Στο σημερινό «Α μπα»: όχι άλλος πόνος

Στο σημερινό «Α μπα»: όχι άλλος πόνος Facebook Twitter
164

__________________

1.


Α,μπα μου τι γνώμη σχηματίζεις διαβάζοντας τις απόψεις του κυρίου D. Lauru εδώ 
Μου άρεσε όπως το περιέγραψε για τον κεραυνοβόλο έρωτα και συμφωνώ ότι ο καλύτερος τρόπος να τελειώσει ο έρωτας είναι η συντροφική αγάπη και κυρίως συμφωνώ για τη μοναξιά στον έρωτα και στον θάνατο. Όλα τα άλλα όμως α, μπα μου φάνηκαν υπερβολικά και παρωχημένα ιδίως αυτά που λέει για το βλέμμα του πατέρα και τη θηλυκότητα. Σχεδόν θύμωσα. Δεν αναφέρει τίποτα αντίστοιχο για τη μητέρα και τον ανδρισμό. Εννοείται οι πρωταρχικές μας επιρροές είναι από τους γονείς μας, είτε είμαστε άνδρες είτε γυναίκες. Αλλά «o πατέρας δίνει διαβατήριο για τη γυναικεία θέση;» Και από που προκύπτει ότι στη γυναίκα αρέσει να αγαπιέται, ενώ στον άνδρα να αγαπά; Σαν αφορισμοί προηγούμενων αιώνων μου φάνηκαν, τα επιχειρήματα δεν με έπεισαν (αλήθεια θεωρείς ότι υπήρξαν επιχειρήματα; γιατί μου φάνηκε αποψάρα καφενείου!). Δεν τον ξέρω τον κο D. Lauru. Εσύ που διαβάζεις περισσότερο τον ξέρεις; Έχει όντως τόση αποδοχή στον χώρο του, άρα μάλλον έχει δίκιο; Και μία έξτρα αφελής ερώτηση (είμαι της θετικής κατεύθυνσης, δεν έχω γνώσεις ψυχολογίας): Πώς διαμορφώνονται οι ψυχολογικές θεωρίες, δηλαδή πως οι γνώστες του αντικειμένου (όπως ο παραπάνω κύριος) ξέρουν ότι αυτά που λένε είναι σωστά; (Στις θετικές επιστήμες υπάρχει το πείραμα, η εφαρμογή και η επανάληψη, εδώ;)
Πάντα μου αρέσει να σε διαβάζω και να σε ρωτάω α, μπα μου!
-παπαρούνα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Βρε παπαρούνα μου, είσαι και της θετικής κατεύθυνσης οπότε με στενοχωρείς διπλά. Ούτε εγώ τον ήξερα τον κύριο, αλλά δεν χρειάζεται να τον ξέρω εγώ για να βγάλεις συμπέρασμα, υπάρχει το Google. Από όλα αυτά μπορείς να βγάλεις ένα συμπέρασμα για το αν έχει τόση αποδοχή στον χώρο του ώστε να πρέπει να τον διαβάζουμε με σεβασμό. Εγώ έβγαλα. Εσύ μπορεί να κάνεις άλλο ψάξιμο στο google και να βγάλεις άλλα συμπεράσματα. Αλλά και Νόμπελ ψυχιατρικής να είχε πάρει, αν υπήρχε, και πάλι θα είχες το δικαίωμα να τον αμφισβητήσεις με την ψυχή σου.


Και στην ψυχιατρική υπάρχει το πείραμα, η εφαρμογή και η επανάληψη, η ψυχιατρική είναι ιατρική. Και στην κλινική ψυχολογία υπάρχει το πείραμα, η εφαρμογή και η επανάληψη. Προφανώς δεν τα έχουν βγάλει από το μυαλό τους όλοι αυτοί που ασχολούνται με όλα αυτά. Έχουν κάνει παρατηρήσεις και συνεχίζουν να κάνουν εδώ και χρόνια. Όσο για το πόσο αξιόπιστα είναι τα πειράματα, οι εφαρμογές τους και οι επαναλήψεις τους, και πάλι με στενοχωρείς εφόσον είσαι της θετικής κατεύθυνσης. Η έρευνα και επιστήμη δεν πραγματοποιούνται σε κενό αέρος. Χρηματοδοτείται αυτό που αναμένεται να ισχύει, τα αποτελέσματα ερμηνεύονται σύμφωνα με αυτό που αναμένεται να ισχύει, ηθελημένα ή λόγω προκαταλήψεων των επιστημόνων, και αυτό που αναμένεται να ισχύει επηρεάζεται σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό από την εξέλιξη της κοινωνίας, από τα ταμπού, από τις προσδοκίες, από τη θρησκεία, είτε μιλάμε για ψυχιατρική, είτε για εφαρμοσμένη φυσική. Και πάλι, μην πιστεύεις εμένα, ψάξε το μόνη σου.

__________________
2.


Γεια σου Αμπα!
Ενώ μου αρέσει η στήλη σου τον τελευταίο καιρό πιάνω τον εαυτό μου να θυμώνει ενώ σε διαβάζω!
Γιατί ρε Αμπα τους στέλνεις όλους σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους? Από τους 10 τους 8 τους στέλνεις εκεί! Μερικούς σίγουρα θα τους βοηθήσει αλλά μερικούς θα τους κάνει χειρότερα! Δεν είναι όλοι για εκεί! Δεν είναι αυτή η λύση ούτε τα φάρμακα (σε περιπτώσεις ψυχιατρικής). Ζούμε σε μια υπέροχη χώρα με ήλιο θάλασσα και άπειρες επιλογές που μπορούν να μας βοηθήσουν να βρούμε τον καλό μας εαυτό!
-Μαργαρίτα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

To τσίπουρο ξέχασες.


__________________
3.

Εάν ο Κάνυε πραγματοποιήσει την απειλή του και κατέβει στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, λες να βγει; Θα τον ψηφίσει ο κόσμος;
-Αδαμάντιος


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Νομίζω ότι δεν θα τον ψηφίσει ούτε η Κιμ.

__________________
4.


Αμπούλα αγαπητή,

Θεωρείς ότι παίζει ρόλο το χρονικό διάστημα που είσαι με κάποιον πριν αποφασίσεις συγκατοίκηση. Είμαι περίπου 4 μήνες με ένα παιδί τον ήξερα χρόνια αλλά δεν κάναμε ποτέ παρέα τον πετύχαινα μέσω κοινών γνωστών αλλά πρακτικά κι οι δύο είμαστε στα πατρικά μας. οικονομικοί λόγοι κτλ. γύρω στα 30 και όπως καταλαβαίνεις πρακτικά υπάρχουν θέματα... πάει πολύ καλά το πράγμα αλλά φοβάμαι ότι ενώ από τη μια θα ήταν μια καλή λύση μήπως είναι επιπόλαιο και χαλάσει κάτι που δείχνει να κυλάει καλά και να είναι υγιές.
-ΝΑ ΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ Ή ΝΑ ΣΥΖΕΙ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν χαλάνε οι σχέσεις από την συγκατοίκηση. Αν χαλάσουν κατά τη διάρκεια της συγκατοίκησης, δεν φταίει η συγκατοίκηση, η σχέση φταίει, και τα προβλήματα που βγήκαν φυσικά όταν προέκυψε μεγαλύτερη τριβή. Το «μυστήριο» που χαλάει είναι η άγνοια κινδύνου. Αν δεν συγκατοικήσετε, θα καθυστερήσετε την ουσιαστική γνωριμία, και θα ανακαλύψετε τι έχετε κάπως αργότερα – πάντως, το ίδιο αποτέλεσμα θα βγει.


Το πόσο υγιές είναι το πράγμα θα φανεί τον πρώτο μήνα οπότε θα έλεγα ότι θα κερδίσετε και οι δυο πολύ χρόνο. Και μην ανησυχείς τόσο. Την συγκατοίκηση μπορείς να την πάρεις πολύ εύκολα πίσω. Το πολύ πολύ να χάσεις κανένα πλυντήριο.

 

__________________
5.

Γειά σου Λένα!! Είμαι 34 χρονών με δική μου δουλειά που αγαπώ. Αυτό που συμβαίνει είναι πως έχω γίνει αρκετά σκληρός τα τελευταία χρόνια. Κυρίως πάνω στο συναισθηματικό κομμάτι. Όταν αποφασίζω να κάνω σχέση είμαι εκεί γιατί έχω ερωτευτεί συνήθως ή γιατί είμαι σε φάση σχέσης . Όταν χωρίζω όμως είτε από κοινή απόφαση είτε δική μου ή δική της γίνομαι ένας κακιασμένος τύπος που μιλάει απότομα σε όποια είναι υποψήφια για να περάσουμε καλά. Χρειάζομαι κάποια για να κάνω σεξ και να μην είμαι μόνος χωρίς όμως να νιώθω κάτι άλλο και πάντα έχω μια κοπέλα μέχρι που να αποφασίσω να κάνω σχέση. Είμαι πολύ ξεκάθαρος αλλά παρολαυτά είμαι μ@κας. Εγώ δεν αισθάνομαι ότι αυτό θέλω να το αλλάξω γιατί εμένα με βοηθάει, μου πάει και επίσης είμαι πολύ ξεκάθαρος οπότε εκείνες επιλέγουν να ζήσουν αυτό το νταβαντούρι. Ξέρω όμως πως δεν είναι σωστή η συμπεριφορά μου . Είμαι αρκετά εγωιστής όταν όμως αισθανθώ προσπαθώ να είμαι εντάξει . Καταλήγω λοιπόν. Συνήθως λες (θα δώσω παράδειγμα ) αν κάποιος είναι παχύς δεν είναι πρόβλημα αν δεν τον ενοχλεί τον ίδιο . Είναι όμως πρόβλημα αν τον ενοχλεί και δεν κάνει κάτι για αυτό . Εμένα η συμπεριφορά μου με βοηθάει να προχωράω είναι όμως κακή .. Εσύ λενα θεωρείς πώς πρέπει να τη διορθώσω διότι ενοχλώ τους άλλους ανθρώπους και να σταματήσω να κοιτάω τον εαυτό μου; σε ευχαριστώ εκ των προτέρων! Με ενδιαφέρει αλήθεια πολύ η άποψη σου !!
-Πάνος


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αυτό που δεν κατάλαβα βρε Πάνο είναι το τι θα πει «είμαι σε φάση σχέσης» και «δεν είμαι σε φάση σχέσης». Δηλαδή αν δεν είσαι σε φάση σχέσης και συναντήσεις μια με την οποία θα μπορούσες να κάνεις σχέση, τι γίνεται; Πρέπει να πας σε δικηγόρο για να αλλάξουν οι ρήτρες;


Φυσικά θα μου πεις ότι δεν έχει συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο, εξ' ου και το «φάση σχέσης». Και θα σου πω γιατί δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Επειδή θεωρείς ότι οι κοπέλες που κάνουν σεξ μαζί σου όταν τους έχεις εξηγηθεί ότι «δεν θέλεις σχέση» δεχόμενες αυτόν τον όρο, έτσι κι αλλιώς δεν κάνουν για «σχέση», διότι πώς να το κάνουμε, δεν είναι για σπίτι. Είναι μόνο για διασκέδαση. Μια σωστή κοπέλα δεν θα το δεχόταν. Δεν ξέρω τι θα κάνεις για να λύσεις μέσα σου το σύνδρομο Αγίας-Πόρνης που έχεις για τις γυναίκες. Δεν ξέρω και αν θέλεις, ή αν χρειάζεται, γιατί αυτό επικρατεί αυτή τη στιγμή. Μπορώ να σου πω όμως ότι δεν είσαι «κακός» όταν λες σε μια κοπέλα ότι θέλεις σεξ, εκτός αν το λες βρίζοντας. Από μόνο του το μήνυμα δεν είναι ούτε καλό, ούτε κακό. Εσύ το θεωρείς υποχρεωτικά κακό γιατί είσαι άντρας και «θέλεις να περάσεις ωραία», ενώ η γυναίκα αποκλείεται να θέλει απλώς να περάσει ωραία μαζί σου. Γυναίκα είναι, υποχρεωτικά θα θέλει σχέση. Μαζί σου.


Αν δεν θέλεις να είσαι μ@λ@κ@ς, μην φέρεσαι σαν μ@λ@κ@ς. Πες ότι δεν είσαι σε φάση σχέσης, δεν υπάρχει γυναίκα που δεν το έχει ακούσει, σιγά τα αβγά. Μπορείς να ανακοινώσεις τους όρους συνεργασίας και παρόλα αυτά να παραμείνεις ευγενής, σοβαρός, διασκεδαστικός και αξιόπιστος, να μείνεις μια ευχάριστη ανάμνηση. Καλή τύχη.

__________________
6.


Είμαι λυπημένη. Ξέρω πως η επιλογή μου είναι σωστή αλλά στο συναίσθημα μου δεν με βοηθάει . Έχω ένα φίλο πολλά χρόνια !! Τον θαυμάζω και τον αγαπώ πολύ και έχουμε περάσει πολλά μαζί !! Πριν κάποιους μήνες αρχίσαμε να βλέπουμε αλλιώς ο ένας τον άλλον . Αλλά είχαμε σχέση και οι δύο .Οπότε είπαμε ότι πρέπει να σεβαστούμε όλους τους ανθρώπους και αραιώσαμε κάπως . Τώρα χώρισε αυτός και εγώ πριν λίγο καιρό και μιλήσαμε για εμάς ! Εγώ νιώθω πολλή αγάπη και θα ήθελα να δοκιμάσουμε τη σχέση μας σε αυτόν τον τομέα ! Και αυτά του είπα επακριβώς τι αισθάνομαι για αυτόν !! Και ότι τόσο καιρό τον σκεφτόμουν και μου έλειπε πολύ ! Και ότι πολλές φορές τα έβαλα με τον εαυτό μου που άλλαξαν τα συναισθήματα μου και χάσαμε τη επαφή μας !! Εκείνος μου είπε ότι είναι τοσο λυπημένος που χώρισε γιατί ήταν απανωτά τα λάθη στη σχέση του που δεν θέλει να ξανακάνει και πρέπει να χωρίσει για να προχωρήσει αλλά ότι αυτή τη στιγμή δεν θέλει σχέση και με μένα θα ήθελε αυτό και ότι αν κάνουμε κάτι θα πρέπει να ξέρω ότι τις περισσότερες φορές θα είμαι στεναχωρημενη γιατί ξέρει τι θέλω , πως είμαι , τι δίνω και αυτός δεν νιώθει έτσι τώρα . Μου είπε έτσι είμαι όταν χωρίζω ( το ξέρω το έχω δει και στο παρελθόν μόλις χώριζε απλά έβρισκε μια κοπέλα και μόνο τηλέφωνο για σεξ την έπαιρνε κάθε φορά γιατί λέει έτσι ξεσπάει μέχρι να του περάσει και να είναι πάλι σε θέση για σχέση). Εγώ λοιπόν του είπα πως δεν μπορώ να είμαι η πατερίτσα του !δεν μπορώ γιατί νιώθω άλλα, θέλω άλλα. Μου είπε το καταλαβαίνει αλλά ωστόσο δεν θέλει να με χάσει , θέλει να είμαι δίπλα του όσο γίνεται . Εγώ όμως δεν ξέρω αν μπορώ να το κάνω αυτό . Απλά νιώθω πως τα έκανα όλα λάθος . Πως τον έχασα ούτως ή άλλως! ! Είναι μια κατάσταση εδώ που μπορώ να πω πως υπάρχει αρκετή δόση ειλικρίνειας αλλά αυτή η ειλικρίνεια εμένα με έκανε να χάσω κάποιον που αγαπω πολλά χρόνια τώρα !! Κ η ερώτηση είναι αξίζει λοιπόν να λέμε την αλήθεια ή να τα κάνουμε και ότι γίνει ? Πιστεύεις πως έκανα λάθος ? Γιατί εγώ έτσι νιώθω ..σε ευχαριστώ που το διάβασες ακόμα και αν δεν το δημοσιεύσεις!!
- Βαλια


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μήπως τον λένε Πάνο;


Βρε Βάλια. Βρε Βάλια. Σου είπε ότι σε θέλει, και όταν βρέθηκε η ευκαιρία να είσαστε μαζί σου είπε ότι τελικά δεν θέλει (δεν αναλύω τον λόγο λόγω τεράστιου ποσοστού μπούλσιτ και κινδυνεύουμε να ψάχνουμε υδραυλικό μέσα στη νύχτα). Θέλει όμως να σε έχει εκεί γύρω, δεν έχει πρόβλημα, εντάξει, δεν θα κόψετε και την καλημέρα επειδή δεν ξέρει τι του γίνεται.


Και εσύ στενοχωριέσαι γιατί νιώθεις ότι ΕΣΥ τα έκανες όλα λάθος; Δηλαδή, τι έκανες λάθος; Τι από όλα αυτά ήταν στο χέρι σου;


Αν θέλεις να είσαι το κατοικίδιό του, μπορείς. Σου είπε ότι δεν τον πειράζει. Αν θέλεις να βρεις κανέναν σοβαρό άνθρωπο να συναναστρέφεσαι, κόψε του την καλημέρα για έξι μήνες και αναθεώρησε μετά κατά πόσο ήταν τόσο καλός σου φίλος τότε και τώρα.


_________________
7.

Φίλη Μου,
Με εκνευρίζει πάρα πολύ όταν ακούω από φίλες μου που λένε για τους γκόμενους ή πρώην τους που έχουν πολλά θέματα, που έχουν περάσει πολύ δύσκολα, που τους έχουν δημιουργηθεί ψυχολογικά και ότι είναι πονεμένες ιστορείς και τι έχουν περάσει ξέρω γω, βαρύ παρελθόν.
Πρώτα απ όλα γιατί έχω ακούσει για πολλούς άντρες και σχεδόν ποτέ για γυναίκα; δηλαδή όλες τις τραυματικές εμπειρίες οι άντρες τις έχουν βιώσει;
Ή μήπως όταν τις μοιράζονται γυναίκες δεν έχουν τον ίδιο ρομαντισμό στα αυτιά του κόσμου; ξέρεις, του σκοτεινού "καλλιτέχνη".
Έχω καταλήξει στα εξής τρια: ή αυτοί οι άντρες κλαίγονται για να φαίνονται σημαντικοί/διαφορετικοι/ιδιαιτεροι ή το κανουν για να δικαιολογούν συμπεριφορές τους ή κάποιες έχουν το σύνδρομο του να "σώσουν" έναν άντρα.
Επίσης υπάρχει και το 4 να είμαι εγώ κακιστρω και να αντιμετωπίζω ειρωνικά κάτι που δεν ξέρω.
Το παρελθόν μας όμως δεν μπορεί να δικαιολογεί την (κακη)συμπεριφορά μας στο σήμερα . Ή μπορεί;
- No more pain


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Οι άντρες και οι γυναίκες έχουν μάθει να διαχειρίζονται διαφορετικά την απόρριψη. Όταν ένας, άντρας απορριφθεί από γυναίκα, πιστεύει ότι φταίει αυτή (που δεν εκτίμησε, δεν κατάλαβε, δεν δεν δεν, έχει αποτυπωθεί σε πολλά λαϊκά άσματα) και μετά πρέπει να το πληρώσει μια άλλη στη θέση της, παρέχοντας σεξ, αλλά οι βασανισμένοι είναι οι ίδιοι (βλέπε παραπάνω). Όταν μια γυναίκα απορριφθεί από έναν άντρα, πάλι φταίει αυτή. Κάθεται και αναρωτιέται τι έκανε λάθος (βλέπε παραπάνω). Εξ' ου και οι άντρες που πιστεύουν ότι έχουν βαρύ παρελθόν, και οι γυναίκες που κάθονται και τους πιστεύουν ενώ αναλύουν χρόνια ατελείωτα τι έκαναν λάθος γενικότερα στη ζωή τους (βλέπε παραπάνω).


164

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
# 2. Οι διαπροσωπικές σχέσεις και τα θέματα ψυχολογίας-ψυχοσύνθεσης βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής μου εδώ και χρόνια. Οπότε διάβασα το θέμα του ζητήματος που τέθηκε, την απάντηση της α, μπα και τα σχόλια. Δεν μπορώ να πω ότι διαφωνώ κάθετα με κάποια άποψη. Όπως συνηθίζω να λέω όλοι λίγο πολύ έχουμε τα δίκια και τα άδικά μας. Οι απόψεις του κάθε ανθρώπου δημιουργούνται με βάση τις εμπειρίες και τα βιώματά του. Ο νόμος του αίτιου-αποτελέσματος και της δράσης-αντίδρασης ισχύουν παντού. Και κυρίως η κάθε μία περίπτωση είναι ξεχωριστή και μοναδική και απαιτεί τους ανάλογους χειρισμούς σχεδιασμένους ειδικά για αυτήν.
#2"Ζούμε σε μια υπέροχη χώρα με ήλιο θάλασσα και άπειρες επιλογές που μπορούν να μας βοηθήσουν να βρούμε τον καλό μας εαυτό!"Νά 'σαι καλά βρε Μαργαρίτα! Κι εγώ τόσα χρόνια ξοδεύω τα λεφτά μου σε θεραπευτή και σε φάρμακα για ν' αρχίσω τώρα σιγάααα σιγάααα να βρίσκω τον (καλό?) εαυτό μου κι ένα λόγο για να βρίσκομαι στη ζωή! Από σήμερα όμως που μου έδωσες αυτή την καταπληκτική ιδέα, τα παρατάω όλα! Θα κατασκηνώσω στην ακροθαλασσιά να με ζεσταίνει ο χρυσός ήλιος και να με δροσίζει το αιγαιοπελαγίτικο αεράκι. Byeee!!!
Μου φαίνεται τόσο προφανές ότι "εκδικείται" την εκάστοτε σχέση που διαλύθηκε με το να φέρεται άσχημα στις "επόμενες" "μεταβατικές" κοπέλες που γνωρίζει! Πάντα υπάρχει λοιπόν κάποια κοπέλα ενδιάμεση μέχρι να κάνει σχέση για να μην είναι μόνος του (προς Θεού!) και γιατί τον "βοηθάει" να πάει παρακάτω. Κάποια που πληρώνει τα σπασμένα δηλαδή. Φίλε Πάνο, όσο κι αν φερθείς απότομα στις "ενδιάμεσες", πάλι μαλ@κας θα αισθάνεσαι για τις τελειωμένες σου σχέσεις. Γι' αυτό δεν βρίσκεις ησυχία. Βρες τι φταίει.....
1 # Επιτελους, ως φοιτητρια ψυχολογιας ηρθε η ωρα να γραψω τον πόνο μου πάνω σ αυτό το ζήτημα!Κατ αρχήν αγαπητή Λένα, αυτά που περιγράφεις σχετικά με πειράματα στην κλινικη (+ εξελικτική,συμπεριφορικη/γνωστική και δεκαδες άλλους κλάδους )είναι ολόσωστα. Οσον αφορά την ψυχανάλυση όμως, σε γενικές γραμμές μιλάμε για τυπου βιβλική σοφία που συνάγεται από την εμπειρία του ψυχαναναλυτή με περιπτώσεις, και εφόσον έχει αρκετό στάτους ο ψυχαναλυτής οφείλεις να καταπιεις τις προσωπικές συναγωγές που έκανε με το μυαλό του ως αλήθειες και να πας με βαρία καρδία να τις γράψεις . Δεν κλείνω την πόρτα σε όλες τις συμβολές του ψυχαναλυτικού λόγου στην ψυχοθεραπεία, αλλά η κλασσική ψυχανάλυση όπως συνεχίζει να διδάσκεται και τώρα από κυρίαρχες σχολές που ανέφεραν κι άλλοι σχολιαστές είναι βαθύτατα εμποτισμένη από χονδροειδέστατα βικτωριανά στερεότυπα περί φύλου βασισμένα σε φρουδικές ιδέες περί φθόνου του πέους , υστερικές γυναίκες κτλ... και ΚΥΡΙΩΣ την παραδοχή ξεκάθαρα κατασκευασμένων από συγκεκριμένες (με τον πιο σκληροπυρηνικο τρόπο προτεσταντικές και πατριαρχικές ) κοινωνίες έμφυλων 'τύπων συμπεριφοράς'και 'επιθυμιών' ως τερατοτεράστιες αλήθειες περί των δύο φύλων.Γενικά για κάποιο λόγο που μου διαφεύγει η ψυχανάλυση δειχνει σαν να μην χαμπάριασε ούτε το πρώτο κύμα φεμινισμού και επιμένει να χρησιμοποιεί τυπολογίες όπως του συμπαθούς πλην ποιητικά δυσνόητου Λακάν περί 'υστερικών' γυναικών που επιθυμούν μόνο να είναι αντικείμενα του πόθου και ιδεοψυχαναγκαστικων ανδρων' που θέλουν απλά να ικανοποιούν την επιθυμία τους με εγωιστικό τρόπο,χωρίς να προβληματίζεται που απλώς περιγράφει με ακρίβεια πατριαρχικές επιταγές περί ρόλου των φύλων και όχι απαραίτητα τους σημερινούς άνδρες και γυναίκες.Αν σκεφτώ τα όσα- τραγικά μέσα στην αναχρονιστική αφέλεια τους- έχω ακούσει κατά καιρούς από κλασσικά ηλικιωμένους γκουρού τους είδους, αναρωτιέμαι πως μπορεί μια νορμαλ νέα γυναίκα όπως οι υπόλοιπες ερωτώσες σήμερα που κάνει σεξ για να περνάει καλά ή εχει κυρίως όνειρα καριέρας ή ακόμα αγαπάει μια άλλη γυναίκα να πάει σε κάναν τέτοιο και να μη φύγει πεπεισμένη οτι ειναι προβληματική γιατί όταν ηταν 3 ήθελε να πιάσει το πέος του πατέρα της αλλά το απαγόρευε η μάνα της.just sayin
Όταν είπα για γαλλική σχολή περίπου αυτά εννοούσα. Λακάν...Φουκώ...Ντελέζ...και σία. Ωστόσο μια απορία: Βρίσκεις τον Λακάν "ποιητικά δυσνόητο" (ομολογώ ότι εμένα μου αρέσει η ανάγνωσή του) και όχι εκείνον τον μασκαρά τον Ντεριντά; Ανάθεμα κι αν έχω στ'αλήθεια καταλάβει σε βάθος κουβέντα από το Behind the Blinds. Κι όχι ότι δεν προσπάθησα. Τέλος πάντων ίσως το ξαναπιάσω. https://www.goodreads.com/book/show/167495.A_Derrida_Reader
Cathy, έχεις διαβάσει τη μαύρη βίβλο; Εγώ όχι, απλά αναρωτιέμαι αν έχει σχέση το περιεχόμενο της με το σχόλιο σου.Οι λακανικοί έχουν στη θεωρία τους πως ο λακανικός ψυχαναλυτής μπορεί να διακόψει τη συνεδρία ξαφνικά ό,τι ώρα θέλει, πχ μετά από 10 λεπτά από την αρχή της ή να την παρατείνει όσο θέλει πχ μιάμιση ώρα συνεδρία, αν θεωρήσει πως αυτό είναι προς όφελος του αναλυόμενου.Δε θα πω κάτι άλλο.
Οκ. Αυτό που θα ήθελα να πω είναι πως, αν και πιστεύω πάρα πολύ στην καταλυτική επίδραση της ψυχανάλυσης στη ζωή ενός ανθρώπου, όπως καταλαβαίνεις αν διαβάζεις τα σχόλια της στήλης, προσπαθώ να μην είμαι αφοριστική σε άλλες μεθόδους, επιστημονικές πάντα. Όταν είσαι παθιασμένος με κάτι, είτε είσαι υπέρ είτε είσαι κατά, αυτό πάντα κρύβει κάτι από πίσω.Δε διάβασα τη μαύρη βίβλο και δε σκοπεύω να το κάνω, ακριβώς για αυτό το λόγο.
Ως φοιτήτρια Ψυχολογίας λοιπόν σου προτείνω να βρεις μόνη σου πόσοι από τις χιλιάδες που έχουν σπουδάσει ψυχο κατάφεραν να γίνουν αναλυτές.Πόσοι κατάφεραν να γίνουν εκπαιδευτές αναλυτών.Πόσων χρονών είναι αυτοί;35,50-,+;Πόσοι βρίσκονται στην Αθήνα;Πόσο εύκολο είναι να γίνεις αναλυτής στην Ελβετία ας πούμε ή στη Αυστρία.Ή αυτό είναι κάτι άλλο;
#7 Κοίτα, βαρύ παρελθόν έχει ο Ρωχάμης. Βαρύ παρελθόν έχει ένα θύμα σεξουαλικής κακοποίησης στην παιδική του ηλικία. Δεν έχει βαρύ παρελθόν όποιος, χώρισε μερικές φορές. Σχολιάζω την ερώτηση, γιατί υποθέτω ότι είσαι σε μικρή ηλικία, εννοώ κάτω από 30. Το πρώτο που έχω να πω, είναι μην ασχολείσαι με το τι πιστεύουν οι φίλες σου και γιατί κάνουν τις σχέσεις που κάνουν. Κοίτα εσύ , να κάνεις τη "σωστή σχέση". Από τους άλλους μαθαίνουμε τον εαυτό μας. Δεν είναι λάθος να βλέπεις τι κάνουν και να συγκρίνεις με τον εαυτό σου, αλλά μόνο για να μάθεις, όχι για να βγεις πιο έξυπνη. Αυτό λέγεται ανταγωνισμός και δεν σε ωφελεί. Πόσο μάλλον όταν θέλεις να βγεις καλύτερη ανάμεσα σε τυφλούς. Στην προκειμένη περίπτωση τυφλές.... Γιατί νευριάζεις, που η άλλη τα φτιάχνει με αλκοολικό ή με προβληματικό ή με καταθλιπτικό; Τι σημαίνει, οι γυναίκες δεν αναγνωρίζονται ως παθούσες; Από ποιον δεν αναγνωρίζεται, ότι οι γυναίκες έχουν τραύματα; Εγώ το αντίθετο βλέπω. Απλά οι άντρες δεν είναι γαλουχημένοι, να ενσαρκώνουν το ρόλο της νοσοκόμας.....αλλά για κάτσε....μήπως είναι κι αυτοί μεγαλωμένοι με βάση το πρώτυπο του "πατέρα -προστάτη", που δεν εκφράζεται ποτέ και μόνο προσφέρει ασφάλεια υλική ; Θέλω να πω, μην ψάχνεις να δικαιολογήσεις ή να καταλάβεις πράγματα, που δε σε αφορούν, δε σε προάγουν σε κάτι. Ο έρωτας , ούτως ή άλλως φαντασιακό θέμα είναι. Εμείς διαλέγουμε, να βασανιστούμε. Ο άλλος είναι ένας κοινός άνθρωπος. Δική μας είναι η ιστορία.......συνήθως κινηματογραφική, ιδίως όταν είσαι νέος, γιατί μετά από κάποια ηλικία, αν θέλεις να έχεις ποιότητα ζωής, καταλαβαίνεις ότι οι άνθρωποι που σε κάνουν να υποφέρεις, δεν έχουν θέση στη ζωή σου και ότι δεν είναι έρωτας μια κατάσταση , που σε αρρωσταίνει. Είναι απλά θέλω παγωτό τώρα. Πραγματικά τίποτα παραπάνω.....αλλά έχει την πλάκα του κι αυτό
#5 Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί παρόλο που τόσοι άνθρωποι εκδηλώνουν ότι νιώθουν ότι δεν είναι έτοιμοι για σχέση μετά από ένα χωρισμό επιμένουν τόσοι εδώ μέσα ότι αυτό δεν γίνεται, είναι απλά ένα κατασκεύασμα του μυαλού τους λόγω διαφόρων πατριαρχικών ή άλλων κοινωνικών λόγων. Κρίνουν από τις δικές τους εμπειρίες κι απαξιώνουν ότι μπορεί να πει ο άλλος για το δικό του θέμα.Με στεναχωρεί να το βλέπω κάθε φορά γιατί είμαι από αυτούς που μου είναι αδύνατο όχι σχέση να κάνω αλλά ούτε καν απλά σεξ με άλλον για περίπου 1-2 χρόνια μετά το τέλος μιας σχέσης ανάλογα με τη διάρκεια της. Δεν έχω καθόλου λίμπιντο, δε πα να με φλερταρει ο ιδανικός μου άντρας, μόνο ενόχληση μου φέρνει. Άσε που δεν προσέχω καν τι υπάρχει γύρω μου, είναι λες και είμαι τυφλή.Δεν είναι ότι πληγωθηκα από τις σχέσεις μου, ούτε τραυματικές ήταν, εγώ συνήθως τους χωρίζω. Ούτε νιώθω καμία υποχρέωση απέναντι τους, αν κάνουν αυτοί κάτι με άλλη κοπέλα την επόμενη μέρα δεν μου κάνει ο καμία αίσθηση,, θεωρώ ότι καλά κάνουν, μακάρι να μπορούσα να το κάνω κι εγώ (θεωρητικά). Έχω σκεφτεί να προσπαθήσω με το ζόρι αλλά δεν μου βγαίνει.Υπάρχει κάποια στιγμή απλά που ανάβει ένα πράσινο φως στο μυαλό μου που λέει ότι τώρα είμαι έτοιμη για οποιαδήποτε είδους επαφή, να γνωρίσω κάποιον, κι ας προκύψει οτιδηποτε.Μου δημιουργεί πρόβλημα πίεσης χρόνου αλλά όχι ψυχολογικό, καταλαβαίνω γιατί μου συμβαίνει, δεν υπάρχει κάτι να λύσω, μια χαρά νιώθω μόνη μου. Δεν θα αναφέρω τους λόγους γιατί για τον καθένα ισχύουν διαφορετικοί. Εγώ αποδέχομαι ότι είμαι έτσι. Δεν αποδέχομαι να μου λένε άλλοι ότι παρόλο που εγώ νιώθω μια χαρά με αυτή την κατάσταση δεν έπρεπε να συμβαίνει, ότι δεν είναι έτσι όπως νομίζω.
Ωραία. Αυτό που λες το δέχομαι. Ότι κάτι που βιώνει κάποιος δεν μπορούμε να ερχόμαστε και να του λέμε ότι δεν το βιώνει. Αν δεν είναι όμως κάτι τρομερά προσωπικό θέλεις να μου διευκρινίσεις τους δικούς σου λόγους γιατί σου συμβαίνει; Για λόγους κατανόησης. Γιατί νομίζω (και το είπα) ότι σημαίνει ότι δεν έχει κάποιος ξεκολλήσει από μια προηγούμενη κατάσταση (κι ας έδωσε αυτός το μοιραίο χτύπημα) κι έχει θέματα ακόμα να διαχειριστεί όπως τι θέλει από δω και πέρα. Κι αν είναι κάτι άλλο θα ήθελα να διορθώσω το λάθος μου.
Χαίρομαι που είσαι ανοιχτή να δεχτείς ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο.Δεν είναι φοβερά προσωπικός ο λόγος, απλά κατανοώ ότι ελάχιστοι θα έχουν τον ίδιο λόγο με μένα. Και φοβάμαι ότι όσο και να το εξηγήσω αυτοί που δεν νιώθουν όπως εγώ δεν θα το κατανοήσουν. Έχει να κάνει με την αίσθηση του εγώ μου. Όταν είμαι μέσα σε μία σχέση που δένομαι με τον άλλο, το εγώ μου αλλάζει, δεν είναι ότι γίνεται απόλυτα "εμείς" αλλά κουβαλάω τον άλλο μέσα μου. Και συνεχίζω να τον κουβαλάω ακόμα και όταν χωρίζω. Π.χ. μπορεί να έχω χωρίσει για ένα χρόνο και να συνεχίσω να αναφέρομαι σε αυτόν, αυθόρμητα, όπως θα έκανα αν ήμουν μέσα στη σχέση. Αυτό που περιμένω είναι να αναδομήσω τον εαυτό μου, να νιώσω ότι υπάρχω μόνο εγώ. Σε ερωτήσεις τύπου "ποιος σε έχει επηρεάσει περισσότερο στη ζωή σου" απαντάω οι σχέσεις μου, που φαίνεται πολύ περίεργο στους άλλους, αλλά για μένα με αλλάξανε σαν άνθρωπο περισσότερο από ότιδήποτε άλλο, ακόμα και από τους γονείς μου. Για να μπορέσω να δεθώ με τον άλλο, να τον καταλάβω κάνω χώρο μέσα μου. Σταματάω να σκέφτομαι μόνο την αντίδρασή μου, αλλά σκέφτομαι πως θα νιώσει και ο άλλος. Πονάω όταν πονάνε σαν να το νιώθω εγώ. Είναι μαζί μου συνέχεια σαν αίσθηση.Παρεμπιπτόντως, ένα από τα συναισθήματα που νιώθω όταν χωρίζω είναι "αχ, επιτέλους, θα μείνω μόνη με τον εαυτό μου", χαίρομαι τη διαδικασία. Όταν τελειώσει νιώθω μία πληρότητα, σαν να βρήκα πάλι τον εαυτό μου, μόνο που τώρα είναι λίγο διαφορετικός από αυτό που ήταν πριν.Αυτός ο ιδιαίτερος τρόπος του πως αντιμετωπίζω το εγώ μου και την ταυτότητά μου, επεκτείνεται σε πολλούς τομείς, δεν εκδηλώνεται μόνο στις σχέσεις. Έτσι λειτουργώ εγώ.
Παρακαλώ Aphelia. Κουβέντα κάνουμε και να μάθω κάτι από αυτήν προσδοκώ. Πρώτον να σχολιάσω ότι είναι ενδιαφέρον ότι πιστεύεις ότι αναδομείς τον εαυτό σου με τις σχέσεις που μπαίνεις. Παρόλο που ίσως χτυπάει σε χορδές "αυτονόμησης" κι "ανεξαρτησίας" (όπως περιμένω να σχολιάσουν άλλοι σχολιαστές ενδεχομένως από φεμινιστικό αντανακλαστικό) εγώ πιστεύω ότι το λες με την καλή την έννοια κι ότι εξελίσσεσαι ως προσωπικότητα μες τις σχέσεις σου.Ωστόσο και πάλι δεν βλέπω πώς αυτό είναι τόσο διαφορετικό από αυτό που είπα ως πιθανότερη αιτιολογία μη σύναψης σχέσης: το ότι υπάρχουν κατάλοιπα και θέλει το άτομο να τα διαχειριστεί. Νομίζω όμως η Mitsi το έθεσε σε ρεαλιστική βάση για όσους χρησιμοποιούν την ατάκα με πολύ συγκεκριμένο ύφος και συμπεριφορά.
Κι όμως, νιώθω μια χαρά όταν δεν έχω λίμπιντο, γιατί δεν έχω την αίσθηση ότι μου λείπει κάτι. Όταν έχω λίμπιντο και μου λείπει το σεξ τότε είναι πρόβλημα για μένα. Είναι σαν να μου υπενθυμίζει ότι έχω ανάγκη και κάποιον άλλο κι εγώ δεν θέλω να έχω ανάγκη κανέναν (ερωτικά τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή), με προδίδει το σώμα μου. Όταν λέω ότι δεν έχω λίμπιντο το γενικεύω, είναι τι συμβαίνει συνήθως, μέσα στα 1-2 χρόνια μπορεί να ξυπνήσει το σώμα μου για κανά μήνα και μετά πάλι από μερικούς μήνες, αλλά αν δεν ακολουθεί το μυαλό και έκανα κάτι θα ήταν σαν να έκανα κάτι κόντρα στον εαυτό μου, να τον πίεζα. Συνήθως το διάστημα αυτό είμαι τελείως κλειστή και αποστασιοποιημένη σε ερωτικό ενδιαφέρον και πιστεύω ότι το πιάνουν οι αντένες των άλλων. Τις ελάχιστες φορές που μπορεί να υπήρξε ένα φλερτ από κάποιον, μπορώ θεωρητικά να σκεφτώ ότι αυτός έχει διάφορες καλές ιδιότητες, ωραίος είναι, και αν είχα όρεξη να κάνω σχέση μπορεί να το επιδίωκα, αλλά δεν νιώθω λύπη ή ότι χάνω κάτι. Πάντως, όταν πια νιώθω ότι είμαι έτοιμη είναι σαν να ανοίγει η βρυσούλα, σαν να εκπέμπω πια κάτι διαφορετικό, αλλά και εγώ η ίδια επιδιώκω και δημιουργώ καταστάσεις. Έχω τη διάθεση να φλερτάρω, αλλάζει η στάση του σώματός μου, γίνομαι πιο γλυκιά, πιο δεκτική.
Koίτα να δεις κάτι πράγματα. Πίστευα ότι ο όρος demisexual είναι μια μεταμοντερνιστική ποπ ορολογία για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα (αντίθετα με το asexual που το κατανοώ απολύτως πίστευα ότι οι demisexual έχουν αγκυλώσεις που δεν εννοούν να παραδεχτούν) αλλά να που όπως φαίνεται έχουμε μια εκπρόσωπο εδώ. Όσο ζω μαθαίνω. Βέβαια αν δεχτούμε τον ορισμό της demisexuality (κάνω σεξ και σχέση με κάποιον που με ελκύει σε επίπεδο συναισθηματικού δεσίματος/φιλίας πρώτα) πρέπει αναγκαστικά να αποδεχτούμε ότι πρόκειται για ένα ενδιάμεσο ανάμεσα στην καθιερωμένη (average) σεξουαλικότητα και την ασεξουαλικότητα. Δεν το λέω εγώ. Ο όρος πρωτοεμφανίστηκε στο Asexuality Visibility and Education Network πριν 10 χρόνια. Δηλαδή μιλάμε για ανθρώπους με ούτως ή άλλως χαμηλή λίμπιντο. Γιατί το να είσαι ένα χρόνο με εκλάμψεις λίμπιντο 1 μήνα στους 12 δεν με προδιαθέτει ότι θα καίγονται οι σουμιέδες όταν θα είσαι σε σχέση. Αν κάνω λάθος παρακαλώ να με διορθώσεις. Επίσης από στατιστικό ενδιαφέρον: Eίσαι κάτω των 35;Απαντάς αν θέλεις. Δεν έχει κακή πρόθεση η ερώτηση ούτε είναι παγίδα. Προσπαθώ να κατανοήσω όσο καλύτερα μπορώ. Σχετικώς με την επικαιρότητα της τάσης βρήκα την αιτιολόγηση του γιατί "μπλοκάρουν" οι demisexual στο παρακάτω άρθρο ενδιαφέρουσα επειδή ακριβώς έχει αλλάξει άρδην το φλέρτ κι η δημιουργία σχέσεων στις μέρες μας. "The way most relationships start out these days, there is no way to set up an arrangement whereby people meet each other with the intention of being friends and then waiting for however long to see if romantic feelings crop up. If you're dating in a big city, for instance, the primary way to meet people is online or through apps. And while you can generally tell on a first date whether or not you'd want to be friends with someone, it's nearly impossible for a demisexual person to decide whether or not you'd be sexually attracted to them without the element of friendship and trust already in place — despite the fact that this seems to be the expectation of modern dating."https://www.bustle.com/articles/155277-what-does-demisexual-mean-here-are-6-signs-that-you-may-identify-as-demisexual
Δεν είμαι demisexual. Γνωρίζω τον όρο και γνωρίζω τέτοιους ανθρώπους (κυρίως νέες κοπέλες). Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι έχω προσπαθήσει να υιοθετήσω κάποια συμπεριφορά χαρακτηριστική των demisezual σε κάποια στάδια, αλλά είναι από επιλογή (και είναι σε άλλα πλαίσια που ξεφεύγουν από τη συζήτηση). Είμαι 40 χρονών. Το να μην έχει κάποιος λίμπιντο επηρεάζεται από πολλά πράγματα. Π.χ. το να μην νιώθεις καλά με τον εαυτό σου, κι έτσι να μην νιώθεις επιθυμητός στα ίδια σου τα μάτια (αν η σεξουαλικότητά σου στηρίζεται σε αυτό). Άλλες φορές η λίμπιντο κατά κάποιο τρόπο μπορεί να εκληφθεί ως απειλή, ως χάσιμο του ελέγχου του εαυτού σου. Εγώ απλά επειδή δεν ήθελα να μπλέξω με κανέναν καταλάγιαζε μέσα μου, ήταν σαν να έλεγα μέσα μου "δεν θέλω". Πως δηλαδή οι άνθρωποι όταν θέλουν να είναι πιστοί καταλαγιάζουν σεξουαλικές επιθυμίες για άλλους ή δεν τους κάνει καν εντύπωση κάποιος, όταν είναι σε σχέση; Εγώ πάντα έλεγα σε τέτοιες φάσεις ότι είναι σαν να είμαι ακόμα μέσα στη σχέση, γιατί κουβαλάω ακόμα μέσα μου τον άλλο. Ήμουν πιστή κατά κάποιο τρόπο χωρίς να υπάρχει καμία υποχρέωση να είμαι πιστή. Έτσι μου έβγαινε.Το να μην έχει κάποιος λίμπιντο για μερικούς μήνες ή για χρόνια δεν επηρεάζει την εκδήλωση και την ποιότητα της λίμπιντου όταν έρχεται.Δεν έχω κατάλοιπα που πρέπει να επιλύσω, δεν χρειάζεται να είμαστε όλοι ίδιοι. Έτσι είμαι κι έτσι λειτουργώ. Είναι σαν να μου λες ότι ένας συντηρητικός άνθρωπος έχει κατάλοιπα που πρέπει να επιλύσει για να γίνει φιλελεύθερος. Ενώ έρευνες έχουν δείξει ότι ο συντηρητισμός και ο φιλελευθερισμός έχουν να κάνουν με την αντίληψη κινδύνου, το πόσο risk adverse είναι κάποιος, το επίπεδο αισιοδοξίας και το πλαίσιο των αξιών του. Πρέπει να είμαστε όλοι φιλελεύθεροι; Υπάρχει νόημα γιατί φτιαχνόμαστε διαφορετικοί. Η κοινωνία χρειάζεται και τους οραματιστές και τους πραγματιστές.Εγώ λειτουργώ έτσι και ξέρω γιατί λειτουργώ έτσι (ευχαριστώ Πόντια) και νιώθω καλά. Ξέρω ότι έχει να κάνει με την προσωπικότητά μου, το πως είναι δομημένος ο εγκέφαλός μου, το πως επεξεργάζεται τα πράγματα, το πόσο σημασία έχει για μένα η ταυτότητά μου. Αν έχεις αυξημένη ικανότητα ενσυναίσθησης και προβολής των άλλων, πίστεψέ με, είναι πολύ σημαντικό κομμάτι ο ορισμός της ταυτότητά σου, διαφορετικά δεν ξέρεις από που ξεκινάς εσύ και που τελειώνεις. Αυτό όπως είπα το χάνω λίγο μέσα στις σχέσεις. Δεν έχει σχέση με φεμινισμό, υπάρχουν και άντρες με το δικό μου στυλ προσωπικότητας (απλά βασανίζονται λίγο περισσότερο γιατί τα πρότυπα θηλυκότητας αποδέχονται περισσότερο αυτό το στυλ σε γυναίκα) .
Aphelia σ'ευχαριστώ πολύ που απάντησες τόσο αναλυτικά. Ωραία. Αυτό με τη demisexuality είναι αλήθεια ότι μου χτυπούσε περίεργα (σαν εκμοντερνισμό του "θα περιμένουμε μέχρι το γάμο") και ομολογώ ότι το βρήκα ανακουφιστικό που δεν είσαι demisexual και παράλληλα είσαι και σε ηλικία που σίγουρα γνωρίζεις την σεξουαλικότητά σου στον ύψιστο βαθμό. Νομίζω όλοι προσπαθούμε να δομήσουμε ταυτότητα (κι αυτογνωσία) στην πορεία της ζωής κι αυτό περιλαμβάνει ΚΑΙ τις σχέσεις μας. Επομένως μου είναι απολύτως κατανοητό αυτό που λες περί ορίων εαυτού κλπ.Βέβαια τολμώ να πω ότι δεν σε ωθεί κανένας σε υποχρεωτικό φιλευθερισμό. Ο φιλελευθερισμός δεν είναι απαραίτητα μια προσωπική εφαρμογή στην ερωτική ζωή κάποιου (Τύπου "είμαι φιλελεύθερος και υποστηρίζω το ελεύθερο σεξ άρα πηδιέμαι από δω κι από κει". Όχι. Υποστηρίζω το ΔΙΚΑΙΩΜΑ κάποιου να το κάνει χωρίς να του κρεμούν κουδούνια.)Μάλιστα ο Ποκοπίκος είχε αναφέρει σε παλιότερο σχόλιό του κάτι πάρα πολύ ωραίο. Ότι οι περισσότεροι άνθρωποι συντηρητικοί είναι στην προσωπικότητά τους (με την έννοια της αντίστασης στην αλλαγή και στη συνήθεια) κι αυτό επομένως υπαγορεύει και αντίστοιχες συμπεριφορές. Κι εγώ αυτό το βρίσκω ότι έχει εφαρμογή στην δική μου προσωπικότητα φερ'ειπείν. Δηλαδή η φυσική μου κλίση είναι η αποφυγή κινδύνουν κι επομένως θα πρέπει με την θέλησή μου να ενεργοποιήσω το risk aversity επειδή προσδοκώ όφελος σε κάποιο επίπεδο. Επομένως δεν βρίσκω κάποια αντίφαση: μπορώ να υπερασπιστώ το φιλευλευθερισμό χωρίς να σημαίνει ότι θα εφαρμόσω ΚΑΘΕ δικαίωμα που μου παραχωρεί προσωπικώς. Λέγοντας "κατάλοιπα" εννοούσα συναισθηματική δέσμευση από προηγούμενη σχέση κι όχι ψυχολογικά βαρίδια που αλλοιώνουν την προσωπικότητά σου σε βάθος. Αυτό όμως που βρήκα συναρπαστικό είναι αυτό που είπες περί ελέγχου (επειδή έχω ιδιαίτερη παρατηρητικότητα σε θέματα ελέγχου προσωπικά οπότε συγχώρεσέ μου την εμμονή). Λες:"Άλλες φορές η λίμπιντο κατά κάποιο τρόπο μπορεί να εκληφθεί ως απειλή, ως χάσιμο του ελέγχου του εαυτού σου. Εγώ απλά επειδή δεν ήθελα να μπλέξω με κανέναν καταλάγιαζε μέσα μου, ήταν σαν να έλεγα μέσα μου "δεν θέλω". Πως δηλαδή οι άνθρωποι όταν θέλουν να είναι πιστοί καταλαγιάζουν σεξουαλικές επιθυμίες για άλλους ή δεν τους κάνει καν εντύπωση κάποιος, όταν είναι σε σχέση;" To ερμηνεύω σωστά ως αίσθηση ότι σε προδίδει το σώμα σου; (Ότι δηλαδή έχεις ερωτική επιθυμία που δεν θέλεις να έχεις;)Αν αυτό εννοείς τότε για ποιούς λόγους θέλεις να έχεις τόσο έντονο έλεγχο της σεξουαλικότητάς σου και του σώματός σου; Θεωρείς ότι σε κάνει ευάλωτη; Ότι δείχνει ίσως αδυναμία; (αυτό το συγκεκριμένο το ρωτάω επειδή κάνω εξάσκηση σε κάτι που σχετίζεται με μια μορφή κατίσχυσης του σώματος στις φυσικές του εκφράσεις και το παλεύω αυτή τη στιγμή...τέλος πάντων δημοσίως δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες). Ή απλώς δεν θέλεις να "μπλέξεις" με τα συμπαραμαρτούντα μιας σχέσης που ενέχει και υποχρεώσεις μαζί με το σωματικό ξέδωμα; Ενώ ταυτόχρονα ίσως μια εφήμερη επαφή για σωματική εκτόνωση δεν σε καλύπτει επαρκώς όπως καταλαβαίνω. Με ενδιαφέρει ειλικρινά αν θελήσεις να απαντήσεις.
Πάντως, εμένα δεν μου κάνει εντύπωση να είναι κάποιος demisexual. Προσπαθώντας να φανταστώ πως νιώθουν και πως θα ήταν στη θέση τους (όταν δηλαδή προσπαθώ να εξασκήσω ενσυναίσθηση) μπορώ να σχηματίσω ένα πλέγμα λόγων μέσα στο μυαλό μου που να το δικαιολογεί ως έκφραση.Τα περί συντηρητισμού και φιλελευθερισμού τα ανέφερα ως παραδείγματα διαφορετικών ανθρώπων και είχα στο μυαλό μου την πολιτική, αλλά φυσικά μπορεί να επηρεάζουν και το θέμα των σχέσεων. Τα παραδείγματα για τη λίμπιντο τα ανέφερα επίσης ως παραδείγματα, αλλά δεν είναι αυτά που ένιωθα κατά την περίοδο που αναφερόμουν, η "πίστη" είναι αυτό που την χαρακτήριζε περισσότερο, δηλαδή συναισθηματική δέσμευση όπως το κατονόμασες πιο εύλογα, μαζί με την ανάγκη να νιώσω ότι βρήκα το εγώ μου.Όμως ανέτρεξα σε περιπτώσεις που τα έχω νιώσει αυτά και ήταν σε άσχετες φάσεις της ζωής μου. Και νομίζω ότι ισχύουν όλα αυτά που είπες εκτός του να το θεωρώ αδυναμία. Δεν θεωρώ αδυναμία κάτι που βιολογικά σου επιβάλλεται. Αν και κάνοντας τώρα συνειρμούς, αν κάποιος δεν μπορεί καθόλου να το ελέγξει, του στυλ με το που παρουσιάζεται βγαίνει κυριολεκτικά στον δρόμο και ψάχνει κάποιον να εκτονωθεί χωρίς να σκεφτεί συνέπειες, τότε ναι, θα τον χαρακτήριζα αδύναμο. Είναι ενδιαφέρον, δεν το είχα σκεφτεί έτσι μέχρι τώρα. Προφανώς σχεδόν κανένας δεν βγαίνει στον δρόμο σαν άνθρωπος των σπηλαίων, αλλά θα μπορούσε κανείς να το προεκτείνει σε διαβαθμίσεις και αρχίζω να αναρωτιέμαι πόσο αδύναμος μπορεί να χαρακτηριστεί κάποιος με πιο συμβατική συμπεριφορά αλλά παρόλα αυτά κατευθυνόμενη από την βιολογική ανάγκη; Άρα θα μπορούσα να πω ότι η βιολογική ανάγκη δεν είναι αδυναμία, το πως την διαχειριζόμαστε μπορεί να θεωρηθεί αδυναμία, ανάλογα με το πόσο σημασία δίνουμε σε άλλες ιδιότητες, όπως την επιβολή του πνεύματος. Νομίζω ότι οι περισσότεροι μπορούμε να ασκήσουμε ένα επίπεδο ελέγχου σε αυτό, δεν είμαστε τελείως έρμαια (όπως μπορούμε να ασκήσουμε έλεγχο στον θυμό, κλπ). Αλλά, αν εσύ για χ,ψ λόγους έχεις αποφασίσει με το μυαλό ότι δεν θέλεις να κάνεις τίποτα ερωτικό σε κάποια φάση της ζωής σου, και βγαίνει έντονα η βιολογική ανάγκη, δεν είναι σαν να σε προδίδει το σώμα σου; Γιατί είναι βασανιστικό όσο προσπαθείς να του επιβληθείς.Τέλος πάντων, και εμένα με ενδιαφέρει το θέμα τελευταία και ψάχνομαι θεωρητικά. Νομίζω έχει να κάνει με το ότι μεγαλώνω, ότι αλλάζει η ταυτότητά μου ως γυναίκα, ότι είμαι μόνη μου τα τελευταία χρόνια (αν και μου έχει περάσει προ πολλού η συναισθηματική δέσμευση), ότι υπάρχουν αντικειμενικοί παράγοντες που δεν επιτρέπουν να σκεφτώ την πιθανότητα σχέσης (βασικά είμαι αγχωμένη για άλλα πράγματα), ότι νιώθω τόσο καλά πια με τον εαυτό μου που δεν είμαι σίγουρη ότι ένα ερωτικό μπλέξιμο ή σχέση έχει κάτι να μου προσφέρει. Έχω και παράδειγμα ανθρώπου κοντά μου που είναι σε ανάλογη κατάσταση πολλά χρόνια νιώθοντας ευτυχισμένο και σε πληρότητα και δεν το αμφισβητώ, που νομίζω ότι με επηρεάζει. Αλλά όπως είπα ψάχνομαι, δεν έχω καταλήξει σε ρητά συμπεράσματα.
Καραβαν δεν μου πέφτει λόγος,ούτε με ρώτησες,αλλά το περί (ελέγχου και) κατίσχυσης ενστικτωδώς με θορύβησε (ανησύχησε).Ελπίζω να προφυλάσσεις τον εαυτό σου (generally speaking).Καταλαβαίνεις τι εννοώ,ας μην το αναλύσουμε.Ανω τελεία στην συζήτηση(ή και full stop).
Καραβάν΄ άφησες απ'έξω όμως την εισαγωγή της παραγράφου που παραθέτεις, και που θα την παραθέσω εγώ σε λίγο. Το να είσαι demisexual λοιπόν, σημαίνει διαφορετικά πράγματα για τον καθένα ανάλογα τις εμπειρίες του ΑΛΛΑ 1. θέτουμε ως κυρίαρχο το ότι σήμερα οι άνθρωποι δεν γνωρίζονται πρώτα αλλά πηδιούνται πρώτα2. θέτουμε ως κυρίαρχο ότι γνωρίζονται μέσω apps3. θέτουμε ως δεδομένο ότι γενικά μπορείς να πεις στο πρώτο ραντεβού αν θες ή όχι να κάνεις σεξ με κάποιον* για να υποστηρίξει την εισαγωγή που μας έκανε στην αρχή, όπου έλεγε:Of course, being demisexual means different things to different people, depending on their experiences. But here's where the struggle comes in. Συμφωνώ ότι αυτά είναι κυρίαρχα. Έτσι συναντιούνται οι άνθρωποι, και κάνουν skip στο "κάτσε να σε γνωρίσω πρώτα". Πηγαίνουν κατ'ευθείαν στο ψητό "κάτσε να σε φάω πρώτα".Και γιατί δε βγάζουμε έναν χαρακτηρισμό γι'αυτούς, αντί να πούμε demisexual όσους δεν το κάνουν; Έχει μέχρι σήμερα επιτυχία αυτή η τάση; Δεν το λέω επειδή την απορρίψω, θα απορριφθεί μόνη της αν δεν αξίζει όντως, αλλά νομίζω πως αν είχε επιτυχία, αν δηλαδή ήταν τόσοι νέοι άνθρωποι ευτυχισμένοι σεξουαλικά, κάπως θα ξεχείλιζε αυτή η ευτυχία, κάπως δε θα ανέχονταν την υπόλοιπη δυστυχία, θα κλωτσούσε πολύ.Γιατί το να ΜΗΝ κάνει κάποιος σεξ, ΧΩΡΙΣ να γνωρίζει πρώτα καλύτερα κάποιον ώστε να νιώσει, με λίγα λόγια, ασφάλεια, είναι αδικαιολόγητο, οφείλεται σε αγκυλώσεις και τον μπλοκάρει;Δεν κολλάω τόσο στον όρο demisexual και την ερμηνεία του, που ο ίδιος ο αρθρογράφος διευρύνει λέγοντας ότι ερμηνεύεται ανάλογα με τις εμπειρίες του καθενός. Εκεί που κολλάω είναι στο ότι δε λέμε ότι τα dating apps είναι one night stand apps, sex apps μπας και συνεννοηθούμε.Γιατί αν είναι αυτό που υπονοοεί το όνομα τους, υπόσχονται dating, όχι mind blowing sex και τότε δε χρειάζεται να είσαι σαΐνι για να πεις ότι απέτυχαν. Και αν πεις ότι απέτυχαν, γιατί να νιώθεις μαλάκας αν δεν υιοθετείς μια αποτυχημένη τάση που λέει "δες ποιος σου κάνει για να γνωρίσεις, αλλά τελικά, αν θελήσεις πρώτα να τον γνωρίσεις και μετά να πηδηχτείς μαζί του, δεν ακολουθείς την τάση".*(αλήθεια, αν εννοεί το πρώτο ραντεβού μέσω γνωριμίας σε app, πού ξέρει τι έχει μεσολαβήσει μεταξύ του πρώτου κλικ και του πρώτου ραντεβού ΓΕΝΙΚΑ; )Δεν ξέρω, εγώ βλέπω ανθρώπους να προσδοκούν να γνωρίσουν άλλους ανθρώπους μέσω των dating apps, και νιώθουν σκατά στο τέλος, γιατί νομίζω για να τους βγάλουν στραβούς έγιναν:Καταλήγουν σε ραντεβού μετά από app, είτε γιατί θέλουν να δουν λάιβ τι παίζει, είτε επειδή σκέφτονται ότι οκ, πίνουμε ποτάκι, κάνουμε σεξάκι και βλεπουμε βρε αδερφέ, είτε επειδή ήταν οκ στο εξ'αποστάσεως και θέλουν να δουν και το σεξ.Αν το ένα μέλος (Χ) γλυκαθεί και το άλλο (Ψ) όχι, τότε το Ψ θα πει ότι μόνο σεξ ήθελε και δεν είναι για σχέση. Αν το Ψ είναι γυναίκα και το Χ άντρας, είναι πολύ πιθανό να την πει τσούλα. Αν το Ψ γλυκαθεί και το Χ όχι, πολύ πιθανό θα τον πει μαλάκα. Σίγουρα πάντως θα νιώσουν άσχημα και οι δυο. Με τους ομοφυλόφιλους λείπει το έμφυλο βρισίδι, ελπίζω. Γιατί σαφώς και βρίζουμε λίγο όλοι όσους μας απορρίπτουν. Και παρόλα αυτά συνεχίζουν να υπάρχουν. Αναρωτιέμαι πού αποσκοπούν, γιατί δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι που να ρημάζει πιο αποτελεσματικά την ψυχολογία ενός (ειδικά νέου) ανθρώπου.Να σημειώσω ότι με τον άντρα μου γνωριστήκαμε μέσω chat, χωρίς φωτογραφίες και περιγραφές προφίλ, mIRC για τους Μαθουσάλες της στήλης, και κάναμε σεξ στο πρώτο ραντεβού.
Rosa Nera εσένα ειδικά σου επιτρέπω και χωρίς να σε ρωτήσω να εκφέρεις άποψη. Ξέρω επίσης ότι είναι καλοπροαίρετη.Μείνει ήσυχη. Προσέχω. Είμαι απλά στη φάση "κόλπα ζόρικα που κάνουν στις Ινδίες" (mind over matter) ;)Θα δούμε τι θα καταφέρω στο τέλος.
Επειδή βλέπω ότι τα έκανα λίγο μπάχαλεν:Οι προτάσεις που δίνω στα αγγλικά, είναι οι δυο πρώτες προτάσεις στο αγγλικό παράθεμα που δίνει η Καραβάν' και κατά τη γνώμη μου είναι ουσιώδεις, γιατί για να υποστηρίξει αυτό που λέει σ'αυτές τις δυο, γράφει τα υπόλοιπα, τα οποία, κατά τη γνώμη μου, είναι γενικότητες. Και επειδή όντως ο άνθρωπος είναι πολύπλοκο ον και χρειαζόμαστε συχνά γενικούς όρους για να τους κατηγοριοποιήσουμε (όπως σωστά λέει και η Aphelia), πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο τι ορίζουν και με ποια κριτήρια. Γιατί μπορεί να αδικήσουμε και έτσι να ή να "καταδικάσουμε" έναν "αθώο", στην προκειμένη να βγάλουμε προβληματικό κάποιον που απλώς δεν ακολουθεί μια τάση, ή να αφήσουμε να κυκλοφορεί ελεύθερος ένας "ένοχος", στην προκειμένη να νοείται ως τρέντι κάποιος που δεν ελέγχει τα βιολογικά του ένστικτα.Και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων να πω ότι έχω υπάρξει θύμα ανθρώπου που γενικώς δεν ελέγχει τα ένστικτα του. Και ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή αυτός είναι, για μένα αλλά και αλλους, ένας εγκληματίας, θέλω να είμαι πολύ προσεκτική, από φόβο μηπως γενικεύοντας, βάλω δίπλα του άλλους ανθρώπους που δεν είναι σαν αυτόν. Από εκεί ξεκινάει η επιφυλακτικότητα μου με τις γενικεύσεις, από την αγάπη μου για τους άλλους.
Πόντιανομίζω το ίδιο λέμε. Η νέα πραγματικότητα (τα dating apps που σωστά ονοματίζεις εναλλακτικώς sex apps) είναι η κυρίαρχη τάση. Επομένως όσοι νέοι/millenials (γιατί οι παλιοί δεν πιανόμαστε στο target group) δεν τα γουστάρουν για όλους τους λόγους που καίρια εξέθεσες αποτελούν μια μειοψηφία. Σωστά;Eπειδή εξίσου κυρίαρχη τάση όμως είναι κι ο σεβασμός των μειοψηφιών μορφοποιήθηκε ένας politically correct όρος για να την περιγράψει ώστε να μην αισθάνεται αυτή η μειοψηφία άσχημα: demisexual. Απαντώ λοιπόν στο ερώτημά σου γιατί δεν βγάζουμε έναν όρο για όσους χρησιμοποιούν τα dating apps: επειδή είναι (όπως φαίνεται γιατί έχω μαύρα μεσάνυχτα προσωπικώς) η πλειοψηφία!Όπως κάποτε -για άσχετο θέμα- επεσήμανε το Βλαχάκι για τους cis έτερο δεν αναφερόμαστε σχεδόν ποτέ περιγραφικά για την ταυτότητά τους (αντίθετα με gay/trans). Φερ'ειπείν δεν θα πούμε ποτέ "γνώρισα ένα καλό παιδί cis έτερο στη σχολή και λέμε να βγούμε με παρέα να δούμε Ορφέα-Ευρυδίκη" επειδή το θεωρούμε ψιλοαυτονόητο. (Κακώς εστιάζουμε στην σεξ.ταυτότητα των τρανς/gay αν με ρωτάς στις άλλες περιπτώσεις) Φαντάζομαι κι εδώ κάτι παρόμοιο συμβαίνει. Γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο λέει το άρθρο ότι η demisexuality "σημαίνει διαφορετικά πράγματα για διαφορετικούς ανθρώπους". Αντίθετα η asexuality -που αποδέχομαι πλήρως ότι υφίσταται όπως ακριβώς το λένε- είναι θέμα βιοχημικό. Kι η βιοχημεία του εγκεφάλου και μετρήσιμη είναι και αποδείξιμη και δεν βασίζεται καθόλου σε observer bias. ;) Τώρα στο αν τα dating/sex apps επιτυγχάνουν ή αποτυγχάνουν πιστεύω ότι το δια ζώσης δεν μπορεί να αντικατασταθεί. Κι αυτό έχει να κάνει ΚΑΙ με το mind blowing sex. Και μάλλον πιστεύω ότι ενώ είναι ένα εργαλείο (κι όλα τα εργαλεία αξιολογούνται ανάλογα με την χρήση που τους γίνεται) τείνουν να πάρουν θέση σημαντικότερη απ'ότι τους αξίζει. Εξ ου κι η χρήση ή μη χρήση τους οριοθετεί ομάδες Ηot & Νot (για να δανειστώ ΚΛΙΚ-ορολογία...πόσο κάψιμο μας έκαναν τελικώς όλα αυτά...)Για το τέλος ένα μικρό σχόλιο σε αυτό που λες:"Αν το ένα μέλος (Χ) γλυκαθεί και το άλλο (Ψ) όχι, τότε το Ψ θα πει ότι μόνο σεξ ήθελε και δεν είναι για σχέση. Αν το Ψ είναι γυναίκα και το Χ άντρας, είναι πολύ πιθανό να την πει τσούλα. Αν το Ψ γλυκαθεί και το Χ όχι, πολύ πιθανό θα τον πει μαλάκα. Σίγουρα πάντως θα νιώσουν άσχημα και οι δυο. Πηγή: www.lifo.gr"Πιστεύω ότι το Ψ που δεν θα γλυκαθεί δεν έλαβε ούτε ικανοποιητικό σεξ (δεν είναι αυτονόητο ούτε για τους άντρες). Απλώς και μόνο για το ξεκαύλωμα θα έχει το Χ...αν συνεχίσει να το βλέπει φυσικά.Αν το Χ δεν γλυκαθεί δεν υπάρχει λόγος και συνέχισης της γνωριμίας. Θα αποδοθεί σε ακαριαίο λάθος. Μιας και εφόσον ξεκίνησε με κακό σεξ η γνωριμία δεν υπόσχεται και καλύτερη πορεία για τα υπόλοιπα (αφού τα υπόλοιπα δεν πρόλαβαν να βιωθούν και μόνο το σεξ υφίσταται ως δείγμα γραφής)Σε οποιαδήποτε περίπτωση δηλαδή μεγάλη στατιστική πιθανότητα μοναξιάς. Αυτό κατά κάποιο τρόπο απαντά και για το αν είναι πετυχημένα ή όχι. Πάντως θυμάμαι πάντοτε το τέλος της Annie Hall του Woody Allen: “It reminds me of that old joke- you know, a guy walks into a psychiatrist's office and says, hey doc, my brother's crazy! He thinks he's a chicken. Then the doc says, why don't you turn him in? Then the guy says, I would but I need the eggs. I guess that's how I feel about relationships. They're totally crazy, irrational, and absurd, but we keep going through it because we need the eggs.”Αλλά τι ξέρ'γω μαρίτσ'μ; Απ΄το χουριό είμ'.
Καθόλου το ίδιο δε λέμε. Διαστρεβλώνεις αυτά που είπα. Όσο μπαχαλέν και να ήταν το σχόλιό μου, είναι ξεκάθαρο ότι δε λέμε το ίδιο.Εσύ λες:Η νέα πραγματικότητα [...] είναι η κυρίαρχη τάση. Επομένως όσοι νέοι/millenials [...] δεν τα γουστάρουν για του λόγους που καίρια εξέθεσες (ενν. στο σχόλιο μου) αποτελούν μια μειοψηφία. Σωστά; Οχι.Εγώ αυτό που είπα ήταν:1. θέτουμε ως κυρίαρχο το ότι σήμερα οι άνθρωποι δεν γνωρίζονται πρώτα αλλά πηδιούνται πρώτα 2. θέτουμε ως κυρίαρχο ότι γνωρίζονται μέσω apps [...] Συμφωνώ ότι αυτά είναι κυρίαρχα. [...] Δεν ξέρω, εγώ βλέπω ανθρώπους να προσδοκούν να γνωρίσουν άλλους ανθρώπους μέσω των dating apps, και νιώθουν σκατά στο τέλος, γιατί νομίζω για να τους βγάλουν στραβούς έγιναν (ενν. δημιουργήθηκαν)Καταλήγουν σε ραντεβού μετά από app, είτε γιατί θέλουν να δουν λάιβ τι παίζει, είτε επειδή σκέφτονται ότι οκ, πίνουμε ποτάκι, κάνουμε σεξάκι και βλεπουμε βρε αδερφέ, είτε επειδή ήταν οκ στο εξ'αποστάσεως και θέλουν να δουν και το σεξ.ΔΕΝ αποδέχομαι ΠΟΥΘΕΝΑ ότι υπάρχει ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ, όπως λες εσύ. ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ ότι η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ χρησιμοποιεί apps. Εσύ λες, ότι όσοι από τους νέους δεν τα γουστάρουν, είναι μειοψηφία και για να μην αισθάνονται άσχημα τους λέμε demisexual. Και χρησιμοποιείς ως πηγή σχετικά με τον όρο demisexual, ένα άρθρο με τίτλο "What Does Demisexual Mean? Here Are 6 Signs That You May Identify As Demisexual" ή αλλιώς "Τι σημαίνει Βλάχος; 6 σημάδια ότι μπορεί να είσαι Βλάχος" (Όταν εμείς στιγματίζαμε, οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια.)Και μετά παραθέτεις μια παράγραφο, από την οποία αφαιρείς την πρώτη της πρόταση και, όπως ξέρουμε όλοι που πήγαμε σχολείο ακόμη και σε ακριτικό μονοθέσιο χωριό, πόσο μάλλον εσύ που ήσουν καλή στα φιλολογικά ως αρχαιολόγος, η πρώτη πρόταση μιας παραγράφου περιέχει το ζουμί, είναι η επικεφαλίδα της πρότασης. Αλλά και χωρίς αυτήν, το παράθεμα στηρίζεται σε αυθαίρετες υποθέσεις που παρουσιάζει ως γενικές αλήθειες. Οι οποίες εξυπηρετούν στο να ειπωθεί ότι, όποιος δεν πηδιέται στο πρώτο ραντεβού μετά από γνωριμία μέσω app που είναι η κυρίαρχη, είναι μειοψηφία. Δηλαδή, όποιος χρησιμοποιεί app, ΠΡΕΠΕΙ να πηδιέται στο πρώτο ραντεβού, για να μην είναι μειοψηφία?Δεν μπορεί να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει, να έχει ό,τι προσδοκίες γουστάρει και να μην απαιτεί από τους άλλους να έχουν τις ίδιες;Μπορεί ο καθένας που έχει αυτοέλεγχο και επίγνωση του τι θέλει και τι όχι, να μη νιώθει μειοψηφία και προβληματικός; Και να μην του αποδίδεται ένας χαρακτηρισμός "για να μη νιώθει άσχημα", γιατί πολύ απλά ΔΕΝ ΝΙΩΘΕΙ ΑΣΧΗΜΑ; Η Aphelia είναι 40 χρονών και ένας λόγος που μπορεί να πει αναλυτικά τι θέλει και τι όχι είναι και αυτός. Κάποιος που διαβάζει όμως, και όπως βλέπουμε διαβάζουν πολλά άτομα που ήδη είναι αρκετά μπερδεμένα, ίσως νιώσει ακόμα πιο μπερδεμένος, ψάχνοντας να βρει αν είναι demisexual, μειοψηφία και αδικαιολόγητος που, λόγω αγκυλώσεων, μπλοκάρει και δεν αφήνει ελεύθερα τα σεξουαλικά του ένστικτα.Φαντάζομαι θέλεις το καλό του και θέλεις να του πεις ότι δεν είναι κακό να αφήνεις ελεύθερα τα σεξουαλικά σου ένστικτα και ν'απολαμβάνεις το σεξ. Κι επειδή θέλω κι εγώ το καλό του, λέω να απολαμβάνει το σεξ και τη σεξουαλικότητα του όπως νιώθει εκείνος καλύτερα και πιο άνετα.όπως κι αν προσδιορίζει τον εαυτό του ως προς το φύλο ή οτιδήποτε άλλο. the end
Αυτό που προσπεράσεις χωρίς καν να του δώσεις σημασία είναι ακριβώς το ζουμί της υπόθεσης. Λες ότι δε σου βγαίνει ούτε σεξ να κάνεις. Αυτό ακριβώς είναι λοιπόν το θέμα. Εσύ όταν δεν είσαι έτοιμη για οποιαδήποτε φυσική επαφή αποστασιοποιεισαι. Δεν κάνεις σεξ,δεν φλερτάρεις. Εμείς μιλάμε για ανθρώπους που κυκλοφορούν με το πουλί σου χέρι να γαμησουν ότι κινείται αλλά κοίτα να δεις δεν είμαι για σχέσεις εγώ γιατί μόλις χώρισα και είμαι πληγωμένο πουλί αλλά κάτσε λιγο να στο βάλω να νιώσω καλύτερα. Αν δεν είσαι έτοιμος δεν είσαι έτοιμος για τίποτα. Και το τίποτα δεν περιλαμβάνει ούτε φλερτ ούτε ματιές ούτε μηνύματα ούτε μπηξιματα. Και όταν νιώθεις έτοιμος βγαίνεις από το καβούκι σου να γνωρίσεις κάποιον και από κει και πέρα όπου πάει, είτε πάει για σχέση είτε πάει για σεξ. Αυτή είναι η ειδοποιός διάφορα.
Κι όμως, παρόλο που δεν λειτουργώ με τον ίδιο τρόπο όπως ο ερωτώμενος #5 θέλω να υπάρχει το περιθώριο ότι ο καθένας λειτουργεί με άλλον τρόπο. Αυτό προσπαθώ να τονίσω, όχι να βγάλω τον δικό μου τρόπο σωστό, αλλά να δείξω ότι υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις. Γιατί να απορρίπτουμε ότι κάποιος μπορεί να νιώθει και να λειτουργεί με έναν τρόπο που φαίνεται με μια πρώτη ματιά ακατανόητος; Όταν ήμουν μικρότερη δεν καταλάβαινα πως κάποιος μπορεί να προχωρήσει γρήγορα μετά από χωρισμό και να κάνει σχέση, τους ρώταγα "μα καλά, δεν θέλεις να τα βρεις με τον εαυτό σου πρώτα;" Δεν μου το είχε πει κανένας αυτό, δεν το έμαθα από κάπου, το ένιωθα απλά σαν εσωτερική ανάγκη.Κάποιοι άνθρωποι πιστεύω ότι μπορούν να διαχωρίσουν την ορμονική βιολογική ανάγκη αλλά να νιώθουν ότι συναισθηματικά δεν είναι έτοιμοι να δώσουν τίποτα από τον εαυτό τους. Το να μπεις στην διαδικασία να γνωρίσεις καλύτερα τον άλλον, να δεθείς μαζί του, να μπεις στη διαδικασία του συμβιβασμού, να αλλάξεις τις συνήθειές σου, να αλλάξεις λίγο από τον εαυτό σου, να δεις τον εαυτό σου από το νέα πρίσμα των ματιών του άλλου, και το σημαντικότερο από όλα το να αφήσεις τον εαυτό σου ευάλωτο ξανά σε οτιδήποτε νέο, όλα αυτά μπορεί να είναι πολλά για να τα διαχειριστεί κάποιος που μόλις βγήκε από μία σχέση (αν και προφανώς άλλους δεν τους προβληματίζουν). Που είναι το περίεργο αν κάποιοι το βλέπουν ως διαδικασία που δεν είναι έτοιμοι να την κάνουν από την αρχή, άμεσα; Δεν υπάρχουν άνθρωποι που περιφρουρούν την τρωτότητά τους, που είναι κλειστοί, που θέλουν να νιώθουν ότι έχουν τον έλεγχο, κι ας μην είναι το καλύτερο για αυτούς θεωρητικά;
Να προσθέσω ότι εξίσου εκνευριστικό/βλαπτικό με τον τύπο ανθρώπου που περιγράφει η Mitsi, είναι ένας άνθρωπος που μετά το χωρισμό αφαιρεί από τον εαυτό του ευκαιρίες γιατί "κανονικά", δηλαδή σύμφωνα με την ποπ κουλτούρα, δε θα έπρεπε να είναι έτοιμος για μια νέα σχέση και για Χ χρονικό διάστημα να περιφέρεται σαν πληγωμένο κουταβάκι. Νομίζω σήμερα δε συζητάμε για το πώς ΠΡΕΠΕΙ να νιώθει κάποι@.Λέμε για το ότι έχει επιβληθεί ένα συγκεκριμένο σετ κανόνων για το πώς να νιώθουμε μετά το χωρισμό. Πολύ ωραία κουβέντα παρεπιπτόντως, να είστε καλά όλοι οι σχολιαστές και καλό σκ.
Οπότε Aphelia θα χρησιμοποιήσω τα λόγια σου".... αν κάποιος δεν μπορεί καθόλου να το ελέγξει (ενν. τη σεξουαλική επιθυμία), του στυλ με το που παρουσιάζεται βγαίνει κυριολεκτικά στον δρόμο και ψάχνει κάποιον να εκτονωθεί χωρίς να σκεφτεί συνέπειες, τότε ναι, θα τον χαρακτήριζα αδύναμο. .... η βιολογική ανάγκη δεν είναι αδυναμία, το πως την διαχειριζόμαστε μπορεί να θεωρηθεί αδυναμία, ανάλογα με το πόσο σημασία δίνουμε σε άλλες ιδιότητες, όπως την επιβολή του πνεύματος. Νομίζω ότι οι περισσότεροι μπορούμε να ασκήσουμε ένα επίπεδο ελέγχου σε αυτό, δεν είμαστε τελείως έρμαια (όπως μπορούμε να ασκήσουμε έλεγχο στον θυμό, κλπ)." για να πω έχει απόλυτο δίκιο η mitsi, και όσοι εδώ μέσα επιμένουν ότι "αυτό δεν γίνεται, είναι απλά ένα κατασκεύασμα του μυαλού τους λόγω διαφόρων πατριαρχικών ή άλλων κοινωνικών λόγων"Αν κάποιος δεν μπορεί να ελέγξει τη βιολογική του ανάγκη αλλά θέλει, προσπαθεί να το κάνει. Αυτός που δεν προσπαθεί και αφήνεται έρμαιο, θα χρησιμοποιήσει ευχαρίστως όλους τους λόγους που του δίνει η κοινωνία και η πατριαρχία για να το δικαιολογήσει:Σαν άντρας που είναι δικαιούται να το χώσει για να ανακουφιστεί και η κοινωνία δε θα του πει ότι είναι τσούλα, δε θα τον κατηγορήσει, επειδή λόγω φύλου οφείλει να ελέγχει τις ορμές του. (Δεν οφείλουν όλοι οι άνθρωποι να ελέγχουν οποιαδήποτε ορμή τους;)Γιατί αλλιώς πρέπει να το ψάξει. Κι όλοι ξέρουμε τι είναι πιο δύσκολο.Αυτός που προσπαθεί να το ελέγξει, σίγουρα θα αποτυγχάνει μέχρι να το καταφέρει. Θα απογοητεύεται και θα νιώθει μαλάκας. Και μπορεί να είναι αυτός που θα πει σε κάποια ότι "δεν σου αξίζω, είμαι μαλάκας, φύγε" και θα φαίνεται από τις περιπτώσεις που έλεγε (σωστά) η Καραβάν' σε άλλο σχόλιο αλλά δε θα είναι. Για να ξεχωρίσει κανείς ποιος αδύναμος στ'αλήθεια προσπαθεί και ποιος το παίζει έρμαιο των παθών αλλά ευχαρίστως τ'απολαμβάνει, πρέπει ο ίδιος να μην είναι αδύναμος. Και τότε μπορεί ίσως και να βοηθήσει.
Aphelia, εσύ ξέρεις πολύ καλά τι σου συμβαίνει, οπότε δεν ταλαιπωρείς κανέναν, περιμένεις να σου περάσει και συνεχίζεις. Έχεις μπει σ'έναν κόπο, έχεις αφιερώσει κάποιον χρόνο, έχεις κάνει μια προσπάθεια να το κατανοήσεις και να το περιγράψεις και ΑΥΤΟ κάνει το δικό σου συναίσθημα αληθινό και υπαρκτό και όχι κατασκεύασμα. Το ότι είσαι σε θέση να το περιγράψεις. Για να το αποδώσεις με δυο λέξεις, θα πρέπει ή να το έχεις φιλοσοφήσει ή να την έχεις ψωνίσει. Είναι λεπτή η γραμμή μεταξύ σοφίας και ψώνιου, γι'αυτό και πρέπει να είναι κανείς ή διαβασμένος ή ψημένος.Υ.γ. Μπράβο στο κουράγιο σου όμως, το λέω επειδή δε δείχνεις να σε ταλαιπωρεί αυτή η εναλλαγή. Εγώ αυτό που περιγράφεις το βίωνα καθημερινά, με όλους όσους σχετιζόμουν μέσα στη ζωή μου και τώρα που "βγήκα" από εκεί νιώθω καλύτερα από ποτέ. Ήταν εξαντλητικό.
Αναρωτιέμαι αν διαβάζει η #1 και αν ναι, αν αυτός ο διάλογος δεν απαντάει στην απορία της όσον αφορά τη σχέση φυσικής/ψυχολογίας.Θα μπω λίγο στα χωράφια της επιστήμης, ούτε θα τα καταπατήσω, ούτε θα τ’αλωνίσω, μόνο να τα θαυμάσω θέλω:Η Καραβάν’ είναι το υποκείμενο της παρατήρησης και η Aphelia το αντικείμενο. Αν η Aphelia παρατηρηθεί με το μάτι του Νεύτωνα, τότε θα πούμε ότι είναι Γυναίκα, 40 ετών, asexual όταν βρίσκεται σε αδράνεια. Τίποτα από αυτά που την περιγράφουν δεν είναι λάθος. Αν παρατηρηθεί με την κβαντομηχανική, θα δούμε έναν συγκεκριμένο Άνθρωπο εν ζωή και θα ανακαλύψουμε το πώς αυτός ο άνθρωπος, η δική του δομή, η δική του ύλη, ΕΝΕΡΓΕΙ ακόμα και όταν, ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ (για τον Νεύτωνα) βρίσκεται σε αδράνεια. Γιατί στην κβαντομηχανική δεν υφίσταται αδράνεια. Αν θέλουμε να μιλήσουμε ΓΕΝΙΚΑ για τη συμπεριφορά ανθρώπων σε συγκεκριμένη φάση, θα χρησιμοποιήσουμε τους γενικούς όρους Φύλο, ηλικία για να τους κατηγοριοποιήσουμε και όρους όπως sexual/asexual/demisexual για να τους αποδώσουμε ιδιότητες κ.λπ. Πόσο ασφαλή θα είναι τα συμπεράσματα μας όμως; Θα μπορούμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για τη συμπεριφορά τους, εφόσον οι γενικοί όροι είναι γενικοί, περιορισμένοι; Και μπορούμε να μιλήσουμε για συμπεριφορά, για το πώς ΕΝΕΡΓΟΥΝ δηλαδή, χωρίς να λάβουμε υπόψη, αυτό που κάνει τον κάθε άνθρωπο να ενεργεί με τον τρόπο που ενεργεί; Δηλαδή τον εγκέφαλο, την καρδιά, την ψυχή, γενικώς, το είναι του; Θα μπορούσαμε, μόνο αν δεχόμασταν ότι ο άνθρωπος, δεν έχει μόνο κοινά τα χαρακτηριστικά όπως φύλο, ηλικία κ.λπ. και κατηγοριοποιείται βάση αυτών, αλλά έχει και κοινό Είναι. Αφού ξεχάσαμε λοιπόν να ορίσουμε τι δεχόμαστε και τι όχι, τις αρχές μας δηλαδή, ας το κάνουμε τώρα: Ξεκινάμε να μιλήσουμε για τους ανθρώπους, θεωρώντας ότι οι άνθρωποι έχουν κοινό Είναι ή θεωρώντας ότι ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του Είναι; Αν όμως μιλάμε με την αρχή ότι του κοινού Είναι, δε στερούμε την ελευθερία από έναν άνθρωπο να είναι αυτό που Είναι, να ενεργεί και να υπάρχει με τον δικό του, μοναδικό τρόπο, ελεύθερα ανάμεσα στους ελεύθερους Άλλους; [Κάτι που παρατηρώ εδώ και καιρό, είναι ότι όταν κάποιος θέλει να μιλήσει για τους Άλλους ανθρώπους, ξεκινάει, ασυνείδητα, με την αρχή ότι οι Άλλοι έχουν κοινό Είναι. Όταν όμως η συζήτηση αφορά τον ίδιο, εξαιρεί τον εαυτό του από το σύνολο και μιλάει για το δικό του, μοναδικό Είναι. ] Είναι λοιπόν στα δικά μου μάτια ακατάλληλος ο Νεύτωνας για να δούμε με τα μάτια του την ανθρώπινη συμπεριφορά, τουλάχιστον σε συγκεκριμένη φάση (σε «δεν είμαι για σχέση» φάση). Οπότε θα δοκιμάσουμε την κβαντομηχανική, γιατί αυτή παρατηρεί σε βάθος, παρατηρεί το μοναδικό Είναι του καθενός, αποδεχόμενη ότι ο κανένας δεν βρίσκεται σε αδράνεια ακόμα κι όταν οι άλλοι τον βλέπουν αδρανή κι εκείνος τους διαβεβαιώνει ότι δεν είναι. Είναι αδύνατον καταλήξουν οι άλλοι στο συμπέρασμα του πώς Είναι αυτός, αν είναι ή δεν είναι καλά π.χ., αν δεν εμβαθύνουν στο δικό του Είναι, παρατηρώντας το ως κάτι διαφορετικό από το δικό τους, ώστε να μπορούν να διακρίνουν τις διαφορές, όπου αυτές υπάρχουν, για να μπορούν να τις ξεχωρίσουν έτσι από τις τυχόν υπαρκτές ομοιότητες. Αμερόληπτα και ειλικρινά, ώστε να εξάγουν ασφαλή συμπεράσματα. Εδώ είναι το σημείο που, αν ακόμα διαβάζει κάποιος, θα πει «ωωωω καλά, δεν ‘πα να ‘ναι ό,τι θέλει ο καθένας, τι με νοιάζει». Το οποίο θεωρώ μεγάλη νίκη αν το έχω καταφέρει.Σε αυτή τη διαδικασία λοιπόν μπαίνουμε, μόνο όταν αγαπάμε. Όταν μας ενδιαφέρει τόσο ο άλλος, που του δίνουμε ό,τι πολυτιμότερο έχουμε: Τον χρόνο μας. (Αν η σκέψη μου έχει σφάλματα, παρακαλώ διορθώστε με οι αρμόδιοι και δεσμεύομαι να ζητήσω διαγραφή του, σε περίπτωση που είναι η ντροπή της επιστήμης :D)
Κι έρχεται το ίδιο το αντικείμενο και λέει: Το Είναι μου είναι έτσι, το γνωρίζω καλά, δεν νιώθω να απειλεί κάτι άγνωστο την ασφάλεια μου, δεν το φοβάμαι, δεν αισθάνομαι ότι πρέπει ν'αλλάξω κάτι σ'αυτό για να νιώθω καλύτερα γιατί ήδη νιώθω καλά. Το Είναι μου είναι καλά. Ακόμα και αν εμείς βλέπουμε ότι δεν είναι ασφαλής στην πραγματικότητα αλλά έτσι θέλει να πιστεύει γιατί έτσι νιώθει ασφαλής με τον εαυτό του, έχουμε δικαίωμα να του διαταράξουμε αυτή την ασφάλεια, αποκαλύπτοντάς του ωμά ότι ζει σ'ένα ψέμα, χωρίς ούτε να το έχουμε προετοιμάσει γι'αυτό, ούτε και να έχουμε προετοιμάσει ένα νέο ασφαλές μέρος να το πάμε;Θα του κάνει καλό αν το βγάλουμε από εκεί που βρίσκεται, το διαβεβαιώσουμε ότι τώρα δεν απειλείται και φύγουμε, ήσυχοι ότι τώρα είναι καλά; Αν δεν αφιερώσουμε χρόνο ώστε να φροντίσουμε πρώτα να νιώσει ασφαλές και μετά να φύγουμε; Θα αναλάβουμε μόνο να το βγάλουμε, μη αναλαμβάνοντας την ευθύνη μας γι΄αυτήν την πρωτοβουλίας μας; Ή θα του πούμε να βρει μόνο του τον τρόπο που θα νιώσει ασφαλής ξανά; Θα νιώθει τη σιγουριά ότι μπορεί να κρίνει σωστά το ασφαλές, αφού πριν έκανε λάθος; Και αν αποφασίσουμε τελικά να αναλάβουμε την ευθύνη μας, θα θυμόμαστε πάντα να του υποδεικνύουμε τι πρέπει να κάνει με υπομονή και σεβασμό στην προσωπική του βούληση;
Συγκεκριμένα για την Aphelia να πω ότι αυτό που καταλαβαίνω, με απλά λόγια, είναι ότι μας περιγράφει πώς πενθεί τις σχέσεις της. Το πένθος κι αν είναι από τις πλέον προσωπικές καταστάσεις που βιώνει ο καθένας με τον τρόπο που λειτουργεί πιο θεραπευτικά για εκείνον.Η Aphelia, κλείνεται στο καβούκι της, όπως λέει η Mitsi. Κι εγώ επίσης. Η κολλητή μου που έχασε τη μαμά της θέλει κόσμο, μιλάμε ώωωωρες, δύσκολα συγκρατεί τα δάκρυα, αφηγείται τι συνέβη. Εγώ ήθελα μόνη μου, πήγα σε ψυχολόγο, δύσκολα κλαίω και προφορικά δεν ΘΕΛΩ να αφηγούμαι, παρά μόνο σε ανθρώπους που με κάνουν να νιώθω ότι καταλαβαίνουν το βάρος, σε καράτια, αυτού που νιώθω και αυτού που βίωσα. ΘΕΛΩ να γράφω χύμα σε μια στήλη, λες και νοιάζουν κανέναν, γιατί δε μου φαίνεται απίθανο να το διαβάσουν άνθρωποι που θα επέλεγα να το πω και προφορικά και που, παρά τη μοναδικότητα του καθενός μας, αυτό το κομμάτι του Είναι μας, είναι κοινό.
Θα μπορούσα να θεωρήσω ότι είναι μία μορφή πένθους αλλά όχι ακριβώς για τη σχέση. Δεν λυπάμαι όταν χωρίζω, χαίρομαι συνήθως. Ναι, υπάρχει ακόμα αγάπη και πρέπει να τη διαχειριστώ, η αγάπη δεν μου τελειώνει αυτόματα με το τέλος της σχέσης. Χωρίζω παρόλο που αγαπάω ακόμη. Και δεν είναι μόνο η αποκοπή από τον άλλον, η αλλαγή από το να είναι κάποιος ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου στο να μην είναι πια, είναι η αποκοπή κιόλας από ένα κομμάτι του εαυτού μου που ήταν διαφορετικό όταν ήμουν με τον άλλο. Όλα αυτά περιέχονται δυστυχώς μέσα στο πένθος ενός θανάτου, μαζί με πολλά άλλα. Με έκανες να φανταστώ τώρα τι θα σήμαινε να μην είμαι πια η κόρη της μητέρας μου. Νομίζω ότι θα προσπαθούσα να το κράταγα μέσα μου ως κάτι νοητό, δεν θα άντεχα να το αποχωριστώ ως σχέση.Όσον αφορά το σχόλιο αναφορικά με την επιστήμη, τελευταία έχω ενθουσιαστεί με το complexity theory, και σκοπεύω να εμβαθύνω περισσότερο σε αυτό. Ως προσέγγιση τελευταία συζητείται πολύ και προσπαθούν να την εμπλέξουν και σε επίπεδο θεωρητικής επιστήμης αλλά ακόμα περισσότερο στις κοινωνικές επιστήμες. Μπορούμε να δούμε την κοινωνία ως ένα σύστημα από πολλά επιμέρους διαφορετικά στοιχεία που αλληλοεπηρεάζονται και αλληλορυθμίζονται και συγχρόνως τον άνθρωπο ως ένα σύστημα πολλών παραγόντων και στοιχείων που τον επηρεάζουν. Η κατηγοριοποίηση έχει νόημα για να μπορέσουμε να απλουστεύσουμε κάπως και να κατανοήσουμε επιμέρους στοιχεία γιατί το να καταλάβουμε κάποιον στο σύνολο της πολυπλοκότητάς του ξεφεύγει από τα όρια του νου μας.
Α, και μην ξεχνάμε και το δέσιμο, όχι μόνο στον άνθρωπο, αλλά και το τι σημαίνει ο άλλος για σένα. Φυσικά δεν συμβαίνει σε μικρές σχέσεις, αλλά όταν πια έχεις αλλάξει τη δομή μέσα στο μυαλό σου της ένωσης με τον άλλο, όταν σκέφτεται σχέση και σκέφτεσαι το συγκεκριμένο άτομο, όταν σκέφτεσαι συντροφικότητα και σκέφτεσαι το συγκεκριμένο άτομο, όταν σκέφτεσαι έρωτα, σεξ, καθημερινές συνήθειες σχέσης και σκέφτεσαι ακόμα βάσει του συγκρεκριμένου. Και πρέπει σιγά σιγά να τις απενώσεις όλες αυτές τις διασυνδέσεις (ή τουλάχιστον φαίνεται εμένα να μου παίρνει κάποιο χρόνο ή είναι πιο σημαντικές).Θα ήθελα να πω επίσης ότι δεν κάθομαι να τα αναλύω όλα αυτά καθόλη τη διάρκεια της προκειμένης περιόδου, δεν είμαι οσιομάρτυρας, δεν κλαίγομαι τη μοίρα μου, ένα ουμφ απλά μου βγαίνει, μία αίσθηση "δεν έχω όρεξη ακόμα να εμπλακώ με άλλον". Κάποιες ελάχιστες φορές, όταν έχω όρεξη και συνήθως αφού έχει περάσει αρκετό διάστημα από τότε για να είμαι πιο αντικειμενική, κάθομαι και το αναλύω, βγάζω τα συμπεράσματά μου και τελείωσε σαν θέμα. Μετά από καιρό μπορεί να έρθει να προστεθεί κάτι άλλο γιατί έχω καινούριες εμπειρίες, γνώσεις και πληροφορίες και μπορεί να τα δω από νέο πρίσμα, κλπ.
Πενθούμε κάτι που τελείωσε. Δεν είναι προϋπόθεση να λυπόμαστε ή να χαιρόμαστε που τελείωσε. Πενθούμε και κάτι που έκανε το πλήρη κύκλο του από κάθε άποψη. Το πενθούμε με τον δικό μας τρόπο και βρίσκουμε τον τρόπο να ολοκληρώσουμε και το πένθος μας γι'αυτό.Προσωπικά με ταλαιπώρησε πάρα πολύ το να μην είμαι παιδί κανενός, αφού έχασα τους γονείς μου. Όχι πολλά χρόνια πριν, αν σκεφτόμουν όχι ότι θα τους χάσω, αλλά ότι δε θα ζω κοντά τους, πενθούσα στη σκέψη αυτής απώλειας, μιλάμε για τέτοια αδυναμία αποχωρισμού. Όταν ήμουν σε σχέση με τον άντρα μου, το πρώτο πάσχα που πέρασα μαζί του ήταν και το πρώτο μακριά από τους δικούς μου. Θρηνούσα αλλά επειδή είχα αντιληφθεί ότι τελείωσε αυτή η σχέση εξάρτησης μαζί τους, όχι επειδή ήθελα να πάω κοντά τους. Έκλαιγα επειδή δεν ήθελα κι ένιωθα καλά μ'αυτό, όχι από ενοχές αλλά από συγκίνηση. Τότε βέβαια δεν μπορούσα να το αναλύσω έτσι, όμως στο να καταλάβω που θέλω να είμαι, με βοήθησε η κουβέντα του αγαπημένου μου "αν θέλεις να γυρίσεις θα σε πάω, μην ανησυχείς για τίποτα, μόνο πες μου αν θέλεις". Και είπα όχι και από τότε ήξερα ότι με αυτόν θα περάσω τη ζωή μου, επειδή αυτός με αφήνει ελεύθερη, χωρίς να με αφήνει μόνη. Ούτε κι αυτό ήξερα να το πω, τότε ένιωσα απλώς Καλά. Σε αυτή την ευάλωτη στιγμή δεν με τρόμαξε τίποτα. Τίποτα από μέσα μου και τίποτα από έξω. Έτσι, όταν ήρθε η ώρα, έφυγα από κοντά τους και μετακόμισα χωρίς να θρηνήσω κανέναν αποχωρισμό και μάλιστα όταν με ρωτήσε ο αγαπημένος μου, καχύποπτα κάπως, αν κλαίω κρυφά που δεν είμαι με τους δικούς μου, του είπα αυτή την ιστορία.Συνήλθα από το πένθος του οριστικού αποχωρισμού, όταν συνειδητοποίησα ότι είναι αδύνατον να αποχωριστούμε, τουλάχιστον όχι όσο μπορώ να τους σκέφτομαι. Και είμαι απέραντα ευγνώμων που θέλω να τους σκέφτομαι.Συμφωνώ με όσα λες σχετικά με την κατηγοριοποίηση, αλλά και γενικότερα.
"και από τότε ήξερα ότι με αυτόν θα περάσω τη ζωή μου, επειδή αυτός με αφήνει ελεύθερη, χωρίς να με αφήνει μόνη. Πηγή: www.lifo.gr"Πόντια με συγκίνησες. :) *καρδούλες τα μάτια μου*
#6 Λοιπόν ο φίλος σου είπε ότι δεν θα έχεις αυτό που θες.ΠΡΙΝ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΤΙ.Πού ακριβώς είναι το πρόβλημα;Θα ήταν καλύτερα αν το δήλωνε εκ των υστέρων; Γιατί δεν μπορείτε να μείνετε φίλοι δεν αντιλαμβάνομαι.Αφού ούτε αυτός θέλει σχέση , ούτε εσύ θες κάποιον να είναι ληξιπρόθεσμος.Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.Στο εξήγησε ο άνθρωπος.Είναι ο πρώτος ή ο τελευταίος που θα ήθελες θεωρητικά να κάνεις κάτι μαζί του και τα πράγματα πάνε διαφορετικά;Η ανεκτίμητη οικειότητα που σε ελκύει ακαταμάχητα θα πάει εντελώς στο δ αν συνεχίσεις να σκέφτεσαι μεσαιωνικά ρομαντικά.ΑΛΛΗ θέλει τώρα.Τι θα του λύσεις εσύ ως προς αυτό; Προτείνω να σου περάσει και να πάψεις να τον αντιμετωπίζεις σαν τον έρωτα της ζωής σου που δεν θα ζήσεις διότι δεν είναι ο έρωτας της ζωής σου.Και το ξέρεις. Αλλά σ αρέσει να βασανίζεσαι ή δεν έχεις κάτι άλλο καλύτερο να κάνεις αυτήν την περίοδο.Πώς νομίζεις ότι θα αντιδράσει αν του πεις ότι γνώρισες κάποιον που τον γουστάρεις πολύ;(η σωστή απάντηση είναι με ανακούφιση διότι θα βγείτε και οι δύο από μία δύσκολή θέση στην οποία δεν έχετε κανένα λόγο να βρίσκεστε,κανένα).
Χαλαρή μέρα σήμερα και μπήκα να χτυπήσω λίγο την πατριαρχία αλλά μου προέξυψε ψυχιατρική.. #1 Καταρχάς ο καλύτερος τρόπος να τελείωσει ο έρωτας είναι το swinging. Τώρα στο σοβαρό ερώτημα που θέτεις, εδώ είχα κάνει μια νύξη του γεγονότος. http://www.lifo.gr/lifoland/ampa/168709#1957036Προφανώς και δεν είναι σίγουροι, ούτε καν οι ίδιοι. Γι' αυτό θέλει πολυ μεγάλη προσοχή η χρήση τους. Γκουγκλάρισε τις συζητήσεις τους. Αν θέλεις να μιλήσουμε για τα παλιά αρκεί να διαβάσεις για το πείραμα του Ρόζενχαν και να σκεφτείς ότι μέχρι το '74 η ομοφυλοφυλία ήταν ασθένεια. Αυτή τη στιγμή, άρχισε να αμφισβητείται η ΔΕΠΥ. Και δε μιλάμε για μπλογκ της πλάκας, αλλα για το Χαρβαρντ.http://www.efsyn.gr/arthro/i-kataskeyasmeni-astheneia-kai-farmako-tis-novartisΤέλος, εφόσον είσαι των θετικών επιστημών, θα ξέρεις πως η άποψη ότι οι θετικές επιστήμες άγονται και φέρονται απο τις κοινωνικές συνθήκες είναι από ανόητη και αστεία εως επικίνδυνη καθώς δε γίνεται να σχετικοποιούμε τα πάντα. Αυτή είναι και η ομορφιά τους. Δεν δεν έχει σημασία, δεν υπηρεάζεται το αποτέλεσμα για τα τα βαρυτικά κύμματα, το τελευταίο θεώρημα του Φερμά ή το DNA αν αυτός που τα θα παρατηρήσει, αποδείξει ή χαρτογραφίσει αντίστοιχα είναι αριστερός, δεξιός, άσπρος, μαύρος, άντρας ή γυναίκα, φεμινιστής ή φαλλοκράτης.
Επειδή είμαι δίκαιος άνθρωπος (στην πρωτεύουσα με φώναζαν "Littlefinger ο Δίκαιος") να αποδώσω τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και να πω πως η μισή απάντηση στο #1 είναι σωστή ως προς τις κοινωνικές επιστήμες. Ηταν τα γιουσουφάκια της εκάστοτε εξουσίας. Δυστυχώς σε αυτόν τον χορό έχει μπει και η Ιατρική λόγω φράγκων. Ίσως έχετε ακούσει για την ιατρογενή ζήτηση στις εγχειρήσεις, δηλαδή έχουμε πολλούς γιατρούς και δεν ξέρουμε τι να τους κάνουμε. Ε, αλλάζουμε τα guidelines των εγχειρήσεων για να έχουν εργασία. Επίσης, να πούμε το περίφημο "linked to" που διαβάζουμε σε άρθρα έχει να κάνει με συσχέτιση και όχι με αιτιολογική σχέση. Εδώ μερικές ενδιαφέρουσες συσχετίσειςhttp://www.tylervigen.com/spurious-correlationsΚαι τέλος σε πιο σοβαρές στατιστικές έρευνες που χρησιμοποιούνται τεστς, υπάρχει κάτι που λέγεται επίπεδο σημαντικότητας του τεστ. Και είναι η εκ των προτέρων πιθανότητα που αποδεχεται ο ερευνητής να κάνει λάθος (σφάλμα τύπου Ι για όποιον θέλει να το ψαξει). Συνήθως αυτό είναι 5%.
Ρε συ Littlefinger είναι σαν να λες ότι, επειδή η δυτική επιστήμη είχε μαύρα μεσάνυχτα πριν την αναγέννηση για βασικές αρχές λειτουργίας της φύσης, οι σημερινές γνώσεις και κατακτήσεις της επιστήμης που συνεχίζουν να εξελίσσονται και να αλληλοαναιρούνται, δεν αξίζουν τίποτε. Η ψυχιατρική και η ψυχολογία, και η κοινωνιολογία και η ανθρωπολογία και όλες οι "ανθρωπιστικές" επιστήμες είναι σε νηπιακή ηλικία αναλογικά με τις λεγόμενες "θετικές" επιστήμες. Δεν είναι τυχαίο πως αυτά που μπορούμε να παρακολουθήσουμε γύρω μας είναι ευκολότερο να τα εξηγήσουμε και ταξινομήσουμε εν σχέσει με αυτά που συμβαίνουν μέσα σε έναν άνθρωπο ή ανάμεσα σε αυτόν τον άνθρωπο και άλλους ανθρώπους. Πήρε αιώνες και μόνο να αντιληφθεί η κοινότητα πώς επηρεάζονται οι απόψεις, αντίληψη, συμπεριφορά του καθενός ώστε να αρχίσουν να αναπτύσσονται πειραματικές μέθοδοι που εξαλείφουν σε κάποιο βαθμό το λεγόμενο observer bias. Και πάλι δεν γίνεται να το απαλείψουν τελείως γιατί θα εμφανιστεί κάπου, συνήθως στη συζήτηση των αποτελεσμάτων.Και φυσικά όλες οι επιστήμες, θετικές ή ανθρωπιστικές επηρεάζονται από το κοινωνικοοικονομικό τους πλαίσιο. Ακόμη και στην ερώτηση "τι θέλω και μπορώ να ερευνήσω". Όταν ο Einstein σπούδαζε και άρχισε να έχει ερωτήσεις για τη λειτουργία του σύμπαντος, τού έκλεισε το στόμα το ακαδημαϊκό κατεστημένο και δεν μπορούσε να βρει κανέναν άλλον να αναρωτιέται τα ίδια. Χρειάστηκε να περάσουν χρόνια και δημοσιευθούν ανακαλύψεις άλλων "αιρετικών" επιστημόνων, πολλές φορές με δικούς τους κόπους και έξοδα, για να βρει καθηγητές και επιστήμονες να τον ακούσουν και να πεισθούν για την αξία των ερωτημάτων του. Πολύ λίγα χρόνια μετά, η έρευνά του οδήγησε σε χειροπιαστή απόδειξη της θεωρίας περί σχάσης του ατόμου επειδή υπήρχε ένας πόλεμος στη μέση και ανάγκη να αναπτυχθούν υπερόπλα, επομένως και ζεστό ρευστό. Χωρίς αυτές τις συνθήκες, δεν γνωρίζει κανείς αν θα οδηγούσαν οι ονειροπολήσεις ενός απροσάρμοστου νεαρού στην κατασκευή της ατομικής βόμβας εκείνη τη χρονική στιγμή. Δεν θέλω να σε στοχοποιήσω. Εμφανίζεσαι ως εύστροφος στα σχόλιά σου, λες ότι ενημερώνεσαι από ευρείες πηγές, αλλά εμμένεις στις απόψεις σου που αποκλείουν τεράστιο όγκο ευρημάτων και συζήτησης. Ίσως απλά πατάς κάποιο κουμπί μου που θα προτιμούσα να απενεργοποιήσω, και να στραφώ στη λύση ποπκόρν. Καλή συνέχεια σου εύχομαι, εφόσον φαίνεσαι να τη βρίσκεις με το να προκαλείς αντιδράσεις - και το πετυχαίνεις ωραιότατα.
Περι νηπιακής ηλικίας θα πω ότι πχ η πληροφορική είναι πολύ πιο νήπιο απο την ψυχολογία/ψυχιατρική. Βλέπεις επιστημονικές αλληλοσυγκρούσεις στους πληροφορικάριους; Κι όταν ο Γαλιλαίος είπε ότι η γη γυρίζει παραλίγο να γίνει φλαμπέ. Τι θα πει αυτό; Θα πει ότι ανεξαρτήτως ότι αν γινόταν ή όχι η γη πάντα θα γυρίζε. Προφανώς εκεί που κάποιος βλεπει λύση στο ενεργειακό πρόβλημα με τη σχάση άλλος φτιάχνει όπλο. Τι θα πει αυτό, ότι επηρεάζεται η σχάση απο το κοινωνικό περιβάλλον; Όχι βέβαια, αυτή είναι η χρήση του αποτελεσματος. Δεν καταλαβαίνω γιατί δε μπορείτε να αποδεχθείτε ότι κάποια πράγματα είναι επιστήμη και άλλα (που πάνε ανάλογα με το που φυσάει ο άνεμος, το λες κι εσυ με το observer bias) δεν είναι.Το πρόβλημα στις μέρες μας είναι ακριβώς αυτό, ότι επειδή κάποια δεν είναι τείνουμε να τσουβαλιάσουμε ότι δεν είναι όλα. Κι, αντί να δώσουμε στα συμπεράσματα που βγαίνουν από τις ανθρωπιστικές επιστήμες τον ρόλο που τους πρέπει, την προσωρινότητα δηλαδή, πάμε να τα ενδυναμώσουμε κάνοντας τι; Αποδυναμώνοντας αποτελέσματα θετικών επιστημών κι εντάσσοντάς τα σε πλαίσο κοινωνικό. Συγγνώμη αλλά αυτό το βρίσκω αστείο.υ.γ. Χωρίς παρεξήγηση, αυτό με τους ανθρώπους και τη δυσκολία κλπ μην το πεις στους Κοσμολόγους, ούτε στους ερευνητές κβαντικών υπολογιστών. Θα γελάνε.
Ρε mod που είσαι το φελεκι μου. Καταλαβαίνω άνθρωπος είσαι, ένας (did you assumed my gender?) είσαι, θες και να κατουρήσεις (δεν ακουσες φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει βιολογία γι' αυτό..) αλλά έχω απαντησει εδώ και 4 ώρες στην idril, και πουθενά η απάντηση, χαλάς τη συνέχεια της συζήτησης.
Μόνο 3 ήταν τελικά οι ώρες, τον αδίκησα τον mod.. :( :(Λοιπές απαντήσεις στο θεμα την Κυριακή, να ρουφήξουμε λίγη ζωή να βγάλουμε μετά το απόσταγμα εδώ. Να ζήσει λίγο και ο mod. Λοιπόν αγαπητοί φεμινιστές κι αγαπητές φεμινίστριες, αυτές τις μέρες έχει αφιέρωμα στον Ινγκμαρ Μπεργκμαν σε δυο σινεμά. Επειδή ο Νίκος αργεί με το site αν βρεθείτε αυριο ή μεθαύριο εκεί, φροντίστε να μιλάτε λίγο δυνατά και συνθηματικά βαζοντας το "Α,μπα" στις προτασειςπχ Α,μπα, καθυστέρησαν πάλι να ξεκινήσουν; Α,μπα, 3,5€ τα νάτσος; και που ξέρετε μπορεί η συνεισφορά της πληροφορικής να είναι τελικά περιττή.
Αγαπητέ Littlefinger,Δεν φταίει ο μοντ. Μέχρι να δημοσιευτεί το σχόλιό σου, άρχισε το Σαββατοκύριακο. Λυπάμαι αλλά δεν ασχολούμαι με σχολιασμό στο Α, Μπα μέχρι να ξαναρχίσω την εργασιακή εβδομάδα. Αυτά που λέω είναι αποτέλεσμα προσωπικής παρατήρησης, προσπάθειας και αναζήτησης, ως ερευνήτρια η ίδια και διδάσκοντας σε νεαρότερους επίδοξους ερευνητές. Είναι φανερό πως δεν έχεις προσπαθήσει ποτέ να εφαρμόσεις επιστημονικές μεθόδους για να εξυπηρετήσεις την κατανόηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Ως εκ τούτου δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις τη διαφορά μεταξύ κάτι που είναι χειροπιαστό και παρατηρήσιμο, ή αποδείξιμο με μαθηματικά, και κάτι που πρέπει να βρεις εσύ τρόπο να στο δείξει ο άνθρωπος που μελετάς στην πράξη και να αποφύγεις να εκλάβεις και να ερμηνεύσεις με οποιονδήποτε τρόπο ως παρατηρητής. Από εκεί και πέρα είναι φανερό πως δεν θα συμφωνήσουμε περί του ποιος έχει περισσότερο δίκιο και αν οι ανθρωπιστικές επιστήμες είναι όντως επιστήμες. Δεν προσπαθώ να μειώσω καμία επιστήμη, ούτε να πω ότι είναι κάτι ευκολότερο από κάτι άλλο. Προσπαθώ να επισημάνω τις ειδικές δυσκολίες αυτών που συζητάω. Είναι διαφορετικές. Κατ'εσένα αυτό κάνει κάποιες αναζητήσεις επιστήμες, και κάποιες άλλες τις μειώνει στο επίπεδο ανάγνωσης κρυστάλλινης σφαίρας. Κατά άλλους, η αναζήτηση και αποκρυστάλλωση γνώσης (see what I did there?) θεωρείται επιστημονική. Τέλος, ακόμη φανερότερο είναι πως δεν κάνεις παρέα/δουλεύεις με "πληροφορικάριους" και δεν έχεις συμμετάσχει σε συζητήσεις που κρατούν εβδομάδες για το πώς να επιτύχεις κάτι φαινομενικά απλό με τον ευκολότερο τρόπο που μπορείς να αλλάξεις στο μέλλον για να κάνει χίλια άλλα πράγματα. Όταν αυτό το ανάγεις στο επιστημονικό πεδίο, τα άρθρα που δημοσιεύουν σε επιστημονικά περιοδικά και οι διαλέξεις σε συνέδρια είναι τρομερά μαχητικές - και οι συγκρούσεις με μεγάλο πάθος. Και πάλι, είναι κάτι που γνωρίζω από πρώτο χέρι κι έχω κάνει αγώνες να μην πιάσω το κινητό μου στο χέρι και να τους γράψω, γιατί δεν είναι ευγενικό :)ΥΓ. Έκανα μια ακόμη εξαίρεση γιατί δεν έχω εύκαιρο ποπκορν, και επειδή δήλωσες ότι περίμενες απάντηση και δεν μ'αρέσει να σε κακοκαρδίζω. Στο εξής λυπάμαι αλλά δεν θα απαντήσω στις προσκλήσεις για ανταλλαγή και απόρριψη ιδεών. Να είσαι καλά.
#5 Κυρ Πάνο μου, αναρωτιέσαι γιατί πρέπει να φέρεσαι καλά στους άλλους; Ναι οι γυναίκες είναι άλλοι άνθρωποι. Σοκ ;Δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό. Αφού δε λαμβάνεις κυρώσεις από τη συμπεριφορά σου, μπορείς να συνεχίσεις να συμπεριφέρεσαι σαν κάφρος. Δεν θα ηθικολογήσω, να σου πω ότι πρέπει να φέρεσαι καλά κτλ γιατί μόνος σου λες, ότι εσύ μια χαρά περνάς και κατ' εμέ ο καθένας φτιάχνει τη ζωή, που θέλει. Η καφρίλα, η αγένεια και τα συναφή, δεν διώκονται ποινικά.Αλλά να ξέρεις ότι με βάση το γνωστό ρητό ¨όμοιος ομοίω αεί πελάζει¨ θα συσχετίζεσαι με κάφρες αντίστοιχες με εσένα, δε θα έχεις ποτέ την ευκαιρία να γνωρίσεις ανθρώπους της προκοπής, αλλά και πάλι θα μου πεις ....σιγά τα αβγά. Δε σου είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο.Πολύ σωστά σου απαντά η Αμπα, εγώ θα βάλω μία παράμετρο επιπλέον. Έχεις σκεφθεί μήπως ανήκεις στην κατηγορία των κοινωνικά ψυχοπαθών; Μην τρομάζεις, είναι επιστημονικός όρος. Αναφέρεται σε αυτούς που δεν έχουν κοινωνική συνείδηση. Που δεν τους απασχολεί,πως συμπεριφέρονται στους άλλους, παρά μόνο το προσωπικό τους συμφέρον. Αυτοί κατέχουν το 4% του πληθυσμού. (τρομακτικό αλλά απελευθερωτικό) Υπάρχει δε μεγάλο κομμάτι με ελάχιστη συνείδηση. Μάλλον εσύ για να ρωτάς, έχεις μια μικρή επίγνωση, πως κάτι δεν κάνεις καλά. Οι αυθεντικοί social paths δεν ενδιαφέρονται καθόλου, για το πως συμπεριφέρονται. Σήμερα η επιστήμες έχουν προχωρήσει πάρα πολύ, ώστε να λύνονται πολλές απορίες χρόνων. Παλιά ας πούμε θα μπορούσες να χαρακτηριστείς αυτό που είπες δηλ. μα@@@ας, σήμερα όμως οι προβληματικές συμπεριφορές, είναι αποδεδειγμένα ψυχικές διαταραχές. Οπότε εδώ κολλάει και το ότι δεν πρέπει παίρνουμε προσωπικά τέτοια φερσίματα σαν του κυρίου Πάνου.
#7 Hell hath no fury like a woman scorned, λένε, αλλά σαν τον αντρικό εγωισμούλη δεν έχει! Είναι απίστευτα συνηθισμένο το φαινόμενο. Χρόνια πριν, σε πρώτο ραντεβού με έναν τύπο (εξαιρετικό παιδί κατά τ' άλλα, αλήθεια), πάνω στην κουβέντα ανέφερα ότι είχα βγει από μια περίεργη κατάσταση. Ε, πήρε κι αυτός φόρα και μου άρχισε για το τί έχει περάσει από την πρώην του μέχρι την μητέρα του. Έχω καταλήξει στο ότι μάλλον πρέπει να χρησιμοποιώ την ατάκα αυτή ως τεστ για να κόβω αντιδράσεις.Για να είμαι ειλικρινής, νομίζω ότι αυτά λειτουργούν ως προγραμματικές δηλώσεις του τύπου "έχω πληγωθεί, έχω ανάγκη από στοργή, αγάπη και προδέρμ γι αυτό θα πρέπει να ανεχθείς κάθε απαράδεκτη συμπεριφορά μου μελλοντικά".
Παρακαλείται ο Πάνος ν'αφήσει το τηλέφωνο του στη ρεσεψιόν, όταν δε θα είναι σε φάση σχέσης. Μόνο σεξ θα κάνουμε, ξεκάθαρη θα είμαι. Για να βεβαιωθώ ότι θα με καταλάβει αναγκαστικά θα γίνω και απότομη. Δεν πειράζει αν με πει μαλακισμένη γιατί κι αυτός τον εαυτό του τον λέει μαλάκα, οπότε δεν θα το εκλάβω ως προσβλητικό. Αλλά θα το πω εδώ για να έχω μάρτυρες: Αυτός θα τρέχει από πίσω μου μετά γιατί θα με καψουρευτεί αλλά εγώ, όχι μόνο σε φάση σχέσης δεν είμαι, είμαι και παντρεμένη. Ένα ψυχικό θα κάνω.
Αν ήξερα εκ των προτέρων ότι θα ωφεληθώ, δε θα λεγόταν ψυχικό αγαπητή ;) Εκ των υστέρων, αν ωφεληθώ, θα τω δω ως ανταμοιβή μου για την καλή μου πράξη. Να κλείσει ο λογαριασμός και στη μια και στην άλλη περίπτωση!Αυτό όμως είναι το πρόβλημα των απανταχού Πάνων, θέλουν να ή νομίζουν ότι, κρατάνε μόνο εκείνοι τον λογαριασμό.
Σε κάποιους αρέσει να λένε είμαι μ@κας. Και τους βγάζει στο απυρόβλητο, γιατι αν προσβάλεις πρώτος τον εαυτό σου οι βολές των άλλων πιάνουν λιγότερο, και μπορει να νιώσουν λιγο το κακό και ελεύθερο πουλί, λιγο κουλ σαν τον Μπρατ Πιτ στο Θέλμα και Λουιζ. Οποτε γι' αυτό νομίζω τα λένε έτσι μπερδεμένα.
Τι να πώ, εμένα ένας "πολύ ξεκάθαρος" τύπος μου φαίνεται ταμάμ για casual sex. Ακόμα και αν "μιλάει απότομα" αυτό δεν τον καθιστά μ@κα (αν έταζε αγάπες χωρίς να νοιώθει πχ θα ήταν όντως). Από την άλλη, αν (του αρέσει να) λέει σε μας (ή και στις κοπέλες) ότι είναι κακιασμένος και μ@κας, μοιάζει δικό του ψυχολογικό, που δεν επηρεάζει τις κοπέλες με τις οποίες σχετίζεται, σκοτίστηκαν, αρκεί γι' αυτές να είναι καλός στο casual sex. Άρα δεν ενοχλεί τους άλλους, αλλά εφόσον δε νοιώθει καλά ο ίδιος με τον εαυτό του, ένας ψυχολόγος δε θα του έκανε κακό ;-).
#5.Αν εσένα δε σε ενοχλεί,να χρησιμοποιείς το σεξ σαν γιατρικό και γυναίκες,που δε σου έχουν φταίξει σε τίποτα,σαν σάκο του μποξ,τι μπορεί να σου πει ένας τρίτος;Αν πιστεύεις,ότι είναι οκ,να αντιμετωπίζεις έτσι μια σχέση,που τελειώνει,κι έτσι να ξαναστέκεσαι στα πόδια σου μέχρι την επόμενη,συνέχισε με τον ίδιο τρόπο.Μείνε και στην ίδια τακτική να αποκαλείς τον εαυτό σου μαλάκα,αλλά να μην κάνεις κάτι,για να νιώσεις περισσότερο περήφανος για σένα.
#5 Πάνο από πότε το να είσαι απότομος και αγενής είναι δικαιολογημένο επειδή σε κάνει να αισθάνεσαι καλά; Αλλο να πεις σε μια κοπέλα οτι απλά θες σεξ κι άλλο να είσαι απότομος μαζί της. Το ένα δεν έχει σχέση με το άλλο. Εκτός κι αν το παίζεις ιστορία και υιοθετείς τον ρόλο του κακού κι απότομου. Το να είσαι χοντρός που λες δεν είναι πρόβλημα αν σου αρέσει κι αισθάνεσαι καλά όμως αν πχ σε εμποδίζει να βρεις δουλειά ως personal trainer προφανως και είναι πρόβλημα. Γιατί επηρεάζει κάτι που θες να κάνεις ή την σχέση σου με άλλους. Ετσι και το να είσαι κακιασμένος επηρεάζει την σχέση σου με το άλλο φύλο και είναι απλά αγενές, άρα είναι πρόβλημα.Αν λοιπόν δεν θες να είσαι μ@κας σταμάτα να συμπεριφέρεσαι ως μ@κας. Κι επίσης σταμάτα να υποθέτεις οτι όλες οι κοπέλες θέλουν να έχουν σχέση μαζί σου, μπορεί να θέλουν απλά να περάσουν καλά, δεν είναι ανάγκη να γίνεσαι απότομος για να τις απομακρύνεις.Και τέλος μου φαίνεται οτι έχεις λίγο σε κουτάκια τις σχέσεις. Δεν είναι ανάγκη κάθε φορα που χωρίζεις να ξεκινήσεις μια σχέση μόνο για σεξ με κοπέλες μέχρι να βρεις τη μία. Δεν υπάρχει ένα τσιπάκι που ενεργοποιείται οταν είσαι έτοιμος για σχέση οπότε όποια κοπέλα γνωρίζεις από εκείνο το σημείο πάει για σχέση. Οι κοπέλες που κάνουν one night stand ή απλά θέλουν σεξ δεν είναι ανάξιες σχέσεων, μην τις απορρίπτεις. Είναι ακριβώς στην ίδια φάση με σένα οπότε έχε ανοιχτούς τους δέκτες σου και μην απορρίπτεις έτσι τις γυναίκες.