Στο σημερινό «Α μπα»: ασφάλεια πάνω από όλα

Στο σημερινό «Α μπα»: ασφάλεια πάνω από όλα Facebook Twitter
61


__________________
1.

Γεια σου ρε αμπα! :-)
Πριν από μερικούς μήνες συνέβη ένα χαζό περιστατικό στο δρόμο που με έβαλε σε σκέψεις (ξέρεις, κουβέντα να γίνεται..). Περπατούσα που λες με μια φίλη και επειδή φορούσα ένα καλοκαιρινό φόρεμα και φυσούσε λίγο, το κρατούσα κάτω για να μην έχουμε κανένα περιστατικό αεράτο αλά Μέριλιν. Περνώντας έξω από ένα σουβλατζίδικο με κοιτάει ένας 50-60άρης (να σημειώσω οτι εγώ είμαι 27) και μου λέει με ύφος, τρομάρα του, "Άσε το φουστανάκι σου, δεν πειράζει, μην το κρατάς" και χαμογελάει ο μ@λ@κας. Θύμωσα, μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Θύμωσα για 2 λόγους, πρώτον γiατί ένιωσα πως εισέβαλε με χυδαιότητα στον προσωπικό μου χώρο (ετσι, επειδή μπορεί. Είναι άντρας και θεωρεί πως έχει το δικαίωμα να μας λέει τι τον εξιτάρει και πότε) και δεύτερον γιατί ήταν τόσο τραγικά μεγαλύτερός μου, αλλά αυτό ίσως και να είναι κυρίως δικό του πρόβλημα.
Εκείνη τη στιγμή, λοιπόν, του είπα " Αντε..." Γ@μήσου ήθελα να πω αλλά δεν ολοκλήρωσα τη φράση μου. Δεν ξέρω τι με σταμάτησε. Ντράπηκα; Φοβήθηκα μήπως ήταν κανένας βλαμμένος; Αλλά σιγά, τι θα μου έκανε; Ήθελα να τον αγνοήσω πλήρως; Μετά ένιωσα άσχημα που δεν είπα τίποτα. Σα να έδειξα παραπάνω ανοχή και να συναίνεσα σε όλο αυτό. Ρε συ άμπα πες μου, τι θα έκανες εσύ; Θα έπρεπε να μιλήσω; Και τι να πεις τώρα στον κάθε βλαμμένο, σεξιστή 60αρη που λιώνει στα σουβλατζίδικα;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σταμάτησες και δεν μίλησες επειδή ενεργοποιήθηκε το ένστικτο αυτοσυντήρησης μαζί με τον έμφυτο τρόμο με τον οποίο ανατρέφονται όλες οι γυναίκες. Μην λες «σιγά τι θα μου έκανε». Δεν ξέρεις τι θα μπορούσε να σου κάνει. Αν σε άρχιζε στις χυδαίες βρισιές, ας πούμε, η ταραχή σου θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Η αντίδραση θα ήταν αυτόματη αν ήξερες ότι οι γύρω θα έπαιρναν αμέσως το μέρος σου, αλλά ξέρεις πολύ καλά ότι αυτό δεν είναι βέβαιο. Γι'αυτό, πρώτα από όλα η ασφάλεια. Δεν είναι συναίνεση να βάζεις την σωματική σου ακεραιότητα πρώτη. Συναίνεση είναι να κολακεύεσαι.

__________________
2.

Αγαπητή Α-μπα, με προβληματίζει κάτι τον τελευταίο καιρό και θα ήθελα τη γνώμη σου.Ξέρω δεν είναι κάτι πρωτότυπο, αλλά θα ήθελα να ακούσω και μια άλλη άποψη.
Τα τελευταία 6 χρόνια είμαι μόνη, χωρίς σχέση, χωρίς να παίζει απολύτως τίποτα, ούτε καν ετσι να βρίσκεται κάτι στον αέρα ρε παιδί μου! Είχα μόνο 2 μικρές σχέσεις πριν κάτι χρόνια αλλά από εκεί και πέρα τίποτα. Έχω παρέες, ασχολούμαι με πολλά πράγματα, γνωρίζω κόσμο, απλά ποτέ δεν προκύπτει κάτι το ερωτικό. Θεωρώ αντικειμενικά ότι είμαι φιλική, έχω χιούμορ, εμφανισιακά δεν λέω ότι είμαι και θεά αλλά πιστεύω είμαι συμπαθητική. Παρ' όλα αυτά τίποτα! Οι φίλες μου λένε ότι δεν δίνω ευκαιρίες, αλλά πώς να δώσω ευκαιρία δηλαδή αν δεν υπάρχει κανένας ενδιαφερόμενος?? Κάποιες φορές με προβληματίζει πολύ αυτό και κάνω διάφορες σκέψεις πόσο φυσιολογικό είναι αυτό, ούτε καν ενα αθώο φλερτ. Από την άλλη έχω διάφορες ασχολίες, βγαίνω κτλ, απασχολούμαι με άλλα θέματα. Δεν είναι το μυαλό μου κολλημένο πότε θα γνωρίσω κάποιον, δεν μου έχει γίνει εμμονή. Απλά αναρωτιέμαι αν τελικά είναι θέμα τύχης, αν κάποιοι άνθρωποι απλά μένουν μόνοι. Αν ήμουν κλεισμένη σπίτι ή δεν είχα κοινωνικό περίγυρο θα το καταλάβαινα να μην γινόταν ποτέ τίποτα, αλλά τώρα δυσκολεύομαι να δω το γιατί. Ελπίζω να μην ακούγεται πολύ μελιστάλακτο όλο αυτό, απλά όσο περνάνε τα χρόνια αρχίζω να συνηθίζω στη μοναξιά μου και δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό αυτό. Από τις παρέες μου είμαι η μόνη που δεν είχα ποτέ κάποια "σοβαρή" σχέση και δεν εννοώ να πηγαίνουμε για γάμο, για να μην παρεξηγηθώ. Αλλά κάτι που να είχε διάρκεια,να μην τελείωνε στους 5 και 6 μήνες. Και έχω προσέξει ότι ακόμα και αν δεν το λένε και αυτοί το σκέφτονται για μένα. Εσυ τι πιστεύεις λοιπόν? Είναι θέμα τύχης, συγκυριών? Απλά σε κάποιους τυχαίνει και σε κάποιους οχι?
Προσπαθώ να παραμένω αισιόδοξη αλλά νομίζω ότι κοροιδεύω τον εαυτό μου μετά από σημείο.
-allthelonelypeople


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είναι ΚΑΙ θέμα τύχης να βρεις τον κατάλληλο άνθρωπο για να μοιραστείς τη ζωή σου, αλλά το να κάνεις σχέση ή να φλερτάρεις ή να κάνεις σεξ μέσα σε έξι χρόνια, εφόσον λες ότι θέλεις, δεν είναι θέμα τύχης.


Όταν έχουμε μια συμπεριφορά που πιστεύουμε ότι αποτελεί εμπόδιο για τις σχέσεις μας με τους άλλους, και δεν ξέρουμε από πού έχει προκύψει, και ειδικότερα αν δεν είμαστε καν σε θέση να την αναγνωρίσουμε, η μόνη λύση που έχουμε είναι να πάμε σε ψυχολόγο.

__________________
3.

Αμπα μου, είναι πολύ καλό παιδί, έξυπνος, με χιούμορ και του αρέσω πράγματι - είμαστε μαζί 5 μήνες - όμως δεν υπάρχει πάθος, πόθος, αυθορμητισμός και το σεξ είναι λίγο και μέτριο. Μου αρέσει σαν άνθρωπος, τον συμπαθώ, τον εκτιμώ, περνάω ωραία αλλά η επιθυμία μου μια ανεβαίνει μια κατεβαίνει και χάνεται στα τάρταρα. Ξέρω, οι πεταλούδες δεν είναι για πάντα αλλά ούτε στην αρχή; Μια ήρεμη, άνετη, ευχάριστη σχέση και ζωή αναπληρώνει το λιγοστό, κακό σεξ; Στα 35 και οι δύο.
-Λουκρητία


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μόνο εσύ ξέρεις τι αναπληρώνει τι σε μια σχέση. Αυτά είναι πολύ προσωπικά και κανείς δεν μπορεί να σου πει ή να κρίνει με ποια κριτήρια βάζεις προτεραιότητες. Αφού ρωτάς, δύο ενδεχόμενα βρίσκω: ή νομίζεις ότι η σχέση σου πρέπει να εκπληρώνει κάποια στάνταρ που έχεις διδαχθεί (πόθος, πάθος, αυθορμητισμός) ή έχεις πάρει ήδη την απόφαση ότι δεν σου αρκεί αυτό που έχεις, και αναρωτιέσαι αν ο λόγος που αισθάνεσαι έτσι είναι αξιοπρεπής λόγος.


Το «καλό παιδί, έξυπνο, με χιούμορ» είναι κατάλογος προσόντων μπέιμπι σίτερ. Ακόμη και αν αφήσουμε στην άκρη την απουσία πόθου, δεν φαίνεται να σε εμπνέει, να σε συναρπάζει, να σε ωθεί να γίνεις καλύτερος άνθρωπος.

 

__________________
4.

Χαίρεται Α μπα,

Κοντεύω τα 30, είμαι ομοφυλόφιλος και τον τελευταίο χρόνο τα έχω με ένα παιδί αρκετά μικρότερο μου. Περνάμε καλά, αγαπιόμαστε και υπάρχει επικοινωνία. Όμως εγώ δεν είμαι ο κλασσικός σχεσάκιας που θέλει να περνάει όλο του το χρόνο με τον σύντροφό του, προγραμματίζει το πρόγραμμά του με βάση τον άλλον ή λαχταρά να συγκατοικήσει. Όταν μένω πάνω από μια ημέρα σπίτι του αρχίζω να βαριέμαι χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Παρόλο που μου κάνει όλα τα χατίρια (π.χ. μου μαγειρεύει ο,τι θέλω, όποτε το θέλω) αισθάνομαι έντονα την ανάγκη να μένω σπίτι μου, μόνος μου και να περνάω χρόνο με τον εαυτό μου (διαβάζω πολύ, βλέπω ταινίες, μιλάω με φίλους-ες). Μήπως δεν είμαι αρκετά ερωτευμένος; Μήπως παρτάκιας; Γιατί φίλοι μου πέφτουν με τα μούτρα στον έρωτα με τον πρώτο τυχόντα και εγώ που έχω οικοδομήσει μια ποιότητα σχέσης δεν επιθυμώ αυτό το 100% τα δίνω όλα για τον άλλον;
-Μεταμοντέρνος


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν ερωτευόμαστε ανθρώπους επειδή μας κάνουν όλα τα χατίρια. Αντιθέτως, όταν είμαστε ανώριμοι και μας κάνουν όλα τα χατίρια, νομίζουμε ότι αυτό γίνεται επειδή το προκαλούμε εμείς· δεν καταλαβαίνουμε ότι ο άλλος έχει δυνατότητα και θέληση προσφοράς επειδή έτσι είναι ο χαρακτήρας του, και θα έκανε το ίδιο και αν ήταν άλλος στη θέση μας.


Ρωτάς «γιατί δεν είμαι σαν τους άλλους», συμπληρώνοντας όμως ότι αυτό που κάνουν οι άλλοι είναι λάθος (πέφτουν με τα μούτρα στον πρώτο τυχόντα), οπότε τι να σου πω; Αν οι άλλοι τα κάνουν λάθος, το μόνο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι εσύ τα κάνεις σωστά, έτσι; 

 

__________________
5.

Α μπα,
Κανω σχεδόν 8 χρονια ψυχοθεραπεία με μια ψυχολόγο που εμπιστεύομαι κ με εχει βοηθήσει παρα πολυ.Αν δεν υπήρχε η θεραπεία στην ζωή μου ,δεν θα υπήρχα κ εγω,σιγουρα.
Πολλα οικογενειακά προβλήματα ,με αποκορύφωμα τον θάνατο του αδεεφου μου πριν 3 χρονια.
Ειμαι 30 ετών.
Εχω την δουλεια μου(στην οποία εδω κ πολλα χρονια δεν μπορω να δωςω τον καλυτερο μου εαυτο κ φυτοζωώ),τους φίλους μου,την σχεση μου (με προβλήματα που ήρθαν λογω των καταστάσεων).Η γονείς μου ειναι για κλάματα,δεν αφουγκράζονται τις ανάγκες μου ανέκαθεν.Λογω της μεταξύ τους σχέσης στα παιδικά μου χρονια κ βάζοντας με ανάμεσα τους κ στον ρόλο του γονιού τους,άρχισα την θεραπεία.Δεν με στηρίζουν ουτε καν σε αυτο.Σε τιποτα.
Αυτα για να εχεις μια εικόνα.
Νιωθω εδω κ πολυ καιρο οτι η θεραπεία με εχει κουράσει,η υπέρ ανάλυση κ βασικα να λέω ξανα τα ιδια κ τα ιδια χωρις να αλλάζει κατι τρομερα.
Το εχω συζητήσει με την ψυχολόγο μου κ μου ειπε οτι ειναι φαση της θεραπείας κ ειναι λογικο να συμβαίνει.
Επειδη λογω των καταστάσεων εχω αφήσει στην μέση τις σπουδές μου ,εχω μηδέν ενέργεια για να κανω πράγματα για την σχέση μου,με τους γονείς μου δεν διορθώνεται τιποτα,ψάχνω πιο "δραστικές λύσεις".
Μου ειπε μια φίλη στην δουλεια για το "life coaching" (η ψυχολόγος μου ειναι αρνητική-λογικο).
Ενημερώθηκα απο το Ίντερνετ,μου φάνηκε πιο "to the point".Χρειαζομαι σπρώξιμο απο κάποιον για να πραγματοποιήσω τα όνειρα κ τους στόχους μου. Οι γονείς μου εχουν πολλα χρήματα,αλλα ολα ταεχω κανει μονη μου.Με ποναει που ΔΕν εχω καταφέρει να ολοκληρώσω τις σπουδές μου.
Θα ηθελα την γνώμη σου για το "life coaching".
Πιστεύεις αξίζει να το δοκιμάσω;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πιστεύω ότι δεν έχεις καταλάβει τον λόγο που η ψυχολόγος σου είναι αρνητική. Δεν είναι επειδή φοβάται τον ανταγωνισμό. Νομίζω ότι αυτή η συζήτηση πρέπει να γίνει οπωσδήποτε πριν πάρεις άλλη απόφαση.


H δική μου γνώμη για την υπόθεση είναι ότι οποιοσδήποτε μπορεί να δηλώσει προπονητής ζωής και να βρεθείς κοντά σε κάποιον πολύ επικίνδυνο και κυνικό άνθρωπο που μπορεί να σου κάνει μεγάλη ζημιά στην ευάλωτη κατάσταση που βρίσκεσαι. Έχεις χρήματα, υγεία και δυνατότητες. Δεν σου λείπει «σπρώξιμο», σου λείπει η ψυχολογική δύναμη, και αυτό δεν βρίσκεται με ταμπέλες και συνθήματα. Χρειάζεται πολύχρονη δουλειά και επιμονή, σαν αυτή που κάνεις στην ψυχοθεραπεία. Ό,τι και να κάνεις, σε παρακαλώ, μην την αφήσεις.


__________________
6.

Αγαπητή Α,μπα;, γιατί οι άστεγοι στην Ελλάδα, κατά κανόνα, είναι μόνο άντρες; Ισχύει το ίδιο και σε άλλες χώρες;
-χμ

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν και αυτή κανονικά είναι ερώτηση για google, θα απαντήσω.
Από εδώ

«Είναι απαραίτητο να εξεταστούν πτυχές του αντρικού ρόλου που αυξάνουν τις πιθανότητες ενός άντρα να γίνει άστεγος. Για παράδειγμα, η μεγαλύτερη πιθανότητα για τους άντρες να είναι βετεράνοι πολέμου (για την Αμερική), ή η τάση των αντρών να μην αναζητούν θεραπεία για ψυχικές ασθένειες ή για κατάχρηση ουσιών. Πολύ συχνά είναι πολύ απρόθυμοι να μιλήσουν για το θέμα. Δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι υπήρξαν θύματα κακοποίησης από κάποιο μέλος της οικογένειας τους, ή ότι ήταν στην φυλακή. Αυτό θα ήταν παραδοχή αποτυχίας ή αδυναμίας. Συχνά λένε «θα μπορούσα να βρω σπίτι αν ήθελα· απλώς αποφάσισα να μείνω στο δρόμο.

Οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να κάνουν σεξ επιβίωσης με αντάλλαγμα τη στέγη.»


Να ένα καλό παράδειγμα που δείχνει για ποιο πράγμα μάχεται ο φεμινισμός: η πατριαρχία, όπως έχουμε πει χίλιες φορές και θα πούμε άλλες τόσες, έχει θύματα και στα δύο φύλα. Οι άντρες, στην προσπάθεια τους να προσαρμοστούν στα στερεότυπα του φύλου τους, φτάνουν σε σημείο, ορισμένες φορές, να χάνουν ακόμα και τη ζωή τους. Οι άντρες κλαίνε, οι άντρες μπορούν να είναι θύματα, οι άντρες χρειάζονται βοήθεια ακριβώς όπως και οι γυναίκες.

_________________
7.

Κοριτσι στον πρωτο χρονο σχεσης κανει προταση γαμου στο αγορι (το κοριτσι νιωθει αγαπη, ερωτα, θεληση για δημιουργια οικογενειας). Το αγορι αρνειται. Το κοριτσι ξανακανει, το αγορι αρνειται παλι (δεν θελει γιατι εχει διαζυγιο και δυο μικρα παιδια, γιατι δεν εχει την οικονομικη ανεση για τριτο παιδι, γιατι με το κοριτσι εχει θεματα στην επικοινωνια και γενικοτερα βρισκονται σε διαφορετικη φαση καθως τους χωριζει και μια δεκαετια). Το κοριτσι σε καθε "οχι" που ακουει, του λεει "χωριζουμε". Το αγορι εχει τον τροπο και την πειθει να τα ξαναβρουν. Η ιστορια επαναλαμβανεται για χρονια. Εξι χρονια μετα, το κοριτσι παιρνει αποφαση οτι το αγορι την κοροιδευει και ειναι ανενδοτη στο να τα ξαναβρουν. Το αγορι μολις καταλαβαινει οτι δεν υπαρχει επιστροφη, ξεκιναει το ιδιο διαδικαδιες γαμου. Νιοπαντροι πλεον και περιμενοντας μωρο... Πες μου σε παρακαλω Λενα, τι καταλαβαινεις για το αγορι; Τι ξαφνικη αλλαγη ηταν αυτη; Αγαπη, συνηθεια, τοσα χρονια εκανε παιχνιδακια, τι;


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ελπίζω να μην είσαι το κορίτσι, γιατί τίθεται μεγάλο θέμα εμπιστοσύνης έτσι όπως εξελίχθηκε η ιστορία. Αν παντρεύτηκες και έκανες παιδί με κάποιον που έχεις αμφιβολίες για τα κίνητρά του, αν δεν το αντιμετωπίσεις κατά μέτωπο μαζί του, και μόνο μαζί του (και όχι ρωτώντας αγνώστους για να πάρεις γνώμες), αν δεν ξεκαθαρίσεις μέσα σου γιατί πήρες αυτή την απόφαση, αν δεν είσαι σίγουρη ότι έκανες αυτή την επιλογή επειδή το ήθελες και όχι επειδή τέθηκε θέμα εγωισμού, το πρόβλημα θα ανακύπτει ξανά με διάφορες μορφές σε κάθε μικρή δυσκολία, και η ζωή έχει πολλές δυσκολίες, και οι κάποιες από αυτές δεν είναι καθόλου μικρές.

61

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#5 Ως συνήθως, οι αναγνώστες αυτής της στήλης σχολιάζουν πληθωρικά επί παντός επιστητού, στην πλειοψηφία τους με ύφος ειδήμονα για θέματα που, κατ'ουσίαν, ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ. Καλή μου κοπέλα, 8 ολόκληρα χρόνια να αναμασάς τα ίδια και τα ίδια, και η ζωή σου να μην αλλάζει ουσιαστικά προς το καλύτερο, αλλά απλά να σέρνεται δεν ξέρω τί περισσότερο είναι απόδειξη της αχρηστίας του ψυχολόγου σου. Και μάλιστα όταν σου λέει ότι χρειάζεται χρόνος! Πόσος χρόνος δηλαδή θα ήταν αρκετός για να ξεκινήσεις να ζεις μετά από 8 χρόνια που δοκιμάζεις το ίδιο και το ίδιο; Πόσο λογικά χρειάζεται να σκεφτεί κάποιος για να αντιληφθεί ότι ο συγκεκριμένος επαγγελματίας προσπαθεί απλά να κρατήσει έναν δια βίου πελάτη; Για όσους δεν γνωρίζουν, υπάρχει και το θέμα της εξάρτησης από τον κάθε ειδικό (μετά από κάποιο διάστημα) και 8 χρόνια είναι ήδη πολλά.Συχνά η απλή λογική δεν μπορεί να ξεπεράσει αυτό που μας έχουν "φυτέψει" στο μυαλό κι ας είναι πασιφανές ότι δεν λειτουργεί.Ψάξε, καλή μου, στο ίντερνετ, σε διεθνείς ιστοσελίδες να δεις τι είναι life coaching για το οποίο, ας πληροφορηθούν οι αδαείς αναγνώστες της στήλης, ότι υπάρχουν διεθνείς ενώσεις και σύλλογοι με αρχές, σπουδές, προϋποθέσεις, πιστοποιήσεις, στάνταρντς, δεοντολογία, μεθοδολογία ΚΑΙ, κυρίως, αποτελεσματικότητα. Ενδεικτικά αναφέρω την International Coach Federation, Certified Coaches Federation, International Association of Coaching. Θυμίζω, ότι και οι ψυχολόγοι μέχρι να εδραιωθούν και να γίνουν αποδεκτοί θεσμικά (και σήμερα να θεωρούνται πανάκεια -που δεν είναι-), πριν από έναν αιώνα, θεωρούνταν απλοί τσαρλατάνοι. Αυτή είναι ιστορικά η πορεία κάθε νέας ιδέας, πρακτικής κλπ. Σε τέτοιες καινοφανείς προτάσεις, συχνά πολλοί χωρίς εχέγγυα προσπαθούν να εκμεταλλευτούν καταστάσεις, ναι υπάρχουν και αυτοί. ΑΛΛΑ υπάρχουν και άνθρωποι που μπορούν πραγματικά να σε βοηθήσουν. Ψάξε επισταμένα. Καλή σου τύχη κι ελπίζω να σε βοήθησα έστω και λίγο.
AlTrop δεν αναφέρθηκα σε σένα συγκεκριμένα γιατί απάντούσα σε όλους. Τίποτε προσωπικόΟχι δεν κάνει η μισή κοινωνία σχέσεις με διαφορά 35 χρόνων. Δεν θέωρώ σωστό να σχολιάσω πάνω σε αυτό γιατί δε με αφορά ποτέ τι κάνει ο καθένας στις σχέσεις το και ακόμα και στη ζωή μου αποφεύγω όχι να πω αλλά και να κάνω σκέψεις για τη ζωή των άλλων. Θα αναφέρω μόνο πως καποιος κύριος μου είχε πει πως πλέον δεν μπορεί να δει ερωτικά νεαρές γιατί "τα ποδια τους είναι σαν εφηφικά" Δεν είναι το μόνο παράδειγμα που έχω, αλλά δεν σκοπεύω να αναλύσω παραπάνω. Πιστεύω όμως πως ένας 60αρης που δεν μπορεί να δει την διαφορά των 35 χρόνων δεν μπορεί να δει ούτε τη διαφορά των 45 χρόνων. Προσωπικά έχω γίνει μάρτυρας πολλών τέτοιων σκηνικών και δεν ήταν τα καλύτερά μου. (θα παρακαλέσω να μην συμπεράνετε πράγματα που δεν έχω γράψει-παρακάτω στα σχόλια διάβασα για υποκρισία, όμως πάνω σε πράγματα που δεν έχουν ειπωθεί)ΚαραβανΜου την έχει πέσει 85χρονος σε βιβλιοπωλείο. Κι επειδή σκέφτηκα ακριβώς αυτό, ότι δηλαδή μπορεί να είναι άρρωστος, δεν το παρεξήγησα, απλώς χαμογέλασα και πήγα παρακάτωΠοκοπίκε δεν κατάλαβα πώς συνέδεσες την ομοφυλοφιλία με την ανηθικότητα, αλλά δεν είμαι και σίγουρη πως θέλω να μάθωΤέλος παντων κουράστηκα. Νομίζω πως στο σχολιο 20,10 'εχω πει αυτό που θέλω . Έχετε δει τόσες φορές τη ΄λέξη συγκεκριμενος σε ένα τόσο γενικό σχόλιο; :)
Το είχα γράψει κατ' αυτό το τρόπο στο σχόλιό μου επειδή ήταν σα να διέκοψα το διάλογο που είχατε οι υπόλοιποι, αλλά όταν είδα το χαρακτηρισμό "ανωμαλία" δεν άντεξα!Όντως να μη το κουράσουμε άλλο, αλλά μιας και συνέβη χθες ίσως είδατε ένα βίντεο με το Bill (ένας είναι ο Bill!) από την τελετή ορκωμοσίας όπου κοιτάζει κάπου πέρα από το πλάνο απορροφημένος.Όπως είπαν και άλλοι κάνοντας μια διάκριση ανάμεσα στις σκέψεις και τις πράξεις, ναι μεν οι κοινωνικοί κανόνες ελέγχουν σε μεγάλο βαθμό τα λεγόμενα και τις πράξεις μας, αλλά και οι ..συμπάθειες δε κρύβονται!
#7: Νομιζω οτι ο φιλος σου σε αγαπαει, αλλα εσυ επειδη πιστευεις οτι ολες οι σχεσεις οδηγουν σε γαμο και παιδια, τον επρηζες μεχρι να το πετυχεις αυτο.Δεν σε ενοιαζε το γεγονος οτι εχει βγει απο καποιον αλλο γαμο. Αν τον σεβοσουν, θα προσπαθουσατε να βρειτε μια μεση λυση.
#1. Βρε κοπέλα μου σε ζηλεύω λίγο...! Έγραψες στην α-μπα για ένα θέμα που έχει συμβεί στις περισσότερες γυναίκες και μάλιστα πολλές φορές στη ζωή τους σε κάποιες περιπτώσεις, δηλ. το πείραγμα στο δρόμο το οποίο κατ'εμε το αγνοείς (εκτός αν είναι έξυπνο όπου εκεί μπορεί άθελά σου να χαμογελάσεις). Κι εγώ που της έγραψα για ένα πρόβλημα στο γάμο μου δεν πήρα απάντηση...Μακάρι να είναι αυτό το μοναδικό πρόβλημα στη ζωή σου...
#3 Το πρόβλημα δεν ειναι η έλλειψη πεταλούδων αλλά το ότι εσύ αναρωτιέσαι γι αυτές και τις θέλεις. Η κάθε σχέση λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο άλλες βασίζονται περισσότερο κι άλλες λιγότερο στις πεταλούδες και το καλό σεξ. Το σημαντικό είναι να είναι και οι δυο ικανοποιημένοι με αυτή τη σχέση. Εσύ απ οτι φαίνεται δεν είσαι. Το να είναι κάποιος απλά καλό παιδί δεν αρκεί, ούτε το να σου προσφέρει ασφάλεια γιατί δεν είσαι ικανοποιημένη και αργά ή γρήγορα θα αναζητήσεις κάτι που θα σε γεμίσει περισσότερο. Η απόφαση για το μέλλον της σχέση είναι δική σου και κανείς δεν μπορεί να σου πει ποια είναι η σωστή απόφαση.
#6"Οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να κάνουν σεξ επιβίωσης με αντάλλαγμα τη στέγη."Μπορεί να μην πρόσεξα καλά και να μην έχει και σημασία αλλά αυτό δεν το βρήκα κάπου στο λινκ.
#2 Οταν λες "δεν υπάρχει κανένας ενδιαφερόμενος", καταλαβαίνω ότι "δεν υπάρχει κανένας που να σου δείχνει ενδιαφέρον" (και όχι "δεν υπάρχει κανένας να σε ενδιαφέρει"). Αν όντως ισχύει αυτό, τότε ίσως θα πρέπει εσύ να δείξεις πρώτη(!!) το ενδιαφέρον σου σε κάποιον που να σου αρέσει. Φαίνεσαι αρκετά κοινωνική, σίγουρα θα πρέπει να υπάρχει κάποιος που να σου έχει γυαλίσει τόσο καιρό - την ισότητα παλεύουμε, δεν είναι ντροπή και ας φας και άκυρο.
#1 Στην Χιλή οργανώνονταν κάποτε διαγωνισμοί πειράγματος(πολύ παλιά και τα σχετικά πειράγματα είχαν καλοπροαίρετο,κολακευτικό ως και λογοτεχνικό χαρακτήρα) .Για να είμαι ειλικρινής,αφού δεν προσβλήθηκες επ ουδενί, ποιο είναι το πρόβλημα δεν κατανοώ.Η ηλικία του ή το σουβλατζίδικο;Μην υποτιμάς τόσο πολύ άλλους ανθρώπους που δεν στέκονται στο ύψος σου κατά την γνώμη σου.
#7 Η οικονομική άνεση ανευρέθη άμα τη αναχωρήσει του κοριτσιού;Ή υπήρχαν τα χρήματα ή λήφθηκε λάθος απόφαση , λαμβάνοντας υπόψιν τους πολύ δυσκολους καιρούς που διανύουμε.Και για ποιό λόγο να πάρει κάποιος τέτοια λάθος απόφαση;Τι επιδιώκει; Τα παιδιά δεν είναι τα πετεινά του ουρανού.Απαιτούν φροντίδα κι όχι μόνο.Ας γεννηθεί το μωρό με το καλό,να είναι υγιές και τυχερό και ας έχουν πλήρη συναίσθηση της ευθύνης που θα αναλάβουν οι μέλλοντες γονείς.
#2Kudos για το κομψά "διεστραμμένο" χιούμορ της εικονογράφησης στην Λένα. :D#3" δεν καταλαβαίνουμε ότι ο άλλος έχει δυνατότητα και θέληση προσφοράς επειδή έτσι είναι ο χαρακτήρας του, και θα έκανε το ίδιο και αν ήταν άλλος στη θέση μας."Σκληρές αλήθειες λέγονται σήμερα. Ελπίζω μερικοί να τις αντιλαμβάνονται. #4Το life coaching είναι marketing και έχει ανταποδωτικά οφέλη μεγάλα και σαφή. Δεν είναι "θεραπεία". Είναι εργαλείο εμπορικών πλεονεκτημάτων από συγκεκριμένους κύκλους. Θα κάνουν τα πάντα για να σε πείσουν να συμμετέχεις. Προσοχή. #7"Όταν έρθει το αυγό στον κώλο" (κρίνεται η κότα). Αυτό.
#5 Αν θεωρείς ότι η ψυχοθεραπεία σου έχει κάνει τον κύκλο της,έχεις συγκεκριμένες επιλογές. Στην δουλειά τα πράγματα δεν προχωράνε, ενέργεια γενικώς δεν έχεις, η σχέση σου έχει θέματα,οι σχέσεις με τους γονείς δεν είναι αυτές που θα ήθελες,οι σπουδές σου έμειναν στη μέση,γενικώς πολλά ζητούν λύση.Επικεντρώνεσαι στις σπουδές. Αυτό είναι καλό διότι φαίνεται ότι θες ,παρ ολ αυτά, να προχωρήσεις παρακάτω και ορθώς. Αν έχεις την αίσθηση ότι κόλλησες και χρειάζεσαι ώθηση,το τελευταίο που σου χρειάζεται είναι life coaching.Οι φίλοι,ο φίλος και οι σχέσεις εν γένει ενθαρρύνουν και στηρίζουν. Τις σχέσεις τις δημιουργούμε εμείς σε πολύ μεγάλο βαθμό.Δεν αρκεί ότι επιβιώνεις καταστάσεων. Είναι παρα πολύ σημαντικό κατ αρχήν,αλλά η ποιότητα ζωής καθορίζεται και από τις σχέσεις.Αν αναγνωρίζεις πρόβληματα σ αυτές,έχεις δουλίτσα ακόμη μπροστά σου.Αν δεν λειτουργεί με την ψυχολόγο σου,συζήτησέ της την επιλογή ψυχίατρου ψυχαναλυτή.Δεν φαίνεται να μπορείς να τα καταφέρεις μόνη σου,για την ακρίβεια είναι επικίνδυνο ρίσκο και το life coaching ακούγεται στην περίπτωσή σου παιδική,αν όχι παιδαριώδης επιλογή. Αναβάθμιση βοήθειας χρειάζεσαι ίσως. Ας σε ακούσει κάποιος άλλος με περισσότερες επιστημονικές γνώσεις ΚΑΙ πείρα,όχι με ανύπαρκτες. Αυτό που σκέφτεσαι να κάνεις ΔΕΝ είναι λογικό.Μπορείς να αποτανθείς και σε κάποιο κέντρο ψυχικής υγείας.
#2 Είναι ένας συνδυασμός τύχης και προσπάθειας το να γνωρίσεις κάποιον για να κάνεις σχέση. Το να βγαίνεις και να κάνεις δραστηριοτητες είναι κάτι θετικό που αυξάνει τις πιθανόητες να γνωρίσεις κάποιον αλλά μετά για να υπάρξει φλερτ πρέπει να υπάρξει ενδιαφέρον και από τις δυο πλευρές και πρέπει να το δείξεις αυτό το ενδιαφέρον. Ισως να μην καταλαβαίνεις τα σημάδια οταν κάποιος φλερτάρει μαζί σου, ίσως είσαι πολύ επιλεκτική και δε δίνεις ευκαιρίες, ίσως τα μέρη που συχνάζεις δεν είναι ιδανικά για γνωριμίες. Υπάρχουν πολλοί λόγοι, αν αυτό που κάνεις δεν πετυχαίνει τότε άλλαξε ασχολίες ή τουλάχιστον δοκίμασε νέες. Επίσης το να θες και να προσπαθείς να γνωρίσεις κάποιον δεν είναι κακό (χωρίς να εστιάζεις μόνο σε αυτό βέβαια), το να κάνεις σχέση είναι μια ανθρώπινη ανάγκη, δε δείχνει οτι είσαι απελπισμένη.
#7Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένα κακομαθημένο κοριτσάκι που του άρεσαν πολύ τα γλειφιτζούρια.Όμως ο μόνος τρόπος να αποκτήσει ένα γλειφιτζούρι ήταν να πείσει κάποιον να της δώσει ένα.Αφού περίμενε λοιπόν μήπως της δοθεί μα τίποτα,αποφασίζει να το ζητήσει από ένα αγοράκι.Το αγοράκι του το αρνήθηκε και μάλιστα του εξήγησε γιατί δε μπορεί να το έχει και οι λόγοι ήταν απόλυτα σεβαστοί και λογικοί. Το κακομαθημένο κορίτσι κάνει ότι δεν ακούει γιατί πιστεύει πως με μεγαλύτερη επιμονή θα καταφέρει να το πάρει,και παραμονεύει να έρθει μια πιο κατάλληλη στιγμή. Το ξαναζητάει και παίρνει την ίδια απάντηση. Θυμώνει στην αρχή, όπως είναι λογικό, και κλαίει και απειλεί πως αν δε της δώσει γλειφιτζούρι θα φύγει. Της ξαναεξηγεί πως δεν είναι ανάγκη να φύγει γιατί την αγαπάει, απλά δε σκοπεύει να της δώσει το γλειφιτζούρι. Μόνο του το κοριτσάκι επιλέγει να μείνει και χωρίς το γλειφιτζούρι. Δεν μπορεί όμως να ζήσει χωρίς γλειφιτζούρι κι αντί να καταλάβει ότι πρέπει να πάει να το ζητήσει αλλού, το ζητάει επανειλημμένα από τον ίδιο. Εκείνος φυσικά δεν αλλάζει γνώμη διότι ξέρει πολύ καλά πως δε δίνει γλειφιτζούρια και το έχει ξεκαθαρίσει. Το κοριτσάκι όμως τώρα θύμωσε πραγματικά γιατί πιστεύει πως τόσα χρόνια που πέρασαν στερώντας της το γλειφιτζούρι αξίζουν για δώρο ανταπόδοσης...ένα γλειφιτζούρι!Επίσης, φοβάται πως άρχισε να μεγαλώνει και θα την κοιτάνε παράξενα, δύσκολα πια θα είναι κάποιος πρόθυμος να της δώσει γλειφιτζούρι. Το παίρνει απόφαση λοιπόν ότι όντως πρέπει να φύγει προς αναζήτηση αυτού του πολύτιμου για εκείνη γλειφιτζουριού. Από την άλλη μεριά προκαλείται μεγάλη αναστάτωση με τη φυγή του χαμένου πια κακομαθημένου κοριτσακίου. Ο λόγος είναι ότι πραγματικά αγαπούσε το κοριτσάκι. Έτσι λοιπόν , πάνω στον πόνο του αποχωρισμού προβαίνει στο απονενοημένο διάβημα να προσφέρει το πολυπόθητο γλειφιτζούρι για να μη χάσει το κοριτσάκι. Το δε κοριτσάκι, μόλις το μαθαίνει χοροπηδάει από τη χαρά του! Ναι! Ήταν ευτυχισμένη! Θα είχε κι εκείνη πλέον το δικό της γλειφιτζούρι όπως όλα τα άλλα καλά κοριτσάκια της γειτονιάς! Ήρθαν βέβαια κάποιες δυσάρεστες σκέψεις στο μυαλό της, μήπως δεν πρέπει να το πάρω εκβιαστικά, μήπως δημιουργηθούν προβλήματα μετά που θα με κάνουν να μην το απολαύσω και τόσο, αλλά όλα αυτά τα συννεφάκια εξαφανίστηκαν μπροστά στην εκτυφλωτική λάμψη του γλειφιτζουριού και της ικανοποίησης που θα έφερνε μαζί του. Ήρθε όμως πια το πλήρωμα του χρόνου, μιας και η λάμψη του καινούριου αποκτήματος ξεθώριασε, να βγουν στην επιφάνεια τα συννεφάκια που είχαν καταχωνιαστεί στα πιο σκοτεινά συρτάρια του μυαλού της για χάρη του εορτασμού της απόκτησης του γλειφιτζουριού. Τώρα λοιπόν τα σύννεφα τη σκουντάνε ,έρχονται σε ανυποψίαστες στιγμές με ένα τσίμπημα σαν αγκαθάκι στον κόρφο της να της θυμίσουν πως το γλειφιτζούρι τής δόθηκε υπό αμφισβητούμενες συνθήκες. Δε μπορεί όμως να κατηγορήσει τον εαυτό της που το δέχτηκε. Γι αυτήν ήταν αδύνατο να μην απλώσει το χέρι και να πάρει αυτό που τόσα χρόνια ποθούσε και κόπιαζε για να αποκτήσει. "Το αγοράκι",φώναξε! " Αυτό φταίει! Γιατί αλλάζει γνώμες όλη την ώρα και δεν ήταν σταθερό; Μάλλον είναι προβληματικό και παρασύρεται από τη συνήθεια. Ή ακόμα χειρότερα σκάρτο και με κορόιδευε τόσα χρόνια ότι δε δίνει γλειφιτζούρια . Ναι ναι,αυτό θα είναι", είπε και ανακινήθηκε νωχελικά στη μπαμπού πολυθρόνα της.
Εσυ στο #7... Καταρχάς δεν είσαι κορίτσι και δεν είναι αγορι! Ειστε μια γυναικα και ενας αντρας, που μάλιστα έχετε κοριτσια και αγορια! Αφου το συνειδητοποιήσεις προχώρα και παρακάτω...
#5Άλλο ψυχοθεραπεία με ψυχοθεραπευτή κι άλλο με συναντησεις με ψυχολόγο που ίσως κυρίως ακούει και στο τέλος της ώρας κάνει 1 σύνοψη!(Εγώ πιστεύω στο 1ο btw και σε αυτή την περίπτωση οχι μόνο στο coaching, αν και ίσως αν τα συνδύαζε οκ).
#7 Για να έχει ήδη το "αγόρι" διαζύγιο και 2 παιδιά, δεν είναι αγόρι αλλά άντρας. Το ίδιο ισχύει και για το κορίτσι αφού είναι ήδη 6 χρόνια σε σχέση. Δεν είναι κορίτσι, αλλά γυναίκα. Ως γυναίκα, λοιπόν, θα έπρεπε να ξέρει ότι αν αναγκάζουμε καταστάσεις το μόνο που καταφέρνουμε είναι να γίνει ένα μεγάλο μπαμ στο τέλος.Και ο άντρας, ως ενήλικος, θα έπρεπε να ξέρει ότι το να υποχωρούμε σε εκβιασμούς, μόνο happy end δεν φέρνει.Ελπίζω η ιστορία να με διαψεύσει.
Νομίζω το έθεσε έτσι η αποστέλλουσα την ερώτηση κατά την γνωστή μανιέρα αναφερόμενη στην πλοκή των ρομαντικών ταινιών: girl meets boy and boy loves girl but girl loses boy etc. Γιατί εδώ που τα λέμε σαν ρομαντική ταινία βλέπει την ζωή της.
#3 Είχα βρεθεί στη ίδια θέση με σένα στις αρχές της τωρινής μου σχέσης. Το τρέναρα γιατί ο φίλος μου είναι πράγματι αυτό που λέμε "χρυσό παιδί". Ένα χρόνο μετά, το σεξ έχει βελτιωθεί απίστευτα και με έχει κερδίσει τόσο με τον χαρακτήρα του που τον κοιτάω και λιώνω.Εδώ να σημειώσω βέβαια ότι όταν τον γνώρισα είχα δικά μου άλυτα θέματα που έπρεπε να δουλέψω και νομίζω πως και αυτά με κράταγαν πίσω.Δεν επιδιώκεις εσύ περισσότερο σεξ ή αυτός; Έχετε προσπαθήσει να σπάσετε τη ρουτίνα; Νιώθεις άνετα να τα συζητήσεις όλα αυτά μαζί του; Είσαι 35, σε προηγούμενες σχέσεις ένιωθες αυτό το πάθος που σου λείπε από την τωρινή σου σχέση;Νομίζω ότι πρώτα πρέπει να δώσεις απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα και μετά θα δεις την πορεία της σχέσης σας.
@5Φαντάσου τον εαυτό σου σαν ένα αυτοκίνητο. Με πάρα πολλά χιλιόμετρα, λίγα κυβικά σε απαιτητικές διαδρομές, τρίθυρο, να κουβαλάει 5 άτομα αντί για 2+αποσκευές στα πίσω καθίσματα. Κάνεις πάντα τα τυπικά σέρβις, λάδια, μπαταρία κ.λπ. και παράλληλα συνεχίζεις τα δρομολόγια, ανεβοκατεβαίνουν τα άτομα, κάποτε είναι ευθεία η διαδρομή.Ξαφνικά σβήνει μηχανή. Καλείς την οδική βοήθεια και σε καμιά ώρα ξαναπαίρνει και συνεχίζεις. Πας πιο σιγά. Και τώρα είσαι νομίζω σ'ένα σημείο που λες,μια χαρά πάει τώρα, γιατί να μην το σανιδώσω να φτάσω επιτέλους;Η μηχανή θέλει ξεκούραση. Αυτό που σκέφτεσαι είναι σαν να σταματάς για πάρεις κάποιον που κάνει ωτοστοπ, να τον φορτώνεις στο αμάξι και να σου λέει γεμάτος ενθουσιασμό, πάμε, πάτα, μη φοβάσαι, οι δρόμοι είναι δικοί σου! Άσε τους άλλους τώρα, κοίτα μπροστά, οι δρόμοι είναι δικοί σου! Δικό σου είναι το αυτοκίνητο, εσύ οδηγείς, οι δρόμοι είναι δικοί σου!But wait. Η οδική βοήθεια δεν είχε κανένα συμφέρον όταν σε συμβούλεψε να πηγαίνεις αργά. Κατεβάσε τους επιβάτες, και βάλε συνοδηγό τη σχέση σου και να πάτε ένα ταξίδι σε εύκολους δρόμους. Ας μην έχει καταπληκτική θέα, ας μην είναι μέσα στα δάση τα υπέροχα, αρκεί να τσουλάει το αμάξι χωρίς να σε αγχώνει τι έρχεται από τη στροφή. Οι μεγάλες διαδρομές στην Ελλάδα γίνονται ή από τον παλιό δρόμο, που είναι πιο λίγα χιλιόμετρα, περισσότερη ώρα, περισσότερες εικόνες ή από τον καινούργιο, που είναι συνήθως μια βαρετή ευθεία, με περισσότερα χλμ αλλά και περισσότερη ασφάλεια και σταθερή ταχύτητα στο κοντέρ. Πάρε τον καινούργιο δρόμο.Ίσως σήμερα να μην κάνεις τις ίδιες σκέψεις με την ημέρα που έστειλες την ερώτηση. Συμβαίνει να αδημονούμε για τη ζωή όταν αναλογιζόμαστε πόση από αυτή σπαταλήσαμε στους άλλους. Είναι δουλειά του ψυχοθεραπευτή να μας βοηθάει, όπως ο δάσκαλος της οδήγησης. Σου στέλνω την αγάπη μου, σου λέω "ξέρω γιατί πράγμα μιλάς" και σου εύχομαι να πάνε όλα καλά στο εξής.
Διαβάζοντας και συμφωνώντας με την άποψή σου για το life coaching, περίμενα να τελειώσεις το σχόλιό σου με κάτι του τύπου "μήπως τελικά να το είχα ανοίξει αυτό το γραφείο τελικά??" p.s. Χιουμορίζω