Στο σημερινό «Α μπα»: χειρισμός νηπιαγωγείου

Στο σημερινό «Α μπα»: χειρισμός νηπιαγωγείου Facebook Twitter
90

 

__________________
1.


Αν και περίπου ξέρω τι θα μου πεις, θέλω να το ακούσω με τα λόγια σου. Πολύ συνοπτικά η κατάσταση είναι η εξής:
Ηρθε στη δουλειά πριν ένα χρόνο και πριν κλείσει μήνα άρχισε να με κοιτάζει έντονα και να προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή μου. Στη αρχή πίστεψα ότι είναι η ιδέα μου, με τίποτα δεν θα πήγαινε το μυαλό μου στην πιθανότητα να του αρέσω. Πολύ μικρότερός μου και πολύ εμφανίσιμος. Τελικά διαπίστωσα ότι πράγματι κάτι έπαιζε καθώς εκδήλωνε το ενδιαφέρον του με διάφορους τρόπους - κυρίως μέσω της γλώσσας του σώματος του. Ντροπαλός, σοβαρός και λιγομίλητος γενικά. Καθώς συνέχιζε να με κοιτάζει με ένταση και άλλες φορές με τρυφερότητα, κάποια στιγμή πήρα το θάρρος και του ζήτησα εγώ να βγούμε. Σαν να πανοκοβλήθηκε και βρήκε δικαιολογία να αρνηθεί. Μέτά από 2-3 μήνες που συνεχίστηκε η ίδια κατάσταση του ξαναζήτησα και αφού είπε ναι, το άφησα επάνω του να διαλέξει που και πότε. Πέρασε καιρός χωρίς να πει κάτι, ενώ εξακολουθούσε να με κοιτάζει. Χωριστήκαμε για ένα μήνα το καλοκαίρι. Όταν γυρίσαμε στη δουλειά μια από τα ίδια και πιο έντονα. Μετά από τα πολλά, πριν τα Χριστούγεννα τον ρώτησα ευθέως αν ενδιαφέρεται για μένα και μου είπε πως μόνο φιλικά. Πάνω που το πήρα απόφαση, όταν γυρίσαμε στο γραφείο μετά τις γιορτές, άρχισε τα ίδια και πιο έντονα. Τον έχω ερωτευθεί όσο δεν παίρνει και υποφέρω απελπισμένα. Ξέρω ότι δεν έπρεπε να το επιτρέψω αλλά με πέτυχε σε ευάλωτη φάση της ζωής μου. Λες να βρει το κουράγιο να μιλήσει?
Ευχαριστώ.

 

Λες να είναι το κουράγιο που τον εμποδίζει;


Θέλω πραγματικά να σε πιστέψω, αλλά μια πεποίθηση ότι κάποιος σε ποθεί επί μήνες, όταν το μόνο στοιχείο που έχεις είναι ότι «σε κοιτάζει», και όταν του ζητάς να βγείτε σου λέει όχι, αν μη τι άλλο, με προβλήματίζει. Τον ρώτησες ευθέως πώς σε βλέπει, και σου απάντησε «φιλικά». Τελικά με προβληματίζει που δεν σε προβληματίζει εσένα η ερώτηση «μήπως είναι όλα στο μυαλό σου». Στην αρχή αμφέβαλλες, αλλά μετά σιγουρεύτηκες «από την στάση του σώματος». Εντάξει, είναι σημαντικό στοιχείο, αλλά με τόσες κρούσεις, τόσες προσπάθειες από μέρους του, η μόνη εξήγηση που βρίσκεις είναι ότι του λείπει το κουράγιο να σου μιλήσει;

__________________
2.


Aγαπητή μου Α,μπα
εδώ και ένα χρόνο βρίσκομαι με έναν άνθρωπο που είναι 20 χρόνια μεγαλύτερός μου(εγώ 24 αυτός 44) και ο οποίος ήταν και ο πρώτος μου. και ενώ είχαμε συμφωνήσει να έχουμε μόνο σεξουαλική σχέση, χθες μου ανακοίνωσε ότι νιώθει πράγματα για μένα και θα θελε να προσπαθήσουμε να το δούμε πιο σοβαρά. έπεσα απ'τα σύννεφα. η αλήθεια είναι πως όλο αυτό το διάστημα πέρα από το σεξ, έχουμε πολύ καλή επικοινωνία και μου χει προτείνει άπειρες φορές να κάνουμε πράγματα μαζί πέρα της κρεβατοκάμαρας( να πάμε πχ ένα σινεμα κτλ). και γω νιώθω έντονα πράγματα για κείνον, τον θαυμάζω σαν άνθρωπο για το μυαλό του, για τις συζητήσεις που κάνουμε και για όλα όσα έχει καταφέρει. δεν θέλω να λέω μεγάλες κουβέντες από τώρα , αλλά ναι είναι και για μένα ξεχωριστός. όμως φοβάμαι ρε συ Α,μπα. φοβάμαι να το προχωρήσω γιατί ένα μεγάλο ποσοστό σχέσεων δεν πάει καλά και αν αυτή η ιστορία τελειώσει άσχημα αυτός που θα χει πληγωθεί περισσότερο θα μαι εγώ. κάθε φορά που μου λεγε να πάμε με την παρέα του σε κάποιο μπαρ έβρισκα μια δικαιολογία, γιατί φοβόμουν ότι θα με θεωρούσαν λίγη για κείνον. επίσης φοβάμαι μη με βαρεθεί, ή μη γνωρίσει κάποια που να του αρέσει περισσότερο (δουλεύει νύχτα οπότε έρχεται σε επαφή με πολύ κόσμο). ξέρω πως ο ενθουσιασμός περνάει πολύ γρήγορα, και δε θέλω να παραμυθιάζω τον εαυτό μου. θέλω πάντα να κρατάω μια πισινή. εσύ τι θα με συμβούλευες?- Νικόλ

Η πισινή είναι η επιφύλαξη που σε συγκρατεί όταν κάνεις κάτι που ξέρεις ότι έχει ρίσκο. Όχι η απόρριψη οποιασδήποτε κίνησης που έχει ρίσκο.


Μπορεί να σε βαρεθεί, ή να γνωρίσει άλλη που του αρέσει περισσότερο, μπορεί. Γιατί αποκλείεις να συμβεί αυτό σε σένα; Γιατί τόση σιγουριά ότι αυτός που θα πληγωθεί περισσότερο θα είσαι εσύ; Αν είσαι σίγουρη, δυστυχώς είναι και πιθανό να συμβεί, γιατί προκειμένου να κρατήσεις αυτή τη σιγουριά, θα πρέπει να συντηρείς την πεποίθηση σου ότι για κάποιο λόγο αυτός είναι καλύτερος από σένα. Πολύ συχνά προτιμάμε να πληγωθούμε βαθιά, παρά να εγκαταλείψουμε τις σιγουριές μας.


Ένας άνθρωπος είναι, όπως κι εσύ. Και περνάτε καλά. Δεν σου ζήτησε να κλεφτείτε για να ζήσετε σε μια σπηλιά. Ένα βήμα τη φορά, και βλέπεις.

__________________
3.


Α μπα,
Ειμαι η Α., 27, και δουλεύω σε ένα νοσοκομείο της κεντρικής Ευρώπης εδώ και 1 χρόνο περίπου. Η προσαρμογή με τη γλώσσα και τις νέες εργασιακές συνθήκες δεν ήταν εύκολη υπόθεση αλλά μπορώ πλέον να πω ότι είμαι ευχαριστημενη με την εξέλιξη μου. Χτες το βράδυ βγήκαμε με συναδέλφους και σε κάποια φάση μια κοπέλα μου κάνει (σε στιγμή που είχανε σταματήσει όλοι να μιλάνε) "εσύ Α. μένεις ακόμα στην εστία?" (Πρόκειται για ένα κτίριο δίπλα στο νοσοκομείο όπου έχω ένα δωμάτιο και μοιράζομαι μπάνιο και κουζίνα με άλλο ένα άτομο) αλλά με ύφος τέρμα υποτιμητικό. Αυτο επέφερε και άλλα παρόμοια σχόλια.. Εγώ απλά χαμογέλασα και ειπα οτι το βρισκω βολικο. Ομως η αληθεια ειναι πως εγινα 1000 κομματια και ήθελα να φύγω τρέχοντας.
Να διευκρινίσω ότι μένω σε αυτό το σπίτι, διότι δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα αν θέλω να μείνω μόνιμα στο εξωτερικό και το ενοίκιο εδώ είναι ένας μισθός στην Ελλάδα. Οπότε αν γυρίσω τελικά τα χρήματα θα έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία.
Τι μπορώ να απαντάω σε τέτοιου είδους σχόλια? (Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει)
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.-Α.

Γιατί να μη λες την αλήθεια; Η συλλογιστική σου είναι μια χαρά, καλά κάνεις που μένεις εκεί που μένεις. Δεν χρειάζεται να πεις ότι το ενοίκιο είναι ένας μισθός στην Ελλάδα, αλλά ότι νιώθεις ακόμη προσωρινή εκεί και δεν έχεις αποφασίσει πού θέλεις να μείνεις. Δεν έχω καταλάβει γιατί ακριβώς νιώθεις τόσο άσχημα, γιατί ένιωσες και χίλια κομμάτια. Νιώθεις μειονεκτικά επειδή δυσκολεύτηκες, επειδή είσαι ξένη, και σου έρχεται κόλπος όταν οι άλλοι εντοπίζουν κάτι διαφορετικό σε σένα; Σε πιστεύω όταν λες ότι υπάρχει κάτι περιπαιχτικό στην διάθεση των άλλων, αλλά πρέπει κι εσύ να με πιστέψεις όταν σου λέω ότι υπάρχει περίπτωση να μεγεθύνεις αυτά που σου λένε υπό το πρίσμα του «τα κατάφερα αλλά ακόμα δεν είμαι όσο καλοί είναι οι άλλοι». Μη φοβάσαι κανέναν, είσαι εκεί επειδή εκεί ανήκεις, κέρδισες τη θέση σου και έχεις δικαίωμα να χειρίζεσαι τη ζωή σου όπως θες. Δεν φαντάζεσαι πόσο λουφάζουν οι άλλοι όταν απαντάς με αυτοπεποίθηση (και δεν χρειάζεται καν πολλή.)

__________________
4.

Γεια σου ρε Αμπα. Οι συνθηκες με εφεραν κλεισμενο καπου που δεν θα ηθελα να αναφερω για ευνοητους λογους. Εκει μεσα ερωτευτηκα . Για πρωτη φορα ατομο του ιδιου φυλου. Ηξερα οτι ειμαι ανοιχτος ως προς τη σεξουαλικοτητα μου αλλα ερωτας δεν μου χε προκυψει. Δεν ξερω καν αν ειναι ερωτας..ετσι το μεταφρασα εγω μιας κι ηθελα να τον κανω να γελαει, ηθελα τη προσοχη του, τον ηθελα δικο μου. Στις φαντασιωσεις μου δε μπαινω ποτε μεσα οποτε αν ποτε συνεβαινε κατι δεν ξερω τι ρολο θα βαρουσα αλλα δε με νοιαζε. Που λες..μεχρι τοτε ημουν μονο με κοπελες αλλα με το που τον γνωρισα δε μπορουσα να σταματησω να τον σκεφτομαι. Φιλουσα τη κοπελα μου και τον σκεφτομουν..οποτε ειπα τελος με ολα. Θα τον κυνηγησω οσο επικινδυνο κι αν ηταν αυτο. Σκοπευα να κανω τη κινηση μου οταν τελειωσει αυτη η φυλακη αλλα κατι αλλαξε. Ο Τυπος αρχισε να δειχνει σημαδια..σε συζητηση για εμμονες πετουσε ξεμπαρκα την ομοφυλοφιλια..και γενικα το ανεφερε συχνα πυκνα ακυρα που εμενα με εκανε να καταλαβω πως το σκεφτεται. Τοτε πεταξα μια σποντα και το αφησα να κυλησει..και κυλησε ρε αμπα..ο Τυπος ηρθε πιο κοντα μου..το ενιωσα..αρχισε να μου μιλαει μες στα ματια, χωρις να λεει κατι ερωτικο, νοιαζοταν για μενα..τι κανω κτλπ μου κανε παραπονα...τι να λεω τωρα....σε μια κινηση για το κατι παραπανω απομακρυνθηκε. Ενα τηλεφωνακι μη φανταστεις. Παρολα αυτα γυρισε και παλι λεγοντας κατι του τυπου σε σκεφτομουν χθες. Τοτε ειπα θα κανω τη κινηση ματ. Κι εκεινος παρολο που με απεθυσε..χαμογελουσε. Του λεω δε παιζει να ναι στο μυαλο μου και το παιζε ανηξερος. Με ρωτουσε ποιο; Δε ξερω ρε αμπα...μπορει και να ταν τελικα. Το θεμα ειναι οτι παλι κατεληξα ρακκος να θελω κατι που δεν μπορω να χω..να θελω να πνιγω στο αλκοολ και στα τσιγαρα αλλα να μη πρεπει γιατι εχω ξαναπαει εκει και καηκα. Βοηθα με..πες μου κατι που θα το ελεγες σε εναν πολυ καλο σου φιλο για να τον συμβουλεψεις. Να περιμενω; πως να τη παλεψω γνωριζοντας οτι θα τον βλεπω μιας κι ειμαστε στην ιδια "φυλακη";;- Κανενας

Θα την παλέψεις επειδή δεν έχεις και άλλη επιλογή. Δεν ξέρω αν σε παίζει ο άλλος, ή αν έχει προβλήματα ντουλάπας, ή αν συμβαίνουν και τα δύο. Ποιος ξέρει – το θέμα είναι ότι έτσι είναι, και δεν μπορείς να το αλλάξεις. Σε έχει κρεμάμενο, και είσαι εκτεθειμένος.


Προτείνω να απολαύσεις αυτό που σου συμβαίνει. Αυτό θα σου έλεγα αν ήσουν ένας πολύ καλός φίλος. Δεν πειράζει που είσαι εκτεθειμένος. Δεν πειράζει που σε παίζει κάποιος. Δεν πειράζει που την πάτησες. Δεν σημαίνει ότι δεν αξίζεις, ή ότι είσαι αξιολύπητος, ότι είσαι χαμένος, ότι κάποιος έχει κερδίσει εις βάρος σου. Αυτό που νιώθεις, είναι δικό σου κέρδος. Αν ο άλλος δεν ανταποκρίνεται, χάνει αυτό που ζεις. Θα το ζήσει με κάποιον άλλον, αλλά όχι με σένα. Όμως ούτε να σου το πάρει μπορεί, ούτε να σου το ακυρώσει.


Προσπάθησε μόνο να μην επιτρέπεις να κάνει τον ανήξερο. Αυτό, μπορείς να το διεκδικήσεις.

__________________
5.


Πιστεύω ότι η Ελληνίδα γυναίκα είναι κακιά, έχει κακία μέσα της. Φταίνε πολλά όπως το ότι από την στιγμή που γεννιέται συνήθως είναι αδικημένη γιατί η οικογένεια προωθεί το αγόρι. Φταίει το ότι η μάνα της είναι κακιά γυναίκα, και αυτή για τους δικούς της λόγους. Πολλά φταίνε. Όμως η κατάληξη είναι η γυναίκα στην Ελλάδα να γίνεται κακός άνθρωπος, να έχει πολύ κακία μέσα της.
Έχω ακούσει πολλές ιστορίες με γυναίκες που φέρονται πολύ άσχημα σε άλλες γυναίκες. Δεν είναι ψέματα οι ιστορίες αυτές, τουναντίον. Αυτό είναι ένα μέρος της πραγματικότητας, δεν είναι για να λέει κανείς ότι είναι υπερβολή ή είναι ψέματα. Έτσι δεν γίνεται τίποτα, έτσι όλα συνεχίζονται χωρίς να αλλάζει τίποτα.
Η γυναίκα στην Ελλάδα επειδή είναι κακιά τελικά μεγαλώνει τα παιδιά της μέσα στην κακία.
Η κακία μας δεν είναι καθόλου άσχετη με την κατάστασή μας ως χώρα. Κάθε άλλο, πηγαίνει χέρι χέρι. Τελικά φαίνεται ότι πληρώνουμε το νόμισμα. Πάλι καλά.

Οι σκέψεις που κάνεις είναι αντικοινωνικές, πολύ προβληματικές, κι επικίνδυνες. Επικίνδυνες και για σένα, και για τους γύρω σου. Κάνε με αυτή την πληροφορία ό,τι νομίζεις, άλλωστε δεν ρωτάς κάτι. Εύχομαι να μείνεις στις σκέψεις και να μην προσπαθήσεις στο μέλλον να δικαιολογήσεις βίαιες πράξεις με αυτές τις ιδέες. Αν νιώσεις ότι πρέπει να τιμωρηθεί κάποια ή κάποιες επειδή τα πράγματα είναι όπως τα σκέφτεσαι, ζήτα βοήθεια.

__________________
6.


Αγαπητή Α μπα,

Το μαρτύριο μου είναι οι γονείς μου. Είμαι 29 χρονών και έχω περάσει τα πάνδεινα τα τελευταία χρόνια. Για να στα περιγράψω πρέπει να γράφω μέρες οπότε θα προσπαθήσω να είμαι σαφής και περιεκτική. Παντρεύτηκαν παιδιά 18 χρονών και αμέσως έκαναν παιδιά, μεγάλωσαν και προσπάθησαν να χτίσουν τη ζωή τους στα τρελά χρόνια της Ελλάδας και σαν άπειροι, αμόρφωτοι και ανεύθυνοι καταχρεώθηκαν. Ανέκαθεν υπήρχαν σοβαρά θέματα μεταξύ τους ο πατέρας διαρκώς απών, τζόγο, κωλόμπαρα κ.λ.π., η μητέρα με μόνιμη κατάθλιψη συν τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα στα 40 τους χώρισαν. Εγώ μπήκα στη μέση στήριξα τη μάνα μου οικονομικά και ψυχολογικά, κατηγορήθηκα πολλές φορές από τον πατέρα μου ότι εγώ φταίω και έφαγα και στη μάπα τα "θα αυτοκτονήσω" του όταν ήταν πιωμένος. Μετά από όλα αυτά τους πιάνει και μία κρίση παλιμπαιδισμού και ήρθε κι έδεσε το γλυκό. Από τότε μέχρι τώρα έχουν κάνει άπειρες και σοβαρές βλακείες με αποτέλεσμα να πιάσουν πάτο. Εγώ αν και έφυγα από το σπίτι στα 23 μου τους στηρίζω όποτε έχουν χρειαστεί με αποτέλεσμα και οι δύο να μου χρωστάνε λεφτά. Η μάνα μου προσπαθεί και έχει μπει σε σειρά αφού ανέλαβα εγώ φυσικά να την βάλω. Ο πατέρας μου όμως με έχει φτάσει στα όρια μου. Ενώ μου χρωστάει συνέχεια βρίσκει ηλίθιες δικαιολογίες και είναι και σπάταλος και ανεύθυνος με αποτέλεσμα να σκοτωνόμαστε συνέχεια. Τον πάω με το καλό τίποτα, του μιλάω πολύ άσχημα τίποτα και το θέμα είναι ότι κάθε φορά που τσακωνόμαστε αισθάνομαι σκατά και δεν μπορώ να κοιμηθώ από τις τύψεις για το τρόπο που του μίλησα, γιατί? Πως γίνεται να μου φέρεται όπως μου φέρεται κι εγώ στο τέλος να τον λυπάμαι? Ξέρω είναι γονείς μου και αυτοί είναι αλλά πολλές φορές μου έρχεται να σκάσω- Κόρη

Από το αγκάθι βγαίνει ρόδο, λένε. Άραγε να έχουν καταλάβει οι γονείς σου πόσο καλό παιδί έχουν;


Γίνεται να σου φέρεται όπως φέρεται και μετά να έχεις τύψεις και να στενοχωριέσαι γιατί είσαι το παιδί του, και ως παιδί έχεις ανάγκη την αναγνώριση από τους γονείς σου. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποδεσμευτείς από τη εξουσία που έχουν πάνω σου.


Πρέπει να βρεις έναν τρόπο ώστε να πάρεις τις αποστάσεις σου χωρίς να αισθάνεσαι ότι τους εγκαταλείπεις. Τώρα περιέγραψα μια δύσκολη διαδικασία ετών μέσα σε μια πρόταση, αλλά αυτό πρέπει να κάνεις. Μπορείς να γλιτώσεις από το μαρτύριο, αλήθεια. Μπορείς να τους τοποθετήσεις εκεί που πρέπει, χωρίς να νιώθεις ότι είσαι υποχρεωμένη να τους κρατάς ευχαριστημένους. Είσαι πολύ καλή κόρη, έχεις κάνει πολλά περισσότερα από αυτά που σου αντιστοιχούν.


Λόγια γράφω, αλλά με λόγια και κουβέντα θα ελευθερωθείς. Μόνο που χρειάζεται να την κάνεις με ειδικό. Θα μπορούσες και μόνη σου, αλλά από αυτά που γράφεις δεν φαίνεται να έχεις ξεκινήσει την διαδικασία αποκαθήλωσης, γιατί νιώθεις ακόμα πάρα πολύ υπεύθυνη για την ευημερία τους και σε απασχολεί ακόμη πολύ η γνώμη που έχουν για σένα. Για να γλιτώσεις άλλα τόσα χρόνια, σου προτείνω να πας σε θεραπευτή και να αρχίσεις να μιλάς. Θα αλλάξει η ζωή σου με συγκλονιστικό τρόπο.

__________________
7.

Αγαπητή Α,μπα,

Ζω εδώ και πολλά χρόνια στο εξωτερικό, αρχικά για σπουδές και μετά για δουλειά. Γενικά σαν άτομο, είμαι πολύ κοινωνικό και ανοιχτό σε καινούρια πράγματα και ανθρώπους, αλλά τον τελευταίο καιρό, τα έφεραν έτσι οι συγκοιρίες και πάνω από τους μισούς ανθρώπους που γνώριζα και είχα σαν οικογένεια εδώ αναγκάστηκαν να φύγουν. Αποτέλεσμα αυτού, είναι ότι άλλαξαν πλέον οι ισορροπίες και η δυναμική μεταξύ των ατόμων που είμαστε ακόμη έδω (λίγο πόλυ είμασταν όλοι μια μεγάλη παρέα). Το πρόβλημα μου είναι με ενα συγκεκριμένο άνθρωπο. Ενώ γενικά, κάναμε παρέα εξ αρχής και υπήρχε πάρα πολύ καλή επικοινωνία, τον τελευταίο καιρό που στένεψε πάρα πολύ ο κύκλος μας, νιώθω μια απίστευτη πίεση από τη μεριά της. Δεν ξέρω ακριβώς πώς να το περιγράψω.. Για αυτό το άτομο, έιμαι ο κοντινότερος άνθρωπος που έχει εδώ, ότι και να γίνει ξέρει ότι θα τρέξω και γενικά μου έχει μεγάλη εμπιστοσύνη. Κάτι που δεν ισχύει το αντίθετο για μένα. Η πίεση που προανέφερα, προκύπτει από το γεγονός ότι νιώθω πλέον ότι πρέπει πάντα να έχω έγνοια αυτό το άτομο, και πρέπει πάντα ή τις περισσότερες φορές τουλάχιστον να το συμπεριλαμβάνω στα περισσότερα πράγματα που κάνω. Είμαι πολύ ανεξάρτητο και αυθόρμητο άτομο και όλη αυτή η σκέψη με σκοτώνει συνέχεια. Στην αρχή σκέφτηκα ότι μάλλον εγώ το βλέπω έτσι και πνίγομαι μόνη μου, αλλά πώς γίνεται να είναι όλα στο μυαλό μου, που δεν περνάει μέρα που να μη με πάρει τηλέφωνο, ή 30 μηνύματα ή βδομάδα που να της συμβεί κάτι πολύ σημαντικό και να θέλει τη βοήθεια μου? Γενικά είμαι πολύ πονόψυχο άτομο και πάντα βοηθάω και έιμαι εκέι όταν κάποιος με χρειάζεται, αλλά με το συγκεκριμένο άτομο νιώθω οτι έχει κάπως ξεπεραστεί το όριο ανάγκη και έχει πάει στο εκμετάλλευση. Ο λόγος που τα γράφω όλα αυτά (και συγνώμη), έιναι επειδή τελευταία εχω παρατηρήσει ότι, οτι γίνει με τη ζώη της (δουλεία , ερωτικά κλπ) τα παραλληλίζει πάντα με τη δικιά μου ζώη, με αποτέλεσμα οταν κάτι της πάει λάθος ή στραβα και είναι σε μαύρο χάλι και παραπονιέται, να βάζει και μένα στο πρόβλημα οτι και καλά "αχ μας πάνε όλα χάλια, και μένα και σένα", χωρίς εκείνη τη περίοδο απαραίτητα να πηγαίνει κάτι στραβό με τη δικία μου ζώη. Ο λόγος που σου γράφω λοιπόν, είναι ότι έχω παρατηρήσει σε περιόδους που είναι στα πολύύύύύ κάτω της και παραπονιέται σε μένα για τα προβλήματα της, ενώ εγώ είμαι καλά και είμαι σε άλλη φάση, όταν λέει αυτό το "τι έχουμε κάνει", και "ΜΑΣ πάνε όλα στραβά", δε ξέρω πώς και τι γίνεται παρατήρησα οτι μετά απο 1-2 μέρες κάτι "στραβό" θα πάει και σε μένα. Αυτό είναι που λένε αρνητική ενέργεια? Με έχει κουράσει όλο αυτό και θέλω να βρω μια διέξοδο γιατί πλέον νιώθω οτι με επηρεάζει πάρα πολύ αυτο αλλά δε ξέρω πώς. Ή τουλαχιστον δε ξέρω πως να προστατεύομαι και να μην αφήνω τον εαυτό μου να επηρεάζεται υποσυνείδητα από αυτο. Γιατί υποσυνείδητα γίνεται, μιας κ η επίδραση σε μένα έρχεται με καθυστέρηση 1-2 ημέρων... Αυτά! Σύγνωμη για το μεγάλο κέιμενο. Χ.

Κι εμένα μου φαίνεται ότι έχει ολισθήσει η ιστορία προς εκμετάλλευση, και μάλιστα πιστεύω ότι πλέον η γυναίκα αυτή σου φέρεται χειριστικά για να σε δέσει ακόμη περισσότερο, γιατί βλέπει ότι είσαι δυσαρεστημένη και προσπαθεί να σε κάνει να μείνεις. Δεν είναι από τους χειριστικούς μάστορες όμως, που δεν καταλαβαίνεις από πού σου ήρθε, και ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι η μοίρα του άλλου είναι συνδεδεμένη με σένα, και το βάρος το έχεις όλο εσύ. Είναι ερασιτεχνικές οι προσπάθειες, και γι' αυτό είναι πιο εύκολη περίπτωση.


Απομακρύνσου αργά και σταθερά, έτσι θα προστατευτείς. Δεν χρειάζεται να είναι και διακριτικός ο τρόπος, αν γίνει με αργή ταχύτητα αρκεί (και το λέω για να μη ζοριστείς εσύ, όχι για να μην ζοριστεί αυτή). Αν απαντάς σε όλα τα τηλέφωνα, σταμάτα το. Αν απαντάς σε όλα τα μηνύματα, σταμάτα το κι αυτό. Μπορείς να το μειώσεις σιγά σιγά, ή να το ρυθμίσεις ανάλογα με το πότε νιώθεις λιγότερη πίεση. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις πότε θέλει πραγματικά βοήθεια και πότε σε χρησιμοποιεί. Μην την περιλαμβάνεις σε ό,τι κάνεις, έτσι απλά, λίγο λίγο, χωρίς να δικαιολογείσαι όμως ποτέ, για τίποτα. Σα να ήταν πάντα έτσι.


Νιώθεις υπεύθυνη γιατί έτσι σε κάνει να νιώθεις, όχι επειδή είσαι. Αυτό να σκέφτεσαι όταν κουράζεσαι. Δεν είσαι υπεύθυνη για την δική της απόφαση να σε θεωρεί τον πιο κοντινό της άνθρωπο.

90

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#3 Γιατί δεν της τρίβεις στη μάπα ότι εσύ πληρώνεις λιγότερα για κάτι που οι υπόλοιποι χρυσοπληρώνουν, μένοντας στην εστία; Τί πιο γαμάτο απ' το να δίνεις λίγα λεφτά για ένα σπίτι που υποθέτω πως δεν βλέπεις και τόσο συχνά λόγω των ωραρίων του νοσοκομείου;! Είσαι μάγκισσα, δεν είσαι κακομοίρα! Και γιατί παρακαλώ να δίνεις τα ωραία σου λεφτάκια για κάτι που μπορείς να βρεις φθηνότερα; Είναι τύχη που υπάρχει αυτή η εστία και θα σου πρότεινα να το ευχαριστηθείς!
Αγαπητή Νικόλ, αρχικά θα σου έλεγα να το ζήσεις, τίποτα δεν ειναι σίγουρο και η ζωή ειναι γεμάτη εκπλήξεις! Από την άλλη όμως, μήπως αυτές τις ανασφάλειες στις προκαλεί ο ίδιος υποσυνείδητα με την συμπεριφορά του; Δεν μας λες πολλά για το πώς σου συμπεριφέρεται, αλλά μήπως εχει μια υπεροψία, μια στάση τύπου "θα σου μάθω τη ζωή" και για αυτό κάτι σε κρατάει πίσω; Δεν προδιαγράφω οτι ο άνθρωπος συμπεριφέρεται έτσι, απλά σκέψου και αυτό ενδεχόμενο.#1 Εντάξει δεν θέλω να σε στεναχωρήσω αλλά από αυτά που μας περιγράφεις, το θέμα είναι λιγο μέσα στο μυαλό σου. Ο άνθρωπος εχει αρνηθεί ευγενικά τόσες φορές κι εσυ καταλαβαίνεις οτι απλά ντρέπεται; Τι άλλο πρέπει να κανει για να καταλάβεις οτι δεν ενδιαφέρεται; Δεν είσαστε στο σχολείο για να μετράς το πόσες φορές σε κοίταξε και τι εννοούσε με το "γειά" που σου είπε. Αν ήθελε να γίνει κατι παραπάνω, θα είχε γίνει!
#5 Είναι το σύνδρομο της Μήδειας. Πολλές ελληνίδες γυναίκες κατατρύχονται από αυτό για διάφορους πολιτισμικούς και κοινωνικούς λόγους. Όπως, επίσης, πολλοί έλληνες άντρε,ς αντίστοιχα, έχουν το σύνδρομο του Οιδίποδα, πάνω κάτω για τους ίδιους πολιτισμικούς και κοινωνικούς λόγους.
#2 Υποθέτω ότι λόγω διαφοράς ηλικίας και λόγω δικού του επαγγέλματος, υπάρχει και η πιθανότητα να επιμένει γιατί όλο αυτό το (μεγάλο) διάστημα εμφανίζεσαι μη-διαθέσιμη για κάτι περισσότερο (για τους δικούς σου λόγους) και του έχει κάνει μεγάλη εντύπωση, μη πω πλήγμα στον εγωισμό του. Δυστυχώς, μόνο αν ενδώσεις θα μάθεις ποιά πιθανότητα ισχύει. Ό,τι κι αν κάνεις να έχεις το νου σου από κοντά.
#1 Προφανώς και αντιλαμβάνεσαι σωστά ότι σε κοιτάζει και σε γουστάρει. Το χειρότερο είναι να σε βγάζουν τρελή γι αυτό που εσύ είσαι εκεί και βλέπεις, ενώ οι σχολιαστές εδώ δεν έχουν καν οπτική εικόνα. Στο προκείμενο τώρα, λες ότι είναι μικρότερος και ευπαρουσίαστος και ντροπαλός. Άρα, έχουμε και λέμε, ότι η πιο πιθανή εξήγηση, με βάση τα όσα αναφέρεις, είναι ότι όντως σε γουστάρει, αλλά στο μυαλό του εφόσον είσαι μεγαλύτερη κι αυτός μικρός και κελεπούρι δεν θα σε ήθελε για κανονική σχέση. Στο μυαλό του η σχέση με μεγαλύτερη δεν έχει μέλλον γι' αυτόν. Κι επειδή βρίσκεστε σε εργασιακό χώρο και είναι και ντροπαλός, ούτε θα έκανε κάτι μόνο για το σεξ. Όπως και να το δεις, ρουά ματ για σένα.
#1 Μιλάμε για σχέση ζωής. Το ότι σε κοιτάζει δεν σημαίνει ότι του αρέσεις κιόλας. Μου θυμίζεις την ταινία στην οποία η Βουγιουκλάκη ερωτεύτηκε τον Αλεξανδράκη μέσα από την εφημερίδα. Ξεκόλλα.
#7Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε καταλαβαίνω.. Περνάω και έγω κάτι παρόμοιο στο εξωτερικό. Άτομα να στέλνουν μηνύματα να τους βοηθήσω με τα χαρτιά τους, να τους εξηγήσω πως δουλεύει το ένα ή το άλλο, τι να μαγειρέψουν, τι να πουν και να πράξουν. Μάλλον παράημασταν καλοί απέναντι τους και τους βοηθήσουμε σε ό,τι χρειαστούν και πλέον έχουν εναποθέσει τη ζωή τους στα χέρια μας. Αλλά αυτή η κατάσταση έχει επιδεινωθεί, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ!
Άτομα που βαριούνται να ανοίξουν το ίντερνετ και να βρουν λύση στα προβλήματά τους και που προφανώς δεν έχουν τίποτα να προτείνουν οι ίδιοι, παρά ακολουθούν σαν απεγνωσμένοι τους άλλους, προκειμένου να μη μείνουν λεπτό μόνοι με τον εαυτό τους! Μακρυά!!
θελω να κανω ενα γενικο σχολιο,εδω στο αμπα εχουμε γινει μια μικρη κοινωνια πραγμα που το βρισκω πολυ ενδιαφερον..μπορει να μην ξερω κανεναν αλλα εχω σχηματισει στο μυαλο μου για τον καθενα καποια πραγματα,ξερω πχ οτι η εξωγηινη και η iris παντα θα απαντησουν ωριμα και ευστοχα, ο offshore εχει τρομερο χιουμορ, ο sunshine συνηθως εχεις εντιθετες αποψεις αλλα της εκφραζει πολιτισμενα..ειναι ενα ευχαριστο δεκαλεπτο της καθημερινοτητας μου ολο αυτο..στελνω λοιπον σε ολους ενα ψηφιακο pixelοφιλι
# 6 . Συμφωνω σε ολα με την Αμπα. Βρες ενα ψυχολογο να μλησεις και να δεχτεις την κατασταση των γονιων οπως εχει χωρις τυψεις και ενοχες. Η ζωη ειναι πολυ μικρη προσπαθησε να τη ζησεις με οση περισσοτερη ηρεμια μπορεις. Δεν εννοω οτι πρεπει να εισαι ακαρδη και τους σταθηκες οπως μπορεις και αν χρειαστει ειμαι σιγουρη οτι θα το ξανακανεις αλλα μην τους αφησεις να σε παιρνουν μαζι τους στην κατηφορα της δικης τους ζωη. Ειναι κριμα! Ζησε τη δικη σου. Αν μπορεις φυγε απο το σπιτι!
Νομιζω οτι εισαι καθετη και υπερβολικη. Η κοπελα δεν μας εξηγει τι εννοει με αυτο. Μπορει τα τελευταια χρόνια να τους τα δινει ως δανεικα και ως κινητρο για να ''μαζευτουν'' οι ιδιοι . Ετσι κ αλλιως διαφωνω ομως μαζι σου. Ηθικη υποχρεωση εχουμε να βοηθησουμε τον γονιο οταν πραγματικα το χρειαζεται και οτα νπινει και τζογαρει και υπαρχει σοβαρη περιπτωση να μας καταστρεψει κ εμας τους ιδιους. Ειμαι μητερα και ελπιζω αν εχω αναγκη κ με σκεφτει το παιδι μου και να μπορει να με βοηθησει αλλα σε καμια περιπτωση εις βαρος του ιδιου. Η κοπελιτσα ειναι 29 χρ. και αντι να φτιαξει τη ζωη της κατρακυλαει μαζι τους οικονομικα και ψυχολογικα.
Ακριβώς αυτό που περιγράφεις θεωρώ πως είναι και η αιτία που η κοπέλα βρίσκεται σε κακή ψυχολογική κατάσταση. Βοηθάω τπυς γονείς μου επειδή δεν έχουν ίδιους πόρους. Οκ. Στριμόχνωμαι οικονομικά λόγω αυτού. Οκ. Αλλά ελέγχω τους γονείς μου και το πως ξοδεύουν τα λεφτά που τους έδωσα....σόρρυ, για μένα νοτ ΟΚ. Δώσε - μέχρι εκεί που μπορείς φυσικά, και τέλος. Από κει και πέρα δεν ευθύνεσαι για τις επιλογές των άλλων ούτε δικαιούσα να το παίζεις αναμορφώτρια κανενός.
#6 Συγγνώμη καλή μου Α μπα , αλλά δεν καταλαβαίνω που τη βλέπεις την τόσο καλή κόρη. Που στηρίζει τους γονείς της οικονομικά όπως την υποχρεώνει ο αστικός κώδικας μπάει δε γουέι, και μετά απαιτεί τα λεφτά πίσω ως δανεικά; Κουφάθηκα, εμείς δηλαδή που έχουμε αναλάβει εξ ολοκλήρου τα έξοδα των γονιών μας εδώ και χρόνια, συμπεριλαμβανομένων και των σπατάλων, των καπρίτσιων, των ιδιοτροπιών, του τζόγου, της κριτικής (κι από πάνω) και άλλων, και το θεωρούμε υποχρέωσή μας όχι μόνο νομική αλλά και ηθική αφού κι αυτοί όπως μπορούσαν μας μεγάλωσαν και μας σπούδασαν, εμείς δηλαδή τι είμαστε; αγίες; ναι για μένα μιλάω.
Καλέ πού λέει ο αστικός κώδικας ότι τα παιδιά υποχρεούνται να αναλαμβάνουν τον τζόγο, τις ιδιοτροπίες, τα καπρίτσια και τις σπατάλες των γονιών τους; Μην πετάς ατάκες εντυπωσιασμού, δεν χρειάζεται να ντύνεις τις προσωπικές σου επιλογές με νομικά επιχειρήματα για να αποκρούεις την κριτική. Μια γυναίκα 30 χρονών που στηρίζει οικονομικά τους -υγιείς και έχοντες την δυνατότητα να διατρέφονται μόνοι τους- γονείς της είναι καλή κόρη. Αν εσύ θεωρείς ότι είσαι καλύτερη, μπράβο σου, έχει κάτι βραβεία στη Ρεζέρβα, πες στους γονείς σου να σου πάρουν ένα.
Χαχα εγώ πετάω ατάκες εντυπωσιασμού ή εσείς που επειδή δε γνωρίζετε κάτι προσωπικά θεωρείτε και πως δεν υπάρχει? Για ανοίξτε όλοι τα βιβλία σας άρθρο 1485 κεφάλαιο "Διατροφή από το νόμο". Διαβάστε και μέχρι το 1507 αν την παλεύετε "Αμοιβαία υποχρέωση".Οεο....
Συγγνώμη, ποιο σημείο του αστικού κώδικα υποχρεώνει το ενήλικο παιδί να στηρίζει οικονομικά του ενήλικες γονείς του;Γνωρίζω μόνο τη μετακύλιση χρεών στο παιδί (γενικά κοντινότερους συγγενείς) μετά τον θάνατο ατόμου με χρέη, αλλά εκεί μπορεί να γίνει αποποίηση κληρονομίας.
Είναι νομική υποχρέωση να στηρίζεις οικονομικά τους γονείς σου; Δεν ήξερα πως η κηδεμονία αντιστρέφεται μετά την ενηλικίωση. Καλά κάνεις Αφού έτσι νιώθεις αλλά δεν μπορείς να ξέρεις τις ιδιαίτερες συνθήκες μέσα σε μια οικογένεια. Τώρα γιατί μέσα σε όλα στηρίζεις καπρίτσια σπαταλε2 και τζόγο τι να σου πω. Εγώ ούτε στα παιδιά μου δεν θα στήριζε κάτι τέτοιο.
La usurpadora, το σκεπτικό είναι πως ο γονιός δικαιούται να διεκδικήσει διατροφή από το τέκνο σε περίπτωση που ο γονέας δεν έχει πόρους, ενώ το τέκνο έχει. Η διατροφή δεν δίνεται υπό όρους καλής διαγωγής και λοιπά που γράφτηκαν παραπάνω.Αν κάποιοι κατάλαβαν πως το παιδί υποχρεούται να στηρίζει οικονομικά τους γονείς που έχουν δικά τους εισοδήματα, ελπίζω τώρα να κατάλαβαν πως έκαναν αυθαίρετες υποθέσεις που δεν γράφτηκαν ποτέ.Assumption is the mother of all fuckups
Αν χρηματοδοτείς σπατάλες και τζόγο, ιδιοτροπίες και τα τοιαύτα, δεν βοηθάς, απλά τους κακομαθαίνεις. Και καλό δεν βλέπεις στο τέλος.Είτε πρόκειται για γονείς, είτε για απογόνους, χρειάζεται ρέγουλα/μέτρο/χαλινάρι στις παροχές.
Τα έγραψα παρακάτω. Δεν θεωρώ ότι είναι υποχρέωσή μου ούτε και δικαίωμά μου να ντρεσσάρω/αναμορφώσω/συμμορφώσω κανέναν. Κάνω το καθήκον μου κ τα υπόλοιπα δεν είναι δική μου δουλειά. Το ίδιο θα συμβούλευα και την κοπέλα που έγραψε την ερώτηση, αν διαβάζει.
maria vechera και mia idea, ευχαριστώ για τις παραπομπές, πολύ ενδιαφέρον και διαφωτιστικό! Ο νομοθέτης φαίνεται πως έχει μεριμνήσει να υπάρχει δικαίωμα διατροφής σε γονείς (ή μεταξύ αδερφών κτλ). Δεν υπάρχει όμως ένα σκεπτικό που θα οδηγήσει ένα δικαστήριο να επιδικάσει διατροφή; Mia idea, όπως το διατύπωσες φαινόταν ότι είναι κάτι υποχρεωτικό ανεξάρτητα από συνθήκες. Κάτι που μου ακούγεται σαν "θα τον πληρώνεις γιατί σε γέννησε". Επισημαίνω τη διαφορά γιατί είναι άλλο να λέμε ότι ένα παιδί οφείλει να δίνει διατροφή στον γονιό του π.χ. λόγω αναπηρίας ή άλλων ειδικών συνθηκών, και άλλο ότι πρέπει να πληρώνει έναν (προβληματικό) γονιό που επιλέγει τον εύκολο δρομο, και εκβιάζει ψυχολογικά το παιδί του γιατί θεωρεί -ίσως- ότι το εισόδημα του παιδιού του τού ανήκει δικαιωματικά. Σε δεύτερο χρόνο, στην περίπτωση που περιγράφει η κοπέλα, όπως το καταλαβαίνω, το χρήμα αποκτά πολλές χρήσεις, γίνεται παροχή βοήθειας, μέσο πίεσης-άσκησης εξουσίας (με το πέπλο του "θα τον στρώσω" ναι- ευυμφωνώ μαζί σου σε αυτό)- αλλά κυρίως, γίνεται μέσο για να συνεχιστεί η εξαρτητική σχέση του παιδιού με τους γονείς του.
#6 Λυπάμαι πολύ για όσα περνάς και μπράβο για τις προσπάθειές σου. Προσπάθησε να καταλάβεις ότι δεν είναι δική σου δουλειά να στηρίζεις τους γονείς σου (οικονομικά και συναισθηματικά και γενικότερα). Αυτό το θρησκευτικό "τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου" έχει εμποτιστεί στην κουλτούρα μας τόσο βαθιά που αμφιβάλλω αν καταλαβαίνουμε τι κακό κάνει. Σου προτείνω να αναζητήσεις ειδικούς ψυχικής υγείας που ασχολούνται με συστημική αναπαράσταση - είναι μια μέθοδος που νομίζω ότι βοηθάει πολύ και ενδείκνυται για θέματα οικογενειακής δυσλειτουργίας.
#2Ναι μεν οι περισσότερες σχέσεις με μεγάλη διαφορά ηλικίας, εκ των πραγμάτων χαρακτηρίζονται από προβλήματα, από την διαφορά φάσης και μόνο, γιατί όμως είσαι τόσο σίγουρη ότι αν η ιστορία τελειώσει άσχημα εσύ θα είσαι αυτή που πληγωθεί περισσότερο?Αν π.χ. μείνετε μαζί για 5-6 χρόνια και κάποια στιγμή χωρίσετε για λόγους φθοράς, ρουτίνας ή οτιδήποτε άλλο, ποιος από τους δυο σας θα έχει μεγαλύτερες πιθανότητες (και περισσότερες ευκαιρίες) να ξαναφτιάξει τη ζωή του?Εσύ που θα είσαι 30 ή εκείνος που θα είναι 50? It takes two to tango και ο καθένας "ρισκάρει" διαφορετικά πράγματα από την πλευρά του ;-)
Καλή μου off shore, οι ανδρες δεν παν'να'ναι και 80, ξαναφτιαχνούν την ζωή τους πολύ πιο εύκολα από μια γυναίκα... Πχ δες τον πασιγνωστο έλληνα ηθοποιο που παντρεύτηκε τον περασμένο μήνα στα 80 του μια 40αρα και μάλιστα θα κάνουν και παιδί... Ενώ μια γυναίκα, μετά απο κάποια ηλικία, δυσκολεύεται πολύ. Άτιμη κοινωνία!!!!
η περίπτωση του συγκεκριμένου ηθοποιού είναι ακραία όμως, και αντιμετωπίζεται (τουλάχιστον) με ειρωνικά σχόλια και απέχθεια από τους περισσότερους. Καταλαβαίνω τι λες, όμως σε ότι αφορά την ερώτηση της κοπέλας, και στο ότι εκείνη θα πληγωθεί πιο πολύ σε μια άσχημη έκβαση της σχέσης διαφωνώ κάθετα. υγ: καλός είμαι, όχι καλή :-)
Όπου ένας πρόσθετος λόγος που είναι γελοίο το συγκεκριμένο θέμα είναι ότι είχε βγει στην αρχή της σχέσης και είχε δηλώσει ότι προσπαθούν να κάνουν παιδί με φυσικό τρόπο, τονίζοντας επανειλημμένα το "φυσικό:.
εγω γιατι πιστευω οτι πιο ευκολα βρισκει ταιρι ενας αντρας στα 50 παρα μια γυναικα στα 30; ειναι κριμα παντως που απο την τοση ανασφαλεια η κοπελα φοβαται να ζησει πραγματα..
Ρε παιδιά είναι ιδέα μου ή το τελευταίο διάστημα στη στήλη θα υπάρχει μία στάνταρ ερώτηση που να αφορά σχέση με μεγάλη διαφορά ηλικίας; Εν τω μεταξύ σε καμία ερώτηση εκτός από τη σημερινή τα πράγματα δεν έχουν πάει ιδιαίτερα καλά. Έχω κι εγώ πρόσφατη παρόμοια εμπειρία με μεγάλη διαφορά ηλικίας που πήγε κατά διαόλου και εγώ ήμουν εκείνη που πληγώθηκε περισσότερο κι εκ των υστέρων εύχομαι να είχα κρατήσει μικρότερο καλάθι από εκείνο που κράτησα. Δυστυχώς νομίζω ότι οι περισσότεροι εδώ που συμφωνούν με τις επιφυλάξεις της συνομήλικης έχουν δίκιο (και φυσικά κι εκείνη). Δυστυχώς πάλι δεν υπάρχει κανένας ασφαλής τρόπος να ξέρεις αν ο άλλος θα είναι π@π@ρ@ς εκ των προτέρων, εκτός κι αν μπεις σε κάποιου είδους σχέση μαζί του. Εννοείται πως δεν μπορείς να ξέρεις επίσης τον τρόπο ή το άτομο που θα λήξει τη σχέση, όμως δεν μπορείς παρά να είσαι καχύποπτη απέναντι σε κάποιον μεγαλύτερο, ο οποίος λόγω επαγγέλματος (π.χ. μπάρμαν, αλλά όχι μόνο) ή στάτους έχει πάρα πολλές προσφορές. Δεν θα συμβούλευα κανέναν να κάνει πίσω μόνο και μόνο για κάτι τέτοιο, αλλά από την άλλη δεν μπορώ και να συμβουλεύσω να είναι συγκρατημένη, διότι πόσο συγκρατημένη μπορείς να είσαι όταν επενδύσεις συναισθηματικά σε κάποιον; Και πόσο μπορείς να ελέγξεις την προσδοκία; Δεν είναι μετά σαν να είσαι με το ένα πόδι έξω (από τη σχέση); Δεν ξέρω, διερωτώμαι. Εγώ πάντως δεν το έχω καταφέρει στο βαθμό που θα ήθελα. Τέλος θέλω να πω ότι συμφωνώ πως ο καθένας ρισκάρει διαφορετικά πράγματα από την πλευρά του, παρόλα αυτά ο καθένας έχει και διαφορετικούς τρόπους διαχείρισης της απώλειας, ίσως πιο αποτελεσματικούς σε σχέση με κάποιον άλλο.
Γνωστός μου πιθηκάνθρωπος (της ΧΑ εννοείται) μου έχει δηλώσει το εξής θεϊκό: 'Για την κρίση φταίτε εσείς οι γυναίκες. Αν αύριο δηλώνατε όλες σας παραίτηση, θα λυνόταν το πρόβλημα της ανεργίας και δεν θα υπήρχε κρίση στην Ελλάδα.' ...
Vechera χαχαχα!Ωραια απαντηση!δυστυχως οταν το ακουσα σοκαριστηκα τοσο που μου ειχε μεινει πεσμενο το σαγονι για κανα λεπτο τουλαχιστον!!αποσυντονιστηκα κανονικα!
7Ναι, αυτό είναι αρνητική ενέργεια. Μου'χει τύχει και μένα για χρόνια όποτε ανακοινώνω σε παρόμοιο γρουσουζικοχειριστικό άτομο ότι θα κάνω κάτι (χωρίς αυτό το άτομο), να στραβώνει απίστευτα το γεγονός, ή να ενεργοποιείται στο έπακρο ο νόμος του Μερφι. Η ζωή του ατόμου αυτου δε, ήταν γεμάτη προβλήματα, γκρίνια και ατυχίες που τελικά στο 80% δημιουργούσε το ίδιο.