Στο σημερινό «Α μπα»: ίσως πρόβλημα

Στο σημερινό «Α μπα»: ίσως πρόβλημα Facebook Twitter
89

__________________

1.


Αγαπημενη μου Α μπα,
ειμαι τοσο κουρασμενη που ουτε να γραψω δεν εχω ορεξη. Ειμαι 25 ετων, ασκουμενη δικηγορος, στην Αθηνα, σε ενα μικρο γραφειο με 3-4 συναδελφους . Σε λιγο καιρο θα δωσω εξετασεις για την αδεια ασκησης δικηγοριας και αν παρω την αδεια, θα πρεπει απο του χρονου να κανω δουλεια δικηγορου. Ολο αυτο με εχει καρααγχωσει καθως πρωτον το γραφειο που με εχει τωρα δεν ξερω αν θα μου κανει αυξηση για του χρονου (τωρα παιρνω γυρω στο βασικο) και εννοειται οτι δε θα το πω μονη μου, τουλαχιστον με το που θα παρω την αδεια, αφου συνηθως ο/η δικηγορος που εχει το γραφείο σου προτεινει αυξηση μισθου εφοσον πηρες την αδεια. Οι συναδελφοι μου ειναι ολοι δικηγοροι με πειρα, που σημαινει οτι δε θα υπαρχει κανεις στην ιδια φαση με μενα, να με βοηθησει ή να συνεργαστουμε στο πώς να μαθω να γραφω δικογραφα, κλπ. Εχω μαθει να γραφω καποια, αλλα αγνοω πολυ σημαντικο μερος αυτων που πρεπει να ξερω για να υφισταμαι σοβαρα στην πραξη ως δικηγορος. Αυτο ηταν αποτελεσμα πρωτον δικης μου αδιαφοριας, καθως δεν ρωτουσα για πολλα πραγματα πώς γραφονται, παρα μονο αφηνομουν να μου τα διορθωνουν και δευτερον επειδη και το ιδιο το γραφειο δε μου εδωσε πολλες ευκαιριες να μαθω (ασχολειται με δυο παραπλησιους τομεις). Γενικα ειμαι ατομο που του αρεσει η βολη του και σε καμια περιπτωση δεν αντεχω μεγαλη πιεση, ανταγωνιστικοτητα και δε με διακατεχει κανενας απολυτως αριβισμος, ουτε στο ελαχιστο (οπως συναδελφους μου που ξερω) και χαιρομαι που το λεω αληθεια. Θελω απλως μια ησυχη δουλεια, χωρις πολλα αγχη, χωρις να πρεπει καθε μερα να λογοδοτω σε εναν εργοδοτη (τωρα καθε μερα ψαχνω απο κατι, μου αναθετει να λεω γνωμη για υποθεσεις-με σκοτωνει! ) και κυριως χωρις να πρεπει να μιλαω σε δικαστηρια, αυτο μπορει να με σκοτωσει ακαριαια. Γενικως μου αρεσει η νομικη, ειμαι αρκετα καλη στην αναζητηση κλπ, στη σχολη ημουν σχεδον αριστη βαθμολογικα τουλαχιστον, αλλα η μαχιμη δικηγορια με πεθαινει. Δεν το αντεχω! Δεν αντεχω τα δικαστηρια, σιχαινομαι το περιβαλλον, το αγχος, τις αγορευσεις, τις προθεσμιες. Ομως σαν ηλιθια ακουσα τους γονεις μου που λυσσαξαν να παω νομικη επειδη επιασα τα μορια ενω εγω ηθελα αλλη σχολη. Μεγα φαουλ, δεν αμφισβητησα ομως την επιλογη μου καθως η σχολη μου αρεσε πολυ, ειχα βρει ωραια παρεα και γενικως βολευτηκα κατα την αγαπημενη μου συνηθεια και ελαττωμα (?). Οταν ξεκινησα ως ασκουμενη δυστυχως επειδη ημουν πολυ αγχωμενη να βρω δουλεια (ολοι βρισκανε αμεσως με καποια μεσα, ενω εγω δεν ειχα) πηγα στο πρωτο γραφειο που με ζητησε, και ετυχε να βγει καλο απο αποψη ωραριου, μισθου και αφεντικου (σε σχεση με αυτα που κυκλοφορουν στην αγορα στην Ελλαδα παντα). Κατα τα αλλα ομως μαχιμη δικηγορια κανονικα, που δεν το αντεχω! Δυστυχως, επειδη περασα τραυματικη εμπειρια με τις συνεντευξεις ( αγενεις εργοδοτες, προτασεις εργασιας χωρις μισθο και ατελειωτα ωραρια, κακο κλιμα οπως ειδα σε καποια γραφεια) δεν αντεχα να ξαναπερασω το ιδιο ενοσω ειχα ξεκινησει ηδη ασκηση και γ αυτο εκατσα εκει που ξεκινησα οπου ειμαι δηλαδη ως τωρα. Ιδανικα θα ηθελα εξωτερικο, εχω κανει καποιες αιτησεις και εχω φαει τρελη φολα απλως επειδη ειμαι μια ακομη αποφοιτη νομικης με μεταπτυχιακο στο εξωτερικο, πολυ πρωτοτυπο. Χωρις κατι αλλο να με διακρινει. Ουτε συνεδρια, ουτε εικονικες δικες εκανα, ουτε σουπερ ντουπερ σεμιναρια, δε με ενδιεφεραν ποτε οπως αλλους που τωρα δουλεουν εξω με αυτα τα προσοντα στο cv τους ( γιατι κατα τα αλλα και πολυ υψηλο μεσο ορο πτυχιου εχω και μεταπτυχιακο με αριστα). Ουτε χαρακτηρα να λυνει και να δενει οπως βλεπω αρκετους στο επαγγελμα μου. Ισα ισα ειμαι και πολυ συνεσταλμενη και σιγουρα μου λειπει αυτοπεποιθηση. Τελος παντων, αν δεν καθοταν το εξωτερικο, ειτε με δουλεια νομικης, ειτε με κατι αλλο, θα ηθελα να εργαστω ειτε σε τραπεζα ειτε σε ασφαλιστικη εταιρια ειτε σε καποιο οργανισμο δηλαδη πραγματικα οπουδηποτε δεν κανω μαχιμη δικηγορια και εχω ενα σχετικα αξιοπρεπες ωραριο. Το θεμα ειναι οτι ολα αυτα ή σχεδον ολα αυτα θελουν ενα ελαχιστο μεσο. Εδω και για να βρεις δουλεια ως δικηγορος σε αρκετα γραφεια πρεπει να μιλησει καποιος σε καποιον ( δεν ειναι υπερβολη, το λεω απο εμπειριες μου, απο γνωστους μου, και μιλαω για τον κλαδο μου. Αν κανω λαθος, ας με διορθωσει καποιος). Μετα λυπης μου διαπιστωνω οτι οχι μονο δεν εχω 'καλα' μεσα (εννοωντας για τραπεζες κλπ, δηλαδη αυτα που θελω) αλλα και οτι οι γονεις μου, δεν πολυβοηθανε και καπακι με προειδοποιουν με τροπο και να μη μεινω ανεργη γιατι δε μπορουν να με ταιζουν αιωνιως ( τωρα μου δινουν χρηματα, καθως αυτα π παιρνω ειναι ο βασικος). Αυτα που λενε οι περισσοτεροι γονεις δηλαδη Α μπα μου (ειναι νορμαλ γενικα, δεν φωναζουν, δε με προσβαλλουν). Δικιο εχουν φυσικα, δεν ειναι υποχρεωμενοι και μου εχουν δωσει απειρα χρηματα ως τωρα, τα οποια στερηθηκαν γιατι δεν ειμαστε και σε ιδιαιτερα καλη οικονομικη κατασταση με τις περικοπες. Α μπα, δεν ξερω γιατι εστειλα την ερωτηση, εχω παθει υπαρξιακη κριση φετος που μπηκε το 2018 και ειλικρινα δεν αντεχω να ξαναπερασω τον εφιαλτη του να ψαχνω δουλεια του χρονου (το ξερω οτι θα μου πεις οτι ειμαι μαλθακη και δεν ειναι χαρμα η ζωη, ναι, ειμαι μαλθακη και ξερω οτι η ζωη ειναι παρα πολυ δυσκολη και οτι θα βρω μπροστα μου αλλες εκατο δυσκολιες).Θελω να φυγω απο το γραφειο για να ΜΗΝ κανω μαχιμη δικηγορια και δευτερον για κατι καλυτερο οικονομικα του χρονου που θα εχω την αδεια, αλλα με καταβαλει το γεγονος οτι θα πρεπει να ξαναμπω σε διαδικασια συνεντευξεων , απογοητευσεων...Εν ολιγοις, με εχει παρει τελειως απο κατω, γιατι η κατασταση στην Ελλαδα για ενα δικηγορο ειναι απειρως χαοτικη, απελπιστικη (ξερουν οσοι το βιωνουν) και δυσκολα βρισκεις κατι καλο χωρις μεσο (ή και με μεσο), που να ΜΗΝ ειναι μαχιμη δικηγορια..Σιγουρα θα δωσω για διαγωνισμους του Δημοσιου, αλλα και αυτο δεν ειναι τρομερη λυση (εχουν μεταθεσεις κλπ). Δικαστικο δεν αντεχω να διαβασω (διαβαζα τρελα στη σχολη και τωρα για τις εξετασεις) και δε γινεται να δουλευεις παραλληλα αλλιως θα πεθανεις απο την κουραση. Συν οτι οι περισσοτεροι που περνανε εχουν κανει κ πανακριβα φροντιστηρια. Απελπισια! Δεν εχω συγκεκριμενη ερωτηση, με βοηθησε που στα ειπα ομως, και που σιγουρα καποιοι σχολιαστες θα μοιραστουν καποια εμπειρια τους...Αληθεια θα με βοηθουσε αν το δημοσιευες, εχω κανει κ αλλες ερωτησεις και η απαντηση σου με βοηθησε τοσο πολυ, ξερω οτι σ αυτη και τι να πεις αλλωστε, αλλα και παλι και μονο με το που θα τη διαβασεις και θα τη δουν κ αλλοι με κανει πιο αισιοδοξη..Σκεφτομαι να παω σε ψυχολογο, αλλα επειδη ειναι τελειως πρακτικα ζητηματα αυτα δεν ξερω ποσο θα με βοηθησει περα απο τη διαχειριση του αγχους για την εργασια που θα κανω του χρονου ...Σ ευχαριστω Α μπα μου...


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ζεις τη ζωή σου όπως σου έρχεται, τυχαία, και είσαι θεατής της. Από τη νομική που πήγες χωρίς να θέλεις, που έμεινες επειδή βόλευε, που έκανες μεταπτυχιακό χωρίς να σκεφτείς γιατί το κάνεις, που δεν συμπλήρωσες το βιογραφικό σου με προσόντα, που πήγες στο πρώτο γραφείο που σε πήραν, που δεν θέλεις να πας για δικαστής γιατί θέλει διάβασμα, με αποκορύφωμα το δημόσιο που είναι ακριβώς αυτό που περιγράφεις αλλά «έχει μεταθέσεις».


Δεν είναι πρακτικά ζητήματα αυτά που λες. Είναι η κοσμοθεωρία σου, που έρχεται σε σύγκρουση με την πραγματικότητα. Χρειάζεται να μάθεις να διαχειρίζεσαι τη ζωή σου. Πώς να βάζεις ρεαλιστικό στόχο, να αποφασίζεις ποιος είναι αυτός, ζυγίζοντας τα αρνητικά που έχει, και μετά πώς να χαράζεις μια πορεία προς τα εκεί. Σε πιστεύω ότι χρειάζεσαι μέσο. Δεν είναι η μόνη δουλειά που χρειάζεται μέσο για να βρεις δουλειά. Άρα πρέπει να κάνεις κάτι άλλο για να βρεθείς εκεί που θέλεις. Δεν ξέρω τι, αλλά ξέρω ότι είναι κάτι που θα σε ξεβολέψει, θα σε βγάλει έξω από τις συνήθειες σου, και θα σε ταλαιπωρήσει μέχρι να το πετύχεις. Εσύ αυτό που θέλεις είναι να βρεθείς σε ένα φαντασιακό περιβάλλον που δεν υπάρχει (δουλειά με ωραίο ωράριο, χωρίς αφεντικό, με καλά λεφτά) για την οποία δεν θα προσπαθήσεις να βρεις. Είναι καλή ιδέα να πας σε ψυχολόγο. Ποτέ δεν είναι κακή ιδέα.

__________________
2.

πριν απο 3 χρονια δουλευα σε ενα γραφειο οπου το αφεντικο μου εριχνε συχνα σποντες , με επαιρνε τηλεφωνο οταν ηξερε οτι ημουν στο γραφειο του και εκεινος ελειπε σε ταξιδι στο εξωτερικο και απλα ηθελε να μου μιλησει , εγω αισθανομουν πολυ ασχημα αλλα επειθα τον εαυτο μου οτι ειναι ιδεα μου , δεν μπορει να συμβαινει κατι τετοιο καθως ηξερα τη γυναικα του και την οικογενεια του και εκεινος ηξερε τον συντροφο μου (τωρα συζυγο μου).καποια στιγμη εφυγα με αδεια για διακοπες και αρχισε να μου στελνει μηνυματα στα οποια δεν απαντουσα με αποκορυφωμα το στειλε μου μια φωτογραφια σου με μπικινι.εκει τρελαθηκα.το αφησα να περασει γυρισα στη δουλεια και τοτε ειχαν αλλαξει ολα.οι αρμοδιοτητες μου ειχαν μεταβιβαστει σε εναν τυπο που απεχθανομουν και με μειωνε με την πρωτη ευκαιρια.(κατι το οποιο ηξερε το αφεντικο μου).δεν αντεξα αλλο με κατετρωγαν τυψεις πως ειχα καταντησει ετσι , ενιωθα οτι βρισκομουν στη θεση θυματος και απεχθανομουν τον εαυτο μου.με τη βοηθεια του αντρα μου πηρα την αποφαση να αφησω αυτη τη δουλεια (με στηριξε συναισθηματικα και οικονομικα) .υπαρχουν ομως ακομη στιγμες που νιωθω ασχημα , νιωθω ντροπη,και δεν φαινεται η πληγη που εχω μεσα μου να περναει.η ερωτηση λοιπον ειναι η εξης: πιστευεις οτι θα το ξεχασω ? δεν θελω να νιωθω ετσι.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αυτός παραβίασε ό,τι κανόνα υπάρχει για να ασκήσει εξουσία και να νιώσει ωραίος, αλλά εσύ νιώθεις ντροπή; Δεν διάλεξες αυτή τη θέση για να νιώθεις άσχημα, βρέθηκες σε αυτή τη θέση γιατί ήσουν υφιστάμενη. Τύψεις γιατί είχες; Αυτός δεν θα έπρεπε να έχει; Απεχθανόσουν τον εαυτό σου επειδή κάποιος εκμεταλλεύτηκε το σύστημα για να σε στριμώξει;


Βλέπεις το θέμα πάρα πολύ λάθος, ενώ τα έκανες όλα όπως έπρεπε. Αυτό που θα μπορούσες να συμπληρώσεις είναι καταγγελία, είχες και τα μηνύματα ως απόδειξη, αλλά καταλαβαίνω, αυτό είναι πολύ δύσκολο. Σχετικά με τα υπόλοιπα, τι διαφορετικό θα μπορούσες να κάνεις δηλαδή; Δεν ξέρω τι στον χαρακτήρα σου σε κάνει να τα βλέπεις τόσο ανάποδα τα πράγματα. Μήπως είσαι πάρα πολύ ενοχική; Μήπως νομίζεις ότι είσαι παντοδύναμη; Νομίζεις ότι ό,τι μας συμβαίνει είναι δική μας απόφαση, ότι ό,τι μας συμβαίνει είναι αυτό που μας αξίζει; Δεν είναι καθόλου έτσι. Είμαστε όλοι πολύ αδύναμοι, είμαστε όλοι μέρος μιας αλυσίδας, δεν ζούμε ανεξάρτητα από την κοινωνία που μας περιβάλλει.


Αν συνεχίσεις να το βλέπεις όπως το βλέπεις, δεν πιστεύω ότι θα το ξεχάσεις. Δεν ξέρω πώς θα καταφέρεις να απομακρυνθείς από αυτό που βλέπεις τώρα για να καταλάβεις πόσο κοινή είναι η ιστορία σου και πόσες ισχυρές γυναίκες έχουν παρόμοιες εμπειρίες. Σου χρειάζεται γνώση; Σου χρειάζεται ψυχολόγος; Κάτι πρέπει πάντως να κάνεις.

__________________
3.

Ειχα εξεταστικη. Βαρετη και επιπονη διαδικασια. Αρχισα να βλεπω Keeping up with the Kardashians... γνωριζω πολυ καλα οτι ειναι κατι παραπανω απο χαμηλου επιπεδου, υποκουλτουρα κτλ αλλα ρε γαμωτο η ωρα περναγε ευχαριστα. Βρεθηκα χθες σε τραπεζι με φιλες και ειχαμε παρομοια συζητηση, με ρωτησαν αν εχω δει KUWTK (αυτες βλεπουν παρολο που ξερουν οτι ειναι "ηλιθιο σοου"), τους ειπα "ναι μερικα επεισοδια" ΑΛΛΑ η αληθεια ειναι οτι εχω δει ολοκληρους κυκλους. Γιατι ντραπηκα να πω την αληθεια? Κομπλεξ? Οταν βρισκομαι σε παρεες και ακουω οτι καποιος βλεπει survivor ή κατι αντιστοιχο τον κρινω ειτε λεγοντας κατι ειτε το υπογραμμιζω μεσα μου ως μειονεκτημα του. Μπορει αυτος να ειναι και ο λογος που εγω δεν θα αποκαλυψω κατι τετοιο, μπορει να φοβαμαι να με κρινει καποιος οπως κρινω εγω τους αλλους. Προφανως ξερω οτι αυτο δεν λεει απαραιτητα κατι για τον χαρακτηρα και τα ενδιαφεροντα καποιου, αλλα τον μειωνει εστω και λιγο στα ματια μου. Οι ερωτησεις λοιπον ειναι, γιατι το κανουμε αυτο οι ανθρωποι (σιγουρα δεν ειμαι η μονη, βεβαια ο καθενας μπορει να εχει τους δικους του λογους)?? Λεει πραγματικα κατι για τον ανθρωπο
που εχουμε απεναντι μας το να παρακολουθει κατι "χαζο"? και δεν εννοω να ψυχαγωγειτε μονο με χαμηλου επιπεδου, απλα να παρακολουθει ενα δυο.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Το τι άνθρωπος είσαι εξαρτάται από το τι αποκομίζεις από τις πληροφορίες που παίρνεις. Βλέπεις Καρντάσιαν για να ξεπατικώσεις συμπεριφορές, ή επειδή που και που πέφτει και μια αστεία ατάκα; Επίσης, είναι διαφορετικό να βλέπεις Καρντάσιανς επειδή τις θεωρείς είδωλα, και διαφορετικό να τις παρακολουθείς ως εγκεφαλικό αφρόλουτρο. Όλοι κάπως χαλαρώνουν. Αυτοί που κρίνουν αυτούς που βλέπουν την Κιμ μπορεί να παίζουν παιχνίδια στον υπολογιστή, ή να χαζεύουν στο φέισμπουκ, ή να κάνουν κάτι άλλο που δεν απαιτεί αφοσίωση αλλά τους κάνει να ξεχνιούνται, απλά κατά τη γνώμη τους οι δικές τους ασχολίες είναι ποιοτικές, ίσως επειδή περιλαμβάνουν υπολογιστή.


Αν ξεπεράσεις την δική σου επιφανειακή θεώρηση και δεν κρίνεις τους άλλους τόσο επιπόλαια, θα χαλαρώσεις και δεν θα ντρέπεσαι καθόλου που έχεις δει όλους τους κύκλους. Κι εγώ βλέπω Καρντάσιανς, όχι τόσο φανατικά όσο παλιότερα, αλλά πάντα ξέρω σε τι φάση της ζωής τους είναι.

__________________
4.

 

Το πρόβλημά μου: μετάνιωσα που έφυγαν 3 χρόνια από τη ζωή μου με έναν άνθρωπο που δεν θα έπρεπε. Έκανα πολλά λάθη, τα οποία έχω εντοπίσει, και τα οποία έχω επεξεργαστεί, ώστε να μην τα ξανακάνω. Ωστόσο, το βάρος από μέσα δεν φεύγει. Δεν τα έχω βάλει με αυτόν, τα έχω βάλει με εμένα. Πώς την πάτησα έτσι... Έχεις να μου προτείνεις μερικά tips για να ξεμπλοκάρω; Φιλιά κι ευχαριστώ για όλα!


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Προτείνω να αναλύσεις μέσα σου βήμα βήμα γιατί έκανες τα λάθη που έκανες. Δεν αρκεί να τα εντοπίσεις. Αφού έχεις ακόμα το βάρος μέσα σου, δεν τα έχεις επεξεργαστεί. Μην τα κρίνεις με το μυαλό που έχεις τώρα. Τώρα είσαι προφήτης εκ των υστέρων. Τώρα ξέρεις πού κατέληξαν όσα έκανες. Θυμήσου γιατί τα έκανες όταν τα έκανες. Τι περίμενες, τι ευχόσουν να γίνει κάθε φορά; Τι προσπαθούσες να πετύχεις; Γιατί το προσπαθούσες; Τι φοβόσουν; Χρειάζεται πολλή προσπάθεια για να είσαι απόλυτα ειλικρινής. Όταν παραδεχτείς όλες τις αδυναμίες και τα κίνητρα που είχες, όταν βρεις από πού πηγάζουν και πώς εξηγούνται, όταν παραδεχτείς ότι δεν είσαι αλάνθαστη και παντοδύναμη αλλά ένας κανονικός άνθρωπος που έκανε λάθη, θα καταφέρεις να συγχωρήσεις τον εαυτό σου, ελπίζω.

__________________
5.

Τον γνωρισα τις προαλλες σε ενα παρτυ σε σπιτι! Στην αρχη δεν μου κινησε καθολου το ενδιαφερον αλλα με την συζητηση τα ειδα ολα! Ειχα πολυ καιρο να νιωσω τετοιο κλικ για καποιον. Ειμαι σιγουρη οτι ηταν αμοιβαιο γιατι γενικως με περιτριγυριζε ολο το βραδυ διακριτικα! Μεχρι που σε καποια φαση παω καθομαι διπλα του και φευγει! Τυπου σηκωνεται και παει παραδιπλα! Δεν τον ξανακοιταξα καθολου ολο το βραδυ απ τα νευρα. Οταν εφυγε δεν χαιρετησε αλλα φροντισα και γω ημουν γυρισμενη πλατη επιτηδες. Αλλα πως γινεται να μην χαιρετας καποιον με τον οποιο μιλουσες δυο ωρες! Γκομενα δεν εχει το ξερω απο κοινο γνωστο.
Γιατι οσοι μου αρεσουν και φαινεται στην αρχη να ειναη αμοιβαιο κανουν κατι τετοιες κουλαμαρες μετα;
-Αδικο εχω;


AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Γίνεται να μην χαιρετήσεις κάποιον με τον οποίο μιλούσες για δυο ώρες, αλλά γίνεται ακόμη πιο εύκολο αν αυτός έχει επίτηδες γυρισμένη την πλάτη του.


Αχ, νιάτα.

__________________
6.

Αγαπητή Αμπα

Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο με τη μητέρα μου. Την είχα πάρει για να της πω για μια αλλεργική αντίδραση που είχα σε κάτι και ότι θα είμαι σπίτι για τις επόμενες ημέρες. Ειμαι 24, μενω και δουλεύω στη Σκωτία τα τελευταία χρονια και η οικογένειά μου ειναι Ελλάδα.
Η απάντηση της με λίγα λόγια ήταν ότι δεν έχω "σκληραγωγησει" (;) τον οργανισμό μου γιατι φροντιζω υπερβολικά πολυ τον εαυτο μου και γι αυτό το έπαθα. Εγω εκνευρίστηκα και της είπα οτι δε δουλεύει έτσι το ανοσοποιητικό και ότι αυτά που λέει δεν έχουν λογική.
Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα ήταν σχετικά επεμβατική στο να πει την άποψή της χωρίς σχεδόν ποτέ να ξέρει πως λειτουργούν κάποια πράγματα. Δεν λέω ότι εγώ είμαι αυθεντία αλλά θεωρώ ότι όσο περισσότερο γνωρίζει κάποιος για το μιλάει, τόσο πιο βάσιμη είναι η γνώμη του.
Εκνευρίστηκε λοιπόν κι αυτή και μου λέει ότι δεν μπορώ να τη σταματήσω για το πώς εκφράζει την αγαπη της στο παιδί της γιατί δεν ειμαι μάνα και δεν ξερω. Όταν δε, της λέω ότι θέλω να με αντιμετωπίζει σαν ενήλικα και όχι σαν παιδί, τρελάθηκε και μου λέει ότι εγώ θα είμαι πάντα το παιδί της όσο κι εγώ κι αν δε θέλω αυτή θα μου λέει πάντα τις συμβουλές της.
Η ερώτηση μου λοιπόν δεν είναι πως να την κάνω να καταλάβει τη θέση μου, (αυτό το προσπαθώ χρόνια τώρα χωρίς αποτέλεσμα), αλλά πως να συνεχίζω να εχω επικοινωνία μαζί της αποφεύγοντας θέματα που ξέρω ότι θα προκαλέσουν παρόμοιους καυγάδες σχετικά με αυτές τις "συμβουλές ". Σταματάω να μιλάω για θέματα στα οποία έχω ήδη "καεί" στο παρελθόν ακόμη κι αν αφορούν μεγάλο μέρος της ζωής μου; Τα φώτα σου!


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

H μαμά σου δεν θα αλλάξει διότι δεν έχει κίνητρο να αλλάξει, μια χαρά περνάει με την κριτική που σου ασκεί. Οπότε, για να αλλάξει η δυναμική της σχέσης σας, πρέπει να αλλάξεις εσύ.


Για να ενηλικιωθείς πρέπει να καταλάβεις ότι η ζωή σου θα πρέπει να συνεχιστεί χωρίς την υποστήριξη της μαμάς. Δεν έχει σχέση τι είδους μαμά είναι. Πρέπει να ζεις χωρίς να την έχεις ανάγκη ως παιδί, αλλά να τη βλέπεις ως παρατηρητή της ενήλικης ζωής σου. Ως ίσος προς ίσο. Δεν σε αντιμετωπίζει ως ενήλικα γιατί δεν φέρεσαι ως ενήλικας. Είμαι απολύτως βέβαιη ότι ξέρεις από πριν τι θα πει για κάθε τι που λες. Ξέρεις τα τζιζ θέματα απ' έξω και ανακατωτά. Ξέρεις τι λέει ξανά και ξανά και με ποιες αφορμές τα επαναλαμβάνει. Οπότε, γιατί συνεχίζεις να τα λες; Επειδή θέλεις την πλήρη αποδοχή της και επειδή θέλεις να νιώσεις ασφάλεια. Αυτό δυστυχώς μόνο τα παιδιά μπορούν να τα κάνουν. Όσο και να τα θέλεις τώρα, δεν μπορείς να τα έχεις. Πόσες φορές ακόμα θέλεις να τις πεις ότι χτύπησες, ατύχησες, πόνεσες, ελπίζοντας σε ζεστή κουβέρτα, για να πάρεις ως απάντηση την γνωστή κριτική;


Δεν υπήρχε λόγος να την πάρεις για να της πεις για την αλλεργία. Θα μπορούσες να της το πεις παρεμπιπτόντως, όταν θα προέκυπτε. Πήρες για να σου περάσει το βαβά. Δεν σου πέρασε, σε έκανε να νιώσεις χειρότερα. Πρέπει να καταλάβεις ότι αυτό είναι, έτσι είναι, και να βρεις πώς θα βρεις την ασφάλεια που χρειάζεσαι με άλλον τρόπο.


_________________
7.

Αγαπητή Α, μπα
Εκπέμπω sos. Ο πατέρας μου είναι ψεκασμένος. Τα τελευταία χρόνια απέκτησε πρόσβαση στον θαυμαστό κόσμο του ίντερνετ και σπαταλά όλο το χρόνο του σε σελίδες με hoaxes, illuminati, σιωνιστές και ακροδεξιά παραληρήματα. Δεν τον αναγνωρίζω πια, έχει γίνει ένας άνθρωπος όλο οργή, ακόμα και για μένα. Προσπαθώ με τη λογική να του εξηγήσω πόσο όλο αυτό έχει αλλοιώσει το χαρακτήρα του και κάθε μας κουβέντα καταλήγει σε καυγά γιατί είμαι κουμούνι, αναρχοάπλυτη, προδότης της χώρας και γερμανοτσολιάς. Μιλώντας για γερμανοτσολιάδες, το πράγμα περιπλέκεται ακόμα παραπάνω καθώς μένω στη Γερμανία και ο σύντροφός μου είναι Γερμανός. Η επίσημη γραμμή του είναι ότι ο φίλος μου είναι το καλύτερο παιδί, αλλά κατά τα άλλα όλοι οι Γερμανοί είναι σκατά, πιόνια του Σόρος και θέλουν να μας καταστρέψουν. Δεν έχω μιλήσει για αυτό στον φίλο μου για να μην τον στεναχωρήσω αλλά νομίζω καταλαβαίνει. Με ρωτάει κάποιες φορές τι γνώμη έχει για αυτόν ο πατέρας μου αλλά κρατά διακριτική στάση πιστεύω για να μην με στεναχωρήσει. Οπότε έχω ένα διπλό πρόβλημα. Το ένα είναι ότι κάθε επικοινωνία με τον πατέρα μου έχει γίνει ανυπόφορη. Το άλλο είναι ότι τα σχόλια του προσβάλλουν τη χώρα που έχω επιλέξει να ζω και τον άνθρωπό μου. Του έχω μιλήσει για όλα αυτά αλλά όλες μας οι κουβέντες φτάνουν σε αδιέξοδο. Απλά αναμασά τις ίδιες προσβολές και αναθεματίζει την ώρα που με άφησε (;!) να πάω να ζήσω με αυτούς τους βάρβαρους που μου άλλαξαν τα μυαλά. Μου λείπει αυτό που ήταν και τον αγαπάω με όλη μου την καρδιά. Προσπαθώ να σκέφτομαι ότι είναι ένας άνθρωπος μπερδεμένος αλλά νιώθω ότι η συμπεριφορά του είναι άδικη. Εγώ κι ο φίλος μου περνάμε όλες τις λιγοστές μας άδειες στο πατρικό μου με ότι αυτό συνεπάγεται (δεν πάμε αλλού ταξίδια, πολλά έξοδα). Όταν φεύγουμε κλαίει και τον λυπάμαι αλλά με κουράζει πολύ όλο αυτό. Πώς μπορώ να αλλάξω τα πράγματα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Απολύτως σοβαρά νομίζω ότι είναι καλή ιδέα να πάτε με τον μπαμπά σε έναν νευρολόγο, καλού κακού.


89

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#1 Παίζει να διαβάζει Α μπα ο μισός Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Νομίζω οι απαντήσεις που της δόθηκαν, άλλες πιο επιθετικές άλλες πιο συγκαταβατικές, κάλυψαν μεγάλο φάσμα εναλλακτικών πεδίων απασχόλησης. Θα της ήταν χρήσιμες επιπλέον πληροφορίες εκ των έσω από νομικούς συμβούλους σε ασφαλιστικές εταιρείες, τραπεζικά ιδρύματα και μεγάλες επιχειρήσεις.Θα είχε ενδιαφέρον να μαθαίναμε με κάποιο τρόπο στο μέλλον πως εξελίχθηκε η ζωή της επαγγελματικά.
πραγματικα καλυψαν μεγαλο φασμα...Χαρηκα btw που πολλοι συναδελφοι διαβαζουν Α μπα, οσο και αν ποτε δεν τους ειχαν ξαναδει στα σχολια! Ωραιο να στηριζουμε ο ενας τον αλλο και ιντερνετικα. Δε νομιζω οτι πρακτικα ενδιαφερει κανενα τι θα κανω στα επαγγελματικα μου, αλλα αν δε μεινω εκει που ειμαι τωρα, θα φροντισω να ενημερωσω.
Παλιότερα εδώ μέσα συμβούλευαν τους νέους δικηγόρους να ασχοληθούν με το ναυτιλιακό δίκαιο, τις εφοπλιστικές εταιρείες ή τα funds που τις χρηματοδοτούν. Παραδόξως δεν αναφέρθηκε στα προηγούμενα σχόλια. Βέβαια για να δουλέψεις σε σοβαρή εφοπλιστική εταιρεία θέλει αυτό που είπες και εσύ "μέσον", καθώς πρέπει να σε συστήσει κάποιος που ήδη δουλεύει εκεί.Όσον αφορά το επαγγελματικό σου μέλλον είναι απλώς θέμα περιέργειας σαν εξωτερικοί παρατηρητές που διαβάζουμε, τίποτα προσωπικό. Καλή τύχη σε ότι και αν επιλέξεις, γιατί χρειάζεται και αυτή.
Λυπήθηκα που κανείς δεν προσπάθησε να απαντήσει στην ερώτηση 5. Επειδή ταυτίζομαι με την κοπέλα, θα προσπαθήσω εγώ.Μια καλή συζήτηση μπορεί να είναι τόσο διασκεδαστική και επιμορφωτική που να θαμπώσει τον συνομιλητή. Ίσως το κλικ που αναφέρει η κοπέλα να ήταν το ότι για πρώτη φορά είχε μία τέτοια συζήτηση και να το θεώρησε βιαστικά αμοιβαίο ενδιαφέρον. Αν έγινε όντως έτσι, τότε ο τύπος είτε ένιωσε την πίεση του ότι η ερωτούσα είχε επενδύσει συναισθηματικά και μπλόκαρε, είτε πήρε την επιβεβαίωση και εξαφανίσητκε.Αν όντως τα παιδιά είχαν αμοιβαίο ενδιαφέρον, τότε ίσως ο τύπος ένιωσε πως δεν θα μπορούσε να ξεπεράσει τις επιδόσεις του και παραιτήθηκε από αμηχανία.Μάλλον ήταν ένας συνδυασμός των δύο.Αναρρωτιέμαι τι συζητήσεις να είχανε.Προσωπικά μου έχει τύχει η καλή συζήτηση και το ενδιαφέρον μου για το άλλο άτομο να με αγχώνουν στην επιδίωξη του κάτι παραπάνω και αυτό να φαίνεται. Όταν μας τυχαίνει κάτι καλό, μπαίνουμε στο τριπάκι του να θέλουμε παραπάνω αντί να μας αρκεί αυτό που έγινε και να αφήσουμε τα πράγματα να πάρουν φυσική πορεία.Αλλά λέω, μήπως ο τύπος ήταν απλώς μαλάκας? Γνωρίζω μαλακισμένα άτομα που είναι εξαιρετικά στις συζητήσεις.
#1 Μην σε πιάνει τόσο μεγάλη απογοήτευση για όλα, απλά βρε παιδί μου μην τα αφήνεις όλα να σου έρχονται όπως να'ναι, θέλει και λίγο ξεβόλεμα από τον καναπέ και λίγη διεκδίκηση η ζωή. εγώ θα σου πρότεινα και μιά άλλη εναλλακτική στον επαγγελματικό τομέα, αλλά θέλει κάποια προετοιμασία σε διάβασμα και θεωρώ ότι αν το πάρεις σοβαρά θα πετύχεις, δες λίγο αυτό το λινκ https://epso.europa.eu/home_en επειδή είπες ότι κυνηγάς και το εξωτερικό.. μπορεί να βρεις κάποια θέση που να σε ενδιαφέρει και να κάνεις αίτηση, είτε για temporary ή μόνιμο προσωπικό. εγώ έδωσα και πέρασα και πρέπει να πω ότι ήταν η πιό σοφή κίνηση που έκανα στη ζωή μου.. και πρέπει να σου πω ότι είμαι πολύ χαμηλών τόνων άνθρωπος και υπερβολικά αγχώδης ακόμα και τώρα στα 40 μου.. αλλά το παλεύω.. ένας καλός ψυχολόγος θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τα άγχη σου και να σου δώσει μια άλλη οπτική στο θέμα αυτοπεποίθηση. κάνε τις κινήσεις σου τώρα που είσαι ακόμα νέα, μάζεψε τα κουράγια σου όπως λέμε και βάλε λίγο κάτω τα πράγματα να δεις τί καλύτερο μπορείς να κάνεις με το πτυχίο της νομικής. και να βασίζεσαι κυρίως στις δικές σου δυνάμεις και πάντα στον εαυτό σου, μην περιμένεις από τους άλλους να μπορούν πάντα να σε βοηθήσουν!
εμένα πάντως μου φαίνεται απαράδεκτο, σχεδόν προσβλητικό, να μεμψιμοιρείς και να γράφεις ένα κατεβατό για το οτι δεν έχεις μέσο, να βολευτείς σε μια θεσούλα και να βγάζεις φράγκα εύκολα. Δε θα έπρεπε να είναι λύση το μέσο, και αντί να προσπαθούμε όλοι να το αποβάλλουμε σα λογική, εσύ γκρινιάζεις που δεν έχουν μέσο οι γονείς σου (?). Προφανώς και παίρνουν κόσμο χωρίς μέσο. Απλά θα πρέπει να έχεις κάτι να επιδείξεις αντί του μέσου. Δούλεψε πάνω σε αυτό.Λες οτι θες να πας στο εξωτερικό (δεν ξέρω γιατί πιστεύεις οτι στο εξωτερικό δε θα είναι απαιτητικά), αλλά δε σε παίρνουν λόγω CV γιατί δεν έχεις ουτε συνεδρια, ουτε εικονικες δικες, ουτε σουπερ ντουπερ σεμιναρια. Γιατί δε τα κάνεις λοιπόν? Αφού εντοπίζεις το πρόβλημα γιατί δεν ξεκινάς από εκει? Λες οτι είσαι σε γραφείο καλό από πλευράς ωραρίου και αφεντικού άρα λογικά υπάρχει η δυνατότητα/χρόνος για κάτι τέτοιο. Επίσης δες αυτό: https://asylos.eu/ . Το στέλνω επειδή λες οτι σου αρέσει η αναζήτηση και ξέρω πολλούς νέους δικηγόρους που δουλεύουν εκεί εθελοντικά. Είναι εθελοντικό αλλά ίσως σου ανοίξει επαφές με δικηγόρους του εξωτερικού. Επίσης θα είναι καλό για το CV σου.Δικηγόρος δεν είμαι αλλά 5-6 φίλους δικηγόρους που έχω στο μυαλό μου (ηλικίες 25-35) κανείς δεν είχε μέσο και όλοι φτύσανε και φτύνουν ακόμα αίμα από πλευράς τρεξίματος και φόρτου εργασίας.Αν όμως θες μια απλή δουλειά, ήσυχη, χωρίς πολλά άγχη, γιατί δεν κάνεις κάτι άλλο? Κάποια δουλειά ανειδίκευτου έστω. Η άλλη σχολή που ήθελες στην αρχή τι ήταν? 25 είσαι ακομα, μήπως να στραφείς προς τα κει?
Γιατί η γκρίνια και η μεμψιμοιρία εύκολη ,το να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου όμως απαιτεί προσπάθεια. Λες και μας χρωστάει τίποτα η ζωή για να μας έρθουν όλα στο πιάτο χωρίς να κουνήσουμε το δαχτυλακι μας,γιατί κάτι τέτοιο περιμένει η κοπέλα. Εμένα πάντως η ερώτηση μου θύμισε τη σοφή παροιμία όποιος δε θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινιζει....
#7 τολμώ να πω ταυτιστηκα σε πιο Light εκδοχή από εσένα.. Άτομο της οικογένειας μου, μόλις ανακάλυψε το ίντερνετ, και ειδικά το fb, βρήκε αμέσως τις 'ομάδες' που της ταιριάζουν και που ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ ΤΗΣ ΆΝΟΙΞΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ'.. Πλέον υποστηρίζει ότι πιο ακραίο, ρατσιστικό, ομοφοβικο, ψεκασμενο φαντάζεσαι. Δυστυχώς η όποια προσπάθεια μου για συζήτηση καταλήγει στο ότι εγώ είμαι πρόβατο και δεν ξέρω όλες τις πλεκτανες που ετοιμάζουν οι κακοί Γερμανοί (και οι πάντες δηλαδή) που εχθρευονται τη χώρα μας. Η οποία χώρα μας είναι η πιο ωραία, και μας ζηλευουν και μπλα μπλα οοολο το πακέτο. Πραγματικά δεν βρίσκω καμία λύση σε αυτό, με στεναχωρει που ο πατέρας ο οποίος έχει πάθει από τους Ναζι στην κατοχή και απεχθανεται οτιδήποτε σχετίζεται με τους ΧΑυγιτες πρέπει να καυγαδιζει για τέτοια θέματα στην ηλικία του. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να μην οδηγείς ποτέ μα ποτέ την κουβέντα σε τέτοια θέματα, να μιλάς όσο γίνεται για τα καθημερινά μόνο. Και όταν πάει εκεί η κουβέντα να την περνάς στα γρήγορα. Έχω τις αμφιβολίες μου για το πόσο είναι θέμα νευρολογου ή ψυχολογου, νομίζω απλά ότι κάποιοι είναι πολύ επιρρεπεις στο να βασιζουν την κοσμοθεωρια τους σε θεωρίες συνομωσιας. Επιπλέον είναι πανεύκολο το να κατηγορούν τους ξένους, τους γκευ, τους λαθρομεταναστες κλπ για τα δεινά τα δικά μας, και για την 'φθορά της κοινωνίας'. Πάντως να αλλάξει μυαλά κάποιος που πιστεύει τέτοια μου φαίνεται αδύνατο
#1 Αγαπητή μου, η αλήθεια είναι ότι ταυτίστηκα με το μήνυμά σου γιατί κι εγώ ήμουν κάπως έτσι κάποια χρόνια πριν. Δεν είναι καθόλου αισιόδοξα τα πράγματα για την δικηγορία εκεί έξω και έχεις δίκιο! Ούτε το δικαστικό αποτελεί λύση πολύ σωστά, γιατί δεν είναι μόνο το διάβασμα που ρίχνεις πριν να μπεις, αλλά κυρίως μετά, όντας δικαστής, χωρίς να συζητήσουμε για τις θυσίες που κάνεις όταν γίνεις δικαστής στην προσωπική σου ζωή (ειδικά αν ξεκινήσεις από μικρότερο μέρος σε ξέρουν όλοι, με ποιον θα βγει , πού θα πας κ.λ.π) , αλλά έτσι κι αλλιώς αυτό δεν είναι στις εναλλακτικές σου..Θα σε συμβούλευα να κάνεις αυτό που δεν προσπάθησα καθόλου εγώ, να δοκιμάσεις περισσότερο για το εξωτερικό, κάνε παντού αιτήσεις ακόμη και εκτός Ευρώπης, αν δεν έχεις δεσμεύσεις, είναι ακόμη νωρίς για τα επαγγελματικά σου, οι νομικοί γενικά έχουμε προοπτικές ακόμη στο εξωτερικό (κι όχι το Δημόσιο δεν είναι μία από αυτές!-από προσωπική πείρα), γι αυτό θα σου έλεγα να το ψάξεις πολύ καλά πριν το αποκλείσεις. Μία ακόμη προοπτική ίσως θα ήταν και εξετάσεις μέσω EPSO (Το Ευρωπαϊκό Ασεπ) , που γίνεσαι μεν δημόσιος υπαλληλος , στην ΕΕ δε. Και το διάβασμα δεν είναι κάτι φοβερό για τις εξετάσεις αυτές, θέλει απλά καλό ευρωπαϊκό δίκαιο να ξέρεις.. Ακόμη να σου πω, ότι δεν χρεάζεται να διαβάσεις τόσο για την άδεια του δικηγόρου, δεν έχω ακούσει να κόβεται ποτέ κανείς, κι επίσης δεν έχει σημασία με ποια σιερά γίνεσαι δικηγόρος! Δουλειά δε σου εξασφαλίζει όπως και να χει από μόνη της η άδεια...Τώρα να αναζητήσεις δουλειά στην Ελλάδα σε ασφαλιστική, πάλι δε σου προσφέρει καμία ηρεμία, μόνο σε γλιτώνει από την άμεση τριβή από τα δικαστήρια.. Το σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να απογοητεύεσαι και να μην σταματήσεις να προσπαθείς! είσαι μόλις 25!!:)
σ ευχαριστω πολυ! Εχω δωσει EPSO αλλα δεν περασα στην επομενη φαση. Ετσι κ αλλιως για να σε παρουν πρεπει να περασεις καποιες προφορικες δοκιμασιες τυπου παρουσιασεις και εγω αυτο δεν το μπορω καθως ειναι ακριβως ο λογος για τον οποιο δε μπορω και το ακροατηριο, επειδη τρεμω ο,τιδηοποτε προφορικο (κα γ αυτο ουτε σε δικαστικο θα περνουσα ευκολα-ενας παραπανω λογος). Για εξωτερικο ψαχνομαι γενικως, με καθολου επιτυχια ως τωρα, αλλα ναι, ειναι νωρις και δεν απογοητευομαι.
ΠΩΣ θα πουλήσεις τον εαυτό σου στο εξωτερικό; Σκέψου αυτό πρώτα και οργάνωσε μεθοδολογία. Κάνε branding στον εαυτό σου. Πουλάς το προϊόν celiamousse. Εγώ ο εργοδότης γιατί πρέπει να το προτιμήσω;(ΜΗΝ πεις "δεν μπορώ" και "δεν είναι του χαρακτήρα μου". Να γίνει και να μπορέσεις).
ειμαι η κοπελα της ερωτησης #1. Σας ευχαριστω πολυ ολους για τις απαντησεις σας. Παρατηρω οτι ολοι μου λετε πως υπαρχουν και αλλες ευκαιριες καριερας περα απο τη μαχιμη δικηγορια και οι οποιες ΔΕΝ ειναι συμβολαιογραφος και δικαστικος ή νομικος συμβουλος ή Δημοσιο. Το θεμα ειναι οτι δεν εχω καταλαβει σε ποιες αλλες ευκαιριες αναφερομαστε και τελος παντων τι ονομα εχουν αυτες και ποσο ρεαλιστικες ειναι για καποιον χωρις μεσο. Μιλωντας για Ελλαδα παντα. Ακαδημαικη καριερα εξω δε θελω καθως εχω γνωστους που κανουν διδακτορικο και η εμπειρια τους ειναι εντελως αρνητικη αν οχι τραυματικη ως τωρα. Αν ειναι να κανω ακαδημαικη καριερα και να διαβαζω 20 ωρες τη μερα, προτιμω να διαβαζω για δικαστικο. Ποιες ειναι λοιπον οι αλλες ευκαιριες καριερας? Δεν εχω καταλαβει, αληθεια, παρολο που το ψαχνω και γω. Οσον αφορα το αγχος μου οταν ο εργοδοτης μου μου δινει ερωτησεις και υποθεσεις, δεν ειναι αγχος επειδη δεν ξερω να ψαξω, μου αρεσει το ψαξιμο και θελω να δωσω την τελεια απαντηση,απλως φοβαμαι μηπως απογοητευτει. Τελος παντων, δεν ξερω ποιες ειναι αυτες οι εναλλακτικες απο νομικη στην Ελλαδα και τι ονομα εχουν, αλλα αυτες ξερω οτι αυτες ψαχνω. (Περα απο δουλεια στο εξωτερικο εννοειται που ειναι ασχετα ομως τα καθ'ημας και για τις οποιες ως τωρα εκανα αιτησεις χωρις καμια επιτυχια). Και προς την Α μπα, ναι ησουν λιγο σκληρη μαζι μου, αλλα δεν πειραζει, σου εχω στειλει και αλλες φορες, και τελικα διαφωνουμε στον τροπο που σκεφτομαστε, ισως γιατι εγω το ζω ενω εσυ οχι, αλλα ισως γ αυτο ειναι και ωραιο να σου στελνω ερωτησεις, ολο και κατι μου δινεις.
Να πω κι εγώ την αποψάρα μου, παρόλο που δεν είμαι δικηγόρος, αλλά έχω δουλέψει πολύ μαζί τους. Κατάλαβα από τα γραφόμενά σου ότι το περιβάλλον στο οποίο εργάζεσαι είναι, δεδομένης της γενικότερης κατάστασης, αρκετά υποστηρικτικό και φιλικό, οπότε προσπάθησε να ανταπεξέλθεις σε όποια καθήκοντα σου ανατίθενται, ενώ παράλληλα έχε τα μάτια σου ανοιχτά για κάποια καλή ευκαιρία. Από όσα διάβασα παραπάνω περί εξοντωτικών ωραρίων έναντι πενιχρών απολαβών, είναι κρίμα σε μία παρόρμηση να εγκαταλείψεις το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεσαι τώρα. Και στο ότι φοβάσαι μήπως απογοητεύσεις τον εργοδότη σου με την δουλειά σου θα μπορούσε να σε βοηθήσει ένας ψυχολόγος.
ναι το γραφειο εχει πολυ καλο περιβαλλον εργασιας, και μου αυξησε και τις αποδοχες ο εργοδοτης μου προσφατα. Δε θα ηθελα να αλλαξω γραφειο τουλαχιστον μεχρι να τελειωσω την ασκηση και να παρω την αδεια αλλα σιγουρα δε μπορω να φανταστω τον εαυτο μου να μου δινει κανονικες υποθεσεις με ακροατηρια κλπ κατι το οποιο θα γινει ισως του χρονου οταν θα εχω παρει την αδεια. Θα πρεπει να ξεκινησω να ψαχνω..Οταν εχω περισσοτερα χρηματα ωστε να δινω και σε ψυχολογο ανετα, θα παω.
Στην Ελλάδα γενικώς παίζει πολύ το μέσο, αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι έτσι βρίσκουν δουλειά, μην το βλέπεις έτσι και προδικάζεις την κατάσταση. Δεν έχω καμία σχέση με το απάγγελμα αλλά θα σε συμβούλευα να πας σε κάποιο πρακτορείο ευρέσεως εργασίας και να ζητήσεις επαγγελματικές συμβουλές. Να βρεις ένα ή κάποιον που να ειδικεύεται στα επαγγέλματα τα σχετικά με τη νομική και να σε καθοδηγήσει. Επίσης, να σε προετοιμάσει για συνέντευξη. Και μέσον να είχες, δεν τη γλιτώνεις τη συνέντευξη. Και να δικτυώνεσαι όσο μπορείς, δεν χρειάζεται να βασίζεσαι στις γνωριμίες που έχουν ή δεν έχουν οι γονείς σου. Παράλληλα να διαβάζεις και να ψάχνεις αγγελίες για να καταλάβεις τι ζητάνε σε κάθε δουλειά, ποιο όνομα έχει η κάθε θέση και ποια είναι τα καθήκοντα. Να μπαίνεις σε προφίλ ανθρώπων στο linkedin και να παίρνεις ιδέες.
celiamousse, κατ'αρχήν να πω ότι η κατάσταση είναι ακριβώς όπως την περιγράφεις, και χειρότερα μπορώ να σου πω, γιατί όπως φαίνεται στο γραφείο σου οι συνθήκες είναι σχετικά αξιοπρεπείς.Στο δικό μου σχόλιο δεν πρότεινα εναλλακτικές, αν και όντως υπάρχουν - μπορείς πχ να κοιτάξεις σε μεγαλύτερες δικηγορικές εταιρείες που ασχολούνται κυρίως με συμβουλευτική δικηγορία, από αυτά που λες πιστεύω ότι θα σου ταίριαζε πολύ περισσότερο. Δεν είναι απαραίτητο ότι χρειάζεται μέσο σ'αυτές, οι περισσότερες δίνουν τη δυνατότητα να στείλεις βιογραφικό μέσω των ιστοσελίδων και σε περνάνε κάποια στιγμή από συνέντευξη. Να έχεις υπόψη σου πάντως ότι κι εκεί οι απαιτήσεις είναι πολύ υψηλές από την άποψη και των ωραρίων και επί της ουσίας.Κυρίως αυτό που ήθελα να πω είναι ότι πριν καταλήξεις σε κάποια επιλογή, σε αυτόν τον κλάδο ή σε άλλο, προσπάθησε είτε μόνη σου είτε με τη βοήθεια ψυχολόγου, να δεις τι ειναι αυτό που πραγματικά σου αρέσει. Μην διαλέγεις βάσει μόνο του τι είναι εύκολο, προσβάσιμο, πρόχειρο, δεν θέλει μέσο κλπ. Είσαι πολύ μικρή ακόμα για να ψάχνεις απλά να βολευτείς, και πραγματικά το λέω με όλη την καλή διάθεση γιατί όπως είπα έχω βρεθεί σ'αυτή τη θέση κι εμένα μου πήρε πολλά χρόνια να αποδεχτώ ότι δεν κάνω γι'αυτό το επάγγελμα και ότι μου ταιριάζουν και αγαπώ άλλα πράγματα περισσότερο.Και το δικαστικό και η ακαδημαική καριέρα (ιδίως αυτή!) απαιτούν αγάπη για το αντικείμενο και δεν βγαίνουν εύκολα (ή δεν βγαίνουν καθόλου) αν το μοναδικό κίνητρο είναι η ασφάλεια και το βόλεμα. Όσο για το άγχος σου για το αφεντικό, δες το αλλιώς: ο άνθρωπος για να σε ρωτάει, σημαίνει ότι σε εκτιμά και σε θεωρεί ικανή. Θα μπορούσε απλά να σε βάζει να κάνεις ό,τι κάναμε όλοι μας λίγο πολύ, καμια φωτοτυπία, κανά χαμαλίκι στην ευελπίδων κλπ.Δες το σαν ευκαιρία να μάθεις κάτι από την κουβέντα που ξεκινάει μαζί σου, κι αν ακόμα κάνεις κάτι λάθος, δεν έγινε και τίποτα. Σοβαρά δεν έγινε τίποτα. Κανείς δικηγόρος δεν είναι παντογνώστης, σε καμία ηλικία και ανεξαρτήτως ειδίκευσης. Εδώ βλέπεις άλλους στα 40 και στα 50 που παίρνουν τηλ συναδέλφους να ρωτήσουν απορίες.Καλή συνέχεια!
Βρε κοπέλα μου εσύ είσαι; Καλά που το'πες!Σε χτύπησα κάτω σαν το χταπόδι στο πρώτο μου σχόλιο (και θα συνεχίσω μην νομίζεις) αλλά ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟ 25 κι έχεις πάρει τη ζωή σου ΤΕΛΕΙΩΣ ΛΑΘΟΣ. Είναι αμαρτία αυτό το πράγμα πώς το λένε. Χαραμίζεις τα νειάτα σου στη μίρλα και στην μιζέρια και στο τέλος θα αποκτήσεις και ψυχολογικά από πάνω. Έγραψες ένα απίστευτο κατεβατό. Αρχικά έπιασα τον εαυτό μου να λέει "α δεν μπορεί να γράψει σιγά το πράγμα!" (και το σκέφτηκα επειδή ενώ έχω τελειώσει τελείως άσχετο κλάδο αναγκάστηκα λόγω συνθηκών να βγάζω εγώ δικηγορική δουλειά για υπόθεση που με αφορούσε πρόσφατα και να γράφω σχεδόν εγώ τα έγγραφα προς υποβολή ακολουθώντας φυσικά τα όσα ελάμβανα εκ των αντιδίκων...άσχετο τέλος πάντων απλά το αναφέρω για να δεις ότι με σφίξιμο κώλου όλα γίνονται.)Και σε πιστεύω σε όσα λες 100% (άλλωστε τα επιβεβαιώνουν κι οι σχετικοί με τον κλάδο συνσχολιαστές) αλλά βρε κορίτσι μου πελαγοδρομείς έτσι που κάνεις. Κάτσε μίλα με συναδέλφους και βρες τις εναλλακτικές αυτές (ρώτα και διαδικτυακά τίποτα κοινότητες που θα έχετε εσείς οι απόφοιτοι Νομικής) και μην φοβάσαι να ζοριστείς. Ήσουν η άριστη μαθήτρια (κι εγώ ήμουν) και πήγες σε σχολή με απαιτητικά μόρια (κι εγώ πήγα τον καιρό εκείνο) και τελείωσες πανηγυρικώς τις σπουδές/μεταπτυχιακά κλπ (ομοίως) αλλά αυτό δεν σε "βγάζει λάδι" ότι τον κόπο σου τον έκανες και τέρμα. Η ζωή τώρα αρχίζει. Ως εδώ ήταν προθέρμανση! Έχεις "κάτσει" σαν τηγανίτα στο τηγάνι που δεν φουσκώνει. Σαν να πέταξες την πετσέτα στον αγώνα του μποξ.Μην φοβάσαι να αλλάξεις μονοπάτι. Μην φοβάσαι να αλλάξεις καριέρα. Ένα κάρο κόσμος το κάνει. Γενικά μην φοβάσαι τόσο πολύ! Σήμερα είμαστε κι αύριο δεν είμαστε. Πάρε τα λελογισμένα ρίσκα σου και -τουλάχιστον- και τα μούτρα σου να σπάσεις έχεις τους γονείς σου και την στήριξή τους (και δεν εννοώ το οικονομικό). Και το κυριότερο ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟ 25!!! Δεν θα είσαι ποτέ ξανά 25. Ούτε 30. Ούτε 35. Ούτε τίποτα άλλο. Κάθε μέρα ξημερώνει μόνο μια φορά. Κάνε την να μετράει. Σήκω. Τώρα. Ψάξε. Εμπρός μάρς!
Πρώτον: μη φοβάσαι μήπως η απάντηση απογοητεύσει τον δικηγόρο με τον οποίο συνεργάζεσαι. Ιδέες περιμένει από σένα, όχι την λύση. Να κοιτάξεις να δώσεις την καλύτερη απάντηση που μπορείς αλλά μέχρις εκεί. Δηλαδή αν φοβάσαι να πεις κάτι στον συνεργάτη σου, είναι λογικό να τρέμεις μπροστά στον δικαστή και τον αντίδικο.Σου έχουν απαριθμήσει παραπάνω ως ευκαιρίες καριέρας: δικαστικός, συμβολαιογράφος, διδακτορικό, δουλειά σε διεθνείς οργανισμούς,δημόσιο, συμβουλευτική δικηγορία, διοικητικά, και ότι κι αν σου έχουν πει το έχεις απορρίψει είτε ως πολύ δύσκολο είτε ως κάτι που δεν σου αρέσει είτε ως κάτι που θέλει βύσμα. Επειδή δηλαδή μια φίλη σου σου είπε ότι στο διδακτορικό σκοτώνεται, σημαίνει ότι όλα τα διδακτορικά είναι σκότωμα. Κάτι δεν πάει καλά στο συλλογισμό σου.Πολύ φοβάμαι πως ότι κι αν σου παρουσιάσουν, θα το απορρίψεις. Δηλαδή πως ακριβώς το έχεις φανταστεί; Τι δουλειά μπορείς να κάνεις με πτυχίο νομικής χωρίς κούραση, χωρίς άγχος, χωρίς πολλές αιτήσεις που να μην είναι κάποια από αυτές που όλοι ανέφεραν;Α, ξέχασα. Μπορείς να γίνεις κάλλιστα συνδικαλιστής. Όλο και κάπου θα χωθείς αργά ή γρήγορα.
Το ψάξιμο για τις εναλλακτικές είναι μέρος της απάντησης σου. Μην περιμένεις μασημένη τροφή.Δεν κατανοείς ότι βαριέσαι να ψάξεις. μπορείς να ασχοληθείς με ΜΚΟ και προστασία προσφύγων, Ζητούν νομικούς, με την αρθρογραφία και την εν γένει σύνταξη βιβλίων. Με τη δημοσιογραφία. Με το ανθρώπινο δυναμικό, με την προσφορά γραμματειακής υποστήριξης. Μπορείς να προσφέρεις αποκλειστικά συμβουλευτική δικηγορία. Το ότι δεν ξέρεις τα ανωτέρω σημαίνει ότι βαριέσαι να ψάξεις, τα θέλεις έτοιμα. Ναι είναι ένα πολύ δύσκολο επάγγελμα για πολύ γερά στομάχια. Αλλά δεν νομίζω ότι στην σημερινή Ελλάδα είναι εύκολο για οποιοδήποτε κλάδο να βρεις αυτό που ζητάς και κυρίως χωρίς προσπάθεια. Θα ήθελες να σε πάρει κάποιος από το χέρι και μαγικά να σε τοποθετήσει στην ιδανική για σένα εργασία.
Αγαπητή φίληεπειδή εύκολα προσπερνάς αυτά που σου είπα με την δικαιολογία ότι δεν είμαι δικηγόρος άρα δεν ξέρω.Ήμουν αρχιτέκτονας και τώρα είμαι η 'α μπα'. Κανείς δεν μπορεί να σου πει τι άλλο μπορείς να κάνεις που να σου ταιριάζει. Εσύ πρέπει να το βρεις, μόνη σου. Δεν υπάρχουν ρετσέτες. Κανείς δεν αμφιβάλλει για την δυσκολία. Προσπαθούμε να σου πούμε ότι δεν μπορείς να την αποφύγεις. Μπορείς όμως πάντα να βρίσκεις δικαιολογίες για να μην προσπαθήσεις.
Α ρε Λένα! Ά ρε Λένα... Ετοιμαζόμουν να πω ότι επανεφήυρα τον εαυτό μου (ως άλλος Σέρλοκ Χόλμς) αλλά λέω "άσε θα με πάρουν με τις ντομάτες πάλι". Γειά στο στόμα σου που το είπες εσύ λοιπόν! Είναι έτσι επακριβώς. Εμείς φτιάχνουμε τον εαυτό μας. Κανένας άλλος. Και παρεμπιπτόντως ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια επιχειρήματα έφερνε κι η άλλη η κοπέλα που ανέφερα στο άλλο μου σχόλιο σήμερα: δεν μπορώ/είναι δύσκολο/θέλει βύσμα/δεν είναι στο χαρακτήρα μου/είμαι χαμηλών τόνων (αυτή η μάστιγα...) κλπ.
Λενα, σ ευχαριστω για την απαντηση σου, ξερω οτι αυτο πρεπει να κανω στη θεωρια. Δεν ειμαι ουτε αφελης ουτε απο ζαχαρη, οπως λανθασμενα αφησα να εννοηθει. Ο μονος λογος που εκανα την ερωτηση ηταν για να προτεινει καποιος σχολιαστης απο κατω, αν ηξερε, μια επαγγελματικη εναλλακτικη που δεν εχω σκεφτει οχι για να μου βρουν μια ουτοπια που δεν υπαρχει. Για καθαρα πρακτικους λογους εγινε η ερωτηση απλως οταν την εγραφα ημουν σε ασχημη ψυχικη κατασταση και χτυπησε ασχημα. Φιλια στο μικρο Α μπακι!
Με στενοχωρείς με αυτά που έγραψες. Αν ήσουν φίλη μου (γιατί οι φίλες μου είναι κατά 95% δικηγόροι) δε ξέρω τι θα σου λεγα για να σε συνεφέρω, ειλικρινά.Θα πω μόνο αυτό που αισθάνομαι : Δεν είμαστε στη δεκαετία του '80 που οι γονείς μας διορίστηκαν και έβρισκαν ωραίες δουλειές χωρίς μεγάλη σκοτούρα. ΣΥΝΕΛΘΕ!Όλοι μας άριστοι ήμασταν, τώρα είναι η ώρα να σηκώσεις τα μανίκια και να μπεις στην αγορά εργασίας. Νωρίτερα έγραψα να πας για δικαστικό, πλέον δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι σου ταιριάζει. Δε θα σαι ευχαριστημένη.Μόνο το Δημόσιο θα σε ευχαριστούσε αλλά να ξέρεις ότι εκεί θα γκρίνιαζες για τα λεφτά.Και τέλος : Μη τα ρίχνεις όλα στο μέσον, δεν είσαι η μόνη που δεν έχεις. Και μεταξύ μας δε σε τιμάει κιόλας – να βαριέσαι το ένα, να μην μπορείς το άλλο, να μη θες να κουραστείς αλλά τελικά να αποδίδεις τα 7 κακά της μοίρας σου στο μέσον.Α και να λες κι ένα ευχαριστώ στην τύχη σου που σε έφερε σε τόσο καλό γραφείο.Αυτά και καλή συνέχεια!
celiamousse Ό,τι και αν καταλήξεις να κάνεις, πάντα θα έχεις τον φόβο μην απογοητεύσεις κάποιον, αν δεν αποδεχτείς ότι 1ον το λάθος είναι κάτι ανθρώπινο και 2ον είναι αδύνατον να μην απογοητευτείς και να μην απογοητεύσεις. Δεν έχει σημασία αν είσαι κομμώτρια ή δικηγόρος, αν θέλεις να κάνεις υπεύθυνα τη δουλειά σου, το άγχος είναι κάπως σαν απαραίτητο προσόν.Ίσως να μεγάλωσες ακούγοντας ότι είσαι τετραπέρατη και ικανότατη και ότι δεν υπάρχει δεν μπορείς υπάρχει δεν θέλεις. Τα λένε με κάθε καλή πρόθεση για να τονώσουν την αυτοπεποίθηση αλλά πιο σίγουρος τρόπος για να καρααγχώσεις ένα παιδί δεν υπάρχει. Γιατί παλεύει πάντα να το επιβεβαιώνει (να μην απογοητεύει) και γίνεται πολύ αυστηρό με τον εαυτό του γιατί δεν του επιτρέπει λάθη.Το χειρότερο είναι ότι συχνά αυτό το παιδί μεγαλώνοντας δεν επιτρέπει και στους άλλους να το απογοητεύουν και να κάνουν λάθη.Πολύ συχνά τα άτομα με μεγάλη αντιληπτική ικανότητα, υποτιμούν τις πραγματικές τους ικανότητες. Επειδή έχουν καλά αποτελέσματα χωρίς να φτύσουν το αίμα που φτύνουν άλλοι, νομίζουν ότι επιτυχία είναι μόνο ότι σε ματώνει. Ταυτόχρονα τα άτομα αυτά είναι και ανυπόμονα, ακριβώς για τον ίδιο λόγο, επειδή, μέχρι μια ηλικία, η επιτυχία έχει έρθει *σχετικά* *εύκολα*. Μεγάλο μπέρδεμα.Λοιπόν για να πέρασες νομική ΚΑΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΣ ΣΧΕΔΟΝ ΜΕ ΑΡΙΣΤΑ νομική, είσαι σίγουρα τετραπέρατη, για να εργάζεσαι, να πληρώνεσαι και να σου έκαναν αύξηση, ανταποκρίνεσαι σίγουρα στις προσδοκίες που έχει ο εργοδότης σου από σένα και αυτά τα δυο είναι πολύ καλά εφόδια για να εξελιχθείς. Είναι αποδείξεις ικανοτήτων, στον εργασιακό τομέα. Λυπάμαι που δεν μπορώ να σε βοηθήσω πρακτικά, το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι ξέρω πολλούς που χωρίς βοήθεια, υποστήριξη και μέσον από την πλευρά της οικογένειας, έγιναν αστέρια στη ζωή τους και στάθηκαν και σεμνά δίπλα σ'εκείνους που κατέκτησαν ίδιες θέσεις the easy way. Όμως τ'αστέρια λάμπουν, όσο σεμνά και να είναι. Ελπίζω να την αναγνωρίσεις σύντομα την αξία των σχολίων που έκαναν οι δικηγόροι της στήλης και να τα αξιοποιήσεις σύντομα. Δεν σου δίνουν ίσως την απάντηση που περίμενες (ποιες ακριβώς είναι οι εναλλακτικές σου), σου δίνουν όμως μια γνώση που δεν υπάρχει γραμμένη στο βιβλίο Χ, κεφάλαιο Ψ, παράγραφος Ω.(Η ανεψιά μου διδάσκει χορό. Μόλις πήρε το πτυχίο της, συνέβησαν τραγικά γεγονότα στην οικογένεια που της έκοψαν τα φτερά και βεβαίως έσβησαν κάθε όνειρο της. Μια πρώην δασκάλα της τη βοήθησε πολύ διακριτικά με τα επαγγελματικά της, τόσο διακριτικά (και τόσο συγκινητικά) που η ανεψιά μου 3 χρόνια μετά μου έλεγε με μεγάλη απογοήτευση ότι της έδωσαν τελικά άλλα δυο τμήματα σε μια 3η (!) σχολή και τώρα θα πρέπει να κάνει κάποια έξτρα δρομολόγια και είναι κουραστικό. Θέλω να πω ότι όταν τα πράγματα έρχονται πιο εύκολα απ'ότι φοβόμασταν, είναι ανακουφιστικό αλλά ξεχνάμε να απολαύσουμε τη γαματοσύνη μας, μένουμε στη γκρίνια και καταντάμε αχάριστοι από άγνοια, όχι από επιλογή.)
Συμφωνώ απόλυτα με την ανάλυσή σου, Πόντια. Celiamousse, μάλλον προβάλλω τα δικά μου συμπλέγματα, αλλά τι ρόλο έχουν παίξει οι γονείς σου στο να αισθάνεσαι ότι δεν έχεις κάνει αρκετά; Σαν τον μπαμπά μου που ακόμη μου λέει "Και τι δεν θα είχες καταφέρει στη ζωή σου αν είχες προσπαθήσει λιγάκι", ενώ κλείνω 15 χρόνια προϋπηρεσία στην Ε.Ε. σε θέση που λατρεύω;Πάντως, αν ισχύει ότι έχεις απογοητευτεί επειδή είχες συνηθίσει στις "εύκολες" (εντός τριπλών εισαγωγικών) επιτυχίες, μήπως δεν έχεις πρόβλημα με τη δικηγορία αυτή καθαυτή; Είναι φυσιολογικό να αισθάνεσαι άχρηστη τον πρώτο καιρό στη δουλειά, να κουράζεσαι, να βαριέσαι, να φοβάσαι τα μελλοντικά σου καθήκοντα. Σκέψου λοιπόν τα καθήκοντα της μάχιμης δικηγορίας που έχεις δοκιμάσει στην πράξη. Σου αρέσουν; Σε αγχώνουν επειδή τα απεχθάνεσαι ή μόνο επειδή θα ήθελες να τα κάνεις καλύτερα; Και δοκίμασε και παραστάσεις στο ακροατήριο πριν λάβεις τις αποφάσεις σου. Αλλιώς βλέπουμε τα πράγματα από μέσα. Παράλληλα, προσπάθησε να συμφιλιωθείς με την ιδέα ότι είσαι αρχάρια και θα κάνεις λάθη. Και με το ότι στην επαγγελματική ζωή δεν υπάρχουν εξετάσεις κάθε εξάμηνο να μας ανεβάζουν την αυτοπεποίθηση. Όσο καλή και να είσαι, τα μπράβο των άλλων θα είναι ακριβοθώρητα, εσύ θα πρέπει να τα δίνεις στον εαυτό σου.
celiamousse, με το σχόλιό μου ίσως απογοητευτείς και ίσως θυμώσεις κιόλας. Αλλά έχει τύχει εδώ και καιρό να παρατηρήσω τα σχόλιά σου γιατί είσαι από τους πιο αρνητικά φορτισμένους σχολιαστές της στήλης. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τη σημερινή ερώτηση που έστειλες μου δείχνει έναν άνθρωπο που κουβαλά πικρία και απωθημένα. Καταλαβαίνω ότι φαίνεται σαν προσωπική επίθεση, αλλά δεν έχω καμία τέτοια πρόθεση. Ψάξε το με έναν ψυχολόγο, να χαρείς. Είσαι 25 χρονών και λες στα πάντα "δεν μπορώ", ακόμα και στα καλά που σου συμβαίνουν. Πήγαινε και θα δεις πώς θα λυθούν και τα επαγγελματικά σου σιγά σιγά.
Αγαπητή celiamousse,βρίσκεσαι σε μια δύσκολη φάση της ζωής σου. Τα έκανες μέχρι τώρα όλα σωστά και αναρωτιέσαι γιατί δεν σου βγαίνει η παρτίδα. Εν μέρει δικαιολογώ τον αρνητισμό που αποπνέει η ερώτησή σου, αλλά μπορώ να τα αποδώσω στην πρώτη απογοήτευση ενός νεαρού ανθρώπου που έχει μάθει από τα μικράτα του να λειτουργεί by the book και να περιμένει μόνο νίκες, μόνο και μόνο επειδή είναι πειθαρχημένος και επιμελής. Δεν πάει έτσι και θα το δεις και στη συνέχεια. Δεν θέλω να σε απογοητεύσω αλλά θα πρέπει να οπλιστείς με θάρρος και υπομονή για τα επόμενα χρόνια.Πρέπει να αποκτήσεις αντισώματα στην αποτυχία κα να μεταβολίσεις τη μίρλα και την τελειομανία σου σε δημιουργική και παραγωγική διάθεση. Είσαι μόλις 25 χρονών. Προσπάθησε ξανα και ξανά, χτύπα όποια πόρτα σε ενδιαφέρει να ανοίξεις. Οι περισσότερες θα παραμείνουν κλειστές ή θα μισανοίξουν ίσα ίσα για να πάρεις μια ιδέα. Στο μεταξύ, θα έχεις αλλάξει κι εσύ και θα βάλεις νερό στο κρασί σου. Συμβιβάσου με την κούραση, θα είναι για πάντα μαζί αν θες να το παλέψεις. Αλλιως, άραξε σε μια γωνιά, αλλά να ξέρεις τίποτα δεν έγινε ποτέ από το τίποτα. Λάθη κάνουν μόνο όσοι δρουν. Να είσαι περήφανη για τα λάθη σου και να μην ντρέπεσαι για αυτά, αυτά σε βοηθάνε να εξελιχθείς. Και αν πήρες την καριέρα σου λάθος και δεν σου αρέσει, παραδέξου το, βρες τα με τον εαυτό σου και λοξοδρόμησε.Στο λέει μια νομικάρια που μέχρι να βρει αυτό που της άρεσε πραγματικά, πέρασε από 6 δουλειές και 5 διαφορετικά αντικείμενα. Η αναζήτησή μου διήρκεσε 5 χρόνια.Επίσης,αν πίστευα, όπως εσύ, ότι για τις καλές θέσεις δουλεύει το μέσον, δεν θα είχα καν προσπαθήσει να φτάσω εδώ που είμαι. Εσύ τώρα ξεκινάς. Μην τα παρατάς.
3 .Ευλογα αυτα που μας λες γιατί είσαι και σε μικρή ηλικία.Συνήθως οταν ειμαστε μικροτεροι πασχιζουμε να γυαλιζουμε και να ξαναγυαλίζουμε την εικόνα μας προς τους αλλους μη και δεν μας εγκρινουν και χάσει η βενετιά βελόνι.Αλλά κάποιος που πραγματικά σε εκτιμάει δεν πρόκειται να κολλήσει σε αυτό.Ούτε και στο σαρβάιβορ ούτε και στη μπάλα ούτε και στις καρντάσιαν.Εισαι μικρή και δεν πρόλαβες το Θεοδωράκη να δηλωνει φαν της λάμψης στον Αντ1 !Απλώς μην βλέπεις μόνο Καρντάσιαν.
#1 Έχω την αίσθηση ότι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, με τη μεγάλη του έμφαση στην τυφλή αποστήθιση με σκοπό την επιτυχία στις εξετάσεις, είναι κατάρα για ορισμένους μαθητές και φοιτητές που ξέρουν και αντέχουν να διαβάζουν. Είναι μια ικανότητα αυτό, να αντιλαμβάνεσαι πως λειτουργεί μια εξέταση, να ξέρεις τι πρέπει να διαβάσεις/αποστηθίσεις για αυτήν και να έχεις και την υπομονή να το κάνεις. Περνάς τα διαγωνίσματα και τις εξεταστικές με μεγάλη επιτυχία και αυτό σου δίνει την ψευδαίσθηση πως έχεις τα κατάλληλα προσόντα για να εξασκήσεις όντως ένα επάγγελμα. Επίσης, το να περνάς τις εξετάσεις μπορεί να είναι απολαυστικό, να φτιάχνεσαι με το 8, 9, 10 που πήρες (ξανά!). Οπότε να μπερδεύεσαι και να νομίζεις πως σου αρέσει το αντικείμενο, ενώ στην πραγματικότητα απλά σου άρεσε που πέτυχες σε κάτι που ξέρεις να κάνεις καλά.Αυτοί οι μαθητές/φοιτητές νομίζω πως όταν βγουν από το ασφαλές και προβλέψιμο περιβάλλον της εκπαίδευσης κινδυνεύουν να φάνε μια γερή χαστούκα από την πραγματικότητα της επιβίωσης και της διεκδίκησης της ευτυχίας.
Ίσως το ευστοχότερο σχόλιο που έχω διαβάσει ποτέ για την ελληνική εκπαίδευση! Eίναι ακριβώς έτσι κι επιβεβαιώνεται πανηγυρικά γύρω μας. *standing ovation*
Αχ συγκινήθηκα, ευχαριστω για τα λόγια σας, ειναι παρηγορητικά. Πάνω που βιώνω ενα πικ υπαρξιακής κρίσης για το πως βρέθηκα βαθειά μεσα σε ενα διδακτορικό που, ενώ τα χρονια περνούν, δεν τελειώνει όσο και να δουλεύω. Εχω την αίσθηση πως έπαιξε και ενα γερό ρόλο αυτό, το ότι ήξερα να παίζω το παιχνίδι της ‘εκπαίδευσης’. Μεχρι ενός σημείου φαίνεται ομως!
Εξαιρετικά εύστοχο σχόλιο όντως! Το έχω βιώσει στο πετσί μου!Την κοπέλα της 1 θα την απέτρεπα από το να κυνηγήσει το εξωτερικό - εξωτερικό για κάποιον που θέλει την ησυχία του και δεν αντέχει την έντονη πίεση και ανταγωνιστικότητα; Έξω έχουν ελπίδες μόνο όσοι θέλουν να στρωθούν ακόμη περισσότερο στη δουλειά, ελπίζοντας βέβαια σε καλύτερη ανταμοιβή (όχι μόνο υλική).Αντί τον εξετάσεων για δικαστικό κλάδο θα της συνιστούσα να ψάξει τι παίζει με τις εξετάσεις της ΕΣΔΔ. Το διάβασμα δεν είναι εξουθενωτικό για απόφοιτο νομικής (γι'αυτό και βρίθει τέτοιων) και αν μπεις αμοίβεσαι παράλληλα με τη φοίτηση. Και δεν χρειάζεται μέσον.
εξωτερικο, δε θα ηθελα για πολλα χρονια τυπου να κανω καριερα, στον κλαδο αυτο τουλαχιστον, αλλα σιγουρα για 1-2 χρονια. Μπορω να αντεξω πιεση για λιγα χρονια, δεν ειμαι απο ζαχαρη, απλως δε θελω να ειναι ολη μου η ζωη αυτη. Εχω κοιταξει για ΕΣΣΔ, και ειλικρινα στο λεω, ειναι εξουθενωτικο το διαβασμα, εκτος αν πια εισαι ο πρωτος των πρωτων. Σε διαβεβαιω οτι το απλα αριστα στη Νομικη και στο μεταπτυχιακο δε σε προετοιμαζει επαρκως για το διαβασμα που απαιτουν οι εξετασεις του Δικαστικου σωματος, οπως πολυ σωστα ειχε πει και ενας καθηγητης μας, ο οποιος μας ελεγε χαρακτηριστικα οτι πολλοι απο εδω θα τελειωσουν με αριστα, αλλα ουτε το 1% αυτων δε θα περασει στο Δικαστικο. Ειχε δικιο.
ΕΣΔΔ καμιά σχέση με δικαστικό. Περνούν πολλοί από φιλολογία, πληροφορική, κλπ. που διαβάζουν πολύ για να καλύψουν γνώσεις που για αποφοίτους νομικής είναι βασικές.
Όποιος νομίζει ότι με αποστήθιση μπορει να τελειώσει νομική και μεταπτυχιακό, γελιεται οικτρά. Δεν ξέρω για τις άλλες σχολές. Το σχόλιο σου πάντως με κανένα τρόπο δεν ισχυει για τη νομική και για την #1.
Φίλη #1...Είναι η πρώτη φορά που αφήνω σχόλιο αλλά πραγματικά ήθελα να σου πω ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα...Δεν είμαι ασκούμενη αλλά νέα δικηγόρος και θέλω να σου πω ότι τα πράγματα όντως είναι ακριβώς όπως τα περιγράφεις όχι μόνο από δική μου εμπειρία αλλά και από όσους συνομήλικούς συναδέλφους γνωρίζω.Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι είσαι θεατής της ζωής σου. Τα προβλήματά σου είναι εντελώς αντικειμενικά και δεν σχετίζονται με καμία κοσμοθεωρία. Το μόνο "λάθος" αν μπορεί να θεωρηθεί ότι υπάρχει κάποιο λάθος είναι η αρχική επιλογή της σχολής, αλλά δεν νομίζω ότι μπορεί να σου "καταλογιστεί", δεδομένης της άγνοιας που έχουμε όταν χρειάζεται να επιλέξουμε με τι θα ασχοληθούμε στη ζωή μας. Όντως υπάρχει αδιέξοδο για τους νέους δικηγόρους, όντως δεν υπάρχουν επιλογές, όντως εργάζονται 12ωρα για 500 ευρώ και αν...όντως δεν μπορούν να αλλάξουν κάτι γιατί κάθε επιλογή χρειάζεται χρήματα ή κάποιο οικογενειακό υπόβαθρο που να μπορεί να τη στηρίξει οικονομικά...δεν είναι θέμα ψυχολογίας είναι θέμα αντικειμενικής έλλειψης επιλογών...Ή θα πρέπει να αλλάξεις όλη τη ζωή σου και να σπουδάσεις κάτι που σου αρέσει πραγματικά (όχι γιατί εκεί θα έχεις περισσότερες επιλογές αλλά γιατί ίσως εκεί μπορέσεις να υπομείνεις ευκολότερα τις κακοτοπιές, εφόσον θα ασχολείσαι με κάτι που σου ταιριάζει περισσότερο), αλλά γνωρίζω ότι αυτό σημαίνει ότι πετάς χρόνια ολόκληρα διαβάσματος και αρχίζεις από το μηδέν εργαζόμενη παράλληλα για να μην επιβαρύνεις τους γονείς σου ή διαφορετικά θα σου πρότεινα τους διαγωνισμούς του Δημοσίου (όπου βέβαια θα χρειάζεται να εργάζεσαι επίσης παράλληλα με το διάβασμα και την προετοιμασία). Σε κάθε περίπτωση σου εύχομαι καλό κουράγιο και να ξέρεις ότι είμαστε πολλοί που νιώθουμε ακριβώς όπως εσύ...εγκλωβισμένοι.
#1 Αυτά, που λες είναι όλα σωστά και οι διαπιστώσεις, που κάνεις καθώς και τα άγχη σου είναι εύλογα και σωστά. Εγώ τελείωσα τη Νομική το 95 και ήδη από τότε υπήρχαν τα ίδια προβλήματα. Αρχικά θα σου πω να μην ενοχοποιείσαι και να μην υποβιβάζεις τη δυσκολία, λέγοντας ότι βολεύεσαι. Λες ότι ήσουν καλή φοιτήτρια, πράγμα που σημαίνει, ότι σίγουρα προσπάθησες πολύ. Το διάβασμα της Νομικής, είναι σχιζοφρένεια κι αυτό μόνο οι νομικοί και από αυτούς μόνο όσοι αντέχουν την αλήθεια τους θα το καταλάβουν . Η Νομική είναι η πιο αχάριστη επιστήμη. Είναι μεν πολύ ενδιαφέρουσα, αλλά τα αποτελέσματα του κόπου μπορεί και να μην έρθουν ποτέ......Όσοι πιστεύουν ότι το να μπεις στο Δικαστικό είναι απλά διάβασμα, δε γνωρίζουν για τι πράγμα πρόκειται. Πρέπει 2 χρόνια να μη δουλεύεις, να διαβάζεις σαν τρελός, συν ότι κοστίζει 10.000 ευρώ το 4μηνο φροντιστήριο, χωρίς μεγάλη πιθανότητα να περάσεις, αφού οι θέσεις που προκηρύσονται . συνήθως είναι ελάχιστες, βλέπε 10 δικαστές το χρόνο για όλη την Ελλάδα στα Διοικητικά και λίγο περισσότερο στα Πολιτικά Ποινικά. Επίσης, αφού περάσεις, πας 2 χρόνια στη σχολή Δικαστών στη Θεσσαλονίκη με δικά σου έξοδα. Ξανά δηλαδή φοιτητική ζωή. Το να μη θέλεις να περάσεις κάτι τόσο επώδυνο δεν συνιστά βόλεμα ακριβώς.Τώρα, σχετικά με τις ανασφάλειες σου περί αυτοπεποίθησης και μαχόμενης δικηγορίας, έχεις δίκιο. Η νομική είναι η μόνη επιστήμη, που όταν βγαίνεις από τη σχολή αν και έχεις λιώσει δεν γνωρίζεις το απολύτως τίποτα πλήν της ορολογίας και λίγο της σκέψης. Η σκέψη δε, ξεχνιέται σε ένα εξάμηνο αν δεν ασκήσεις πρακτικά το επάγγελμα. Είναι χάος.....Γι αυτό πάμε σε γραφεία εμπειρότερων ,για να μάθουμε τη δουλειά από τις υποθέσεις αυτών. Θα πω κάτι, που μπορεί να ακουστεί ακραίο και ίσως οι συνάδελφοι που διαβάζουν, εκνευριστούν, αλλά πιστεύω πως στην αρχή της δικηγορίας, τα πρώτα 3-4 χρόνια, είναι αδύνατο να προσφέρεις ουσιαστική παραγωγική εργασία σε ένα γραφείο, γι αυτό και οι αμοιβές είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Είναι σα συνέχεια της σχολής. Δεν μπορείς να χειριστείς μόνη σου σχεδόν τίποτα. Το κομμάτι της κίνησης στην Αθήνα, στα Δικαστήρια και στις Υπηρεσίες μόνο, μαθαίνεις, κι αυτό είναι κάτι που χρειάζεται μεν, αλλά το κάνει και κάποιος μη νομικός.Η αλήθεια είναι ότι σπανίως ασχολείται κάποιος , προσωπικά με το νέο δικηγόρο, για να του μάθει να γράφει. Εκτός και είναι ο γονιός σου. (Ας μην αρχίσουν οι συνάδελφοι να λένε ¨εμένα ο πατέρας μου δε μου έδειξε τίποτα¨ γιατί είναι ύβρις....Οφείλουν όσοι έχουν έτοιμο γραφείο να το ζυγίσουν και να το εκτιμήσουν)Οι γονείς σου, όπως και πολλοί άλλοι βέβαια, βλέπουν πολλά έργα ή ακούνε από δω κι από εκεί διάφορους ψεύτες, που παινεύονται ότι σκίζουν και νομίζουν ότι οι δικηγόροι σκίζουν γάτες, τυλίγουν σε κόλλες χαρτί, ότι αν κάνεις δημόσιες σχέσεις έρχονται ουρές οι πελάτες ή ακόμη χειρότερα ότι οι πελάτες πέφτουν ξεροί όταν μας βλέπουν και έρχονται από μόνοι τους. Ας τους σε παρακαλώ στην πλάνη τους και μην ασχολείσαι. Τέτοιοι άνθρωποι δε θα καταλάβουν ποτέ. Αυτό που πρέπει να εμπεδώσεις, είναι ότι για να αποκτήσεις όλα αυτά που είπες, δηλαδή ικανότητα παράστασης στα δικαστήρια, ικανότητα να συντάσσεις παντώς είδους δικόγραφα, ικανότητα να καταλαβαίνεις τις υποθέσεις που έρχονται, εννοώ νομικά να καταλαβαίνεις, από τα 100 άχρηστα πράγματα που σου λέει ο πελάτης, ποια έχουν την νομική ουσία, ικανότητα να διαπραγματεύεσαι με τον κάθε λογής δημόσιο ή μη υπάλληλο, ικανότητα να μπορείς να πληρώνεσαι από τον κάθε κοινωνικής , επαγγελματικής , αισθητικής τάξης άνθρωπο, ικανότητα να μπορείς να κοστολογείς την εργασία σου, από τις φωτοτυπίες, τα γραμμάτια, τα δικαστικά ένσημα, τα μεταφορικά, τα παράβολά, τα μεγαρόσημα και ένα σωρό άλλα (γιατί αλλιώς θα μπαίνεις μέσα), που προκύπτουν σε κάθε υπόθεση, ικανότητα να εξηγείς στον πελάτη τη δικαστική απόφαση και το αποτέλεσμα και τέλος δεν έχει ο κατάλογος με τις ικανότητες που πρέπει να έχεις για να πεις ότι είσαι δικηγόρος, τότε πρέπει να επιμείνεις, να μη δειλιάσεις και να το δεις μέρα με τη μέρα.Μην ξεχνάς γιατί πέρασες στη Νομική. Είπες αν δεν κάνω λάθος ότι σου άρεσε σε σχέση με άλλες σχολές. Εγώ προσωπικά, πέρασα τραγικά για πάνω από 15 χρόνια ώσπου το πήρα απόφαση. Πάλι έχω άγχος αλλά και ποιος δεν έχει. Διαπιστώνω όμως, ότι βελτιώνομαι και αποκτώ πείρα, κι αυτό είναι πολύ ωραίο. Πλέον εκτιμώ πολύ το επάγγελμα, μόνο ως επάγγελμα βέβαια, γιατί από απολαβές μαζί με αυτά που πληρώνουμε στο κράτος είναι απογοήτευση. Δεν είναι πλέον τόσο τρομακτικό Επίσης συνειδητοποίησα, δια της ατόπου, ότι από τα άλλα επαγγέλματα, των θεωρητικών επιστημών, με εξέλιξε περισσότερο, ως άνθρωπο η νομική και κατ επέκταση η δικηγορία. Από καθηγήτρια -δασκάλα προτιμούσα δηλαδή να γίνω δικηγόρος. Κάνε αυτή την ερώτηση στον εαυτό σου. Θα ήθελες να κάνεις άλλο επάγγελμα και αν ναι , ποιο; Μάλλον δε θα ήθελες. Αν μπορείς να βρεις μια αντιμισθία, κυνήγησε το, έχε το νου σου σε διαγωνισμούς κλπ. Βέβαια πολύ δύσκολο..ή ψάξε πολύ να βρείς γραφείο, με πολύ συγκεκριμένο αντικείμενο, ώστε να περιορίσεις το χάος (επίσης πολύ δύσκολο).Αλλά είσαι νέα. Αν στοχεύσεις σε κάτι που θέλεις με προσήλωση θα το πετύχεις. Θέλει υπομονή και κλειστά αυτιά σε περίγυρο, που δεν καταλαβαίνει και λέει πικρά λόγια .....χοντράδες και κακίες δηλαδή, και σου επιρρίπτει ευθύνες εσύ φταις που δεν έχεις δουλειά ή δε βγάζεις τα λεφτά που φαντάζονται ότι βγάζουν οι δικηγόροι. ΄Όσοι είναι δικηγόροι, ας πουν τι ακούνε σχετικά με το επάγγελμα μας. Γι αυτό είπα πριν, ότι μόνο εμείς γνωρίζουμε. Οπότε προχώρα με πολύ υπομονή και μη λες ότι βολεύεσαι γιατί εγώ ξέρω ότι σου βγαίνει η πίστη χωρίς να βλέπεις φως πουθενά. Επίσης μη λες τώρα για συνέδρια και τέτοια.....αυτά είναι για να γνωρίζουμε κόσμο. Δεν είμαστε ακαδημαϊκοί να μετράνε. Δεν είναι τεμπελιά να μην πηγαίνεις σε συνέδρια, ούτε σε κάνουν δικηγόρο τα συνέδρια.
#7 Και γω το ίδιο με την Α,μπα σκέφτηκα. Αν η συμπεριφορά του πριν αποκτήσει πρόσβαση στο ίντερνετ δεν είχε τέτοια στοιχεία, δηλαδή άλλαξε πολύ, τότε ένας γιατρός καλό είναι να τον εξετάσει.
#2.Η Λένα πολύ λογικά αναρωτιέται,γιατί να νιώθεις εσύ ενοχές.Κι όμως.Στις περισσότερες ανάλογες ιστορίες,που έχω ακούσει ή διαβάσει,ο άνθρωπος του οποίου τα όρια παραβιάζονται,νιώθει έτσι.Υπάρχει σχεδόν πάντα η σκέψη,μήπως έχει δώσει δικαιώματα.Μήπως έδωσε λάθος μηνύματα.Μήπως δεν αντέδρασε εγκαίρως σωστά.Και τελικά το βαρύ αίσθημα,ότι δεν έκανε ό,τι μπορούσε,για να προστατεύσει τον εαυτό του.Άρα όλη η ευθύνη για αυτό που έγινε είναι δική του.Αυτός είναι κι ένας απ'τους λόγους,που τέτοια πράγματα θάβονται.Κι αν τύχει και μιλήσει αργότερα,έρχεται η κριτική,όχι άκυρη ή κακοπροαίρετη απαραίτητα,μα τώρα το θυμήθηκε;Μετά από 100 χρόνια κατάλαβε τι έγινε;Έλα,μωρέ,μια χαρά το καψοδεχόταν,όσο βόλευε.Είναι πιο σύνθετη όμως η κατάσταση.Όταν δεν έχουμε εξειδικευμένες γνώσεις,οι περισσότεροι από εμάς δηλαδή είτε το έχουμε βιώσει είτε είμαστε απλοί παρατηρητές,δεν μπορούμε να ξεδιπλώσουμε εύκολα πάντα όλα εκείνα τα πολύ λεπτά φύλλα συναισθημάτων και να τα διαχειριστούμε με τη λογική.Συναισθημάτων,που αλληλοκαλύπτονται και συγκρούονται.Πρέπει όμως να γίνει.Να μπουν με προσοχή σε μια σειρά και να αποκαλύψουν την πληγή,που υπάρχει από κάτω,ώστε σιγά σιγά να επουλωθεί.Χρειάζεσαι βοήθεια και καλό θα είναι να τη ζητήσεις σύντομα.Αν ήταν κάτι,που μπορούσες να το ξεπεράσεις μόνη,θα το είχες κάνει ήδη.Δε χρειάζεται να χάνεις άλλο χρόνο και να υποφέρεις.
#1Κορίτσι μου, είμαι 25, ασκούμενη στη Θεσσαλονίκη και βιώνω ακριβώς τα ίδια. Μετά από ψυχολόγο, κατάλαβα πως η πίεση αυτή έχει να κάνει με τη δική μου λάθος οπτική. Να ξέρεις πως όλοι όσοι βλέπουμε στα δικαστήρια, έχουν περάσει κάποτε από αυτή τη φάση. Σκέψου σοβαρά αν δε σου αρέσει όντως η δικηγορία ή απλά έχεις θυμό για τον άδικο τρόπο που γίνονται όλα σε αυτή τη δουλειά και έχεις απλά πεισμώσει. Γιατί κι εγώ επί δυο χρόνια γκρινιάζω ότι δεν κάνω γι αυτή τη δουλειά, ότι παρά είμαι ευαίσθητη κλπ κλπ και τώρα που μέσω του κύκλου που έκανα στην άσκηση, άλλαξα γραφείο, άλλαξα και γνώμη. Υπάρχει κατανόηση από συνάδελφους, ειδικά με έναν πάω παντού μαζί, διαβάζω σπίτι μόνη μου για υποθέσεις, κάθομαι παραπάνω, γενικά μπήκα στο κλίμα, ενώ δεν ήμουν έτσι. Και τελικά βρήκα πως μου αρέσουν κομμάτια στη δουλειά αυτή, τα διοικητικά ας πούμε... Θα σου πρότεινα να σκεφτείς ποιος τομέας είναι αυτός που σου άρεσε περισσότερο και να ψάξεις αντίστοιχο γραφείο. Υπάρχουν πάρα πολλά, κάπου υπάρχει ένα για σένα. Παράλληλα, επιμορφώσου κι άλλο κι έχε τα μάτια σου ανοιχτά για προκηρύξεις. Τίποτε δεν έρχεται εύκολα, φαντάσου δουλεύω και σε καφέ ΠΣΚ για τα χρήματα. Μην τα παρατάς, είμαστε πολλοί εκεί έξω. Βρες μας κι όλα θα γίνουν λιγάκι πιο ευχάριστα. Ελπίζω να είσαι καλά! :)
γεια σου!! συγνωμη που δε σου απαντησα νωριτερα καποια σχολια δεν τα ειχα δει! Εισαι πολυ ευγενικη και σιγουρα υπαρχει αλληλοστηριξη! Συμφωνω οτι το κλιμα παιζει μεγαλο ρολο, οπως και το να βρεις ενα τομεα να σου αρεσει. Θα τη βρουμε την ακρη! Καλη συνεχεια σου ευχομαι και καλη πορεια και ευχομαι να συνεχισει να σου αρεσει αυτο που κανεις! ( btw, το Δημοσιο ειναι πολυ ενδιαφερον)
#1Σκληρή απάντηση σε ορισμένα σημεία προφανώς γιατί δεν έχει ιδέα η Αμπα και όλοι όσοι είναι έξω από το χορό τι εστίν ασκούμενος και δη ασκούμενΗ δικηγόρος στην Αθήνα εν έτει 2018. Κάθε χώρος έχει τις δικές του δυσκολίες φυσικά αλλά αυτή η περίοδος για όλους μας είναι γα..σι! Κράτα γερά θα τη βρεις την άκρη σου υπάρχουν πολλά επαγγέλματα παραπλεύρως της δικηγορίας.. Μην απογοητεύεσαι (ψάξου μόλις δώσεις για άδεια γιατί αυτή τη στιγμή πήζεις το καταλαβαίνω). Επίσης, μην ξεχνάς, ότι για να έχεις φτάσει εκεί που είσαι σήμερα σίγουρα είσαι ενα αρκετά πειθαρχημένο άτομο, το οποίο είναι χρήσιμο χαρακτηριστικό για πολλές δουλειές. Αγωνιστικούς χαιρετισμούς
#3 Δε λέει κάτι αν απλά βλέπεις αυτές τις εκπομπές για να χαζέψεις, ειδικά σε περιόδους εξεταστικής που μετά από έντονο διάβασμα θες να ξεκουραστείς. Κι εγώ όταν έδινα εξετάσεις ήθελα να βλέπω κάτι ελαφρύ για να μην σκέφτομαι. Αν βλέπεις ενα reality για να ξεσκάσεις και να γελάσεις δεν λέει κάτι. Στα μάτια μου θα μειωνόταν κάποιος που θα μου έλεγε οτι βλέπει survivor και θα μου ανέλυε γιατί έπρεπε να φύγει ο Χ κι όχι ο Ψ. Αν το δεις για να περάσει η ώρα ή από περιέργεια δεν σημαίνει κάτι.