αχ!

Πες αχ! Η bijoux de kant (ξανα) αναστενάζει. Ο τρελός έρωτας του Νίκου, της Λιόλιας και της Βεργινίας επιστρέφει. Τα σώματα που αγαπήθηκαν, τα μαραμένα αίματα και οι παντοτινοί όρκοι συναντιούνται ξανά στο σκληρό φως του νέου αιώνα. Η bijoux de kant (ξανα) διαβάζει την "Κερένια Kούκλα" το αθηναϊκό μυθιστόρημα που έγραψε στα 1911 ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος και αναστενάζει έως υδάτων. Ένα ακατάπαυστο αχ! για την ομορφιά που χάθηκε και ξαναβρέθηκε, για το πολύ της ζωής και το ελάχιστο του θανάτου. Στο αχ! το σκοτάδι είναι προσωρινό και το φως ακόμα προσωρινότερο. Ο Θεός γελάει αλλά ούτε ο ίδιος δεν ξέρει για πόσο ακόμα. Φως και σκοτάδι αναβοσβήνουν. Ένα βαθύ αχ! και τα νερά ανεβαίνουν εις τον αιώνα των αιώνων. Αμήν.