Στο σημερινό «Α μπα»: εντολή πρώτη: μη ζηλεύεις

Στο σημερινό «Α μπα»: εντολή πρώτη: μη ζηλεύεις Facebook Twitter
119


__________________
1.

Αγαπητή Άμπα γεια σου,
Σου έχω ξαναστείλει και δεν μου απάντησες θα ήθελα πολύ να μου απαντήσεις αυτή την φορά και να μου πεις την άποψη σου γιατί δεν μιλάω σε κανέναν. Είμαι 22 χρονών μπορώ να πω πως δεν είμαι άσχημη, έχω κανονικό σώμα και πιστεύω πως και ωραίο πρόσωπο. Όπως σου είπα είμαι 22 χρονών και δεν είχα ποτέ μου σχέση. Αυτό με στεναχωρεί παρά πολύ γιατί θέλω τόσο πολύ να νιώσω αυτό το συναίσθημα της αγάπης και του ερώτα. Λυπάμαι τα χρόνια που περνούν και δεν γίνετε τίποτα.. μπορώ να πω πως εγώ φταίω για αυτό γιατί εδώ και 3 χρόνια είμαι σε μια περίεργη φάση οπού βρίσκομαι σε κατάθλιψη και προσπαθώ μονή μου να το πολεμήσω αυτό.. προσπαθώ αλλά φαίνετε πως δεν τα καταφέρνω.. πριν κάτι εβδομάδες γνώρισα ένα παιδί από το internet και μιλούσαμε ανταλλάξαμε και facebook και μιλούσαμε και από εκεί.. μιλούσαμε τα βράδια για ώρες στο τηλέφωνο και ένοιωθα τέλεια και πως σιγά τον ερωτευόμουν ή ήμουν ενθουσιασμένη που κάποιος μου έδωσε λίγη σημασία.. αυτό το παιδί λόγω σπουδών μένει στο εξωτερικό και δεν είναι εύκολο να συναντηθούμε έτσι αποφάσισα πως πρέπει να τελειώσει αυτή η ιστορία γιατί δένομαι μαζί του και δεν θα βγει πουθενά. Έχει 1 εβδομάδα που δεν μιλάμε και μου λυπεί παρα πολύ.. δεν μπορώ να το ελέγξω, συνεχεία τον σκέφτομαι και μου λυπεί.. θέλω να κοιμάμαι συνεχεία για να φαντάζομαι πως είμαστε μαζί.,, δεν ξέρω τι να κάνω, θέλω τόσο πολύ να πάω σε ψυχολόγο να με βοηθήσει αλλά δυστυχώς δεν έχω την οικονομική ευχέρεια και επίσης ξέρω πως όλο αυτό που περνώ τώρα είναι παλιές πληγές που τώρα ανοίγουν ξανά σιγά.. Αν έκλεισαν ποτέ... θέλω πολύ να δω ποια είναι η άποψη και θα χαρώ πολύ να απαντήσεις. Ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η άποψη μου είναι ότι πρέπει να πας σε ψυχολόγο γιατί όπως φαίνεται, αυτό που σου συμβαίνει δεν μπορείς να το λύσεις μόνη σου. Δεν ξέρω τι να σου πω για τα λεφτά που λες ότι δεν υπάρχουν. Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό, ας πούμε. Δεν ξέρω αν ξέρεις πόσο κάνει ένας ψυχολόγος. Αλλά αν ισχύει, δεν ξέρω αν έχεις ψάξει εναλλακτικές λύσεις. Υπάρχουν υπηρεσίες για ψυχολογική υποστήριξη στους δήμους. Δεν ξέρω πού μένεις, αν το έχεις δοκιμάσει. Δεν μπορώ να σου πω κάτι άλλο, δυστυχώς. Το πρόβλημα που έχεις, αν ισχύει, είναι ότι δεν πηγαίνεις σε ψυχολόγο. Πρέπει να βρεις έναν τρόπο για να το λύσεις.

__________________
2.

Αγαπημένη Λένα,

Πότε καταλαβαίνεις ότι θες να κάνεις έκτρωση;
Έκανα πρόσφατα τεστ, βγήκε θετικό αλλά δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη να αναλάβω τον κόλαφο ευθυνών που έρχεται.
Επειδή δεν είμαι και μικρή, ξέρω πως όποια απόφαση κι αν λάβω θα τη μετανιώσω.
Θα εκτιμούσα μια άμεση απάντηση!
Σε ευχαριστώ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν είναι δικό μου το παιδί, ούτε μαζί θα το μεγαλώσουμε, δεν μου πέφτει κανένας λόγος να σου πω πότε παίρνουμε απόφαση να κάνουμε έκτρωση. Δεν είναι απόφαση που παίρνεται συλλογικά, ούτε υπάρχει κάποιο πρωτόκολλο, είναι μόνο δικό σου θέμα. Το «όποια απόφαση και αν λάβω θα τη μετανιώσω» δεν είναι ιδίον του διλήμματος, είναι ζήτημα του χαρακτήρα σου, και για μένα, είναι προβληματικό στοιχείο. Κάθε φορά παίρνουμε αποφάσεις βασισμένοι στα στοιχεία που έχουμε την δεδομένη στιγμή. Δεν μπορούμε να αποφασίσουμε με υποθέσεις. Η ηλικία σου είναι παράγοντας, αλλά όχι παράγοντας που αναγκαστικά θα σε οδηγήσει στο να μετανιώσεις ό,τι και να κάνεις. Τώρα, ξέρεις τι θέλεις; Πράξε αναλόγως. Και αν στο μέλλον μετανιώσεις, να θυμάσαι ότι όταν πήρες την απόφαση, αυτό ήθελες. Δεν γίνεται να αντέξουμε αλλιώς τη ζωή.

__________________
3.

Καλημέρα αμπά, να ξέρεις σε εκτιμώ πολύ και με έχεις βοηθήσει με πολλές απαντήσεις που δίνεις. Αποφάσισα να σου γράψω κι εγώ για ένα πρόβλημα που με απασχολεί χρόνια τώρα! Είμαι 22 χρονών φοιτήτρια και μένω με τους γονείς μου, το άνθος του κακού είναι η αδερφή μου, 2 χρόνια μεγαλύτερη την οποία αγαπώ πάρα πολύ και θα πέθαινα για εκείνη. Είμαστε τελείως διαφορετικές, εγώ πάντα το ήσυχο παιδί καλλιτεχνικής φύσης εκείνη αντιδραστική και κυριλέ. Ποιο είναι το πρόβλημα όμως.. νιώθω αδικημένη ρε α μπά, μια ζωή αδικημένη! Η αδερφή μου να τα έχει όλα πάντα, να είναι απίστευτα κακομαθημένη και να ζητάει πάντα παραπάνω. Κουράστηκα να παίρνω πάντα τα παλιά πράγματα της αδερφής μου και να μην έχω τίποτα, να τονίσω πως οι γονείς μου της έχουν πάρει αμάξι, λάπτοπ ακριβό, την στηρίζουν στα πάντα και τώρα το κερασάκι είναι ότι μένει μόνη της στο σπίτι της γιαγιάς μας που απεβίωσε!! Εγώ είμαι πάντα στην σκιά, οι γονεις μου δεν ξέρουν καν τι κάνω, δουλεύω από τα 18, διαβάζω πολύ για την σχολή και κάνω πολλές δραστηριότητες, σε αντίθεση με την αδερφή μου που είναι τεμπέλα δεν κάνει τίποτα μόνει βγαίνει σε κλαμπ με βουτυροπαιδα και κυριλογκομενες! Επίσης τσακώνεται συνέχεια με τους δικούς μου ενώ εγώ πάντα είμαι απαθής. Τέλοσπάντων αμπα δεν ζητώ ούτε επιβεβαίωση ούτε αναγνώριση και η μπάλα έχει χαθεί καιρό τώρα, να φύγω θέλω και να κάνω τα όνειρά μου. Ξέρω ότι φταίνε οι γονείς μου και τους το έχω δείξει κάποιες φορές και αντιδρούν πολύ ενοχικά. Αλλά νομίζω πλέον δεν μπορεί να αλλάξει η σχέση μας είμαι πολύ ψυχρή απέναντί τους.
Γιατί οι γονείς ξεχωρίζουν τα παιδιά τους και τα γεμίζουν ψυχολογικά από τότε που ήταν δημοτικό;;
Συγγνώμη για το μεγάλο ποστ αμπά μου, αλλά αυτές τις μέρες νιώθω ότι θα τρελαθώ κι έχω πολλά νεύρα! Σε φιλώ
- Φαίδρα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Διότι δεν γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος επειδή γίνεσαι γονιός. Οι γονείς κάνουν τα λάθη που έκαναν και πριν γίνουν γονείς. Μπορεί να κάνουν και ακόμη χειρότερα. Οι γονείς σου είναι άνθρωποι, μετά είναι γονείς σου. Η γονεϊκή ιδιότητα δεν είναι κάτι μαγικό που καθαγιάζει τους χαρακτήρες.


Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι οι γονείς σου δεν ασχολούνται μαζί σου επειδή δείχνεις ότι τα καταφέρνεις. Δεν λέω ότι είναι σωστό αυτό που κάνουν, το αναφέρω μόνο ως εξήγηση. Μπορεί να κάνουν αυτό το λάθος, μπορεί να κάνουν και χίλια ακόμα. Αυτό που πρέπει να ξέρεις όμως είναι ότι μπήκες στη σκιά ελπίζοντας να σε ξεχωρίσουν ως καλή κόρη. Κοιτάξτε τι καλή είμαι, δώστε μου τώρα σημασία. Τα νεύρα σου προκύπτουν επειδή το σχέδιο σου είχε το αντίθετο αποτέλεσμα. Μολαταύτα, σου βγήκε σε καλό. Διαβάζεις, δουλεύεις, έχεις ζωή που θα σε οδηγήσει κάπου. Για σένα δεν τα κάνεις αυτά; Ή τα κάνεις όλα μόνο για να σου πουν μπράβο η μαμά και ο μπαμπάς;


Αν δεν θέλεις να σε αγνοούν, μην περιμένεις να σε προσέξουν. Θέλεις να ασχοληθούν μαζί σου; Αυτά που λες εδώ, πες τα εκεί που έχει σημασία. Μίλα, διεκδίκησε. Ζήτα καινούριο λάπτοπ. Ζήτα αμάξι. Δεν ξέρω, ζήτα αυτό που θέλεις. Μην περιμένεις επιβράβευση επειδή δεν ζητάς τίποτα, δίνεις ακριβώς το αντίθετο μήνυμα.

__________________
4.

Πολυαγαπημένη Ά,μπα, Αρχικά, σ' ευχαριστώ για την βοήθεια και την τροφή για σκέψη που μας δίνεις καθημερινά. Ελπίζω να ξέρεις πόσο σημαντική είναι για πολλούς από εμάς η παρέα σου!
Είμαι 28 χρονών και ζω στην Αθήνα. Αποφάσισα να ρωτήσω τη γνώμη/συμβουλή σου για ένα πρόβλημα που έχω και δεν μπορώ να συζητήσω με κανέναν, γιατί μάλλον είναι ένα απ' τα πιο ακραία first world problems: Είμαι πολύ όμορφη. Παραείμαι όμορφη. Το ξέρω ότι ακούγεται άσχημο να το λέω αυτό για τον εαυτό μου, αλλά γι' αυτό ακριβώς γράφω σε εσένα και δεν το συζητάω με κάποιον άλλον, γιατί αυτό είναι το πρόβλημά μου και έχω βαρεθεί να κάνω ότι δήθεν δεν το βλέπω, δεν το καταλαβαίνω, δεν μιλάω γι αυτό κλπ. Απ' την άλλη καταλαβαίνω και πώς ακούγετε το ότι αυτό είναι το πρόβλημά μου, σαν αυτά που λένε στις συνεντεύξεις "το μεγαλύτερό μου ελάττωμα είναι πως είμαι τελειομανής" αλλά όχι, είναι πρόβλημα, είναι στ' αλήθεια πρόβλημα.
Το βασικότερο είναι ότι, ως γυναίκα και ως "παραδοσιακά όμορφη" γυναίκα, κανείς δεν με παίρνει στα σοβαρά. Τουλάχιστον όχι χωρίς αρκετό χρόνο και μεγάλη προσπάθεια από μέρους μου. Έχω ακούσει άπειρες φορές την (προσβλητικότατη) ατάκα "περίεργο που είσαι έξυπνη παρόλο που είσαι όμορφη" σε διάφορες παραλλαγές, όπως και το "στην αρχή όταν σε πρωτοείδα νόμιζα ότι ήσουν σνομπ/κακιά/σκύλα/ακατάδεκτη/ψεύτικα γλυκιά/το έπαιζες καλή". Και από άντρες και από γυναίκες.
Μου αρέσει να ντύνομαι απλά αλλά όμορφα, δεν βάφομαι καθόλου εκτός από μολύβι στα μάτια καμία φορά, δεν φτιάχνω μαλλιά, δεν κάνω κάτι από αυτά που στιγματίζουν τις γυναίκες ως "χαζογκόμενες", "όμορφες αλλα χαζές" κλπ, (εννοείται πως εγώ δεν πιστεύω σε αυτό το ηλίθιο στερεότυπο). Αλλά εμένα με θεωρούν ήδη όμορφη αλλά χαζή χωρίς να κάνω τίποτα από αυτά. Αν φτιάξω μαλλιά στο κομμωτήριο δεν ξέρω και γω τι θα με θεωρήσουν. Αμοιβάδα μάλλον.
Αν βάλω κάτι ελάχιστα πιο καλό από τζιν ακούω από τις φίλες "υπερπαραγωγή ντύθηκες ε; να μη μας κοιτάξει εμάς κανένας δηλαδή". Φίλες μου αποφεύγουν την κοινή παρέα με εμένα και τα αγόρια τους, λέγοντάς μου ανοιχτά ότι φοβούνται ότι θα τους αρέσω. Λαμβάνω πολύ επιθετικά βλέμματα από άγνωστες κοπέλες σε μαγαζιά που θα βγω. Λαμβάνω ακόμα πιο επιθετικά βλέμματα από άντρες, με διαφορετικό τρόπο. Οι άντρες που με προσεγγίζουν, ενώ αριθμητικά είναι πολλοί, είναι σχεδόν όλοι απόλυτα ακατάλληλοι, μισογύνηδες, λίγουροι, πλησιάζουν με παρεμβατικότατο τρόπο, χυδαίες, σεξιστικές ατάκες και γενικότερα τη λογική "να μια πολύ ωραία=χαζογκόμενα+εύκολη". Οι άντρες που γνωρίζω υπό πιο καλές συνθήκες και που δεν με αντιμετωπίζουν έτσι συνήθως λένε σε κάποιον κοινό φίλο ότι κωλώνουν να κάνουν κίνηση λόγω της εμφάνισής μου. Στις δύο πιο σοβαρές σχέσεις που έχω κάνει ως τώρα είχα προβλήματα ζήλιας/ανασφάλειας από την πλευρά των συντρόφων χωρίς να δίνω το παραμικρό δικαίωμα -πέρα απ' την εμφάνισή μου. Ο ένας μάλιστα μου είπε να χωρίσουμε επειδή είπε πως έχει χάσει εντελώς την αυτοπεποίθηση του και έχει γίνει ανασφαλής και ζηλιάρης και κάτι που ποτέ δεν ήθελε να γίνει, και πως δεν έχει σε τίποτα να κάνει αυτό με την συμπεριφορά μου απέναντί του ή απέναντι στο άλλο φύλλο παρά μόνο με την εμφάνισή μου και την επίδραση που έχει στους άλλους.
Στη σχολή μου που ήταν θετική και με πολλά εργαστήρια, άρα και πιο στενή σχέση μαθητών-καθηγητών προσπαθούσα τρομερά να με πάρουν στα σοβαρά οι καθηγητές μου, που κάποιοι στην αρχή με αντιμετώπιζαν λες και δεν καταλάβαιναν τι δουλειά είχα εκεί. Πήρα το πτυχίο μου με άριστα και στα τέσσερα χρόνια και νομίζω ότι πιο πολύ ήταν για να αποδείξω κάτι στον κόσμο παρά το ενδιαφέρον μου για το αντικείμενο. Τα ίδια και στο μεταπτυχιακό.
Ψάχνοντας για να βρω δουλειά πάλι άκουγα τρομερές ατάκες. "Είσαι πολύ όμορφη και φρέσκια κοπέλα, αλλά αυτό δυστυχώς δημιουργεί αισθήματα δυσπιστίας στον κόσμο σχετικά με την κατάρτισή σου" Έχει χαραχτεί επί λέξη στο κεφάλι μου, νομίζω δεν θα την ξεχάσω ποτέ αυτήν την πρόταση.
Φαντάζομαι θα μου πεις ότι η ομορφιά τελειώνει, και εγώ μεγαλώνω και θα φτάσει αυτή η ώρα, και ότι μπορεί να μου ξενίσει κιόλας όταν καταλάβω ότι δεν είμαι πια όσο όμορφη ήμουν. Το' χω σκεφτεί αυτό. Αλλά στ' αλήθεια μου φαίνεται πολύ άδικο να είμαι νέα και όμορφη και αυτό να μου δημιουργεί προβλήματα στις συναναστροφές μου και να πρέπει να περιμένω να μεγαλώσω και να πάψω να είμαι όμορφη, που προφανώς και αυτό θα μου δημιουργεί προβλήματα στις συναναστροφές μου (όπως σε όλες τις γυναίκες από μια ηλικία και μετά με βάση τα πατριαρχικά στερεότυπα).
Ουφ.. Συγγνώμη, έγραψα πολλά. Θα εκτιμούσα πολύ τις σκέψεις σου.
Υ.Γ. Μερικές φορές αφήνω τα μαλλιά μου λίγο άλουστα, κοιμάμαι επίτηδες λίγες ώρες, προσπαθώ να βαφτώ με τρόπο που να χαλάει τα χαρακτηριστικά μου και βγαίνω, αγνοώντας τις φίλες που με ρωτάνε πώς βγαίνω έτσι έξω και τι χάλια είναι αυτά, και φλερτάρω και μιλάω και περνάω καλά σαν άνθρωπος. Λες η λύση να είναι αυτή;
- jenna

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν ξέρω τι να σου πω βρε παιδί μου. Ειλικρινά, δεν αμφισβητώ την αλήθεια σου, αλλά δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που λέει ότι είσαι έτσι κι έτσι σε εμφάνιση, ούτε μπορώ να πιστέψω ότι ασχημαίνεις όταν κοιμάσαι λίγο και βγαίνεις άλουστη. Αν έχεις τόσο εντυπωσιακή, ακαταμάχητη ομορφιά, μήπως να το κάνεις επάγγελμα ως μοντέλο ή κάτι τέτοιο, εκμεταλλευόμενη τα εξωτερικά σου χαρίσματα, ώστε να είσαι συνέχεια ανάμεσα σε ωραίους, να βγάζεις και χρήματα; Αν είσαι καλή στη δουλειά σου, δεν έχεις ένα επιπλέον ατού λόγω εμφάνισης; Η Αμάλ πώς τα καταφέρνει;


Σχετικά με το θέμα αυτό που ξέρουμε είναι ότι οι ωραίοι έχουν κοινωνικό πλεονέκτημα σε σχέση με τους υπόλοιπους. Ο κόσμος συγχωρεί περισσότερα στους ωραίους. Τους αντιμετωπίζει με δέος. Είναι απολύτως βέβαιο ότι υπάρχει αρνητική πλευρά σε αυτό, αλλά εσύ πώς κατάφερες και ζεις μόνο την αρνητική πλευρά;


Έχεις σκεφτεί μήπως προκαταβάλεις τον εαυτό σου με συγκεκριμένο τρόπο, ώστε να μην μπορείς να χαλαρώσεις και να είσαι ο εαυτός σου, ενώ όταν νομίζεις ότι είσαι «άσχημη», (με τα άλουστα μαλλιά) είσαι πιο άνετη και χαίρεσαι περισσότερο τη ζωή σου;


__________________
5.

Αγαπητή Α,Μπα, καιρό τώρα διαβάζω τη σελίδα και μπορώ να πω ότι έχω ταυτιστεί με αρκετά από όσα έχουν γραφτεί αλλά νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να θέσω και τη δικιά μου ερώτηση(ή καλύτερα ερωτήσεις). Λοιπόν, 5 χρόνια σε μια σχέση με έναν υπέροχο άνθρωπο που μου έχει προσφέρει στιγμές ηρεμίας, ευτυχίας, ασφάλειας και σιγουριάς. Καλά μέχρι εδώ αλλά, το μεγάλο αλλά είναι ότι πριν γνωρίσω τη σχέση μου, με είχε χτυπήσει ο κεραυνός του άτιμου αυτού μωρού που δε σε ρωτάει και σχεδόν ξεδιάντροπα σε χτυπάει κατακούτελα. Το θέμα είναι ότι αυτός τότε ήταν σε μακροχρόνια σχέση οπότε και δεν υπήρχε κάτι από μέρους του, ήταν ξεκάθαρα μονόπλευρο. Ωστόσο, παρατήρησα ότι από την αρχή είχαμε τρομερή χημεία και για να μην τα πολυλογώ έχουμε καταλήξει πολύ καλοί φίλοι (αν μπορείς να το πεις έτσι) μετά από 5 χρόνια. Ποτέ δεν έφυγε αυτό το συναίσθημα από μένα αλλά υπήρχαν στιγμές που καταλάγιαζε μέσα μου, στιγμές που ούτε τον σκεφτόμουν και στιγμές που τρελαινόμουν. Ξέρω τα πάντα γι' αυτόν, ξέρει τα πάντα για μένα. Με τη σχέση μου γνωριστήκαμε ένα 6μηνο μετά αλλά δεν ήταν ποτέ τόσο έντονο. Η αγάπη ήρθε μετά. Μέχρι και το καλοκαίρι όλα έβαιναν καλώς ώσπου ο άλλος χώρισε. Ποτέ μέχρι τότε δεν είχα σκεφτεί ότι υπάρχει και από πλευράς του κάτι ανάλογο.
Η σχέση μου εν τω μεταξύ έπεσε σε μία λούμπα όπου έβλεπα τον άλλο να έχει αφεθεί, να ασχολείται μόνο με τη δουλειά του, καμία όρεξη για τίποτα. Τα τηλεφωνήματα μας ήταν ολιγόλεπτα και οι συναντήσεις μας σπάνιες σε σημείο που ένιωθα ότι αν δεν κάνω εγώ κίνηση δε θα τον δω ποτέ. Και έκανα. Το προσπαθούσα. Αλλά δεν με κάλυπτε, κάτι έλειπε. Η καθημερινότητα του ήταν και είναι πάντα βάσει προγραμματισμού, ποτέ να μην ξεφύγουμε από αυτό. Ποτέ να μην ξενυχτήσουμε, ποτέ να μην μεθύσουμε μαζί, πράγματα τα οποία μου λείπουν και τα βρήκα στον άλλον.
Και έτσι μπήκε ο άλλος στη ζωή μου και ερωτικά. 5 χρόνια το κατέπνιγα, αλλά αυτό ερχόταν στην επιφάνεια χωρίς να ρωτήσει, μέχρι που δεν άντεξα και, ξέροντας όμως ότι διακινδυνεύω πολλά πράγματα, του μίλησα ανοιχτά. Και η απάντηση ήταν κάθε άλλο παρά αρνητική. Και μετά ήρθε 1 βδομάδα που το ζήσαμε, με πολλά ξενύχτια, με πολύ γέλιο αλλά πολλές συζητήσεις για το τι θα γίνει μετά. Και το μετά ήταν ότι δεν μπορούμε να είμαστε μαζί ακόμα τουλάχιστον γιατί αυτός έχει λίγο καιρό που βγήκε από τη σχέση του και έχει ανάγκη να είναι μόνος του και εγώ αξίζει να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία στη σχέση μου. Δε θέλουμε να πληγώσουμε ο ένας τον άλλον, δε θέλουμε να χάσουμε επαφή για αυτό ας αφήσουμε τα πράγματα να πάρουν μόνα τους το δρόμο τους χωρίς να τα πιέζουμε.
Και ερχόμαστε στο σήμερα, το οποίο έχει γίνει βασανιστικό. Μιλάμε κάθε μέρα, πολλές ώρες. Έχω σχεδόν πάρει την απόφαση να χωρίσω, κάτι που με πονάει πάρα πολύ γιατί αγαπώ πραγματικά τον άνθρωπο που μαζί του μοιράστηκα 5 χρόνια, αλλά δεν τον ποθώ. Είναι κρίμα να τον κοροϊδεύω και κυρίως να κοροϊδεύω τον ίδιο μου τον εαυτό. Οι σκέψεις όμως με φοβίζουν. Πως θα πετάξω έτσι εύκολα μια σχέση που μου έχει προσφέρει τόσα πολλά? Πως θα μπορέσω να πληγώσω με αυτό τον τρόπο έναν άνθρωπο που με αγαπάει και κάνει μαζί μου όνειρα? Μήπως να συνεχίσω να το προσπαθώ? Ή απλά θα το προσπαθήσω λόγω συνήθειας και φόβου για το άγνωστο?( εδώ ξέρω προφανώς την απάντηση)
Και το άλλο σκέλος των ερωτήσεων μου: ο άλλος αν ήθελε πραγματικά να είναι μαζί μου, δε θα ήταν?? Μήπως έχει βολευτεί σε όλη αυτή την κατάσταση? Παίρνει την επιβεβαίωση που θέλει, ιδίως τώρα μετά από έναν χωρισμό και μένει σε μια τέτοια κατάσταση χωρίς να τον ενοχλεί γιατί δίνει τα μισά από αυτά που είναι απαραίτητα σε μία σχέση και έχει χρόνο με τον εαυτό του. Ξέρω ότι έχει ανάγκη να μιλάει μαζί μου (γιατί το κάνει καθημερινά), να με βλέπει, νοιάζεται πραγματικά αλλά μάλλον όχι όπως θα ήθελα εγώ, ασχέτως αν νιώθω ότι έχει μπει σε μία διαδικασία σχέσης χωρίς να το καταλάβει και εγώ σε 2 σχέσεις. Επιμένει να είναι στη ζωή μου, κρατιέται με νύχια και με δόντια μέσα σε αυτή. Μια τρέλα επικρατεί στο μυαλό μου και αδυνατώ ακόμα να δώσω μια λύση σε όλο αυτό (γιατί μεταξύ μας ο φόβος είναι αυτός που με κρατάει δεμένη).


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Βρε παιδιά, είσαστε ολόκληρες γυναίκες, και όταν κάποιος σας λέει ότι δεν θέλει σχέση μαζί σας επειδή μόλις βγήκε από σχέση και θέλει να βρει τον εαυτό του, το πιστεύετε. Εσύ όχι μόνο κατάπιες αυτό, αλλά και το πόσο τζέντλεμαν είναι που σου είπε «εγώ σε θέλω, αλλά αφού σε θέλει και ο άλλος, μην το στενοχωρήσουμε το παιδί». Το οποίο παιδί στην δεύτερη παράγραφο το στολίζεις, αλλά στο τέλος κλαις που θα χαθεί μια υπέροχη σχέση πέντε ετών που τόσα σου χάρισε.


Εντάξει, όλοι έχουμε ταλέντο στο παραμύθιασμα του εαυτού μας, όλοι μας στρογγυλεύουμε την πραγματικότητα για να την καταπιούμε πιο εύκολα, όλοι προσπαθούμε να είμαστε πρωταγωνιστές κλασικής ταινίας και όχι βιντεοκασέτας από τη δεκαετία του ογδόντα, αλλά τώρα πώς αλλιώς να σου το πω, κάποτε πρέπει να βάλεις ένα φρένο σε αυτό που κάνεις. Επέτρεψε μου να σου ξεκαθαρίσω την τρέλα που επικρατεί στο μυαλό σου. Τα έχεις με κάποιον που δεν πολυθέλεις, και θα ήθελες να τα έχεις με κάποιον που δεν σε πολυθέλει (κάτι που ξέρεις πολύ καλά, και γι' αυτό διστάζεις να χωρίσεις. Μπορεί να σε πάει πάρα πολύ. Αυτό δεν σημαίνει ότι θέλει σχέση μαζί σου. Δεν θέλει, το έχει πει). Το εμπόδιο που έχεις είναι ότι πάσα θυσία θέλεις να είσαι με κάποιον, χωρίς να μείνεις λεπτό μόνη σου. Αυτά είναι τα δεδομένα. Είναι σύστημα τριών εξισώσεων με έναν άγνωστο. Δεν είναι και τόσο δύσκολη η λύση.

__________________
6.

Ποσο πολυ στενοχωριεμαι οταν χωριζουν αγαπημενα μου, φιλικα ζευγαρια επειδη ερχεται το πληρωμα του χρονου... παντα στενοχωριομουν σχεδον οσο οι ιδιοι και οταν το μαθαινα, δεν εβρισκα λογια να τους παρηγορησω. Παντα κατεληγε να με παρηγορει το αγορι μου λεγοντας μου πως ετσι ειναι οι σχεσεις... Φυσικα αναφερομαι σε μακροχρονιες σχεσεις που πλεον δεν μπορεις να διανοηθεις οτι αυτοι οι 2 ανθρωποι δεν θα καταληξουν μαζι. Ακουγεται τοσο μελο κι ομως, αισθανομαι οτι πεθαινει κατι με τον χωρισμο τους, πεθαινει αυτο που δημιουργησαν μεταξυ τους και χάνεται σα να μη συνεβη ποτε, τοσο αδοξα. Σταματαει η επικοινωνια (περα απο τυπικες ευχες σε γιορτες και γενεθλια) και σβηνονται κυριολεκτικα και μεταφορικα οι παλιες φωτογραφιες, οι διακοπες μας, οι βολτες μας, ολα οσα εζησαν και εζησα και εγω μαζι τους, και μενω να αναπολω κατα καιρους και να τους βλεπω χωριστα πια, πιο συχνα τα κοριτσια (που ηταν εξαρχης φιλες μου) με τα νεα τους αγορια (που επισης συμπαθω πολυ), πιο αραια τα (πρωην) αγορια (με τα νεα τους κοριτσια) γιατι δεν θελω να ξεκοψω μαζι τους αφου εγιναν φιλοι μου μεσα σ αυτα τα χρονια που περνουσαμε χρονο μαζι. Μου λειπει ομως η κοινη μας παρεα. Φυσικα δεν εξαιρω τον εαυτο μου απ αυτη την κατασταση, καθως καμια επαφη δεν υπαρχει με τον πρωην μου παρ οτι τον εκτιμω ως ανθρωπο και ως επιρροη στη ζωη μου. Πως λοιπον ερμηνευεται αυτη μας η συνηθεια; γιατι μας βγαινει τοσο φυσικα; Πως μπορουμε οι ανθρωποι να ξεχναμε, να παταμε delete, οταν ουσιαστικα εχουμε διαμορφωσει τον χαρακτηρα που εχουμε σημερα βασει αυτων που ζησαμε με αυτους που τα ζησαμε;
- Νία


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ούτε χάνονται οι παλιές ιστορίες, ούτε delete μπορούμε να πατήσουμε στο παρελθόν, ούτε πλήρη αμνησία παθαίνουμε, ούτε είναι σα να μην έγιναν ποτέ οι σχέσεις που διαλύθηκαν. Κυριολεκτικά μπορεί να σβήνουν κάποιες φωτογραφίες, αλλά μεταφορικά δεν γίνεται να σβήσουν, ακριβώς επειδή το παρόν μας είναι αποτέλεσμα του παρελθόντος μας. Η θλίψη σου για κάτι τέτοιο δείχνει κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω πολύ καλά. Κάποια ιδέα θεωρείς ότι προδίδεται, που δεν έχει εφαρμογή στην πραγματική ζωή, και ακόμα δεν μπορείς να το δεχτείς. Δεν είναι όλες οι μακροχρόνιες σχέσεις Άγιες επειδή εσένα σου φαινόταν έτσι. Ο κόσμος χωρίζει για πολύ σοβαρούς λόγους. Κάποιες φορές δεν υπάρχει επαφή γιατί υπάρχουν αιτίες σοβαρές που ο ένας δεν θέλει να ξαναδεί τον άλλον. Τα ζευγάρια που είναι καιρό μαζί και εσένα σου φαίνονται ταιριαστά δεν χωρίζουν επειδή ήρθε το πλήρωμα του χρόνου (τι θα πει αυτό;) κάτι άλλο έχει γίνει, αρκετά πιο δυσάρεστο, διαβρωτικό και επίπονο. Τι σε ενοχλεί τόσο πολύ; Μήπως είναι η πάρα πολύ κοινή ανθρώπινη αγωνία, η αβεβαιότητα; Ότι ποτέ δεν μπορείς να έχεις εγγυήσεις για το μέλλον; Ότι όλες οι καλές στιγμές έχουν τέλος; Όλα αυτά μαζί;

_________________
7.

Λενα, ειμαι 36 χρονων και ανυπαντρη. Ποτε στη ζωη μου δεν με απασχολησε το θεμα του γαμου. Βλεπω τις παλιες συμμαθητριες μου με τα παιδια τους, τις συνομηλικες φιλες και τις ξαδερφες μου παντρεμενες με παιδια. Σκεφτομαι...ολες αυτες πως αποφασισαν να δημιουργησουν οικογενεια; το ηθελαν απο μικρες και τοσα χρονια ειχαν παρει σοβαρα το θεμα και εψαχναν τον καταλληλο; Καποιες φορες διπλα τους νιωθω αποτυχημενη - σε επιπεδο προσωπικης ζωης.
- Αντωνια


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν δεν σε είχε απασχολήσει ποτέ το θέμα του γάμου, γιατί τώρα νιώθεις αποτυχημένη; Δεν είναι κάτι που προκύπτει χωρίς να το θέλεις, χωρίς να σε έχει απασχολήσει. Αφού τώρα σε πειράζει, θα πει ότι κάποια θεωρία είχες για το θέμα. Με το «δεν με είχε απασχολήσει» μάλλον εννοείς «δεν καταδέχτηκα να παραδεχτώ ότι είναι κάτι που θα ήθελα να προσπαθήσω, διότι είμαι υπεράνω». Ναι, όλες αυτές το αποφάσισαν, πιθανόν να το ήθελαν από μικρές, πάντως ήξεραν ότι το ήθελαν, το είχαν πάρει σοβαρά και έψαχναν τον κατάλληλο. Είναι ωραία η ιδέα της αυθόρμητης σχέσης που καταλήγει αβίαστα σε γάμο χωρίς να υπάρχει καθόλου αυτή η σκέψη από την αρχή, αλλά δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, εκτός αν μιλάμε για σχέσεις που ξεκινούν από τα 16 και κρατάνε δέκα, δεκαπέντε χρόνια. Ο κόσμος που θέλει να δεσμευτεί, το ξέρει. Τον απασχολεί το θέμα, το έχει στο νου του. Μπορεί να μην βλέπει όλους ως υποψήφιους (μπορεί και να τους βλέπει) αλλά δεν κάνει κινήσεις άσκοπες, δεν σπαταλιέται εύκολα, κρίνει ποιος είναι στην ίδια φάση, και δεν είναι υπεράνω.


Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν «αποφασίζουν» να δημιουργήσουν οικογένεια, απλώς δεν τους περνάει από το μυαλό να κάνουν κάτι διαφορετικό. Εσύ τώρα βρέθηκες στη φάση αυτής της αναζήτησης. Δεν είναι κακό να σε απασχολεί το θέμα, ίσα ίσα. Δεν χρειάζεται να σε προβληματίζει τόσο. Δεν είναι αργά. Ποτέ δεν είναι αργά για να παντρευτείς.


Και πριν εμβαθύνεις κι άλλο στην αυτολύπηση και στην αυτομομφή, να σε προειδοποιήσω. Τώρα είσαι σε ηλικία που όλοι είναι παντρεμένοι. Σε κάποια άλλη ηλικία όλοι γύρω σου θα είναι χωρισμένοι και πιθανόν παντρεμένοι δις. Ποτέ μην ζηλεύεις άλλους για πράγματα που νομίζεις ότι έχουν. Ζηλεύεις την ζωή που νομίζεις ότι ζουν, δηλαδή αυτή που θα ήθελες να ζεις εσύ. Δεν έχει καμία σχέση με τη ζωή που ζουν στην πραγματικότητα.

119

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#1 και αγαπητή Λένα ,, για όσους θέλουν ή χρειάζονται ψυχολογική στήριξη και ζουν στην Αθήνα , σας επισυνάπτω το παρακάτω link όπου υπάρχει ομάδα έμπειρων ανθρωπων - επαγγελματιών ,που βοηθάει ανθρωπους με χαμηλά ή και καθόλου εισοδήματα !https://psy-diktyo.gr/Τωρα αν κάποιος ζει σε επαρχία και θέλει ψυχολογική υποστήριξη , υπάρχουν τα ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΕΝΤΡΑ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ (υποθέτω και στην Αθήνα θα υπάρχουν) , όπου δεν πληρώνεις . Δεν γνωρίζω πως λειτουργούν , γνωρίζω όμως φίλους - γνωστούς , με οικονομικά προβλήματα , που κάνουν συνεδρίες (κάποιοι στο psy - diktyo & άλλοι στα δημόσια κέντρα στην επαρχία ) , και τους έχει βοηθήσει πολύ .
#4 Αγαπητή Jenna, αναφέρεις σοβαρά προβλήματα σε όλους τους τομείς της ζωής σου και με όλους όσους συναναστρέφεσαι, από φίλους και συντρόφους μέχρι καθηγητές και εργοδότες. Είσαι σίγουρη ότι για όλα αυτά "φταίει" η εξωτερική σου εμφάνιση? Τα προβλήματα που περιγράφεις είναι όλα θέματα διαπροσωπικών σχέσεων. Σίγουρα στις διαπροσωπικές μας σχέσεις παίζει ρόλο η εμφάνιση αλλά γιατί θεωρείς ότι παίζει τον μόνο ρόλο και αφιερώνεις όλη την προσοχή σου εκεί? Έχεις σκεφτεί ότι πέρα από την εμφάνιση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και μάλιστα πολύ μεγαλύτερο η προσωπικότητα και η συμπεριφορά σου στις διαπροσωπικές σου σχέσεις?Επίσης αυτά που περιέγραψες μπορούν πραγματικά να συμβούν στον οποιονδήποτε με μία μέτρια αλλά ακόμα και με μία κακή εμφάνιση. Για παράδειγμα, δεν χρειάζεται να είσαι εξωπραγματικά όμορφη για να ζηλέψουν οι φίλες ή για να στην πέσει το αγόρι τους. Μπορεί π.χ. το αγόρι τους να μην τις σέβεται και να μην διστάζει να λιγουρευτεί και τις φίλες της κοπέλας του. Μπορεί οι φίλες σου να μην είναι τόσο καλές φίλες όσο νομίζεις και να σε υποτιμούν ή να μην σε θέλουν τόσο για φίλη τους. Μπορεί εσύ να είσαι ανταγωνιστική ή πολύ διαχυτική και να τους προκαλείς αντίστοιχα ανασφάλεια ή ζήλια. Πολλά "μπορεί". Και όλα αυτά μπορούν να συμβούν ασχέτως εξωτερικής εμφάνισης. Γιατί όμως επικεντρώνεσαι μόνο σε αυτήν?Το ίδιο ισχύει και στις ερωτικές σχέσεις. Λες ότι "Στις δύο πιο σοβαρές σχέσεις που έχω κάνει ως τώρα είχα προβλήματα ζήλιας/ανασφάλειας από την πλευρά των συντρόφων χωρίς να δίνω το παραμικρό δικαίωμα -πέρα απ' την εμφάνισή μου." Όμως η εμφάνιση δεν είναι "δικαίωμα" που δίνεις. Αν κάποιος είναι ανασφαλής και παθολογικά ζηλιάρης, πρέπει να γνωρίζεις ότι το πιο πιθανό είναι αυτό να μην έχει να κάνει καθόλου με εσένα αλλά με τον ίδιο. Υπάρχουν πολλές γυναίκες πολύ κάτω του μετρίου σε εξωτερική εμφάνιση που αντιμετωπίζουν καταστάσεις παθολογικής ζήλιας, κτητικότητας, ακόμα και κακοποίησης στη σχέση τους. Ως γνωστόν, μπορεί κάποιος να είναι τόσο ανασφαλής και κτητικός χωρίς δικαιώματα, και μπορεί να τα παίρνει ακόμα και εκεί που δεν του τα δίνουν. Τα ερώτημα είναι τα εξής: Γιατί οι 2 πιο σοβαρές σου σχέσεις ήταν με τέτοιους τύπους? Γιατί συμφωνείς και αποδέχεσαι τόσο εύκολα την γνωμάτευση του ενός πρώην και θεωρείς ότι για τα προβλήματα ζήλιας/ανασφάλειας φταίει πάλι μόνο η εξωτερική σου εμφάνιση? Έχεις σκεφτεί ότι μπορεί να φταίει η ανεκτικότητα ή η αδυναμία επιβολής ορίων από την πλευρά σου? Με προβληματίζει που ενώ αυτός είχε την άσχημη συμπεριφορά και τις ανασφάλειες, τελικά είπε ο ίδιος να χωρίσετε και όχι εσύ. Έχεις σκεφτεί επίσης πως ο τύπος μπορεί να γίνει ανασφαλής και ζηλιάρης και σε επόμενη σχέση με μία λιγότερο όμορφη, μόνο και μόνο επειδή έχει θέματα ανασφάλειας και συμπεριφοράς/ χαρακτήρα? Με την ίδια λογική μπορείς να ερμηνεύσεις και τα υπόλοιπα θέματά σου, αν σταματήσεις να επικεντρώνεσαι τόσο πολύ στην εξωτερική σου εμφάνιση. Λες για παράδειγμα ότι "Πήρα το πτυχίο μου με άριστα και στα τέσσερα χρόνια και νομίζω ότι πιο πολύ ήταν για να αποδείξω κάτι στον κόσμο παρά το ενδιαφέρον μου για το αντικείμενο. Τα ίδια και στο μεταπτυχιακό." Έχεις σκεφτεί πως το γεγονός ότι το κίνητρό σου ήταν πιο πολύ αυτό και όχι το ενδιαφέρον σου για το αντικείμενο, μπορεί να αντανακλάται στους καθηγητές και στους εργοδότες σου? Στις συνεντεύξεις οι εργοδότες μυρίζονται από χιλιόμετρα τα κίνητρα και την έλλειψη ενδιαφέροντος. Όταν π.χ. το βασικό σου κίνητρο είναι αυτό παρά το ενδιαφέρον σου στο αντικείμενο, γιατί δεν το βάζεις και αυτό στην εξίσωση του "δεν με παίρνουν στα σοβαρά", αλλά βλέπεις και εκεί πάλι μοναδικό λόγο την εξωτερική σου εμφάνιση? Το να είναι όλοι τόσο δύσπιστοι και να μην σε παίρνουν στα σοβαρά ενώ είσαι άριστη και καταρτισμένη είναι μεγάλο θέμα και πραγματικά με προβληματίζει που το ερμηνεύεις και αυτό μονοδιάστατα βάσει της εξωτερικής σου εμφάνισης. Συνήθως αυτά είναι θέματα με πολλές συνισταμένες(όπως συμπεριφορά και προσωπικότητα) και μου φαίνεται ότι πάλι έχεις επικεντρωθεί μόνο σε μία.Τέλος λες ότι όλα αυτά τα προβλήματα που πραγματικά είναι πάρα πολλά και έχουν να κάνουν με όλους τους τομείς της ζωής σου, δεν μπορείς να τα συζητήσεις με κανέναν γιατί ντρέπεσαι. Και μόνο για αυτόν το λόγο και αφού μόνη σου ταλαιπωρείσαι και δεν βρίσκεις λύση, νομίζω θα ήταν καλή ιδέα να τα συζητήσεις με έναν ψυχολόγο. Σίγουρα η λύση δεν είναι να γεράσεις ούτε να σαμποτάρεις την εμφάνισή σου. Για μένα το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να μάθεις να μην επικεντρώνεσαι σε τόσο υπερβολικό βαθμό στην εξωτερική σου εμφάνιση. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να δεις καθαρά τι σου φταίει. Και σε αυτό μπορεί να σε βοηθήσει πολύ ένας ψυχολόγος. Επίσης είμαι σίγουρη ότι αν σταματήσεις η ίδια να βλέπεις σαν κυριότερο θέμα την ομορφιά σου στις διαπροσωπικές σου σχέσεις , τότε μόνο θα σταματήσουν και οι γύρω σου να επικεντρώνονται σε αυτήν. Αλλά εδώ προκύπτει και ένα δύσκολο ερώτημα: Θέλεις πραγματικά να μην επικεντρώνονται σε αυτή?
#4 Όντως αν δούλευε στην τηλεόραση (παρουσιάστρια, ηθοποιός, έστω δημοσιογράφος) θα είχε πολύ διαφορετική αντιμετώπιση. Για κάποιο λόγο στους ανθρώπους δεν τους αρέσει να τους αποδομείς με ένα "γεια" τα στερεότυπά τους. Προσωπικό παράδειγμα όταν δούλευα ως σεναριογράφος, έστελνα τα σενάρια στις εταιρίες παραγωγής και κάποιοι κάναν αμάν να με γνωρίσουν. Το απέφευγα όσο μπορούσα γιατί ήξερα... Μόλις με βλέπανε τους έπεφταν κυριολεκτικά τα μούτρα. Πολλοί μάλιστα με ρωτούσαν (παραπάνω από μία φορά το λεπτό) "μόνη σου το έγραψες;". Τότε τους απαντούσα ότι τα γράφει η μαμά μου και γελούσαμε δήθεν χαριτωμένα. Ή πήγαινα στην εταιρία και με στέλνανε αμέσως στον casting director χωρίς να με ρωτήσουν τον σκοπό της επίσκεψής μου. Ενολίγης το παρουσιαστικό μου (όσο και να το είχα προσπαθήσει-μέχρι και ψεύτικα γυαλιά μυωπίας είχα βάλει:) δεν έμοιαζε καθόλου με την "διανοούμενη" που είχαν στον μυαλό τους. Τότε εκνευριζόμουνα πολύ, τώρα -σε αντιστοιχη δουλειά- το διασκεδάζω και τους το λέω. "Αυτή η απογοήτευση από όποιον έχει δει δουλειά μου και με γνωρίζει μετά, είναι από τα πιο διασκεδαστικα κομμάτια της δουλειάς μου". Σταμάτησα να ντύνομαι και σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα, έξω ώμοι, τακούνι όταν το θέλω και πάω. Ας γίνει τουλάχιστον ο κάθε κόντρα ρόλος μας παιχνίδι.
#4Σε καταλαβαίνω σε μεγάλο βαθμό. Δε θεωρώ τον εαυτό μου υπερβολικά όμορφη,είμαι όμως αρκετά όμορφη και πολύ ψηλή(1,85) με αποτέλεσμα οσο να πεις να τραβάω τα βλέματα και να μην περνάω απαρατήρητη.Βάλε στην εξίσωση και πλούσιες καμπύλες, ε οι καφρίλες από άντρες που έχω ακούσει είναι άπειρες. όΤαν ήμουν νεοτερη ένιωσα από φίλες τη ζήλια και το φόβο μη τους φάω το γκόμενο. Όμως αυτές οι γυνάικες δεν ήταν φίλες και δεν έχουν καμία θέση πλέον στη ζωή μου. Μάλλον πρέπει να επαναπροσδιορίσεις τι σημαίνει φιλία γιατί αυτό που περιγράφεις πάντως δεν είναι. Το μεγαλύτερο προβλημα το είχα με τους άντρες. Με πλησίαζαν με ένα σκοπό συνήθως,απλά να με ρίξουν ,το έβλεπαν μάλλον ως κατόρθωμα. Και πολλοί μου εκμυστηρευτηκαν ότι αν δεν έκανα εγώ το πρώτο βήμα δε θα το έκαναν ποτέ αυτοί γιατί ήμουν λέει πολύ όμορφη για να γυρίσω να τους κοιτάξω και θα επέλεγαν να δοκιμάσουν την τύχη τους σε κάποια λιγότερο όμορφη που θα είχαν περισσοτερες πιθανότητες. Ευτυχως όμως δεν είναι όλοι έτσι,υπάρχουν και οι άντρες με αυτοπεποίθηση που θα σε διεκδικήσουν και δε θα σου κάνουν τη ζωή μίζερη από την παθολογική τους ζήλια. Πρεπει όμως ο άλλος να είναι και ώριμος και με αυτοπεποίθηση. Αντιμετώπισα κι εγω ηλίθια σχολιάκια για την εξυπνάδα καιτην ομορφιά και ένα έχω να σου πω. Αγνόησε τα! Είναι γεγονός ότι η ομορφια σου ανοίγει πόρτες αλλά συνοδεύεται και από στερεοτυπα περί εξυπνάδας και ικανοτήτων. βρες το τρόπο να κάνεις την εμφάνιση σου όπλο και όχι εμπόδιο και αναζήτησε άλλους ανθρώπους για φίλους και για σχέσεις.
Με κάλυψες απόλυτα ! Κι εγώ δεν ειμαι και η Σιντι Κρόφορντ αλλα απο μικρή ήμουν ψηλή με εντυπωσιακό σώμα ωραιο πρόσωπο κ μπλε μάτια . Είχα νιώσει πολλές φορες ζήλια κ κακια γύρω μου , ακόμα και απο τους γονείς των συμμαθητών μου πχ! Πιστεύω οτι η υπερβολική ομορφιά μπορεί να ειναι κατάρα κι επειδή ποτε δε μου άρεσε να προκαλώ πάντα ντύνομαι απλά , κυκλοφορώ με φόρμες κ άβαφη . Και εκει θα δεις μονο άντρες να κοιτάνε με θαυμασμό (για καποιο λόγο) και όχι πρόστυχα . Παράλληλα εχω εισπράξει πολλα βλέμματα κακίας απο γυναίκες αν φορέσω φόρεμα με τακούνια .Αν μια γυναίκα όμως εχει και προσωπικότητα τότε κάποιοι θα κομπλαρουν. Ε δε κομπλαρουν όμως ολοι . Οι κομπλεξικοί θα φερθούν κομπλεξικά . Οι άντρες όμως με προσωπικότητα που ξέρουν τι θέλουν κ το διεκδικούν,θα σπεύσουν ! Στην τελική δε τους θέλουμε όλους ! Μας κανει ένας !Απο μικρή λοιπόν είχα και την κολλητή μου , κοντή αδύνατη με ακμή . Κι όμως εχει περισσότερες επιτυχίες απο μένα ! Γιατι είχε αέρα , αυτοπεποίθηση , και δεν είχε κόμπλεξ .Αγαπητή φίλη #4 κανε ενα καλό ξεσκαρτάρισμα του περίγυρου σου και μη σαμποταρεις τον εαυτό σου . Να εισαι περήφανη που εισαι έξυπνη κ καλλιεργημένη και ευγνώμων που είσαι και μια κούκλα .
Όταν ήμουν μικρότερη δε φορούσα ποτε τακούνια γιατί πάντα κάποια θα μου έλεγε να μη περπατάω δίπλα της ή να κάθομαι στο μαγαζί για να μη φαίνεται αυτή κοντή. Γελούσα αλλά από μέσα μου έκλαιγα γιατί δυστυχώς το ύψος μου προκαλούσε πάντα σχόλια και ζήλιες. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι δεν πρέπει να νιώθω εγώ άσχημα για τα κόμπλεξ των άλλων. Διάλεξα φίλες που χαίρονται για μένα και δεν προσπαθούν να με ρίξουν ψυχολογικά. Και αν θέλω να βάλω τακούνια βάζω και γίνομαι 1,95 και δε με νοιάζει καθόλου αν κάποιος νιώθει άσχημα!(Η αλήθεια είναι βέβαια ότι με τακούνια δεν μπορώ να περπατήσω οποτε τα αποφεύγω αλλα αν μου ρθει να βάλω θα βάλω και οποιος έχει πρόβλημα ας μη βγει μαζί μου!)
#4 Αχ ειμαι τοσο πανεμορφη πανεξυπνη και πετυχημενη. Γιατι να μην ειστε ετσι και ολοι οι υπολοιποι? Γιατι να ειμαι καταδικασμενη να διαπρεπω παντου? Γιατι με καταραστηκε ετσι το συμπαν? Γιατι ρε γαμωτο η ζωη μου ειναι τοσο τελεια?
Το συμπέρασμα που έχω βγάλει εδώ μέσα είναι ότι ΕΥΤΥΧΩΣ που ΔΕΝ είμαι: από φυσικού μου πολύ αδύνατη,πανέμορφη κ πλούσια. Από θαύμα γλίτωσα μια ζωή καταδικασμένη!
#4 Η κοπέλα δε λέει τίποτα εξωπραγματικό, λέει το αυτονόητο.Πως δηλαδή σου συμπεριφέρονται όταν η εμφάνιση σου είναι πάνω από το μέσο όρο. Δεν σημαίνει ότι κάνει για μοντέλο, ούτε φαίνεται να την έχει ψωνίσει.Όπως όλοι γνωρίζουμε, οι προδιαγραφές για μοντέλο, δεν έχουν καν σχέση με αυτό που ονομάζουμε ομορφιά.Πρέπει να έχεις πολύ συγκεκριμένο ύψος, πολύ συγκεκριμένες αναλογίες και πολύ συγκεκριμένο άχρωμο πρόσωπο, για να αλλάζει στα διάφορα consepts. Στο δρόμο ή στο μετρό μία κοπέλα 1,78 με 50 κιλά, μόνο πολύ ωραία δεν θα την πουν.Όλα αυτά που λέει είναι αλήθεια, τα έχω περάσει και μπορώ να πω ότι ακόμα ζω στον απόηχο.Η πλειοψηφία των ανθρώπων, που ονομάζουμε κοινωνία, έτσι αντιδρά, όταν εισβάλει στο χώρο ένας άνθρωπος, κυρίως γυναίκα, που ξεπερνά τις συνηθισμένες προδιαγραφές.Τα σχόλια είναι από ανόητα έως κακεντρεχή.Πιο μικρή είχα βαρεθεί την ανοησία και σχόλια , γιατί δε γίνεσαι μοντέλο, τι θες κι ασχολείσαι με τη δικηγορία, θα πάθεις νευρική ανορεξία και άλλες ηλιθιότητες.Και ναι είναι πολλοί αυτοί που ασχολούνται,σχεδόν κάθε μέρα, στην καλύτερη, θα ακούσεις μία τέτοια μαλ....στη χειρότερη θα γυρίσεις σπίτι σου ράκος.Επίσης, ναι υπάρχουν γυναίκες, που όντως τις χαζεύεις γιατί είναι διαφορετικές.Δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πολύ ωραίες γυναίκες, απλά κάποιες είναι ωραιότερες.Που είναι το παράλογο εδώ;Τονίζω, ότι παίζει ρόλο και η ηλικία. Πρέπει να περάσουν χρόνια, για να αποδεχθείς ότι, δε σε αφορούν όλοι οι άνθρωποι, ότι πολλοί είναι ακατέργαστοι και προβάλουν στους άλλους δικές τους απόψεις.Θεωρώ απολύτως λάθος την προτροπή να γίνει μοντέλο η κοπέλα,αφενός γιατί δεν είναι αυτονόητο ότι μπορεί, αφετέρου γιατί κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να κάνει τη δουλειά που επιθυμεί και όχι τη δουλειά που ικανοποιεί τα στερεότυπα των υπολοίπων.Επίσης δεν καταλαβαίνω από που συνάγεται το συμπέρασμα ότι στις ωραίες ανοίγουν πόρτες. Ναι ανοίγουν αλλά αν δεν πληρωθεί το τίμημα, κλείνουν όπως άνοιξαν.....Δε νομίζω να είναι ευχάριστο, όλοι να αποβλέπουν στο πως θα σε ρίξουν στο κρεββάτι (το λέω κομψά). Αν δεν είσαι επιφανειακός άνθρωπος, υποφέρεις, όταν όλη την ώρα ξεπετιέται μπροστά σου η χωριάτικη σεξουαλικότητα του κάθε Αυτές δε, που νομίζουν ότι θα κάνουν καριέρες μόνο με την ομορφιά, την πατάνε διπλά, γιατί δε χτίζονται καριέρες έτσι. Εν πάση περιπτώσει αυτές είναι άλλη κατηγορία.Αυτό που βλέπω εγώ, είναι ότι η κοινωνία μας, κατακλύζεται από ανθρώπους με εμπάθεια και φθόνο, απόρροια της έλλειψης προσωπικής καλλιέργειας.Είναι τουλάχιστον αστείο, να νομίζουμε ότι οι ωραίες είναι αξιαγάπητες. Ισχύει επίσης ότι σε σοβαροφανείς δουλειές, όπως γιατρού, δικηγόρου και ό,τι τέλος πάντων, δεν παίρνουν σοβαρά ωραίες νέες γυναίκες ή για να το πω πιο εύστοχα δεν εμπιστεύονται.Αυτό που θα έλεγα στην κοπέλα, είναι κατ αρχήν να μη σαμποτάρει τον εαυτό της.Να μην κολλάει στο πως τη βλέπουν οι άσχετοι άλλοι.Ναι οι άντρες είναι πολύ επιθετικοί με τις ωραίες νέες γυναίκες, (και τις μεγαλύτερες) αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άντρες για εκείνη.Πρέπει να το πάρει απόφαση, ότι θα την βλέπουν επιφανειακά κάποιοι, αλλά αυτό θα πρέπει να το δει και ως πρόκληση.Κατά τη γνώμη μου, το μόνο πλεονέκτημα που δίνει η πάνω από το μέσο όρο ομορφιά, είναι η γνώση.Έχεις την ευκαιρία, να μάθεις πολύ περισσότερα από άλλους και για τον εαυτό σου και για τους ανθρώπους, γιατί ζεις πολλές καταστάσεις και μπαίνεις σε διαδικασία πολεμιστή.Προσπάθησε να μην εγκλωβιστείς και εσύ στο ρόλο της ωραίας και χάσεις την ευκαιρία να γνωρίσεις πραγματικά ουσιαστικούς ανθρώπους.Ήθελα να τονίσω σε αυτό το σημείο, ότι οι γυναίκες, είναι πολύ παρεξηγημένες στο θέμα του ανταγωνισμού. Πολύ πιο εύκολα κάνεις φίλες, όταν είσαι ωραία παρά φίλους.Υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες που τα έχουν βρει με τον εαυτό τους και δεν ανταγωνίζονται τις άλλες. Είσαι σίγουρη, ότι δε θες να είσαι η ωραιότερη της παρέας;Τέλος, είναι πολύ σημαντικό το επίπεδο του κύκλου, που συναναστρέφεσαι. Οι καλλιεργημένοι άνθρωποι δεν ασχολούνται τόσο πολύ με τις ομορφιές.Σκέψου μήπως σου αρέσει τελικά αυτή η κατάσταση ή φοβάσαι να αλλάξεις κύκλο.
Δεν το ειπα στα σοβαρά, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν της είπα να γίνει μοντέλο . Υπάρχουν κι άλλες δουλειές στις οποίες παίζει ρόλο η εμφάνισή. Στις δημόσιες σχέσεις πχ, στην τηλεόραση. Επίσης ότι οι ωραίοι έχουν πλεονέκτημα κοινωνικό δεν είναι κάτι που έχω βγάλει από το μυαλό μου, υπάρχουν πολλές μελέτες σχετικά όπως αυτή http://www.smithsonianmag.com/science-nature/how-much-is-being-attractive-worth-80414787/Η εντύπωση που δίνουμε στους άλλους, πέρα από το θέμα της φυσικής ομορφιάς, εξαρτάται και από πολλά άλλα. Απο το στάιλινγκ, τα μαλλιά, την έκφραση προσώπου, την ομιλία, το λεξιλόγιο, και φυσικά μέσω του περιεχομένου του λόγου μας.Σίγουρα υπάρχει η αρνητική πλευρά, αλλά όλα έχουν αρνητική πλευρά. Όμως, μεταξύ απόλυτης ομορφιάς και απόλυτης ασχήμιας ποιος θα διάλεγε το δεύτερο;
Εγώ πάλι, έχω διαβάσει σε μελέτες, ότι οι άνθρωποι που ανήκουν στο μέσο όρο είναι πιο ευτυχισμένοι και μου ακούγεται λογικό όχι μόνον επειδή το λένε οι μελέτες, αλλά επειδή το έχω παρατηρήσει.Άνθρωποι που δεν προκαλούν το μέσο όρο, δεν φοβίζουν, δεν αντιμετωπίζουν ανταγωνισμό, δεν γνωρίζουν καν κάποιες καταστάσεις γιατί απλά δεν τις έχουν αντιμετωπίσει ποτέ και δεν πρόκειται. Κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς περιττά εμπόδια.Η κοπέλα, λέει, ότι δεν είναι ακόμη μία εμφανίσιμη κοπέλα, αν και αυτό ακόμη δημιουργεί πρόβλημα.Λέει ότι είναι πολύ όμορφη. Γεγονός που αν ζεις στην Καλιφόρνια ας πούμε, είναι οκ, αλλά αν ζεις στα Πετράλωνα και κινείσαι, στον ευρύτερο χώρο του κέντρου της Αθήνας, προκαλεί εντύπωση και τα συναφή.Το φαντάζομαι ότι το είπες για πλάκα αυτό περί μοντέλου. Δε διαφωνώ ότι η ομορφιά είναι σύνολο, αλλά μερικές γυναίκες το έχουν.Έχεις παρατηρήσει κάποιες πολύ όμορφες, που κάθονται αμίλητες σαν κούκλες, μόνο και μόνο γιατί αν φερθούν φυσιολογικά θα θεωρηθούν, όλα αυτά που λέει η κοπέλα.Σα να μη δικαιούνται. Η συγκεκριμένη, απ ότι λέει και φαίνεται και από την ερώτηση, δεν είναι μία επιφανειακή όμορφη χαζοκοπελίτσα, γιατί αν ήταν δεν θα ρωτούσε, τι να κάνει με το ρατσισμό που υφίσταται, απλά θα χαιρόταν και θα το έπαιζε "πονηρό θηλυκό κατεργάρα γυναίκα"....Δεν τίθεται θέμα επιλογής μεταξύ άσχημου και όμορφου τι θα διάλεγες. Οι υποθετικές ερωτήσεις είναι μάταιες. Με το σκεπτικό αυτό, δε θα έπρεπε να είχε κανείς πρόβλημα. Το ζητούμενο είναι πως θα διαχειριστεί κανείς, αυτό που έχει.
το "πιο ευτυχισμένος" είναι διαφορετικό από το "κοινωνικό πλεονέκτημα", και δεν μετριέται το ίδιο εύκολα. Πώς μετράς την ευτυχία; Επίσης, εγώ έβαλα λινκ.Κάποιες υποθετικές ερωτήσεις έχουν νόημα και μάλιστα μπορούν να αποτελούν εργαλείο επιχειρήματος σε δικαστήριο.
#3 Διεκδίκησε και εσύ.Οι γονείς σας δεν αγαπούν περισσότερο την αδερφή σου.Απλά εκείνη έχει βρει το κουμπί τους ώστε να κερδίζει πράγματα.Βρες το και εσύ και ζήτα πράγματα.Τη στιγμή που ήδη δίνουν στην αδερφή σου,δεν είναι κακό να διεκδικήσεις και εσύ.Θα μου πεις ότι πλέον είναι πιο δύσκολα τα πράγματα οικονομικά για να ζητήσεις δικό σου αμάξι.Ζήτα να μοιραστείτε το δικό της.Εξάλλου οι γονείς σας το αγόρασαν.Ζήτα,επίσης, να μείνετε μαζί με την αδερφή σου.Άσε που έτσι θα την επηρεάσεις ώστε να αποκτήσει και εκείνη δραστηριότητες.Από την άλλη,μπορεί και εκείνη με τη σειρά της να αισθάνεται αδικημένη από τη γενικότερη κατάσταση.Μπορεί να μη βρίσκει δουλειά και αυτό να την έχει κάνει αδρανή και να ξεσπά στους γονείς σας ή να βρίσκει παρηγοριά στις εξόδους..Το να μη δουλεύεις πια δεν είναι επιλογή,όπως ήταν κάποτε.Για αυτό μπορεί να σε ζηλεύει λίγο και να θέλει και εκείνη να γίνει ενεργή όπως εσύ.Η ανεργία και η έλλειψη στόχων σε κάνει τόσο αδρανή και τόσο ανήμπορο να κάνεις πράγματα μόνος σου.. Κατά τη γνώμη μου,να διεκδικήσεις από τη μία πράγματα από τους γονείς σας (αφού το θες) αλλά από την άλλη,να στηρίξεις την άδερφή σου, όσο μπορείς και εσύ (με τόσα πράγματα που κάνεις).Παρότρυνέ την να βρει μια εθελοντική εργασία,να βρει μια δραστηριότητα που να της αρέσει,να εξασκήσει κάποιο χόμπι,κοίταξε στη δουλειά σου μήπως θέλουν κάποιο άτομο..Με αυτόν τον τρόπο θα επωφεληθείτε και οι δύο...
Πω πω, ταράχτηκα πολύ γιατί μου χτύπησες χορδή, δηλαδή όλη η ερώτηση με τάραξε γιατί είμαι η εξομολογούμενη πριν από 20 χρόνια. Σύμφωνοι, να διεκδικήσει, αλλά πρώτα να βρει τι ακριβώς είναι αυτό που θέλει. Το να μοιραστεί το αυτοκίνητο ή να πάει να μείνει στο σπίτι της γιαγιάς μπορεί να φέρει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα, να μην την αφήσει να αντιληφθεί τον εαυτό της ως μονάδα. Και να συνεχίσει να αντιλαμβάνεται τον εαυτό της με γνώμονα το πόσο "διαφέρει" από την αδερφής της και πόσο ριγμένη μπορεί να νιώθει. Μπορεί να το βλέπω πολύ διαστρεβλωμένα μέσα από τη δική μου ιστορία, αλλά όχι και πάλι όχι, να μην ζητήσει να μοιραστεί αυτά που έχει κερδίσει (με οποιονδήποτε τρόπο) η αδερφή της. Να βρει αυτά που θέλει και γιατί τα θέλει και μετά να χαράξει τον δρόμο της.
#5 Ο "ανεκπλήρωτος έρωτάς σου", που σε αγαπά και σε χρειάζεται όπως λέει, που ήταν σε μακροχρόνια σχέση και για ένα μυστηριώδη λόγο δεν μπορούσε να χωρίσει και που όταν χώρισε "ήθελε χρόνο να σκεφτεί" σε θέλει για καβάτζα. Σε θέλει στην ζωή του για να επιβεβαιώνεται, το έχεις καταλάβει και η ίδια. Ξέχνα τα δικά του θέλω και κοίτα τα δικά σου. Θες να είσαι η καβάτζα κάποιου? Οκ συνέχισε να μιλάς μαζί του, να συναντιέσται αραιά και που και να μην έχετε ποτέ σχέση. Θες να προχωρήσεις με τη ζωή σου? Αστον.Οσο για την τωρινή σου σχέση ίσως ποτέ να μην υπήρξε το πάθος γιατί πάντα είχες τον άλλον στο μυαλό σου και δεν αφοσιώθηκες στη σχέση σου. Ισως να έκανες αυτή τη σχέση για να ξεπεράσεις τον άλλον. Το σημαντικό είναι οτι ανεξάρτητα απ το τι συμβαίνει με τον άλλον η σχέση σου δεν σε καλυπτει πλέον και ίσως ο χωρισμός να είναι η καλύτερη λύση.
#4.Υπάρχουν προκαταλήψεις,που σχετίζονται με την εικόνα και μας βγαίνουν άμεσα κι αβίαστα.Η πρώτη εντύπωση,που μας δίνει κάποιος,τον στέλνει αυτόματα σε κουτάκια,που βρίσκονται ήδη στο μυαλό μας.Κάποιοι άνθρωποι μένουν σ'αυτή την πρώτη ταξινόμηση και δεν το βασανίζουν παραπάνω.Αυτό δε σημαίνει,ότι πρέπει να μένουμε εκεί.Να δώσω δυο παραδείγματα από την άλλη όχθη,μιας και δεν υπήρξα ποτέ ιδιαίτερα όμορφη.Είχα επιλεγεί για μια θέση εργασίας,γιατί η εργοδότρια μου δε με θεώρησε αρκετά ελκυστική και άρα στο δικό της μυαλό επικίνδυνη να ξελογιάσω τον άντρα της.Μου το ομολόγησε αργότερα,ότι ένας λόγος,για να πάρω τη δουλειά,ήταν αυτός.Δεν το λες και τιμητικό.Παρακολουθούσα κάποια μαθήματα κι είχα έναν καθηγητή,που ζήτημα αν μου είχε δώσει δυο φορές το λόγο σε διάστημα μηνών.Δεν μπορώ να δώσω άλλη εξήγηση πέρα από το ότι δεν του έκανα γκελ στο μάτι,γιατί πάντα προσπαθούσα να συμμετέχω όσο πιο ενεργά γινόταν.Ήταν σαφής και η προτίμηση του άλλωστε να ασχολείται την περισσότερη ώρα με δυο ομολογουμένως όμορφες κοπέλες.Μόνο όταν στο τέλος έκανα μια απ'τις καλύτερες παρουσιάσεις,αν όχι την καλύτερη,με ενθουσιώδη αποδοχή από τους συναδέλφους μου,αναρωτήθηκε πού ήμουν κρυμμένη τόσο καιρό.Θα μπορούσα να πάρω κατάκαρδα αυτά τα περιστατικά και να κάνω το δικό τους πρόβλημα δικό μου.Να ψάχνω σε όλες μου τις συναναστροφές ανάλογα δείγματα.Πιστεύω,ότι αν τα αναζητούσα,θα τα έβρισκα,γιατί το μυαλό μου θα ήταν εκεί.Απλά κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται μαλακισμένα ή και καθόλου και δεν το κρύβουν κιόλας.Δε χρειάζεται να εγκλωβιζόμαστε σ'αυτό.Άσε που μπορεί στο τέλος να μας αρέσει και το "δράμα" μας.
acantholimon καλά που σχολίασες γιατί για μια φριχτή στιγμή πίστεψα ότι εκτός από μένα όλες οι σχολιάστριες εδώ μέσα είναι εκτός από απίστευτα μορφωμένες και με προτίμηση στις μιλόνγκες και εξαιρετικά όμορφες!Εδώ κανονική γυναίκα, μέτριας μόρφωσης και εμφάνισης!Πέρα από την πλάκα, εγώ που έχω δίδυμη αδερφή με την οποία μοιάζουμε τρελά, έμαθα από πολύ μικρή ότι δεν έχει καμία σημασία η εμφάνιση αλλά τι βγάζεις στον άλλο αφού ποτέ μα ποτέ δεν αρέσαμε και οι δύο στον ίδιο άντρα. Φυσικά οι άλλοι πάντα σε κρίνουν αρχικά από την εμφάνιση σου αλλά μόλις περάσει η πρώτη εντύπωση η ομορφιά μπαίνει πάντα σαν πρόσημο. π.χ. Καλό κορίτσι η Μαιρούλα, παρόλο που είναι όμορφη/άσχημη/συμπαθητικούλα.
#3 Οι γονείς κάνουν λάθη, κάποιοι γονείς ξεχωρίζουν τα παιδιά τους αν και δε θα έπρεπε. Η αδερφή σου λες οτι απαιτούσε πράγματα και τσακωνόταν με τους γονείς σου γι'αυτό. Ισως να είναι πιο τεμπέλα και πιο εξαρτημένη απ τους γονείς σου και αυτοί θεωρόντας οτι τους έχει περισσότερο ανάγκη απ οτι εσύ εστίασαν σε εκείνη. Μακροπρόθσμα θα σου βγει σε καλό γιατί έμαθες να είσαι ανεξάρτητη, να δουλεύεις και να στηρίζεσαι στα πόδια σου, η αδερφή σου όχι. Ομως καταλαβαίνω το αίσθημα της πικρίας που νοιώθεις κι αν οι γονείς σου δεν το καταλαβαίνουν καντους να το καταλάβουν.Ζήτα κι εσύ. Αν θες αυτοκίνητο και οι γονείς σου αγόρασαν στην αδερφή σου θα έπρεπε να το κάνουν και για σένα, αν θες κι εσύ να μείνεις στο σπίτι της γιαγιάς απαίτησέ το. Μίλα τους για το πως αισθάνεσαι, αλλιώς η σχέση σου μαζί τους θα χαλάσει εντελώς, θα φύγεις από το σπίτι και θα σου μείνουν απωθημένα. Μην θεωρήσεις απιθανο οι γονείς σου να μην έχουν καταλάβει πως αισθάνεσαι. Ισως σε θεωρούν δυνατή και ανεξάρτητη ξεχνώντας οτι είσαι παιδί τους και χρειάζοσουν κι εσύ την γονεική προστασία, όχι μόνο η αδερφή σου.
#3: Γλυκιά μου σε καταλαβαίνω μιας κ είμαι παθούσα, 3 αδερφές η δεύτερη κακομαθημένη μέχρι αηδίας από όταν ήμασταν παιδιά, για τα παιχνίδια, μετά για τις εξόδους μέχρι κ για τα λεφτά πια (30+ όλες). Όσο έμενα στο ίδιο περιβάλλον μαζί της, εκεί που η αδικία ήταν εμφανέστατη στα πιο απλά κ καθημερινά πράγματα (πχ. εγώ να διαβάζω στον καύσωνα για εξεταστική με έναν χαλασμένο ανεμιστήρα κ η αδερφή να κάθεται με το κλιματιστικό κ να χαζεύει τιβι), έσκαγα, δεν το άντεχα, ένιωθα λίγη, ότι ό,τι κ να κάνω δεν θα αναγνωριστεί, ότι δεν με αγαπάνε κλπ κλπ. Η αδερφή σου δεν φταίει, βρίσκει κ τα κάνει. Οι γονείς σου φταίνε ΑΛΛΑ εσύ έχεις την επιλογή πως θα το αντιμετωπίσεις. Η θα κατηγορείς τους γονείς σου μια ζωή, χωρίς να τους δίνεις κανέναν ελαφρυντικό κ χωρίς να τους συγχωρέσεις για τα λάθη τους (τώρα είναι αργά να αλλάξουν κ μπορεί κ ποτε), ή θα κοιτάξεις τον εαυτό σου, τη ζωή σου, θα αναγνωρίσεις ότι σε αγαπάνε κ πως τόσα ξέρανε τόσα κάνανε. Η ζωή είναι άδικη, έστω κ από μια άσχημη κατάσταση μπορείς να πάρεις το μάθημά σου, να γίνεις καλύτερη. Αλλά μην πιστέψεις ότι αν διεκδικήσεις τα ίδια με την αδερφή σου θα τα πάρεις, ίσως κ να μην συμβεί κ αυτό δεν πρέπει να σε απογοητεύει. Το γεγονός ότι η αδερφή σου τα έχει όλα από τους γονείς σου, κακό στην ίδια κάνει, στον χαρακτήρα της κ στις σχέσεις της. Εσύ κοίτα τον εαυτό σου κ μην μπαίνεις σε διαδικασία σύγκρισης, μόνο χαμένη θα βγεις. Ανεξαρτητοποιήσου κ κοίτα τον εαυτό σου, τι σε κάνει ευτυχισμένη κ προσπάθησε να μην σκέφτεσαι συνέχεια την αδικία που βιώνεις, έτσι είναι τι να κάνουμε. Απλά προσπάθησε να μην κάνεις το ίδιο στα πιθανά μελλοντικά σου παιδιά. Πάντως με τους περισσότερους φίλους/φίλες που το συζητάμε οι πιο πολλοί γονείς ξεχωρίζουν κ αδικούν τα παιδιά τους...ίσως να είναι ανθρώπινο..
#4 μερικές σκόρπιες σκέψεις:Υποθέτω ότι είσαι γύρω στα 24-25. Κρίνοντας από τον τρόπο γραφής σου, θα έλεγα ότι είσαι αρκετά ώριμη για την ηλικία σου. Τα κορίτσια στα mid 20s είναι αρκετά σκληρά, οπότε μην παίρνεις πολύ κατάκαρδα τέτοιου είδους σχόλια. Πιθανόν να σου έκαναν τέτοιες "πλακίτσες" ακόμα και κουκλάρα να μην ήσουν. Η καλή η frenemy θα έβρισκε το αδύναμο σημείο σου εύκολα. Οπότε ένα ξεσκαρτάρισμα σε φίλους/ες που σου μιλάνε έτσι επιβάλεται.Χμμ νομίζεις ότι οι σχέσεις με το αντίθετο φύλο είναι κάτι εύκολο από μόνο του; Και στις πιο μέτριες εμφανισιακά και πάλι λιγούρηδες θα τους την πέσουν και πάλι κάποιοι υποψήφιοι θα ντραπούν να τους μιλήσουν. Είναι κάτι που συμβαίνει στα περισσότερα νέα κορίτσια, δε μας λες κάτι καινούργιο. Ίσως στη δική σου περίπτωση να συμβαίνει με μεγαλύτερο αριθμό ανθρών, αλλά και πάλι έχεις το πλεονέκτημα των περισσότερων επιλογών. Τέλος, ΜΗΝ ΨΑΡΩΝΕΙΣ.Εχω την αίσθηση, ειδικά με το θέμα της συνέντευξης που έθιξες, ότι περιμένεις να σε αντιμετωπίσουν οι άλλοι με ένα Χ τρόπο και έχεις προδικάσει την εξέλιξη κάθε φορά. Οπότε, πολύ απλά, μην ψαρώνεις σε όσα σου λένε και μη μαζεύεσαι. Έχε το θάρρος και απάντα όταν σου κάνουν τέτοια σχόλια με τον ίδιο τρόπο που θα υπερασπιζόσουν τον εαυτό σου αν ΔΕΝ ήσουν τόσο όμορφη.
#4: Φίλτατη νομίζω ότι εσύ η ίδια αφήνεις τους υπόλοιπους να ''υποτιμούν'' την ομορφιά σου ή την εξυπνάδα σου αντίστοιχα. Έχεις την τύχη να είσαι όμορφη. Με το να προσπαθείς να είσαι ''λιγότερο όμορφη'' δεν θα προσέξει κανείς τις άλλες σου ικανότητες περισσότερο, ίσως γενικά απλά σε προσέξει λιγότερο συνολικά.Οι φίλες σου που σε αποφεύγουν, δεν είναι φίλες σου, αλλά σου δημιουργούν κόμπλεξ για να αισθάνονται καλύτερα με τα δικά τους κόμπλεξ.Ο εργοδότης που σε προσβάλει με αυτόν τον τρόπο, θέλει μια αντίστοιχη απάντηση κατάμουτρα, θα εκτιμήσει την ευστροφία σου σε δευτερόλεπτα!Όσο για τους άντρες, πίστεψε με, κάπου υπάρχει ένας που είναι πολύ όμορφος και πολύ έξυπνος, και αναρωτιέται πού στο καλό θα καταφέρει να βρει μια κοπέλα αντίστοιχη, γιατί όσες θαυμάζει για το μυαλό τους δεν του είναι ελκυστικές και όσες του αρέσουν πολύ δεν τον καλύπτουν πνευματικά.Στατιστικό είναι το πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις.Μην αισθάνεσαι άσχημα :)
#4 Νομίζω οτι το πρόβλημα σου δεν είναι μόνο ο περίγυρός σου αλλά εσύ η ίδια που ορίζεις τον εαυτό σου μόνο με βάση αυτό το στοιχείο. Πολλά που βλέπουμε στους άλλους αντικατοπτρίζουν αυτά που σκεφτόμαστε εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας.Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έμειναν στην τέλεια εξωτερική τους εμφάνιση.Πάρε για παράδειγμα τηνς Μις Κόσμος Priyank Chopra που λεει χαρακτηριστικα 'I want to be limitless and break stereotypes'https://www.youtube.com/watch?v=1yFEyy6kWc0&t=609s Think more
Priyanka... τι είπες τώρα! Έχει σπάσει τόσα στερεότυπα, για τα όσα επικρατούν στο Χόλιγουντ δεν είναι σε κατάλληλη ηλικία, κιλά, χρώμα δέρματος, καταγωγή ΚΙ ΟΜΩΣ είναι κουκλάρα, ταλεντάρα, δυναμική, δεν μασάει τίποτα, αλλάζει τον κόσμο! Την λατρεύω! [Για όσους βαριούνται να γκουγκλάρουν είναι η Ινδή πρωταγωνίστρια του Quantiqo]
#4 Αγαπητή Λενα θα διαφωνήσω καθετα με την απάντηση σου. Ζεις με τις αρνητικές επιπτώσεις της πολύ ωραίας εμφάνισης όταν αποφασίσεις να μην την χρησιμοποιείς σαν βασικό σου προσόν.Το έγραψες κι εσύ εξάλλου πως θα ήταν πιο εύκολη η ζωή της αν επέλεγε το χώρο της ομορφιάς για καριέρα. Η κοπέλα όμως επέλεξε έναν άλλον στον οποίο πρέπει πρώτα να αποδείξει πως δεν είναι ηλίθια Και οχι μονο στον επαγγελματικο χωρο .Ξέρεις πόσο βαρύ είναι όποιος σου μιλάει να σε θεωρεί χαζή; Να υπάρχουν φίλες που σε ξεκοβουν από την παρέα για Να μη κοιτάζουν οι γκομενοι εσένα; Η λύση ποια είναι να κάνεις παρέα μονο με μοντέλα; Να σε πλησιάζουν κατά κύριο λόγο οι περιεργοι τύποι που περιγράφει γιατί οι πιο νορμάλ άνθρωποι θεωρούν πως θα είσαι σνομπ; Δε λέω πως είναι το σημαντικότερο πρόβλημα στον κόσμο αλλά είναι απολύτως υπαρκτό.
Οι περισσότερες γυναίκες πρέπει να αποδεικνύουμε διαρκώς ότι δεν είμαστε ηλίθιες, ασχέτως εμφάνισης... Ναι, η εμφάνιση μπορεί να παίζει ένα ρόλο, δεν είναι όμως το μόνο που επηρεάζει την στάση των άλλων. Π.χ. το να φαίνεσαι δεκαπέντε χρόνια νεότερη από την ηλικία σου είναι άλλο ένα πρόβλημα, ιδίως στον επαγγελματικό τομέα. Δεν μπορείς να εμποδίσεις τα υποτιμητικά σχόλια στην αρχική φάση της γνωριμίας, αλλά σίγουρα μπορείς να επηρεάσεις εντυπωσιακά τη στάση των άλλων στη συνέχεια, αν δείχνεις αυτοπεποίθηση και δεν κρύβεσαι. Η κοπέλα του γράμματος κρύβεται (μιλάει για άλουστα μαλλιά αλλά μπορεί να κρύβει επίσης την προσωπικότητά της προσπαθώντας να μένει στη σκιά), και έτσι οι άλλοι νιώθουν ότι επιβεβαιώνεται η κριτική τους (ομορφη κοπέλα και τέλος). Μην ανέχεσαι ρηχές φιλίες και στερεότυπα, βγες μπροστά και δείξε ποια είσαι. Μου έχει συμβεί να γνωρίσω πολύ όμορφους ανθρώπους που όμως δεν είχαν τίποτα να πουν, και πριν το δίωρο, μου φαίνονταν εντελώς αδιάφοροι, για να μην πω άσχημοι, και αντιθέτως άσχημους, που στη συζήτηση μεταμορφώθηκαν μπροστά στα μάτια μου σε συναρπαστικούς, γοητευτικούς και άκρως ερωτεύσιμους ανθρώπους.
Δεν χρειάζεται να αποδείξεις ότι δεν είσαι ηλίθια αν ΔΕΝ είσαι. Φαίνεται και με μόνο μια ματιά σε όσους ξέρουν να βλέπουν. Η ομορφιά είναι όπλο, πρέπει να ξέρεις πότε το γεμίζεις και πότε το κρατάς άσφαιρο. Grow up!
Lucky Lady, πολύ με στεναχώρησε το σχόλιό σου. Η ομορφιά δεν είναι κάτι που χρησιμοποιείς κατά το δοκούν, είναι εκεί ό,τι και να κάνεις (=είτε προσπαθείς να την τονίσεις είτε πας απεριποίητη στο περίπτερο). Είναι εξωτερικό χαρακτηριστικό, είναι το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κάποιος πάνω σου και πολλοί θεωρούν ότι τους δίνει το δικαίωμα να ξεράσουν πάνω σου ό,τι κόμπλεξ κουβαλούν μέσα τους. Και ναι, δε χρειάζεται να αποδείξεις ότι δεν είσαι ηλίθια αν δεν είσαι, αυτό θα φανεί. Μέχρι τότε όμως θα έχεις φάει στη μάπα προσβολές που δεν ξεχνιούνται εύκολα, και δε χρειάζεται να είσαι ανώριμη για να σε πληγώνουν.
Όχι, Σουβλίτσα, δεν ξέρω πως είναι. Έχω ζήσει όμως άλλου είδους απόρριψη, οπως όλοι μας, και προσπάθησα να την διαχειριστώ. Αυτό είπα στην κοπέλα. Εσύ τι προτείνεις;(Επίσης φυσικά και είναι υπαρκτό το πρόβλημα, δεν το αμφισβήτησα. Συγκεκριμένα γράφω "ειλικρινά δεν αμφισβητώ την αλήθεια σου'.)
Σουβλίτσα, οι φίλες σε απορρίπτουν μόνο όταν δεν είναι αληθινή η φιλία. Και ένας άνθρωπος θεωρείται σνομπ όταν έχει συγκεκριμένο τουπέ. Η ομορφιά από μόνη της δεν σε κάνει να δείχνεις σνομπ. Σνομπ μπορεί να δείξει και ένας εξαιρετικά άσχημος άνθρωπος. Όσο για τους περίεργους τύπους, μπορούν να πλησιάσουν οποιαδήποτε, όχι μόνο μία υπερβολικά όμορφη κοπέλα. Και τι πάει να πει περίεργος τύπος; Είναι αυτός που θα σε δει σεξουαλικά και αυτό θα έχει σαν πρώτη σκέψη στο μυαλό του; Μα αυτό δεν συμβαίνει σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις, ανεξαρτήτως ομορφιάς;
Κι εγώ αυτό σκέφτηκα. Πάντως εγώ έχω μια κούκλα φίλη, με σωματάρα, πανέξυπνη ως δικηγόρος, γλυκιά και όταν ήταν να την γνωρίσω στα εκάστοτε αγόρια μου, αλλά και στον νυν σύντροφο μου, πάντα έλεγα το πόσο όμορφη και καλή είναι και πόσο την αγαπώ. Την έβλεπαν, την θαύμαζαν και χαιρόμουν που έχω τέτοια καλή φίλη. Ξέρω πως είναι ομορφότερη απο μένα, δεν ζήλεψα λεπτό. Αν όως ήταν σνόμπ σίγουρα θα είχα άλλη άποψη και ίσως άλλα θα έλεγα στους φίλους.Το παν είναι να είσαι προσγειωμένος και μετρημένος. Είτε άσχημος, είτε όμορφος, είτε έξυπνος και ούτω καθεξής.
τσουμπλέκια, δεν χρειάζεται να στεναχωριέσαι και τόσο πολύ επειδή μια άγνωστη έγραψε τη δική της βλακεία σε κάτι σχόλια.Σιγά τα ωά.Δεν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω και δεν πειράζει, άλλωστε όσα έχω στο μυαλό μου ως επιχειρήματα δεν μπορουν να γραφούν εδώ. Η ομορφιά όταν είναι άσφαιρη δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Δεν μιλάω για μεταμόρφωση, σήμερα είμαι θεά, αύριο δεν βλέπομαι. Μιλάω για κάτι άλλο, αλλά δεν έχει σημασία. Μπορείτε να μείνετε στην άποψή σας κι εγώ στη δική μου.
@5 Δηλαδή εσύ θέλεις και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Σταμάτα να σκέφτεσαι τόσο εγωιστικά και κάνε αυτό που θα έπρεπε να έχεις κάνει εδώ και χρόνια. Χώρισε! Όσο για τον έρωτά σου που δεν ξέρει τι θέλει, να σε καλωσορίσουμε όλοι εμείς που δεν είμαστε εδώ και 5 χρόνια με έναν υπέροχο άνθρωπο στην πραγματικότητα! Welcome!