LIFOLAND
Αγαπητή Α, μπα; /

Στο σημερινό «Α μπα»: δεν είναι ούτε δύσκολο, ούτε σπάνιο

Επίσης: αντανακλαστικές αντιδράσεις

Στο σημερινό «Α μπα»: δεν είναι ούτε δύσκολο, ούτε σπάνιο Facebook Twitter
LIFOTEAM
LIFOTEAM
63


__________________
1.

Γεια σου Λένα! Θα ήθελα να θέσω ένα θέμα που έχω συναντήσει κάποιες φορές, το οποίο αφορά την εμφάνιση και τη διατροφή. Στα 35 μου πια εδώ και πολλά χρόνια είμαι σε σταθερό βάρος, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι τα τελευταία χρόνια να πιστεύουν ότι είμαι έτσι ανέκαθεν και εκ κατασκευής. Αυτό για μένα δεν ισχύει, πέρασα μέχρι και διατροφικές διαταραχές στα 20-25 μου μέχρι να μάθω το σώμα μου και να σταθεροποιήσω το βάρος μου, και από τότε προσέχω αρκετά τη διατροφή μου, γιατί έχω οργανισμό που παίρνει εύκολα. Όταν λοιπόν έρχεται σε κάτι τέτοιο η κουβέντα σε μία παρέα και λέω τη γνώμη μου ή μία συμβουλή, η αντανακλαστική απάντηση από τους γύρω είναι η απαξίωση, με την έννοια ότι θεωρούν πως μιλάω εκ του ασφαλούς, ότι δεν έχω ανάγκη, και τους φαίνεται ανέκδοτο αν αναφέρω ότι παχαίνω εύκολα. Επίσης η οικογένεια μου θεωρεί βέβαιο ότι μετά το γάμο θα παχύνω ώστε να επιβεβαιώσω τον κανόνα και να επαναφέρω την ομαλότητα. (!!) Είναι λίγο άδικο γιατί μπορώ να καταλάβω καλύτερα από τον καθένα μία κοπέλα πχ που προσπαθεί να χάσει κιλά, ή να δώσω μία συμβουλή όταν τα έχω βιώσει κι εγώ τόσο έντονα. Ή ερώτηση είναι εν μέρει φιλοσοφική και εν μέρει πρακτική. Α) Γιατί στους περισσότερους φαίνεται αδιανόητο να μιλάει για δίαιτες ένας λίγο αδύνατος άνθρωπος και θεωρούν ότι κοροϊδεύει? Είναι τόσο αυτονόητο ότι μόνο οι παχουλοί άνθρωποι ξέρουν από στερήσεις στο φαγητό? Β) Σε τέτοιες περιπτώσεις όταν σε μία συζήτηση συναντώ αυτού του είδους την απαξίωση πιστεύεις ότι είναι καλύτερο να εγκαταλείπω την κουβέντα? (Δεδομένου ότι δεν λέω στους πάντες την προσωπική μου ιστορία). Ως τώρα αυτό κάνω, εγκαταλείπω την κουβέντα.
-Ροζ Πάνθηρας


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μωρέ μην προσπαθείς να πείσεις με κάθε ευκαιρία ανθρώπους που δεν σε ξέρουν ότι δεν αρκούν οι προκαταλήψεις τους για να κρίνουν τους άλλους ανθρώπους. Είναι μάταιο. Είναι πολύ πιθανό να το κάνεις κι εσύ, όχι με τα κιλά και τις δίαιτες, αλλά σε άλλα θέματα στα οποία δεν έχει καεί επαρκώς η γούνα σου, και δεν ξέρεις καν ότι είναι προκαταλήψεις, νομίζεις ότι είναι απολύτως λογικά συμπεράσματα. Αυτό που περιγράφεις θα ήταν πρόβλημα αν το είχες με τους φίλους σου και ανθρώπους που σε ξέρουν από παλιά. Σε παρέες, μην μπαίνεις στον κόπο να αλλάξεις την κοσμοθεωρία του άλλου σε πέντε λεπτά. Επίσης υπάρχει η περίπτωση, ακριβώς επειδή έχεις αυτό το παρελθόν, να παρερμηνεύεις αντιδράσεις. Μπορεί κάποιοι να αντιδρούν με ενδιαφέρον αλλά εσύ να το βλέπεις ως απαξίωση. Μην το αποκλείεις.


Οπότε, α) οι άλλοι δεν σε θεωρούν ειδική στο θέμα επειδή πιστεύουν ότι πάντα ήσουν στα κιλά που είσαι τώρα και δεν έχουν λόγο να σκεφτούν κάτι άλλο – γιατί να το κάνουν; και β) Αν είσαι σίγουρη ότι συναντάς απαξίωση, ναι, δεν είναι κακή ιδέα να εγκαταλείπεις την κουβέντα. Δεν είναι ανάγκη να λέμε κάτι μόνο και μόνο επειδή το ξέρουμε, πρέπει να υπάρχουν και άλλες προϋποθέσεις, όπως όρεξη και ενδιαφέρον από την άλλη πλευρά. Το να ξέρεις πότε να εγκαταλείπεις μια κουβέντα δεν είναι παραίτηση αλλά ικανότητα.


Νομίζω ότι δεν έχεις συγχαρεί αρκετά τον εαυτό σου ακόμα για το μεγάλο επίτευγμα σου, και νιώθεις ακόμα υπόλογη. Δεν νιώθεις κανονική στα κιλά αλλά υποψήφια για πάχος. Είναι μια αίσθηση που έχω, που ίσως εξηγεί την ερώτηση που κάνεις. Καλά κάνεις και είσαι σε εγρήγορση, όχι επειδή το λένε στην οικογένεια σου (αν είναι δυνατόν) αλλά επειδή όλοι μας πρέπει να είμαστε. Όμως χρειάζεται να βρεις και τη δύναμη να νιώσεις λίγο ασφάλεια και εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Δεν είναι λίγο αυτό που έκανες, ήθελε πάρα πολύ μεγάλη δύναμη και μπράβο σου, μπράβο σου.

__________________
2.

Δυο ανθρωποι που υπηρξαν ζευγαρι γινεται να μεινουν φιλοι; πραγματικοι φιλοι με ουσιαστικη επικοινωνια, αμοιβαιο ενδιαφερον και χωρις ζηλιες οταν συζητανε για τα αισθηματικα τους;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Φυσικά και μπορούν, συνήθως όμως δεν θέλουν. Όταν φεύγει η λαχτάρα της κατάκτησης ή/και κάψα της απόρριψης αναρωτιούνται «τι του βρήκα». Η ανάγκη μας για επιβεβαίωση μας κάνει να βάζουμε στη ζωή μας ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες δεν θα αντέχαμε ούτε για καφέ στην αναμονή των ΚΤΕΛ. Εξαιρέσεις υπάρχουν, οπότε δώσε λίγο χρόνο, και θα δεις.


__________________
3.

Αγαπητή μου Ά μπα,

Θα ήθελα να σε ρωτήσω γιατί περνάω είτε περιόδους ''ανομβρίας'' , είτε περιόδους ''πολιορκίας'' από πολλούς, όσον αφορά τα γκομενικά.
Δεν μπορεί να μου συμβεί κάτι ενδιάμεσο;

Το δεύτερο που θέλω να σε ρωτήσω είναι πως να διαχειριστώ τις καταστάσεις πολιορκίας. Νιώθω πως με αγχώνουν και δεν κάνω τις καλύτερες επιλογές για μένα. (Αντί να χαίρομαι. Λες και δεν κλαίγομαι στις φάσεις ανομβρίας...)
Είμαι 20 ετών.

Δεν θέλω να τα εξηγήσω με βάση τα ζώδια για αυτό σε παρακαλώ απάντησε μου.

Είμαι μεγάλη θαυμάστρια σου και με έχεις βοηθήσει πολύ ως τώρα!!!- Νεφέλη

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η απάντηση είναι το πάρα πολύ περιορισμένο δείγμα και η επιλεκτική ανάγνωση που επιβεβαιώνει μια παρατήρηση που βασίστηκε σε μια τυχαία παρατήρηση. Επίσης, όταν είσαι είκοσι χρονών χαρακτηρίζεις ανομβρία τους δύο μήνες χωρίς ερωτικό ενδιαφέρον. Παράλληλα δεν έχεις αρκετή εμπειρία για να κάνεις σωστές επιλογές, και ας ελπίσουμε ότι μαθαίνεις και από τις λάθος.


Αν δεν πείθεσαι με αυτά που γράφω, σε εκλιπαρώ γονατιστή, μην το εξηγήσεις με τα ζώδια. Ούτε αυτό, ούτε οτιδήποτε άλλο σου συμβεί ποτέ στη ζωή σου, ή που νομίσεις ότι σου συμβαίνει. Αυτή είναι η καλύτερη βοήθεια που μπορώ να σου προσφέρω.

__________________
4.

 

Αγαπητή Λένα, διαβάζω τη στήλη σου εδώ και δύο χρόνια περίπου. Βρίσκω πολύ εύστοχες τις τοποθετήσεις σου και ιδιαίτερα ευρύ το φάσμα των ερωτήσεων. Η δική μου απορία έχει να κάνει με τη συναισθηματική μου ζωή. Χώρισα δυο χρόνια πριν ,μετά από 18 χρόνια σχέσης, και μένω μαζί με τα δυο μικρά μου παιδιά σε μια πολύ μικρή επαρχιακή πόλη. Ο χωρισμός ήταν για μένα πολύ ξαφνικός . Το θέμα είναι ότι νιώθω πολύ απομακρυσμένη από τη διαδικασία του φλερτ. Έχει αλλάξει και η νοοτροπία, είμαι σε άλλη ηλικία, νιώθω αμηχανία. Εδω, στην πόλη μου, δεν βρήκα κάτι ενδιαφέρον μέχρι σήμερα. Ον λάιν γνωρισα - μετά απο παρα πολλους που μπαινουν μονο για σεξ, ενω εγω θελω κατι παραπανω - 2-3 πραγματικα ενδιαφεροντες , με κοινούς κώδικες, καλη χημεία αλλα και παλι μετα τις πρωτες επαφες αυτοι εξαφανιζονται και μενω εγω μπουκαλα ν αναρωτιεμαι τι μπορει να πηγε στραβα. Η επαναληψη 2-3 φορες αυτης της καταστασης με εχει στεναχωρησει, γιατι νιωθω απορριψη. Με αποτέλεσμα να μην θέλω πια να μπαίνω σε σάιτ γνωριμιών. Μια χαρά είμαι εμφανησιακά, ψηλή, ωραία γυναίκα, καλοντυμένη, κομψή, με χιουμορ, με ενδιαφεροντα, μορφωμενη οικονομικα ανεξαρτητη, τι κανω λάθος? Ή τι άλλο θα μπορούσα να κάνω για να βελτιώσω τη συναισθηματική μου ζωή? Μακάρι μία πιο καθαρή ματιά να μου καθαρίσει κάπως το τοπίο που τωρα το βλέπω θολο. Σε ευχαριστώ εκ τω προτερων. ραπουνζέλ.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

ΠΙθανότατα δεν κάνεις τίποτα λάθος. Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα παράξενο στο γεγονός ότι δεν βρήκες σε δύο χρόνια κάποιον που θέλει να σε γνωρίσει περισσότερο. Τα 18 χρόνια σχέσης σε προστάτεψαν από την πραγματικότητα, η οποία είναι η εξής: είναι πάρα πολύ δύσκολο και σπάνιο να βρεις κάποιον για να κάνεις μια μόνιμη, σταθερή, ισότιμη σχέση. Δεν θα έπρεπε να εκπλήσσεσαι. Οι 2-3 φορές δεν είναι τίποτα. Αν διαβάζεις την στήλη εδώ και δύο χρόνια θα έπρεπε να ήσουν πιο υποψιασμένη. Λες οι άλλοι που ρωτάνε ακριβώς το ίδιο σε διάφορες παραλλαγές, να μην βρίσκουν ταίρι επειδή τους λείπει κάτι; Δεν έχει σημασία πόσο όμορφη, καλοντυμένη, κομψή είσαι. Δεν βρίσκουν μόνο οι ικανοί σχέση. Δεν είναι αξίωμα, δεν είναι κατόρθωμα, η συντροφικότητα είναι κάτι που αξίζει όποιος τη θέλει, ανεξαρτήτως προσόντων.


Αν δεν σου αρέσουν τα σάιτ, μην μπαίνεις στα σάιτ, αλλά μη νομίζεις ότι εκτός ίντερνετ οι άνθρωποι είναι πιο ειλικρινείς ή καλύτεροι. Χρειάζεται υπομονή, αυτοπεποίθηση, και θέληση να γνωρίσεις τον άλλον χωρίς να έχεις στο μυαλό σου έναν συγκεκριμένο στόχο, «ΤΗ ΣΧΕΣΗ» γιατί φαίνεται και κανείς δεν θέλει να τον προσλάβουν. Για δοκίμασε πρώτα τη διασκέδαση χωρίς δέσμευση – δεν είναι κακό, μπορούν να το κάνουν και οι "σωστές γυναίκες" - και θα δεις πόσο θα αλλάξει το κλίμα.


__________________
5.

Καλή μου Α μπα,
Έχω 2-3 θεματάκια με την 20χρονη κόρη μου και δεν είμαι βέβαιη πώς πρέπει να τα διαχειριστώ, οπότε επαφίεμαι στη συμβουλή σου! Είναι σωστό να εξαρτήσω την οικονομική ενίσχυση που της δίνω κάθε δεκαπενθήμερο από τη συνέπειά της στις οικογενειακές υποχρεώσεις, η οποία πρακτικά είναι η εξής μία: να τακτοποιεί και να καθαρίζει το δωμάτιό της έστω κάθε 15 μέρες; Κάνω υπομονή 2 χρόνια με αυτό το θέμα αλλά η κατάσταση πλέον είναι απελπιστική. Η ίδια κοιμάται συνήθως στο φίλο της, οπότε δεν πολυνοιάζεται, για μένα όμως η κατάσταση είναι ψυχοφθόρα και επηρεάζει την καθημερινότητά μου (δεν υπάρχει λόγος να περιγράψω το μέγεθος του μπάχαλου, υποθέτω μπορείς να καταλάβεις). Δεν προτίθεμαι να κάνω εγώ τις δικές της δουλειές, αλλά στο τέλος προκύπτει κάποια αφορμή (π.χ φιλοξενία συγγενικού προσώπου, γιορτή κλπ) που με υποχρεώνουν να επέμβω οπότε απελπίζομαι χειρότερα, γιατί νιώθω ότι με εκμεταλλεύεται (ότι περιμένει δηλαδή πότε θα αναγκαστώ να κάνω τις δουλειές εγώ). Επίσης, θα ήταν σωστό να κλειδώσω τα συρτάρια μου; Με το έτσι θέλω παίρνει ό,τι δικό μου πράγμα θέλει, χωρίς να το επιστρέψει και χωρίς να ειδοποιήσει και απλά το ψάχνω όταν το χρειάζομαι. Μέχρι τώρα θεωρούσα ακραίες αυτές τις λύσεις και δεν τις εφάρμοσα, συνειδητοποίησα όμως ότι η καθημερινότητά μου επιβαρύνεται πολύ από αυτές τις 'λεπτομέρειες' και πλέον αρχίζει η δυσαρέσκεια να ξεχειλίζει. Αυτό που φοβάμαι είναι μήπως τραβώντας το σκοινί κάνω όμως την κατάσταση χειρότερη; Η ορθή λύση θα ήταν σαφώς να μείνει μόνη της μπας και αυτονομηθεί, έλα όμως που ενώ είχε τη δυνατότητα να σπουδάσει σε άλλη πόλη με την αδελφή της και την παραινέσαμε θερμά να το κάνει προτίμησε να μείνει στην πόλη μας. Οπότε μέχρι να αποφοιτήσει η αδελφή της δεν υπάρχει δυνατότητα και για 3ο σπίτι! Να σημειώσω ότι αυτά τα ζητήματα με απασχολούν όχι μόνο λόγω της επίδρασης τους στην οικογενειακή καθημερινότητά αλλά και επειδή είναι ενδεικτικά μιας γενικότερης ασυνέπειας που την χαρακτηρίζει και σε άλλους τομείς και μου κακοφαίνεται. Αν μπορώ να τη βοηθήσω έστω και τώρα να γίνει πιο συνεπής θα ήθελα να το κάνω, αλλά δεν ξέρω πως!
Σε φιλώ
-Η μαμά της κακομαθημένης


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Νομίζω ότι είναι πολύ σωστό να θέσεις όρια και κανόνες στο σπίτι, τους οποίους πρέπει να ακολουθούν όλοι για να έχετε μια ομαλή συμβίωση. Κανένας δεν είναι υπηρέτης του άλλου, ούτε φιλοξενούμενος. Να κλειδώσεις τα συρτάρια σου ή το δωμάτιο σου, όπως θα έπρεπε να κάνει και εκείνη αν έμπαινες στο δωμάτιο της για να πάρεις ό,τι σου αρέσει. Σχετικά με τα χρήματα μπορείς να πεις ότι κρατάς ένα μέρος για τις υπηρεσίες καθαρισμού. Δεν ξέρω αν πληρώνετε κάποιον ή κάποια για τις δουλειές του σπιτιού, αλλά αν τις κάνεις εσύ, δεν βλέπω γιατί θα έπρεπε να τις απολαμβάνει η κόρη σου δωρεάν.


Λες ότι φοβάσαι μην γίνουν χειρότερα τα πράγματα, δηλαδή σαν τι να γίνει; Αν αποφασίσει να μείνει στον φίλο της σταθερά, αν είναι ακατάστατη και εκεί (που θα είναι), θα βρει το πρόβλημα ξανά μπροστά της, αλλά μεγεθυμένο.


Πριν όμως βγάλεις τα κανόνια, είναι πολύ πιθανό να μην ξέρει καν να διαχειρίζεται και να κρατάει έναν χώρο καθαρό. Βρες το χρόνο και κάνε της μάθημα, χωρίς να έχεις διδακτικό τόνο. Η καθαριότητα μαθαίνεται, δεν είναι αυτονόητο ότι όλοι ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Ξεκίνα από κει, και μετά βλέπεις.


__________________
6.


Αγαπημένη Α, μπα,

Ελπίζω αυτή η ερώτηση να σε βρίσκει καλά. Μπαίνω στο ψητό:

Δεν υπάρχει δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη στο ίντερνετ. Έχει ειπωθεί πολλές φορές σε αυτή τη στήλη ότι με ένα απλό googlάρισμα θα βρεις δεκάδες αποτελέσματα, όμως δυστυχώς όλα τα αποτελέσματα είναι άκυρα – είτε οι υπηρεσίες στους δήμους δεν λειτουργούν, είτε επρόκειτο για περιορισμένου χρόνου προγράμματα [που έχουν λήξει], είτε, το πιο συχνό, οι θεραπευτές/γιατροί που προσφέρουν δωρεάν υπηρεσίες το κάνουν μόνο για το πρώτο session. Οπότε η ερώτηση παραμένει: Τι κάνει κάποιος που έχει κάνει το πρώτο βήμα, θέλει και έχει αποφασίσει να επισκέπτεται [όχι να έχει επισκεφτεί μία φορά] ψυχοθεραπευτή, αλλά δεν διαθέτει τα χρήματα;

Ευχές, L.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Έχω λάβει πολλές φορές μηνύματα από αναγνώστες που λένε ότι βρήκαν άκρη με υπηρεσίες του δήμου για ψυχολογική υποστήριξη και βοηθήθηκαν πολύ. Δεν λες πού μένεις, όπως φαίνεται παίζει ρόλο. Δεν μπορώ να σου πω συγκεκριμένη λύση γιατί δεν λες περισσότερα για τον εαυτό σου και τις συνθήκες που βρίσκεσαι, αν σπουδάζεις, αν δουλεύεις, αν είσαι άνεργος.


Η ουσία της απάντησης, δυστυχώς, είναι η εξής: η υγεία μας εξαρτάται και από την οικονομική μας κατάσταση. Η κοινωνική πρόνοια είναι πολιτική απόφαση, αλλά εξαρτάται και από τα οικονομικά του κάθε κράτους. Αν κάποιος σου έλεγε ότι πρέπει να πάει να κοιτάξει την πίεση του και δεν έχει τα χρήματα, τι θα του έλεγες;

_________________
7.

Πολλές φορές έχεις αναφέρει ότι η αγάπη δεν είναι αρκετή. Γιατί?

Δεν πιστεύω ότι με την αγάπη μπορούν να ξεπεραστούν όλες οι δυσκολίες αλλά θεωρώ ότι διαδραματίζει ισχυρό ενωτικό ρόλο στην αντιμετώπιση κάποιων δυσκολιών, οι οποίες εν τέλει ξεπερνιούνται. - 19χρονη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Για ξαναδιάβασε τι έγραψες. Δεν πιστεύεις ότι με την αγάπη ξεπερνιούνται όλες οι δυσκολίες, αλλά τελικά εν τέλει, ξεπερνιούνται. Τελικά πιστεύεις ότι με την αγάπη ξεπερνιούνται όλες οι δυσκολίες, ή δεν το πιστεύεις;


Αν το πιστεύεις, κάνεις λάθος, και είναι λογικό γιατί είσαι 19 και δεν φαντάζεσαι σε όλη του την έκταση τι μπορεί να εννοεί κάποιος όταν λέει «εμπόδια σε μια σχέση». Εμπόδια δεν είναι η απόσταση, τα κουτσομπολιά, οι πρώην στο facebook και οι φίλοι που πιέζουν για εξόδους. Δεν ξεπερνιούνται όλες οι δυσκολίες με την αγάπη, αυτό το ξέρουμε από το δράμα του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Η αγάπη διαδραματίζει ενωτικό ρόλο, αλλά δεν μπορεί να λύσει βαθιά προβλήματα συμβατότητας, κοινωνικής συνοχής, ισοτιμίας και πολλών άλλων, δηλαδή δεν μπορεί να λύσει τα πιο σοβαρά και ουσιαστικά προβλήματα που μπορεί να έχει μια σχέση για να συντηρηθεί.


Είναι σκληρό, όχι γιατί δεν είναι λογικό, αλλά επειδή μας έχουν μάθει αλλιώς. Έχουμε μεγαλώσει με την θεοποίηση της έλξης και του έρωτα, σα να είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο και σπάνιο. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να ερωτευτείς, συμβαίνει γύρω σου συνέχεια, πάντα κάποιος είναι ερωτευμένος ή υποφέρει από ερωτική απόρριψη. Η σχέση είναι εντελώς άλλο πράγμα, γιατί σε αντίθεση με τον έρωτα, δεν αρκεί να είναι μόνο στο κεφάλι μας. Χρειάζεται και συνεργασία, και αναγνώριση από τους γύρω.


63

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
20 σχόλια
$omg&3lol$
1.δεν θεωρω οτι ειναι θεμα προκαταληψεων η συγκεκριμενη αντιμετωπιση.οταν για ενα θεμα καποιος μπορει να εχει γνωση για αυτο που δεν αποδεικνυεται με πτυχια κλπ ωστε να ειναι αυτονοητο οτι ξερει τι λεει(πχ αν ησουν διαιτολογος) τοτε ειναι στην κριση του καθενος αν θα λαβει υπ οψη του τη γνωμη/συμβουλη σου και συνηθως οι ανθρωποι δεν δεχονται ευκολα οτι καποιος σαν και αυτους(χωρις πιστοποιημενες γνωσεις πανω στο αντικειμενο συζητησης) γνωριζει περισσοτερα για ενα θεμα απο αυτους.μην ασχολεισαι αν οι ανθρωποι με τους οποιους συζητας σου ειναι αδιαφοροι.αν ειναι ανθρωποι που εκτιμας,προσπαθησε να τους εξηγησεις οτι γνωριζεις αρκετα για το θεμα,χωρις να τους πεις την προσωπικη σου ιστορια.
Clan
Clan
#4Έχεις δυο μικρά παιδιά. Ανάμεσα σε άλλα, αυτός μπορεί να είναι ένας συγκλονιστικά σημαντικός λόγος για κάποιον, ώστε να μην θέλει να προχωρήσει σε μια σοβαρή σχέση μαζί σου.
Franny
Franny
#5Σωστα ολα αυτα που λεει η λενα, αλλα η εκπαιδευση στην καθαριοτητα και στην συνεπεια δεν ξεκιναει στα 20 , ουτε στα 18 εφοσον μας λες οτι κανεις 2 χρονια υπομονη μηπως ανταποκριθει η κορη στις υποχρεωσεις της. Αν δεν ξεκινησουν σε παιδικη ηλικια, μπορει να μην τα αποκτησεις και ποτε.Οποτε το μονο που μενει πυροσβεστικα, ειναι οι κανονες και τα περιοριστικα μετρα, κι αυτα , για να κανεις ευκολοτερη την ζωη σου, οχι για να γινει προκομενη η ακαματρα κορη...
mitsi
mitsi
Εγώ που είμαι 34 χρονλων γαϊδάρα και μενω πάνω από δεκα χρόνια μόνη μου συνεχίζω να είμαι ακατάστατη σε βαθμο κακουργήματος.Καθαρίζω καθημερινά αυτά που θεωρώ εγώ βασικα(σκούπα,σφουγγαρισμα,κουζινα και μπάνιο) αλλά αδυνατώ να συμμαζέψω πεταμένα ρούχα και πράγματα.Επίσης αδυνατώ να βάλω άλλες δουλειές οπως τα παράθυρα ή το ξεσκόνισμα σε τακτική βάση. Η μητέρα μου έφριττε από τότε που ήμουν μικρή,τα σκουλήκια θα σε φάνε έλεγε,και ακόμα και τώρα η γκρινια της δεν περιγράφεται.Για το λόγο αυτό δεν θέλω να έρχεται στο σπίτι μου.Αφενός αρχίζει τη γκρίνια για την κατάντια μου και αφετέρου αρχίζει να κάνει δουλειες,κατι που εγώ δε θέλω. Μακάρι να ήμουν πιο τακτοποιημένη,αλλα ειλικρινά δεν μπορώ να πείσω τον εαυτό μου να ασχοληθεί!
Neverlander
Μια χαρά σε βρίσκω, γιατί 'μακάρι να ήσουν πιο τακτοποιημένη'; Επειδή έτσι λέει η μαμά; Αφού τα βασικά τα κάνεις! Σπίτι μου(ας) [που η μαμά δεν μπαίνει γιατί εννοείται θα γκρινιάξει για το τι κάνω και το τι μάζεψα και τι δεν μάζεψα, θ'αρχίσει ν'ανοίγει πόρτες, συρτάρια και να κριτικάρει κλπ κλπ κλπ] έχουμε μόνο έναν κανόνα: Δεν θα ζούμε την καθημερινότητα μας λες και είναι η μαμά στη γωνία και κουνάει το δάχτυλο. Αυτό οδηγεί σε υπέροχες συνήθειες όπως το να μην κόβουμε το καρπούζι αλλά να το τρώμε λες και ψάχνουμε για πετρέλαιο και σε δύσκολες στιγμές όπου λέμε 'εντάξει, το παίρνω απόφαση, θα κάνω αυτά, εσύ;' και μουτρώνουμε όσο γίνονται οι αναγκαίες δουλειές και μετά όλα καλά. Πιστεύω ότι πρέπει να σταματήσει αυτή η καταπίεση απ'τις προηγούμενες γενιές για το πώς θα πρέπει να ζούμε τις ζωές μας για να είναι 'σωστό' ένα σπίτι. Εννοείται πως μιλάω για φύσει ακατάστατες. (Βέβαια δεν έχω παιδί. Φαντάζομαι εκεί παίζουν άλλοι κανόνες.)
φούστα κλαρωτή
φούστα κλαρωτή
Ααααχ η καλή μου η μαμά είναι χειρότερη από μένα στην ακαταστασία. Κάποιες φορές ευχήθηκα να είχα μια παραδοσιακή μάνα από αυτές που σκουπίζουν κάθε μέρα και σε βάζουν να πατάς στα χνουδωτά πατάκια, αλλά αυτή μου έλαχε και δεν την αλλάζω.
mitsi
mitsi
Λοιπόν πριν από χρόνια έχασα 30 κιλά και από τότε συνεχίζω και επισκέπτομαι διατροφολόγο και ακολουθώ ειδικη διατροφή καθώς λόγω ορμονικών προβλημάτων και ινσουλινοαντίστασης παχαίνω με το παραμικρό. Φυσικά όσοι με γνωρίζουν τώρα ούτε κν διαννοούνται τι έχω περάσει ούτε και τι θυσίες κάνω για να παραμένω στα κανονικα κιλά μου. Φυσικά με την τόση ενασχόληση έχω αποκτήσει πολλές γνώσεις πάνω στη διατροφή και παρατηρώ κι εγώ μια τέτοια απαξίωση και κοροϊδια από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν το ιστορικό μου και θεωροών πως εφόσον είμαι αδύνατη δεν έχω ιδέα από στερήσεις. Το καλύτερο είναι δε ότι προσπαθούν να επέμβουν και στο τι τρώω,μα γιατί δεν τρως αυτό,γιατί δεν τρως το άλλο... Όμως αν αναφέρω την κατάσταση της υγείας μου τότε αλλάζει το κλίμα.Προφάνως και βαριέμαι να το κάνω αυτό,οπότε λέω απλά είμαι διαβητική και με αφήνουν ήσυχη. Όποτε όμως έκατσα και εκμυστηρεύτηκα την πορεία μου με τα κιλά μου κατέληξαν αυτοί που με κοροϊδεύανε να μου ζητάνε συμβουλές.
noah
noah
2#Από την προσωπική μου πείρα θα σου πω οτι ναι, γίνεται, με πολύ κόπο, συναισθηματικό σθένος και όρεξη και από τις δυο μεριές. Έχω κρατήσει πολύ καλή επαφή με μία από τις πρώην σχέσεις μου (2 χόνια ήμασταν μαζί ) και αυτό γιατι εκτιμάμε πολύ ο ένας τον άλλον σαν άτομα. Αισθανόμουν πολλά πράγματα για εκέινον, ήταν το πρώτο μου αγόρι ουσιαστικά. Τελικά με τον καιρό μεγαλώσαμε.. Και τσακωθήκαμε και αλλάξαμε ανθρώπους και υπήρξαν πισωγυρίσματα, περίοδοι που δεν επικοινωνούσαμε καθόλου. Παρόλα αυτα, όταν πέρασε ένα διάστημα οπου τελικά πλεον ήταν σίγουρο οτι δεν μπορούμε να είμαστε μαζί τοτε ηρεμήσαμε και οι 2. Δηλαδή οταν αποδεχτήκαμε και οι δυο οτι δεν είμαστε πλέον ζευγάρι. Πήρε καιρο, σύνολο 1.5 χρόνο αφού χωρίσαμε και από τοτε και μετά ήμσταν απλά άνυρωποι που αγαπηθήκαμε πολύ αλλά πλέον δεν υπάρχει το μαζί. Μιλούσαμε συνχά, περιπου μια φορα το μήνα λεγοντας τα νέα μας και με τον καιρο έφυγε όλο το συναίσθημα. Πολύ σταδιακά. Έμεινε μόνο η αγάπη! Οι περισσότεροι φίλοι μου δεν το καταλάβαιναν, θεωρούσαν οτι κρυφα θέλαμε ο ένας τον άλλον. Αλλα τελικά γίνεται! Μ αρεσει πολυ να μαθαίνω νέα του, για τους γονείς του, την κοπέλα του κλπ. Φαντάσου πλεον οτι τον ρωτάω πολλες φορες τη γνώμη του οτι έχω κάποιο δίλλημα η πρόβλημα με επόμενες σχέσεις μου γιατι οι συμβουλές του είναι πάντα εύστοχες και προέρχονται από κάποιον που με ξέρει πολυ καλά από όλες τις πλευρές μου. Πλέον έχουν περάσει 7 χρόνια από τότε που ήμασταν μαζί και παρόλο που είμαστε τόσο διαφορετικά άτομα σε όλα, έχουμε άλλους ανθρώπους στη ζωή μας, δεν αισθανόμαστε τίποτα ερωτικό, χαίρομαι πάντα να τον ακούσω μια φορα στους 2 μήνες περίπου να μου πει ενα προβλημά του, τα νέα του. Επομένως ναι όλα γίνονται αρκέι να το θέλουν και οι δύο. Είναι περίεργο συναίσθημα αλλά ενώ εαν τον δω μπορεί να σκεφτώ « καλά πως ήμουν μαζί του» παράλληλα θα αισθανθώ μια αίσθηση μεγάλης αγάπης, μικρής νοσταλγίας και το αίσθημα οτι πραγματαικά θέλω να πάνε όλα καλά στη ζωή αυτού του ανθρώπου. Γιατι το αξίζει. Όταν έχεις αγαπήσει όντως κάποιον δεν γίνεται να ξε-αγαπάς! Σόρι για το σεντόνι
To_Lemoni
To_Lemoni
#5 – αγαπητή 5, να μιλήσω ως κόρη και με αδελφή που ακόμη μένει στο πατρικό μας. Μεγαλώνοντας η μαμά μας, ενώ πάντα ήθελε να τη βοηθάμε με τις δουλειές τους σπιτιού κ μας τό λεγε, η συμπεριφορά της ήταν πάντα επικριτική, με παρατηρήσεις ότι δεν σφουγγαρίζουμε καλά, δεν διπλώσαμε καλά τα ρούχα κλπ καταλήγοντας στο 'κάτσε να το κάνω εγώ να δεις’ , το οποίο φυσικά ούτε εγώ ούτε η αδελφή μου βρήκαμε ποτέ εποικοδομητικό όπως καταλαβαίνεις. Κατέληγε να τα κάνει όλα μόνη της, ή αν κάναμε κάτι (πχ βάλαμε σκούπα), θα πήγαινε να βρει την ΜΙΑ τρίχα στη γωνίτσα του σαλονιού κ με αφορμή αυτό θα ξανάβαζε σκούπα μόνη της. Φυσικά σταματήσαμε κ οι δυο να κάνουμε δουλειές κάποια στιγμή, κ ακούγαμε την γκρίνια που έτσι κ αλλιώς ακούγαμε. Θα μου πεις, επειδή ήταν έτσι η δική σου μαμά δεν σημαίνει πως είναι όλοι, κ θά χεις δίκιο, αλλά από συζητήσεις με φίλες (και με φίλες από ακατάστατες μέχρι υπερβολικά καθαρές στα όρια του ψυχαναγκασμού) όλες λέγαμε το ίδιο πράγμα. Τσέκαρε λοιπόν κατά πόσον η συμπεριφορά αυτή είναι κάτι που κάνεις κ εσύ – κ αν ναι, προσπάθησε να δουλέψεις στο να το αλλάξεις για να την ενθαρρύνεις. Επίσης τσέκαρε αν ο δικός σου ορισμός του καθαρίσματος είναι ο ίδιος με της κόρης σου (ειδικά στις ηλικίες των 20 δεν δίνει κάποιος σημασία σε βάθος ειδικά σε καθημερινές δουλειές), για παράδειγμα αν πχ της λες να καθαρίσει το τραπέζι μετά το φαγητό μπορεί για εκείνην αυτό σημαίνει να μαζέψει τα ψίχουλα με το βετέξ, ενώ για σένα να σημαίνει αυτό συν το να το κάνει με χλωρίνη από πάνω. (Τά χω δει όλα, γι αυτό τα επισημαίνω, με συγκάτοικο που καθάριζε τα κεσεδάκια του γιαουρτιού με χλωρίνη πριν τα βάλει στο ψυγείο απτο σουπερ μάρκετ κ μένα μ έλεγε βρωμιάρα που τά βαζα έτσι).Αν με τα παραπάνω είναι όλα οκ, τότε σίγουρα η κόρη σου έχει επαναπαυθεί ότι θα της κάνεις εσύ τις δουλειές, κ άρα συμφωνώ ότι πρέπει να υπάρξει κάποια ‘τιμωρία’. Είτε αυτό είναι να της κρατάς λίγο χαρτζιλίκι είτε πολύ, αυτό εσύ το ξέρεις.
πόντια international
πόντια international
#1Σε τέτοια θέματα, που η κοινωνία διατείνεται ότι το μόνο που χρειάζεται να έχει κανείς είναι θέληση, όποιος τελικά τα καταφέρνει, διστάζει να πει ότι χρειάζεται καθημερινή πάλη-συνεχή και συχνά άνιση-οπότε, προφανώς, και μεγάλη δύναμη. Και τεράστια επιπλέον δύναμη και υπομονή στις διάφορες άσχετες στερήσεις, και διάφορες άσχετες ήττες. Αυτά τα ξέρουμε όσοι έχουμε παλέψει με κάτι και είναι σημαντικό να εντοπίζουμε ο ένας τον άλλον για να το λέμε και να το ακούμε.Μοιράσου την προσωπική σου ιστορία με τέτοιους, αν θέλεις και αν νομίζεις ότι θα βοηθήσει κάποιον.Στους άλλους, τους πάντες, δε χρειάζονται πολλά λόγια. Πες απλώς ότι έχεις εμπειρία από αυτά και άρα η γνώμη σου ίσως φανεί χρήσιμη. Πάντως, δε χρειάζεται να λες όλη την ιστορία για να πείσεις ότι γνωρίζεις. Ούτε και αν την πεις θα μεταμορφωθείς στα μάτια τους σ'αυτό που ήσουν. Κατέκτησες κάτι δύσκολο, απόλαυσε το :)
αμύριστο λουλούδι
αμύριστο λουλούδι
#3, έλεος!Εν έτη 2017, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν ότι επειδή γεννήθηκαν το Δεκέμβριο έχουν την ίδια προσωπικότητα με όλους τους άλλους που γεννήθηκαν επίσης τον Δεκέμβριο; Δηλαδή το κοινωνικό, μορφωτικό, οικονομικό επίπεδο των γονιών δεν παίζει ρόλο; Δηλαδή ο άντρας γεννηθείς τον Δεκέμβριο στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης από μεγαλοαστούς μορφωμένους γονείς σε σύγκριση με μένα, μια γυναίκα που γεννήθηκα στο Ζαγκλιβέρι, από γονείς αγρότες που μετά βίας τελείωσαν το δημοτικό μέσα στον εμφύλιο έχουμε την ίδια προσωπικότητα επειδή γεννηθήκαμε τον ίδιο μήνα;
caravan
caravan
Νομίζω δεν έχεις εντρυφήσει στην καταπληκτική παράνοια που είναι η αστρολογία. Φυσικά και υπάρχουν διαφορές αφού οι γεωγραφικές συντεταγμένες καθώς και η ημερομηνία και ώρα γεννήσεως δημιουργούν άπειρες διαφορές στις "γωνίες" των πλανητών βρε κουτούτσικο!{Η απόδειξη έγκειται στο ότι ο χρόνος μετράει διαφορετικά στο διάστημα. Αυτό είναι το ταπωτικό επιχείρημα προς τους φανατικούς της αστρολογίας. Πάντως΄όπως όλα τα πράγματα έχει την πλάκα του να το ερευνήσει κανείς}
acantholimon
#1.Είναι κάτι πολύ συνηθισμένο και δεν περιορίζεται μόνο στο θέμα,που αναφέρεις.Ε,καλά τώρα,τι ανάγκη έχεις εσύ;Μιλάνε όλοι,μιλάς κι εσύ,που έχεις τα θέματα σου λυμένα.Ακούγονται συχνά αυτές οι φράσεις.Απ'τη μια είναι η αδυναμία κάποιων ανθρώπων να σκεφτούν,ότι η εικόνα μας σήμερα ή η κατάσταση,στην οποία βρισκόμαστε,δεν ήταν πάντα έτσι.Απ'την άλλη πιστεύουν,ότι μόνο όσοι ζουν τα ίδια μπορούν να έχουν γνώμη.Ίσως να λείπει σε κάποιον η προσωπική εμπειρία,αλλά βρε αδερφέ,μέσα στον κόσμο ζει κι αυτός.Κάτι θα έχει παρατηρήσει,κάτι θα έχει να πει.Υπάρχουν κι εκείνοι,που νομίζουν ότι είναι προνόμιο τα προβλήματα.Εκείνοι μόνο υποφέρουν και κανένας άλλος δεν ξέρει πώς είναι.Ό,τι και να έχεις περάσει είναι απλή οδοντόκρεμα μπροστά στο δράμα τους.Είναι και μια κατηγορία,που με το "ναι,καλά","άσε μας,κουκλίτσα μου" κτλ. απαξιώνει την προσπάθεια,που έχει κάνει κάποιος,για να φτάσει στο επίπεδο,που βρίσκεται τώρα.Επειδή οι ίδιοι είναι αδύναμοι ή δεν έχουν μπει σοβαρά στη διαδικασία,να βελτιωθούν σε κάτι,λένε ότι αυτό,που βλέπουν σε σένα δεν είναι αποτέλεσμα κόπου και επιμονής.Αν το δεχτούν,θα πρέπει να παραδεχτούν ότι δεν το έχουν παλέψει αρκετά.Λίγο δύσκολο.Ίσως αυτό να κρύβεται και στην κουβέντα των δικών σου σχετικά με το γάμο."Τώρα που είναι μόνη και δεν έχει υποχρεώσεις μπορεί να προσέχει τον εαυτό της.Όταν θα έρθουν τα ζόρια,να δούμε".Λες και δεν υπάρχουν άνθρωποι,που δεν αφήνονται στο έλεος της τηγανιτής πατάτας μέσα στο γάμο.Επειδή εκείνοι δεν τα κατάφεραν,δεν μπορεί κανείς;Σε κάθε περίπτωση μη χαλάς τη ζαχαρένια σου.Αυτό θέλουν να πιστεύουν,αυτό πιστεύουν.Εσύ είσαι καλά με τον εαυτό σου τώρα;Αυτό μετράει.
πόντια international
πόντια international
Είναι και μια κατηγορία,που με το "ναι,καλά","άσε μας,κουκλίτσα μου" κτλ. απαξιώνει την προσπάθεια,που έχει κάνει κάποιος,για να φτάσει στο επίπεδο,που βρίσκεται τώρα.Επειδή οι ίδιοι είναι αδύναμοι ή δεν έχουν μπει σοβαρά στη διαδικασία,να βελτιωθούν σε κάτι,λένε ότι αυτό,που βλέπουν σε σένα δεν είναι αποτέλεσμα κόπου και επιμονής.Αν το δεχτούν,θα πρέπει να παραδεχτούν ότι δεν το έχουν παλέψει αρκετά. Πηγή: www.lifo.grΝα συμπληρώσω και το "ε, άρα μπορούσες και καλύτερα", το οποίο είναι λουσμένο με γκλίτερ για να αστράφτει ασορτί με το χαμόγελο που το συνοδεύει, θέλοντας να τονίσει την-και καλά-πρόθεση να για ενθάρρυνση "αφού μπόρεσες μέχρι εδώ, μπορούσες και παραπέρα". Την οποία πρόθεση νομίζω κανείς δε θα αμφισβητούσε, αν προηγούνταν επιβραβεύσεις, όπως ένα απλό ενθουσιώδες μπράβο ή ένα αντίστοιχο συγχαρητήρια. Τι να κάνεις, σε κάποιους δεν κόβει, κάποιοι είναι να τους λυπάσαι και κάποιους επιβάλλεται να τους αποφεύγουμε.Και όπως πάντα, το μέγκα θυμάται:Η μια ανεψιά μου έμαθε ποδήλατο μια μέρα στο χωριό. Ήταν καμιά 10αριά παιδάκια-ξαδερφάκια και 2-3 ποδήλατα. Η ανεψιά ψηλή για την ηλικία της, μικρή ηλικιακά για μεγάλο ποδήλατο. Η λύση της μαμάς της σε τέτοιες περιπτώσεις ήταν να μην αφήνει κανέναν να κάνει ποδήλατο. Η μαμά της όμως έλειπε. ΧΕ ΧΕ.-Ανέβα αγάπη μου στο μεγάλο ποδήλατο.-Δεν μπορώ.-Θα το κρατάει ο ξάδερφος σου και θα κάτσεις στη σέλα. Τώρα πάτα το πηδάλι.-Θα πέσω.-Ε φυσικά θα πέσεις, 3 φορές αν δεν κάνω λάθος. Έτσι είναι ο κανόνας. Σε μερικούς αρέσει και πέφτουν και παραπάνω. Και μετά που θα μάθεις πάλι θα πέφτεις γι'αυτό θα προσέχεις πέτρες και λακούβες αλλά άντε τώρα ανέβα, είναι τέλειαααα.Πέντε λεπτά κράτησε, τα υπόλοιπα παιδάκια φώναζαν ενθαρρυντικά, περίμεναν να μάθει και μετά συνέχισαν το παιχνίδι τους όλα μαζί, με τις γνωστές γκρίνιες για το ποιος θα έκανε πιο πολύ ώρα ποδήλατο κ.λπ. Μετά ήρθε η μαμά της,η οποία πολύ χάρηκε και εξεπλάγην γι'αυτό μάλλον φρόντισε λίγο αργότερα να ξεμοναχιάσει (όπως πάντα) το παιδί και να του λέει να προσέχει μην πέσει, να μη ζηλεύει τα άλλα που έχουν ποδήλατο γιατί θα της πάρει καλύτερο, μήπως φοβήθηκε αλλά δεν το είπε, αν σίγουρα δε φοβήθηκε, μήπως φοβήθηκε αλλά δεν το κατάλαβε, μήπως την κορόιδευαν τα παιδιά. Αφού κατάφερε να κάνει το παιδί (όπως πάντα) να κλάψει από αγανάκτηση και αφού ερμήνευσε το κλάμα ως εξομολόγηση ότι ναι φοβήθηκε, ναι την κορόιδευαν, ναι ζηλεύει, έφυγαν.Το μόνο που εύχομαι αγαπητή #1 είναι, αυτό το κορίτσι τώρα που θα ενηλικιωθεί, να βρει το θάρρος και τη δύναμη να ισορροπήσει στη ζωή της, όσο γρήγορα έμαθε να ισορροπεί στο ποδήλατο, και να πετύχει ό,τι βάλει στόχο. :)
caravan
caravan
" να του λέει να προσέχει μην πέσει, να μη ζηλεύει τα άλλα που έχουν ποδήλατο γιατί θα της πάρει καλύτερο, μήπως φοβήθηκε αλλά δεν το είπε, αν σίγουρα δε φοβήθηκε, μήπως φοβήθηκε αλλά δεν το κατάλαβε, μήπως την κορόιδευαν τα παιδιά. Αφού κατάφερε να κάνει το παιδί (όπως πάντα) να κλάψει από αγανάκτηση και αφού ερμήνευσε το κλάμα ως εξομολόγηση ότι ναι φοβήθηκε, ναι την κορόιδευαν, ναι ζηλεύει, έφυγαν. Πηγή: www.lifo.gr"Πραγματικά πόσο εύκολο είναι να πέσει κάποιος σε αυτήν την παγίδα!
J.Brian
#2 Πιστεύω πως και βέβαια γίνεται να μείνουν φίλοι δύο πρώην εραστές, αρκεί να έχει φύγει και από τους δύο πλήρως το ερωτικό στοιχείο της επιθυμίας και εκτός από τα σώματα να τους ενώνουν και άλλα ενδιαφέροντα.Αυτό που μου κάνει εντύπωση, είναι η απολυτότητα μερικών ανθρώπων, που μιλάνε ισοπεδωτικά, ότι είναι αδύνατο να υπάρξει φιλία μεταξύ πρώην.Δεν εννοώ ότι γίνεται μεταξύ όλων των πρώην. Ίσως με κάποιους να χάνεσαι λόγω συνθηκών, ίσως να έπαψες να τους εκτιμάς σαν ανθρώπους, αλλά αυτή η ισοπέδωση, επειδή κάποτε είχατε ερωτική σχέση, να αποκλείει οποιαδήποτε επικοινωνία, με αφήνει άναυδη.Ίσα ίσα που με κάποιον, που είχες ερωτική σχέση, αναπτύσσεται πολύ καλή οικειότητα, φεύγει ο ανταγωνισμός και η ένταση, που συνήθως συνοδεύουν τις ορμές.Μάλλον όσοι πιστεύουν ότι δε γίνεται, δεν ξεπερνάνε ποτέ την απώλεια ή ρίχνουν το φταίξιμο μόνο στον άλλο.
ShootingStar
Hμουν 5 χρονια σε σχέση με κάποιον, και είμαστε έξι χρόνια ήδη χώρια, και είμαστε φίλοι - καλοί φίλοι. Οταν έχει φύγει το ερωτικό και υπάρχει πραγματική αγάπη και σύνδεση μεταξύ δυο ατόμων, μπορεί να υπάρχει φιλια. Και κυρίως, όταν δεν μένουν αποθημένα, πόνος ή προδωσία...
BabyDoll
BabyDoll
#5 Θα πράξεις πολύ σωστά αν βάλεις όρια. Η κόρη σου μένει σε σπίτι κι οχι σε ξενοδοχείο με υπηρεσία. Κράτα της το χαρτζηλίκι αν δεν καθαρίζει το δωματιό της (κανονικά θα έπρεπε να της ζητάς να συμβάλλει σε όλες τις δουλειές του σπιτιού). Και ναι κλείδωνέ και τα συρτάρια σου αν δεν σταματήσει να σου δανείζεται πράγμτατα. Είναι 20 χρονών, ενήλικη πλεον και θα μπορούσε να δουλεύει παράλληλα με τη σχολή της (ιδιαίτερα και part time).Δεν ξέρω αν οταν ήταν μικρή έβαζες όρια, αν την έβαζες να κάνει δουλειές στο σπίτι κλπ. Αν όχι τότε είσαι εσύ που την έχεις κακομάθει και είναι λίγο άδικο να περιμένεις να αλλάξει συμπεριφορά από μόνη της απλά επειδή έγινε 20. Σε αυτή την περίπτωση μίλα μαζί της. Εξηγησέ της την κατάσταση και βοήθησέ την να μάθει να μαζεύει το δωμάτιο της και να καθαρίζει και να σέβεται τον πρσοωπικό σου χώρο. Αν δεν την δίδαξες από παιδί μην απορείς αν πράττει έτσι ως ενήλικας.
rosa nera
#5 Οπότε σπουδάζει ή δεν σπουδάζει;Θα σπούδαζε κάτι το οποίο την ενδιέφερε στην ίδια πόλη με την αδερφή της ή τι;Και τότε γιατί αρνήθηκε να πάει; Περιμένει να τελειώσει η αδερφή της τις σπουδές της για να παρει σειρά;Και τώρα τι κάνει πέρα από την συγκατοίκηση με τον φίλο της; Πολύ σημαντικά στοιχεία και τα αφήνεις αδιευκρίνιστα.Η συμπεριφορά της μπορεί να οριοθετηθεί από σένα. Κλειδώνεις τα προσωπικά σου πράγματα.Η επιμονή να μην τακτοποιεί ενδεχομένως ερμηνεύεται και ως αντίδραση απέναντί σου.Ίσως να μην είναι απλώς ανοικοκύρευτη.
Σουβλίτσα
Σουβλίτσα
Αγαπητή rosa ;eχω ένα παρόμοιο πρόβλημα με τη μεγάλη μου κόρη και είναι αλήθεια αυτό που επισημαίνεις . Όταν λείπω π.χ. για ταξίδι ή εκδρομή η ίδια μου είπε πως τότε νιώθει πως πρέπει να κάνει πράγματα . Όταν είμαι εκεί για κάποιο λόγο επαναπαύεται ότι θα τα κάνω εγώ. Δεν ξέρω αν είναι αντίδραση αλλά πραγματικά καβγαδίζουμε συχνά και αρκετά γι αυτό και ίσως τελικά αντιδρά κάνοντας το ανάποδο. Συχνά δε, μου λέει πως δε βρίσκω ποτέ τίποτα θετικό να της πω και κάνω όλο παρατηρήσεις. Ίσως φταίει και ο τρόπος αλλά από την άλλη πως να μη βγεις από τα ρούχα σου όταν κάθε φορά βρίσκεις τα ίδια και τα ίδια; Για τα προσωπικά πράγματα δεν θεωρώ οριοθέτηση το να πρέπει να τα κλειδώσω, απαιτώ ο άλλος να σεβαστεί τα πράγματα μου ενώ είναι ανοιχτά και ελεύθερα.Είναι βέβαια μια πρακτική λύση αλλά δεν ξέρω αν ο άλλος αντιλαμβάνεται την ουσία.
daydreamcatcher
Καλησπέρα,Νομίζω οτι έχω βρεθεί λίγο-πολύ στη θέση της κόρης σου. Δεν έπαιρνα ποτέ πράγματα της μητέρας μου (ή εαν τα έπαιρνα ήταν πάντα εν γνώση της και με άμεση επιστροφή στη θέση τους), αλλά είχα μονίμως τσακωμούς με τη μητέρα μου για την κατάσταση του δωματίου μου. Και η αλήθεια είναι οτι απλά δεν με ενδιέφερε τότε η κατάσταση του δωματίου. Δεν ξέρω αν η κόρη σου σπουδάζει, αλλά για εμένα εκείνα τα χρόνια του πανεπιστημίου ήταν χρόνια που ήθελα να βγω έξω, να ζήσω, να ανακαλύψω τα πάντα, και ομολογώ οτι δε με απασχολούσε καθόλου το ποσο τακτοποιημενο ειναι το δωματιο μου. Προφανώς δεν ήθελα να επιβαρύνω τους δικούς μου, αλλά αδυνατούσα να καταλάβω γιατί τους απασχολεί η κατάσταση του δωματίου μου και γιατί δεν κλείνουν απλά την πόρτα. Εξάλλου, όπως και η κόρη σου απ'ότι καταλαβαίνω έλειπα από το σπίτι πάρα πολύ (ψιλοδούλευα παράλληλα για χαρτζιλίκι, και έμενα συχνά σε σπίτια φίλων/αγορίων). Να πω βέβαια οτι το γεγονός πως η μητέρα μου έπλενε τα ρούχα μου συνέβαλλε στην αδιαφορία μου επί του θέματος. Οπότε ίσως το μη πλύσιμο των ρούχων είναι μία κάποια λύση. Κατα τ'άλλα νομίζω οτι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να αναγνωρίσεις το δωμάτιο της ως το δικό της χώρο που μπορεί να διαχειρίζεται όπως θέλει αυτή, και πραγματικά να μην επεμβαίνεις καθόλου. Όταν έχετε επισκέπτες κλείνε την πόρτα. Δε χρειάζεται να μπαίνουν στον προσωπικό χώρο της κόρης σου. Αλλά μην το κάνεις να φανεί σαν τιμωρία, κάντο ως αναγνώριση της ηλικίας της και του γεγονότος οτι είναι ενήλικο και ανεξάρτητο άτομο. Και παράλληλα εξήγησε οτι τα δικά σου πράγματα δεν είναι προσβάσιμα σε αυτή ανα πάσα στιγμή, και ναι αν χρειαστεί κλείδωνε το χώρο σου.Να τονίσω οτι δεν είναι τόσο τραγικό αυτό που συμβαίνει. Ναι μπορεί η κοπέλα να μην είναι υπόδειγμα τάξης και νοικοκυροσύνης, αλλά σχετίζεται σημαντικά με την ηλικία και την κατάσταση. Καθώς πλέον μένω μόνη μου εδώ και χρόνια, τα πράγματα έχουν αλλάξει σαφώς, γιατί νιώθω πως η κατάσταση του σπιτιού εξαρτάται πλήρως από μένα, αλλά και γιατί πλέον έχω διαφορετικές ανάγκες και το να επιστρέφω σε ένα τακτοποιημένο σπίτι μετά τη δουλειά είναι πολύ σημαντικό.
no-no
Σουβλίτσα, έχω φύγει από το πατρικό σπίτι από τα 18 οπότε δεν μένω με τη μητέρα μου πολλά χρόνια τώρα, έχω και δίκη μου οικογένεια εξάλλου. Αλλά όταν πηγαίνω, δεν θέλω να κάνω τίποτα. Γιατί; γιατί πάντα θα μπλεχτεί μέσα στα πόδια μου, αν πάω πχ να μαγειρέψω, θα προσπαθήσω να συμμαζέψω και θα σχολιάσει, οπότε προτιμώ να την αφήσω να τα κάνει αυτή για να μην αρπαχτούμε.οταν λείπει από το σπίτι κάνω τις δουλειές όπως θέλω. Μήπως είσαι πολύ επικριτική; θα μπορούσες ίσως να της αναθέσεις κάποια συγκεκριμένα καθήκοντα, όχι μόνο σε αυτή αλλά και στα άλλα μέλη της οικογένειας, ρωτώντας την πρώτα τι προτιμάει να κάνει
Σουβλίτσα
Σουβλίτσα
daydreamcatcher κάποιες φορές όντως διακρίνω και αυτό που λες, απλά δεν της είναι τόσο σημαντικό και όντως λείπει πολύ. Επιπλέον μια φορά στην εξεταστική της αναγνώρισε πως το τακτοποιημένο περιβάλλον την βοηθάει πολύ. Κάνω μια προσπάθεια τελευταία να το αγνοώ , αλλά ξέχασα να αναφέρω μια σημαντική λεπτομέρεια. Το δωμάτιο το μοιράζεται με τη μικρότερη αδερφή της που εκτός του ότι ενοχλείται συχνά, κάνει και ιδιαίτερα εκεί. Όπως καταλαβαίνεις ο κλήρος πέφτει σε μένα να μαζεύω πολύ συχνά. Κάποιες φορές δε, αν δεν διαμαρτύρομαι διαρκώς, η κατάσταση επεκτείνεται και σε άλλους χώρους, κουζίνα, μπάνιο, σαλόνι... Δεν αμφιβάλλω πως όταν θα είναι μόνη της θα ασχολείται , αλλά έχω κι εγώ την προσωπική μου ζωή τα ενδιαφέροντα μου, τις ώρες που χαλαρώνω και νιώθω πως απλά δεν το σέβεται.
nayakepler
nayakepler
Συμφωνώ απολύτως με daydreamcatcher γιατί και η μητέρα μου τα ίδια έκανε και λύσαμε το θέμα με το να κλείνει απλά η πόρτα του δωματίου μου. Είναι και θέμα προσωπικού χώρου πλέον. Προσωπικά δεν ήθελα και δε θέλω και τώρα που μένω μόνη μου, να μπαίνει κανένας στο χώρο μου, ακόμα και μαζεμένος να είναι.
daydreamcatcher
Σουβλίτσα, είναι όντως σημαντική λεπτομέρεια αυτό που περιγράφεις. Δεν γίνεται να διαχωριστεί μερικώς πχ ο χώρος? Πχ αν τα κρεβάτια είναι κουκέτες, μήπως μπορεί να μπει κουρτίνα στην κάτω κουκέτα. Και ας πετάει όλα τα πράγματα εκεί, θα είναι και ένα καλο κινητρο να τα μαζευει καθώς κάποια στιγμή θα χρειαστεί να κοιμηθεί εκεί ;). Η´ κάτι αντίστοιχο (παραβάν?) αν είναι αλλιώς διαμορφωμένος ο χώρος. Είναι δύσκολη δυστυχώς η κατάσταση που περιγράφεις, γιατί αν μοιράζεται το χώρο είναι ακόμα πιο δύσκολο να τον νιώσει δικό της, ειδικά αν τον μοιράζεται με μικρότερη αδερφή που έχουν άλλες ανάγκες κτλ. Θέλει πολλή υπομονή και επιμονή για να μπει σε τάξη. Είναι σημαντικό πάντως να αντιληφθεί οτι δεν γίνεται να μαζεύουν οι άλλοι το χάος που δημιουργεί. Δεν ξέρω αν θα βοηθήσει, αλλά ένας τελείως ακατάστατος παλιός συγκάτοικος έκανε το εξής: Είχε δίπλα στο κρεβάτι του δύο τεράστια κουτιά αποθήκευσης και όταν ήταν να έρθει κάποια κοπέλα να κοιμηθούν μαζί, πέταγε όλο το χάος του στα κουτιά. Ήταν η μέθοδος του να "καθαρίσει". Είχαμε ρίξει τρελό γέλιο με τη μέθοδο αυτή και προφανώς δε την προτείνω σοβαρά σε κανέναν, αλλά μήπως είναι μια καλή λύση για την κόρη σου μέχρι να στρώσει? Ας ξέρει πως ότι μένει πεταμένο θα πηγαίνει εκεί. Κάποια στιγμή θα απηυδίσει και θ αναγκαστεί να στρώσει.nayakepler ακριβως αυτο που λες! Ακόμα και τώρα, που απλά συγκατοικώ, ενοχλούμαι πολύ όταν καταλαβαίνω οτι κάποιος συγκάτοικος μπήκε στο δωμάτιο μου χωρίς να με ενημερώσει. Είναι αιτία για καβγά, ανεξάρτητα από την κατάσταση του χώρου.
rosa nera
Τι να πω βρε Σουβλίτσα?Μήπως κάποιος καταλαβαίνει καλύτερα με πράξεις και όχι με λόγια?Αν δεν εννοεί να συλλάβει ότι υπάρχει ο διαχωρισμός δικά μου και δικά σου πράγματα δια των λόγων,ας το κατανοήσει δια των έργων.Ενας μη οικείος θα ήταν πολύ λιγότερο εως καθόλου ανεκτικός και τέτοιου είδους επιθετική συμπεριφορά και υποπτεύομαι ότι η μικρή το γνωρίζει ήδη αυτό.Επίσης ,ας νιώσει κάποιος ενήλικος διεκπεραιώνοντας αυτά που του αναλογούν σ ένα σπίτι,ΈΣΤΩ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΧΡΟΝΙΣΜΈΝΑ.Ισως να μην είναι πολύ καλή λύση να φορτωνόμαστε δουλειές απρόθυμων συγκάτοικων.Εαν θεωρούν τις κατσαρίδες φίλες τους,ας τις περιθάλψουν!Πολύ ακραίο και δεν το εννοώ,αλλά θα ήταν αποτελεσματικό.Αλλέως πως,η γαιδουριά θα επαυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο!Από την άλλη ,ορισμένοι άνθρωποι είναι αγνά αμελείς ,με αποτέλεσμα τα νεύρα των πέριξ να γίνονται τιράντες!
BabyDoll
BabyDoll
#4 Εδώ και 18 χρόνια δεν έχεις βγει ραντεβού/ φλερτάρει κλπ οπότε λογικό είναι να νιώθεις πελαγωμένη. Ομως τα 2 3 ραντεβού δεν είναι αρκετά συνήθως για να βρεις μια σχέση όπως τη θες ειδικα κοντά στα 35-40 που πρεπει να είσαι και με παιδιά. Εχεις περισσότερες προσδοκίες από τον σύντροφό σου γιατί έχεις και μια οικογένεια. Και καλά κάνεις. Ομως μην απογοητεύεσαι, δεν έχεις κατι, απλά χρειάζεται προσπάθεια, επιμονή, υπομονή και αισιοδοξία. Μένεις σε μια επαρχιακή πόλη που κάνει τα πράγματα ακομα πιο δύσκολα γιατι ο πληθυσμός είναι μικρότερος. Το πρόβλημα δεν είναι το μέσο που βρήκες τα ραντεβού σου λοιπόν (αλλά αν σε έχει κουράσει άστο). Εναλλακτικά προσπάθησε να διευρύνεις τον κοινωνικό σου κύκλο. Δεν υπάρχει μαγική συνταγή για να κάνεις σχέση απλά θέλει προσπάθεια και να είσαι ανοιχτή.
(η) Domus
#6# Προσπαθησε να βρεις το Κεντρο Ψυχικης Υγειας του Νομού σου. Πιστεύω θα εχει..σχεδον καθε νομος εχει..ριξε μια ματια εδω http://www.kinapsi.gr/kentra-psyxikis-ygeias-evretirio Οι παροχες ειναι συνηθως δωρεαν,τουλαχιστον στον δικο μου Νομό.
rosa nera
#7 Θέμα χαρακτήρα. Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν ότι μπορούν να καταφέρουν τα πάντα αν σκέφτονται ότι κάποιος τους αγαπάει και τους υποστηρίζει,(το οποίο θα μπορούσε να είναι και εξαίρετη δικαιολογία παγίδα για τον εαυτό μας κυρίως). Υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους περνάει από το μυαλό ως συλλογιστική αυτό(ότι δηλαδή θα έλυναν τα προβλήματά τους αν έβρισκαν κάποιον)και άλλοι που το εύχονται ,αλλά δεν αποδιοργανώνονται όταν δεν συμβαίνει.Όπως έγραψα και στην αρχή,θέμα χαρακτήρα.
Maggie
Maggie
5Έχεις εικόνα πώς διαχειρίζεται η κόρη σου την καθαριότητα εκεί που μένει στον φίλο της; ΓιΙατί αν λείπει συνέχεια εκεί, θα έχει μεταφέρει και εκεί την ακαταστασία της. Χρησιμοποιεί το σπίτι σας ως ξενοδοχείο, ένα μέρος όπου της πλένουν τα ρούχα και είναι η βάση της, δεν είναι παράξενο, πολλοί στην ηλικία της το κάνουν αυτό. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να σταματήσεις να βάζεις μπουγάδα τα ρούχα της, καθώς είναι κάτι που δεν έχει σχέση με την ακαταστασία , την οποία δεν τη λούζεται γιατί λείπει, οπότε και δεν τη νοιάζει. Αν όμως δεν έχει βρακί να βάλει, θα αρχίσει να καταλαβαίνει ότι το εννοείς και ίσως αρχίσει να δίνει σημασία σε αυτά που της ζητάς.
Neverlander
Maggie θα σου απαντήσω ως αθεράπευτα ακατάστατη: όχι, δεν θα βάλει μυαλό. Η ιδέα της Αμπα είναι καλή, να μαζέψουν μια μέρα μαζί το δωμάτιο της μπας και καταλάβει πώς γίνεται (στο δικό μου μυαλό πάντως προκαλείται μια τεράστια σύγχυση και αυτό είναι το 85% του γιατί θέλω να αποφύγω μια δουλειά). Όταν εμένα πάντως δεν μου έπλυναν τα ρούχα, τα πήγα στον φίλο μου που έμενε μόνος του και μου τα έπλυνε αυτός. Λύσεις υπάρχουν, όρεξη για τεμπελιά να' χεις και όλα βρίσκονται :)
φούστα κλαρωτή
φούστα κλαρωτή
Κι εγώ είμαι τρομερά ακατάστατη και έχω καταλήξει ότι είναι γονιδιακό το θέμα :ΡΠάντως, πέρα από την πλάκα, η κόρη εδώ και 20 χρόνια ζει σε ένα σπίτι και σε μια οργανωμένη κοινωνία. Εχει δει λοιπόν πώς γίνονται οι δουλειές του νοικοκυριού, δεν είναι δα και πυρηνική φυσική. Δεν είναι θέμα γνώσης. Άλλο τώρα αν βαριέται να καθαρίσει το δωμάτιό της. Όταν με το καλό μείνει μόνη της, είναι στο χέρι της αν θα καθαρίζει κλπ και ας λουστεί τα αποτελέσματα. Η μητέρα λοιπόν ας μην ανησυχεί για το τι συμβαίνει εκτός πατρικής εστίας γιατί το καθήκον της το έχει κάνει. Θα πρότεινα στη μητέρα, να αναθέτει στην κόρη συγκεκριμένες δουλειές ώστε να μοιραστεί το βάρος του νοικοκυριού, όπως πχ καθάρισμα τζαμιών, πληρωμή λογαριασμών. Για το θέμα των συρταριών θα ήμουν πολύ αυστηρή μαζί της και μου φαίνεται αδιανόητο ότι μια 20χρονη δεν μπορεί να καταλάβει ότι δε βάζουμε χέρι στα ξένα πράγματα.
Maggie
Maggie
Neverlander, αν δεν είχες φίλο; Γιατί πόσες φορές να φορτώσεις μπουγάδα στις φίλες σου, μία; Τρείς; Δέκα; Μετά θα καθόσουν και θα τα έπλενες. Την πρώτη φορά θα τα έβαζες όλα μαζί, μαύρα- άσπρα- χρωματιστά, μετά θα έβλεπες το χάλι τους και πόσο καταστράφηκαν και θα άρχιζες να ξεδιαλέγεις και την μπουγάδα. Μετά από 1 μηνα θα είχες αγοράσει και μαντηλάκια που κρατάνε το χρώμα.
caravan
caravan
Θα μου επιτρέψετε Maggie και Neverlander ως χρονίως ακατάσταση να δώσω μια άλλη διάσταση στο θέμα. Υπάρχουν άκρα του φάσματος: ακαταστασία vs τάξη. Για το πρώτο αρκεί να παρακολουθήσει το συμπαθές τηλεοπτικό δίδυμο Αγγλίδων που τακτοποιούν και καθαρίζουν στάβλους....ουπς σπίτια ήθελα να πω! Για το δεύτερο μπορεί κανείς να εξετάσει την ανάλογη τηλεοπτική περίπτωση του Monk όπου τα στυλό και οι πετσέτες είναι τοποθετημένα με ακρίβεια υποδεκάμετρου και το λαβομάνο αποστειρωμένο με dettol. Είναι φανερό ότι μιλάμε και στις δύο περιπτώσεις για κάποιον ψυχαναγκασμό ή βαριές περιπτώσεις κατάθλιψης.Όμως στο απέραντο μεσοδιάστημα κρύβονται επίσης διάφορα ενδιαφέροντα. Προσωπικά είμαι "ρακοσυλλέκτρια" (βοηθάνε κι οι σπουδές). Τι θέλω να πω μ'αυτό. Δεν πετάω τίποτα! Οποιοδήποτε χαρτάκι μπει στο σπίτι θα καταχωρηθεί σε κάποιο συρτάρι/ντουλάπι/κουτί κλπ και δεν θα βγεί παρά μονάχα όταν μεταφέρουν το πτώμα μου από κει μέσα έξω. Μέσα στο χάος ενός ευμεγέθους σπιτιού που περιέχει την Άρτα με τα Γιάννενα σε υλικό παρ'όλα αυτά έχω πάντοτε υπόψιν μου πού ακριβώς έχω εγώ τοποθετήσει το κάθετί. Έχουν όλα μια εσωτερική συνάφεια! Απολύτως κατανοητή σε μένα και απολύτως ακατανόητη (και εκνευριστική) στους συγκατοικούντες μου. Είμαι παράλληλα απίστευτος "ψείρας" geek σε όλες τις εκδηλώσεις της προσωπικότητάς μου. Τρελλαίνομαι για λεπτομέρειες και για συγκριτική έρευνα.Έχω μια μορφή ADD (βγάλτε το H από τον ολοκληρωμένο όρο) οπότε έχω έτοιμη και την δικαιολογία μου!!! Όμως έχοντας ξεκαθαρίσει σπίτι πεθαμένου και ξέροντας τι φοβερό βάσανο είναι μια ζωή που μαζεύεις μαζεύεις μαζεύεις για μια "δεύτερη ζωή δεν έχει" προσπαθώ να το καταπολεμήσω αυτό μου το φυσικό. Μάταια όμως...Κάνω μια γενναία προσπάθεια να πετάω πράγματα ανά εξάμηνο αλλά στο τέλος κάθε εξαμήνου πάλι την κόπρο του Αυγεία καλούμαι να τακτοποιήσω. :/ Επίσης πολύ συχνά ο κύρης του σπιτιού αναλαμβάνει δράση (οδοστρωτήρα και οδοκαθαριστή 2-σε-1)Μεθόδευση: 1.προσπαθώ να ΜΗΝ βάζω περιττά πράγματα πλέον στο σπίτι εξ'αρχής (όχι διακόσια περιοδικά/βιβλία/cd/ρούχα/παιχνίδια το μήνα...ας είναι καλά η κρίση έβαλε κι αυτή ένα χεράκι!) Άρχισα να πετάω και τα διαφημιστικά. Βέβαια αυτό το φυλλάδιο με τα νέα κεραμικής επίστρωσης του Vicko φαίνεται χρήσιμο. Κι αυτό το εορτολόγιο που ήρθε μαζί με το γαλακτομπούρεκο που έφεραν οι φίλοι; Tι λέγαμε? Α ναι. Πέταγμα. 2.προσπαθώ να καλώ γυναίκα να με βοηθήσει με "χοντρά" καθαρίσματα μιά φορά το μήνα (αξίζει κάθε σέντ). Kάνω τα πολύ βασικά για 15-20 λεπτά καθημερινά (παραπάνω νιώθω εσωτερική υποτίμηση -μην με κρίνεις αυστηρά!!!!)3.προσπαθώ να μην μαζεύω ρούχα που δεν φοριούνται τον τρέχοντα καιρό δικά μου και της οικογενείας (είχα ρούχα από το γυμνάσιο κι είμαι 40+!!!) αλλά να τα χαρίζω σε τράπεζες ρούχων/οικογένειες που ξέρω ότι ζορίζονται. Το ίδιο με παιδικά παιχνίδια.4.προσπαθώ να μην μαζεύω βιβλία που δεν διαβάζονται πλέον από κανέναν άλλον (είχα βιβλία από το γυμνάσιο που εγώ είχα διαβάσει καμμιά δεκαριά φορές το καθένα αλλά κανένας στο σπίτι δεν έδειχνε την παραμικρή επιθυμία ούτε να τα ξεφυλλίσει όσο κι αν με ενθουσιασμό τα σύστηνα).Με ΠΟΝΟ ψυχής πριν κάποια χρόνια χάρισα την συλλογή μου περιοδικών (κινηματογραφικών κυρίως -επίσης πολλές πρώτες εκδόσεις εθνικών Vogue/Reader's Digest κλπ.)5.αναζητώ το ρομπό που θα "τρέχει" σε όλο το σπίτι και θα σκουπίζει μόνο του. Θα είμαι η πρώτη πελάτισσα. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι θα χρειαστώ κι άλλο ένα ρομπότ να μαζεύει τα πεταμένα lego από το πάτωμα πρώτα...Αν θέλεις να με υποβάλλεις σε βασανιστήρια δεν χρειάζεται εικονικός πνιγμός. Βάλε με να κάνω μετακόμιση. Κάλλιο να φάω ένα μαγκάλι κάρβουνα!Όπως βλέπετε ανίατη. Προσπαθώ όμως!!
Maggie
Maggie
Αχ Καραβάν, μη νομίσεις ότι διαφέρουμε πολύ.Νομίζω βρήκα κοινά σε όλα όσα ανέφερες, όμως δεν φαίνεται πουθενά ότι θα κάτσεις να θαφτείς κάτω από τη σκόνη, που φαίνεται να είναι το πρόβλημα για την κόρη της γράφουσας.Συμμάζεμα κάθε μέρα 20', πού την είδες την ακαταστασία;: )Πάντως είναι απόλαυση - και το επιδιώκω σχεδόν καθε πρωί - να επιστρέφεις από τη δουλειά σε ένα συμμαζεμένο σπίτι.
Fraulitsa
Fraulitsa
Αγαπητή Καραβάν το ρομπότ που σκουπίζει υπάρχει, λέγεται Roomba και ειναι της αμερικάνικης εταιρείας iRobot. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι ανταγωνιστές, αλλά αυτό έχει την καλύτερη μπαταρία και το πιό αποδοτικό σύστημα αναρρόφησης. Το 'χω πάρει και γω εδώ και 4 χρόνια, το 'χω ονομάσει Celine (δε ξέρω γιατί, μου 'κατσε ότι είναι αφ υψηλού φινετσάτη γαλλίδα μανιακή με την καθαριότητα και την τάξη... Αχαχαχα!) και είναι η καλύτερή μου φίλη!!! Κόστισε αρκετά περισσότερα λεφτά από μια καλή σκούπα αλλά χαλάλι της γιατί είναι προγραμματισμένη να σκουπίζει κάθε μέρα την ώρα που λείπω στη δουλειά και μου έχει σώσει άπειρες ώρες αγγαρέματος!! Το πάτωμα είναι μονίμως καθαρό και επειδή κάθε μέρα ρουφάει την σκόνη που κάθεται, έχω ξεχάσει και πότε ήταν η τελευταία φορά που ξεσκόνισα!Το συνιστώ ανεπιφύλακτα, λύνει τα χέρια!