σημαντικές και γνήσιες απαντήσεις, τις παίρνεις όταν κάνεις τις σωστές ερωτήσεις. Όση ώρα μίλαγε, παρατήρησα πόση αγάπη έκρυβε για τους περιπάτους, για τις βόλτες με την μηχανή ή το αυτοκίνητο και διαπίστωσα ότι περιέγραφε σκηνές με τους σημαντικούς Άλλους του. Γι' αυτό το τόσο ευφραδές και ζωηρό άτομο, μου φάνηκε εξαιρετικά περίεργο πώς σε αυτές τις σκηνές οι διάλογοι ήταν ελάχιστοι. Περιέγραφε τον τρόπο που περπατάγανε, τα χρώματα του ουρανού, το σκηνικό ολόγυρα και παρουσίαζε μία σκηνή κάθε φορά που ο διάλογος και οι συζητήσεις ήταν δευτερεύοντα στοιχεία στη σκηνή. Συνήθως υπήρχε σιωπή μα μια ζεστασιά που μέσα της χώραγαν όλα τα νοήματα του κόσμου.
Κάποια στιγμή το ρώτησα πώς δείχνει στον άλλον ότι τον αγαπάει. Η απάντηση περιεκτικότατη. Κάθε φορά που συναντούσε γιασεμί στον δρόμο του, έκοβε ένα λουλούδι και το έδινε στον αγαπημένο του. Το ρώτησα γιατί λουλούδι, γιατί γιασεμί, γιατί δεν του το λες απλά? Μου απάντησε ότι αυτή η κίνηση είναι τόσο απλή, τόσο αγνή, τόσο λευκή, τόσο ευωδιαστή. Η αγάπη μοιάζει με το γιασεμί. Βρίσκεται παντού στα πιο απίθανα μέρη, χωρίς να ψάχνεις γυρίζεις το κεφάλι και είναι κάπου στον δρόμο σου. Αρκεί να ξέρεις να παρατηρείς. Κι όπως κόβει το γιασεμί, έτσι δίνει κι ένα κομμάτι από την αγάπη του για να πάρει μία γεύση ο άλλος, μία χαρά κι μία ανακούφιση.
Σε αυτό πάνω προσπάθησα να επιχειρηματολογήσω λέγοντας πως όταν κόβεις το λουλούδι αυτό πεθαίνει και πως δεν είναι λογικό το κορίτσι να χαρίζει λουλούδι στο αγόρι.
Και κάπου εδώ είναι που γέλασε πλατιά. Κοίταξε τον ήλιο που έδυε, πήρε μία βαθιά ανάσα και μου απάντησε πως το λουλούδι έτσι κι η αγάπη όταν την δίνεις δεν χάνεται. Αλλάζει μορφή αλλά άπαξ και δόθηκε γίνεται κτήμα του άλλου. Εξάλλου δεν σταματάει κάποιος σε ένα λουλούδι, δεν υπάρχει μόνο ένα στον κόσμο, η αγάπη είναι άπειρη και μέσα σου. Πρέπει να είσαι έτοιμος να την δώσεις. Όσο ότι δίνει στον αγαπημένο της λουλούδια μάλλον συνδυάζεται με την αντιδραστική της φύση. Συνηθίζει να πηγαίνει κόντρα στα στερεότυπα και στις φόρμες. Αυτή η κίνηση είναι η πιο ειλικρινής πράξη αγάπης. Και έχει βάλει στόχο να προσφέρει όσα περισσότερα γιασεμί μπορεί σε αυτόν που έσπασε τον κυνικό εαυτό του και του έδειξε πόσο ξεχωριστό κορίτσι είναι.
Κι αν κάποια βράδια που ουρλιάζουν όλα μέσα του θέλει να του πει σ' αγαπώ, δεν το κάνει. Στο μεγαλείο που νιώθει λέξη δεν μπορεί να αρθρώσει. Μόνο κάποιες φορές όταν τον έχει αγκαλιά του καταφέρνει να το ψιθυρίσει. Και αυτός θα το ακούει μάλλον σαν όνειρο.
σχόλια