4.48 Ψύχωση

Ένα έργο που χαρακτηρίζεται από την μεταδραματική δομή του μέσα από μια ωμή και αποκαλυπτική γλώσσα. Ένας μονόλογος ή ένα έργο για πολλές φωνές.

Το 4.48 Ψύχωση αναφέρεται στην ειδική ώρα πριν την ανατολή. Ένας χρόνος καταγραμμένος σαν μία στιγμή ακραίας διαύγειας. Οι πρωινές ώρες που στατιστικά διαπράττεται ένας μεγάλος αριθμός αυτοκτονιών.

Η Σάρα Κέιν μας καλεί να αντιμετωπίσουμε την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ψυχικής εμπειρίας σε όλο τον τρόμο και την ομορφιά. Oι πολλαπλές φωνές μιας μόνης ψυχής επιχειρούν να καταλάβουν τον εαυτό και να ερμηνεύσουν τον κόσμο μέσα από ένα σώμα σε διαρκή πολιορκία. Το συνεχές βλέμμα μιας κάμερας συμβάλλει σε έναν ιδιαίτερο μηχανισμό αφήγησης παράλληλα με το θέατρο και την ζωντανή μουσική καθώς διεισδύει σ' ένα κατακερματισμένο νου.

Διαβάστε την κριτική της Ματίνας Καλτάκη εδώ.