Στο σημερινό «Α μπα»: τι φοβάσαι;

Στο σημερινό «Α μπα»: τι φοβάσαι; Facebook Twitter
32

__________________
1.

 

Αμπα, γειά σου! Τι "κόλλημα" είναι αυτό που έχουν μερικοί άνθρωποι με τις ηλικίες; Λες σε κάποιον είμαι τόσο χρονών και σου ανταπαντουν "Α ναι; Πιο μικρός/ή δείχνεις." Ή το αντίστροφο "Α!; Αποκλείεται, δείχνεις πολύ μεγαλύτερος/τερη!" Και για να το κάνω πιο σαφές και να αναφερθώ σε περιστατικά που μου συνέβησαν πρόσφατα. 1ο σκηνικό : Είμαι 28 και μία συνάδελφος, με την οποία έχω μόνο τα τυπικά (ένα γεια, τι κάνεις και τίποτα παραπάνω) έμαθε ότι αρραβωνιαστηκα μου λέει "καλά από τόσο μικρή; Γιατί βιάζεσαι; Της λέω δεν ξέρω για πόσο χρονών με κάνεις, αλλά είμαι 28 και μου λέει "αποκλείεται να είσαι τόσο θα σε έκανα το πολύ 25."Της απαντώ, μάλλον έχω καλά γονίδια". Και συνεχίζει, "μπα 28; Είναι δυνατόν; Δεν μοιάζεις τόσο". Και δεν μπήκα στη διαδικασία να της ξαναπαντησω. 2ο σκηνικό:Ο αρραβωνιαστικος μου είναι 32 κι ένας κοινός γνωστός πρόσφατα σε παρέα του είπε μόλις έμαθε την ηλικία του:" Πλάκα κάνεις, είσαι τόσο; Εγώ για σαράντα θα σε έκανα τουλάχιστον. Δεν του απαντά και συνεχίζει, "δεν πιστεύω ότι είσαι τόσο. Αποκλείεται." Να σημειώσω εδώ ότι ο σύντροφος μου έχει γκρίζα μαλλιά, αλλά baby face και συνήθως τον περνούν για την ηλικία του άντε δύο τρία χρόνια μεγαλύτερο.3ο σκηνικό : Μία φίλη μου συνομηλικη μου, όταν πήγαμε μαζί σε κατάστημα καλλυντικών της λέει η πωλήτρια - μακιγιεζ "κάτι πρέπει να κάνεις για τις ρυτίδες έκφρασης που έχεις. Σε κάνουν να δείχνεις πολύ μεγαλύτερη από την ηλικία σου". Κι έρχομαι εγώ και ερωτω, είναι σοβαροί; Πώς μιλούν έτσι χωρίς να ξέρουν τον άλλον προσωπικά, χωρίς να σκέφτονται αν θα τον φέρουν σε δύσκολη θέση; Και στην τελική γιατί συζητούν τόσο πολύ αν κάποιος μικροδείχνει ή μεγαλοδειχνεις. Θα μου πείτε, κι εσύ το ίδιο κάνεις τώρα για να το συζητας και να σε απασχολεί. Ναι συμφωνώ εν μέρει, με την διαφορά όμως ότι ποτέ δεν επισημαίνω στον άλλο το θέμα της ηλικίας γιατί μπορεί να ενοχληθει. Πώς αντιδρούμε βρε αμπα και αναγνώστες, σε αυτές τις περιπτώσεις;
Υ. Γ. Τόσο ο σύντροφος μου όσο κι η φίλη μου(κυρίως) "ενοχληθηκαν".
- Caramel


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σήμερα διάβασα μια είδηση για ένα μοντέλο που πήγε στην Κίνα για δουλειά, και πέθανε εκεί μετά από σήψη που προκλήθηκε από μόλυνση του νευρικού συστήματος, και οι αρχές υποψιάζονται ότι δεν είπε τίποτα σε κανέναν επειδή δεν είχε ιατρική ασφάλεια. Δεν κατάλαβε ότι ήταν τόσο σοβαρά τα πράγματα ώστε να ζητήσει γιατρό, και πέθανε. Φανταστείτε τώρα πόσο πολύ πονούσε και υπέφερε μέχρι να πεθάνει. Και αναρωτιέται κανείς, καλά, τόσο χαζή ήταν;


Όχι, δεν ήταν χαζή. Ήταν 14 χρονών. Ήταν παιδί, και δεν μπόρεσε να προστατεύσει τον εαυτό του, γιατί χρειαζόταν ενήλικες να την προστατεύσουν.


Έκανα τεράστια εισαγωγή για να καταλήξω στο εξής: έχουμε θεοποιήσει τη νεότητα σε σημείο εμετού. Πώς λέμε «περισσότερο, πεθαίνεις;» Ε, άνθρωποι πεθαίνουν στα αλήθεια στο βωμό αυτό. Δεν προβάρουν γυναίκες τα ρούχα που προορίζονται για γυναίκες, γιατί οι γυναίκες είναι ήδη γριές. Χρειαζόμαστε παιδιά. Η ηλικία είναι κάτι ντροπιαστικό, για το οποίο φταίμε, σα να μπορούμε να το αποφύγουμε. Και με αυτό όχημα οι αγενέστατες συχνά πωλήτριες σε καταστήματα καλλυντικών πιστεύουν ότι με το bullying θα πουλήσουν μια κρέμα παραπάνω.


Προτείνω να διαβάσεις αυτό.
 

__________________
2.

Ποιός θα ήταν ένας καλός λόγος να σβήσεις έναν πρώην απο τα σόσιαλ μίντια?


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ότι θέλεις να τον ξεπεράσεις, ή ότι τον έχεις ξεπεράσει και ανακάλυψες ότι δεν τον συμπαθείς.


__________________
3.

Καλησπερα.
δεν ξερω αν ειναι ακριβως ερωτηση .αλλα θα το γραψω.

εχω μαγαζι σε σχετικα καλη περιοχη χρονια τωρα . τυχαινει ολο και περισσοτεροι να περνουν 'για μια βοηθεια'' τα τελευταια τουλαχιστον 2 . καποιες φορες δινω λεφτ καποιες οχι ,αναλογα , αναλογα με τα κεφια με το ταμειο με την παρουσια του αλλου , με πολλα δεν μπορω να πω πως εχω κατι στανταρ ομως.
μολις μπηκε μια κυρια ή κυριος δεν μπορω να πω. ηταν αντρας αλλα ντυμενος γυναικα αλλα με πολυ απλα ρουχα ενα φορεματακι και σαγιοναρα βαμμενα νυχια μακρια μαλλια αστεγος αλλα καπως σαν να προσπαθει να φροντιστει -τον εχω ξαναδει να περναει με περιεργα ρουχα ομως οποτε δεν μπορω να πω 'η να ξερω αν του αρεσει να ντυνεται ετσι -που κανενα προβλημα- ή αν απλα φοραρει οτι βρισκει λογω της καταστασης του. στο θεμα μας , τον χαιρετισα τον πλυθηντικο και του εδωσα αμεσως κατι ψιλα γιατι το πρωτο πραμα που σκεφτηκα ειναι πως ετσι συντηριτικοι που ειμαστε μπορει να εχει πραγματικη αναγκη και κανενας να μην βοηθα λογω της εμφανισης του η του σεξουαλικου προσανατολισμο που παραπεμπει -αν μπορουμε να το πουμε αυτο εστω και λανθασμενα-για χαρην της αφηγησης. εγω διαφωνω σε ολα αυτα αλλα δυστυχως δεν ειαι ''ολος ο κοσμος'' με ευχαριστησε με ευχες σε πολυ απλο τονο και φωνη και πριν προλαβω να αντιδρασω μου φιλησε το χερι λεγοντας μου ΄΄θα ειναι καλυτερη η μερα μου εξαιτιας σου. ΄΄
εδω μπαινω στο κυριως θεμα που σου γραφω . σκαλωσα στο χειροφιλημα. σκεφτομαι οτι μπορει να ηταν επειδη οντως δεν τον βοηθανε .αλλα σκεφτομαι οτι ηταν εκτος οριων. ειμαι ατομο που εχει βιωσει σεξουαλικη παρενοχληση πολλες φορες. απο απλα περιστατικα εως σοβαρα. ακομα και στο μαγαζι μου εχει συμβει 'η οπου αλλου δουλευα παλιοτερα , οντας κοπελα και ''ομορφουλα'' δυστυχως -again- ηταν παντα πολυ συχνο. το προβλημα μου εναι οτι πλεον δεν μπορω να ξεχωρισω τα κινητρα και τις κινησεις . ειναι οντως πολλα τα περιστατικα που εχω βιωσει οπως καταλαβαινεις και ειναι και οτι ολο και περισσοτεροι ανθρωποι την ευγενεια την μπερδευουν με αλλα πραματα. εχω αναγκαστει να μαθω να αντιδρω κατευθειαν για να με προστατευσω και δεν νομιζω πια (μικροτερη ειχα ενοχες) οτι φταιω εγω σε κατι ή ο τροπος μου για το γεγονος οτι συμβαινει. απλα απο την μια δεν θελω να τους κρινω ολους αρνητικα 'η να παρεξηγω και απο την αλλη ποιος οριζει το ποσο κατι ειναι επιτρεπτο ή μη ,αν οχι ο ιδιος ο εαυτος μας? και γω τελικα δεν γουσταρω να με ακουμπανε αν δεν το επιλεξω εγω ιδια και δεν το ζητησω . αλλα ειναι αυτό αρκετο για να σκεφτομαι οτι ο αλλος/αλλη/καποιος βρισκει τροπο να με ''παρενοχλησει'' ? το περιστατικο απλα ειναι η αφορμη .θα μπορουσε να ειναι εντελως αγνο . αλλα ποτε δεν ξερεις αληθεια.. και επισης πολλα ''αγνα ισως'' ξεφυγαν πολυ στην πορεια σχεδον σε ολη την πορεια της μεχρι τωρα ζωης μου ,και ειμαι μολις 26 αυτο. πως ξεσκαλωνω ? 'η δεν χρειαζεται να χαλαρωσω ? . απλα πια νιωθω πως δεν εχω την ικανοτητα να φιλτραρω σωστα ή να νιωθω σιγουρια σε αυτο που νομιζω .
συγνωμη για το κειμενο το τεραστιο
- μακαρι


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρη η ερώτηση σου. Δεν είσαι σίγουρη επειδή είσαι 26. Θα έρθει η σιγουριά που χρειάζεσαι, με την εμπειρία. Όμως να πω ξανά αυτό που πρέπει να ειπωθεί: ποτέ μην λογοκρίνεις την αίσθηση ανασφάλειας που σου δημιουργεί κάποιος, άγνωστος ή γνωστός. Ποτέ! Είμαστε όλοι εξοπλισμένοι από την γέννησή μας με την ικανότητα να μυριζόμαστε τον κίνδυνο. Δυστυχώς μαθαίνουμε να παρακούμε αυτή την αίσθηση. Πρέπει να την ενθαρρύνεις. Καλύτερα να το παρακάνεις με την προσοχή παρά το αντίθετο. Οι επιπτώσεις σε αυτή την περίπτωση είναι ασύγκριτα μεγαλύτερες.


(Δεν εννοώ τον φόβο που προκύπτει από τις κοινωνικές νόρμες, όπως άντρας που φοράει γυναικεία ρούχα ίσον κίνδυνος. Εννοώ τον φόβο που σου δημιουργεί κάποιος χωρίς να μπορείς να το εξηγήσεις, κάτι στο βλέμμα, κάτι στις εκφράσεις, κάτι στον ήχο της φωνής. Αυτό ποτέ μην το εκλογικεύεις.)


__________________
4.

Καλησπέρα Α,μπα μου!
Είμαι 31 και το πρόβλημα μου είναι ο πατέρας μου. Έχει εξωσυζυγικές σχέσεις. Παλιότερα απλά το υποπτευόμουν και είχα ακούσει κάποιους σκορπιός τσακωμούς με την μητέρα μου. Φέτος το καλοκαίρι όμως σιγουρεύτηκα γιατί είδα κάποια μήνυμα στο κινητό του. Σίγουρα δεν ήταν σωστή από μέρους μου αυτή η παραβίαση αλλά με εκνεύριζε όπως τον έβλεπα να είναι παντού με το κινητό. Ακόμα και στην τουαλέτα το έπαιρνε μαζί του. Όταν λοιπόν διάβασα τα μηνύματα είδα πως η εν λόγω κυρία ήταν μια στενή συγγενής της μητέρας μου. Είμαι σίγουρη πως υπάρχει και άλλη παράλληλα. Σε συζήτηση με την μητέρα μου κατάλαβα πως δεν θα ήθελε να το μάθει αν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Οπότε από μέρους μου δεν τίθεται ζήτημα να της το πω. Ξέρω πως είναι δικό τους θέμα σαν ζευγάρι αλλά εγώ θα έλεγα πως νιώθω "προδομένη" από τον μπαμπά μου, όχι τόσο γιατί μου χαλάει την εικόνα της τέλειας οικογένειας-ποτέ δεν είχα αυτή την αυταπάτη. Με ενοχλεί που κοροϊδεύει την μητέρα μου, που το παίζει τέλειος οικογενειάρχης (φυσικά μόνο σε όσους είναι εκτός). Με ενοχλεί που σκορπάει χρήματα της οικογένειας δεξιά και αριστερά και δεν δέχεται καμία ερώτηση ή κριτική. Με ενοχλεί που όταν είναι στεναχωρημένος με εκείνη, ξεσπάει σε εμάς για οποιαδήποτε, ασήμαντη αφορμή. Η ερώτηση μου είναι η εξής: μπορώ να νιώθω έτσι; Πρέπει να του πω κάτι ή είναι εκτός "δικαιοδοσίας" του ρόλου της κόρης; Σαν πατέρας ήταν πάντα δίπλα μας, σαν σύζυγος απών. Ξέρω πως δεν μπορώ να λύσω τα προβλήματα τους αλλά νιώθω αυτή την πίκρα.
Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!
Χ.Φ.Θ.Α.Κ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μπορείς να νιώθεις όπως θέλεις. Για να το νιώθεις, μπορείς. Αυτό που μπορείς επίσης να διεκδικήσεις, αναλύσεις, συζητήσεις με τον πατέρα σου είναι η σχέση που έχεις εσύ μαζί του. Αν επικεντρωθείς σε αυτό, φτάνεις σε ένα σημείο που μπορείς να εξηγήσεις την δική σου δυσαρέσκεια με τρόπο που να σου δίνει το δικαίωμα να το κάνεις. Η δικαιοδοσία σου υπάρχει εφόσον ξεσπάει σε εσάς, αν σκορπάει τα χρήματα της οικογένειας, αν δεν δέχεται ερώτηση ή κριτική. Όλα αυτά σε επηρεάζουν άμεσα, και δεν ξέρω αν έχουν κάποια συνάφεια με την εξωσυζυγική του σχέση, ούτε καταλαβαίνω αν κι εσύ συνειδητοποιείς τι πραγματικά σε ενοχλεί στον πατέρα σου. θα μπορούσε να έχει εξωσυζυγική σχέση και παράλληλα να έχει καλή σχέση μαζί σου. Ή δεν θα μπορούσε; Αν πιστεύεις ότι δεν θα μπορούσε, τότε έχεις άλλα προβλήματα μαζί του, που είσαι απολύτως δικαιολογημένη να κουβεντιάσεις μαζί του (και να ζητήσεις και τα ρέστα).


__________________
5.

 

Λένα γεια χαρά. Σε φίλους που είναι σπάγκοι και δεν σου κάνουν δώρα ποτέ εξακολουθείς να κάνεις δώρα; Μήπως του φέρνεις σε δύσκολη θέση με το να τους παίρνεις ενώ αυτοί δεν το κάνουν ποτέ; Μιλάμε για παιδικούς φίλους που αγαπάς. Γιατί πιστεύεις ότι δεν το κάνουν; Δεν είναι θέμα χρημάτων, για τον εαυτό τους σπαταλάνε άπειρα χρήματα (και καλά κάνουν).
- kai_dora_ferontes#not"


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Επειδή είναι σπάγκοι; Η τσιγκουνιά μπορεί να έχει πολλές μορφές. Ή ίσως επειδή δεν έχουν μάθει έτσι; Τα δώρα είναι και θέμα κουλτούρας, είναι κάτι που μαθαίνεις. Ίσως στις δικές τους οικογένειες δεν ήταν κάτι που συνηθιζόταν. Αν είναι παιδικοί σου φίλοι που αγαπάς, δεν θα έπρεπε να ξέρεις; Το δεύτερο θέμα είναι πιο εύκολο. Αν δεν σου κάνουν, δεν κάνεις, ακριβώς για να μην τους φέρεις σε δύσκολη θέση. Αλλά αν σου βγαίνει και κάνεις, τότε το κάνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Αν σίγουρα, 100% δεν περιμένεις αντάλλαγμα, κάνεις ό,τι θέλεις.


__________________
6.

Είμαι 38 χρονών, σε σχέση 2 ετών με έναν συνομήλικό μου, εκ των οποίων το 1 έτος συζούμε. Η σχέση είναι εξαιρετική και μετά από πολλά χρόνια αναζητήσεων και εμπειριών νιώθω ότι βρήκα το σύντροφο που πάντα ήθελα, νιώθω πραγματικά ευτυχισμένη. Είμαστε υγιείς, εργαζόμαστε κι οι 2, έχουμε πρακτικά τα πάντα!
Πριν λίγες ημέρες μου έκανε εκείνος κουβέντα για το ενδεχόμενο να κάνουμε ένα παιδί... όχι τώρα σε κανα-δυο χρόνια όπως είπε. Το δικό μου «μητρικό φίλτρο» ανύπαρκτο, θα μπορούσα δηλαδή να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς παιδιά, εκείνος πάλι θα ήθελε ένα παιδί. Θεωρεί ότι είναι η φυσική εξέλιξη μιας σχέσης κι ότι έτσι μπορεί να κρατήσει μια σχέση, σε διαφορετική περίπτωση ένα ζευγάρι άτεκνο μπορεί να χωρίσει πιο εύκολα. Δίπλα μου, όλα τα παραδείγματα κι οι περιπτώσεις που έχω, λένε το αντίθετο! Ότι ένα παιδί, ναι μεν φέρνει μεγάλη χαρά αλλά φέρνει και προβλήματα που ένα ζευγάρι δύσκολα μπορεί να ξεπεράσει όσο καλά κι αν είναι. Ένα δικό μου χαρακτηριστικό είναι ο φόβος & η αντίστασή μου στις αλλαγές, μια τέτοια αλλαγή είναι ριζική, κι αυτό με αγχώνει και με φοβίζει, κυρίως όταν βλέπω παντού γύρω μου εικόνες από οικογένειες όχι τόσο δεμένες, βαριεστημένες, έξαλλες μανάδες και αδιάφορους πατεράδες. Σκέφτομαι επίσης το περιβάλλον που θα μεγαλώσει ένα παιδί, τα οικονομικά, την αβεβαιότητα γύρω μας, τον λιγοστό χρόνο που έχουμε ακόμα και για εμάς τους ίδιους! Υπάρχουν 1002 λόγοι που έχω στο μυαλό μου να μην θέλω παιδιά, 1002 αιτιολογίες γιατί δεν είναι «καλή ιδέα» Ξέρω ότι αυτό ενδεχομένως να είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος χωρισμού κάτι που μόνο στην ιδέα με στενοχωρεί αφάνταστα. Πώς μπορώ να το χειριστώ; Να πω ότι θα το δούμε σε κανα δύο χρόνια, μήπως και κάτι έχει αλλάξει ως τότε;
- mother not 2b


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πράγματι έχεις χίλιους λόγους για να μην θέλεις παιδί, και δεν χρειάζεται να τους αραδιάσεις. Δεν χρειάζεται να μας πείσεις για να το νιώθεις. Να περιμένεις μήπως και αλλάξει κάτι είναι σα να τον κοροϊδεύεις. Αν δεν φεύγεις ενώ ξέρεις τα δεδομένα, είναι σα να υπόσχεσαι ότι θα θελήσεις. Πρέπει να μιλήσετε, όσο και αν σε στενοχωρεί αυτό. Πρέπει να εξηγηθείς και να καταλάβει ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να μην αλλάξεις γνώμη. Παράλληλα κι αυτός πρέπει να καταλάβει ότι ένα παιδί δεν είναι υποχρεωτικά η φυσική εξέλιξη μιας σχέσης, και σε καμία περίπτωση ένα παιδί δεν λειτουργεί ως κολλητική ουσία. Όπως πολύ καλά λες, μπορεί κάλλιστα να συμβεί το αντίθετο, και να βγουν όλα τα προβλήματα μιας σχέσης στην επιφάνεια. Δεν θα είναι μια κουβέντα που θα γίνει μια φορά, θα είναι μια συνεχής συζήτηση για να καταλάβετε καλύτερα ο ένας τον άλλον, γιατί είναι πολύ πιθανό να έχετε κάνει και οι δύο υποθέσεις που δεν ισχύουν. Αυτό συμβαίνει συχνά στα ζευγάρια, ιδιαίτερα για τόσο σημαντικά θέματα, επειδή και οι δύο φοβούνται τις απαντήσεις και μένουν με τις υποθέσεις. Όμως αυτό πρέπει να κάνεις. Τις δύσκολες κουβέντες. Τότε μόνο θα καταλάβεις αν έχεις βρει τον σύντροφο που πάντα ήθελες. Στα εύκολα, εύκολα μοιάζει ο άλλος ιδανικός.

_________________
7.

Αμπούλα καλησπέρα.

Πήρα την απόφαση να σου γράψω μετά από πολλές φορές που σε έχω διαβάσει...
Πρέπει να πω οτι ειναι πολυ βοηθητικές οι απαντήσεις σου..

Μπαινω στο θέμα

Ειναι κάποιος άνθρωπος, πολυ σημαντικός για μένα.
Αυτός ο άνθρωπος, συμφωνα πάντα με τα συμπτώματα
που έχει, υποφέρει απο κατάθλιψη και δεν ξέρω τι άλλο.
Προσπαθώ να τον ωθήσω να πάει σε εναν ιδικό όμως με
τον τρόπο του φέρνει αντιστάσεις

Είναι σε μια δουλειά πολυ απαιτητικη κι όμως, ακόμα
και αν κάθε τρεις και λίγο γίνεται χάλια και υποφέρει πολύ
τις περισσότερες φορες τα καταφέρνει να τα βγάλει εις πέρας...
Σημειώνω οτι η οικογένειά του (μάνα, αδερφάκι ) εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό
οικονομικά απο αυτόν, οποτε -θέλοντας και μη- πρέπει να αποδωσει...

Θέλω τόσο πολυ να είμαι δίπλα του, να τον βοηθήσω...
Πρόσπαθώ να του δώσω να καταλάβει πως ο,τι και να χρειαστεί
μπορώ να είμαι κοντά του... Αισθάνομαι παρ' όλα αυτά - ακομα και
αν μου λέει οτι η επαφή μαζί μου τον βοηθάει- πως υπάρχει ένα τεράστιο τοίχος
και πως αυτό οτι κ να κάνω δεν φεύγει. Σαν να μη με αφήνει να περάσω στην απέναντι όχθη.
Επικοινωνουμε με μηνυματα γενικά γιατι με το τηλέφωνο δεν τα πάει
και πολύ καλά (απο παλιά αυτό)... επίσης ο χρόνος του είναι τόσο περιορισμένος
λογω δουλειας που βρισκομαστε πάρα πολύ σπάνια...

Σκέφτηκα να επικοινωνησω μαζί σου.. Δεν ξέρω το γιατι...Ίσως γιατί με ευχαριστεί
Πολυ να σε διαβάζω. Πραγματικά οπου κ να' χω κοιτάξει ή ρωτήσει δεν
εχω βρει απαντησεις. Είναι τόσο δύσκολο. Εμπιστεύομαι πολυ την άποψή σου.
Θα μου πεις με το δίκιο σου πως δεν εισαι ειδικος αλλα αυτό εμενα δε με πειράζει.
Θέλω απλά τη γνώμη σου.

Ξέρω πως δεν μπορεις να υποχρεώσεις κανέναν να κάνει κάτι που δε θέλει. Όπως και ξέρω
πως κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να σ' ακουσει γενικά. Όμως φοβάμαιι να τον αφήσω.
Οι περισσοτεροι φιλοι του εχουν απομακρυνθεί- και λογικό... Τον αγαπάω όμως, τον νοιάζομαι. Τον αισθάνομαι σαν αδερφό μου. Δεν μπορώ να τον αφήσω μόνο του.

Δεν ξέρω αν με αυτό που κάνω τον βοηθάω ή τον κουράζω. Όμως ξέρω πως
και αυτός μέχρι εκεί που μπορεί ανταποκρίνεται. Ίσως να χρειάζομαι απλά κάποιος
να μου πει να μην σταματησω να είμαι κοντά του. Είμαι να σκάσω όπως καταλαβαίνεις...

Αν έχεις να μου πεις κάτι για όλα αυτά, θα το δεχτώ με μεγάλη ανακούφιση κ ευχαρίστηση
ακόμα και αν το γνωρίζω ήδη... Μόνο καλό μπορείς να κάνεις ...

Συγνώμη για το σεντόνι και ευχαιστώ για το χρόνο σου...
- Εύα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η απάντηση βρίσκεται στο «φοβάμαι να τον αφήσω». Δεν φοβάσαι τι θα πάθει αυτός. Ξέρεις ότι δεν σε χρειάζεται. Φοβάσαι τι θα πάθεις εσύ. Οπότε, πρέπει να καταλάβεις τι συμβολίζει για σένα αυτή η σχέση. Τι παίρνεις από αυτή, ως όραμα που είναι, κι ας είναι μονόπλευρη. Τι κενό σου καλύπτει. Τι έχει που δεν έχουν άλλες σχέσεις στη ζωή σου, σε φαντασιακό επίπεδο προφανώς. Τι χρειάζεσαι και φαντάζεσαι ότι σου δίνει αυτός ο άνθρωπος. Η απάντηση δεν είναι ευχάριστη, αλλά πρέπει να την δώσεις, γιατί διαφορετικά δεν ξέρω πώς θα απομακρυνθείς χωρίς να σου μείνουν κατάλοιπα. Δεν είμαι ειδικός, αλλά αν χρειάζεσαι κάποιον να σου πει κάτι για όλα αυτά με υπεύθυνο τρόπο, καλύτερα να πας σε έναν.


32

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

18 σχόλια
#1 Πήγα σε μαγαζί με καλλυντικά στα 16 μου και αυτός που έκανε το μακιγιάζ μου είπε πως επειδή έχω μεγάλα μάτια θα πρέπει πάντα να φοράω μαύρο μολύβι. Μου δημιούργησε τρελό κόμπλεξ και ας είναι ο μόνος που έχει σχολιάσει αρνητικά τα μάτια μου. Δηλαδή έχεις μεγάλα μάτια μίκρυνε τα, έχεις μικρά μεγάλωσε τα, με τα χείλια το ίδιο. Φαίνεσαι μικρή πρέπει να φαίνεσαι μεγάλη, είσαι μεγάλη πρέπει να φαίνεσαι μικρή. Άντε πια αηδία έχει καταντήσειΕπίσης οι πωλητές θεωρώ πως είναι μια ειδική κατηγορία από μόνοι τους για το πως φέρονται στον κόσμο
Το να σε κάνει κάποιος να έχεις ανασφάλειες σημαίνει ότι σε κάνει να του παραχωρείς έλεγχο. Αυτό έχει εφαρμογή σε όλα τα πεδία: ερωτικά-εκπαιδευτικά-επαγγελματικά-οικογενειακά-εμπορικά...
#1 Alert! παράβίαση αρχής lenfu!Εκεί κάπου στα 22-23, ήμουν στο κωμμωτήριο της μητέρας μου (έχει σημασία το setting) και όπως κουβεντιάζαμε όλες οι πελάτισες, πετιέται μια θείτσα και με ρωτάει με ξινό/πατροναριστικό ύφος: "τί τάξη πας χρυσό μου;" "τρίτο έτος Φιλοσοφικής" της κάνω και δεν ξανάνοιξε το στόμα της!
#6Η απόκτηση παιδιού βγάζει στην επιφάνεια όλες τις διαφορές που μπορεί να έχει ένα ζευγάρι και που ως τούδε ήταν θαμμένες κάτω από την "ευκολία" των άλλων καταστάσεων. Αν οι διαφορές είναι γεφυρώσιμες συγχαρητήρια. Περνάτε στην επόμενη πίστα. Αν είναι μη γεφυρώσιμες καλώς να σας δεχτούν τα δικαστήρια κι οι διατροφές.
#3Πολύ καλώς έκανες και έδωσες χρήματα για τον λόγο ακριβώς που ανέφερες (ότι λόγω βίωσης ρατσισμού είναι το άτομο που χρειάζεται την υποστήριξή μας). Όσο για το χειροφίλημα από αρχαιοτάτων η σημειολογία του είναι ότι είναι κίνηση σεβασμού και υποταγής (χειροφίλημα στους παπάδες και τους πρεσβύτερους συγγενείς σε παραδοσιακά σόγια αλλά και χειροφίλημα του gentleman προς την δεσποσύνη απέναντί του...και χρησιμοποιώ τον όρο δεσποσύνη εντελώς επί τούτου).Με την κίνησή του αυτή το τρανς (ή παρενδυτικό;) άτομο θέλησε να σου δείξει απλώς την ευγνωμοσύνη του με μια κίνηση που επεκύρωνε τον λόγο του. Αν βέβαια το χειροφίλημα συνοδεύεται από πιάσιμο του μπράτσου με το άλλο χέρι ή οπουδήποτε αλλού...γράψε άκυρο.
#1H σκέψη είναι πάναπλη: η εναλλακτική της μεγέθυνσης της ηλικίας είναι ο θάνατος! Διαλέξτε λοιπόν κυρίες και κύριοι. Παρεμπιπτόντως το να μοιάζεις στα 28 για 25 μόνο κατόρθωμα δεν είναι. Να ήσουν 50 και να σε περνούσαν για 40 θα έλεγα ΟΚ έχει κάποιο ειδικό βάρος. Είναι ελαφρώς γελοιότητα εκ μέρους εκείνης που το εκστόμισε και μάλλον έχει ταπεινά ελατήρια κολακείας πίσω του. Για τις πωλήτριες καλλυντικών υπάρχει πληρωμένη απάντηση: "Τι κρίμα που δεν χρησιμοποιείτε κι εσείς την κρέμα αυτή..." με λυπημένο ύφος. (Αν κάνει την γκάφα και πει "μα πώς την χρησιμοποιώ!" τότε μπορείς άνετα να την ακυρώσεις ως "μη αποτελεσματική".)
#6 Οταν λες να έχει αλλάξει κάτι τι εννοείς; Να έχει αλλάξει αυτός γνώμη ή εσύ; Δεν διαφωνείτε στο αν θα αγοράσετε ή οχι σπίτι ή αν θα αλλάξετε πόλη ή χώρα κατοικίας αλλά για το αν θα κάνετε παιδί. Τα παιδιά είναι η μεγαλύτερη δέσμευση για ένα ζευγάρι, μία από τις σοβαρότερες αποφάσεις και αν εσύ όντως δε θες παιδί αλλά αυτός θέλει τότε έχετε ένα σημαντικό πρόβλημα. Οι λόγοι που δε θες παιδί δεν έχουν σημασία γιατί κανείς δεν μπορεί να σε πιέσει να κάνεις ούτε και τον φίλο σου όμως μπορείς να πείσεις να μην θέλει παιδιά. Είναι σαν την πίτσα με ανανά, σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι και δεν χρειάζονται γιατί.Είμαι υπέρ του τα ζευγάρια να συζητάνε από τις αρχές τις σχέσεις τους αν θέλουν ή οχι παιδί (οχι ο ένας με τον άλλον ούτε το πότε αλλά μόνο το αν) γιατί είναι ενας σοβαρός λόγος χωρισμού κι όσο καθυστερεί τόσο δυσκολότερο γίνεται. 'Η δημιοργούνται πολλά ζευγάρια (τα βαριεστημένα που λες) όπου ο ένας υποχώρησε στο θέμα παιδί για να είναι μαζί. Συζητήστε το. Ειστε σε μια ηλικία που και οι δύο θα έπρεπε να ξέρετε τι θέλετε.
#4 τη μητέρα σου δεν την κοροϊδεύει ακριβώς. Μου δόθηκε η αίσθηση ότι και η μητέρα σου γνωρίζει τι συμβαίνει αλλά (όπως συζητήσατε) δε θέλει να μιλά γι' αυτό. Επίσης όπως ακριβώς έβγαλες κι εσύ κάποια συμπεράσματα βάση της συμπεριφοράς του και των γεγονότων, δεν εμποδίζει κάτι και τη μητέρα σου να φτάσει στα ίδια συμπεράσματα.Όπως τον περιγράφεις, ο πατέρας σου ακούγεται ως bully και το θέμα πλέον είναι κάποιος να του βάλει όρια. Η μητέρα σου είναι "συνένοχη" αυτής της κατάστασης και εσύ δεν είσαι πλέον παιδί. Στέκομαι περισσότερο στο κομμάτι "σκορπάει τα λεφτά της οικογένειας" όπου η μητέρα, η κόρη ή οποιος τελοσπάντων έχει σχέση με αυτη την οικογένεια πρέπει να θέσει βέτο στον τρόπο διαχείρισης των χρημάτων. Όπως σου απάντησε και η Λένα, ναι, έχεις κάθε δικαίωμα να νιώθεις θυμωμένη ή στεναχωρημένη. Επίσης έχεις και κάθε δικαίωμα να μιλήσεις ή να πράξεις και όχι μόνο να υπομένεις.
Tι γίνεται αν "τα λεφτά της οικογένειας" προέρχονται από την δική του αποκλειστική εργασία κι όχι από κάποιο κοινό λογαριασμό; Το "τα σκορπάει στις γκόμενες" ακούγεται συχνά και από οικογενειακά μέλη με συμπεριφορά "αρπακτικών". Θα ήταν ενδιαφέρον αν είχαμε περισσότερες πληροφορίες για το σημείο αυτό επειδή τώρα δεν έχουμε όλο το σκηνικό μπροστά μας. Όχι ότι υπερασπίζομαι την εξαπάτηση αλλά αν είχε ένα ποσό για προσωπική χρήση και το ξόδευε σε κάποιον άλλο αποκλειστικά προσωπικής ικανοποίησης σκοπό άραγε θα αξιωνόταν η ίδια αγανάκτηση; Απλώς αναρωτιέμαι.
Συμφωνώ απόλυτα,Καραβάν'Λείπουν πολλά στοιχεία.Αυτό που σκεφτόμουν και δεν το έγραψα είναι ότι αν η ενήλικη κόρη εργάζεται, ζει αλλού και γενικώς έχει αυτονομηθεί από την οικογενειακή εστία αυτή τη στιγμή προσπαθεί απλά να "προστατεύσει" τη μητέρα της από μια δυναμική δεκαετιών την οποία όμως διαμόρφωσε και η μητέρα. Δίκαια η οργή σου, φίλη 4, αλλά βλέπεις ότι η μαμά σου δε θέλει να ξέρει.
Ναι, αλλά …τι γίνεται αν "τα λεφτά της οικογένειας" προέρχονται από δική του αποκλειστική εργασία μεν, αλλά ο κύριος π.χ. διαμένει στο διαμέρισμα προικός της γυναίκας του, όπου η τελευταία τον έχει κάθε μέρα πλυμένο-σιδερωμένο-μαγειρεμένο; Τα οικιακά και τα αναθρέμματα των παιδιών είναι εργασίες, ασχέτως που δεν αμείβονται κατά την τυπική έννοια και επιπλέον σε ψιλοκαθηλώνουν στο σπίτι (με όποια συνέπεια δυνητικά μπορεί να έχει αυτό στον παράγοντα: κοινωνικός κύκλος και κλεισούρα/ επαναληπτικότητα).Καλός ο «πολιτισμός», δεν λέω, αλλά -ρεαλιστικά μιλώντας- νομίζω πως η συντριπτική πλειοψηφία των μανάδων (ή πατεράδων) δεν θα ενθουσιαζόντουσαν *καθόλου* αν ο άντρας (ή γυναίκα τους) διοχέτευε, σωρηδόν, χρήματα εκτός οικογενείας και δη εκτός απογόνων, κατά τέτοιο τρόπο …Ούτε κανένα (εξαρτώμενο) παιδί (διαμένον εντός της οικογενειακής εστίας και βλέποντας καθημερινώς τα μούτρα της μαμάς) θα πει «fuck yeah ο μπαμπάς μου έχει γκόμενα και τα τρώνε στις μπουζουκερί»
.....(κόπηκε πριν) αλλά λογικό δεν είναι όταν η αναψυχή είναι μια ερωμένη για την οποία όπως φαίνεται η μητέρα δε γνωρίζει κάτι ούτε είναι σύμφωνη σε ανοιχτή σχέση , σύμφωνα με όσα μας λέει η γράφουσα ότι ξέρει τουλάχιστον!
Τείνω να συμφωνήσω με την θέωρηση περί εργασίας που έχει το Βλαχάκι (έμεινα οικοιοθελώς 3 χρόνια στα οικοκυρικά για να αναθρέψω παιδί και κόντεψα να βαρέσω μπιέλα!)Από την άλλη όπως λέει η Βάσια παρακάτω αν επρόκειται για χόμπι δεν θα υπήρχε πρόβλημα! Επομένως το πρόβλημα δεν είναι ότι ξεστρατίζουν λεφτά εκτός οικίας αλλά ότι ο λόγος που ξεστρατίζουν είναι ότι τα τρώει ξένη γυναίκα. (Αν ήταν ας πούμε κάποιος μικρανιψιός με οικονομικά προβλήματα "που έχει ανάγκες το παιδί" πάλι δεν θα άνοιγε ρουθούνι.) Μυρίζω άλλα θέματα. Μεγάλα.
Καραβάν' μου, εννοείται πως το larger picture δύναται να ενέχει τον φόβο μιας αποκλιμακώσεως της κατάστασης (όπως ενδεχομένως έχει και ένα “χόμπι” - εξάρτησης βλ. Τζόγος) ...και αυτή η αποκλιμάκωση αφορά τον μπαμπά να την κάνει αλά γαλλικά απ' το σπίτι, αφήνοντας την οικογένεια "στα κρύα του λουτρού". Αυτός είναι, ίσως, κι ένας λόγος που κάποιες παντρεμένες γυναίκες δεν "εξωθούν" στα άκρα τέτοιες περιπτώσεις …όχι γιατί είναι χάπατα που γουστάρουν το κέρατο της Άλκης και το χοντροδούλεμα (ειδικά όταν εμπλέκονται και γνωστά «τρίτα πρόσωπα», τα οποία έχουν της ιδιότητα της συγγενούς ή φίλης, όπερ «προδοσία διπλή»), αλλά επειδή θεωρούν ότι η ζωντοχηρίαση, θα είναι έξτρα αμείλικτη με άτομα της σειράς τους (και επιπλέον έχουν τον φόβο μην ζημιωθούν περιουσιακά οι απόγονοι …λογικό είναι η μάνα να κοιτάζει την αποκατάσταση των παιδιών της κι όχι την βολή του «τρίτου ατόμου»). Πέραν αυτών το οικονομικό ζήτημα απασχολεί (1) μία πρόταση -έστω και βαρύνουσας σημασίας- ανάμεσα στο σύνολο αυτών που κατέθεσε η γράφουσα, νομίζω πως είναι λίγο σκληρό να υπονοηθεί πως η εν λόγω έχει «αρπακτικές διαθέσεις».Όσο για τα large αισθήματα, θα ήθελα να ήξερα τι θα έλεγε και πώς θα συμπεριφερόταν ο "κος τέλειος οικογενειάρχης", αν η μαμά είχε εραστή στενό συγγενή του και "σκόρπαγε χρήματα δεξιά και αριστερά, άνευ ερωτήσεως και κριτικής".
#4 Αρχικά δεν ξέρω κατά πόσο κοροιδεύει τη μητέρα σου εφ οσον εκείνη ξέρει οτι κάτι συμβαίνει αλλά δε θέλει να ξέρει, μάλλον εθελοτυφλεί. Οσον αφορά τον πατέρα σου το γεγονός οτι ξεσπά πάνω σου ή ξοδεύει τα λεφτά της οικογένειας ή σου λέει εσένα ψέμματα είναι κάτι που πρέπει να συζητηθεί μαζί του. Είστε ενήλικες μπορείτε να το συζητήσετε. Ομως το πως επηρεάζει την δική σας σχέση, μην αρχίσεις να μπλέκεσαι στην σχέση των γονιών σου γιατί αυτό είναι κάτι που πρέπει να λύσουν οι ίδιοι.
#3 Καλύτερα να υπερβάλλεις αν μια κίνηση σου φανεί ύποπτη παρά να σου συμβεί κάτι (better safe than sorry). Κυκλοφορούν πολλά αρρωστημένα μυαλά εκεί έξω και η εμφάνιση ή ο τρόπος ντυσίματος μπορεί να μην σε προιδεάσουν.
#1 Προσωπικά θα αντιδρούσα ανάλογα με την πρόθεση του συνομιλητή. Δηλαδή με την αγενέστατη πωλήτρια θα ήμουν κι εγώ αγενής (" πείτε μου μόνο ποια αντιρυτιδική χρησιμποιείται εσείς για να την αποφύγω, απ οτι βλέπω δεν κάνει και πολλή καλή δουλειά"), με την συνάδελφο επίσης γιατί εκτός από αγενής ήταν και αδιάκριτη με το να σου υποδείξει σε ποια ηλικία πρέπει να παντρευτείς! Ουσιαστικά εξαρτάται κι από τον τρόπο που στο λέει κάποιος. Θα παραθέσω κάτι που μου συνέβη πριν κανα δυο χρόνια σε γνωστό κατάστημα καλλυντικών. Ηθελα να αγοράσω μια κρέμα ημέρας και οταν επεδειξα στην πωλήτρια ποια ήθελα μου είπε οτι δεν την χρειαζομουν γιατί ήμουν πολύ νέα κι οτι με μια ενυδατική θα ήμουν καλλυμένη. Οταν της είπα οτι πλησιάζω τα 30 αρχισε να μου λεει αποκλείεται κι οτι φαίνομαι πολύ νεότερη, ανταλλάξαμε δυο κουβέντες μου έδωσε την κρέμα και τελος. Ε σε αυτή την περίπτωση αν και επέδειξε μια υπερβολική οικειότητα (τύπου κοριτσάκι φαίνεσαι) δεν με ενόχλησε γιατί δεν το έκανε για να φανεί αδιάκριτη ή να πουλήσει ή να γίνει αγενής. Εχω επίσης φίλη που στα 20 της έμοιαζε με 15, εκεί να δεις ερωτήσεις για την ηλικία άλλες πιο αγενείς κι άλλες οχι κι άλλες φορές απαντούσε με χιούμορ κι άλλες γινόταν αγενής. Εξαρτάται απ το αν είσαι διατεθειμένη να γίνεις δυσάρεστη σε κάποιους.ΥΓ διάβασα το άρθρο που αναφέρεται η Λένα και είχα σοκαριστεί όχι τόσο με το γεγονός οτι δεν ζήτησε ιατρική βοήθεια αλλά το πως οι γονείς της την άφησαν να το κάνει χωρίς καν να τη συνοδεύσουν και πως την προσέλαβαν σε τοσο νεαρή ηλικία.
.."πείτε μου μόνο ποια αντιρυτιδική χρησιμποιείται εσείς για να την αποφύγω, απ οτι βλέπω δεν κάνει και πολλή καλή δουλειά" Πηγή: www.lifo.grΑχ, πολύ θα θελα να δω τα μούτρα της πωλήτριας μετά απ'αυτή την ατάκα. Πάρε με μαζί σου όταν πας, πληζ.
#6Νομίζω πως πρέπει να πεις τις σκέψεις σου στον φίλο σου καθαρά και ξάστερα και χωρίς άλλες καθυστερήσεις, ώστε να τον αφήσεις να αποφασίσει αν θα μείνει μαζί σου ή αν του αξίζει κάτι καλύτερο.Να σου δώσω κι ένα παράδειγμα; Φαντάσου ότι είσαι μόνη στα 38 και έχεις βρει έναν συνομήλικό σου με τον οποίο βγαίνετε κάνα δίμηνο και νιώθεις ότι τον γουστάρεις και θέλεις να το πάμε πιο σοβαρά. Του το λες κι αυτός σου απαντάει ότι φοβάται τις σχέσεις, επειδή παντού γύρω του βλέπει άπειρα ζευγάρια που στην πραγματικότητα δεν θέλουν να είναι μαζί, συνέχεια τσακώνονται, τα τρώει η φαγωμάρα, εντάσεις, ξενοπηδήματα, βρισιές, κρυφές σχέσεις, καταπίεση, μέχρι και ξύλο. Οπότε σου λέει να το πάτε στο χαλαρό και για πιο σοβαρά να το δείτε σε ένα-δυο χρονάκια, μήπως κάτι έχει αλλάξει ως τότε. Ναι, μπορεί ο άνθρωπος όντως σε δυο χρόνια να θέλει να είναι μαζί σου (όπως μπορεί εσύ σε δυο χρόνια να θες τελικά να κάνεις παιδί), αλλά δεν συμφωνείς ότι θα έχει κάνει καλά που θα σου έχει εξηγηθεί, ώστε να αποφασίσεις κι εσύ τι θα κάνεις με τον εαυτό σου και τη ζωή σου;
#1.Η ηλικία είναι ένα κριτήριο,που χρησιμοποιούμε όλοι,για να κατατάξουμε τους ανθρώπους σύμφωνα με αυτό σε εκείνα που μπορούν να κάνουν,που επιτρέπονται να κάνουν,σε εκείνα που συνηθίζεται να κάνουν,σε εκείνα που θεωρούμε εμείς ταιριαστά να κάνουν.Αν δεις σήμερα Δευτέρα πρωί ένα παιδί στο δρόμο,θα αναρωτηθείς τι δουλειά έχει να γυρίζει και δεν είναι σχολείο.Αν δεις έναν κύριο 80 χρονών με μηχανή,θα αναρωτηθείς πόσο καλά αντανακλαστικά έχει.Αν δεις μια κοπέλα στα 25 με 3 παιδιά θα αναρωτηθείς πότε πρόλαβε και τα έκανε.Χιλιάδες τα παραδείγματα και το κάνουμε όλοι καθημερινά.Κι επειδή δεν είμαστε και ληξιαρχείο,το βασικό μας εργαλείο είναι η εικόνα του άλλου,η οποία συνδυάζεται με όλα στερεότυπα,που έχουμε στο κεφάλι μας.Το ίδιο κάνουν και οι υπόλοιποι για εμάς.Γίνεται τόσο αυτόματα,που δεν ξέρω,αν είναι αναπόφευκτο.Εκείνο που δεν είναι απαραίτητο,είναι να ανακοινώνουμε παντού και πάντα την κρίση μας.Η δικιά μας τακτοποίηση σε κουτάκια,μπορεί για τον άλλο να είναι άβολη.Να γίνει αδιακρισία και αγένεια.Και σίγουρα υπάρχει η πίεση,που σημειώνει η Λένα,όσο αφορά την εμμονή με τη νεότητα.Είχα διαβάσει ένα άρθρο για ποδοσφαιριστές,που εκεί στα 30-32,όταν διανύουν τα τελευταία χρόνια της καριέρας τους,φροντίζουν παραπάνω το δέρμα τους,μην τυχόν και τους απορρίψει κάποια ομάδα.Δυο ρυτίδες παραπάνω ίσως τους στοιχίσουν ένα καλό συμβόλαιο,επειδή δε φαίνονται αρκετά νέοι και άρα αρκετά δυνατοί αθλητές.Δεν ξέρω κατά πόσο αξιόπιστο ήταν το άρθρο,αλλά δε μου φαίνεται κι απίστευτο να νιώθουν αυτό το άγχος.Όσο αφορά την αντίδραση μας σε τέτοια σχόλια,συνήθως αντιδρώ με χιούμορ ή ένα βλέμμα,που δε χωράει αμφισβήτηση,ότι η κουβέντα τελειώνει εδώ.Δε με αφήνουν όμως πάντα ανεπηρέαστη και σε κάποιες περιπτώσεις,ειδικά όταν εμπιστεύομαι το συνομιλητή μου,με ενδιαφέρει η γνώμη του.
#1 όταν διάβασα τα νέα με το θάνατο της 14χρονης στην αρχή σκέφτηκα "μα είναι δυνατόν οι γονείς να αφήνουν ένα 14χρόνο να πάει για δουλειά στην άλλη άκρη της γης μόνη της;". Από την άλλη σκέφτηκα ότι κι αυτοί πιθανόν να είναι φτωχοί άνθρωποι και να βρήκαν καλή ευκαιρία να δώσουν ένα καλύτερο μέλλον στην κόρη τους. Ισως οι γονείς ήθελαν το καλύτερο και τελικά υπήρξαν αυτά τα ολέθρια αποτελέσματα. Γενικά από όπου το δεις το θέμα, είναι λάθος να περπατάνε στις πασαρέλες μοντέλα 14, 15, 16 χρονών.
#6 και οι δυο σας προσεγγίζετε το θέμα του παιδιού λανθασμένα. Δεν κάνουμε παιδιά για να αποφύγουμε να χωρίσουμε στο μέλλον εύκολα και να δέσει η σχέση. Ούτε επειδή γύρω μας υπάρχουν βαριεστημένοι γονείς αποφασίζουμε εμείς να μην κάνουμε παιδί. Το ότι θέλω ή δε θέλω είναι αρκετά καλός λόγος από μόνος του και καλό είναι να μην "προτάσουμε" ένα παιδί για το καλό της δικής μας ενήλικης σχέσης.
1Οι καλυντικούδες είναι εκπαιδευμένες να δημιουργούν μια passive agressive κατάσταση γύρω από την εξωτερική σου εμφάνιση, μια υπόνοια (και όχι μόνο) φανερού γήρατος, ώστε να σε κάνουν να νιώσεις ανασφαλής και να πάρεις το προϊόν τους. Οπότε, καλώς ή κακώς κανουν τη δουλειά τους, μη δίνεις σημασία. Όσο για τον υπόλοιπο κόσμο: εδώ γελάμε. Οι πιο πολλοί θέλουν να τοποθετούν σε κουτάκια τους ανθρώπους γύρω τους και το πιο εύκολο είναι η ηλικία με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τριαντάρα, σαραντάρης κλπ.Ως παθούσα δεν έχω βρει ακόμη τί να κάνω. Από τα 20 μου χρόνια με περνάνε 10 χρόνια μεγαλύτερη σταθερά. Δεν ξέρω γιατί, απλά νιώθω άσχημα όταν λέω την ηλικία μου νομίζουν ότι κρύβω μια δεκαετία και αυτό δημιουργεί κακή εντύπωση, καθώς φαίνεται ότι είμαι κομπλεξική και πάω να τους κοροιδέψω. Κανείς δεν με έχει αμφισβητήσει αλλά το βλέπω στο βλέμα τους. Πραγματικά είναι απίστευτο.
Αφού δεν σε έχουν αμφισβητήσει λεκτικά, πώς είσαι σίγουρη τί λέει το βλέμμα τους?! Μπορεί και να λέει "πω πω και δεν της φαίνεται, μοιάζει κοριτσάκι!" :)
Μαλλον δεν το εγραψα σωστά. Ενα παράδειγμα: Μπαίνω με φιλη σε κατάστημα να αγορασει γυαλια ηλιου. Ερχεται η ωρα να πληρωσουμε και η πωλητρια μου λεει το ποσο να πληρωσω. Οταν την κοιταω απορημένη, απαντα: "Αχ καλε δεν ειστε η μαμά της;"2. Παλι καταστημα οπτικων. 25 χρονων: -Γεια σας, ενα ζευγαρι γυαλια ορασεως θα ηθελα.- Για πρεσβειωπία;-Οχι φυσικά, μικρη ειμαι ακομη!(Βλέμμα)3. Καθηγητής στη σχολή μου. 21 χρονών.-Οι νέοι δεν φλερταρουν σημερα.-Οχι, λεω εγώ, δεν ειναι ολοι ετσι.-Καλά εσυ ανήκεις σε άλλη γενιά, απο -αντα και πανω αλλαζουν οι καταστασεις.-21 ειμαι.(Βλέμμα)4. Πηγαινω τον 75χρονο θειο μου στο νοσοκομειο. 35 χρονών. Νοσοκομα:- Υπογραψτε εδώ που λεει συζυγος.- (ημιλιποθυμη) Σύζυγος; Η ανιψιά του ειμαι!(Βλεμμα)- Ε, βλεπουμε πολλα εδω μεσα!: ))) αχ δεν μπορω τωρα που τα γραψα μαζεμένα εχω λιωσει στο γελιο
#1# Όταν ο άλλος σου λέει ότι "μικροδείχνεις", κατά κανόνα, αφελώς μεν καλοπροαίρετα δε, θέλει να σε κομπλιμεντάρει! Οπότε χαμογέλα, ευχαρίστησέ τον και τέρμα, δεν θέλει πολλούς προβληματισμούς! Όταν ο άλλος σου λέει ότι "μεγαλοδείχνεις", κατά κανόνα θέλει να σε προσβάλλει και να σε μειώσει γιατί εκείνη τη στιγμή αισθάνεται ανταγωνιστικά απέναντί σου! Οπότε αδιαφορία και πάμε παρακάτω, σε τέτοιες μικροπρέπειες δεν αξίζει κι άλλη συμπεριφορά! Οι πωλήτριες καλλυντικών και οι τύποι που "ψαρεύουν" πελάτισσες στους δρόμους για να πρωωθήσουν προϊόντα, εκπαιδεύονται ειδικά για να μαθαίνουν και να χρησιμοποιούν ατάκες που δημιουργούν ανασφάλειες στις υποψήφιες πελάτισσες, ώστε να πουλήσουν! Αυτό λέγεται μάρκετινγκ, είναι στημένο και δεν αξίζει να του δίνεις και μεγαλύτερη σημασία... Μην σου κάνει καμία εντύπωση που ασχολούμαστε τόσο πολύ με την ηλικία και την εμφάνιση, σε αυτές τις ανασφάλειες στηρίζονται επί δεκαετίες βομηχανίες δισεκατομμυρίων!