Στο σημερινό «Α μπα»: είναι η δουλειά ντροπή;

Στο σημερινό «Α μπα»: είναι η δουλειά ντροπή; Facebook Twitter
80

__________________
1.

 

Α μπα μου καλημέρα! Καταρχήν να ευχηθώ να είναι γερό και καλότυχο το παιδάκι σου, με μια ζωή γεμάτη ευτυχισμένες στιγμές! Το concept της ιστορίας μου συνηθισμένο..εγώ απροπόνητη (με αυτογκόλ στο 90')..Χώρισα πριν κανα χρόνο από 10 σχεδόν χρόνια σχέση. Στα πρώτα άντα εγώ..πέρασα καλά..φίλοι..εκδρομές..έξοδοι..αρκετό σεξ χωρίς δεσμεύσεις..η ανεμελιά μιας single δηλαδή..που όπως και να το κάνουμε, ούσα σε μια τόσο μεγάλη σχέση τα είχα στερηθεί - περιορίσει. Κι εκεί που έλεγα ότι είμαι γαμάτη και τι καλά περνάω..τσααακ μου σκάει η καρακαψούρα του κερατά και άντε να τη διαχειριστείς τώρα! Λοιπόν ο τύπος συνομήλικος, παλιός γνωστός βρεθήκαμε μετά από χρόνια..η σχέση ξεκίνησε τύπου φιλικά (σιγά μην ανταλλάζαμε και λευκώματα) για αρκετό διάστημα..Έχουμε κάνει άπειρες συζητήσεις, γενικά εκτιμά την άποψή μου και εμένα ειδικότερα. Εγώ εν τω μεταξύ να καραγουστάρω..και μια των ημερών γίνεται η φάση. Ξεκαθαρίσαμε εν τω μεταξύ ότι κανένας από τους δύο δεν είναι έτοιμος για το κάτι παραπάνω (προσφάτως χωρισμένος - παρατημένος από την πρώην και αυτός, με αρκετά ψυχολογικά υπολείμματα για τα οποία έχουμε συζητήσει κιόλας). Όντας εκ φύσεως άνθρωπος κλειστός (και κλειδαμπαρωμένος με κλειδαριά ασφαλείας, λουκέτα και σύρτες, όχι αστεία), που δεν μιλάει πολύ για τον εαυτό του..δεν εκφράζει τα συναισθήματά του και έχει πάααρα πολλές άμυνες..(σκέψου ότι σύμφωνα με τα λεγόμενά του, το πρόβλημα αυτό το είχε με όλες τις πρώην του, οι οποίες τελικά δεν άντεχαν κι έφευγαν).Να τονίσω εδώ ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να φύγει μόνιμα στο εξωτερικό οπότε ένας από τους λόγους που λέει ότι δε θέλει να μπλέξει συναισθηματικά είναι αυτός. Συνεχίστηκε λοιπόν μια επαφή, περισσότερο θα την χαρακτήριζα σχέση του Σαββατοκύριακου, αφού την υπόλοιπη εβδομάδα ζήτημα να ανταλλάζαμε 2 μηνύματα ή κανά τηλέφωνο. Το ΣΚ όμως που βρισκόμασταν η φάση ήταν εντελώς ζευγαρίστικη και σαν να μην πέρασε μια μέρα..κοινές έξοδοι..ταινίες και χουχουλιάσματα στο σπίτι..να κοιμόμαστε αγκαλιά και γενικά η τρυφερότητα σε όλο της το μεγαλείο. Στο μεταξύ λογάκια από μέρους του που μαρτυρούσαν μελλοντικές σκέψεις..και όταν φύγω τα πρώτα εισιτήρια που θα βγάλω θα είναι για σένα..και θα κάνουμε αυτό και το άλλο κλπ κλπ. Την υπόλοιπη εβδομάδα επικοινωνία μία στο τόσο..Ε θα τρελαθώ!! Η δική μου στάση φιλικοσυναισθηματική, δεν λέω μεγάλες κουβέντες, δεν δείχνω πόση καψούρα τον έχω γιατί είναι σίγουρο ότι θα φοβηθεί και θα κόψει λάσπη. Το δεδομένο είναι ότι δεν με καλύπτει η σχέση του ΣΚ, θέλω να τον βλέπω, να του μιλάω, θέλω κάτι παραπάνω αλλά κολώνω να το ζητήσω γιατί πιστεύω ότι θα φάω απόρριψη και θα χάσω κι αυτό που έχω τώρα..Θα μου πεις τι το θες αφού μόνο καλό δε σου κάνει; Πες το σαδομαζοχισμό, αλλά απ' τ ολότελα.. Τις τελευταίες 2 εβδομάδες εν τω μεταξύ έχει απομακρυνθεί αρκετά..δεν υπάρχουν μηνύματα ή τηλέφωνα..δεν βρεθήκαμε καν ΣΚ (μετά από δική μου να τονίσω πρόσκληση). Εμένα μόνο η πλερέζα μου λείπει όπως καταλαβαίνεις.. και η ερώτησή μου.. Πως το διαχειριζόμαστε αυτό; Περιμένω να κάνει κίνηση αυτός; Ρίχνω τα μούτρα μου και τον παίρνω πάλι εγώ ή προσπαθώ να μην εκθέσω άλλο τον εαυτό μου; Πως ξεπερνιέται τελοσπάντων μια καψούρα μετά από 10+ χρόνια αποχής από το άθλημα;;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σε αγαπάω, αλλά πρέπει να σε μαλώσω.


Συναντάς κάποιον που δεν εκφράζει τα συναισθήματα του και κρατάει αποστάσεις σε σημείο που τον έχουν αφήσει δύο φορές – κάτι που εξακριβώνεις κι εσύ με τα μάτια σου – αλλά αυτός παρουσιάζεται ως θύμα που τον έχουν πληγώσει, «παρατημένος», με «ψυχολογικά υπολείμματα», που τα έχετε συζητήσει κι όλας. Για ρώτα αυτές που έφυγαν, που δεν ήταν ποτέ αρκετές γι' αυτόν ώστε να τους αφιερώσει κάτι περισσότερο από το σαββατοκύριακο, να δεις τι ψυχολογικά υπολείμματα έχουν.


Δεν ξέρω γιατί ξεκαθάρισες ότι δεν θέλεις κάτι παραπάνω ενώ είναι φανερό ότι θέλεις κάτι παραπάνω. Σου το είπε και βιάστηκες να συμφωνήσεις για να μην χάσεις το κελεπούρι; Οι άνθρωποι που δηλώνουν απρόσιτοι είναι κακοποιητικοί, και αυτοί που δηλώνουν απρόσιτοι ενώ φέρονται διαφορετικά όταν τους βολεύει, είναι ακόμη πιο κακοποιητικοί. Σε κρατάνε σε μόνιμη ένταση επειδή προσπαθείς συνέχεια να τους κρατάς το ενδιαφέρον, και όταν εξαφανίζονται, νομίζεις ότι φταις κι από πάνω. Τελικά δεν καταλαβαίνεις ποτέ ποιοι είναι και τι είναι, που είναι ακριβώς αυτό που θέλουν να πετύχουν, γατί αυτό που πραγματικά είναι μπορεί και να μην σου άρεσε και τόσο πολύ. Καταλαβαίνω ότι σου αρέσει το χουχούλιασμα, αλλά αν είναι να χρειάζεται να τυφλωθείς για να το έχεις, πάρε έναν αρκούδο.

 

__________________
2.

Αβε Αμπα! Βλέπω αρκετά συχνά στη στήλη σου την άποψη σου για το κενό χρονικό διάστημα μεταξύ των σχέσεων. Μου έκανε εντύπωση ότι το αποκάλεσες κομμάτι της "ποπ κουλτούρας". Γιατί;;
Εγώ προσωπικά σαν άνθρωπος, από αυτά που έχω ζήσει και αυτά που έχω ακούσει, στηρίζω ΑΒΕΡΤΑ αυτό το κενό χρονικό διάστημα, στο οποίο όμως καθένας "καθαρίζει" το μυαλό του, τη σκέψη του, έχει χρόνο να δει τι λάθη έκανε στην τελευταία σχέση, γενικά γίνεται ένας απολογισμός ακόμα και της ζωής ! - φυσικά δε μιλάω για χαζοσχέσεις, μιλάω για σοβαρές και μεγάλες σχέσεις -. Βεβαίως και στηρίζω την άποψη σου ότι ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικούς τρόπους που αντιμετωπίζει το χωρισμό, σύμφωνοι, αλλά όπως και να χει πιστεύω πως είναι καλό αυτό το χρονικό διάστημα για να καταλάβει ο καθένας μας τι θέλει και πως θα πορευτει. Κι έρχομαι να σου δώσω ένα παράδειγμα χωρίς πολλές λεπτομέρειες όσο γίνεται. Η συγκατοικος μου βρίσκεται εδώ και έξι μήνες σε μια τοξική σχέση, με έναν γενικά καλό τυπά, ο οποιος όμως πριν είχε τρία χρόνια άρρωστη σχέση με μία τύπισσα χωρισμένη με παιδιά κλπ. Όταν τα έφτιαξε λοιπόν αυτός με τη συγκάτοικο μου, είχε χωρίσει κάνα μήνα με την πρώην, που φυσικά στο ενδιάμεσο αυτό χρονικό διάστημα υπήρχε επικοινωνία τύπου γιατί αφού σ'αγαπώ συν μπόνους βρισίδια. Και το θέμα είναι ότι αυτή ακόμα τον ενοχλεί, αυτός ακόμα ασχολείται με το να τη βρίζει, αυτή στήνει πολλές φορές καραούλι κάτω από το σπίτι του και μιας φορά είχε πιαστεί στα χέρια με τη συγκάτοικο μου. Και επανέρχομαι στο αρχικό μου ερώτημα. Αν αυτοί οι άνθρωποι μετά το χωρισμό τους, είχαν περάσει κάποιους μήνες, να βρίζονται, να αλληλοκατηγορουνται, να βαρεθούν, να ξεθυμανουν και να καταλάβουν ΤΙ ΘΈΛΟΥΝ, δε θα ήταν όλα ΠΟΛΥ ΚΑΛΎΤΕΡΑ;;; Και δε θα βασάνιζαν και τη φίλη μου στην τελική!
Περιμένω εναγωνίως απάντηση!
¬- Μύγδαλο

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν στηρίζεις την άποψη ότι ο καθένας έχει διαφορετικούς τρόπους για να αντιμετωπίζει τον χωρισμό, τι είναι αυτό που μας λες; Ότι ο καθένας έχει διαφορετικούς τρόπους, αλλά ο σωστός είναι ένας, αυτός που θεωρείς εσύ σωστό;


Το παράδειγμα επίσης δεν ξέρω τι μας λέει. Εσύ λες ότι αν και οι δύο άφηναν ένα διάστημα να περάσει θα καταλάβαιναν τι θέλουν, και δεν θα βασάνιζαν τη φίλη σου. Εγώ σου λέω ότι μερικοί δεν ξέρουν ποτέ τι θέλουν και ο χρόνος δεν τους βοηθάει, και ότι τη φίλη σου δεν την βασανίζει κανείς, διότι δεν είναι αλυσσοδεμένη. Αν δεν περνάει καλά, μπορεί να βάλει το καπελάκι της στραβά και να αποχωρήσει.


Η ιδέα του ανθρώπου που χωρίζει και κάθεται και σκέφτεται μόνος του και βγάζει συμπεράσματα σαν καλός μαθητής πριν κάνει την επόμενη σχέση είναι ένα ιδανικό που μερικές φορές έχει εφαρμογή και μερικές όχι, και κυρίως, όχι. Ο λόγος είναι ότι η επόμενη σχέση δεν είναι κάτι που εξαρτάται από σένα μόνο. Μερικές φορές σου γυαλίζει κάποιος εκεί που δεν το περιμένεις, εκεί που «δεν είσαι έτοιμος», και ευτυχώς που είναι έτσι. Ο άλλος λόγος είναι ότι δεν σε εμποδίζει μια νέα σχέση να βγάλεις συμπεράσματα για την προηγούμενη. Δεν είναι εξετάσεις οι σχέσεις για να έχουν προαπαιτούμενα. Μπαγκάζια από το παρελθόν έχουν όλοι όσοι θέλουν να έχουν, και μερικοί τα κρατάνε χρόνια ατελείωτα. Είναι επιλογή σου τι κάνεις με το παρελθόν σου. Ο χρόνος δεν είναι γιατρός από μόνος του, πρέπει να τον χρησιμοποιήσεις και μάλιστα κάνοντας μεγάλο κόπο.

__________________
3.

Γεια σου Αμπα!Να σου ζήσει το μωράκι σου!
Είμαι η Άννα,είμαι 31 ετών. Στα 22 γνώρισα μια κοπέλα, μέσω κοινής δραστηριότητας, με την οποία ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα επειδή μολις είχαμε γυρισει απο σπουδες και ολοι οι φιλοι της ελειπαν. Την εβαλα στην παρεα μου,η οποια τη δεχτηκε αλλα καταλαβαινε οτι διαφερουμε πολυ και ποτε δε θα γινει κομματι της. Με τα πολλα,περασαν τα χρονια,εγω αλλαξα πολη,προσθεσα νεα μελη στον κυκλο μου κρατώντας τις 2 κολλητες μου,εκανα σχεση,αλλαξα δουλεια κλπ. Τωρα παλι ειμαι στην πολη μας,με τις ιδιες για μενα συνθηκες(δουλεια,σχεση,κλπ) αλλα δε θελω να κανω παρέα μαζι της. Με κουραζει αφανταστα. Εχει μια αρνητικη αυρα..δε βρισκω τιποτα κοινο πια να πω,οι φιλοι μου για τους ιδιους λογους δε τη θελουν. Ειναι μια πανεμορφη κοπελα,εχει πολλα προσοντα,παρολα αυτα βγαζει μια ανασφαλεια-κυριως στην προσωπικη της ζωη που τοσα χρονια ειναι ανυπαρκτη-και μια μιζερια που πηγαζουν απο πολλα(κυριως οικογενειακα). Δε θελω συνεχεια να λεω οχι και οποτε βγαινω νιωθω οτι χανω ωρες απο τη ζωη μου. Καταλαβαινω οτι ενας καφες δεν ειναι κοπος αλλα οταν εχω χρονο μεσα στην εβδομαδα ΜΟΝΟ για αυτον τον καφε,ε δε θελω να τον πινω μαζι της. Και φυσικα οταν βγαινω με αλλους, βλεπω το υφος "με αυτους μπορεις με εμενα οχι". Δε θελω να λεω ψεματα αλλα νιωθω ενοχες. Πως να το χειριστω; Ευχαριστω Άννα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Θα καταλάβεις τι πρέπει να κάνεις όταν σταματήσεις να έχεις ενοχές. Δεν χρειάζεται να έχεις. Δεν εξαρτάται από εσένα η ευτυχία της. Αν δεν περνάς καλά μαζί της μην δεσμεύεις τον χρόνο της, δεν την βοηθάς σε κάτι αν κάνεις μαζί της παρέα επειδή την λυπάσαι. Επειδή την απορρίπτεις εσύ και οι φίλοι σου δεν σημαίνει ότι δεν έχει ελπίδα για άλλες παρέες, δεν είσαστε εσείς το βαρόμετρο της κοινωνίας.

__________________
4.


Καλησπέρα αγαπητή Α,μπα! Εύχομαι να είσαι καλά εσύ και η οικογένειά σου.
Ήρθε η ώρα και για τη δική μου ερώτηση. Το καλοκαίρι πρόκειται να παντρευτώ με το σύντροφό μου. Έχουμε επιλέξει να γίνει κουμπάρος μας ένας πολύ καλός φίλος του συντρόφου μου με τον οποίο κάνουν παρέα απ' όταν ήταν μικρά παιδάκια. Επειδή ο συγκεκριμένος κουμπάρος μας λόγω των πολλών εξόδων που έκανε πρόσφατα για το σπίτι του, δυσκολεύεται λίγο οικονομικά, μας είπε ότι θέλει να το σκεφτεί. Δεν τον πιέσαμε καθόλου και σε σύντομο χρονικά διάστημα από μόνος του δέχτηκε να γίνει ο κουμπάρος μας και χαρήκαμε όλοι πάρα πολύ. Εμείς δε θέλουμε να τον επιβαρύνουμε με περιττά έξοδα και όσο μπορούμε χωρίς φυσικά να τον προσβάλλουμε θα φροντίσουμε να τον ελαφρύνουμε από κάποιες «υποχρεώσεις» που υποτίθεται ότι «πρέπει» να αναλαμβάνει οικονομικά ο κουμπάρος (κάτι που του είπα κι εγώ με όμορφο τρόπο άλλωστε). Αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό (βέβαια θα με ενδιέφερε και η γνώμη σου επί αυτού, για τις οικονομικές υποχρεώσεις του κουμπάρου προς το ζευγάρι και ανάποδα). Φυσικά αντιλαμβάνομαι ότι όλα αυτά είναι θέματα κοινωνικά και ότι είναι ξεκάθαρα στο χέρι μας να τα φέρουμε στα μέτρα μας. Το θέμα μου λοιπόν είναι τι δώρο του παίρνουμε; Το καλύτερο για μένα δώρο σε αυτή την περίπτωση είναι ένα καλό ρολόι που θα έχει για πάντα και θα το φοράει και θα ξέρει ότι είναι από το γάμο του κολλητού του. Έλα όμως που έλαβε δώρο από τον προηγούμενο γάμο που πάλι ήταν κουμπάρος (πριν 2 χρόνια) ένα πολύ καλό ρολόι που διάλεξε μάλιστα και ο ίδιος. Τα δώρα τύπου καλό κινητό, καλό pc δε μου αρέσουν. Νιώθω ότι επειδή δυσκολεύτηκε να μας πει το «ναι» ένα καλό δώρο θα ήταν ακόμα ένα δείγμα της ευγνωμοσύνης και της αγάπης μας και θέλω να είναι κάτι που θα μείνει για πάντα. Τι μου προτείνεις;
- η κουμπάρα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν ξέρω τον κουμπάρο οπότε δεν μπορώ να σου πω τι θα του άρεσε. Πιστεύω όμως ότι αν κάνετε ένα καλό τυπικό δώρο κουμπάρου όταν αυτός σας έχει εξηγήσει ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα τυπικά έξοδα του κουμπάρου υπάρχει περίπτωση να τον φέρετε σε ακόμη πιο δύσκολη θέση. Δεν χρειάζεται να είναι αντικείμενο. Μπορεί να είναι εμπειρία.

__________________
5.

Αμπα, να σου ζήσει το μωράκι σου!
Είμαστε και οι δύο 33 χρονών και έχουμε σχέση εδώ και 4 μήνες. Και είναι όλα τέλεια. Είναι όλα ακριβώς όπως θα ήθελα, έχουν κουμπώσει ιδανικά. Μετά από όοοοολα αυτά που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια και όοοοολα τα χαστούκια που έφαγα, βρήκα έναν άνθρωπο ενδιαφέροντα, υποστηρικτικό, που δείχνει αυτό που αισθάνεται, που είναι διατεθειμένος να συζητήσει το πρόβλημα ή να δεχτεί τη διαφωνία, που αρχικά με κάνει και αισθάνομαι ασφάλεια και ηρεμία και σε δεύτερο επίπεδο ότι θα με βελτιώσει σαν άνθρωπο αν μάθω να ανοίγομαι και να εκφράζομαι όπως αυτοί‚. Προφανώς όμως υπάρχει πρόβλημα (αλλιώς θα είχα σταματήσει στις ευχές). Ο τρόπος επικοινωνίας που έχει με την οικογένειά του είναι πολύ διαφορετικός από αυτόν που έχω συνηθίσει. Οι φωνές, οι βρισιές, το απότομο κλείσιμο στο τηλέφωνο είναι κάτι πολύ συνηθισμένο και έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με τον "καθωσπρεπισμό" που έχω μεγαλώσει εγώ με αποτέλεσμα να μου φαίνεται εξωγήινο. Σε εμένα μιλάει πάρα πολύ όμορφα (προς το παρόν τουλάχιστον) και όταν του το ανέφερα μου είπε πως είναι ο δικός τους κώδικας επικοινωνίας, δεν προσβάλλονται μεταξύ τους και δεν πρόκειται να απευθυνθεί ποτέ σε μένα με αυτόν τον τρόπο. Φυσικά του ξεκαθάρισα ότι σε περίπτωση που συμβεί δεν πρόκειται να το ανεχτώ (διαβάζω αρκετά χρόνια αμπα για να ξέρω ότι σε αυτό το ενδεχόμενο πρέπει όντως να το τηρήσω αλλιώς no point). Η ερώτηση λοιπόν είναι, να ελπίζω οτι γινεται ενας άνθρωπος να έχει τόσο διαφορετική αντιμετώπιση στους ανθρώπους του κοντινού του περιβάλλοντος ή να το πάρω απόφαση ότι είναι θέμα χρόνου και να το απολαύσω όσο κρατήσει μέχρι την έκρηξη?
- Ζω το όνειρο (?)


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ζητάς να προβλέψουμε το μέλλον, και αυτό δεν γίνεται. Αυτό που γίνεται είναι να μην αγνοείς τα σημάδια του παρόντος. Υπάρχουν πιθανότητες να συμβεί ακριβώς αυτό που φοβάσαι και καλώς κρατάς το κρατούμενο και το φοβάσαι, καλώς έχεις δηλώσει τις προθέσεις σου, και πολύ καλά θα κάνεις να τηρήσεις αυτά που υπόσχεσαι ότι θα κάνεις αν συμβεί αυτό που φοβάσαι. Εγγύηση δεν μπορείς να έχεις για τίποτα, πόσο μάλλον για κάτι τέτοιο.


Στην ερώτηση σου τώρα, ναι, γίνεται. Λίγα πράγματα δεν γίνονται όταν πρόκειται για ανθρώπινη συμπεριφορά. Αυτό δεν είναι κριτήριο ή πυξίδα για να αποφασίζεις για το μέλλον σου – ή το παρόν σου.

__________________
6.

Με αφορμή την ερώτηση 1 της 29/11 Συμβουλεύεις στην κοπέλα να μείνει φίλη με την «φίλη» της που την εξέθεσε, επειδή, όπως λες έχει και η ίδια λερωμένη τη φωλιά της. Και ερωτώ: οι φίλοι είναι δικαστές και πρέπει να σε κρίνουν ή πρέπει να σέβονται αυτά που τους λες ακόμα και αν είναι ανήθικα κατά τη γνώμη τους. Εξάλλου, ο ρόλος των φίλων δεν είναι να σε καλύπτουν και να σε γλιτώνουν από δύσκολες καταστάσεις , αντί να τις δημιουργούν οι ίδιοι; Η κοπέλα που έστειλε την ερώτηση, δεν πρέπει δηλαδή να μαλώσει με την φίλη της επειδή και η ίδια φταίει που κεράτωσε κάποιον που δεν ήταν καν γκόμενος; Συγγνώμη, αλλά είναι από τις λίγες φορές που διαφωνώ μαζί σου. Δεν χρειάζεται να είμαστε τόσο ηθικολόγοι και αυστηροί, όλοι κάνουμε λάθη, και αν μπορούμε να τα καλύψουμε με τις λιγότερες παράπλευρες απώλειες why not?
- Δικηγόρος του διαβόλου

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Προτείνω δυο διαφορετικούς δρόμους. Α) Να μείνει φίλη επειδή είναι ένοχη με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ή Β) να μην περιμένει να την καλύψουν οι συγκεκριμένοι φίλοι όταν λέει ψέματα. Αν περιμένει να την καλύψουν όταν λέει ψέματα, πρέπει να βρει άλλους φίλους. Δεν ηθικολογώ. Παρουσιάζω τα δεδομένα και προτείνω λύσεις.


Σου διέφυγε όμως ότι δεν διαμαρτύρεται, απλώς, επειδή δεν την κάλυψαν οι φίλοι της. Θέλει να τιμωρηθούν. Η απάντηση πάει πακέτο με την συγκεκριμένη ερώτηση που γίνεται, όχι με την ερώτηση που διάβασες.

_________________
7.


αγαπητή μου και καταπληκτική και τρομερά εύστοχη και έξυπνη Αμπα, θέλω τη γνώμη σου. είμαι σε σχέση που θα γίνει συζυγική σε λίγο καιρό με έναν άνθρωπο που δεν έχει δουλέψει σχεδόν ποτέ. ψάχνει κατά καιρούς αλλά αποτυχία. παρόλα αυτά ευκατάστατος και μπορεί να παρέχει πράγματα αλλά και να βγάζει τον μήνα.
εμένα μου πήρε καιρό να το αποδεχτώ. θεωρούσα ότι δεν γίνεται άντρας να μη δουλεύει. τώρα ντρέπομαι που το σκεφτόμουν έτσι. Επίσης σκέφτομαι ότι μάλλον ζηλεύω λιγο γιατί δουλεύω πολύ εγώ. τα έβαλα κάτω και σκέφτηκα το ενδεχόμενο να είναι πάντα έτσι η ζωή μας και πήρα τις αποφάσεις μου. ηθελα να είμαστε μαζί.
Αυτός είναι μια χαρά έτσι όπως είναι. και δεν είναι καθόλου τεμπέλης σαν χαρακτήρας να τα λέμε και αυτά τα πάντα κάνει για όλα τρεχει. αλλά υπάρχει μια ένοχη που τη δημιουργούν οι άλλοι. το πρώτο που σε ρωτάνε είναι τι δουλειά κάνεις; και αμηχανία μετά την απάντηση. και μια "ανησυχία" φάση ότι έμπλεξα με κανένα ρεμάλι (από μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπους). Γιατί δίνει τόση αξία στο ανθρώπινο είδος να δουλεύει κάνεις και τι να απαντάμε όταν λένε τι δουλειά κάνεις ώστε να μην ντρέπεται ο φίλος μου;
- Αυτή που έχει δουλειά

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ο φίλος σου ντρέπεται ή εσύ; Λες για μια ενοχή που δημιουργούν οι άλλοι – σε ποιον από τους δυο; Οι άλλοι δεν μπορούν να δημιουργήσουν ενοχή, αν δεν πιστεύεις εσύ, ή αυτός, ή και οι δυο σας, ότι υπάρχει λόγος να την έχετε.


Το ανθρώπινο είδος δεν δίνει τόση αξία στη δουλειά. Το είδος μας αναγκάστηκε να δουλέψει για να μην πεθάνει από την πείνα, το κρύο και τα άγρια θηρία, αλλά όποιος στην πορεία αυτή κατάφερε να αράξει, άραξε. Η τεμπελιά με τον τρόπο που την αντιλαμβανόμαστε τώρα («δεν γίνεται ο άντρας να μην δουλεύει») είναι κάτι κοινωνικό, και μάλιστα πρόσφατο. Στους κύκλους της αριστοκρατίας η δουλειά ήταν κάτι μειωτικό και κατάπτυστο. Ο «άντρας» έπρεπε να έχει εισοδήματα, η δουλειά του ήταν να φέρνει μπεκάτσες που έβρισκαν εκπαιδευμένοι σκύλοι για λογαριασμό του. Έβλεπες Downton Abbey; Όταν η γιαγιά έμαθε ότι η εγγονή της ήθελε να πάρει γαμπρό που δούλευε κόντεψε να πάθει έμφραγμα.


Αυτοί που «ανησυχούν» για το ρεμάλι που βρήκες, ζηλεύουν επίσης. Και πώς να μην ζηλεύουν. Ποιος δεν θέλει να είναι εξασφαλισμένος οικονομικά ώστε να μπορεί να ασχολείται με αυτά που του αρέσουν;


80

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#1 σε καταλαβαίνω απόλυτα! Δυστυχώς! Μόλις πέρασα ακριβώς την ίδια κουλη κ άχαρη φάση! "έρωτας" με το καλημερα! ίδιες απόψεις, αντιμετώπιση των πραγμάτων, ασχολίες, όνειρα! ξετρελαθηκε από την χαρά μου! Επιτέλους είπα τον βρήκα! αυτόν τον έναν και μοναδικό! σκηνή από το matrix σα να λέμε, που σκάει ο Keanu και σώζει την κοπελιά κ την κοινωνία! σ/κ μαζί! σαν ζευγάρι. αγκαλιά. έδειχνε να γουστάρει πολύ. ίδιος κλειστός τύπος κ εγώ τρελή κ παλαβή! Κ χτες με άδειασε! σύντομα κ ξεκάθαρα! Και ναι ειμαι στα πατώματα ΑΛΛΑ μήπως τα έβλεπα και εθελοτυφλούσα? ναι, φαινόταν. παρτυλικι τρελό ο τύπος. ρούφηξε ότι ενέργεια είχα κ μετά πάμε γι αλλά. κατάλαβε πόσο τον γούσταρα κ την ε κανε πριν βρεθεί σε κανονική σχέση. Όχι, δυστυχώς εμείς δεν θα αλλάξουμε αυτούς ούτε την κοινωνία!!! Αλήθεια, κ ο Keanu δεν πέθανε στο τέλος η λάθος θυμάμαι?? υπομονη! κι εγώ ζορίζομαι αλλά όσα έγραψαν παραπάνω είναι τόσο σωστά....!
Κι εσύ Έμμα αλλά και η κοπέλα της #1 διαβάστε αυτά τα δύο άρθρα (στα αγγλικά), από τη μεριά των θυμάτων πρώτα και του θύτη ύστερα:Gaslighting: The 'perfect' romance that became a nightmarehttp://www.bbc.co.uk/news/stories-41915425Cheating and manipulation: Confessions of a gaslighterhttp://www.bbc.co.uk/news/stories-42460315Πραγματικά οι ιστορίες σας μου θυμίζουν αυτή!
Πως ξεπερνιέται τελοσπάντων μια καψούρα μετά από 10+ χρόνια αποχής από το άθλημα;; Πηγή: www.lifo.gr@1: Κάνε προβολή της ζωής σου, ακριβώς αυτό που θέλεις αυτήν την στιγμή (να κάνετε κανονική σχέση). Ας πούμε σου το ζητά και συμφωνείς, ή και το ανάποδο. Τότε, θα έχεις σχέση με έναν άνθρωπο που έχει σύρτες και λουκέτα (δικά σου λόγια), ίσως φύγει εξωτερικό (άρα εξ αποστάσεως σχέσης ούτως ή άλλως άρα ούτε και με σχέση θα τον ζεις καθημερινά), που δεν επικοινωνεί συχνά (αλήθεια λέει, κρίνοντας από την συχνότητα των μηνυμάτων σας εντός εβδομάδας) και ότι για τον λόγο αυτό έχουν φύγει οι πρώην του (δικά του λόγια). Αυτό. Αν είσαι ή όχι καψούρα, ακριβώς το ίδιο όπως και πριν, εσύ το ξέρεις!
#5 Κάθε σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων ή μιας ομάδας έχει διαφορετική δυναμική ανάλογα με τα άτομα που την απαρτίζουν. Μπορεί κάποιος μέσα σε μία μακροχρόνια σχέση να είναι ο πιο πράος και φιλήσυχος άνθρωπος και στην επόμενη να του βγαίνουν όλες οι ζήλιες και τα πάθη γιατί είναι κάτι στον άλλο που του τα βγάζει στην επιφάνεια. Και μπορεί ο δεύτερος άνθρωπος που του βγάζει αυτές τις ανασφάλειες σε κάποιον τρίτον να μην προκαλεί αυτήν την αντίδραση. Συνήθως η δυναμική μιας καινούριας σχέσης δημιουργείται μέσα στους πρώτους μήνες αλλά μεταλλάσεται και σε κομβικά σημεία μεγάλων αλλαγών στις ζωές των ανθρώπων. Ειδικά οι σχέσεις με γονείς όμως είναι πολύ διαφορετικές από τις υπόλοιπες γιατί ο τόνος έχει δοθεί εξαρχής από τους γονείς όταν το παιδί δεν είχε ακόμα χτίσει την προσωπικότητά του και μεγαλώνοντας κάποιος αναγκάζεται να ανταποκριθεί και να αντιδράσει βάσει της ήδη διαμορφωμένης σχέσης. Μπορεί φυσικά αυτά να βγουν στη συνέχεια σε κάποιον γιατί έτσι έχει μάθει, αλλά και ίσως να μη γίνει ανάλογα με το πόσο συνειδητοποιημένος είναι και πως έχουν προχωρήσει οι υπόλοιπες σχέσεις του.#4 Μιας και προτείνουμε δώρα για γάμο, και ο κουμπάρος έφτιαξε πρόσφατα το σπίτι του μπορείτε να του πάρετε έναν μεγάλο πίνακα ή έναν projector να βλέπει ταινίες.
#5 Κατ αρχήν είναι μέγιστο λάθος, να τσακώνεται διαρκώς, μπροστά σου, όχι μόνο με τους γονείς του αλλά και με τον οποιονδήποτε και να σε αναγκάζει να υποστείς βρισιές και βία. Αυτό δείχνει ότι έχει πολύ λανθασμένη αίσθηση της οικειότητας και δεν τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα να διατηρήσει το ερωτικό στοιχείο.Από την άλλη, ομολογείς ότι δεν γνωρίζεις, το ότι υπάρχουν δυσλειτουργικές οικογένειες, με κάφρους συγγενείς, και ότι υπάρχουν κάφροι άνθρωποι γενικά , που μας βγάζουν έξω από τα ρούχα μας.Λες τη λέξη καθώς πρέπει για τη δική σου οικογένεια, ενώ προσωπικά διαπιστώνω, ότι εσύ μπορεί να έχει μεγαλύτερο πρόβλημα, που έφτασες 33 και πέφτεις από τα σύννεφα, με τη διαπίστωση ότι οι οικογένειες έχουν προβλήματα.Μα καλά , φίλους δεν έχεις; Τηλεόραση δε βλέπεις; Σε μια δουλειά δε δουλεύεις; Α ....το κυριότερο ξέχασα.....σχολείο δεν πήγες; Από την κούνια, βρέθηκες με αυτόν τον τύπο; Δεν μπορώ να έχω γνώμη για το μέλλον του συντρόφου σου. Μπορεί να βγάλει βία σε εσένα, μπορεί και όχι. Ο κανόνας είναι ότι φερόμαστε ανάλογα με την κατάσταση. Ναι γίνεται να είσαι ένας ήρεμος και πολιτισμένος άνθρωπος και όταν βρεθείς σε περιβάλλον τραμπούκων να ξεφύγεις.Αυτό που έχω εγώ να πω, είναι, πως η δική σου προσωπικότητα, είναι από τις χειρότερες που έχω συναντήσει. Τελείως κοσμάρα και χωρίς καμία πρόθεση να αντιληφθεί το περιβάλλον. Ξέρεις υπάρχει πολλή δυστυχία στον κόσμο και μάλλον και στο σπιτάκι σου......Νομίζω είσαι η κλασσική μπουμπού, μακρυά από τον κω.....μας κι όπου θέλει ας είναι. Δε σε νοιάζουν οι φωνές και η βία, που διαμείβονται μπροστά σου. Δε σε πειράζει, το σπιρτόκουτο του Οικονομίδη, που παίζεται στο σαλόνι σου. Δεν το βλέπεις αυτό ως έλλειψη σεβασμού. Σε προβληματίζει, μήπως το κάνει σε εσένα προσωπικά. Σε άλλους είναι οκ δηλαδή.Εννοείται, ότι δε σε αφορά τι περνάει αυτός και γιατί κάνει έτσι.Είναι προφανές ότι υπάρχει πρόβλημα και στη δική σου οικογένεια, αφού δεν έχεις ευαισθησία, κοινώς για να αισθανθείς κάτι, πρέπει να χτυπήσεις το πόδι σου. Επίσης η ροζ οικογένεια σου, μάλλον δε σου έμαθε και αυτοσεβασμό, για να ανέχεσαι όλα τα παραπάνω. Οπότε μην έχεις αυτή την υπεροψία, ότι εσείς δεν τα κάνετε αυτά. Μάλλον κάνετε χειρότερα .....και μη λες καθωσπρεπισμό τη λοβοτομή
Είχα γράψει απάντηση σε παρόμοιο ύφος και την έσβησα. Τα λες τσεκουρατα, πολύ ευθέως και βιτριολικώς.Είναι όντως εξωφρενικό να μην ενδιαφέρεται γιατί αλληλοεξοντώνονται και το μοναδικό μέλημά της να είναι μήπως και την πάρουν τα σκάγια κααααααποια στιγμή.Προφανώς και η στάση καταδεικνύει πώς μεγάλωσε, αλλά και πολλά άλλα. Απλά νομίζω ότι τα βέλη ήταν από ατσάλι και θα δυσκολευτεί πολύ να τα ξεριζώσει από το μυαλό της. Συμφωνώ με τις εκτιμήσεις σου μέχρι κεραίας.Ίσως όμως ο τύπος να έψαχνε ακριβώς αυτό.Έναν άνθρωπο που έχει μεγαλώσει στη νιρβάνα,δεν είναι επιθετικός,οι καβγάδες είναι γιαπωνέζικα γι αυτόν ΚΑΙ κυρίως,ανέχεται τα ξεσπάσματα θυμού του προς τους οικείους του.Ήτοι,η συγκεκριμένη κοπέλα ήταν λαχείο γι αυτόν.Εμείς αναρωτιόμαστε που αυτή αναρωτιέται τα παραπάνω, αυτός,εξασφάλισε την ησυχία που ποτέ δεν είχε σπίτι του,εξού και η διάρκεια της σχέσης τους . Πότε δεν ζευγαρώνουμε με κανένα τυχαία.Το λιμάνι της ηρεμίας που είναι γι αυτόν η κοπέλα,έχει κάποιο back ground .Έχει και ευθύνη βέβαια η συγκεκριμένη,όμως ίσως θα μπορούσες να μην την έχεις θίξει τόσο πολύ.Γράφουμε άγνωστοι σε άγνωστους,πλην τα λόγια ενίοτε γίνονται σπαθιά.Δεν στο έγραψα για να σου πω τι θα γράφεις και πως,όμως είναι λίγο σκληρό να στα εξακοντίζουν αυτά και να μην μπορείς να αμυνθείς.Η αφύπνισή της έγινε με πτώση στο τσιμέντο εν προκειμένω.Φιλικά.
κοίτα δεν έχεις τελείως άδικο, κι εγώ όταν είδα το σχόλιο μου θεώρησα ότι ήταν κάπως έντονο, οχι και βιτριολικό μωρέ....Εξ άλλου 33 χρονών είναι αυτή που ρωτά. Έχω συχνά απαντήσει σε νεαρότερους/ες με πολλή προσοχή και σίγουρα επιείκεια. Ο τύπος της κοπέλας, με κάνει έξαλλη απλά ....γίνεται ο χαμός μπροστά της, τρώει τη βία με το κουτάλι, μπροστά της, λέει ότι είναι από καθως πρέπει οικογένεια και φοβάται μήπως αυτός μιλήσει έτσι σε αυτή.....ε πόσο παρτάκι πια; Δεν ξέρω πως λέγεται αυτός ο χαρακτήρας, ίσως υποκρισία; Βοήθησε αν θέλεις να βρω πως λέγεται ένας τέτοιος χαρακτήρας. Αυτή αύριο θα κάνει παιδιά....θα τα κακοποιούν και θα στέλνει ερώτηση στην Αμπα αν πρέπει να ανησυχήσει.....Σόρυ και πάλι, αν έβγαλα θυμό, απλά τη στήλη τη βλέπω και πολιτικά
Dear Brian κι εγώ βλέπω την στήλη και πολιτικά και παρακολουθώ τα σχόλιά σου,ιδιαίτερα εύστοχα.Η αλήθεια είναι ότι μετά από ένα αμόκ που έπαθα λόγω σχολίων, όταν καταδικάστηκε στην πυρά ένας τύπος που έκλεψε τρόφιμα από σούπερ μάρκετ,προσέχω λίγο γιατί δεν μ αρέσει η σκέψη ότι ένας άγνωστος ,σχολιαστής ή ερωτών, θα νιώσει άσχημα εξαιτίας μου. Πλέον,προσέχω την διατύπωση όσο γίνεται.Σκέψου πότε ακούμε περισσότερο όλοι μας,όταν μας μιλάνε με επιχειρήματα,σε ουδέτερους τόνου(υπό κανονικές συνθήκες).
όταν καταδικάστηκε στην πυρά ένας τύπος που έκλεψε τρόφιμα από σούπερ μάρκετ Πηγή: www.lifo.grΠόσο θλιβερή εκείνη η μέρα.@ J.Brianουσιαστικά, αυτό: φοβάται μήπως αυτός μιλήσει έτσι σε αυτή... Πηγή: www.lifo.grΈνας τρόπος είναι να το δει κανείς όπως το βλέπεις εσύ, ένας άλλος είναι να δούμε πώς μπορεί κανείς να διαχειριστεί την αγριότητα στο σπίτι του, όταν του είναι άγνωστη. Γιατί όσο και να τη βλέπεις γύρω σου, όταν δεν υπάρχει στο σπίτι σου, είσαι λιγότερο εξοικειωμένος, άρα και λιγότερο προετοιμασμένος να την αντιμετωπίσεις. Μοιραία αυτοπροστατεύεσαι.
J.Brian κατ' αρχάς θα έλεγα ότι οι πληροφορίες που δίδει η γράφουσα είναι ελλιπείς. Ποιοι είναι π.χ. οι λόγοι των προστριβών/διαφωνιών; είναι σημαντικοί ή είναι trifles (για το αν τα γεμιστά τα έφτιαξε η μαμά χορτοφαγικά με σταφίδες και τραχανά και το αγόρι θα τα προτιμούσε με κιμά και ρύζι και το έχει πει 1.000.000 φορές), η γράφουσα θα έπαιρνε δυνητικά το μέρος της σχέσης της; θα έβρισκε λογική στο δικό του κομμάτι αφήγησης ή όχι; υπάρχει καθαρός παραλογισμός; Δεν ξέρουμε τίποτε απ' όλα αυτά. Πάντως, για διάφορους λόγους, ο τρόπος επικοινωνίας με κάποιους ανθρώπους του στενού, δύναται να είναι έντονος, χωρίς να υπάρχει -απαραίτητα- μία πολύ σημαντική αιτία από πίσω, όχι κάθε φορά τουλάχιστον και είναι ένα pattern/ δυναμική που έχει χτιστεί έτσι και δύσκολα αλλάζει. Υπάρχουν φωνακλάδες και νευρώδεις/ ανυπόμονοι άνθρωποι, που εκδηλώνουν αυτά τους τα χαρακτηριστικά με κάποιους ανθρώπους μόνο και όχι με όλους. Μπαίνοντας μέσα/ βλέποντας άλλα οικογενειακά pattern συμπεριφορών, κάλλιστα μπορεί να αναγνωρίσει, κανείς, διαφορές και ομοιότητες: κάποια πράγματα είναι αρεστά (ακόμη και οι διαφορές αν αυτές είναι θετικές), ενώ κάποια άλλα ξενίζουν κ.λπ.. αυτή η διαπίστωση δεν είναι μεμπτή.Η αλήθεια είναι, όμως, ότι το τετράμηνο μου φαίνεται σύντομο χρονικό διάστημα για να μην κρατάει κι ο άλλος λίγο τα προσχήματα με την γλώσσα του και με το τι εντύπωση θα σχηματίσει η άλλη, εν προκειμένω η γράφουσα ...Δεν καταλαβαίνω γιατί η κοπέλα έφαγε τόσο "λούσιμο", πάντως ("ο χειρότερος χαρακτήρας που υπάρχει", "η κλασική μπουμπού", "λοβοτομή" κ.λπ.).
Μέσα από δύο παραγράφους κατάλαβες ότι η προσωπικότητά μου είναι από τις χειρότερες που έχεις συναντήσει?? Ανέφερα κάπου ότι εξεπλάγην επειδή έχουν προβλήματα σαν οικογένεια και ότι δεν το έχω ξαναματακούσει? Ο προβληματισμός μου είναι ο τρόπος που έχει μάθει να λύνει τις διαφωνίες και η αντίδρασή του στις αντιπαραθέσεις που προφανώς κάποια στιγμή θα προκύψουν και με μένα. Και είναι επιλογή μου να μη θέλω να είμαι με έναν άνθρωπο που υποθετικά γίνεται κάφρος και δεν μπορεί να διαχειριστεί έναν τσακωμό με ψυχραιμία. Βρήκα υπερβολικά πικρόχολο το σχόλιο αλλά από την άλλη δικαίωμά σου.
#7Γιατί δίνει τόση αξία στο ανθρώπινο είδος να δουλεύει κάνεις Πηγή: www.lifo.gr Γιατί οι ανθρώπινες κοινωνίες έχουν ανάγκη την ανθρώπινη εργασία για να λειτουργήσουν. Αν κάποιος δε δουλεύει, δεν είναι αυταπόδεικτο οτι συνεισφέρει στην κοινωνία στην οποία ζει. Προφανώς δεν είναι μόνο η έμμισθη εργασία προσφορά, για αυτό έχει σημασία και το τι κάνει όταν δε δουλεύει. Αλλά νομίζω γι αυτό η τεμπελιά και η απραξία έχουν αρνητική σημασία. Από την άλλη όπως είπε κ η Λένα, η μη εργασία ανάλογα με την περίοδο μπορεί και να είναι σύμβολο κοινωνικής θέσης (είμαι πλούσιος = δε χρειάζεται να δουλεύω).
# 1 έχω βρεθεί ακριβώς στην ίδια θέση (καρακαψούρας -ατελείωτου καψίματος όμως ε- μετά από 10ετή σχέση) και καταλαβαίνω πόσο αβάσταχτη σου φαίνεται η φάση που είσαι τώρα, και ακόμα περισσότερο η απόφαση να απομακρυνθείς και να μην κάνεις καμία κίνηση. Θα συμφωνήσω απόλυτα με προηγούμενα σχόλια, αν και εκείνος ήθελε, απλά θα είσασταν μαζί, χωρίς συζητήσεις, χωρίς αμφιβολίες, χωρίς αναλύσεις του στυλ τι εννοεί και μήπως εννοούσε κάτι άλλο και μήπως έπρεπε να είχα πει κάτι που δεν είπα (παρεμπιπτόντως, μικρή σημασία έχει το ό,τι "δεν έδειχνες την καψούρα", την είχε καταλάβει έτσι κι αλλιώς).Δεν υπάρχει άντρας που να θέλει και να μην κάνει σχέση, αυτά τα προγράμματα τύπου τρίτη-πέμπτη-σάββατο ή μόνο σ/κ απλά δεν παίζουν στην περίπτωση που κάποιος θέλει πραγματικά τον άλλον, και όλα τα "είσαι φοβερή και θαυμάζω τις απόψεις σου αλλά εγώ είμαι κλειστός/φοβάμαι τη δέσμευση/ φεύγω για το εξωτερικό/είμαι πληγωμένος/εσωστρεφής/καταραμένος ποιητής κλπ κλπ" τα ακούω βερεσέ και έτσι θα πρεπε να τα ακούς κι εσύ. Μην κάνεις καμία κίνηση, δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα.Την καψούρα θα την ξεπεράσεις αργά ή γρήγορα. Θα βάλεις πλερέζες, που λες κι εσύ, θα χτυπηθείς λιγάκι, θα γράφεις μηνύματα και θα τα σβήνεις, αλλά θα σου φύγει. Πάντα φεύγει, και κατά τη γνώμη μου αυτή η χλιαρή και ενίοτε crazy-making συμπεριφορά του άλλου, τώρα σε στεναχωρεί αλλά μακροπρόθεσμα βοηθάει στο ξενέρωμα. Και ξέρω ότι τώρα σου φαινεται αδιανόητο (έως και βλακεία) αυτό που θα πω, αλλά κάποια στιγμή ίσως και να σκεφτείς ότι ήσουν τυχερή που έζησες κάτι τόσο έντονο (συναισθηματικά εννοώ) από την πλευρά σου μετά από μια μακροχρόνια σχέση, ακόμα κι αν δεν προχώρησε με τον τρόπο που θα ήθελες και που τώρα σου φαίνεται ιδανικός.
#4 έλεος πια με τις κουμπαριές ρε παιδιά. 2018! Ελλάδα με οικονομική κρίση. Θες τον άλλο για κουμπάρο σώνει και ντε?? Κάντον αν θέλει κι αυτός. Γιατί όμως να επωμιστεί ένα τέτοιο οικονομικό βάρος επειδή εσύ παντρεύεσαι? Πήγαινε και αγόρασε αυτά που χρειάζεσαι για να παντρευτείς και πες στον άλλο μόνο να έρθει να παίξει το ρόλο του κουμπάρου χωρίς να τον χρεώσεις μια περιουσία για να αγοράσει στέφανα-και δεν ξέρω τι άλλη σαχλαμάρα είναι απαραίτητη.Σίγουρα ο συγκεκριμένος έχει "μπλέξει" μαζί σας. Σίγουρα αισθάνεται άσχημα επειδή δεν έχει την οικονομική άνεση να επωμιστεί το κόστος που προβλέπουν οι "υποχρεώσεις" του (!!) σαν κουμπάρος. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, δεν νομίζω καμιά φιλία να είναι τόσο δυνατή και τρομέρη που να κάνει ευχάριστο σε κάποιον (που δεν έχει χρήματα και ζορίζεται οικονομικά), να πηγαίνει να ξοδεύει χρήματα, όχι για τον εαυτό του και τις ανάγκες του, αλλά για κάποιον άλλο! Προφανώς σας αγαπά και θέλει να μοιραστεί τη χαρά σας. Προφανώς και δεν σας είπε ξεκάθαρο όχι γιατί και ο ίδιος ζορίζεται από τις κοινωνικές (!!) επιταγές (έχει ξαναγίνει κουμπάρος οπότε δεν του φαίνεται παράλογη η ιδέα όπως πχ. εμένα). Οπότε κοίτα σε τι θέση έχεις βάλει τον φίλο σου! Σου αρέσει? Σκέψου πρώτα αυτό. Γιατί το τι δώρο θα του κάνεις είναι τελικά εντελώς αδιάφορο. Κι αν δεν το καταλαβαίνεις να στο θέσω αλλιώς: ύποχρεώνεις κατά κάποιο τρόπο (με το αίτημά σου.. γνωρίζοντας ότι είναι δύσκολο να σου πει όχι) τον φίλο σας να πάει να αγοράσει στον εαυτό του ένα πανάκριβο ρολόι (ή όποιοδήποτε άλλο αντικείμενο δεν έχει σημασία), που δεν του χρειάζεται καθόλου, σε μια δύσκολη για αυτόν οικονομική στιγμή! Ναι. Γιατί η οικονομική ανταλλαγή πάρε μου στέφανα να σου πάρω ρολόι κάπως έτσι λογίζεται αν δεν το έχεις αντιλληφθεί. Οπότε πως σου φαίνεται? Εσύ θα ήθελες να είσαι στη θέση που βάζεις τώρα τον φίλο σου?
Πες τα, ρε Συννεφιά. Κι εμένα με ξένισαν αυτά τα περί οικονομικών υποχρεώσεων του κουμπάρου. Προφανώς αγαπάει το φίλο του και για αυτό δέχτηκε την κουμπαριά, αλλά δεν γίνεται να καταξοδευτεί αν θέλουν οι άλλοι γάμο-υπερπαραγωγή. Και λέει ότι τον απάλλαξαν από κάτι έξοδα λες και του κάνει τη χάρη.
Συμφωνώ απόλυτα με τη Συννεφιά. Αν ήθελα πάρα πολύ κάποιον για κουμπαρο μου και έβλεπα ότι ζοριζόταν οικονομικά, αντί να κάθομαι να ψάχνω τι δώρο να του πάρω (που μπορεί να του είναι τελικά άχρηστο ή -στην καλύτερη- μια περιττή πολυτέλεια), θα του έλεγα έλα εσύ να γίνεις κουμπαρος γιατί σε θέλουμε και μην ανησυχείς για τα έξοδα, τα αναλαμβάνουμε εμείς (ή τελοσπάντων το μεγαλύτερο μέρος).
1. πες του αυτό που νιώθεις. π.χ. "περνάω καλά μαζί σου αλλά δε μου αρκεί αυτό που έχουμε" (εσυ ξέρεις καλύτερα :p )χωρίς να περιμένεις απαραίτητα απάντηση. καν΄το για σένα για να προχωρήσεις εσυ και να βρεις εσυ καλύτερα τι θέλεις. αν τα κρατάς μέσα σου μόνο εσυ χαλιέσαι γιατί ο άλλος δεν πρόκειται να καταλάβει και να αλλάξει συμπεριφορά.στο λεω αυτό γιατί σε όλο το κείμενο (αν κατάλαβα καλά) λες οτι τον θες για σχέση ενώ παράλληλα λες οτι έχεις συμφωνήσει μαζί του οτι δε θες κάτι παραπάνω. κάτι δεν στέκει, κάτι δεν πάει καλά. βρες το
Οι τρελές πρώην που τον παράτησαν, οι προτάσεις σου το σκ που αρνήθηκε, όλη αυτή η σχέση ώθησης απώθησης που τη μια είστε μες τη τρυφερότητα και την άλλη εξαφανίζεται. Τι άλλο θέλεις να στείλεις? τι άλλο πρέπει να σου πει? Έχεις άπειρα σημάδια. Ότι σου γράφει η Λένα είναι definition textbook κακοποιητικού ανθρώπου, είναι food for thought για να το ψάξεις και να ενημερωθείς περισσότερο όχι γιαυτόν και τα ψυχολογικά του αλλά για σένα. Γιατί βάζεις τον εαυτό σου στη θέση του θύματος? Γιατί ανέχεσαι τη διγλωσσία του και δεν βλέπεις την απόρριψη? Δεν είναι εύκολο όταν έχεις συναισθήματα και ανάγκες, αλλά αν δεν μπορείς μόνη σου να το κάνεις ζήτα βοήθεια από κάποιον ψυχολόγο, δεν είναι τόσο σπάνιο όσο νομίζεις.Λες ότι δείχνει ότι σε εκτιμάει και ότι τον ενδιαφέρει η άποψη σου (ποια άποψη αυτή που φοβάσαι να του πεις?) για αυτό τους λέμε κακοποιητικούς γιατί μπορεί να χρησιμοποιήσουν όλα τα όπλα για να σε κολακεύσουν, να σε κάνουν να νιώσεις σημαντική, να δώσουν τρυφερότητα και μετά να φερθούν όσο χειρότερα δεν έχεις φανταστεί, αλλιώς θα τους λέγαμε απλά σκατόψυχους.Οι περισσότεροι άντρες έχουν male entitlement και καταλαβαίνουν όταν θέλουμε κάτι παραπάνω και θεωρούν ΠΑΝΤΑ ότι τους γουστάρουμε. Δεν του κρύβεις κάτι που δεν ξέρει ήδη, απλά σε έχει βάλει στη θέση που τον βολεύει να είσαι για να φοβάσαι να εκφραστείς και να μην πιεστεί, γιατί ξεκάθαρα αυτός δεν θέλει κάτι παραπάνω, αν ήθελε δεν θα πιεζόταν, δε θα σε απέφευγε κι δε θα σε έκανε να φοβάσαι να μιλήσεις. Είναι σαδομαζοχισμός το λες και μόνη σου ενώ ταυτόχρονα παραδέχεσαι πως δεν είσαι στη φάση να ζήσεις κάτι τόσο τραυματικό, σου αρέσει η ιδέα της σχέσης όχι αυτός.
#7 Δηλαδή νοείται εισοδηματίας γυναίκα να μην δουλεύει αλλά δεν νοείται άντρας;Εισοδηματίας είναι ο φίλος σου προφανώς και μια χαρά με τον εαυτό του.Εσύ γιατί ενεπλάκης με έναν άεργο;Αυτός ούτε προβληματικός εμφανίζεται,ούτε αίφνης αποφάσισε να εφαρμόσει τις πολιτικοκοινωνικοοικονομικές του θεωρίες εις βάρος σου.Κάτι λείπει από την αφήγηση.Ή επιβαρύνεσαι και δεν το δηλώνεις,ή σκέφτεσαι ότι θα είσαστε πολύ καλύτερα αν βρει καμμιά δουλειά και σου την δίνει αλλά δεν το εκφράζεις (ακόμα),επειδή τον θες.ή αυτό το μοτίβο το έχεις κάπου ξαναδεί ή ξαναζήσει (και βγάλαμε λαγό από το μαγικό καπέλο).Συνήθως πάντως γκρινιάζουμε επειδή κάποιος δουλεύει από την αυγούλα μέχρι την μαύρη νύχτα και όχι επειδή καλύπτει τα προς το ζην,είναι άνετος,καλοδιάθετος και γενικά,είναι μια χαρά.'Αρα,εν προκειμένω ΤΙ,σε σένα ή σ αυτόν, ΔΕΝ είναι μια χαρά;Ποτέ κανείς δεν μουρμουρίζει χωρίς εξωτερική ή εσωτερική αιτία.
#1.Αυτός ο απίστευτα γοητευτικός άνθρωπος,που σε αντίθεση με άλλους είναι πρόθυμος να σου ανοιχτεί,να συζητήσει παραπάνω πράγματα,αλλά τόσο όσο ώστε να παραμένει μυστήριο και να σε ιντριγκάρει,να μένει ουσιαστικά απόμακρος,ενώ είναι τόσο τρυφερός,γιατί τα βάσανα της ζωής δεν τον αφήνουν να ρίξει τις άμυνες του,δεν έχει καμιά γοητεία.Έχει ωστόσο ένα ταλέντο,όπως έχουν αρκετοί εκεί έξω.Μπορούν να πλασάρουν αυτό το αλλοπρόσαλλο,το παρασάνταλο,το αψυχολόγητο,που τους δυσκολεύει να κάνουν σχέσεις,όπως τις έχουμε συνήθως στο μυαλό μας,ως κάτι εξαιρετικό.Στην πραγματικότητα έχουν τα θέματα τους.Όσο πιο γρήγορα καταλάβουμε,ότι δε ζούμε έναν κινηματογραφικό έρωτα,αλλά μια κατάσταση που δε μας προσφέρει όσα θα θέλαμε,τόσο το καλύτερο.Δε χρειάζεται τόσο δράμα ο έρωτας.Εκτός κι αν είναι σενάριο ή μυθιστόρημα.Σε ξενερώνω μάλλον,αλλά θεωρώ,ότι χρειάζεται.Αυτοί οι άνθρωποι ζουν σαν βαμπίρ.Την ώρα που εμείς θεωρούμε,ότι μας προσφέρουν,στην ουσία παίρνουν τη δόση τους από ανθρώπινη επαφή,από το συναίσθημα που χρειάζονται.Δύσκολα θα δώσουν ουσιαστικά.Δύσκολα θα ανταποκριθούν στις δικές μας ανάγκες.Αυτό που λες,ότι είχες μακροχρόνια σχέση κτλ. δε νομίζω,ότι κάνει πιο δύσκολα διαχειρίσιμη τη σημερινή κατάσταση.Αν τον γνώριζες μετά από ένα χρόνο σχέσης και 2-3 μήνες χωρίς κάποιο ιδιαίτερο ερωτικό ενδιαφέρον,τι θα άλλαζε;Αυτό είναι ένα άλλοθι,για να κάνεις μέσα στο μυαλό σου πιο σπουδαία από ότι είναι την όλη ιστορία και να δικαιολογήσεις την αδυναμία σου να το κόψεις μαχαίρι.Ή και την ανάγκη σου να ζήσεις το δράμα,που συχνά ταυτίζεται με τον Έρωτα,όχι τίποτα ξενέρωτες καταστάσεις με βολικούς ανθρώπους-πφφφ πολύ βαρετό.Όσο να το πεις το κάνει πιο δράμα να πέσεις στα δίχτυα ενός τέτοιου έρωτα παράφορου,δύσκολου,αδιέξοδου,αν στο παρελθόν όλα ήταν πολύ πιο ελεγχόμενα.Μη νομίζεις,ότι τα λέω και κοροϊδεύω.Πολλές έχουμε περάσει ανάλογες φάσεις,όχι απαραίτητα τις ίδιες,και ταΐζαμε αβέρτα παραμύθι τον εαυτό μας,ότι αξίζει γιατί πονάει.Κολοκύθια τούμπανα.
#6, "οι φίλοι είναι δικαστές και πρέπει να σε κρίνουν ή πρέπει να σέβονται αυτά που τους λες ακόμα και αν είναι ανήθικα κατά τη γνώμη τους. Εξάλλου, ο ρόλος των φίλων δεν είναι να σε καλύπτουν και να σε γλιτώνουν από δύσκολες καταστάσεις , αντί να τις δημιουργούν οι ίδιοι; "Διαφωνώ οριζόντια και κάθετα και διαγώνια. Ο ρόλος των φίλων είναι να σου ανοίγουν τα μάτια στην πραγματικότητα, όσο επώδυνη και αν είναι αυτή, και να σε στηρίζουν στις αποφάσεις σου, μέχρι του σημείου όμως που δεν πηγαίνουν κόντρα στην προσωπική τους ηθική. Αν δεν συμφωνώ με κάτι γιατί το θεωρώ ανήθικο, θα εξηγήσω στη φίλη μου τη διαφωνία μου, δεν θα την δώσω μεν αλλά δεν θα υποστηρίξω ένα ψέμα. Θα φροντίσω να αποφύγω να πάρω θέση σε άλλους.
#1 Στην καλύτερη περίπτωση μπορείς να πεις ότι είναι οριοθετημένος και προσεκτικός. Εσύ γιατί δεν προσπαθείς να είσαι;Μόνος του θα φύγει στο εξωτερικό και μόνη σου θα μείνεις εδώ.Τα σέρβιρα πολύ σκέτα,αλλά,επειδή η αναχώρησή του είναι ante portas, νομίζω ότι οφείλεις στον εαυτό σου καλύτερη μεταχείριση.Βρήκες έναν ασφαλή ,παλιό γνωστό και αποφάσισες να τον ερωτευτείς.ΟΛΑ,τελος πάντων σχεδόν όλα,στο μυαλό μας είναι,κατ αρχήν.Μήπως εσύ δεν θες κατά βάθος την δέσμευση;
#7 Αν ο φίλος σου έχει σταθερά έσοδα (πχ έσοδα από ενοίκια κι όχι χαρτζηλίκι απ τους γονείς) τι πειράζει που δεν δουλεύει; Λες οτι ψάχνει για δουλειά και δεν βρίσκει, αν δεν βρίσκει κάτι που δεν του αρέσει και έχει άλλα έσοδα γιατί να συμβιβαστεί; Επίσης μας λες οτι δεν είναι άεργος, είναι δραστήριος. Επομένως το πρόβλημα είναι καθαρά στερεοτυπικό. Αν ήταν γυναίκα δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα, θα ήταν νοικοκυρά κι όλα καλά. Ομως επειδή είναι άντρας ντρέπεσαι (αυτός απ οτι κατάλαβα όχι) και κακώς. Βασίζεσαι στο στερεότυπο του άντρα κουβαλητή που δουλεύει και η αξία του φαίνεται μέσα απ τη δουλειά.Οπως είπε και η Αμπά δουλεύουμε από ανάγκη. Οσο και να σου αρέσει η δουλειά σου θεωρώ οτι αν δούλευες λιγότερο ή είχες την άνεση πχ να πας ένα χρόνο ταξίδι αφήνοντας τη δουλειά θα το έκανες. Κι όσοι τον υποτιμούν το ίδιο θα έκαναν απλά δεν μπορούν.Σκέψου οτι στο μέλλον αν κι οταν κάνετε παιδί θα μπορεί να το φροντίζει και δεν θα χρειάζεται να το αφήνετε σε παππούδες ή να παίρνετε άδειες.Και σε όσους ρωτάνε; Θα μπορούσες να το πάρεις στην πλάκα και να λες εισοδηματίας ή φροντιστής του σπιτιού ή τώρα που παντρεύεστε διοργανωτής γάμου. Πάντως αν ξέρεις οτι οι άλλοι κρίνουν, τουλάχιστον μπροστά σου, οταν βρουν πάτημα. Αν λες άνεργος απολογητικά τότε θα βρουν το πάτημα να κρίνουν.
Αγαπητό #3, εδώ και λίγα χρόνια έχω εφαρμόσει την εξής αρχή: δεν κάνω παρέα με ανθρώπους που μου προκαλούν τον οίκτο. Πίστεψέ με λειτουργεί, σώζει από καταστάσεις κουραστικές για εμένα και υποτιμητικές για τον άλλον/άλλη. Το κυριότερο, επειδή ο οίκτος είναι εύκολα αναγνωρίσιμο συναίσθημα, αυτός που τον εισπράττει μαζί με την εμφανή δυσαρέσκειά σου, το αντιλαμβάνεται και κάποια στιγμή θα στον γυρίσει, συνήθως ως κακία. Το έχω δει αρκετές φορές το εργάκι και πήρα το μάθημά μου. στιγμές τους.
#1, Λένα Λένα! θα σε μαλώσω! Η φίλη μας είναι Διαφορετική! Γι'αυτήν θα ξεκλειδώσει ο τυπάς και θα την εμπιστευτεί και θα της ανοιχτεί. Τς τς τς Κορίτσια και αγόρια: Μη φοβάστε να δηλώνετε εξαρχής και ξεκάθαρα αυτό που πραγματικά θέλετε. Κερδίζετε και χρόνο....
δε νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος που ξέρει εξαρχής τι πραγματικά θέλει απο έναν άλλον ξένο άνθρωπο για να μπορέσει να το πεί κιόλας. γι'αυτό "παίζουμε" όλοι. επειδή είμαστε διαφορετικοί, δεν ξέρουμε ο ένας τον άλλον και μυριζόμαστε για να μάθουμε. κάνουμε υποχωρήσεις, κάνουμε υπερβάσεις, πάμε με νερά που δε θέλουμε κλπ προκειμένου να καταλάβουμε τι μας γίνεται and so on.. προτείνω να λέει τι θέλει εκείνη τη στιγμή και όχι τι "θα θέλει" στο μέλλον γιατί ούτε και η ίδια δεν μπορεί να το ξέρει.
rosa το τι δεν θελουμε λιγο πολυ ολοι το ξερουμε γι'αυτο και το δηλωνουμε πιο ευκολα. βασικα το δηλωνουμε τοσο ευκολα συνηθως οταν ΔΕΝ ξερουμε τι θελουμε. γιατι οταν εχουμε φαει τα μουτρα μας κι εχουμε μαθει ειμαστε λιγοτερο αδιαλλακτοι. ο τυπος ΛΕΕΙ οτι δεν θελει σχεση αλλα πρακτικα κανει σχεση αφου οταν θελει γκομενα επικοινωνει με την συγκεκριμενη κοπελα. αρα δεν ξερει κι εκεινος τι του γινεται. οταν ωριμασει και μαθει θα τις τελειωνει πιο γρηγορα αυτες τις ιστοριες (ή ακομα καλυτερα, δεν θα τις ξεκιναει καν) γιατι θα εχει φαει το κεφαλι του. προφανως δεν το εχει φαει ακομα.
#2 Φασκεις κι αντιφάσκεις. Απ τη μια λες οτι ο καθένας πράττει διαφορετικά κι απ την άλλη μας θέτεις τον χρύσο κι απόλυτο κανόνα οτι χρειάζεται χρόνος. Υπάρχουν τόσα κενά στην θεωρία σου όσα των μαθητών της θετικής κατεύθυνσης στην ιστορία γενικής.1ο πρόβλημα. Θεωρείς οτι όλοι όσοι χωρίζουν είναι μπερδεμένοι και συντετριμμένοι και χρειάζονται χρόνο να το ξεπεράσουν. Υπάρχουν πολλοί αμοιβαίοι χωρισμοί όπου η φθορά έχει επέλθει πριν τον χωρισμό. Οταν λοιπόν χωρίζουν δεν έχουν κάτι να σκεφτούν και να ξεκαθαρίσουν, δεν χρειάζονται χρόνο για τίποτα γιατί μέσα τους η σχέση είχε τελειώσει νωρίτερα2ο πρόβλημα. Ο χρόνος είναι υποκειμενικός. Οταν λες χρόνο πόσο εννοείς; 1 μέρα; 1 εβδομάδα; 1 μήνα; 1 χρόνο; Ισως με την ευρύτερη εννοι όλοι χρειαζόμαστε χρόνο αλλά ο καθένα διαφορετικό και δεν μπορείς εσύ να καθορίσεις τον χρόνο που θέλει ο άλλος3ο πρόβλημα. Η επόμενη σοβαρή σχέση είναι και θέμα συγκυριών. Αν χωρίσεις και αποφασίσεις να να το κάψεις και να κάνεις χαζοσχέσεις αλλά η πρώτη σου χαζοσχέση σου αρέσει και είναι το "άλλο σου μισό"; Θα του πεις συγγνώμη αλλά δεν έχει περάσει ο χρόνος που το κοσμοπόλιταν λέει οτι πρέπει να περάσει για την επόμενη σοβαρή μου σχέση; Υπάρχουν άνθρωποι που είναι "έτοιμοι" και θέλουν σοβαρή σχέση αλλά δεν την κάνουν γιατί δεν βρήκαν τον κατάλληλο και υπάρχουν και όσοι χωρίζουν και γνωρίζουν τον επόμενο επειδή έτυχε. Γι αυτό λοιπόν δεν υπάρχουν κανόνες4ο πρόβλημα. Παρουσιάζεις ένα παράδειγμα μιας τοξικής σχέσης. Η σχέση της φίλης σου δεν έχει τελειώσει οριστικά με την πρώην. Υπάχουν ακόμα εκκρεμότητες μεταξύ τους και δεν φταίει ο ένας μήνας γι αυτό. Ισως περάσει ένας χρόνο κι έχουν ακόμα πάρε δώσε. Δεν φταίει ο χρόνος φταίει το είδος της σχέσης που είχαν κι οτι ο τύπος ψάχνει ένα δεκανίκι για να ξεχάσει την πρώην. Θεωρείς οτι ο τύπος μετά από 6 μήνες θα μπορούσε να είναι η ιδανική σχέση για την συγκατοικό σου και το μόνο που φταίει τώρα είναι οτι πέρασε μόνο ένας μήνας; Το βρίσκω λίγο απλοποιημένο ως σκέψη.
#7 Νομίζω ότι ο περισσότερος κόσμος (και εγώ ανάμεσα τους) σφίγγεται όταν ακούει κάποιον που δεν δουλεύει κατ΄επάγγελμα (χαχα), διότι φοβάται ότι κρύβονται και άλλα αρνητικά χαρακτηριστικά πίσω από αυτό το γεγονός. Αδιαφορία, τεμπελιά, εκμετάλλευση, ανικανότητα κτλ. Εγώ θέλω να ρωτήσω το εξής: όταν τελειώσουν τα έτοιμα τι θα κάνετε; Όταν δεν θα μπορείς εσύ να δουλέψεις τι θα γίνει; Όσον αφορά την ερώτηση τι δουλειά κάνει, δεν έχω απάντηση. Είναι η κλασσική πίεση που νιώθουν οι άνεργοι. Ας λέει ότι κρατάει το σπίτι που είναι και η αλήθεια. Ή εθελοντισμό. Ή κάτι on line.
#7Όπως τα λέει η Α Μπα είναι. Η δουλειά ως σήμαντρο του "καλού καγαθού" ανδρός είναι ιστορικώς μνημείο της βιομηχανικής επανάστασης (και του επερχόμενου εκδημοκρατισμού της κοινωνίαςπου ξέφυγε έτσι από το σχήμα "γαιοκτήμων και κολλίγος")Αν έχεις βρει εισοδηματία κοιτάξτε να διευθετήσετε νωρίς τρόπους η περιουσία αυτή να συνεχίσει να αποδίδει καρπούς (και να μην φαγωθεί πρώϊμα όπως πολύ συχνά δυστυχώς γίνεται προϊόντος και της φοροκαταιγίδας που μας πλήττει) και φυσικά κράτησε και την δική σου την εργασία για να νιώθεις εσύ ανεξάρτητη κι ότι δεν σε κατάπιε η καλοπέραση. Όσο ο άνθρωπος έχει χόμπυ και δραστηριότητες που τον απασχολούν δημιουργικά (και ίσως έχει έτσι και την υπέροχη ευκαιρία να ασχοληθεί με τον συνάνθρωπο που δεν εμφανίζεται σε όλους μας στο βαθμό που θα θέλαμε) δεν υφίσταται θέμα "ρεμαλιού" και "χαραμοφάη".Αν είχες μνηστήρα τον πρίγκιπα Χάρυ ας πούμε θα σε σχολίαζαν οι γνωστοί σου; Όχι. Επομένως;