Στο σημερινό «Α μπα»: αμαρτίες γονέων

Στο σημερινό «Α μπα»: αμαρτίες γονέων Facebook Twitter
36


__________________
1.


Αγαπητή α μπα,
Είναι ο γάμος το πιο δύσκολο πράγμα του κόσμου? Κι αν όχι, εγω, που μου μοιάζει έτσι, μήπως πρέπει να χωρίσω?
Κουράστηκα να τσακώνομαι ά μπα μου. Δε θα σου πω τι και πως. Αλλά θα σου πω το σύνηθες σχημα: Λέω στον άλλον 1,2,3,4,5 επιχειρηματα που καταρρίπτουν ένα ισχυρισμό του για κάποιο θέμα που έχουμε διάσταση απόψεων, και ο άλλος αντί να μου αποδείξει ότι δεν ισχύουν αυτά τα επιχειρήματα, ή να μου αντιπαράθεσει κάποια άλλα, απαξιά, τελειώνει την κουβέντα, κι είναι εχθρικος ώσπου εγώ να δώσω τόπο στην οργή και να προσπαθήσω να θέρμανω το κλίμα. Στο μεσοδιάστημα θα φερθεί με φωνές, χαρακτηρισμούς, και σίγουρα θα ακούσω το "μου πρήζεις τ αρχιδ@!" που μειώνει όλη· τη συλλογιστική μου, και "δε μπορώ, θα χωρισουμε έτσι που κάνεις", που τορπιλίζει τα πάντα. Εγώ μετά θα απαντησω επίσης με φωνές και χαρακτηρισμούς, αναμεμιγμενες με κλάματα κι υπερβολές καμιά φορά, με αποτέλεσμα να εκλαμβανονται ολα όσα λέω υστερίες. Στην διάρκεια των καυγαδων αυτών, που κρατάνε κάποιες μέρες, εγώ θα είμαι χάλια και μετα βίας θα λειτουργώ, αυτός πάλι δε θα ειναι και στα καλυτερα του, αλλα θα είναι καλύτερα από εμένα. Μετά, όταν με δικές μου κινήσεις τα βρούμε, θα είμαστε μέλι γάλα, χωρις να συζητήσουμε να λύσουμε το θέμα μας. Κάποιες ελάχιστες φορες, εκανε αυτος πρώτος κίνηση να τα βρούμε, ή συζητήσαμε το θεμα μας. Στις καλές περιόδους καυγαδιζουμε ανά 3 εβδομάδες, στις κακές ανα 1 εβδομάδα.
Είναι νορμάλ αυτά τα πράγματα? Έτσι είναι ο γάμος κι είμαι ανώριμη? Η είναι μια παρωδία ο δικος μας γάμος?
Τρομάζω στην ιδέα να μείνω μόνη μου με παιδί. Είχα και πολλες μέτριες ως κακές σχέσεις στο παρελθόν, κι αυτή είναι η καλύτερη που είχα από διάφορες απόψεις. Απλά φοβάμαι ότι καθυστερώ κάτι που θα γίνει ούτως ή άλλως σε 10 χρόνια έτσι που είμαστε, και θα είναι χειρότερα τότε..
Τι λες?
- Επίμονη ονειρόπληκτη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

«Νορμάλ»... Όλα νορμάλ είναι. Αν σου πω ότι είναι νορμάλ, θα συνεχίσεις στο ίδιο μοτίβο; Σημασία έχει τι θέλεις εσύ για σένα και για τη ζωή σου. Έτσι θέλεις να ζεις;

 

Έχετε πρόβλημα επικοινωνίας. Αυτό φαίνεται από αυτά που γράφεις. Δυσκολευόσαστε να πείτε αυτά που θέλετε χωρίς να θίξετε τον άλλον. Προσπαθείτε και οι δύο να βγείτε σωστοί και να βγάλετε τον άλλον λάθος. Εσύ με επιχειρήματα, αυτός με φωνές. Μόνο που ο γάμος δεν είναι διαγωνισμός. Δεν χρειάζεται να «καταρρίψεις» τις θεωρίες σου. Να εκφράσεις τις ανησυχίες σου, ναι, να ρωτήσεις για λεπτομέρειες για το πώς το έχει σκεφτεί, ναι, αλλά να του εξηγήσεις με εκατό τρόπους πού κάνει λάθος, όχι. Όταν θέλετε να πάρετε μια απόφαση, πρέπει να νιώθετε ότι έχετε κοινό συμφέρον να πάρετε την καλύτερη δυνατή απόφαση, και σε αυτή την πορεία δεν έχει σημασία ποιος έχει το δίκιο, αλλά ποια είναι η σωστή απόφαση, γιατί από την λάθος θα ζημιωθείτε και οι δύο. Έτσι ο εγωισμός πρέπει να υποχωρεί χάρη του αντικειμενικού προβλήματος που πρέπει να λυθεί.


Αυτό είναι το ένα πρόβλημα που έχετε. Το άλλο είναι ότι δεν λες για ποιους λόγους τσακώνεστε, και δεν είναι καθόλου ασήμαντο. Υπάρχουν προβλήματα που λύνονται με συνεργασία, ή έστω κουμαντάρονται, αλλά υπάρχουν προβλήματα που δεν λύνονται. Είσαστε σε θέση να τα διαχωρίσετε και να αντέξετε την κάθε κατηγορία;


Αυτό που λες, ότι έχεις κάνει πολλές κακές σχέσεις και αυτή είναι η καλύτερη ως τώρα, λέει πολλά για σένα, για τις προσδοκίες που έχεις, για τις απαιτήσεις που έχεις, για το τι πιστεύεις ότι σου αξίζει. Πιστεύω ότι ο καθένας σας πρέπει να κάνει δουλειά με τον εαυτό του, αλλά επειδή δεν κάνει την ερώτηση ο άντρας σου, αλλά εσύ, χρειάζεται να δώσεις πολλές απαντήσεις για τον τρόπο που λειτουργείς εσύ, και δεν ξέρω αν έχεις κάνει την δουλειά που είναι απαραίτητη για να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Θα σου ήταν πολύ χρήσιμο να πας σε ψυχολόγο για να καταλάβεις πώς λειτουργείς, ώστε να καταλάβεις τι κάνεις σε αυτή τη σχέση, γιατί νομίζω ότι είσαι πελαγωμένη και δεν ξέρεις καθόλου από πού να ξεκινήσεις.


__________________
2.

Από τότε που άρχισα να σε διαβάζω νομίζω πως έχω γίνει λίγο πιο σοφή. Η ξεκάθαρη οπτική σου και ο -καμιά φορά- κυνισμός σου μου έδειξαν έναν άλλο τρόπο σκέψης που μέχρι τώρα δεν είχα συναντήσει. Ελπίζω να συνεχίσεις να γράφεις για πολλά χρόνια ακόμα.
Έχει τύχει κάποιος που απάντησες σε ερώτημα του και δεν έμεινε ικανοποιημένος, να σου γράψει εξοργισμένα και με άσχημα λόγια; Ή να σου γράψει περισσότερες λεπτομέρειες για το πρόβλημα του ζητώντας δεύτερη απάντηση;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ευχαριστώ πολύ! Μόνο διαφωνώ με την λέξη «κυνισμός». Κυνικός είναι αυτός που «χαρακτηρίζεται από παντελή έλλειψη συναισθηματικής ή ηθικής ευαισθησίας, που εκδηλώνει τις σκέψεις, τα συναισθήματα ή τις προθέσεις του χωρίς καμία προσπάθεια μετριασμού της δυσαρέσκειας που μπορεί να προκαλέσει, με πλήρη περιφρόνηση και αδιαφορία προς τους κοινά αποδεκτούς κανόνες ευπρέπειας ή ηθικής». Με τίποτα δεν νιώθω ότι ταιριάζω σε αυτή την περιγραφή. Παντελής έλλειψη συναισθηματικής ή ηθικής ευαισθησίας; Πλήρης περιφρόνηση στους κοινά αποδεκτούς κανόνες ευπρέπειας; Πιάνομαι από αυτό επειδή το ακούω συχνά, αλλά νομίζω ότι αυτοί που του λένε δεν ξέρουν πόσο βαριά είναι η λέξη. Για να σου το πω αλλιώς, δεν έχω τα κότσια να είμαι κυνική.


Για την κυρίως ερώτηση, ναι και στα δύο. Όχι όσο συχνά το φανταζόμουν, πάντως.


__________________
3.


Αγαπημένη Α μπα σου στέλνω το πρόβλημά μου με το φόβο ότι μπορεί να με ρωτήσεις αν είμαι 5 χρονών και αν το ξέρει η μαμά μου ότι μπαίνω στο ίντερνετ. Λοιπόν, σύντομη περιγραφή, είμαι 35 ετών, παντρεμένη με 2 παιδιά, ιδιοκτήτρια ενός φροντιστηρίου ξένων γλωσσών με αρκετά παιδιά και άλλους 6 καθηγητές. Μένω στην επαρχία. Λοιπόν. Το πρόβλημα είναι η αδερφή του άντρα μου. Είναι συνομήλικη μου, μένει μόνιμα με τους γονείς της (σε άλλη πόλη) και πρόσφατα για να βγάζει το χαρτζιλίκι της αποφάσισε να διδάξει αγγλικά σε 2-3 παιδιά της γειτονιάς. Ιδού το παιδικό μου θέμα. Από εκείνη τη στιγμή το παίζει σούπερ πνιγμένη επαγγελματίας, κράζει όλο τον πλανήτη που δεν καταλαβαίνει τις γυναίκες που έχουμε επωμιστεί τόσους ρόλους και στα οικογενειακά τραπέζια αναφερόμενη στον εαυτό της και σε εμένα κάνει σχόλια τύπου «Εμείς οι σύγχρονες εργαζόμενες δε βρίσκουμε χρόνο για τον εαυτό μας. Μια καριερίστρια αποτελεί απειλή για έναν άντρα. Γενικά στη δουλειά μου είμαι συγκεντρωμένη και τελειομανής» κλπ κλπ. Το άτομο που κάνει μάθημα 4 ώρες τη βδομάδα!! Τα λέει μπροστά μου που ξέρει για τα 15ωρα δουλειάς, τα άγχη και το πελάγωμα με τα παιδιά και σπίτι...Θα την ακούσει κανείς και θα πιστέψει πως διευθύνει τουλάχιστον 10 πολυεθνικές. Είναι λογικό να με εκνευρίζει τόσο αφόρητα όταν το κάνει; Είμαι υπερβολική που όταν την ακούω θέλω να της πετάξω την αλατιέρα στο κεφάλι;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Έλα μωρέ που νιώθεις ότι σε αφορά και εκνευρίζεσαι. Λες να υπάρχει κανείς, από αυτούς που την ξέρουν, που την παίρνει στα σοβαρά; Όλοι θα λένε αυτά που λες κι εσύ πίσω από την πλάτη της, και ακόμα χειρότερα. 

__________________
4.

Λένα, το βλέπεις Κ εσύ ότι... αλλάζει το ....σύστημα !!!! Ζώντας Καλά στην Ελλάδα της κρίσης, χωρίς μεγάλες εισοδηματικες περικοπές, θεωρώ δεδομένο οτιδήποτε αντιρατσιστικό ενισχύει τα ανθρώπινα Δικαιώματα. Συμφωνο συμβίωσης, ανεξιθρησκία, όλους τους αγραφους κανόνες με τους οποίους σεβομαστε τις επιλογές Κ την ιδιωτικότητα του διπλανού μας.

κ ενώ είμαι συστημική Κ το φωνάζω, ρε συ πλέον δεν είμαι τόσο σίγουρη για τους φίλους, γείτονες κλπ... ζούμε σε προάστιο, σε ωραία σπίτια, με καλά αυτοκίνητα, ιδιωτικά για τα παιδιά κλπ κλπ Κ θεωρείς πως οι γείτονες ανήκουν στους εξημερωμενους (συγνωμη για τη λέξη) . Κ μετά.... τραμπ ! Χρυσή Αυγή Κ Λεπέν, Κ ...παντρεύονται οι πουστ...Σ Κ θάνατος στους πρόσφυγες... Όχι μεμονωμένα άτομα ρε Λένα, μιλάμε έχει εξαπλωθεί σαν πανούκλα. Σκάει Κ ΤΟ αποτέλεσμα της Αμερικής Κ ολοκληρώνεται το κάδρο. Άσε τους κρυφούς... Όλοι αυτοί που τα πιστεύουν όλα αυτά αλλά το παίζουν υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων... πλέον δεν ξέρω σε ποιον μιλάω Κ ποιον έχω απέναντι μου..

Είναι αυτό νέο σύστημα ?? Εξαθλιωθήκαμε τόσο λόγο της παγκόσμιας κρίσης κ ξαναγυριζουμε στα σπήλαια ?? Μόνο εγώ τα βλέπω ως ανησυχητικά σημάδια η είστε κ άλλοι ρε παιδιά, πείτε μου...

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

ΜΟΝΟ ΕΣΥ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ. Πρώτη φορά ακούμε έναν προβληματισμό για την ακροδεξιά άνοδο στην Ευρώπη και στην Αμερική.


Πραγματικά με ανησυχεί περισσότερο το γεγονός ότι κάποιος πιστεύει ότι είναι ο μόνος που κατάλαβε ότι φαίνεται να υπάρχει τέτοια στροφή παγκοσμίως, παρά η ίδια η στροφή. Αν προσπαθούσαμε όλοι να ενημερωθούμε λίγο, ελάχιστα περισσότερο, όχι από τους γείτονες και από τους τίτλους των ειδήσεων μόνο, αλλά λίγο, πολύ λίγο πιο βαθιά, στα άρθρα με τους λιγότερο εντυπωσιακούς τίτλους, θα ήταν τεράστια η βελτίωση συλλογικά.

__________________
5.


Γιατι Λένα μεγαλωνουμε ;έχω ρυτιδες και γερνάω Είμαι 52 χρόνων και βλέπω το πρόσωπο μου και τρομαζω. Κατα τα αλλα καλα.
Άννα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ποια είναι η εναλλακτική που θα σου άρεσε περισσότερο; Η φύση είχε προβλέψει να πεθαίνουμε πολύ πριν βγάλουμε ρυτίδες, από πείνα ή από το κρύο, ή από χολέρα και φυματίωση, και συνήθως χωρίς δόντια. Προτιμάς την φυσική πορεία, ή αυτή που έχει τροποποιηθεί από τον άνθρωπο;


Το πρόβλημα που έχεις με τις ρυτίδες σου είναι κοινωνικά κατασκευασμένο. Με άλλους πρέπει να τα βάλεις, όχι με το πρόσωπό σου. Το πρόσωπο σου είναι μια χαρά, δείχνει τη ζωή που έζησε, που πρόλαβε και έζησε, και να θεωρείς τον εαυτό σου πολύ τυχερό που είσαι αρκετά πάνω στη γη ώστε να βλέπεις τις ρυτίδες σου. 

 

Κατά τα άλλα, αν νιώθεις ότι έχεις παραμελήσει την εμφάνιση σου και αυτό θέλεις να πεις, ποτέ δεν είναι αργά για να ξεκινήσιες. Υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι για να αναγεννηθείς εμφανισιακά.


__________________
6.

Λένα γεια σου, σε ευχαριστώ εκ των προτέρων αν δημοσιευτεί η ερώτηση μου κ συγχαρητήρια για τη στήλη σου, πηρα πολλές φορές απαντήσεις για διαφορα μικρα που έτυχε να με απασχολούν μέσα από τις απαντήσεις σου σε άλλους αναγνώστες. Στο δια ταύτα: ειμαι στα 33, παντρεμένη με ενα παρα πολυ καλο παιδί, καλή σχέση με γονείς κ πολυ καλές φιλίες. Το πρόβλημα μ ειναι οτι παρατήρησα πως σε όλη μ τη ζωή είχα πάντοτε μια παθητική στάση σε όλους με αποτέλεσμα τρία (3) άτομα απο το φιλικό μ περιβάλλον με κακοποίησαν λεκτικά. Το λέω με την βαριά έννοια της λέξης γιατι πραγματικά έτσι νιώθω. Στα δυο άτομα κατάφερα κ άρχισα σιγά σιγά κ έβαλα κάποια όρια, με την στήριξη των άλλων μ φίλων, με τους οποίους πραγματικά νιωθω αγάπη σεβασμο κ πολύ τυχερή. Κρατάω φιλίες από το δημοτικό για να καταλάβεις, κ γενικότερα είναι βαθιές φιλίες κ ουσιαστικές. Στο τρίτο άτομο, ας την ονομασω Χ δυσκολεύομαι παρα πολύ να την οριοθετήσω, η ιστορία ξεκινά κάπως έτσι: αυτη είχε κάποιες φίλες στο σχολείο όπου ξαφνικά την έκανε η τότε κολλητή της πέρα για τον λόγο οτι την κακοποιούσε λεκτικά παρα πολυ κ αυτήν, ήμουν παρούσα σε πολλα περιστατικά κ θυμάμαι οτι αυτο το σκηνικό με αναστάτωνε. Στην πορεία τραβήχτηκαν μακριά της όλες τις οι φίλες και η Χ ξαφνικά εμεινε μόνη της, όπου τότε θυμήθηκε ξαφνικά οτι εμεις οι δυο είμαστε κολλητές κ απαιτούσε με ενα πασιβ αγκρεσιβ τροπο να είμαστε συνέχεια μαζί κ όποτε της έλεγα οτι δε μπορω π.χ να βγούμε, μ έκανε μούτρα, μ μιλούσε απότομα κ άμα τη ρωτούσα τι έχεις μ απαντούσε χαζά "α καλε τίποτα ολα καλα!!". Συνεχίστηκε για χρονια αυτη η "σχέση", σε ολα μας τα φοιτητικά χρονια είμασταν σε γειτονικές πόλεις κ πήγαινα ή ερχόταν αυτη σε μένα, δε λέω υπήρξαν κ στιγμές π περνούσαμε πολυ καλα. Αλλα πάντα ένιωθα κάπως μαζί της,ότι ΠΡΕΠΕΙ να την κάνω παρέα, οτι ζηλεύει πράγματα σε μενα τα οποια η ίδια εχει εξειδανικευσει κ το χειρότερο με έκανε να νιωθω οτι φταίω που εχω φίλες (αυτη δεν απέκτησε ποτε άλλες μονο έκανε κάποιες γνωριμίες κ όλες την εγκατέλειπαν) ότι φταίω που ειμαι κοινωνική κ αγαπητή κ εχω γνωριμίες (δεν το λέω με ψωνίστικο τροπο αλήθεια) κ δε χάνει ποτε ευκαιρία να μ μιλήσει με πασιβ αγκρεσιβ τροπο κ να μ την πει έμμεσα για τα πάντα (με μείωσε πολλές φορές μπροστά στον άντρα μ με πασιβ αγκρέσιβ τρόπο ότι είμαι ανεπρόκοπη, δεν καθαρίζω, είμαι πιεστική γκόμενα+σπασαρχίδω+τάχα γελά ότι τάχα είναι αστείο- ο άντρας μ μια φορά νευρίασε+της την είπε διπλοματικά+γω αγχώθηκα). Με υποβάλει σε πιεστικές-χαζές ερωτήσεις π αφορούν τις άλλες μ φίλες (τις οποίες κ προσπάθησα να φέρω κοντά γιατί λυπόμουν π ένιωθε μόνη της η Χ, αλλά οι φίλες μ δεν την δέχτηκαν+αυτό η Χ δεν το χώνεψε ποτέ κ ενίοτε μ το χρεώνει που δεν γιναμε όλοι μια παρέα) π.χ με ρωτά ποια θεωρώ καλύτερη μ φίλη, σχηματιζει 1-2-3 στο χερι και με ρωτά 1, αυτή είναι φίλη σου; 2 αυτή; 3 αυτή; Και νιώθω ότι πρέπει να απαντήσω αρνητικά ότι, ε όχι νταξει δεν ειμαστε κ τόσο κοντά, γιατί αυτό θέλει να ακούσει και να αφησω να νοηθεί ότι εγω+αυτή ειμαστε οι μόνες καλύτερες φίλες στον κόσμο. Μ κάνει έλεγχο πού πάω και με ποιον, κ αν τολμήσω ποτέ να της ακυρώσω ραντεβού μας, με παίρνει τηλέφωνα+ζητά εξηγήσεις τύπου γλυκουλίνικα αλλά επιθετικά παράλληλα, κ τι έχεις να κάνεις+γιατί δε μ λες να έρχομαι μαζί σ στις δουλειές π έχεις+αμα βρω τη δυναμη να της πω, ρε συ ενταξει θελω να παω μονη μ για να τελειωνω, κατεβάζει μούτρα. Έχω την αίσθηση επίσης ότι θέλει να νιώθει ότι είμαστε οι ίδιες. Θέλω να ξεκόψω δεν θελω να είναι πλεον αυτός ο άνθρωπος στη ζωή μ, είναι η 3η φορά π το προσπαθώ να ειμαστε φιλες, τις άλλες φορές ειχαμε ξεκόψει κ γω ενιωθα ασχηχμα κάθε φορά κ της έδινα ξανα ευκαιρία πιστεύοντας ότι άλλαξε. Σε κάθε αρχή π επανασυνδεόμασταν ήταν γλυκούλα, μετά αργά, δειλά και ύπουλα έδειχνε το πραγματικό της πρόσωπο, κ ξανα πασιβ ακρεσιβ+ξανα μπουλινγκ υπογειο. Το ερωτημα μ είναι ότι την λυπάμαι π είναι μόνη της, νιώθω κακιά+δυπρόσωπη μαζί της, αλλά δεν μπορω να την αντεξω άλλο, γιατί όταν την οριοθετώ αντιδρά έντονα είτε με μούτρα είτε με γλύφει από πάνω μεχρι κάτω. Πώς να το χειριστώ; Πιστεύω πως αμα της πω κατι, δεν εχω τεκμήρια να της αποδειξω ότι μ κάνει ζήλιες ή μ κάνει πασιβ αγκρέσιβ πράγματα+θα με βγάλει τρελή. Βασικά θέλω να ξενερώσει αυτή+να φύγει αυτή. Οι φίλες μ και ο άντρας μου, με βοηθούν πολύ σε όλο αυτό ευτυχώς. Σε ευχαριστώ πολύ, καλή συνέχεια σε ότι κάνεις+συνέχισε τη καλή δουλειά , σε θαυμάζω!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αγαπητή φίλη, νομίζω ότι αφήνεις την ζωή να σου συμβεί και δεν παίρνεις αποφάσεις για σένα. Η άλλη αποφάσισε ότι είσαστε φίλες, εσύ το δέχτηκες. Και τώρα που δεν σου αρέσει καθόλου η εξέλιξη αυτής της σχέσης, περιμένεις να φύγει αυτή χωρίς να κάνεις τίποτα. Δεν σε συμφέρει ο τρόπος που λειτουργείς. Είναι πολύ συχνά απαραίτητο να λέμε ΟΧΙ, χωρίς να έχουμε τύψεις. Είναι απαραίτητο μερικές φορές να δυσαρεστούμε τους άλλους, όταν δεν γίνεται αλλιώς. Χαίρομαι που οι φίλες σου και ο άντρας σου συμπαραστέκονται, αλλά αναρωτιέμαι γιατί κανείς τους δεν σου λέει να υψώσεις επιτέλους το ανάστημα σου και να φύγεις από μια κακοποιητική σχέση. Ή μήπως σου το λένε και κάνεις ότι δεν ακούς;


Δεν χρειάζεται να παραδεχτεί τίποτα, δεν χρειάζεται να συζητήσεις τίποτα, δεν χρειάζεται να πάρεις την άδεια της για να ξεκόψεις. Απλά κόψε. Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα. Είναι φανερό ότι ξέρει πολύ καλά τι κάνει. (Ξέρει επίσης ότι λειτουργείς παθητικά και ότι μπορεί να σε χειραγωγήσει, οπότε πάρε τα μέτρα σου. Κάνε επιτέλους αυτό που πρέπει να κάνεις).

_________________
7.


Πλησιάζοντας αισίως στα 40 και οι γονείς στα 70 η σχέση έχει αλλάξει δυναμική. Αρχίζουν να μου μιλούν πιο ανοιχτά για τη σχέση και τα αισθήματά που έχουν αναμεταξύ τους. Εστιάζουν στα κακά περισσότερο. Πίκρες, ματαιώσεις κ.α. είναι πάνω κάτω τα λόγια τους! Φυσικά από καιρό όλοι ξέραμε ότι δεν ήταν ποτέ οι ιλουστρασιόν γονείς στις διαφημίσεις (ποιος είναι;). Αλλά πάντα υπέθετα ότι στο κάτω κάτω, η σούμα είχε θετικό πρόσημο για τη σχέση τους.

Αναρωτιέμαι τη δική μου στάση σε όλο αυτό. Έχω δοκιμάσει να πάρω το μέρος αυτού που πίστευα ότι σε κάποιο ζήτημα έχει δίκιο, με όχι τόσο καλά αποτελέσματα. Άλλοτε πάλι απλώς γνέφω, χωρίς να παίρνω θέση. Θα ήθελα να πηγαίνανε σε ψυχολόγο, αλλά αυτό είναι για αυτούς όπως τα ανώτερα μαθηματικά για μία πέρκα, κοινώς καμία σχεση. Νομίζω ότι οι μεγάλοι άνθρωποι είναι μια ειδική κατηγορία ανθρώπων που θέλει ειδική μεταχείριση. Αλλά όλα όσα ακούω και διαβάζω μοιάζουν σαν να λένε: Από μια ηλικία και μετά είναι πάρα πολύ δύσκολο να αλλάξει ο άνθρωπος. Δέξου το ως έχει.

Αν και με θυμώνει, επειδή μοιάζει σα να βιαζόμαστε να τους παρατήσουμε, μήπως υπάρχει κάποιο δίκιο και πρέπει να συμβιβαστώ με την ιδέα; Δε μπορώ να πω ότι ενοχλούμαι τόσο ώστε να πάω εγώ σε ψυχολόγο. Περισσότερο νοιάζομαι να εστιάζουν στα τόσα καλά που έχουν και να μη γκρινιάζουν αλλά οι παραινέσεις μου δεν αρκούν. Εσύ τι λες;
- Χέρια ψηλά!


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Λέω ότι και εκατό χρονών να γίνεις, κι αυτοί διακόσια, παραμένουν οι γονείς σου και παραμένεις το παιδί τους, οπότε κακώς σου λένε τα προβλήματα που έχουν μεταξύ τους, και εσύ κακώς το δέχεσαι, και κάκιστα που προσπαθείς να βρεις ποιος έχει δίκιο, και κακώς προσπαθείς με παραινέσεις να τους οδηγήσεις σε άλλο τρόπο σκέψης. Οι μεγάλοι άνθρωποι αρχίζουν κάποτε και κάνουν απολογισμό, και ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους ήταν συχνά ο γάμος τους, και μοιραία σκέφτονται αν έκαναν τελικά καλά ή αν χαράμισαν πενήντα χρόνια. Πρέπει να τους αφήσεις στην ησυχία τους να κάνουν ό,τι νομίζουν με αυτόν τον απολογισμό, και αν τους φέρνει αντιμέτωπους, να το σεβαστείς· δεν είναι πρόβλημα που πρέπει να λύσεις, είναι κάτι που πρέπει να κάνουν για τον εαυτό τους. Αν το πρόσημο είναι θετικό, ή αρνητικό, είναι δική τους απόφαση, όχι δική σου, και αν το πρόσημο είναι αρνητικό, να μη σε θυμώνει καθόλου. Μεγάλοι είναι, δεν είναι ηλίθιοι. Δεν είναι ειδική κατηγορία, έχουν ζήσει περισσότερα χρόνια, και δεν μπορείς να δεις την ζωή από εκεί που την βλέπουν.

 

Όταν προσπαθούν να σε ανακατέψουν, να τους κόβεις ευγενικά και αποφασιστικά, λέγοντας ότι είσαι το παιδί τους και δεν είναι καθόλου δίκαιο να σε βάζουν μέσα στο γάμο τους με αυτόν τον τρόπο, γιατί αγαπάς και τους δυο ως γονείς, τελεία και παύλα.

36

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

16 σχόλια
Ερώτηση 3 Εγώ παντρεμένη με 2 παιδια. Αυτή ανύπαντρη μένει με τους γονείς της.Εγώ είμαι ιδιοκτήτρια, με πολλούς μαθητές, και έχω και στη δούλεψη μου 6 καθηγητές. Αυτη βγάζει το χαρτζιλίκι της.Μην μπερδεύεστε. Δεν είναι " εργασιακής " υφής και ωραρίου αυτά που απασχολούν τη γράφουσα. Έχει ένα τέραστιο άγχος να της δώσουν τα εύσημα οι άλλοι, να παραδεχτούν οι πάντες πόσο καλά τα έχει καταφέρει.Δεν ξέρω αν έχει θέματα να λύσει η αδερφή. Μπορεί και να έχει. Η γραφουσα πάντως πρεπει πρωτα να λύσει τα δικά της θέματα υπεροψίας, ξιπασιας και κομπλεξισμου
Ναι,αμεσως μολις πληρωσει το ΙΚΑ και το ΕΦΚΑ.Και αφου διορθωσει,τηλεφωνησει στους λογιστες και βγαλει λιστα για τους εξεταστεους του Μαίου.Δεν θα ειμαστε καλα!
Είσαι συστημική και το φωνάζεις γιατί το σύστημα σου έχει φερθεί καλά. Το έχεις αφομοιώσει έχοντας βρει τη θέση σου μέσα του (μία καλή θέση) χωρίς να χρειαστεί ποτέ να το αμφισβητήσεις. Ζεις στο προάστιό σου με τα καλά αυτοκίνητα για να μην έρχεσαι σε επαφή με του αξημέρωτους οπισθοδρομικούς φτωχούς, για΄τι πολιτισμένη και προοδευτική είναι μόνο η ανώτερη τάξη. Στέλνεις τα παιδιά σου σε ιδιωτικό για να έχουν καλύτερη εκπαίδευση αλλά εσύ ακόμα δεν έχεις μάθει πώς γράφεται ο σημαντικότερος σύνδεσμος της γλώσσας σου.Ε, άσε μας κουκλίτσα μου(το τελευταίο ο διαχειριστής μπορεί να το κόψει αν κρίνει ότι χρειάζεται)
To οτι κάποιος που βαριέται να γράψει ολόκληρες λέξεις και μας έχει ταράξει στα μ και στα κ και στα σύμβολα(και άντε να το διαβάσεις το κείμενο ) θεωρεί απαραίτητο να γράψει ένα νουμερο και αριθμητικά και ολογράφως εμένα με ξεπερνάει!
1.απο την στιγμη που οτι περιγραφεις ειναι η καλυτερη σχεση που ειχες ποτε,καποιο θεμα εχεις με την επιλογη συντροφων.απο κει και περα για αλλη μια φορα καποιος γραφει ενα μεγαλο κειμενο αλλα αγνοει σημαντικες πληροφοριες.πως να σου απαντησει η αμπα η και οι σχολιαστες οταν δεν αναφερεις κανενα απο τα θεματα για τα οποια τσακωνεστε.επισης δεν λες ποσο καιρο ειστε παντρεμενοι και αν αυτο το μοτιβο με τους τσακωμους γινεται απο την αρχη της σχεσης σας και αν οχι,τι αλλαξε και ξεκινησαν οι τσακωμοι σε τοσο τακτα διαστηματα.
Αμπα σ ευχαριστώ για την απάντηση στο 7. Βιώνω μια πολύ παρόμοια κατάσταση εδώ και κάποια χρόνια με τους γονείς μου, και είχα ακριβώς την ίδια πορεία σκέψης με τη γράφουσα. Για μένα αυτό είχε ξεκινήσει γύρω στα 25. Η προτροπή σου είναι σωστή όμως όποτε το προσπαθησα το μόνο που κατάφερα είναι να τσακωθώ εγώ με τη μητέρα μου γιατί είμαι 'αναίσθητη'. 'Εκτοτε, και αφού ξεκάθάρισε μέσα στο κεφάλι μου ότι πρέπει να κρατάω μια ουδέτερη στάση και ότι ναι δεν είμαστε φίλες, αλλά και με την φυσική απόσταση που μας χωρίζει, αυτό που 'εχουμε καταφέρει είναι α) να μιλάμε κυρίως για θέματα καθημερινότητας αποφεύγοντας τα θέματα τζιζ και 2) όποτε ανοίγει ξανά αυτό το θέμα να νοιώθουμε και οι δυο καταπίεση ( για άλλους λόγους η καθε μια). Οπως καταλαβαίνεις αυτό κάπως φθείρει μια σχέση που ίσως ήταν πιο ουσιαστική. Όμως δεν μπορώ να της αλλάξω τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα so it is what it is.
#1 Οι τσακωμοί είναι πρόβλημα, όταν εσύ τους βλέπεις ως πρόβλημα. Υπάρχουν ζευγάρια και οικογένειες, που είναι εθισμένοι στη σφαγή για πλάκα.Υπάρχουν άνθρωποι, ποθ δεν μπορούν να επικοινωνήσουν αλλιώς, παρά μόνο μέσω του ανταγωνισμού, της ειρωνείας, της κακοποίησης. Εσύ από ό,τι λες, ενοχλείσαι, γίνεσαι χάλια, δεν λειτουργείς.Το πιο πιθανό, κατά τη γνώμη μου, αφού λες κιόλας ότι όλες οι σχέσεις σου ήταν πάνω κάτω έτσι, είναι να έχεις συνηθίσει αυτό το τρόπο επικοινωνίας από το σπίτι σου, αλλά τελικά δεν τον αντέχεις. Προφανώς βρίσκεις και άντρες που ενισχύουν την κατάσταση αυτή, που σου είναι οικεία μεν αφόρητη δε. Άντρες που δεν ακούν, που αδιαφορούν .....που περιμένουν να σου περάσει, που δεν τους ενδιαφέρει να συνεννοηθούν γενικά.Νομίζω πρέπει να το δεις με ειδικό. Γιατί, ενώ δεν αντέχεις τους τσακωμούς, όπως λες, συνέχεια συνδέεις τη ζωή σου με ανθρώπους, με τους οποίους τσακώνεσαι, πάλι όπως λες.#2 Προσωπικά, καταλαβαίνω και συμμερίζομαι τον εκνευρισμό της γυναίκας. Δεν μπορώ να διαπιστώσω αν έχει προσωπικό θέμα ανταγωνισμού με την κουνιάδα (δεν είμαι σίγουρη για τη συγγένεια), όμως οι ψεύτες είναι πλέον λαίλαπα στην σημερινή Ελλάδα.Δεν είναι προσωπικό το θέμα, είναι πολιτικό θεωρώ. Νομίζω ότι τα ψέμματα και τα παινέματα του κάθε λογής μικρού ή μεγάλου λαμόγιου, έφεραν την κοινωνία μας, στην ηθική και κοινωνική παρακμή που πλέον η φράση "στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις", έχει ορατά ολέθριες συνέπειες.Δεν είναι τόσο αθώο το φαινόμενο. Δεν αφορά απλά ένα οικογενειακό χαζοτραπέζι.Η γραφική/ος, που διατείνεται ότι δουλεύει πολύ ενώ ξύνεται αύριο θα απαιτήσει προνόμια, ενώ με την επιμονή της, θα έχει περάσει στη συνείδηση των ανυποψίαστων, που δεν προσέχουν τι ακούν, μία στρεβλή διάσταση της πραγματικότητας.Η γνώμη που διαμορφώνουμε για τα πράγματα, καθορίζεται από όλα τα ερεθίσματα. Αυτή η κυρία μαζί με άλλους ψεύτες και ψεύτρες, διαμορφώνει την κοινή γνώμη.Η άποψη μου είναι ότι αυτούς πρέπει να τους ξεμπροστιάζουμε χωρίς έλεος.#6 Θεωρώ, πως εσύ, είσαι πολύ χειρότερη φίλη, από την άλλη. Η άλλη έχει χοντρό πρόβλημα από το δημοτικό. Δεν το βλέπεις; Είναι δυνατόν τόσα χρόνια να μην της έχεις εντοπίσει το οφθαλμοφανές και λες ότι είσαι καλή;Μάλλον τη χρησιμοποιείς, για να ενισχύεις την ψεύτικη καλοσύνη σου στους άλλους.
Για το #2 Θέτεις έναν ενδιαφέροντα προβληματισμό. Ισχύει αυτό που λες. Όμως είναι κι αφάνταστη σπατάλη ενέργειας όταν γίνεται για κάτι τόσο μηδαμινό (στο μεγαλύτερο πλάνο) όπως η κυριούλα αυτή με τις 4 ώρες εργασία τη βδομάδα. Μήπως αυτή η ενέργεια να κατευθυνόταν σε πιο "επικίνδυνους" ψεύτες;
#6 Βάλε όρια και λέγε όχι. Η φίλη σου ίσως είναι χειριστική και σου μιλάει άσχημα όμως το φταίξιμο είναι πλέον δικό σου που την αφήνεις και συνεχίζεις να κάνεις παρέα μαζί της. Μένετε και σε διαφορετικές πόλεις οπότε δεν είναι οτι έχετε καθημερινή επαφή. Το ότι θέλεις να ξενερώσει και να φύγει δείχνει οτι ναι μεν δε τη θες στη ζωή σου αλλά δε θες να την αντιμετωπίσεις, δε θες να φανείς η κακιά που της είπε οχι. Αν θες να έχεις τις παρέες που θες και να απομακρυνθείς από τοξικούς ανθρώπους δυστυχώς πρέπει να έχεις το θάρρος της γνώμης σου και να μην προσπαθείς να είσαι αρεστή σε όλους.
επιπλεον οσο το καθυστερεις θα γινεται χειροτερο γιατι τετοιοι ανθρωποι οσο μεγαλωνουν κανουν ακομα πιο δυσκολα νεες φιλιες ( ποιος να τους ανεχτει?),οποτε η αναγκη τους για προσκολληση στους ηδη υπαρχοντες φιλους μεγαλωνει.
#7.Οι δικοί μου είναι γύρω στα 60.Σχεδόν 40 χρόνια μαζί.Στην ουσία έζησαν τα πάντα ο ένας δίπλα στον άλλο.Έγιναν αυτό,που είναι σήμερα,μεγαλώνοντας ο ένας τον άλλο κι όχι μόνο τα παιδιά τους.Καμιά φορά αναρωτιέμαι,αν θα ήταν οι ίδιοι άνθρωποι,στην περίπτωση,που είχαν συμβιώσει με άλλους.Υπήρξαν πολύ καλές στιγμές και πολύ δύσκολες στιγμές.Στιγμές,που θαύμασαν το σύντροφο τους και στιγμές,που εκείνος τους απογοήτευσε.Τώρα είναι σε μια ηλικία,που η βιολογική κούραση,αλλά και η φθορά από τα προβλήματα,έχει περιορίσει τη δύναμη τους και τη διάθεση για νέα ξεκινήματα,καινούρια σχέδια.Όχι ότι δεν υπάρχουν,νέοι είναι ακόμα,αλλά μένει περισσότερος χρόνος,για να αναμασούν το παρελθόν,να βγάζουν τα τεφτέρια τους,για να κάνουν λογαριασμό.Εκεί στο μέτρημα βγαίνουν και πίκρες,όνειρα,που δεν ευοδώθηκαν,συμβιβασμοί,που δεν ήταν εύκολοι,αλλά και χαρές,που δεν τις χόρτασαν.Και γκρίνια βγάζουν και παράπονο και θα κατηγορήσουν ο ένας τον άλλο.Και ποιον να κατηγορήσουν στην τελική;Ο εαυτός τους τούς φταίει κι ο εαυτός τους σε μεγάλο βαθμό είναι το μαζί.Και για τα καθημερινά,τα τωρινά τρώγονται,γιατί δεν έχουν την ίδια υπομονή και τις ίδιες αντοχές και τους φαίνονται ακόμα και μικροπράγματα βουνό.Συχνά γίνομαι κυτίο παραπόνων.Με κουράζει αυτό πολλές φορές.Τα ίδια και τα ίδια θα λέμε;Απ'την άλλη νιώθω σαν να περιμένουν από μένα να τους πω,ότι καλά τα κατάφεραν παρά τα λάθη και τις δυσκολίες.Και με συγκινεί αυτό.Με συγκινεί βαθιά,που ζητούν την αποδοχή μου.Στεναχωριέμαι μόνο,που δεν καταφέρνω να τους πω πόσο καλοί γονείς είναι με τα λάθη τους και τα σωστά,πόσο τους χαίρομαι σαν ζευγάρι κι ας μην έχουν την τέλεια σχέση,ότι θα τους έκανα παρέα ακόμα κι αν δεν ήμουν παιδί τους,γιατί όσο και να με νευριάζουν,είναι ωραίοι τύποι.Ακούω,χωρίς να κρίνω.Δε διαλέγω στρατόπεδο.Έτσι κι αλλιώς αυτοί,ακόμα κι όταν διαφωνούν,στο ίδιο στρατόπεδο είναι και το έχουν επιλέξει.Μου τα λένε,ξεθυμαίνουν και συνεχίζουν,όπως ξέρουν.
@Nenerlander,είπαμε είναι καλά παιδιά,αλλά μη μας πάρουν και τον αέρα.Πλάκα κάνω.Η αλήθεια είναι,ότι δυσκολεύομαι,να εκφράσω τις ευαισθησίες μου.Προσπαθώ να το κατανοήσω και το δουλεύω.@Καραβάν',ευχαριστώ και γι'αυτό το ευγενικό σχόλιο.Σε εκείνο για το ψευδώνυμο αλλού το βρήκα άσκοπο,να το κάνω μέσα στο χαμό.Δεν ήξερα καν,αν θα το δεις.
@acantholimon Πες τους το! Πες το στον καθένα χωριστά και στους δυο μαζί. Πες το πολλές φορές για να το εμπεδώσουν. Νιώθω κάθε κουβέντα που έγραψες και νιώθω την βαθιά συγκίνηση που περιγράφεις. Σαν να έγραψες για τους δικούς μου γονείς και τον τρόπο που τους βλέπω τώρα πια. Πες τους αυτά που σκέφτεσαι.
#1Ένας καλός γάμος προκύπτει. Όσο κι αν υπάρχουν εξ αρχής κάποιες αναγκαίες συνθήκες όπως έχουμε ξαναπεί (κοινοί στόχοι και κοινές αξίες). Η ανάπτυξη επικοινωνιακών κωδίκων με το πέρας του χρόνου είναι απαραίτητη ώστε να λυθούν όποια ουσιαστικά προβλήματα. Όμως κάποια προβλήματα δεν είναι καν προβλήματα. Ο σύζυγος/η σύζυγος δεν οφείλουν να είναι sparring partners για επιχειρηματολογικό πόλεμο πχ. για την γενικότερη εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή ή για το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλοφίλων ή για το αν τα σουτζουκάκια θέλουν περισσότερο σκόρδο και κύμινο (εκτός αν είναι το αγαπημένο σου φαί και σε τσούζει). Για όλα αυτά τα ωραιότατα θέματα υπάρχουν τα συζητητήρια όπου μπορεί κανείς να συνομιλήσει με όλο τον πλανήτη και να επιχειρηματολογήσει όσο επιθυμεί η καρδιά του χωρίς να υποστεί τις συνέπειες της ελλιπούς επικοινωνίας δια ζώσης. Αν τώρα οι καυγάδες άπτονται των παρακάτω θεμάτων 1.χρήματα και διαχείρισή τους2.καθήκοντα στο σπίτι και ρόλοι3.διαπαιδαγώγηση παιδιών 4.σεξουαλική ζωή τότε το θέμα είναι σοβαρό και οι καυγάδες δεν βοηθούν. Αντίθετα χρειάζεται παραγωγικός διάλογος. Δηλαδή διάλογος που εντοπίζει τα παράπονα του άλλου ευκρινώς κι οριοθετεί τι είναι διατεθειμένος ο άλλος να κάνει ώστε να ανταποκριθεί. #4Πάντα και παντού ιστορικά μιλώντας όταν ο κόσμος φοβάται στρέφεται ακροδεξιά. (Και γι'αυτό τα φίλα προσκείμενα μέσα είναι τρομολαγνικά. Ο φοβισμένος θέλει "πατερούληδες"). #5Ποτέ δεν κατάλαβα την αγωνία του μεγαλώματος σε σχέση με τις ρυτίδες. Άντε πες είμαι ευνοημένη αλλά βρε παιδί μου δεν είναι απείρως σημαντικότερο να είσαι υγιής και αρτιμελής και να μπορείς να ευχαριστηθεί μια καλή ποιότητα ζωής μεγαλώνοντας (που κανένας δεν μπορεί να στην εγγυηθεί); Όποιος έχει περάσει μερικά χειρουργεία ή έχει κάποια ασθένεια νομίζω μπορεί να καταλάβει. Επομένως οι ανησυχούσες για τις ρυτίδες μπορούν να θεωρούν εαυτούς ιδιαίτερα κωλόφαρδους! #7Οι ηλικιωμένοι άνθρωποι εκτός από τον απολογισμό που κάνουν (τον κάνουν κι οι μεσήλικοι αυτόν) έχουν τα διάφορα προβλήματα υγείας που τους ταλαιπωρούν και σκέπτονται την ανημπόρια του τέλους. Τι θα τους "σκάσει" και ποιός θα τους φροντίσει. Πρέπει να είναι εφιαλτικό να είσαι ανήμπορος και να πρέπει να σε προσέξει ένας άνθρωπος που δεν είσαι σίγουρος ότι το κάνει με το ενδιαφέρον και την αγάπη πλέον που θα ήθελες. Τα αποθέματα αγάπης κι υπομονής δεν είναι ανεξάντλητα (ένας καλός λόγος να μην πρήζουμε τα ταίρια μας - κάποια στιγμή μακρινή ας μη σιχτηρίζουν που έμειναν τελικά δίπλα μας και να μην νιώθουν ότι διεκπεραιώνουν καθήκον).
#6τελικά δεν ξέρω τι προτιμώ περισσότερο.. τα ορθογραφικά ή το να κόβεις τις λέξεις. Κοπελιά μου γιατί μας υποβάλλεις σ αυτό το μαρτύριο γράψε σαν άνθρωπος. Και εν τέλει μπορώ να προσπεράσω τα ορθογραφικά ή τα συντακτικά γιατί σε όλους ξεφεύγουν αλλά αυτά τα "μ" "π" "τ" "κ" και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, με εξοργίζουν.Στο διαταύτα.. η Χ είναι τρομαχτικιά! Λοιπόν μου θυμίζεις την κολλητή μου που έχει μια τέτοια "φίλη" ας την πούμε Ψ από το σχολείο (δηλαδή πάνω από 20 χρόνια), και όλοι στην παρέα την ανεχόμασταν για χάρη της κολλητής μας τόσα χρόνια.. η Ψου φυσικά δεν έχει άλλες φιλίες,ανυπόφορη έμμεσες προσβολές τρομερός νάρκισσος και άλλα πολλά. Σε κάποια φάση η Ψου με αφορμή κάποιων προσωπικών θεμάτων και την ενασχόλησή της με τα κοινά (πολιτική) απομακρύνθηκε οπότε άρπαξε την ευκαιρία και απομακρύνθηκε και η κολλητή. Τώρα η Ψου έκανε δυναμικό come-back αλλά η κολλητή δείχνει χαρακτήρα και κάνει σταδιακό fade-out.. δηλαδή αναπάντητες κλήσεις, αόριστα "τα λέμε" "έχω δουλειά". Συνήθως αυτά τα άτομα είναι ιντριγκαδόρικα, ταράζουν τα ήρεμα νερά, αλλά είναι δύσκολο να τα εμπιστευτείς. Τέλος πάντων, θέλω να καταλήξω στο ότι, η κολλητή μου είδε την ευκαιρία να αραιώσει όταν και η ίδια ήταν έτοιμη και είπε ως εδώ.Ίσως και σε εσένα δεν λείπουν οι ευκαιρίες για απομάκρυνση αλλά η ωριμότητα.
Βρε παιδιά δεν καταλαβαίνω. Πόσο δύσκολο είναι να έχετε κάτι τέτοια προβληματικά άτομα στην κοινή παρέα στο "κλάσιμο". Δηλαδή θα πουν μια παπαριά μια. Θα πούν μια παπαριά δυό. Άμα δεν τους απευθύνει κανείς τον λόγο θα το πιάσουν το μήνυμα κάποια στιγμή. Πού θα πάει. Κατά μονάς είναι που παρουσιάζεται το πρόβλημα γιατί δεν νοείται να σε καλέσει στο τηλέφωνο και να μην της μιλάς πχ. Κάτι πρέπει να απαντήσεις. Αλλά σε σύνολο...
Αυτό με τα συμφωνα μόνο το παθαίνω κι εγώ. Τι φάση δηλαδή; Βαριέται ο άλλος να γραψει και δύο φωνήεντα για να ολοκληρωθεί η λέξη ενώ έχει γράψει ολόκληρο κατεβατό; Τα δυο φωνήεντα θα κάνουν τη διαφορά; αν είναι έτσι να τα καταργήσουμε από παντου κ ν δμ μτ ν θ σνννθμ(και να δούμε μετά αν θα συνεννοηθούμε!).
Εμένα πάλι, βλέποντας αυτά τα μ,σ,τ,κ στην αρχή μου βγαίνει να τα διαβάζω με αξάν Γιαννιώτικη ας πούμε, μια και είμαι από εκεί. Μετά από λίγο προσαρμόζομαι και διαβάζω κανονικά.
#1.Δεν ξέρω τι προβλήματα έχετε και τι στάση κρατάτε απέναντι σε αυτά,αφού δεν τα αναφέρεις.Δε φταίει όμως ο γάμος γι'αυτό,που ζείτε.Απλά κάνει τα πράγματα δυσκολότερα,γιατί είσαστε κάτω απ'την ίδια στέγη,έχετε κοινά προβλήματα ή προβλήματα,που πρέπει να αντιμετωπιστούν από κοινού,οι αποφάσεις του ενός επηρεάζουν και τον άλλο.Το θέμα όμως είναι ένα και θα υπήρχε και χωρίς το γάμο.Δεν μπορείτε να συνεννοηθείτε.Υπάρχει ζήτημα επικοινωνίας.Δε γίνεται διάλογος με τέτοιες συμπεριφορές.Ακόμα όμως κι αν δουλεύατε τη συμπεριφορά σας,δεν ξέρω πόσο αποτελεσματικό θα ήταν.Κάποιοι άνθρωποι απλά δεν ταιριάζουν.Με κάποιους ανθρώπους όση υπομονή και να κάνουμε,όση καλή θέληση και να δείξουμε,δεν υπάρχει κοινό σημείο επαφής.Είναι τόσο διαφορετικός ο τρόπος,με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα,που η σύγκλιση είναι αδύνατη.Και πώς γίνεται να παντρεύονται τέτοιοι άνθρωποι,θα αναρωτηθεί κανείς.Μεγάλη κουβέντα,αλλά είναι γεγονός,ότι γίνεται.Δε σημαίνει όμως,ότι πρέπει να ζήσουν για πάντα έτσι.Σκέψου,αν μπορείτε όντως να βελτιώσετε κάτι στη συμπεριφορά σας ή είναι τόσο βαθύ το χάσμα μεταξύ σας σε επίπεδο χαρακτήρα,προσωπικών επιλογών,θέλω,που κι οι πιο ώριμοι,πιο συγκαταβατικοί,πιο ευγενικοί άνθρωποι του κόσμου να ήσασταν,δε θα κάνατε χωριό.
#3 Το γεγονός ότι καποιος μιλάει για τον εαυτό του (είτε θετικά είτε αρνητικά), δεν σημαίνει αυτόματα την δική μας υποβάθμιση ή ανύψωση. Οπότε είναι κρίμα να ετεροπροσδιορίζεσαι κάθε φορά ανάλογα με τις διαθέσεις του συνομιλητή σου. Να πιστεύεις στον εαυτό σου και σε αυτά που έχεις καταφέρει και να προσπαθείς πάντα να γίνεσαι καλύτερος για σένα.
#2,4 Α,μπα μου, αν μου επιτρέπεις το θάρρος, νομίζω ότι η άδικη ταμπέλα της "κυνικής" κάπως έτσι εμφανίστηκε - έχοντας κατά νου κι ότι, για τους περισσότερους, ο χαρακτηρισμός "κυνικός" δεν εκλαμβάνεται με το ειδικό βάρος που του δίνεις (ενώ συχνά έχει και θετικό πρόσημο, μάλλον λόγω της σύνδεσης του όρου με την πλούσια εικονογραφία κουλ, πνευματωδών αντιηρώων της ποπ και μη ποπ κουλτούρας, από τον Holden Caulfield ως τον Sherlock και τον House).Προσωπικά, για κάποιες από τις απαντήσεις σου, θα επέλεγα τις λέξεις κοφτή ή σκληρή κριτική - και πολύ συχνά απόλυτα δικαιολογημένη. Αλλά καμιά φορά ίσως υπέρμετρα σκληρή, όπως πχ. στην 4. Δε λέω, έχει καταντήσει κουραστικό αυτό το "μόνον εγώ" που τόσες φορές έχουμε διαβάσει εδώ ("μόνο εγώ βλέπω τις κοινωνικές αδικίες; μόνο εγώ έχω προβληματισμούς;" κλπ.), βγάζει κάτι το υπεράνω, ή μια έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα. Αλλά γιατί να είναι τόσο σκανδαλιστική η απορία της "ΟΚ οι απελπισμένοι, οι εξαθλιωμένοι από την κρίση, αλλά οι καλοζωισμένοι γιατί παρασύρονται τόσο εύκολα στα άκρα, στη μισαλλοδοξία, στο λαϊκισμό;"Εξάλλου κι εσύ, στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο που είχες βγάλει την ίδια εποχή, μιλούσες για την έκπληξή σου όταν συνειδητοποίησες τη μαζική υποστήριξη στον Trump σε μια πολιτεία, πόλη και γειτονιά που δεν έδειχνε να έχει πληγεί από την οικονομική κρίση.
Η αιτία "γιατί στην πολιτεία ή πόλη ή γειτονιά που δεν έδειχνε να έχει πληγεί από την οικονομική κρίση" συμβαίνει κάτ τέτοιο είναι σχετικά απλή. Γιατί φοβούνται ότι θα έρθει το Άλλο και στην δική τους γειτονιά! Όσο το Άλλο είναι στην Καπερναούμ κοπτόμεθα για την προοδευτικότητα και τον πολιτισμό κι οργανώνουμε ημερίδες για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο βόρειο Νεπάλ και την υπογεννητικότητα της μπλε φάλαινας. Όταν αρχίζει το 'Αλλο να πλησιάζει προς Εκάλη μεριά (και έχουμε κάνει οτιδήποτε είναι δυνατόν μεσιτικώς και κτηματομετρικώς για να μην πλησιάσει ποτέ) μας πιάνει ένα αιφνίδιο "κόψιμο" κι αρχίζουμε τα Immodium (= σύλλογοι για την εθνική καθαρότητα του ελληνικού DNA/μανούλες του Facebook εναντίον πλέμπας κρεατοφάγων/λαϊκό χορευτικό σύνολο "η σεμνή γυνή κόσμημα στο στέμμα της Οικογένειας" κλπ κλπ.)
(Αγαπητή #4, αν διαβάζεις τα παρακάτω δεν αφορούν εσένα προσωπικά, συγγνώμη εκ των προτέρων για το επιθετικό ύφος, πάρε το λίγο ως λέω τον πόνο μου)Iris, θα διαφωνήσω. Ο "Μόνο εγώ" είναι ο κλασσικός τύπος που δεν έχει δει τίποτα έξω από τον μικρόκοσμό του όπως τον ξέρει, ξαφνικά βλέπει κάτι διαφορετικό και σοκάρεται όχι από το σε πόσο μικρόκοσμο ζει ή από το πόσο χειρότερα έχουν τα πράγματα για κάποιους άλλους, αλλά από το πόσο περίεργο είναι ότι τα πράγματα δεν έχουν όπως ήξερε *αυτός* και από το πόσο γαμάτος είναι που το παρατήρησε *αυτός*.Και ακόμα και αν αυτό είναι αναμενόμενο και γλυκούλι στην εφηβεία που δεν ξέρουμε την τύφλα μας και όλα γύρω μας γυρίζουν, το πρόβλημα είναι ότι πολλοί μένουν σε αυτόν τον τρόπο σκέψης πολλά χρόνια μετά. Αυτοί ψηφίζουν τον εκάστοτε Τραμπ, λένε καλοί οι μετανάστες αλλά στο χωριό του γείτονα και αντιτίθενται στα δικαιώματα κάθε μειονότητας, γιατί η νόρμα είναι ο μικρόκοσμός τους και ότι έξω από αυτόν είναι περίεργο, αδιανόητο άρα και λάθος.
Iris, εσύ επικεντρώθηκες εκεί. Εγώ επικεντρώθηκα στην τελευταία πρόταση "Μόνο εγώ τα βλέπω ως ανησυχητικά σημάδια η είστε κ άλλοι ρε παιδιά, πείτε μου...". Είναι ξεκάθαρη η ερώτηση: το "μόνο εγώ" δεν είναι φιλολογικό. Ρωτάει αν είναι η μόνη που το έχει δει, και μάλιστα με σχετική απελπισία, αν υπάρχει έστω και ακόμα ένας που το έχει δει.Δεν περίμενα ότι θα βγει ο Τραμπ, όπως δεν το περίμενε η Χίλαρι, ο ίδιος ο Τραμπ, και η μισή Αμερική. Για την άνοδο της ακροδεξιάς ακούμε όμως και διαβάζουμε εδώ και χρόνια. Μετά την εκλογή του Τραμπ αυτές οι φωνές και η ανησυχίες πολλαπλασιάστηκαν. Οι συζητήσεις και οι αναλύσεις για αυτό το θέμα συνεχίζονται τώρα με τις εκλογές που γίνονται στην Ευρώπη. Οπότε επιμένω, "Αν προσπαθούσαμε όλοι να ενημερωθούμε λίγο, ελάχιστα περισσότερο, όχι από τους γείτονες και από τους τίτλους των ειδήσεων μόνο, αλλά λίγο, πολύ λίγο πιο βαθιά, στα άρθρα με τους λιγότερο εντυπωσιακούς τίτλους, θα ήταν τεράστια η βελτίωση συλλογικά."
Λένα κι εγώ δεν διαφωνώ με την ουσία της διαπίστωσής σου. Και οπωσδήποτε κατανοώ το "νισάφι" μπροστά στην ανυπόφορη επανάληψη αυτού του αδικαιολόγητου "μόνο εγώ". Απλώς κατανόω το να νιώσει, και πάλι, έκπληξη και απογοήτευση. Αν πάψουμε να νιώθουμε απογοήτευση με αυτήν την πορεία, φοβάμαι μην αρχίσουμε να τη θεωρούμε και φυσική. (Έεχει βέβαια σημασία και το είδος της απογοήτευσης: Αυτή που οδηγεί στην κινητοποίηση, όχι στη μοιρολατρία και την υποχόρηση. Κατανοώ πως το κείμενο ίσως σου έβγαζε το δεύτερο, και γι'αυτό παρακίνησες προς το πρώτο.)
#1 Από πού προκύπτει αυτή η κανονικότητα,κάθε τρεις βδομάδες καυγάς,όταν είστε καλά,κάθε βδομάδα,όταν δεν;Τι ολοκληρώνει τον κύκλο του και ξεσπά στις τρεις βδομάδες;Δεν καβγαδίζουν όλοι με αυτήν την περιοδικότητα ξέρεις.Τι ακριβώς θεωρείς αυτονόητο (και δεν είναι καθόλου);
Νομίζω ότι με αυτήν την διατύπωση θέλει να δείξει την συχνότητα των καβγάδων, όχι ότι συμβαίνουν με ημερολογιακή ακρίβεια. Το συμπέρασμα είναι ότι δεν περνάει μήνας χωρίς να μαλώσουν, και υπάρχουν περίοδοι που μαλώνουν πολλές φορές το μήνα. Αν προσθέσεις και τις φάσεις που κρατάνε μούτρα μέχρι να τα ξαναβρούν, τοτε οι καλές τους με το ζόρι να διαρκούν δυο βδομάδες.
#1 Δεν είναι ο γάμος καθαυτός που δημιούργησε προβλήματα στη σχέση σας. Ο γάμος είναι η επισημοποίηση της σχέσης, δεν την φτιάχνει ούτε τη χαλάει. Ανώριμοι δεν ξέρω αν είστε το σίγουρο όμως είναι οτι δεν έχετε κάτσει να συζητήσετε γιατί τσακώνεστε τόσο συχνά, το πόσο νορμάλ θεωρείται η συχνότητα που τσακώνεστε προσωπικά μου φαίνεται αρκετή. Το σημαντικό είναι το πως αισθάνεσαι εσύ, αν νομίζεις οτι είναι υπερβολική κι έχεις κουραστεί μίλα με τον άντρα σου. Δείτε ποια είναι η αιτία των συχνών τσακωμών και αποφασίστε από κοινού αν θέλετε να βελτιώσετε τη σχέση σας ή να την διακόψετε.
#6 Άν κάποιος σου συμπεριφέρεται υπόγεια και σε κάνει να νιώθεις άσχημα και παράξενα, δεν ονομάζεται φιλία. Να την ακούς την διαίσθηση, φωνάζει εδώ και καιρό στο αυτί και μάλλον από φόβο δεν θέλεις να την ακούσεις.Απλά σταμάτα κάθε επικοινωνία και δεν χρειάζεται να δώσεις καν εξηγήσεις.Αλλά σταμάτα πραγματικά, δώσε φόκους σε σημαντικά πράγματα στην ζωή σου.Θα δεις και πώς θα αντιδράσει μετά από όλο αυτό-και ίσως τότε που θα δεις το ψαράκι να γίνεται πιράνχας να μην νιώσεις και τόσες τύψεις που δεν το ταίζεις άλλο. Κοινώς σταμάτα να αφήνεις ενοχλητικές ενέργειες να σου απορροφούν πολύτιμη ενέργεια.